Volledig draadloze oordopjes gebruiken geen snoertjes en dat geeft je veel bewegingsvrijheid. Maar hoe lang houden hun kleine accu’s het uit? Hoe goed klinken ze? Zitten ze comfortabel? En blijven ze stevig zitten? We vergelijken enkele van de beste draadloze oordopjes van het moment.

Echt draadloze oordopjes zijn onderling niet verbonden door een kabeltje. Dat zorgt voor een groot draagcomfort, maar het heeft ook nadelen. Als één of beide dopjes uit je oren vallen zonder dat je het merkt, raak je ze misschien definitief kwijt. Volledig draadloze oordopjes zijn duurder dan dopjes met een snoertje, zodat je dit duur kan komen te staan. Vooral de ‘open-fit’ types die je in de oorschelp hangt, hebben nogal eens de neiging om té gemakkelijk los te komen.

De meeste fabrikanten kiezen echter voor een in-het-oor-ontwerp, met verwisselbare siliconen dopjes in verschillende maten, soms nog aangevuld met extra ‘wingtips’ voor een nog stevigere pasvorm. Dan hoor je je omgeving minder goed, maar vaak is er een open-luistermodus die je via een knop of app activeert om het omgevingsgeluid met behulp van de microfoons binnen te laten. Soms zorgen sensoren ervoor dat de muziek automatisch pauzeert wanneer je een dop uit een oor trekt.

Elk dopje heeft zijn eigen mini-accu. Die houdt het minder lang uit dan bij oordopjes met kabel, waarbij een grotere accu meestal in de kabel geïntegreerd is. Dankzij het energiezuinige bluetooth 5.0 mag je toch op een luisterduur van vier tot acht uur en een spraakduur van 2,5 tot 5 uur rekenen. Heeft je afspeelapparaat een lager en dus minder energiezuinig bluetoothniveau, dan liggen deze cijfers wel wat lager. Alle geteste oordopjes hebben een klein doosje waarin je ze veilig opbergt. Dankzij een ingebouwde accu laadt het doosje de dopjes automatisch bij. Het laaddoosje zelf laad je op via usb of soms zelfs draadloos.

Enkele dopjes zijn bestand tegen vocht en zweet en dus geschikt om mee te sporten. Hoe waterbestendig de dopjes zijn, is afhankelijk van hun ip-certificering. Vanaf ipx4 kun je er veilig mee sporten bij normaal weer. Sport je vaak bij onguur en regenachtig weer dan kun je beter kiezen voor dopjes met minstens een ipx7-codering.

We testten vijf echt draadloze oordopjes, compacte oortjes die noch met het afspeelapparaat, noch onderling verbonden zijn via een kabel. Je hebt dus wel bluetooth nodig om ze te gebruiken. De prijzen variëren tussen de 139 en 249 euro. Een aantal dopjes hebben actieve lawaaionderdrukking (anc). Eentje ondersteunt de verbeterde aptx-muziekcodec. De totaalscores variëren van 3,5 tot 4,5 sterren, dus het zijn allemaal behoorlijk goede oortjes. De beste uit de test is, zoals zo vaak, de duurste. Maar de goedkoopste presteert ook verrassend goed.

©PXimport

JBL Reflect Flow

©PXimport

Deze volledig draadloze oordopjes zijn verkrijgbaar in zwart en lichtblauw en geschikt om mee te sporten. Ze blijven zelfs bij stevige inspanningen goed zitten dankzij verwisselbare silicone dopjes en JBL’s speciale ‘Freebit’-oorclips (‘wingtips’). De JBL Reflect Flow is bestand tegen zweten en tegen onderdompeling in water (maximaal dertig minuten op één meter) volgens de ipx7-codering. Ze hebben geen actieve onderdrukking van omgevingslawaai, maar de passieve lawaaionderdrukking werkt op zich behoorlijk goed.

Door kort op de knop op de zijkant van het linkerdopje te drukken zet je het geluid zachter. Nog een keer drukken zet het volume in de laagste stand. Dat is niet hetzelfde als een stapsgewijze volumeregeling op de dopjes zelf, maar het laat wel toe om je omgeving beter te horen wanneer nodig. Tweemaal kort drukken op de rechterknop activeert de spraakassistent van je mobiel. Eenmaal drukken speelt of pauzeert muziek of gesprekken. Twee seconden indrukken schakelt de microfoon tijdelijk uit. Vijf seconden erop drukken schakelt de oortjes uit. Twee seconden drukken op de linkerknop schakelt ze weer in. Verder is er niets te regelen: JBL heeft voor deze dopjes geen bijbehorende app.

Standaard klinkt het geluid nogal iel, met een sterke benadrukking van de hoge- en middentonen en iets te zwakke bassen. Met een corrigerende eqalizer-configuratie is de audiokwaliteit toch aanvaardbaar.

