ID.nl logo
Huis

Leeslijst Wallabag installeren op eigen server

Webpagina’s in een leeslijst opslaan om later te lezen, is mogelijk met diensten zoals Pocket of Instapaper. Maar dat kan wel privacygevoelige informatie zijn. Gelukkig kun je ook eenvoudig een leeslijst bijhouden op je eigen webserver, bijvoorbeeld met het opensource-programma Wallabag.

We gaan er in deze masterclass vanuit dat je een eigen vps (virtual private server) met root-toegang hebt en dat je daarop Ubuntu 16.04 LTS en Apache draait. Andere configuraties werken ook, maar daarvoor verwijzen we naar de installatiedocumentatie van Wallabag. Bekijk op de officiële site eens wat de dienst kan.

Breng je installatie eerst up-to-date met

sudo apt update

En

sudo apt upgrade

Installeer als je dit nog niet hebt gedaan Apache met

sudo apt install apache2 apache2-utils

Installeer daarna de database MariaDB met

sudo apt install mariadb-server mariadb-client

Draai daarna het beveiligingsscript voor na de installatie van MariaDB:

sudo mysql_secure_installation

Druk op Enter omdat je nog geen rootwachtwoord voor MariaDB hebt, bevestig dan met Y dat je een rootwachtwoord wilt instellen en vul er dan een in. Op de vragen erna bevestig je allemaal met enter om aan de basisvereisten van een veilige database te voldoen.

Installeer PHP7 en enkele extensies en hulpprogramma’s die we nodig hebben:

sudo apt install php7.0-mysql php7.0-common php7.0-gd php7.0-json
php7.0-cli php7.0-curl libapache2-mod-php7.0
php7.0-bcmath php7.0-xml php7.0-zip php7.0-mbstring
php7.0-tidy php-amqp unzip make git

Daarna installeer je composer met het commando

curl -s https://getcomposer.org/installer | php

en plaats je het op een beschikbare plaats met

sudo mv composer.phar /usr/local/bin/composer

Wallabag configureren en installeren

©PXimport

Na deze voorbereiding zijn we klaar om Wallabag te installeren. Ga naar de directory van je webserver met

cd /var/www

download de broncode met

git clone https://github.com/wallabag/wallabag.git

en ga naar de directory met

cd wallabag

Kijk onderaan de homepage van Wallabag wat de meest recente versie is. Tijdens de redactiesluiting was dat versie 2.2.3 van 18 mei 2017. Verander naar die versie met

git checkout 2.2.3

Installeer daarna Wallabag met de opdracht

make install

Composer installeert eerst de benodigde pakketten. Daarna krijg je nog de vraag om enkele parameters in het configuratiebestand in te vullen, vooral over de database. Vul het volgende in (de standaardwaardes staan tussen haakjes):

database_driver (pdo_sqlite): pdo_mysql database_host (127.0.0.1): database_port (null): 3306 database_name (symfony): wallabag database_user (root): wallabag database_password (null): “WACHTWOORD” database_path (‘%kernel.root_dir%/../data/db/wallabag.sqlite’): wallabag database_table_prefix (wallabag_): database_socket (null): database_charset (utf8):

Let op: als je wachtwoord met een @ begint, maak er dan @@ van en zet dubbele aanhalingstekens rond je wachtwoord. Voor de vragen over de mailserver en alles erna neem je met enter de standaardwaardes aan. Pas ze indien gewenst later aan.

Hierna controleert het installatiescript of je aan alle vereisten voldoet en of de databaseserver bereikbaar is. Daarna maakt het de database en het databaseschema voor Wallabag aan. Maak tot slot een nieuwe beheerder aan met de naam admin, kies een wachtwoord voor de beheerder en vul een e-mailadres in.

Zodra het installatieprogramma klaar is, maak je de gebruiker www-data (die de webserver draait) de eigenaar van de directory van Wallabag met

sudo chown -R www-data:www-data /var/www/wallabag

Apache en Wallabag

Creëer met nano een nieuw vhost-configuratiebestand voor je Wallabag-installatie:

sudo nano /etc/apache2/sites-available/wallabag.conf

Kopieer daarin de code van https://doc.wallabag.org/en/admin/installation/virtualhosts.html, maar vervang ServerName en ServerAlias door je eigen (sub)domeinnaam, zoals wallabag.example.com. In de instellingen van je dns-provider dien je dit domein nog naar het ip-adres van je webserver te laten verwijzen. Volg ook de aanwijzingen op die pagina van Wallabag over Apache 2.4, de versie die in Ubuntu 16.04 zit.

