ID.nl duurtest: zo bevalt de Fitbit in de praktijk
Peggy en Annemarie van ID.nl vroegen zich af of een smartwatch iets voor hen zou zijn. Daar kun je eigenlijk maar op één manier achter komen: door te testen. Vandaar dat zij allebei een aantal weken hebben rondgelopen met een Fitbit. Peggy focuste zich op beweging en slaapritme, terwijl Annemarie vooral keek of je met de Fitbit je stemming en stress (beter) kunt sturen.
In dit artikel lees je de ervaringen van Peggy met de Fitbit Versa 4 en van Annemarie met de Fitbit Sense 2. Daarbij hebben ze niet gekeken naar alle technische features en mogelijkheden (daar zijn andere redacteuren bij ID.nl véél beter in), maar zich gewoon opgesteld als de meeste mensen: leken die wel eens wat meer willen weten over hun dagelijkse gewoontes rondom gezondheid, slapen, bewegen en stress.
Peggy test de Fitbit Versa 4
Het unboxen was al een feestje, want het bandje is roze. En … er zit een langer bandje bij voor de bredere polsen. Laat ik daar nou altijd op vastlopen met leuke kleurtjes. Dus.. happy me, nu al. Wel was ik even de oplader kwijt. Tijdens het unboxen is die uit het doosje gegleden, maar gelukkig snel gevonden.
Het installeren is vooral de app downloaden (waar je wel een Google-account voor nodig hebt) en de instructies volgen. Alle basisgegevens over jezelf delen (dat moet je wel willen), menstruatiecyclus opgeven en stapje voor stapje alles aanklikken en lezen. En dan maar gewoon omdoen en zien wat er gebeurt.
Ik draag al bijna drie jaar geen horloge meer en was dus was benieuwd of dag en nacht dragen van deze Versa 4 zou irriteren. Dat valt enorm mee. Het bandje is ruim genoeg, is flexibel en voelt prettig aan. Fijn: makkelijk schoon te maken ook. De eerst ochtend meteen gesynchroniseerd met de app om te kijken hoe ik had geslapen. Ik ben een lichte slaper, vaak wakker, dus dan denk je ook snel dat je ‘slecht’ slaapt. Maar als je dan de verklaringen leest en ziet wanneer je wakker bent en hoe de rest van je nacht in elkaar zit, dan valt dat dus eigenlijk best mee.
Daarna op de fiets naar het werk. Ik zie dat mijn hartslag hoger wordt. Dat weet je wel (hijg hijg), maar toch. Op de terugweg is mijn hartslag trouwens lager. Zou dat zijn omdat je dan klaar bent en lekker naar huis gaat in plaats van de ochtendrush van snel dat ontbijt naar binnen en door naar werk?
Powered by
Bewegen
Bewegen is niet mijn sterkste kant, maar moet wel natuurlijk. Ik houd het voornamelijk bij wandelen en fietsen. Stappen en kilometers check ik in mijn iPhone-app, maar je merkt dat je dus veel meer stappen zet als je dit echt de hele dag registreert (ik neem de telefoon bijvoorbeeld niet mee naar het toilet of als ik koffie ga halen). Dus mijn dagelijkse doel van 4.000 stappen per dag (weet het makkie, maar voor een kantoordame …) haal ik makkelijk. Mits ik op kantoor werk, want thuis is de weg naar het toilet en de waterkoker toch een stuk korter. En met 3 à 4 keer per week nog een avondwandeling ga ik er dus ruimschoots overheen. Moet ik mijn stappendoel bijstellen… of nog even genieten van mijn bovengemiddelde resultaat?
Wat trouwens fijn is, is dat de Fitbit automatisch start met meten zodra je gaat wandelen, want ik vergeet dat dus aan te zetten. Je krijgt dan een melding dat er beweging is gedetecteerd. Joe klopt, dank.
Tijdens mijn Yin Yoga-sessies heb ik de optie Yoga aangezet. Dat is niet heel spannend, maar goed te zien dat ik daar wel een rustige hartslag heb en dat het Zen worden dus werkt.
