Contextmenu's zijn de menu's die u te zien krijgt bij een rechtermuisklik op een bestand, map, hyperlink, icoontje, taakbalk, of schijf. Rechtsklikken op een lege plek in een map of op uw bureaublad levert eveneens een contextmenu op. Deze menu's kunnen het werken met de pc flink vereenvoudigen, maar ze kunnen ook een bron van irritatie zijn, vooral wanneer ze vol staan met opties die u nooit gebruikt.

Een schoner contextmenu begint bij uzelf

U kunt contextmenu-items achteraf verwijderen, maar het is voor een deel ook mogelijk om te voorkomen dat ze überhaupt in uw contextmenu's komen te staan. Tijdens de installatie van programma's wordt namelijk vaak gevraagd of u bepaalde contextmenu-items wilt installeren. Wordt de Engelse taal tijdens de installatie gebruikt, dan zal er in dat geval gevraagd worden om Shell Extensions te installeren. Denkt u deze niet nodig te hebben voor het betreffende programma, geef dan direct aan dat ze niet geïnstalleerd hoeven te worden. Ook dit is een manier om uw contextmenu's overzichtelijk te houden.

Hoe meer programma's u installeert, des te meer items er in de verschillende contextmenu's verschijnen. Sommige daarvan zijn handig, maar andere zult u nooit gebruiken, en die bent u waarschijnlijk liever kwijt dan rijk. Maar het kan ook zijn dat u bepaalde mogelijkheden in contextmenu's mist, die u er juist graag aan toe zou voegen.

Er zijn verscheidene manieren om items uit contextmenu's te verwijderen of ze eraan toe te voegen. Soms is het mogelijk deze items in of uit te schakelen via het programma dat ze erin heeft geplaatst. Daarnaast bestaan er verschillende programma's waarmee u contextmenu's kunt aanpassen, en verder is het mogelijk deze menu's te bewerken door rechtstreeks in het register in te grijpen.

©PXimport

Er kan veel uit contextmenu's verwijderd worden.

1. Programma of register?

Om contextmenu-items uit te schakelen (voor zover dit niet kan via het programma waar ze bijhoren), heeft het gebruik van programma's als ShellExView, ShellMenuView en FileMenu Tools de voorkeur, omdat er in dat geval weinig mis kan gaan. Schakelt u bijvoorbeeld een item uit waarvan dat bij nader inzien toch niet de bedoeling was, dan schakelt u dit via het bewuste programma even eenvoudig weer in. Aan het werken in het register zijn iets meer risico's verbonden, al moeten we die niet overdrijven. Met de nodige voorzorgsmaatregelen, die we eveneens in dit artikel beschrijven, kan er ook daarbij weinig mis gaan. Wanneer u uw contextmenu's wilt gaan bewerken, raden we u echter aan dit allereerst te doen met behulp van de programma's die we in het eerste deel van dit artikel beschrijven. Lukt daarmee niet wat u wilt bewerkstelligen, dan kunt u het alsnog proberen door het register te bewerken. Lees dan voordat u hieraan begint het kader 'Veilig werken in het register', zodat u bij eventuele fouten die u maakt voldoende herstelmogelijkheden hebt.

2. ShellExView en ShellMenuView

Wanneer het erom gaat ongewenste items in uw contextmenu's uit te schakelen, hebt u met ShellExView en ShellMenuView twee zeer krachtige tools in handen. De programma's zijn te downloaden van ShellExView en ShellMenuView, downloadlinks staan onderaan de pagina's. De programma's hoeven niet geïnstalleerd te worden. U pakt de zip-bestanden eenvoudigweg uit naar mappen die u vervolgens desgewenst in Program Files plaatst. Hierna kunt u snelkoppelingen naar de uitvoerbare bestanden maken en deze op uw bureaublad of in uw startmenu zetten. Voor beide programma's is een Nederlandse vertaling beschikbaar, die u op dezelfde pagina aantreft vanwaar u ShellExView en ShellMenuView downloadt. Om de programma's in het Nederlands weer te geven, pakt u de map met vertaling uit naar de map waarin u het programma geplaatst hebt. Hoewel de interfaces van beide programmaatjes veel overeenkomsten vertonen, is er een duidelijk verschil. Met ShellExView bewerkt u de zogenoemde dynamische contextmenu-items zichtbaar, terwijl u met ShellMenuView de statische contextmenu-items aanpast. Dynamische contextmenu-items verschijnen op meerdere plaatsen, en zowel bij mappen als bestanden. Voorbeelden hiervan zijn de opties van een programma als WinZip, en de mogelijkheid van uw virusscanner om afzonderlijke mappen en bestanden te scannen. Statische items zijn gebonden aan bepaald bestandstypen. Een voorbeeld van een statisch item is Afspelen met WinAmp, dat u te zien krijgt wanneer u rechtsklikt op een map of op een met WinAmp geassocieerd bestand.