Druk op Ctrl+O om het bestand op te slaan en Ctrl+X om nano af te sluiten. Activeer nu de module rewrite met

sudo a2enmod rewrite

, schakel de webconfiguratie voor Wallabag in met

sudo a2ensite wallabag.conf

en herstart Apache met

sudo systemctl restart apache2

Wallabag-account instellen

Als je nu de domeinnaam van je Wallabag-installatie bezoekt in je webbrowser, krijg je een aanmeldvenster te zien. Log in met de naam admin en het wachtwoord dat je daarvoor tijdens de installatie hebt gekozen. Je krijgt nu een quickstart te zien met links naar documentatie, instellingen en meer. Klik eerst op Users management en maak een nieuwe gebruiker aan. Log daarna uit en log opnieuw in als die gebruiker. Zo ben je niet de hele tijd als beheerder ingelogd.

Klik op Config om je Wallabag-account te configureren. In het tabblad Settings stel je in hoe snel je leest, zodat Wallabag correcte schattingen van de leestijd geeft. In RSS creëer je rss-feeds van je leeslijst, zodat je je artikelen ook in een rss-reader kunt lezen. In User information configureer je tweefactor-authenticatie, zodat je een e-mail met een code ontvangt als je via een onbekende verbinding op Wallabag inlogt. Je dient dan wel nog een mailserver te configureren.

In Tagging rules creëer je regels om automatisch tags aan je artikelen toe te voegen. Vul je bijvoorbeeld de regel readingTime >= 5 en tag longread in en klik je op Save, dan krijgen alle artikelen die meer dan 5 minuten leestijd vergen de tag longread. Vergeet niet om na elke wijziging van de configuratie op Save te klikken.

SSL configureren

Je kunt het beste een ssl-certificaat aanmaken, zodat de communicatie met Wallabag versleuteld verloopt. We draaien Wallabag op een afzonderlijk subdomein, zoals wallabag.example.com. Het ssl-certificaat voor dat domein maken we aan met Let’s Encrypt. Installeer daarvoor eerst de client van Let’s Encrypt:

sudo apt install python-letsencrypt-apache

En creëer dan een certificaat voor het subdomein van je Wallabag-installatie:

sudo letsencrypt --apache -d wallabag.example.com

Volg daarna de instructies van het programma. Vul je e-mailadres in en kies of je https-toegang verplicht (het veiligst) of ook http toelaat. Daarna is je subdomein uitgerust met ssl. Controleer dit door het in je webbrowser te bezoeken en analyseer de veiligheid.

Een nieuw artikel aan je leeslijst toevoegen is eenvoudig: klik op het plus-teken rechtsboven, plak een url in het tekstveld en druk op enter om het artikel toe te voegen. Het artikel komt nu in de lijst Unread. Klik op de titel om het artikel te lezen. Je krijgt alleen het artikel zelf te lezen, zonder de lay-out van de oorspronkelijke webpagina.

Links zie je knopjes met een heleboel mogelijkheden: het originele artikel openen, het artikel terug van de originele url ophalen (Wallabag slaat bij het toevoegen van de url immers een kopie op), als gelezen aanduiden, als favoriet opslaan, verwijderen, tags toevoegen, delen, afdrukken en downloaden. Dat laatste is mogelijk in diverse formaten, zoals epub, mobi, pdf en platte tekst. Je kunt overigens ook aantekeningen maken bij een artikel: selecteer gewoon een stuk tekst en voeg je aantekening toe in het tekstveld dat verschijnt.

©PXimport

Wallabag-extensie

Waarschijnlijk ga je geen artikelen aan je leeslijst toevoegen via de webinterface van Wallabag, maar werk je voornamelijk via een browserextensie of de mobiele app, zodat je leeslijst in je dagelijkse tools geïntegreerd is. De browserextensie voor Firefox heet Wallabagger. Na de installatie van de extensie open je in de webinterface van Wallabag de pagina API clients management en dan Create a new client. Geef je client een naam, laat de redirect url open en klik op Create a new client. Je krijgt dan een client ID en client secret te zien.

Open dan in Firefox de extensies in de instellingen en klik bij Wallabagger op Preferences. Vul de url van je Wallabag-installatie in en klik op Check URL. Vul dan het client ID en client secret in, je gebruikersnaam en het bijbehorende wachtwoord. Klik naast het wachtwoord op Get token.