Functionaliteit
Na drie dagen gewoon omgedaan en wel zien hoe het werkt, wordt het toch echt tijd om in de functionaliteiten te duiken. En dat begint met: vind ik de informatie die ik nu al krijg voldoende of activeer ik het Premium-abonnement (dat is de eerste zes maanden gratis, maar kost daarna 8,99 per maand). Na mij op de hulppagina van de Versa 4 goed te hebben ingelezen, besluit ik voor Premium te gaan. Ook omdat ik dan uitgebreide rapporten over mijn bewegen, slaap en gemoedstoestand kan bekijken en veel meer workouts en mindfullness-trainingen krijg. Voor die rapporten moet je wel minimaal 14 dagen je Fitbit hebben gedragen. Goeie stok achter de deur.
Uit het onderdeel Slapen uit het wellness-rapport. Voor alle afbeeldingen geldt: klik erop voor een grotere weergave.
Op de hulppagina vind ik ook uitgelegd hoe ik WhatsApp op mijn watch kan krijgen en hoe ik ermee kan betalen. WhatsApp er trouwens snel weer af gehaald: dat bleek eigenlijk vooral afleiding en nóg meer schermtijd. Betaling kreeg ik uiteindelijk toch niet draaiende. Maar goed, betalen kan ik natuurlijk gewoon met mijn telefoon. Staat ook de Bonuspas op. Wel zo handig. Al met al valt het me wel tegen hoeveel gedoe het is om dit soort simpele functionaliteiten die je iedereen ziet gebruiken, te installeren. Ben ik dan toch een beetje een digibeet 🙁.
Opladen
Na bijna een week moest ik de Fitbit pas weer opladen. Viel mij reuze mee. Paar uurtjes in de oplader en klaar. Zou je denken. Toen ik naar bed ging, wilde ik het horloge weer omdoen. Gek: het display bleef aanstaan en werd niet donker. Ook kon ik niet meer swipen en het display reageerde nergens meer op. Na 15 minuten in bed met een soort bouwlamp (best wel fel licht komt er van zo’n schermpje af) het horloge in een andere kamer gelegd. Pas de volgende dag, toen de Fitbit helemaal leeg was, kreeg ik hem na opladen weer aan de praat.
Opties
Voor de mindfullness-optie verwijs ik je even naar mijn collega Annemarie, verderop. Wat ik erg fijn vind is de bewegingsprikkel voor stappen per uur. Toch een soort confronterend dat je al te lang zit of niet beweegt. Je kunt ook je menstruatiecyclus registreren en je vruchtbare dagen en dergelijke zien. Nu heb ik daar niet zo’n behoeft aan, maar de optie is er. Slaapbereik is ook een interessante. Bij mij is dat gemiddeld iets lager dan standaardbereik onder vrouwen van mijn leeftijd. Ik slaap ook korter denk ik dan gemiddeld. Ook kun je medailles (batches) behalen, bijvoorbeeld voor aantal stappen of trappen per dag. Die kun je delen op Twitter. Wel goed om te zien hoe vaak je 5.000 of 10.000 stappen per dag loopt, maar deze batch-optie zelf is voor mij niet interessant.
Mijn eerste conclusie
Aanvankelijk vond ik de Fitbit geen toegevoegde waarde aan mijn leven. Toch nog te veel verknocht aan mijn telefoon, waardoor de smartwatch vooral een extra digitale prikkel was. Wel leek hij me erg handig voor wie zichzelf echt doelen stelt. Meer bewegen, gezonder wilt eten, afvallen, meer rust inbouwen: dan is zo’n watch wel echt een heel mooie tool als hulp. Voor mij was het vooral veel good and nice to know. Fijn om te weten hoe ik slaap, de prikkel voor beweging is confronterend en goed (hup opstaan en stukje lopen), het automatisch registeren bij beweging en de mindfulness trainingen zijn altijd fijn voor een moment van rust inbouwen. Maar na een tijdje ‘weet je dat ook wel’.
