De nieuwe Smart #1 is een compacte elektrische cross-over die zich niet langer beperkt tot het stadssegment. Met een actieradius tot 455 km, een ruim interieur en hoogwaardige afwerking mikt de #1 op concurrenten als de Kia Niro EV en Hyundai Kona. Ontdek in deze rijtest waarom deze slimme EV van Smart veel meer in huis heeft dan je zou verwachten.

In ons collectieve geheugen parkeer je 'm dwars in een parkeervak. Letterlijk, en dan ook nog zonder aandenken uit Leeuwarden een paar weken later. Het Smartje staat al  25 jaar synoniem voor micromobiliteit. Het automerk dat door het Zwitserse Swatch (jawel, van de horloges) onder de vleugels van Mercedes-Benz ten tonele verscheen, ontgroeide door de jaren heen echter zijn eigen segment.

Er volgden modellen als een Roadster en een ForFour, en verschillende variaties op het thema ForTwo later is het nu tijd voor de absolute next step. Hij is er opnieuw elektrisch, maar afgezien van het logo en het karakter rekent Smarts nieuwste telg – de #1 – op een uiterst venijnige manier af met het verleden. Irwin Versteegh van InstaAutoVlog reed ermee en in dit artikel vertelt hij jullie er alles over. 

©Irwin Versteegh

Chinees-Duitse samenwerking 

De Zwitserse roots heeft het merk inmiddels van zich afgeschud. Tegenwoordig is Smart een joint venture tussen het Chinese Geely (waar ook Volvo tegenwoordig onder valt) en Smarts oude voogd, Mercedes-Benz. Het doel is het samen ontwikkelen van hoogwaardige en intelligente elektrische auto’s. Mercedes-Benz tekent, Geely zorgt voor de aandrijftechnologie. 

Hoe dan ook is de Smart #1 (je zegt letterlijk 'hashtag one') een auto die opereert in het B-crossover-segment. Hij gaat de strijd aan met auto’s als de Kia Niro EV, de Hyundai Kona en de Volvo EX30. De eerste kennismaking met de auto geeft al snel het inzicht dat het een verrassend leuke auto is. Een echte Smart-telg die overduidelijk wat DNA van Mercedes-designers heeft geërfd. De #1 heeft karakter, en iets dat daar aan bijdraagt, is de dagrijverlichting voor en achter, maar ook de hoogte. Zo is-ie met een totaal van 1,63 meter hoger dan al z’n concurrenten. Hij is bijna 9 centimeter hoger dan de Volvo EX30 en 6 centimeter hoger dan de Kona en Niro EV.  

Standaard staat-ie op 18-inch lichtmetalen wielen, en ook de ledverlichting is standaard. Vanaf de Premium-uitvoering zien we significante verschillen in de vorm van 19-inch wielen, privacy glass vanaf de B-stijl en betere koplampen met een Matrix-functie. Het standaard kleurenpalet bestaat uit zes verschillende kleuren, maar vanaf de Premium-uitvoering kun je voor 880 euro ook opteren voor matgrijs of blauw. 

©Irwin Versteegh

Comfortabele instap 

Eenmaal aan boord verrast de #1 met een prettig hoge en ruime instap. De voorruit staat ver naar voren, en dat zorgt samen met de hoge daklijn voor ruimte en instapcomfort. Je neemt op heuphoogte plaats en de stoelen zijn goed gevormd. Het enige dat beter kan, is het materiaal waar met name je elleboog in het deurpaneel op leunt. Dat vond ik net iets te hard.

Het stuurwiel is zowel axiaal als verticaal verstelbaar en ligt bovendien prettig in de hand. Het is bekleed met fijn aanvoelende materialen en ook de bedieningselementen zijn dik voor elkaar. Deze zijn makkelijk te overzien, en daar kunnen andere automerken nog wat van leren. Achteruit inparkeren? De #1 beschikt standaard over een achteruitrijcamera en vanaf de Premium zien we zelfs een 360 graden camerafunctie.  

Voor de rest wordt het interieur gekenmerkt door de aanwezigheid van twee grote displays. Eentje recht voor je neus bijvoorbeeld. Niet al te groot, maar vrij doeltreffend als het aankomt op het tonen van alle cruciale informatie. Daarentegen is het centraal geplaatste infotainmentsysteem fors: 12,8 inch in totaal en uitgerust met Smarts eigen software. Live-navigatie met EV-routeplanning is standaard, net als wireless Apple CarPlay en Android Auto.

Het systeem werkt snel, is vrij overzichtelijk (als je eenmaal aan de vele kleurtjes en animaties gewend bent) en het enige minpunt lijkt de stabiliteit en de betrouwbaarheid. Gedurende de 2000 testkilometers vertoonde het systeem geregeld wat kuren, zoals het niet koppelen van een verbonden telefoon, maar ook het soms in- of uitschakelen van het ePedal.  

