Soms gebeurt het dat een van je AirPods niet goed oplaadt, terwijl met het andere oordopje niets aan de hand is of lijkt te zijn. Maar hoe kun je zoiets nou oplossen? Dan leggen we uit in dit uitgebreide artikel.

Over het algemeen zijn AirPods-eigenaars dik tevreden over de kwaliteit van de oordoppen. Ze vinden bijvoorbeeld dat ze comfortabel zitten en goed klinken, en dat de integratie met iOS ze ook zeer toegankelijk maakt. Maar toch gaat er ook nog weleens wat mis. De AirPods kunnen dan geen verbinding met de iPhone maken of niet meer goed opladen. En in sommige gevallen geldt dat laatste dan maar voor één AirPod. In dit artikel leggen we je uit hoe je dan het best te werk kunt gaan en presenteren we bovendien nog een back-upoptie.

AirPods en oplaadcase: de batterijstatus

De AirPods opladen is geen ingewikkeld proces. In principe hoef je ze daar alleen maar voor in de oplaadcase te stoppen. Die houder heeft een accu die beide AirPods een paar keer kan opladen. Maar dan wel alleen zolang de case is voorzien van voldoende energie. Je kunt de oplaadcase meestal op twee manieren opladen: draadloos of met een kabel (dat verschilt per model, dus pak vooral de handleiding erbij). Zorg er altijd voor dat de case genoeg stroom heeft, zodat je AirPods niet zonder komen te zitten.

Als je de oplaadcase samen met de AirPods aan een iPhone koppelt, kun je de batterijstatus controleren. Je pakt er dan je iPhone (of een gekoppelde iPad) bij en opent de case. Zorg ervoor dat beide AirPods erin zitten. Na een paar seconden zie je de accustatus in beeld verschijnen. In iOS is daarnaast een Batterijen-widget beschikbaar waarmee je de batterijstatus kunt aflezen. Dat werkt alleen als er minimaal één AirPod in de houder zit. Mocht een AirPod een lage accustatus hebben, dan krijg je daar een melding van. Dat gebeurt bij 20, 10 en 5 procent.

🎧 TIP! Neem ook vooral de officiële pagina van Apple eens door, waar je meer leest over de verschillende soorten AirPods van het bedrijf. Daar lees je bijvoorbeeld meer over Geoptimaliseerd opladen.

Een van de AirPods laadt niet op, en nu?

Het kan zijn dat je die melding wel erg vaak krijgt. Of dat je ziet dat één AirPod niet meer oplaadt. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Denk dan aan een vies of kapot contactpunt. Mogelijk helpt het om het contactpunt even schoon te maken met isopropanol door een kleine hoeveelheid op een wattenstaafje aan te brengen en zachtjes te vegen. Helpt dat niet, dan is er mogelijk iets anders aan de hand. Maar je hoeft nog niet meteen contact op te nemen met de klantenservice van Apple, aangezien er nog twee andere oplossingen zijn die kunnen werken.

Over het algemeen kunnen de onderstaande stappen je helpen.

Merk je dat je na het uitvoeren van deze stappen nog steeds problemen hebt met het opladen, dan moeten we een rigoureuzere stap ondernemen: de AirPods resetten. Dat doe je als volgt:

Onthoud dat wanneer je de AirPods reset, je alle persoonlijke instellingen kwijtraakt. Dit is dus een soort laatste redmiddel. Mocht ook dit het probleem niet oplossen, neem dan contact op met Apple.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!