Mijn tweede conclusie
Dat veranderde toen ik in januari met een afvalchallenge startte waarbij ik zes weken lang drie keer per week ging sporten. Daarbij ben ik de Fitbit opeens met een heel ander doel gaan gebruiken.
Peggy in de sportschool. In de rode cirkel: de Fitbit.
Inzicht krijgen in wat er met mij gebeurde tijden deze trainingen (grotendeels kracht, altijd een deel cardio). Ik ben de resultaten met een heel ander oog gaan bekijken. Weet inmiddels dat ‘onder de zones’ niet betekent dat ik even niet meer leef, maar dan dit inhoudt dat mijn hart in rust is en klopt op een lager tempo onder de vetverbrandingszone. In de vetverbrandingszone lever je waarschijnlijk gemiddelde inspanning, zoals bij een stevige wandeling. Je hartslag en ademhaling zijn mogelijk verhoogd, maar je kunt nog wel een gesprek voeren (zegt Fitbit, ik denk daar anders over😉). In de cardiozone voer je waarschijnlijk een intensieve activiteit uit, zoals hardlopen of spinning. Dan heb je ook nog de piekzone, die heb ik niet gehad, terwijl mijn hartslag na een berg zand oplopen toch wel in een enorme piek voelt, maar ik heb blijkbaar nog ruimte. Wil je hem voor dit doel gebruiken, dan is het wel belangrijk dat de je Fitbit aanzet (want bij krachtrainingen doet hij dit niet automatisch). Leuk om te zien wat er met je lijf/hartslag gebeurt. Zou ik het missen als ik de Fitbit niet meer zou dragen? Geen idee. Ik denk niet enorm, maar wie weet …
Zo werken ze dus, die zones.
Annemarie test de Fitbit Sense 2
Op mijn leeftijd (nee, dat vraag je niet aan een dame, maar de 55 is inmiddels gepasseerd) hoef ik geen smartwatch om mijn sportieve prestaties te meten. Maar de Fitbit Sense 2 is special bedoeld voor mensen die graag grip op hun stress willen krijgen – en dat maakt dat ik er erg nieuwsgierig naar word. Hoewel de Fitbit veel mogelijkheden biedt, ga ik me bewust maar op een paar speerpunten richten. Ik ga me niet focussen op Slaap, Voeding, Aantal stappen of Minuten in actieve zone (dat is meer Peggy’s afdeling) maar vooral op Mindfulness en Stemmingsoverzicht.
Daarvoor moet ik het allemaal wel eerst aan de praat krijgen. Gelukkig gaat zowel het aanmaken van een account als het koppelen van de Fitbit aan mijn telefoon verrassend makkelijk – verrassend omdat ik echt een n00b ben op dit gebied. Wel neem ik meteen het besluit om geen Premium-abonnement af te sluiten. De Fitbit kost al snel een paar honderd euro en dat is best een uitgave; om dan ook nog maandelijks 8,99 euro extra af te tikken (of 79,99 euro als je per jaar betaalt), dat gaat me te ver.
De consequentie van deze beslissing is wel dat ik uitgebreide rapporten over mijn stresslevels en slaappatroon misloop en dat ook het aantal mindfulness-oefeningen dat ik vanuit de app of vanaf de smartwatch kan doen heel beperkt is. Maar dat is dan maar zo.
Powered by
Rustig van de meditatie-oefening? Niet altijd
Een paar weken lang start ik mijn dag met de enige mindfulness-oefening die de app mij biedt. Het is een begeleide meditatieoefening, waarvan ik de meeste ochtenden inderdaad een stukje rustiger wordt. In mijn stemmingsoverzicht voer ik dan een lichtblauw gezichtje in, dat staat voor ontspannen. Er zijn helaas ook een paar ochtenden waarop er iets misgaat met de koppeling tussen app en smartwatch. Dan heb ik een aantal minuten heel aandachtig in het nu zitten mediteren, om erachter komen dat dat niet is opgepikt door de Fitbit. Gelukkig is er ook een rood aangelopen gezichtje, dat staat voor Gefrustreerd.