Schakel ook Indicate if page already saved in. Het icoontje van de extensie wordt dan groen als de pagina die je bezoekt al in je leeslijst staat. Met een klik op het icoontje van een pagina die nog niet in je leeslijst staat, voeg je de pagina toe. Artikelen uit je leeslijst openen is niet mogelijk met deze extensie: dat doe je nog altijd via de webinterface.

Kobo-koppeling

Heb je een Kobo e-reader, dan kun je ook daarop je leeslijst van Wallabag lezen, namelijk met het programma Wallabako. Download het bestand KoboRoot.tgz van de website van het project. Sluit je e-reader via usb aan op je computer en kopieer het bestand KoboRoot.tgz naar de directory .kobo op je e-reader. Ga nu terug naar de hoofddirectory van je e-reader en maak daarin een bestand .wallabako.js met de configuratie van je Wallabag-installatie.

Op de website van Wallabako lees je de juiste syntax. Sla het bestand op en koppel je e-reader af. Als alles goed gaat, krijg je nu een melding van een upgrade: Wallabako wordt nu geïnstalleerd. Zodra je de e-reader met wifi verbindt, krijg je een melding dat het apparaat met een computer is verbonden. Klik gewoon op Verbinden, waarna Wallabako zijn artikelen synchroniseert met je leeslijst.

Leeslijst importeren uit Pocket

Wallabag biedt de mogelijkheid om je leeslijsten van allerlei andere diensten te importeren, zoals Pocket, Readability, Instapaper en Pinboard, evenals je favorieten van Firefox en Chrome. We tonen je hier hoe je je leeslijst van Pocket importeert. Vraag eerst bij Pocket een platform consumer key aan. Geef je applicatie een naam (bijvoorbeeld Wallabag), vink bij de permissies Retrieve aan en bij de platforms Web, vink aan dat je de terms of service hebt gelezen en klik op Create application. Kopieer nu de consumer key en plak die op de configuratiepagina van je Wallabag-installatie onder Consumer key for Pocket to import contents. Klik op Save.

In principe kun je nu de importpagina openen. Klik daar bij Pocket op Import contents, daarna op Connect to Pocket and import data en tot slot op Authorize. Wallabag importeert dan de artikelen in je Pocket-leeslijst. Wallabag haalt overigens de originele inhoud van de urls in je Pocket-leeslijst omdat het niet aan de opgeslagen pagina’s van Pocket kan komen. Url’s die ondertussen niet meer beschikbaar zijn, worden dan ook niet geïmporteerd.

©PXimport

Asynchrone taken met Redis

Als je al een tijdje met Pocket werkt, is de leeslijst zo groot dat voorgaande methode om je artikelen te importeren niet werkt; je server geeft een timout. We moeten dan asynchrone taken uitvoeren. Dat doen we met Redis. Installeer de Redis-server met

sudo apt install redis-server

Controleer daarna met

sudo nano /var/www/wallabag/app/config/parameters.yml

of er redis_host: localhost en redis_port: 6379 in het configuratiebestand staat. Indien nodig wijzig je dit.

Log daarna in Wallabag als beheerder in en open de pagina Internal Settings. Zet in het tabblad Import bij Enable Redis to import data asynchronously de waarde 1 en klik op Apply. Maak daarna een job aan met de opdracht

sudo -u www-data /var/www/wallabag/bin/console
wallabag:import:redis-worker -e=prod pocket -vv | sudo tee -u
www-data /var/www/wallabag/var/logs/redis-pocket.log

En probeer nu in de webinterface van Wallabag opnieuw je leeslijst van Pocket te importeren. Na een tijdje zie je in je terminalvenster de geïmporteerde url’s voorbijkomen en verschijnen de artikelen in de webinterface.

Wallabag-app

Je kunt tot slot ook op je smartphone toegang krijgen tot je leeslijst. Onder Android installeer je daarvoor de app Wallabag. De eerste keer dat je de app opent, krijg je de connection wizard te zien. Bij ons werkte die niet, dus negeer die en open dan in de app links Settings > Connection en vul zelf de juiste gegevens in.

Je kunt het best in de webinterface van Wallabag een nieuwe client ID en client secret aanmaken, zodat je de toegang van je Android-telefoon tot je Wallabag-installatie kunt intrekken, bijvoorbeeld als je het apparaat verliest. Daarna kun je in de app je leeslijst lezen en zelfs met spraaksynthese laten voorlezen, artikelen toevoegen, tags beheren, en alles wordt gesynchroniseerd met je Wallabag-server.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.