Volumio is een zeer populair softwarepakket voor het streamen van muziek. Met de software bouw je een Raspberry Pi eenvoudig om tot zeer complete netwerkspeler, met een mooie webinterface en talloze uitbreidingen. We combineren deze met een goede maar betaalbare dac. We leggen hoe uit Volumio op een Raspberry Pi installeren werkt

Voor een goede streamingoplossing voor muziek hoef je niet ver te zoeken. In deze workshop kijken we naar Volumio, dat één van de bekendste en mooiste opties is. We gaan voor een budgetoptie, door het op een Raspberry Pi 3B te installeren waarop we een PiFi DAC+ v2.0 klikken. Die dac vind je in Chinese webshops voor ongeveer 17 euro. Dat prijskaartje maakt het tot een voordelige optie waar je evengoed een goede geluidskwaliteit mee behaalt. 

Voor de installatie van Volumio hoef je geen monitor en toetsenbord aan te sluiten: dit lukt via een browser. Zelfs een netwerkkabel is niet vereist, maar mag natuurlijk wel. Hier kiezen we wifi, zodat het geheel straks flexibeler te plaatsen is. Voor je begint, raden we je aan eerst ons eerdere artikel te lezen over muziek streamen met Raspberry Pi.

Volumio downloaden en installeren

Via de website van Volumio kun je een kant-en-klare image voor de Raspberry Pi downloaden. Je vindt daar ook images voor onder meer de Ordroid C1 en C2 en Asus Tinkerboard. Zelfs installatie op een pc is mogelijk. Om een micro-sd-kaartje te prepareren, gebruiken we balenaEtcher.

Geef de Pi na het plaatsen van het kaartje wat tijd om op te starten. Er wordt automatisch een hotspot opgezet met de naam Volumio waar je rechtstreeks mee kunt verbinden vanaf een mobiel apparaat om de configuratie af te handelen. Veel hoeven we nog niet te doen. De configuratiewizard heeft de aangesloten dac al herkend als HiFiBerry DAC Plus. We selecteren het gewenste wifi-netwerk en kunnen aan de slag.

Vanaf het moment dat de Pi in je eigen netwerk hangt kun je de webinterface van Volumio benaderen vanaf elk apparaat in het netwerk, door met de browser het toegekende ip-adres te bezoeken. De webinterface schaalt goed mee met het schermformaat en ziet er op elk apparaat goed uit. 

Eventueel kun je onder Instellingen / Uiterlijk nog wat verfijningen aanbrengen met bijvoorbeeld een andere achtergrond. Ook kun je de gebruikersinterface wijzigen van Eigentijds naar Klassiek. Volumio heeft eventueel een (betaalde) app voor het bedienen van de muziekspeler. Een alternatief is een willekeurige mpd-client, zoals MPDroid (Android). Volumio werkt namelijk standaard als Music Player Daemon-server.

©PXimport

AirPlay wordt al direct ondersteund, zodat je vanaf een iPhone of iPad naar je Pi kunt streamen, waarbij je ook de volumeregeling van dat toestel kunt gebruiken. Voor een snelle start kun je onder Webradiostations / Lokale radiostations enkele radiozenders toevoegen. Bovendien herkent Volumio direct upnp/dlna-servers in het netwerk zonder verdere configuratie. Je vindt ze onder Media Servers. Dat kan bijvoorbeeld een Synology-nas met mediaserver-toepassing zijn, maar ook Subsonic of Plex Media Server. 

Muziek op de nas kun je ook als netwerkschijf koppelen, onder Instellingen / Bronnen. Kies onder het kopje Netwerkschijven voor Voeg nieuwe schijf toe. Geef een naam, ip-adres en het pad (zoals /music) op. Tik op Geavanceerde opties weergeven om ook andere vereisten, zoals een gebruikersnaam en wachtwoord op te geven. Het scannen van muziek kost vervolgens best wat tijd, maar het gebeurt op de achtergrond en staat het gebruik van Volumio niet in de weg.

Streamingdiensten integreren

Wil je muziek van Qobuz of Tidal streamen, dan is bij Volumio een upgrade naar Premium (vanaf 2,99 euro per maand) nodig. Dit heet MyVolumio en biedt nog enkele andere extra’s. Voor Spotify is dit abonnement niet nodig, al moet je wel een Premium-lidmaatschap bij Spotify hebben. Je kunt eenvoudig de gelijknamige plug-in installeren in het onderdeel Plugins / Music Services.

Ga na de installatie naar het tabje Geïnstalleerde plug-ins. Zet de plug-in aan en klik op Instellingen. In enkele eenvoudige stappen kun je inloggen bij Spotify en een autorisatie uitvoeren om de toegang toe te staan. Hierna verschijnt Spotify als extra optie in het menu. Het toevoegen van Spotify Connect is nog gemakkelijker, namelijk met de plug-in Volumio Spotify Connect2. Het is een kwestie van installeren en inschakelen. Vanaf een Spotify-app kun je nu direct Volumio als afspeelapparaat kiezen.

Gebruik je al zoiets als Subsonic voor je eigen muziekverzameling, dan heb je Volumio misschien niet eens nodig. Integratie is evengoed een optie dankzij de plug-in Volusonic. Die werkt ook in combinatie met Airsonic, een nette vervanger voor Subsonic. Het wordt actiever ontwikkeld en is gewoon compatibel met plug-ins voor Subsonic.

Voor sommigen gaat zelfs de ontwikkeling van Airsonic nog niet snel genoeg. Daarom is er ook een fork genaamd Airsonic-Advanced met diverse modernisaties en betere prestaties. Hier houden we het nog even bij de ‘gewone’ Airsonic. Na installatie van de plug-in zijn een paar instellingen nodig: de link naar je Subsonic- of Airsonic-server en je gebruikersnaam en wachtwoord.

©PXimport

Verder met uitbreiden

Je kunt Volumio op allerlei manieren uitbreiden, bijvoorbeeld met een touchscreen, zoals het originele 7inch-model voor de Raspberry Pi. Volumio heeft hier al een plug-in voor. Of je voegt enkele toetsen toe om bijvoorbeeld naar het vorige of volgende nummer te gaan of het volume te regelen. Ook hier is reeds een plug-in voor. Daarin kun je gpio-pinnummers invullen voor verschillende acties. Let er wel op dat je pinnen kiest die niet al door de dac worden gebruikt.

Nog een aardige toevoeging is bijvoorbeeld een afstandsbediening, al is het maar om de Pi op afstand aan of uit te kunnen zetten. De dac die we bij dit artikel hebben gebruikt, heeft een ingebouwde ir-ontvanger waardoor je alleen nog lirc hoeft te installeren en configureren. Om het af te maken kun je alles in een mooie behuizing inbouwen!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.