We testen vijf compacte, multifunctionele netwerkprinters waarmee je print, scant, kopieert en in sommige vallen ook faxt, zowel lokaal als via de cloud. We beoordelen de snelheid, afdrukkwaliteit, gebruiksvriendelijkheid en gebruikskosten. Zoek je de beste all-in-on-printer voor op je thuiswerkplek, lees dan snel verder.

We vroegen fabrikanten om een zo compact mogelijke multifunctionele netwerkprinter voor thuis(kantoor) en kleine werkgroepen. Het maakt niet uit welke printtechniek de ingestuurde alles-in-éénprinter gebruikt; sommige fabrikanten hebben uitsluitend inkjetprinters, anderen zweren bij (led)laserprinters en sommige bedrijven bieden beide technieken aan. We ontvingen vier A4-inkjetprinters (van Brother, Canon, Epson en HP) en één A4-ledlaserprinter (van OKI).

Wij berekenen zelf een paginakostprijs voor zwarte en kleurenprints, rekening houdend met de prijs van XL-cartridges en de door de fabrikant opgegeven afdrukcapaciteit (zie onderstaande tabel). Dit zijn de minimale gebruikskosten.

In werkelijkheid liggen de gebruikskosten hoger. Je dient immers ook rekening te houden met de kostprijs van de printer zelf, van het gebruikte papier, de soort afdruk (een pagina met veel effen kleurvakken verbruikt uiteraard meer inkt of toner dan een simpele brief), met de energiekosten, met het maandelijkse printvolume en met de levensduur van het apparaat. Die elementen variëren te sterk of zijn te moeilijk voorspelbaar om zelf te berekenen.

Op hun websites plaatsen sommige fabrikanten berekeningsmodules waarmee ze proberen te bewijzen dat hun printer de laagste gebruikskosten heeft. Die zijn om de hiervoor genoemde reden met een flinke korrel zout te nemen. De vuistregel is dat wie zelden print, beter af is met een goedkoper inkjetapparaat, waarbij de printsnelheid en minimale gebruikskosten eigenlijk niet zo heel veel uitmaken. Print je relatief veel (bijvoorbeeld in een groter huishouden met veel scholieren of studenten), dan is een duurdere, snellere inkjetprinter met lagere minimale gebruikskosten wellicht interessanter.

Print je heel veel (minstens honderd kleurenpagina’s per maand), dan kan een laserprinter interessanter zijn, omdat die minder onderhoud vergt en doorgaans een langere levensduur heeft dan een vergelijkbaar inkjetapparaat. Houd er wel rekening mee dat lasers meer energie verbruiken dan inkjets. Ze zijn ook zwaarder en omvangrijker door de grotere tonercartridges.

Bekijk hieronder de testsamenvatting (klik voor groter), gevolgd door de individuele beoordelingen.

©PXimport

Brother DCP-J1100DW

©PXimport

De All-in-Box-bundel bevat de compacte DCP-J1100DW multifunctionele inkjetprinter en vier XL-inktcartridges. Dat volstaat volgens Brother voor drie jaar ongestoord printen. Voor het benodigde papier zorg je zelf. Die berekening is gebaseerd op een maandelijks afdrukvolume van ongeveer tweehonderd pagina’s, met een verhouding van zestig procent zwart-wit- en veertig procent kleurenafdrukken. Brother geeft tegelijk drie jaar garantie op deze bundel, waarvan het eerste jaar zelfs met pick-up & return.

Dankzij een gewicht van net geen negen kilo kan één persoon deze printer gemakkelijk uitpakken en installeren. Je hoeft de printer in tegenstelling tot bij de andere fabrikanten niet volledig open te klappen om de inkt te verwisselen: de cartridgehouder vind je achter een klep aan de rechterkant. Duidelijke instructies op het touchscreen en extra merktekens op de printer zelf tonen je welke kleur wáár precies hoort. De netwerkverbinding verloopt draadloos. Andere connectiviteit ontbreekt, maar die is er wel in de verder vergelijkbare Brother MFC-J1300DW die voor een meerprijs van dertig euro extra’s als usb- en ethernetpoorten, faxmodule en nfc-connectiviteit heeft.

De testresultaten gelden ook voor die all-in-one. Beide modellen hebben vooraan usb- en sd-kaartlezers. Mobiel printen en scannen gebeurt met behulp van de Brother iPrint&Scan-app voor Android en iOS. iPrint & Scan is er ook in een desktopuitvoering voor zowel Windows als macOS en biedt dan extra beeldverwerkingsmogelijkheden. Verder is Nuance Paperpot 14 inbegrepen in de aankoopprijs. De gemiddelde afdrukkwaliteit is zeer goed. Vooral monochrome afdrukken zijn van uitstekende kwaliteit en bijna niet te onderscheiden van die van een laserprinter.

