Kinderen zijn heel handig met nieuwe technologie. Ze leren snel nieuwe apparaten te gebruiken. Betekent dat ook dat kinderen weten hoe die technologie werkt? Is het nodig om ze vroeg te leren programmeren? Leren programmeren kan een leuke levensles zijn en niet per se een toekomstige carrièrekeuze.

In de jaren '80 betekende het bezit van een computer meestal dat je een hobbyist was. Dat je bereid was om niet alleen andermans software te gebruiken, maar ook om zelf te experimenteren met programmeren. Wie in dat tijdperk opgroeide en bijvoorbeeld met BASIC of PASCAL leerde werken, leerde tegelijk een aantal waardevolle lessen. Lessen die een kind van nu niet meer automatisch meekrijgt door met een iPad te spelen.

Volgens mediacoach Gemma Steeman is het nog steeds zo dat kinderen veel sneller leren omgaan met computers dan volwassenen. "Ze leren door te experimenteren. Ze zijn niet bang om iets fout te doen en ontdekken daardoor heel snel de mogelijkheden die ze graag gebruiken."

Dat betekent in de praktijk dat ze sneller dan hun ouders weten hoe ze apps moeten downloaden en opstarten. En natuurlijk vooral hoe ze al die spellen kunnen spelen. Toch is dit natuurlijk wat anders dan 'weten hoe een computer werkt'.

©PXimport

Leren programmeren is een belangrijk onderdeel van 'mediawijsheid': de verzameling vaardigheden voor kinderen en volwassenen die helpen om media te gebruiken en te duiden.

Consequenties

Steeman: "Kinderen weten ook niet hoe ze computers slim in kunnen zetten, bijvoorbeeld om taken beter of efficiënter uit te voeren. Ook weten ze niet wat de consequenties zijn van hun gedrag online. Dat komt ook door de ontwikkeling van de hersenen: ze zijn gewoon niet in staat om dat allemaal te overzien." Want voor een kind is het gewoon niet te bevatten dat wat je op internet zet, er ook nooit meer van af kan. En vooral dat anderen (vreemden) het kunnen zien. Voor een kind is het begrip data volkomen abstract. Om nog maar te zwijgen van 'big data' en wat bedrijven allemaal kunnen door gegevens te verzamelen en te analyseren.

©PXimport

Gemma Steeman is mediacoach bij

Belangrijk

Volgens Steeman is het leren programmeren geen manier om kinderen op weg te helpen in een carrière als programmeur. "Het schrijven van programma's is iets wat steeds meer in lagelonenlanden gedaan wordt. Wie later een baan krijgt in de IT, wordt hoogstwaarschijnlijk geen programmeur." Maar we leven in een wereld die volledig doordrongen is door digitale media. Je moet mee kunnen komen en hoe meer je begrijpt van de processen die al die media mogelijk maken, hoe beter.

Ook zijn er heel wat (toekomstige) banen waarbij kennis van programmeren nuttig is, zonder dat je daarvoor programmeur hoeft te zijn. Want hoewel het daadwerkelijke programmeerwerk van grote programma's en games vaak wordt uitbesteed, gebeurt het plannen en het denkwerk van de ontwikkeling wel degelijk ook in ons land. Wie ergens werkt waar computerprogramma's gebruikt of gemaakt worden, heeft dus erg veel aan kennis over de werking van die programma's. Steeman zelf geeft aan dat ze erg veel heeft aan die kennis bij haar werk voor de website MediaWijsheid.nl. "Ik kan niet programmeren, maar wel computercode lezen en dat is bij het werken aan websites een groot voordeel."

©PXimport

Het kunnen lezen van computercode helpt zeker als je websites ontwerpt of bijhoudt.

Het is gewoon leuk!

Veel tv-series en films leren ons dat programmeren betekent: schermen vol onbegrijpelijke wiskundig ogende formules. Maar dat is een vooroordeel. Programmeren is het oplossen van een puzzel. En dankzij allerlei leuke, grafische lesmethoden, is het voor kinderen net zo goed een spel als een les.

