Alle details over internetbundels voor een mobiele telefoon
De populariteit van mobiel internet zorgt voor grote verschuivingen op het gebied van internet en telefonie. Zowel internetproviders als telefoonmaatschappijen zien de gevolgen van internet via een mobieltje en passen hun producten & diensten en diensten daar op aan. Maar bij wie bent u nu het beste uit als het gaat om internet via uw mobiel? Welke providers moet u vermijden en welke hebben het beste aanbod?
Verschillende soorten en maten
Aanbieders van mobiele telefonie bieden abonnementen in allerlei soorten en maten. In deze basiscursus kijken we vooral naar het internetgebruik via een mobiele telefoon. Dat betekent dat we de abonnementen voor laptops, iPads en andere tabletcomputers even links laten liggen. Niet alleen zijn die abonnementsvormen vaak anders dan de uitbreidingen van een 'gewoon' abonnement, ook de techniek is net iets anders: vaak is het niet mogelijk om met een insteekkaart voor de laptop te bellen omdat ze een ander soort aansluiting op het mobiele netwerk hebben. Andersom kan een telefoon met internetabonnement soms wél gebruikt worden om via de laptop te internetten, in het algemeen aangeduid met de term 'tethering', maar sommige providers staan dit niet toe op hun netwerk. Lees hier meer over in het kader 'Tethering'.
Deel 1: Alles over mobiel dataverkeer
1. Internet op een mobiele telefoon
Er was een tijd dat consumenten de winkel inliepen en hun mobiele abonnement kozen op basis van het toestel dat ze cadeau kregen. Toen veel mensen ontdekten dat die manier niet per se de voordeligste keuze was, kwamen de mobiele operators met concurrerende tarieven voor bellen en het versturen van sms'jes. De wereld verandert echter snel en steeds vaker maken consumenten nu een hele andere keuze: ze kiezen het abonnement met het beste internetaanbod. Met de komst van smartphones als de iPhone en de Android-telefoons, is een mobiele telefoon immers opgewaardeerd van een simpel bel- en sms-apparaat naar een zakcomputer die vrijwel waardeloos is zonder internet. Bovendien kan een smartphone vaak gebruikt worden als draadloos modem om, via het mobiele abonnement, een laptop toegang te geven tot internet.
2. De techniek
De techniek achter het transporteren van bits en bytes is een andere dan degene die gebruikt wordt voor het vervoeren van spraakverkeer. Alle mobiele telefoons in Nederland maken gebruik van de bekende GSM-standaard voor telefoongesprekken, maar voor data zijn er twee varianten: de traditionele GSM-techniek biedt de mogelijkheden voor datacommunicatie, GPRS genaamd, maar de snelheid van de verbinding is zeer beperkt. Om snel internet mogelijk te maken moeten telefoons daarom gebruikmaken van een tweede techniek, in de volksmond 3G genaamd. Hiervoor zijn wel aparte zenders en een aparte antenne in het toestel nodig. Telefoons kunnen (als ze tijdelijk buiten bereik van een 3G-zender zijn) terugschakelen naar GPRS, maar dat betekent meteen dat de snelheid fors omlaag gaat. Binnen de 3G-standaard zijn allerlei protocollen opgesteld die snel internet mogelijk maken. Providers gebruiken afkortingen als UMTS, HSDPA en HSUPA om aan te geven welke techniek ze precies gebruiken voor de internetverbinding. Elke techniek heeft zijn eigen upload- en downloadsnelheid, waarbij momenteel HSUPA en HSDPA de snelste varianten zijn. De volgende techniek staat echter alweer voor de deur. Het heet LTE (Long Term Evolution), maar wordt 4G genoemd. Voor deze standaard zijn nieuwe zendmasten nodig, plus telefoontoestellen die met deze supersnelle verbindingen overweg kunnen. In theorie kan LTE snelheden halen tot 100 megabit per seconde, waardoor complete speelfilms in HD-kwaliteit gestreamd kunnen worden. In Nederland worden de partijen die LTE kunnen aanbieden geselecteerd door middel van een veiling, waarbij we verwachten dat alle grote operators mee zullen bieden op de frequentieruimte. KPN is reeds bezig met de eerste tests, de andere operators laten officieel weten nog geen beslissing genomen te hebben om mee te bieden. Ze geven wel aan dat ze zich ook weer niet kunnen voorstellen dat ze níet meedoen.
©PXimport
Zendmasten voor UMTS en GSM zijn niet meer weg te denken uit het landschap.
3. Dekking
Omdat snel internet een ander netwerk gebruikt dan spraakverkeer, is de dekking van 3G moeilijk te vergelijken met die van GSM. De signaalkwaliteit is afhankelijk van de hoeveelheid zenders in de buurt en het aantal medegebruikers op de zenders. Bovendien is ook de totale capaciteit van het netwerk van belang, omdat alle gebruikers dezelfde verbindingen naar het internet delen.
