Het is handig om op een poster te laten drukken om mensen naar je website te laten surfen, maar we gebruiken het bijvoorbeeld ook om snel een afspraak te maken om een pakketje te laten bezorgen: QR-codes. QR-codes kunnen echter veel meer informatie bevatten dan slechts een link naar een website. Er kunnen ook getalcodes onder zitten of een kort stukje tekst.

QR-codes werden ooit ontwikkeld door Toyota in Japan, om snel de losse onderdelen te kunnen identificeren. QR staat dan ook voor Quick Response, wat betekent dat de code snel kan worden gelezen en vrijwel direct informatie toont. Dat klopt ook, mits je wel een QR-reader hebt. Dat zijn soms speciale apparaatjes zoals je ziet bij evenementen, maar het kan ook met een app op de telefoon, zoals Google Lens. Je zal zien dat QR-codes vaak een website bevatten, waar je telefoon na het scannen van de code ook direct heen surft.

QR-codes

Je herkent een QR-code aan de opeenhoping van kleine zwarte blokjes op een witte achtergrond. Juist omdat het een vierkant is, kan er net als bij een tovervierkant zowel horizontaal als verticaal informatie worden gelezen. Je scant deze met je telefoon, waarna deze de code omzet in informatie.

Dat kan vanalles zijn: contactgegevens, een website of een stukje tekst. Er passen 4296 tekens in een QR-code, maar hoe meer tekens, hoe kleiner de pixels worden. Houd het dus zo kort mogelijk, zodat je er zeker van bent dat je QR-code nog makkelijk leesbaar is.

Wil je een QR-code aanmaken, dan vind je op het internet talloze gratis websites waar je terechtkunt, waaronder https://nl.qr-code-generator.com/. Vaak zijn simpele QR-codes zo gemaakt, maar moet je voor de QR-codes die uit meer tekens bestaan geld betalen. Er zijn ook QR-codes waarbij je kunt zien hoe vaak ze zijn gebruikt, maar ook die kosten vaak geld.

©PXimport

QR-code aanmaken

Wil je gewoon iets simpels, dan kun je dat op onder andere de eerder genoemde website meteen doen. Je kunt bijvoorbeeld een QR-code maken waarmee je gasten meteen op de wifi kunnen. Je hoeft het maar aan te klikken bij ‘Wifi’, je gegevens in te vullen en de QR-code is binnen een fractie van een seconde aangemaakt.

Er zijn ook diverse apps waarin je QR-codes kunt genereren, dus het hoeft echt niet altijd in de browser. Je kunt ze voor veel meer inzetten dan je waarschijnlijk zou denken. We zien ze vooral vaak verwijzen naar websites, maar er zijn tientallen toepassingen te bedenken. Sommige docenten gebruiken ze om leerlingen het antwoord te laten scannen van hun huiswerk en er zijn ook mensen die QR-codes gebruiken om meteen een sms te versturen.

Een andere optie is www.qr-genereren.nl. Een voordeel van die website is dat je hierbij ook een schaalbaar bestandsformaat kunt krijgen, zoals EPS. Die zijn handig als je de QR-code bijvoorbeeld op een poster wil afdrukken. Als je een QR-code op papier afdrukt, zorg dat dat deze tenminste twee centimeter is, zodat hij door alle telefoons goed kan worden gescand.

QR-codes zijn niet alleen handig op tickets, ze zijn ook slim als reclamemethode. Vaak zie je het op wc’s op openbare plekken: op de deur hangt een poster met daarop een QR-code. Je ziet het ook vaak bij congressen, dat mensen een QR-code scannen om een onderzoek in te vullen over hoe zij het congres hebben ervaren. Of om simpelweg je lezers iets aardigs toe te wensen:

©PXimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!