Zoals gezegd gaat het hier om twee zeer krachtige tooltjes. Wanneer u ze opstart, wordt u dan ook geconfronteerd met een enorme hoeveelheid items en een groot aantal kolommen met informatie over deze items. Laat u niet afschrikken: het merendeel van de informatie in de kolommen hebt u niet nodig. In ShellExView hebt u over het algemeen voldoende aan hetgeen u in de kolommen Shell-uitbreiding, Uitgeschakeld, Type en Omschrijving aantreft. In ShellMenuView zijn vooral de kolommen Menu-naam, Extensies, Type-beschrijving en Uitgeschakeld van belang. Een groot aantal van de opgesomde items behoort tot het besturingssysteem, deze zult u meestal niet uit willen schakelen. Soms is dat zelfs af te raden, maar in die gevallen krijgt u een waarschuwing dat u het betreffende item beter ingeschakeld kunt laten. Over het algemeen zult u items willen verwijderen die door allerhande software in uw contextmenu's zijn geplaatst, en die u nooit gebruikt.

©PXimport

Met de programma's ShellExView en ShellMenuView past u uw contextmenu's aan.

3. Werken met ShellExView

ShellExView toont, zoals gezegd, de dynamische contextmenu-items. Als voorbeeld noemden we de mogelijkheid om afzonderlijke mappen en bestanden op malware te scannen. Gebruikt u deze optie nooit, dan gaat u na opstarten van ShellExView in de kolom Shell-uitbreiding op zoek naar de naam van uw virusscanner. Wanneer u deze gevonden hebt, klikt u er met uw rechtermuisknop op en u kiest Geselecteerde items uitschakelen.

In Windows XP zal de verandering direct doorgevoerd worden. In Windows Vista en 7 dient u de pc hiervoor opnieuw op te starten. Een andere en snellere manier is door alleen Windows Explorer te herstarten. Dit doet u door via een rechtermuisklik op uw taakbalk het Taakbeheer te starten, en het proces explorer.exe te beëindigen. Vervolgens kiest u Bestand / Nieuwe taak (Uitvoeren), typ hier explorer en klik op OK. Overigens geldt dit alleen voor ShellExView. De veranderingen die u met ShellMenuView aanbrengt worden zowel in Windows XP als in Vista en 7 direct doorgevoerd.

©PXimport

Met twee muisklikken schakelen we het contextmenu van onze virusscanner uit.

Zelf contextmenu-items toevoegen

Hoewel we het in dit artikel voornamelijk hebben over manieren om items uit uw contextmenu's te verwijderen, is het ook mogelijk om nieuwe opties toe te voegen. Uiteraard bestaan ook hier weer verschillende programma's voor, zoals Context Menu Editor. De opties die dergelijke tooltjes bieden zijn echter nogal beperkt. U hebt wat dit betreft veel meer mogelijkheden, wanneer u de benodigde sleutels zelf in het register aanmaakt. Het principe is vrij eenvoudig: u creëert een registersleutel met de naam die u in het contextmenu wilt zien, en in deze sleutel maakt u een tweede sleutel aan met de naam Command. In deze subsleutel komt de opdracht te staan die uitgevoerd moet worden bij een klik op het betreffende item. Waar u deze sleutels moet aanmaken, hangt af van het contextmenu waarin u het item wilt zien verschijnen. Is dat bij een rechtermuisklik op bestanden, dan dienen de sleutels in HKEY_CLASSES_ROOT\*\shell gemaakt te worden. Wilt u dat het item verschijnt bij rechtsklikken op mappen, dan moeten de nieuwe sleutels in HKEY_CLASSES_ROOT\Folder\shell komen te staan. En wilt u dat het contextmenu-item alleen bij een rechtermuisklik op een bepaald bestandstype zichtbaar wordt, dan zult u in de sleutel van het betreffende bestandstype moeten zijn. Gaat het bijvoorbeeld om dll-bestanden, dan zullen de sleutels in HKEY_CLASSES_ROOT\dllfile gemaakt moeten worden. Deze sleutels dienen altijd binnen een sleutel met de naam shell te staan. In sommige gevallen zal deze al bestaan, en anders dient u deze eerst aan te maken. We geven een voorbeeld: stel dat u de optie Openen in Kladblok wilt zien verschijnen bij een rechtermuisklik op een willekeurig bestand. U navigeert dan in de register-editor naar HKEY_CLASSES_ROOT\*\shell. In het linkerdeelvenster klikt u met uw rechtermuisknop op deze sleutel en u kiest Nieuw / Sleutel. De nieuwe sleutel noemt u Openen in Kladblok. In deze sleutel creëert u vervolgens een subsleutel met de naam Command. In het rechterdeelvenster dubbelklikt u ten slotte op de waarde (Standaard), en u voert de opdracht Notepad.exe "%1" in. De toevoeging "%1" is vereist om het aangeklikte bestand in Kladblok te laten openen.