JBL Reflect Flow True Wireless Sport Headphones

7Score70

Huawei FreeBuds 3

©PXimport

Qua design lijken de Huawei FreeBuds 3 als twee druppels water op de Apple AirPods 2. Deze ‘open-fit’-dopjes hangen als het ware in de oorschelp zonder dat je ze in het oorkanaal vastdraait of klemt. Verwisselbare silicone oordopjes ontbreken. De microfoons bevinden zich in staafjes die naar onderen gericht uit je oorschelpen hangen. Het laaddoosje laadt zowel op met een meegeleverde usb-kabel als draadloos met een Qi-lader.

De zijkanten van de dopjes zijn aanraakgevoelig. Dubbeltikken op het linkeroortje regelt bijvoorbeeld de actieve lawaaionderdrukking. Je activeert met een tikje de spraakassistent van je smartphone, of kiest een volgend nummer. De toetsenfuncties configureer je met de Huawei AI Life-app. Het volume regelen kan echter alleen in de app of met de smartphone, niet met de dopjes zelf. Geavanceerde functies, zoals ‘Wearing Detection’, dat het afspelen stopt en herneemt naarmate je de dopjes uittrekt of insteekt, werken momenteel alleen met Huawei-smartphones die EMUI 10 draaien. Alleen dan wordt het geluid draadloos tegelijkertijd naar beide dopjes gestuurd. Gebruik je andere smartphones dan gaat het geluid naar één dop, die het vervolgens draadloos doorsluist naar de tweede.

Het open-fit ontwerp zorgt niet bij iedereen voor een stabiele pasvorm. Bij ons viel het linkerdopje af en toe uit. Dat is jammer, want de geluidskwaliteit is goed, vooral bij de middentonen. Bassen klinken zwak, maar dit kun je gelukkig wel in de app bijregelen. Deze dopjes bieden nauwelijks passieve lawaaionderdrukking, en ook de actieve variant functioneert matig. Bij veel wind veroorzaakt de anc-functie soms een storende ruistoon.

Huawei FreeBuds 3

7Score70

Samsung SM-R170 Galaxy Buds

©PXimport

De silicone dopjes en wingtips van de Galaxy Buds zorgen voor een goede pasvorm en degelijke passieve lawaaionderdrukking. Dit op voorwaarde dat je de juiste maat monteert. De twee laadcontacten in het erg kleine en lichte laaddoosje zijn niet magnetisch: soms is het even zoeken om ze in de correcte richting weg te stoppen. Samsung-smartphones met de recentste SmartThings-app detecteren de Buds direct wanneer je ze inschakelt. Er verschijnt een pop-upvenster voor de verbinding. Maar ook op andere smartphones verloopt de bluetoothkoppeling probleemloos.

De zijkanten zijn aanraakgevoelig. Eenmaal tikken onderbreekt het afspelen, tweemaal tikken speelt het volgend nummer of beantwoordt/beëindigt een oproep, drie keer tikken speelt het vorige nummer, en tikken en vasthouden voert de functie uit die je als gebruiker zelf kiest via de Galaxy Wearable-app met Buds-plugin.

Die app bestaat overigens niet voor iOS. Je kunt deze dopjes wel aan een iPhone koppelen, maar geavanceerde functies zoals het definiëren van de aanraakknoppen zijn dan niet beschikbaar. Bij Android kun je functies toewijzen aan de knoppen, zoals oproep weigeren, spraakopdracht activeren, volume regelen of het omgevingsgeluid weergeven via de ingebouwde microfoons.

De geluidskwaliteit oordopjes is aanvaardbaar, maar hangt sterk af van de muzieksoort. Hoge en middentonen zijn goed gebalanceerd, zodat bijvoorbeeld stemmen of piano mooi helder kinken. De lage tonen daarentegen klinken zwak; zelfs met de equalizer-instelling kun je dit niet helemaal corrigeren. De Buds hebben een ipx2-rating dus zijn bestand tegen lichte blootstelling aan vocht of zweet.

Samsung Galaxy Buds

7Score70

Sennheiser Momentum True Wireless

©PXimport

Deze oordopjes zijn voorzien van de Qualcomm aptx-codec die beter klinkt dan de standaard bluetooth-codecs aac en vooral sbc. Daarnaast is ook ‘aptx low latency’ aanwezig, dat een betere stemsynchronisatie garandeert tussen gestreamde audio en video. Het afspeelapparaat moet deze overigens ook ondersteunen, anders worden automatisch de standaard codecs gebruikt. Aptx verbruikt wel wat meer energie dan aac en sbc.