Het gezichtje linksonder: zo voel ik me wanneer app en Fitbit niet lekker met elkaar communiceren.
Om op dergelijke dagen toch mijn stress te verlagen, kies ik voor de begeleide ademhalingsoefening op de Fitbit (Peggy heeft dankzij haar Premium-abonnement meer oefeningen, hoewel die alleen in de app staan en niet op de Fitbit zelf). Gedurende een minuut of een paar minuten adem ik mee in het ritme van een cirkel op het scherm van de smartwatch. Dat werkt erg rustgevend, hoewel het wel even wennen is. De eerste paar keer balanceer ik op het randje van hyperventileren, maar na een paar dagen begin ik zelf uit te kijken naar deze rustmomentjes.
Hier word ik écht rustig van.
Hé, ik word blij van bewegen!
Waar ik ook naar begin uit te kijken: de melding dat ik nog niet genoeg bewogen heb in een uur. Blijkbaar heb ik ergens iets aangezet (of niet uitgezet) waardoor ik minimaal 250 stappen per uur moet zetten, en dat 9 uur per dag. Actieve uren zeg maar. Collega’s zien mij dus op vreemde tijdstippen opspringen en eigenaardige routes afleggen door kantoor. Zo neem ik niet meer de kortste weg naar het koffieapparaat, maar loop ik twee rondjes door de kantine, neem een omweg via het printerhok en pak de trap naar de bovenverdieping. En ja, dat dus 9 keer per dag.
Dat heeft wel effect op hoe ik me voel: op dagen dat het me lukt om 9 (oké, of 8 of 7) actieve uren te halen, voer ik ook vaker blauwe of paarse (‘Tevreden’) gezichtjes in. Ook momenten waarop de Fitbit zelf een fysieke reactie bij mij vaststelt, kan ik koppelen aan mijn stemming. En er zit echt een verband tussen bewegen en je goed voelen.
Beweegdoelen halen .... dat ik dat ooit leuk zou gaan vinden! Rechts zie je trouwens waar je je allemaal op kunt focussen.
Mijn conclusie
Na drie weken testen doe ik de Fitbit af. Ik zie zeker de voordelen die deze smartwatch te bieden heeft: ik ben actiever en wat meer ontspannen geworden. Maar aan de andere kant vind ik het toch ook gedoe. Dat zit in kleine dingen. Een keertje vergeten op te laden. Een koppeling met de app die af en toe hapert. Gefrustreerd door het kleine aantal oefeningen en mogelijkheden dat je hebt zónder Premium-abonnement. Wakker worden en in de spiegel zien dat je dus met je gezicht óp je pols hebt geslapen. En op mijn leeftijd trekken kreukels-veroorzaakt-door-horloges (en alle andere kreukels trouwens) uit je gezicht echt Heel. Langzaam. Weg. (De dag erna kwam Peggy hiermee aanzetten. Bedankt. Of toch niet?)
In de weken erna merk ik dat ik zonder Fitbit minder vaak beweeg en weer gewoon de kortste route naar de koffie neem. Wat ik wél blijf doen, ook zonder hulp van Fitbit, is me af en toe even terugtrekken en me een paar minuten focussen op mijn ademhaling. Had ik deze smartwatch niet getest, dan had ik dat zeker niet gedaan. Dus dat vind ik winst.
Zou ik een Fitbit aanschaffen alleen voor stressbeheersing en stemming? Dat denk ik niet. Maar wil je je op alle aspecten richten die je met een dergelijke smartwatch kunt monitoren, dus van slaap en beweging tot voeding en mindfulness, dan kan een Fitbit echt een hulpmiddel zijn. Hoewel je dan waarschijnlijk niet ontkomt aan het prijzige Premium-abonnement. Maar goed, misschien is dat gewoon een kwestie van even een paar keer diep ademhalen. En daar kan de Fit bit je natuurlijk uitstekend bij helpen.