Als ouder of verzorger wil je misschien je kids meenemen naar een tof festival of groot evenement. Maar dan is het wel noodzakelijk dat je hun oren beschermt. Daarom gaan we in dit artikel dieper in op gehoorbescherming voor kinderen.

Tijdens festivals kan de muziek ontzettend hard staan. En dat is mogelijk schadelijk voor het gehoor van je kind (en natuurlijk van jezelf). In dit artikel gaan we daarom dieper in op: Welke soorten gehoorbescherming zijn er? | In hoeverre moet je rekening houden met de leeftijd van je kind(eren)? | Waarom problemen voorkomen cruciaal is.

Ook leuk voor jou: Een tablet voor kinderen: zo kies je de beste uit

Gehoorbescherming voor kinderen is van cruciaal belang. Wanneer kinderen op jonge leeftijd gehoor- of lawaaischade oplopen, dan kan dat later tot veel problemen leiden. Denk dan aan concentratieproblemen, stress en slaapproblemen. Daarnaast is het zo dat kinderen met deze problemen vaak een achterstand oplopen in hun taalontwikkeling. Verder kan gehoorschade zorgen voor een hogere bloeddruk, oorsuizen en meer stresshormonen. Dat zijn geen problemen die je een kind gunt, waardoor zorgvuldigheid dus geboden is.

Uit onderzoek uit 2018 blijkt echter dat één op de zeven kinderen (veertien procent) last heeft van gehoorschade. Dat onderzoek is uitgevoerd door het Erasmus MC, onder drieduizend kinderen. Uit dit onderzoek kwam naar voren dat muziekspelers mogelijk een grote oorzaak van het probleem zijn, maar ook andere dingen kunnen een negatieve invloed uitoefenen op het gehoor. Denk dan aan koptelefoons tijdens het spelen van videogames of het bezoek aan een groots festival. Gelukkig heb je voor festivals een aantal opties die dergelijke schade kunnen voorkomen.

©Kristian Kirk Mailand

Gehoorschade bij kinderen voorkomen

Je kunt drie soorten gehoorbescherming voor kinderen overwegen wanneer je ze mee wil nemen naar een festival of een andere drukke omgeving. Zo heb je bijvoorbeeld de zogenaamde gehoorkappen. Dit zijn een soort koptelefoons zonder enige functionaliteit, behalve dan het weren van harde geluiden. Meestal zorgen ze voor een demping van 30 decibel, waardoor je gemakkelijker onder de maximale grens van 103 decibel terecht kunt komen. Onthoud dat het aantal decibel een deel van het verhaal vertelt; het gaat ook om de duur van het luisteren.

Gehoorkappen hebben twee nadelen: ze kunnen de oren van kinderen erg warm maken en ze kunnen ervoor zorgen dat ze normale omgevingsgeluiden missen. Je kunt wel meteen zien wanneer een kind de kappen afzet, in tegenstelling tot bijvoorbeeld oordopjes. Populaire gehoorkappen heb je bijvoorbeeld van merken als 3M (zoals de Peltor-lijn) en Alpine (zoals de Muffy Kids). Maar je hebt ook nog de Jippie’s Gehoorbeschermer. Dit soort producten hoeven niet meer dan dertig euro te kosten, zoals je kunt zien en zijn prima basisbeschermers.

Wanneer je een gehoorkap voor een baby aanschaft, houd dan rekening met de elasticiteit van de band. De band moet verstelbaar zijn, zodat die niet te strak om het hoofdje zit. Voor baby’s geldt dat gehoorkappen de beste oplossing zijn; oordoppen worden niet aangeraden door artsen.

Oordoppen zijn subtieler, maar niet altijd beter

Een alternatief voor de gehoorkappen zijn de geluidwerende oordoppen. Ze zijn over het algemeen lichter en comfortabeler dan gehoorkappen, maar vallen ook minder op. Wanneer een kind tijdens een concert de oordopjes uitdoet, dan zie je dat niet meteen – in tegenstelling tot die felgekleurde kappen. Ze bieden grofweg dezelfde maximale bescherming aan van 30 decibel, maar dan moet je ze wel correct inbrengen. Misschien herken je dat van je eigen concertbezoek wel: je doet die oordopjes in, maar hoort toch dat er ergens geluid binnendringt. Dan zitten ze dus niet goed.