De kleine accu is niet krachtig genoeg om ook nog eens actieve lawaaionderdrukking mogelijk te maken. Maar deze oordopjes onderdrukken omgevingslawaai wel vrij goed op passieve wijze, dankzij de goed sluitende silicone dopjes. Medium dopjes zijn al gemonteerd en Sennheiser levert naast de gebruikelijke kleine en grote dopjes ook extra kleine ‘xs’-dopjes mee.

Deze oortjes voldoen aan de ipx4-norm. Dat betekent dat ze redelijk goed bestand zijn tegen vocht, zweet en spatwater, maar echt waterproof zijn ze niet.

Muziek pauzeert automatisch als je één van de dopjes uitneemt en gaat verder zodra je die weer indoet. Daarnaast is er ook een open luistermodus. Die regel je met behulp van de aanraakgevoelige knoppen op de zijkant, of in de bijbehorende Sennheiser Smart Control app. De aanraaktoetsen zijn vast geprogrammeerd. Eenmaal tikken op de linkerdop pauzeert bijvoorbeeld de muziek. Het volume regel je hoger en lager door constant op de dopjes te drukken.

De geluidskwaliteit is van de betere soort en vergelijkbaar met die van de Sony-oordopjes. Zeker als je ze goed in je oren plaatst klinken ook de lage tonen goed, zelfs zonder dat je dit versterkt met de visuele equalizer in de Smart Control app.

Sennheiser Momentum True Wireless

8Score80

Sony WF-1000XM3

©PXimport

De actieve ruisonderdrukking van deze Sony-oordopjes functioneert goed. Lawaai wordt niet zo stevig onderdrukt als bij grotere draadloze koptelefoons met anc die je over het oor draagt, maar de actieve lawaaionderdrukking van deze dopjes is méér dan een gimmick.

Verantwoordelijk voor de anc is dezelfde ‘Sony QN1e HD Wireless Noise Cancelling’-processor die ook gebruikt wordt door de veel grotere Sony WH-1000XM3, maar dan in een 24bit- in plaats van een 32bit-uitvoering. De ruisonderdrukking werkt vooral binnenshuis en in voertuigen redelijk goed. Buiten, bijvoorbeeld in een stadsomgeving met veel verkeer, dringt er voldoende omgevingsgeluid binnen om je veilig te verplaatsen terwijl je toch min of meer ongestoord naar muziek luistert. Bij heel erg druk verkeer laat de anc het afweten en hoor je nog met moeite de audio, tenzij je die zeer (té) hard zet. Een discreet geluidssignaal waarschuwt je wanneer de adaptieve geluidsregeling het geluid omschakelt, maar deze waarschuwing kun je in de Sony Headphones-app uitschakelen.

De ronde zijkant van elke oordop is aanraakgevoelig. De functies regel je apart voor het linker- en het rechteroor. De linkerknop activeert standaard de gekozen spraakassistent, terwijl de rechterknop de afspeelbediening regelt. Als je de nieuwste firmware toepast, regel je voortaan ook het volume via deze knoppen. De dopjes blijven, mits correct ingebracht, perfect in je oren zitten. Ze dragen comfortabel, zelfs bij urenlang gebruik. De geluidskwaliteit is behoorlijk goed. Bij gebrek aan een beter woord willen we de geluidsweergave als ‘zeer muzikaal’ omschrijven, met een natuurlijk klinkend geluid zonder overdreven bassen.

Sony WF-1000XM3

9Score90

Conclusie

Technisch en muzikaal heeft de Sony WF-1000XM3 een voorsprong op de andere geteste oordopjes en dat levert het predicaat Best Getest op. De Sony draagt comfortabel, de actieve lawaaionderdrukking werkt echt goed en de bijbehorende app biedt geavanceerde mogelijkheden, zoals automatische aanpassing van het geluid aan je activiteit.

De oordopjes van Sennheiser zijn muzikaal heel vergelijkbaar met die van Sony en ondersteunen de verbeterde aptx-codec. Ze hebben daarnaast een ipx4-rating en zijn dus zweet- en spatwaterbestendig.

Zoek je oortjes die speciaal ontworpen zijn voor stevige sporters dan kom je terecht bij de JBL Reflect Flow. Die hebben een ipx7-rating, zodat ze uitstekend bestand zijn tegen zweet en water. Je zou er zelfs mee zou kunnen zwemmen, want ze zijn waterbestendig. Maar houd je van stevige bassen dan dien je die wel op te pompen met behulp van een equalizer, want daar blinkt de JBL niet echt in uit.

Wil je zo min mogelijk uitgeven dan bieden de Samsung Galaxy Buds veel voor een relatief lage prijs. Deze Slimme Koop klinkt en zit goed. De oordopjes hebben een ipx2-rating en zijn daarmee licht vochtbestendig.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.