Brother DCP-J1100DW

8Score80

Canon PIXMA TS8350-serie

©PXimport

De Canon PIXMA TS8350-serie is verkrijgbaar in drie kleuren: TS8350 (zwart), TS8351 (wit) en TS8352 (rood). Dat deze multifunctional niet veel hoger is dan een gewone inkjetprinter komt vooral door het ontbreken van een automatische documentinvoer (adf). Kopiëren en scannen gebeurt vel per vel. De TS8350-serie gebruikt zes inktcassettes, verkrijgbaar in drie formaten (tot XXL). De speciale photo blue-cartridge gaat overigens veel langer mee dan de andere vijf en hoef je minder vaak te vervangen.

Zoals bij wel vaker bij multifunctionals van Canon het geval is, heeft de PIXMA TS8350 twee papierlades met elk een capaciteit van honderd vellen normaal papier: een horizontale vooraan (met geïntegreerde papieruitvoer voor twintig vellen) en een verticale achteraan, waarin ook twintig vellen dikker fotopapier passen. In de horizontale papierlade is een multifunctionele lade verwerkt voor bedrukbare optische schijfjes of nagelstickers (Canon NL-101 papier; een Canon-nagelsticker-app is beschikbaar voor Android en iOS). De papieruitvoerlade zit boven de horizontale papierlade en wordt door de printer zelf naar voren geschoven als je begint te printen. Maar eerst dien je dan wel zelf de schermklep naar boven te schuiven. Doe je dat niet, dan toont het aanraakscherm een foutmelding die pas verdwijnt wanneer je dit gedaan hebt.

Verbindingen gebeuren via wifi en bluetooth. Dankzij een sd-kaartsleuf vooraan print je direct vanaf een geheugenkaartje. Foto’s en documenten printen kan met behulp van de Canon Print Inkjet/Selphy-app rechtstreeks vanaf smartphone of tablet. De printkwaliteit is uitstekend, voor alle soorten prints.

Canon PIXMA TS8350-serie

7Score70

Epson WorkForce Pro WF-3825DWF

©PXimport

De Epson WorkForce Pro WF-3825DWF kan volgens Epson wel tot 26.000 pagina’s per maand printen, maar is toch vooral bedoeld voor een maandelijks printvolume van 200 tot 1.000 pagina’s. De WorkForce Pro WF-3820DWF, ongeveer twintig euro goedkoper, is essentieel hetzelfde apparaat, maar dan zonder ethernetpoort, dus met alleen draadloze connectiviteit. De testresultaten gelden ook voor die printer.

Dit is een verhoudingsgewijze compacte multifunctionele printer die op een gewone tafel past. Vooraan steekt de papierlade zo’n vijf centimeter uit de voor de rest vlakke behuizing. Je bedient alles via het scherm (ook in het Nederlands). De enige fysieke bedieningsknop is een grote stroomknop die zich links naast het aanraakscherm bevindt. Daaronder zit een statuslampje dat oplicht bij het verzenden of ontvangen van een fax. Links in de behuizing is er een usb-poort achter een klepje waarin een extern geheugen past. Je kunt ermee scannen naar pdf-, jpg- of tiff-formaat of foto’s in jpg- of tiff-formaat printen.

Naast gewone cartridges heeft Epson voor deze printer ook XL-patronen. Het bedrijf levert een uitgebreide verzameling software mee, die je niet verplicht allemaal hoeft te installeren. Optioneel is er de Epson Creative Print mobiele app voor speciale printtaken, zoals het printen van kalenders, collages, cd-etiketten of voorbedrukt papier. De Epson Photo+-app voor gewone computers biedt dezelfde en nog meer creatieve afdrukmogelijkheden. Op het gebied van kwaliteit excelleert de WD-3825DWF. Vooral kleurenafdrukken (op hoge kwaliteit) zien er uitstekend uit en ook foto’s print deze multifunctional behoorlijk goed.

Epson WorkForce Pro WF-3825DWF

8Score80

HP Envy PRO 6420

©PXimport

Wij testen de HP Envy Pro 6420 (met drie maanden inkt voor 150 pagina’s), maar onze testresultaten gelden ook voor de HP Envy Pro 6430 (met voor vier maanden gratis inkt). Deze multifunctional heeft geen scherm; de bedieningsknoppen zijn verlichte aanraakknoppen geïntegreerd in de papierlade die pas zichtbaar worden wanneer je de stroom inschakelt. Dan begint ook de brede ledstrip boven de invoerlade in verschillende kleuren te pulseren. Zodra de strip paars wordt, is de printer klaar om te configureren. Dit kan met de HP Smart-app voor Android en iOS of Windows- en macOS-software.