Hour of Code bijvoorbeeld is een wereldwijde introductie voor kinderen om te leren programmeren met 'Hopscotch'. In een uur spelen leren ze hoe ze niet alleen computers kunnen gebruiken, maar vooral hoe ze deze naar hun hand kunnen zetten. Door bouwsteentjes te verslepen, laten ze bekende figuren zoals Anna en Elsa uit 'Frozen' of de bekende Angry Birds bewegen. Hopscotch is dé taal voor kinderen op dit moment, die juist door zijn directe grafische feedback meteen laat zien wat een commando of functie doet.

Voor de kinderen die hier echt lol in hebben, zijn er allerlei vervolgprojecten. Het hoeft niet op te houden bij één uur.

©PXimport

Grote studio's zoals Disney lenen bekende figuren aan deze educatieve site.

Levensles

Maar de belangrijkste reden om kinderen (eenvoudige) programma's te laten maken, is dat het een manier van denken aanleert die ze de rest van hun leven kunnen gebruiken. Programmeren is namelijk vooral een levensles: om een computerprogramma te maken, leer je om een probleem op een gestructureerde manier op te lossen. Je begint met een formuleren van het probleem en om dat probleem op te lossen, moet je het in stukjes ophakken. Als je 'probleem' bijvoorbeeld is: een eenvoudig huisje tekenen op het scherm, dan kun je dit opdelen in delen: hoe teken je een vierkant? Een rechthoek? Een driehoek? Hoe zorg ik ervoor dat de driehoek op het vierkant staat en dat de rechthoek op de plaats komt waar de deur moet zijn?

Deze manier van problemen oplossen overstijgt het schrijven van computerprogramma's. Wie een feest organiseert en een groep moet aansturen, moet ook leren om het geheel te overzien en dat in subtaken te verdelen. En het is juist deze manier van analytisch denken die kinderen op een speelse en natuurlijke manier kunnen leren door de computer naar hun hand te zetten.

©PXimport

Met eenvoudige puzzels leert het kind in de app Daisy the Dinosaur spelenderwijs programmeren op de iPad.

Wanneer

Volgens Steeman kunnen kinderen vanaf een jaar of zes al heel wat leren, dankzij speciale programma's. Deze zijn er op gericht om kinderen op een visuele en aantrekkelijke manier te leren om eenvoudige programma's te maken. De kinderen zullen dit niet als 'programmeren' ervaren, maar als een spel waarbij ze de computer opdrachten geven die direct resultaat op het scherm toveren. Veel van dit soort programma's hebben een duidelijke relatie met de wat oudere programmeertaal LOGO (zie kader). Voor de iPad is er bijvoorbeeld de app Daisy the Dinosaur. Met deze app leren kinderen kleine programma's schrijven die het figuurtje Daisy over het scherm laten bewegen. Helaas is de Daisy-app wel Engelstalig.

Op de website van Kennisnet.nl vinden we Ko de Kraker. Net als bij Daisy geeft het kind opdrachten aan het vogeltje Ko, die dankzij correcte programma's zijn geliefde nootjes kan eten.

©PXimport

Ko de Kraker is een vogeltje dat nootjes wil eten. Kinderen schrijven programma's om hem te helpen.

LOGO

Een aantal computerveteranen zal vast even opveren bij het lezen van die naam. LOGO, ontwikkeld in de jaren zestig door Seymour Papert. LOGO werd speciaal voor kinderen bedacht. Het belangrijkste kenmerk is de schildpad-cursor die met eenvoudige commando's is aan te sturen. Commando's geven direct resultaat. 'FORWARD 100' zorgt bijvoorbeeld voor een lijn van 100 pixels in de kijkrichting van de schildpad.

Daarnaast is het een krachtige taal waarbij de programmeur feitelijk zijn eigen commando's maakt die steeds complexere taken uitvoeren.

Het volgende simpele programma laat de schildpad een cirkel tekenen:

TO CIRCLE

REPEAT 360 [FORWARD 1 RIGHT 1]

END

Vanaf dat moment 'kent' de computer het nieuwe commando 'circle' dat ook weer in een nieuw programma te gebruiken is. Heel krachtig en heel overzichtelijk.