De providers Hi, Telfort en KPN maken allemaal gebruik van hetzelfde netwerk, Vodafone en T-Mobile hebben hun eigen zendmasten. In het algemeen is de dekking binnen de randstad voldoende, mits u goede ontvangst hebt van het signaal. Dat wordt negatief beïnvloed door gebouwen, metaal en omringende objecten, dus een garantie voor dekking is bijna niet te geven.
Alle providers bieden op hun websites kaarten aan met de dekkingsgraad van hun netwerk. Lokaal kan de dekking minder zijn, afhankelijk van de geplaatste zenders. Als het signaal voor 3G niet sterk genoeg is, schakelen de meeste telefoons automatisch terug naar de tragere 2G-verbinding, die overal in Nederland redelijk te ontvangen is.
©PXimport
Virtual network operators
De aanbieders die we beschrijven vormen maar een klein deel van het totaal. Dat komt omdat er diverse partijen zijn die mobiele abonnementen aanbieden, maar niet over een eigen netwerk beschikken. Deze zogenoemde mobile virtual network operators, denk aan bekende namen als AH Mobiel, Lebara, MTV, Rabo Mobiel en Sizz, hebben geen eigen licentie voor het aanbieden van telecommunicatiediensten en zijn afhankelijk van hun Mobile Network Operators voor de diensten die ze aanbieden. Dat wil niet zeggen dat ze hetzelfde aanbod hebben als de partij die het netwerk levert: het kan gebeuren dat u bijvoorbeeld bij MTV Mobile veel goedkoper uit bent dan bij KPN, ook al gebruikt MTV Mobile de operator KPN.
Deel 2: Alles over uw abonnement
4. Wel Internet, geen abonnement
Alle mobiele operators bieden inmiddels de mogelijkheid om te internetten via een normaal mobiel abonnement, maar bij iedereen moet een extra abonnement worden afgesloten om te voorkomen dat het internetgebruik fors in de papieren gaat lopen. Zonder extra abonnement kan uw mobiele telefoon namelijk wel gebruikmaken van internet, maar zijn de kosten voor dataverbruik aanzienlijk hoger.
©PXimport
Smartphones, zoals hier de nieuwste Android-telefoon van HTC, zijn razend populair.
5. Internet via een databundel
Bij alle providers kunt u terecht voor een internetabonnement via een databundel. Dat betekent dat u vooraf een bepaalde hoeveelheid megabytes inkoopt die u per maand kunt gebruiken. In de meeste gevallen worden de bundels zonder beperkingen aangeboden, dat wil zeggen dat u de data kunt gebruiken voor het surfen op het web, Skype, WhatsApp of het bekijken van video. Natuurlijk verbruikt het bekijken van video veel meer data dan het versturen van een mailbericht, maar de keuze is uiteindelijk aan u.
Prepaid
Vreemd genoeg zijn er op de prepaidmarkt maar weinig aanbieders die een aantrekkelijke mogelijkheid voor dataverkeer bieden. Wellicht blijft de marktvraag achter, want er zijn eigenlijk geen redenen om geen aanbieding te hebben voor prepaid-dataverkeer. De aanbieders die we hebben gevonden bieden allemaal toegang via GPRS, waardoor de internetsnelheid fors achterblijft bij een modern 3G-netwerk.
6. Onbeperkt internet
Sommige providers bieden de mogelijkheid om al het internetverkeer in één keer af te kopen via een abonnement met onbeperkt internet. Dat betekent in theorie geen limiet op datagebruik. Wie de kleine lettertjes erop naleest ontdekt dat er in praktijk wel degelijk een limiet aan verbonden is. Die limiet kan bestaan uit een 'fair use policy' of een grens van de hoeveelheid data die verbruikt mag worden. Bij een fair use policy is de vuistregel dat u geen excessieve hoeveelheid verkeer mag genereren ten opzichte van andere gebruikers. Providers zijn vaag over het begrip 'excessief', waardoor u eigenlijk nooit precies weet waar u aan toe bent.
7. Internet in het buitenland via een bundel
Internet in het buitenland kan erg duur uitvallen als u niet vooraf een bundel hebt ingekocht. Alle providers zijn inmiddels verplicht om u te waarschuwen als de kosten erg hoog dreigen uit te vallen, maar dan is het eigenlijk al te laat. Om te internetten in het buitenland hebt u maar een zeer beperkte keus bij de verschillende providers. Vodafone biedt de Data Dagbundel op Reis, een speciaal abonnement waarbij u een bundel krijgt toegewezen voor een vast bedrag zodra u in het buitenland zit. Elke dag dat u in het buitenland gebruikmaakt van internet krijgt u een nieuwe dagbundel, totdat een maximumbedrag is bereikt. U betaalt niets als u niet in het buitenland bent en u hebt een relatief aantrekkelijke bundel als u de landgrenzen wél verlaat. Er zijn meer mogelijkheden, lees hiervoor het artikel Smartphone in het buitenland.