We beseffen dat we hiermee slechts een eenvoudig voorbeeld hebben gegeven, maar hopen dat we het principe enigszins duidelijk hebben gemaakt.

©PXimport

Het is vrij eenvoudig om uw eigen contextmenu-items te maken.

4. Werken met ShellMenuView

Wanneer u ShellMenuView opstart, zult u een duidelijk verschil bemerken met ShellExView. In plaats van allerlei verschillende contextmenu-items treft u in ShellMenuView soms lange reeksen identieke items aan, voorafgegaan door een programma-icoontje. Wanneer u in de kolom Extensies kijkt, zal duidelijk worden waarom dit het geval is. Het gaat hier om contextmenu-items die met bepaalde bestandstypen geassocieerd zijn. U kunt dus per bestandstype bepalen of u een dergelijk item wilt uitschakelen. Vaker zult u echter een hele reeks van deze items willen uitschakelen. Wilt u bijvoorbeeld dat de optie Toevoegen aan speellijst van WinAmp nergens verschijnt, dan selecteert u alle desbetreffende items in ShellMenuView en schakelt u schakelt ze uit. U kunt hierbij uiteraard ook selectief te werk te gaan. Converteert u bijvoorbeeld uitsluitend wav-bestanden naar mp3, dan kunt u voor het betreffende programma aangeven dat er alleen een item in het contextmenu verschijnt bij rechtsklikken op wav-bestanden. Selecteer de overige extensies en schakel het item van het contextmenu uit.

©PXimport

Alleen bij wav-bestanden zal nu nog een contextmenu van Switch Sound File Converter verschijnen.

5. FileMenu Tools

Met het programmaatje FileMenu Tools, is het eveneens mogelijk contextmenu-items uit te schakelen. Maar daarnaast kunt u een hele reeks mogelijkheden aan uw contextmenu's toevoegen. Het programma plaatst een nieuw item, genaamd FileMenu Tools, in uw contextmenu. In dit submenu vindt u onder meer opties om bestanden in Kladblok te openen, een opdrachtprompt te openen, dll's te registreren of te deregistreren en bestanden of mappen te hernoemen. Mogelijkheden die u niet gebruikt kunt u uitschakelen. Open hiervoor de configuratie van het programma (kies in het rechtermuisknopmenu FileMenu Tools / Configure FileMenu Tools). In het rechterdeelvenster kunt u onder het tabblad Commands of FileMenu Tools datgene uitvinken wat u niet nodig hebt. Het is eveneens mogelijk de volgorde van de items aan te passen via de opdrachten Move Up en Move Down die u in het linkerdeelvenster onder Actions aantreft. Waar nodig kunt u tevens scheidingslijnen toe te voegen via de opdracht Add Separator in datzelfde venster.

©PXimport

FileMenu Tools voegt een submenu met verschillende mogelijkheden toe aan uw contextmenu.

©PXimport

In de configuratie van FileMenu Tools selecteert u de gewenste opties.

U treft in de configuratie nog twee andere tabbladen aan. Het tabblad "Send To..." menu laat items zien die u in het contextmenu Kopiëren naar aantreft. U kunt hier items uitschakelen, maar u hebt ook weer de mogelijkheid nieuwe items aan dit menu toe te voegen. Wilt u bijvoorbeeld de map Mijn afbeeldingen in het menu Kopiëren naar hebben, dan klikt u onder Actions op Add Command. Selecteer het nieuwe item. Staat het venstertje Properties nog niet in beeld, kies dan voor Edit / Properties. In dit venstertje geeft u bij Name de naam op die u in het menu Kopiëren naar wilt zien, terwijl u bij Target en Working folder het pad naar de map Mijn afbeeldingen invult. Kies vervolgens in het menu File voor Apply Changes. Op deze wijze kunt u ook schijven of partities waar u regelmatig bestanden of mappen naar kopieert aan het menu Kopiëren naar toevoegen.