©PXimport

Met MSWLogo (gratis) kun je al snel mooie 'turtle graphics' maken.

Simpel

Daarnaast is op dit moment Scratch heel populair: op de site kunnen kinderen programmeren met bouwsteentjes die ze in een venster slepen. Ook hier gaat het om grafische feedback: animaties en simpele spellen.

Toch is het een misverstand om te denken dat kinderen (zeker als ze een jaar of 10, 11 zijn) heel simpele talen moeten leren. Kijk maar eens wat kinderen inmiddels allemaal aan complexe dingen kunnen bouwen in het spel Minecraft. Ze zijn zeker in staat om complexere talen onder de knie te krijgen. We noemden LOGO al. Ook Microsofts Small Basic richt zich volledig op kinderen. Maar ook een 'volwassen' taal is een leuke uitdaging.

©PXimport

Small Basic is een versimpelde, gratis versie van BASIC, speciaal voor kinderen.

Python

Op deze site staat een compleet lesprogramma voor de basisschool, waarin kinderen de taal Python leren. Deze scripttaal (ontwikkeld door Nederlander Guido van Rossum), is eenvoudig te leren en wordt ook in het echt gebruikt. Een perfecte brug dus tussen het klaslokaal en digitale wereld, maar uiteraard niet geschikt voor de allerjongsten.

Dit soort lespakketten zijn minder geschikt voor thuis. Maar volgens Steeman is het een goed idee als ouders samen met school en buitenschoolse opvang in gesprek gaan over programmeren. "Ik ben er niet voor om het verplicht in lesprogramma's op te nemen. Het is echter wel belangrijk dat elk kind er even mee in aanraking komt en als hij of zij dat wil er ook meer mee kan doen. Ouders en scholen kunnen elkaar daar denk ik goed in ondersteunen."

Direct effect

Hoewel Python niet meteen allerlei grafisch vuurwerk produceert, heeft het als groot voordeel dat het een geïnterpreteerde taal is. Dat wil zeggen dat je het resultaat meteen kan zien.

print("Hallo wereld")

>> Hallo wereld

print(3*2)

>> 6

print("3*2")

>> 3*2

Dit is natuurlijk in een leeromgeving heel belangrijk omdat de leerling meteen het resultaat van zijn instructies ziet. Dat is ook de reden dat talen als C++ niet kindvriendelijk zijn. Afgezien van de complexiteit is het ook lastig om programma's steeds te moeten compileren voor je kan zien wat ze doen.

Amsterdam investeert in jonge programmeurs

Als onderdeel van een plan van de gemeente Amsterdam om in de toekomst te behoren tot de top 3 van Europese steden met startups, wil de gemeente investeren in het opleiden van jongeren in deze sector. Daartoe zouden er 'coding academies' moeten worden opgericht waar jongeren en zzp-ers leren coderen en programmeren. Verder zou de gemeente wel op zoek zijn om initiatieven te ondersteunen die erop gericht zijn dat coderen op basisscholen, middelbare scholen en universiteiten even standaard worden als rekenen en taal.

Verder lezen?

Daisy the Dinosaur (iOS)

Ko de Kraker

Microsoft Small Basic

Hour of Code

Microsoft Windows Logo (gratis Windows-versie van LOGO)

ACSLogo (gratis OS X-versie van LOGO)

Hopscotch (iOS)

Kodable (iOS)

Robomind

Aangezien de Samsung Galaxy S25 – ongeacht het model dat je kiest – flink wat opties huisvest, is een handig overzichtsartikel wel op z’n plaats. In dit artikel behandelen we enkele Good Lock-opties, het Always on Display en nog veel meer.

Als je net in het bezit bent van een Samsung Galaxy S25, kan er een hoop op je afkomen. Now Brief, Now Bar, de persoonlijke conciërge – om over al die andere AI-functies nog maar te zwijgen. Daardoor zou je bijna niet meer de moeite nemen om het systeem verder te verkennen, omdat je in één klap veel te veel informatie moet verwerken.