©Irwin Versteegh

Opvallend ruim 

Opbergruimte? Dik op orde! Met name de grote portiervakken zijn fijn, evenals de slim ingedeelde middentunnel met drie aparte en afsluitbare opbergvakken. De achterbank is comfortabel gevormd en biedt meer dan genoeg leefruimte. De #1 is net iets krapper dan een Kona of Niro, maar een stuk ruimer dan de Volvo EX30. De vlakke vloer is ook een sterke eigenschap, net als de aanwezigheid van ventilatieroosters.

De kofferruimte meet standaard 370 liter inhoud en is na het neerklappen van de achterbankleuning uit te breiden tot een maximum van 1160 liter. Bijzonder en praktisch is de mogelijkheid om de achterbank in de lengte te verschuiven. Op die manier kun je kiezen voor meer been- of juist meer bagageruimte. De laadkabel kun je kwijt in een 15 liter grote frunk. Ook uniek: elke #1 heeft een trekgewicht van maar liefst 1600 kg.

©Irwin Versteegh

Tip: ga voor Premium 

Tijd om te gaan rijden. De #1 is leverbaar met vier verschillende aandrijflijnen. Hoe dan ook is een 272 pk sterke elektromotor op de achteras standaard, net als een 0-100-tijd in 5,8 seconden. De basisversie (die vreemd genoeg Pro heet) beschikt over een 47kWh-accu en een rijbereik van maximaal 325 km. Een showroomtrekkertje, want het snelladen gaat met 130 kW, maar een 1-fase boordlader is niet meer van deze tijd.

De versie waar je dan ook minimaal voor moet gaan, is de Premium. In tegenstelling tot de Pro beschikt deze namelijk over een warmtepomp en stijgt de range mede daardoor naar maximaal 455 km. Net als de duurdere Pulse beschikt de Premium over een 22 kW 3-fase-boordlader en een maximaal snellaadvermogen van 150 kW. Liever wat meer pit, ga dan voor de Brabus. Deze krijgt een extra elektromotor op de vooras, waarmee het gecombineerde vermogen stijgt naar 428 pk. 

©Irwin Versteegh

Effectieve range van 365 kilometer

Gedurende de testperiode heb ik de #1 goed gebruikt, en met name een retourtje Frankfurt gaf inzicht. Gemiddeld verbruikte de Smart gedurende 2000 testkilometers 19,3 kWh/100 km. Niet superzuinig, maar dat is inclusief 700 Autobahnkilometers en snelheden boven de 130 km/u. Blijf je in Nederland, dan neemt-ie genoegen met een gemiddelde van 17 kWh/100 km, goed voor een effectieve range van ongeveer 365 km.

Accu leeg? Mede dankzij actieve batterijverwarming geniet je in de praktijk al snel van een DC-piek van 155 kW. Let echter wel op, want zodra het accupercentage onder de 10 procent komt, duurt het even voordat-ie op gang komt. Tot de 10 procent zie je dan cijfers van rond de 19 kW als piekvermogen. 

Wat betreft het verbruik en laden presteert de #1 keurig, en dat geldt ook voor het rijden. Althans, buiten de bebouwde kom. Daarbinnen ontbreekt het her en der wel wat aan verfijning. Zeker in vergelijking met zijn concurrenten presteert de Smart ondermaats. Niettemin excelleert-ie op de snelweg en blijkt er behoorlijk veel rust en stabiliteit in het onderstel te zitten. Met name de rechtuitstabiliteit is uitstekend. Een stukje sturen? Ook daar weet de #1 wel raad mee, al biedt een Niro EV op dat vlak meer plezier.

Wat ook erg goed bevallen is, zijn de veiligheidssystemen, en dan met name de actieve. Zo werkt de adaptieve cruisecontrol erg goed en is ook het automatische stuursysteem in staat om de #1 kundig op jouw rijstrook te houden.  

©Irwin Versteegh

Al met al is de smart #1 uitstekend bevallen. Sterker nog, ik stapte keer op keer met plezier achter het stuur. Het is een prettige kilometervreter met goede stoelen, eenmaal op de snelweg fijne rijeigenschappen en hoewel het energieverbruik misschien fractioneel lager mag, wordt dit goedgemaakt door de prima snellaadfunctie. Wel is het zo dat je – net als bij z’n Volvo-broertje EX30 – dient te opteren voor minimaal de Premium-uitvoering met de warmtepomp, grote batterij en 3-fase-boordlader, maar dan ben je wel klaar en staat er een fijne, compleet uitgevoerde en uitstekende EV voor de deur.  

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.