Deel 3: Gebruik en misbruik
8. Normaal gebruik
Veel sites houden rekening met mobiele bezoekers en passen de manier waarop ze de informatie presenteren automatisch aan wanneer u met een mobiele telefoon de website bezoekt. Sommige informatie is niet via een website te raadplegen, maar via een app, die vooraf geïnstalleerd dient te worden op de telefoon. De informatie in zo'n app is natuurlijk gewoon afkomstig van internet.
Regelmatig worden indicaties gepubliceerd van de hoeveelheid websites of e-mails die u binnen een bundel kunt raadplegen. Hierbij wordt geen rekening gehouden met de apps (zowel voor Android als voor de iPhone/iPad) die continu netwerkverkeer generen. We adviseren u dan ook om dit soort overzichten ter kennisgeving aan te nemen, maar rekening te houden met de tekortkomingen.
Tethering
Veel telefoontoestellen maken het mogelijk om tethering toe te passen, een techniek waarbij uw telefoon als tussenstation fungeert tussen laptop en internet. De verbinding tussen de laptop en de telefoon kan zowel via een kabeltje als draadloos gebeuren, waardoor uw telefoon een soort internetrouter wordt. Veel providers verbieden het gebruik van tethering, maar kunnen het lastig detecteren. Bovendien kleven er nadelen aan tethering. Veel toestellen hebben een beperkte batterijcapaciteit en door uw telefoon te gebruiken als internetmodem raakt de batterij snel leeg. Bovendien kan het hard gaan met uw internetbundel: computers veroorzaken makkelijk veel internetverkeer, denk bijvoorbeeld aan updates van het besturingssysteem of van de virusscanner.
9. Speciale toepassingen
Een aparte categorie vormen de abonnementen voor speciale toepassingen. We bedoelen bijvoorbeeld internetabonnementen die speciaal geschikt zijn voor de BlackBerry. In het geval van de BlackBerry zijn de abonnementen vooral ingericht voor het ophalen en versturen van e-mail en surfen op het web. Het is niet mogelijk om met een BlackBerry-toestel op een andere manier te internetten dan via dit speciale abonnementstype en andersom kan dit abonnement alleen gebruikt worden met een BlackBerry.
10. Deep Packet Inspection
Onlangs kwamen KPN en Vodafone in het nieuws, omdat ze met behulp van een speciale techniek in de gaten proberen te houden wat hun klanten precies uitspoken op internet. Hiermee willen ze extra geld rekenen voor bepaalde diensten, zoals Skype en WhatsApp, omdat deze direct concurreren met hun eigen telefoon- en sms-diensten. De ontwikkelingen op dit gebied volgen zich snel op, zowel juridisch als technisch, maar of we hier blij mee moeten zijn is een tweede. Het is enerzijds best te begrijpen dat providers geen uitzonderlijk hoge kosten willen maken voor het beschikbaar stellen van een specifieke dienst, maar het wordt kwalijk als telefoonmaatschappijen extra proberen te verdienen aan populaire internettoepassingen. Bovendien is het afsluiten van bepaalde internetdiensten een gevoelig thema, omdat het griezelig wordt als providers uit commerciële motieven kunnen en mogen bepalen waar u naar mag kijken.
11. Netneutraliteit
De hele discussie rondom Deep Packet Inspection (DPI) is nauw verweven met een andere discussie: die over 'netneutraliteit'. De vraag is of internetaanbieders überhaupt beperkingen mogen opleggen in het gebruik van het internet. Onderwerpen als censuur en onderdrukking komen namelijk al snel in zicht als providers bepalen wat we mogen zien en wat we niet mogen zien. Digitale burgerrechterbeweging Bits of Freedom is duidelijk in haar standpunt: "Als providers het internetverkeer van hun klanten gaan controleren, kunnen ze concurrerende diensten blokkeren of specifieke informatie filteren. Ze kunnen zelfs meelezen met de inhoud van berichten. Als de postbode al je brieven zou openen en bepaalde brieven in de prullenbak zou gooien omdat die het monopolie van de postbode aantasten, zou iedereen dat onacceptabel vinden. En als hij post van iedereen zou meelezen en kritische berichten zou weggooien, is dat ook onacceptabel. Hetzelfde geldt voor DPI en netneutraliteit: de boodschapper heeft geen boodschap aan de boodschap, en dat moeten we zou houden, ook op internet."
©PXimport
De politiek
De politiek bemoeit zich met een aantal onderdelen van de dienstverlening van providers. Voor consumenten duidelijk zichtbaar, is de druk om de kosten voor dataverkeer in het buitenland drastisch te verlagen. Providers lijken er samen niet uit te komen en dus bemoeit de Europese Commissie zich met de tarieven en stelt maxima voor, die uiterlijk 1 juli 2012 moeten gaan gelden. Vanaf dat moment komt er een maximumprijs van 90 eurocent per megabyte. Ook binnen Nederland is er discussie: sinds KPN en Vodafone hebben toegegeven dat ze DPI toepassen, is een aantal politieke partijen actief om netneutraliteit vast te leggen in de wet. Dat betekent dat providers niet meer zelf mogen kiezen welke verkeersstromen ze beperken en welke niet.