Met dit artikel helpen we je een handje op weg in die zoektocht, zodat je weet waar je kunt beginnen of waar je specifieke functies kunt vinden. We beginnen met een AI-optie – de enige die we benoemen in dit stuk.

Reflecties verwijderen

Het is namelijk mogelijk reflecties uit fotomateriaal te verwijderen. Zulke reflecties leg je vaker op foto's vast dan je zou willen en kunnen echt afdoen van het onderwerp dat je wilt vastleggen. Daarom is het handig om te weten dat je die kunt verwijderen. Dat kon ook al op de Galaxy S24, maar voor dit jaar is de optie handig genoeg om het nog eens te benoemen. Als je een reflectie wilt verwijderen, open je de galerij op je S25 en selecteer je de foto waar die op te zien is. Veeg nu een keer omhoog, zodat er meer informatie in beeld komt te staan.

©Wesley Akkerman

In de foto zie je een aantal opties, zoals Remasteren, Live effect, Achtergrondvervaging en (de belangrijkste) Reflecties wissen. Het kan zijn dat je even horizontaal moet scrollen als de laatste optie niet in beeld staat. Tik nu op Reflecties wissen. Geef de smartphone een paar seconden om z'n magie de ruimte te geven. Je ziet de inmiddels bekende Galaxy AI-sterren in beeld verschijnen en zodra die verdwenen zijn, is (als het goed is) de reflectie ook verwijderd. Mocht je de laatste knop niet tegenkomen, dan zijn er simpelweg geen reflecties in de foto te vinden.

Alles over Edge-vensters

De Edge-vensters zijn ook een onderdeel dat we al eerder tegenkwamen, maar nog steeds relevant zijn. Deze optie is standaard geactiveerd binnen One UI 7 en is bereikbaar via de slimme balk aan de rechterkant. Je opent het venster door vanaf de rand over het balkje te vegen. Daar vind je een aantal AI-mogelijkheden terug, evenals apps die je recent hebt gebruikt. Mocht het venster bij jou toch zijn uitgeschakeld, ga dan naar Instellingen en zoek in het zoekveld op ‘edge’. Selecteer Edge-vensters en zet de schuifregelaar om.

©Wesley Akkerman

Als je het venster wilt aanpassen, kun je dat het best doen via de balk. Roep het Edge-venster op en tik daarna op het tandwielsymbooltje onderin. Nu kun je kiezen uit Apps, Personen, Taken en nog veel meer onderdelen. Selecteer de optie die je wilt gebruiken. Dat kunnen er eventueel meer zijn; een tweede venster bereik je door nogmaals over de balk te vegen.

Als je de inhoud van de omgeving wilt aanpassen, druk je onderin op het potloodsymbooltje. En goed om te weten: via de instellingen kun je het Edge-venster naar de linkerkant te verplaatsen. Handig voor linkshandigen.

Het Always on Display

Het Always on Display staat als het goed is ook standaard aan. Is dat niet het geval, open dan de instellingen en tik in het zoekveld AOD in. Selecteer vervolgens de bovenste optie. Tik op de nieuwe pagina op Always on Display. Zet de schuifregelaar naar rechts om hem aan te zetten.

Nu we hier toch zijn, kunnen we net zo goed wat instellingen aanpassen. Dat doe je door op de tekst Always on Display te tikken (naast die schuifregelaar). Dat is de plek waar je de achtergrond verandert en waar je de eventueel aanwezige Now Bar kunt uitschakelen.

©Wesley Akkerman

Overige opties staan helaas op een andere plek. Daarvoor ga je naar het thuisscherm en houd je een lege plek ingedrukt. Tik nu binnen het contextuele menu dat omhoog komt op Thema’s. Navigeer daarna naar de knop AOD. Hier kun je een ander Always on Display uitkiezen. Zit er een tussen die je wilt hebben, selecteer hem dan en druk op de downloadknop. Na het downloaden moet je nog op de knop Toepassen drukken om je keuze te bevestigen. Let wel op, want sommige achtergronden kosten geld – maar er zitten genoeg gratis opties tussen.