Tijdens de installatieprocedure krijg je de kans je in te schrijven op de HP Instant Inkt-abonnementsformule; de printer bestelt de inkt zelf zodra dat nodig is. Lege inktcartridges stuur je gratis terug naar HP, dat zorgt voor een professionele recycling. Op het eerste gezicht kun je het inktabonnement niet overslaan in de app, maar als je de optie ‘Ontvang inkt tegen een reguliere prijs’ onderaan aanvinkt, lukt het wel (na nog eens een waarschuwing of dit wel een goed idee is). Los gekochte inktcartridges zijn er in gewoon en XL-formaat. Maar omgerekend kost printen dan wel meer per pagina dan wanneer je een van de duurdere HP-inktabonnementen neemt.

Het abonnement van 2,99 euro per maand (porto inbegrepen) veronderstelt vijftig geprinte pagina’s per maand. Honderd pagina’s per maand kosten 4,99 euro, driehonderd pagina’s 9,99 euro. Print je minder, dan blijven de kosten gelijk, want niet-gebruikte pagina’s worden meegenomen. De printkwaliteit is goed, maar dit is wel een relatief trage all-in-one.

HP Envy PRO 6420

6Score60

OKI MC573dn

©PXimport

OKI richt zich met zijn printers en multifunctionals vooral op professionele gebruikers en bedrijven. De MC573dn is een instapmodel in de alles-in-een-productreeks, bedoeld voor thuiswerkers en kleine tot middelgrote thuiskantoren of werkgroepen met één tot twintig of meer gebruikers. Verhoudingsgewijs is dit een groot en zwaar apparaat, dat toch nog op een flinke gewone werktafel past. Je hebt wel twee personen nodig om het uit de verpakking te halen. Deze printer is op de Canon na de stilste binnen deze groepstest. Je kunt de stille modus activeren; dan werkt hij trager, maar nog stiller.

Qua omvang is de OKI MC573dn zelfs iets smaller dan bijvoorbeeld de Brother DCP-1100DW, maar wel ettelijke centimeters dieper en vooral veel hoger. De grotere omvang en het hogere gewicht hebben niet alleen te maken met de kwaliteitsvolle, snelle automatische documentinvoer (met vijftig vel capaciteit), maar wordt vooral veroorzaakt door de ledlaserprintertechnologie met zijn vier omvangrijke tonercartridges, die nu eenmaal een plek in het apparaat moeten krijgen. OKI heeft gewone toners tot 1.500 pagina’s en XL-versies tot zo’n 6.500 pagina’s.

De standaardconnectiviteit (usb en ethernet) breid je optioneel uit met een draadloze netwerkmodule. Die past in een gemakkelijk bereikbaar klepje aan de rechterzijkant van de printer. De standaardpapierlade (250 vel) kan worden aangevuld met maximaal twee extra lades voor een totale capaciteit van 1.400 vel. SENDYS Explorer Lite-documentbeheersoftware en ABBY Finereader 12 Sprint ocr-software worden gratis meegeleverd. De afdrukkwaliteit is zeer goed, zowel in zwart-wit als in kleur. Dit is veruit de snelste geteste multifunctional.

OKI MC573dn

9Score90

Conclusie

Vier alles-in-éénprinters scoren in de kwaliteitstesten minstens een 8,8; de HP scoort 7,8. Dat zijn goede tot uitstekende kwaliteitsscores. Als we ook rekening houden met de printsnelheid en gebruikskosten, dan is de OKI MC573dn onverslaanbaar. Maar deze laserprinter is een semiprofessioneel apparaat en dus alleen interessant voor wie heel veel print.

De Epson WorkForce Pro WF-3825DWF doet zeker voor wat betreft zwart-witprints inzake snelheid niet onder voor de OKI, is iets trager in de kleurentests, maar haalt een hogere kwaliteitsscore en dit voor redelijke gebruikskosten. Het is een terechte Slimme koop.

Wie vooral foto’s print, maar toch het gemak wil van een all-in-one, kiest de Canon PIXMA. Wil je de laagste gebruikskosten, ga dan voor de Brother All-in-Box-bundel. Print je zeer weinig, maar wil je je geen zorgen maken over uitgedroogde inktcartridges, dan komt de HP Envy Pro in aanmerking.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.