ID.nl logo
Huis

Hoe pas je exploitbescherming toe?

Heb je een vraag met betrekking tot veiligheid, privacy of virussen op al je mobiele en vaste technische apparaten? Samen met G Data geven wij antwoord. Heb je ook een vraag stuur deze redactie@pcmweb.nl.

Vraag: Je leest vaak over gaten in Java en de Flash Player enzovoort. Hoe ziet een aanval die via zo'n gat wordt uitgevoerd eruit? 

Eddy: Het gebruik van zogenaamde exploits om beveiligingslekken in software te misbruiken is een zeer populaire methode bij cybercriminelen om pc’s met malware te infecteren.

Niet elk beveiligingslek wordt gelijk gedicht nadat het voor het eerst is ontdekt. De periode die tussen deze momenten ligt, is het moment waarop cybercriminelen het lek kunnen misbruiken om malware op computersystemen te smokkelen. In ondergrondse marktplaatsen zijn zogenaamde exploit kits te koop, waarmee een hele rij beveiligingslekken kan worden misbruikt. Als er ook maar één lek  uit die rij niet is gedicht op een computer, kan malware op het systeem terecht komen. Een dergelijke exploit kit kan voor ongeveer €1.000 worden aangeschaft. In 2013 was ongeveer 90% van de succesvolle infecties van computers met malware toe te schrijven aan het gebruik van exploit kits. Dit geeft maar aan hoe vaak exploits worden gebruikt, en hoe lastig gebruikers het vinden om alle software op hun pc altijd volledig up-to-date te houden.

Om pc’s goed tegen exploits te beveiligen, zonder dagelijks te hoeven controleren of er updates beschikbaar zijn voor de geïnstalleerde software, kan een beveiligingssoftware worden gebruikt. Helaas vertrouwt traditionele antivirussoftware op virushandtekeningen. Dat betekent dat scanners alleen code tegenhouden, waarvan ze al weten dat die kwaadaardig is. Nieuwe kwaadaardige code, waarmee de scanner nog nooit eerder geconfronteerd is geweest, wordt niet tegengehouden. Daarom is het van belang dat een beveiligingssoftware naast reactieve (op virushandtekeningen gebaseerde scanners) bescherming, ook proactieve bescherming (detectie op basis van gedrag en andere kenmerken) biedt. Zo zit in de pc-beveiliging van G DATA de proactieve module Exploitbescherming, die juist deze gevaarlijk exploits herkent en onschadelijk maakt.

Hoe werkt een exploit?

Malware wordt vaak verspreid via websites die zijn gemanipuleerd door cybercriminelen - dit gebeurt dus vaak zonder dat de beheerder van de website zich hiervan bewust is. Het kan gaan om legitieme websites zoals bijvoorbeeld nieuwssites, carrièresites, gemeentesites, webshops, datingsites, enzovoorts. Websites die met een exploit kit zijn uitgerust controleren snel de computer van elke bezoeker op de aanwezigheid van ongepatchte beveiliginslekken. Als er één wordt ontdekt, wordt deze door de betreffende exploit gebruikt als toegangspoort voor de infectie van het systeem met malware. De volgende stap is dat de exploit de Windows-schermen controleert die nodig zijn om toegang te krijgen tot de harde schijf, het internet of een ander gedeelte van het systeem. Als de malware deze stappen heeft doorlopen, wordt de daadwerkelijke malware –de zogenaamde “payload” – gedownload via de internetverbinding. Het is ook mogelijk dat een exploit kit op een andere manier het systeem controleert, bijvoorbeeld via een geïnfecteerde USB-stick, of een kwaadaardige attachment bij een e-mail.

Een lucratieve online zwarte markt

Cybercriminelen bieden meestal pakketjes aan met daarin een hele verzameling aan effectieve exploits, zogenaamde exploit kits. Deze bevatten verschillende ‘poortenopeners’ voor verschillende typen software. Tot voor kort waren deze kits verkrijgbaar voor vaste prijzen op de ondergrondse marktplaatsen. Tegenwoordig bieden steeds meer criminelen exploit kits aan als een abonnement. Tegen een maandelijkse vergoeding ontvangt de klant telkens nieuwe exploits en updates voor de al aanwezige exploits. Een exploit kit die op zoek gaat naar zwakke plekken in Internet Explorer, Java en PDF readers kost ongeveer €1000,- per maand. Deze kit wordt doorlopend geüpdatet met nieuwe exploits, voor nieuw ontdekte beveiligingslekken in deze programma’s en met nieuwe versies van al bestaande exploits. Door de snelle wisseling van exploits, is het voor traditionele antivirussoftware erg lastig om altijd de nieuwste varianten te herkennen. Vandaar dat proactieve beschermingstechnieken bij exploits de voorkeur verdienen boven reactieve technieken.

Als je wilt weten hoe G DATA exploitbescherming werkt, klik dan hier voor meer informatie.  


Wie is Eddy Willems?

Wij leggen jullie vragen voor aan onze expert Eddy Willems. Hij is bestuurslid van brancheorganisaties AMTSO en EICAR en Security Evangelist bij G Data Software. Gespecialiseerd in IT-beveiliging. Presenteert, geeft workshops en seminars over dit onderwerp, wordt regelmatig geïnterviewd en is al in meer dan 5000 artikelen in de media (print, online, radio en televisie) wereldwijd verschenen. In oktober van 2013 publiceerde hij zijn eerste boek: Cybergevaar.

Leeftijd: 53 jaar

Functie: Malware-expert

Opleiding: Informatica aan IHB en VUB

Dit artikel is op initiatief van G Data tot stand gekomen.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.