Hoewel het vaak zo is dat fabrikanten van wearables zich met name richten op jongeren, kunnen ouderen er ook flink van profiteren. Draagbare technologie, waar bijvoorbeeld smartwatches en fitnesstrackers onder vallen, kan in elk geval op vier manieren oudere mensen ondersteunen.

Jongen mensen gebruiken wearables vaak als een soort fashion statement. Smartwatches zijn vaak wat groter, terwijl fitnesstrackers veelal smaller en dunner zijn, en daardoor minder opvallen – zonder dat je per se op functionaliteit hoeft in te leveren. Hoe ouder je wordt, hoe belangrijker bepaalde functies worden, zoals het meten van je hartslag. Zo krijg je gedurende de dag updates over je hartslag en inspanningsniveau, en kun je het rustiger aan doen op momenten dat je merkt (en ziet) dat het even te druk wordt.

In de intro van dit artikel gebruiken we bewust het woord ‘ondersteunen’. Want natuurlijk geldt dat de informatie die een wearable geeft geen vervanging is voor een bezoek aan de huisarts of gesprek met een doktersassistent. Gaat het niet goed of voel je je onwel, schakel dan altijd de beschikbare hulp in. Ook wanneer je smartwatch zou aangeven dat er niet zo veel aan de hand is. De gegevens van smartwatches en fitnesstrackers kunnen wel handig zijn voor algemene ontwikkelingen, maar je kunt er dus niet op leunen zoals je dat wel op een huisarts zou doen.

Je hartslag meten en bijhouden

Eén van de belangrijkste functies van smartwatches en fitnesstracker is het frequent meten van je hartslag. Zo zie je tijdens het sporten wat een oefening met je doet. Mensen met hartproblemen en oudere gebruikers in het algemeen kunnen de data ook gebruiken om de gezondheid van hun hart in de gaten te houden. De gegevens zijn natuurlijk niet zo accuraat als een officiële meting bij een zorgprofessional, maar je kunt er vaak genoeg uit opmaken waardoor je wellicht een bepaalde actie kunt ondernemen.

Bovendien kun je vaak instellen dat een wearable een notificatie stuurt op het moment dat je hartslag te hoog of juist te laag is. Zo zorg je dat wanneer er iets aan de hand is, je daarvan op de hoogte gebracht wordt.

Met een fitnesstracker of smartwatch krijg je dus een algemene indruk van je gezondheid. Daarnaast stimuleren dergelijke apparaten om meer te bewegen en gezond te leven, aldus huisarts Van der Lof in een interview met ID.nl. Maar deze arts waarschuwt ook: het interpreteren van de informatie kan soms wat lastig zijn.

©sitthiphong

Valdetectie aanzetten

Veel wearables bieden tegenwoordig ook valdetectie aan. Mensen die last hebben van balansproblemen, lage bloeddruk of een afname in spiermassa, hebben grote kans dat die gedurende de dag een keer onderuit gaan. Door een wearable te dragen die valdetectie aanbiedt krijgen andere mensen een melding wanneer dat gebeurt, waardoor ze aan de bel kunnen trekken of zelf actie kunnen ondernemen. Onder meer elke Apple Watch (vanaf Series 3) biedt valdetectie aan, maar bij andere modellen moet je even goed op de lijst met functies kijken of het erop zit.

Medicatieherinneringen inplannen

Je kunt smartwatches en andere wearables ook gebruiken voor het bijhouden van medicatieherinneringen. Voor wie meerdere pilletjes per dag moet innemen, op verschillende momenten, is het soms lastig te onthouden welke pil voor welk moment is. Met de opties voor het instellen van geheugensteuntjes op een smartwatch, of speciaal daarvoor ontwikkelde apps, kun je precies (laten) instellen welke pil wanneer aan bod komt. Dat geeft een zekerder gevoel over de innamemomenten.

©JP | ID.nl

Tracken via gps

Tot slot is tracking via gps een fijne optie om achter de hand te hebben. Meer voor de familie, vrienden en nabije omgeving, dan voor de drager van zo’n wearable. Helemaal wanneer iemand dementie heeft bijvoorbeeld en soms nog wel eens verdwaalt onderweg naar de supermarkt. Je kunt hier verschillende apparaten voor gebruiken, waaronder simpele gps-trackers, smartwatches, een gps-ketting en meer. Het enige wat je geregeld moet doen, is de accu opladen. Want daar denkt de drager van de tracker wellicht ook niet aan.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.