En als ze niet goed zitten, dan heb je nog steeds geen goede gehoorbescherming voor kinderen. Oordoppen die gehoorschade kunnen voorkomen, heb je in veel verschillende soorten. Zo kun je ze met of zonder een koord of band kopen, en zijn er varianten die je kunt hergebruiken of na één keer dragen kunt weggooien. Ze zijn minder populair, omdat er een hoop mis kan gaan en ze vaak niet helemaal passen in het oor van het kind. Gelukkig hebben we nog een derde optie waar we naar kunnen kijken en dat zijn zogeheten otoplastieken.

©robin - stock.adobe.com

Op maat gemaakte oordoppen

Veel volwassen zweren bij die otoplastieken, dus waarom zouden we die niet voor onze kinderen gebruiken? Otoplastieken zijn oordoppen, maar dan op maat gemaakt en met dezelfde maximale bescherming. Dat mag wat kosten, want meestal ben je tussen de 100 en 150 euro kwijt. Maar dan weet je wel dat je een product in huis haalt dat past bij wat je kind nodig heeft op dat moment. Omdat ze een perfecte pasvorm voor het oor hebben, hebben ze ook een perfecte demping van het geluid. Ze beschikken vaak over meerdere soorten filters, die verschillende lagen van geluid weren.

Deze producten gaan jaren mee en zitten ontzettend comfortabel, omdat ze gemaakt worden van zacht en flexibel materiaal. En door de verschillende filters kan een kind nog steeds gesprekken volgen. Je moet er wel rekening mee houden dat je dergelijke producten vaak goed controleert op geluidlekkage en dempende eigenschappen, aangezien het kind groeit en de gehoorgang dus nog verandert. Maar wanneer je daar scherp op bent, dan hoeft dit geen probleem te zijn. Verder kun je dit soort producten ook tijdens het slapen, tijdens de kermis of het vliegen gebruiken.

Aandachtspunt is wel dat de oren van je kind nog groeien dus dat ze niet zo lang meegaan als bij volwassenen.

©Victoria М - stock.adobe.com

Gehoorbescherming combineren?

Nu denk je wellicht dat je bijvoorbeeld otoplastieken kunt combineren met gehoorkappen, voor een maximale gehoorbescherming voor kinderen. Maar niets is minder waar, aangezien je geluid niet alleen via je oren binnenkrijgt. Het middenoor kan bijvoorbeeld ook geluid ontvangen via beengeleiding (zoals je schedelbeenderen), trillingen in de oorkap of de mondholte. Zelfs wanneer je dus twee soorten bescherming draagt, kan er geluid binnendringen. Daardoor is er slechts een maximale bescherming van 35 decibel te realiseren. Meer is echt niet mogelijk momenteel.

©CALIN STAN calinstan.com

Ter plekke situatie inschatten

Om het aantal decibel een beetje context mee te geven, is het belangrijk een referentiekader op te bouwen. Zo kun je als ouder of verzorger misschien ter plekke bepalen of gehoorbescherming nodig is. Een drukke autoweg is bijvoorbeeld 85 decibel, terwijl een concert al gauw 110 is. Je kunt zelf het aantal decibel meten met app op je smartphone of smartwatch (de Apple Watch ondersteunt deze functie standaard). Of je schaft een los product aan, zoals de Digitale Decibelmeter, die van 30 dB tot en met 130 dB meet. Komt de meting daarboven uit? Dan weet je dat het foute boel is.

Wil je geluidmeldingen ontvangen op je Apple Watch? Open dan de Geluid-app en schakel de functie in. Dan meet het horloge de omgeving meteen. Om automatisch meldingen te ontvangen over te harde geluiden ga je naar Instellingen > Geluid > Geluidsmeldingen en selecteer je een instelling.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!