Vergeet Good Lock niet

Tot slot leggen we de nadruk op Good Lock. Dit is een app vol experimentele functies voor Samsung Galaxy-toestellen. Je moet de app eerst downloaden uit de Galaxy Store. Rechts bovenin zie je een vergrootglas – als je daarop tikt, kun je vervolgens Good Lock invoeren en de zoekopdracht starten. Tik op de app en vervolgens op de downloadknop om de installatie te beginnen. Zodra je de app opent, zie je een horizontaal scrolbare balk met verschillende onderwerpen. Maar je kunt ook beginnen met verticaal scrollen.

©Wesley Akkerman

Binnen Good Lock zie je een aantal handige modules die de ervaring met de Samsung Galaxy S25 zeker kunnen verhogen. Modules die we aanraden zijn One Hand Operation + (voor bediening met één hand), Theme Park (waarmee je zelf thema's samenstelt) en Keys Cafe (waar je zelf een toetsenbord mee instelt). Maar ook RegiStar (voor het instellen van het snelmenu) en de Camera Assistant kunnen van grote waarde zijn. Binnen deze omgeving tref je nog veel meer modules aan, dus neem zeker even de tijd om de omgeving goed te verkennen.

Sony brengt met de Bravia Theatre Bar 6 een 3.1.2-soundbar die niet veel plaats inneemt en toch Dolby Atmos-geluid belooft. Hoe bevalt deze soundbar in de praktijk? In deze review lees je daar alles over.

De Bravia Theatre Bar 6 is de meest recente soundbar van Sony. Het is een goedkoper model (adviesprijs 499 euro) vergeleken met de twee Bravia Theatre Bar-soundbars die vorig jaar verschenen. Dat waren twee forse topmodellen, hier spreek je over een compacter 3.1.2-model dat voor een lagere prijs en uitgerust met minder speakertjes toch een Dolby Atmos-ervaring wil bieden. Heb je een kleinere tv of wil je gewoon geen immens grote geluidsbalk in je woonkamer? Dan ben jij de doelgroep van deze Sony.  

Toch is de Bravia Theatre Bar 6 geen budgettoestel. Hij kost iets meer dan budget en komt met een draadloze subwoofer en Sony's eigen Geluidsveld-technologie. Bij de high-end Theatre Bar 9 en Theatre Bar 8 (en ook bij de prijzige Bravia Theatre Quad met vier aparte speakers) is deze virtuele geluidstechniek (Virtual Surround Engine) heel effectief in het creëren van een grote geluidsbubbel in de woonkamer. De Theatre Bar 6 heeft echter veel minder speakers ingebouwd (5) dan die andere toestellen.

©Sony

De Geluidsveld-functie creëert een geluidsbubbel in de woonkamer.

Focus op de essentie

De Bravia Theatre Bar-soundbars horen bij een nieuwe generatie toestellen bij Sony, met een nieuwe naamgeving. Vergeleken met oudere modellen én heel wat soundbars van concurrenten, ligt de nadruk nu heel sterk op een heldere bediening met een minimum aan functies. Dit moet het gebruik minder ingewikkeld maken. Een focus op de essentie, zo zou je het kunnen stellen.

Bij de Bravia Theatre Bar 6 merk je die sobere aanpak op verschillende vlakken. Streaming via wifi (zoals AirPlay of Chromecast) ontbreekt en veel ingangen ga je hier niet vinden. Er is één HDMI-eARC-ingang die je gebruikt voor de verbinding met de tv. Mocht je televisie ouder zijn en geen HDMI-eARC of -ARC hebben, dan is er nog een terugvaloptie in de vorm van een optische ingang. Die kun je echter niet gebruiken voor iets anders, zoals een cd-speler. Extra HDMI-ingangen zijn er niet, dus eventuele consoles of mediaspelers moet je rechtstreeks met het tv-toestel verbinden.

©Sony

De optische ingang gebruik je als HDMI-ARC niet beschikbaar is.

Weinig streamingopties

Muziek afspelen? Dat kan, via bluetooth. Ondersteuning is er ook voor het AAC-codec; het is ongewoon dat een soundbar een betere bluetooth-codec lust. Zoals altijd bij een soundbar heb je mogelijk een tweede optie. Slimme tv's hebben meestal ook apps van muziekdiensten zoals Spotify of Apple Music. Door zo'n app op je tv kun je dus ook playlists en albums beluisteren via de Sony-soundbar. 