Onder het tabblad Commands of other applications kunt u bepaalde contextmenu-items uit- of inschakelen. FileMenu Tools maakt hierbij onderscheid tussen items die bij bestanden, mappen, schijfstations, enzovoort verschijnen, zodat u selectief te werk kunt gaan. Experimenteert u gerust met de mogelijkheden die u hier hebt. Eventuele ongewenste resultaten herstelt u eenvoudigweg door een verwijderd vinkje weer terug te plaatsen.

Wilt u FileMenu Tools uitsluitend gebruiken om ongewenste contextmenu-items uit te schakelen, dan kunt u het contextmenu-item van het programma zelf eventueel uitschakelen via het hiervoor besproken ShellExView. De optie Configure FileMenu Tools blijft dan beschikbaar via uw startmenu.

©PXimport

Ongewenste contextmenu-items schakelt u met Filemenu Tools op een eenvoudige manier uit.

6. Contextmenu-items verwijderen via het register

In het uitzonderlijke geval dat u contextmenu-items niet met behulp van een van de hiervoor besproken programma's kunt uitschakelen, zult u de betreffende sleutel of sleutels uit het register moeten verwijderen. Dit is vrij eenvoudig, maar leest u voordat u hieraan begint het kader 'Veilig werken in het register', zodat u eventuele onbedoelde resultaten teniet kunt doen. We willen MediaInfo verwijderen, dit heeft zich na installatie van de software zelf in het contextmenu genesteld. Het register benadert u via Start / Uitvoeren met het commando regedit. Contextmenu-items bevinden zich altijd in de hoofdsleutel HKEY_CLASSES_ROOT van het register. Om ongewenste items te verwijderen hoeft u daarom slechts dit deel van het register te doorzoeken op de naam waarmee het betreffende item in contextmenu's verschijnt. Dit doet u via de zoekfunctie van de register-editor, die u in het menu Bewerken vindt. Hierbij dient u er rekening mee te houden dat een contextmenu-item zich op meerdere plaatsen in HKEY_CLASSES_ROOT kan bevinden. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer zo'n item zowel bij rechtsklikken op een bestand als bij rechtsklikken op een map verschijnt. Nadat u een bepaald item gevonden en verwijderd hebt, drukt u op F3, waardoor het doorzoeken van het register wordt voortgezet. Nadat u op deze wijze de hele sleutel HKEY_CLASSES_ROOT hebt doorzocht, en alle betreffende items hebt verwijderd, kunt u de register-editor sluiten.

©PXimport

Met de zoekfunctie van de register-editor is een contextmenu-item snel te vinden.

Veilig werken in het register

Als u wijzigingen in het register gaat aanbrengen, is het aan te bevelen om alvorens u dit doet een nieuw systeemherstelpunt te maken. Maar om te voorkomen dat u na een klein foutje het systeem in zijn geheel dient te herstellen, kunt u als extra voorzorgsmaatregel de registersleutel die u gaat bewerken exporteren en opslaan als registerbestand. Het importeren van een dergelijk bestand is stukken eenvoudiger dan het uitvoeren van systeemherstel. We geven een voorbeeld: u wilt het contextmenu-item MediaInfo verwijderen, en via de zoekfunctie hebt u de registersleutel MediaInfo gevonden in de sleutel HKEY_CLASSES_ROOT\*\shell. U maakt dan eerst een back-up van de sleutel MediaInfo door deze in het linkerdeelvenster van de register-editor te selecteren, en via een rechtermuisklik te kiezen voor Exporteren. Het aldus gemaakte registerbestand slaat u vervolgens op, bijvoorbeeld als BackupMediaInfo.reg. Nu kunt u de sleutel MediaInfo met een gerust hart verwijderen. Blijkt hierna dat dit niet het gewenste resultaat oplevert, dan herstelt u de vorige situatie eenvoudigweg via een dubbelklik op het bestand BackupMediaInfo.reg.

©PXimport

Een back-up van een registersleutel is eenvoudig te maken.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.