Werken via de tv is zelfs een echte aanrader. 'Josephine Street' van Kiiōtō en 'Burn Alive' van The Birthday Party klinken stukken beter via de Apple Music-app op een LG 65OLEDC25 dan gestreamd vanaf Apple Music op een Samsung Galaxy S24 Ultra. Misschien komt dat wel omdat de LG-tv de muziek in Dolby Atmos aanlevert.

Maar ook 'Sterrenwacht' van Tourist LeMC en Guusje zijn in stereo via de tv voller en boeiender. Los van dat verschil, zet de Bravia Theatre Bar 6 muziek redelijk aangenaam neer. Vocals komen het sterkst uit de verf en beats zijn voor een soundbar relatief strak, maar heel breed werpt de soundbar muziek niet de kamer in. Goed voor een feestje en popmuziek in de achtergrond, kritische luisteraars zullen meer willen.

Zeer heldere app

De Bravia Theatre Bar 6 bezit niet echt veel extra functies. Dat verklaart ook waarom de Bravia Connect-app in dit geval zo sober oogt. Ook de meegeleverde mini-afstandsbediening heeft weinig knoppen. Aan de pluskant wil dat zeggen dat het bedienen van deze Sony-soundbar vlot verloopt. Verwarrend is het nooit.

In de app vind je drie geluidsmodi: Nachtmodus (dat bassen sterk tempert zodat de buren niet wakker worden), Geluidsveld en Stemmodus. Het is niet kiezen tussen de drie; je kunt een, twee of alle drie op hetzelfde moment activeren. Daarnaast is het mogelijk om het hoofdvolume en de lage tonen apart in te stellen.

Duik je dieper in de geluidinstellingen, dan blijkt de Bravia Theatre Bar 6 je toch meer instelmogelijkheden te bieden dan eerst verwacht. De meeste geluidsopties zijn echter voor specialisten. Audio DRC instellen op Automatisch is wel handig, met name in kleinere woonkamers. Het haalt wel wat dynamiek weg, waardoor knallende geluidseffecten zoals explosies en geweerschoten minder spectaculair worden. Maar het contrast tussen stille en luide momenten wordt kleiner, wat sommigen aangenamer zullen vinden.

Minimalistische lijnen

De Japanse wortels van Sony zijn vaak zichtbaar in het design van zijn AV-producten. Ook de Bravia Theatre Bar 6 is echt een toonbeeld van minimalisme. De soundbar is een bescheiden 95 cm breed, en dankzij sterk afgeronde hoeken lijkt hij nog kleiner.  Echt hoog is hij ook niet (6,4 cm), waardoor je deze soundbar probleemloos kunt plaatsen onder de meeste televisies die op een voet staan.

©Sony

Schuif de Bravia Theatre 6 echter niet helemaal onder het scherm (of in een nis in een AV-meubel). Zoals de meeste Dolby Atmos-klare soundbars heeft hij twee speakers bovenaan. Die moeten vrij richting het plafond geluid kunnen uitsturen om 3D-geluid mogelijk te maken. 

Grote subwoofer

De meegeleverde subwoofer is draadloos en kun je dus makkelijk plaatsen. Overal? Dat weer niet. Je zet de sub bij voorkeur vooraan in de buurt van het scherm, want anders klopt het qua geluid niet helemaal. Vergeleken met de soundbar is de subwoofer best fors, maar er komt dan ook aardig wat bas uit. Zo veel, dat we in onze woonkamer toch snel het subwoofervolume via de app verlaagden. 

In combinatie met Sony-tv's 

Je komt het steeds vaker tegen bij soundbars van fabrikanten die ook televisies bouwen: speciale functies als je tv en soundbar van hetzelfde merk combineert. Zowel LG, Samsung als Sony doen het. Bij de Theatre Bar 6 mis je de speciale functies van de Bar 8 en Bar 9, zoals S-Center om de soundbar tegelijkertijd met de speakers in de tv te laten spelen. Wel is er Voice Zoom 3 als je de Theatre Bar 6 hangt op een recente Bravia-tv (vanaf Bravia 5).

©Sony

De centerspeaker levert al heldere dialogen, bij Sony-tv's komt daar een 'zoom'-functie bij.

Betere dialogen

Maar ook met een andere televisie belooft de Sony betere dialoogweergave bij films en vocals bij muziek. De Bravia Theatre Bar 6 beschikt over een aparte speaker in het midden voor het centerkanaal bij surroundgeluid. Dit kanaal wordt voornamelijk gebruikt voor dialogen. Soundbars met zo'n aparte middenspeaker zijn doorgaans véél beter qua verstaanbaarheid van spraak.

Best met films

Voor we een reeks filmfragmenten en games loslaten op de Bravia Theatre Bar 6, doorlopen we enkele testtracks van Dolby en DTS. Deze bekende demo's zijn ontworpen om surround te demonstreren en ook audiosystemen te testen. Het eerste dat opvalt is dat in onze woonkamer demofilms als Santeria en Horizon beter klinken met Geluidsveld uitgeschakeld. Het is heel wat drukker en minder dynamische met de functie aan.

Bij het Audiosphere-filmpje, dat echt ontworpen is geluidjes hoog in de kamer te laten weerklinken, zorgt Geluidsveld dan wel weer voor een groter 3D-ervaring. Met wel met een iets scherpere klank. Het is dus niet altijd een goed idee en die ervaring is er ook bij het kijken op een gewone tv-avond. Soms zorgde Geluidsveld net voor scherpte en voor 'snel, zet het stiller'-momenten als er in een film actie losbarstte. Zoals gezegd is DRC inschakelen een aanrader om dat probleem te voorkomen.

Met reguliere content, zoals het derde seizoen van 'The Wheel of Time' op Amazon Video, creëert de Bravia Theatre Bar 6 wél een intense geluidsbubbel rond de 65-inch LG-tv die in de woonkamer aan de muur hangt. Deze reeks heeft een goede Dolby Atmos-soundtrack en dan merk je hier wel. Het geluidsbeeld is voor een 3.1.2-soundbar heel groot, met geluidseffecten die hoog worden gepositioneerd.

©Jamie Biesemans

De Bravia Theatre Bar 6 doet het goed met grootse Atmos-mixes zoals van Dune en Dune 2.

Ook tijdens de inleiding van 'Gravity', waarbij astronauten rondzweven in de ruimte en via de radio praten met Mission Control in Houston, worden stemmen heel breed geplaatst. George Clooneys stem verschijnt op een gegeven moment bijvoorbeeld helemaal links van het scherm, terwijl de countrymuziek echt overal lijkt te hangen. De geluidsproductie van deze film is dan ook puik, en het is fijn dat de Sony je daar van laat proeven.

De Sony-soundbar levert ook wel wat detail. Het moment dat Paul Atreides die in de eerste Dune-film een zandstorm invliegt, klinkt mét Geluidsveld ingeschakeld intensief en druk, maar kleine zaken zoals de zandstorm die langs de ramen raast komen er wel goed uit. Het is misschien geen heel luchtige, grootse surroundervaring, iets dat toch een grotere en gesofisticeerdere soundbar vereist. Maar het doet wel wat moet om je onder te dompelen, zonder je echt te omhullen.  

Conclusie 

De Sony Bravia Theatre Bar 6 is een 3.1.2-soundbar die goed presteert, weinig plaats inneemt en makkelijk te bedienen is. Grote soundbars met veel meer speakers creëren een grootser surroundgeluid dan dit kleinere toestel, maar kosten natuurlijk heel wat meer. Kijk je echter naar andere soundbars op dit 500-euro prijspunt, dan levert de Bar 6 een bovengemiddelde prestatie af. Hij is vooral sterk met films en series in Dolby Atmos; op muziekvlak overtuigt het een stuk minder. Wie toch even wil ontspannen met een playlist, raden we aan om muziek af te spelen via een app op de tv. De stemmodus werkt bovendien heel goed om de verstaanbaarheid te verbeteren.