De Poco C65 is een budgetsmartphone voor jongeren (of mensen die nog jong van geest zijn). Het merk biedt doorgaans een soort Xiaomi-ervaring in een goedkoper jasje, terwijl de C-lijn van Poco echt het onderste deel van de markt bedient. Wat mag je verwachten van een smartphone van 150 euro?

De adviesprijs van de Poco C64 is ongeveer 150 euro. Daar krijg je een toestel voor met 6 GB werkgeheugen en 128 GB opslagruimte. Voor twee tientjes meer krijg je 8 GB geheugen en 256 GB opslag. Dat is niet ontzettend veel geld, dus vragen we ons af of Poco niet te veel op de specificaties heeft beknibbeld om tot die bodemprijs te komen. Kan het nog goedkoper? Zeker, maar dan kom je al gauw uit bij de echte budgetkneusjes. Als je weinig geld wilt besteden aan een smartphone, is de Poco C65 dan een goede optie? Dat bekijken we in deze recensie.

Net als bij de onlangs geteste Motorola Moto G54 5G (een andere budgetsmartphone), hoeft een lage prijs niet te betekenen dat er bezuinigd is op het ontwerp. Want als je naar de Poco C65 kijkt, dan heb je niet het idee dat je met een budgetmodel te maken hebt. Het toestel oogt en voelt luxe, ondanks het feit dat de behuizing uit plastic bestaat.

De cameralenzen zijn wel een misleidend. Want het lijkt erop dat je twee grote openingen krijgt, terwijl er in die flinke cirkels juist kleinere cameralenzen zitten. Staar je daar dus niet blind op (al doet Poco dat niet als enige, helaas).

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Luxe, maar ook bezuinigingen

De Poco C65 is lekker breed en ligt daardoor goed in de hand. Het scherm is plat, waardoor typen veel fijner is dan op displays met aflopende randen. Daarnaast komen we allerlei onderdelen tegen die je gewoon mag verwachten van een smartphone, ongeacht de prijs. Denk dan aan een usb-c-poort voor het opladen, een vingerafdrukscanner in de powerknop, een dual-simkaartsleuf (waar je ook een microSD-kaart in kunt stoppen) en een koptelefoonaansluiting. Vreemd genoeg is die laatste aansluiting een vreemd soort luxe waar premium modellen zich niet aan willen branden.

Als je kijkt naar het scherm, dan zie je waar Poco op bezuinigd heeft. Het lcd-scherm van 6,7 inch heeft namelijk een 720p-resolutie (van 1600 × 720 pixels). Dat is vrij laag, ook voor de budgetstandaard, maar gelukkig heb je er niet al te veel last van. Websites en foto’s komen nog steeds strak en scherp over, al kun je tijdens het gamen wel kartelranden zien. Qua kleur en warmte scoort het scherm van de Poco C65 prima, maar wat betreft helderheid schiet hij dan weer iets tekort. Tot slot is het fijn om te zien dat de verversingsnelheid 90 Hertz bedraagt, waardoor scrollen soepel gaat.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Poco C65: typische budgetsmartphone?

Tot nu toe lijkt de Poco C65 op een typische budgetsmartphone met logische beperkingen en redelijke mogelijkheden. Datzelfde geldt eigenlijk voor de processor, de Mediatek Helio G85. Je kunt er prima op multitasken en zelfs op gamen, ook al is de cpu al wat ouder. Zo kun je onder meer games als Pokémon Go en Asphalt 9 spelen zonder dat de smartphone ontzettend opwarmt. Maar als een game grafisch veeleisend wordt, dan moet je er rekening mee houden dat dat wél gebeurt. Maar voor dagelijkse taken slaagt de C65.

Op het gebied van de software vallen er een hoop dingen tegen. Niet alleen omdat er onduidelijkheid is over het updatebeleid (de fabrikant wil niet zeggen hoeveel updates het toestel krijgt), ook omdat er echt heel veel bloatware aanwezig is. Ja, je kunt die apps allemaal handmatig verwijderen (op een deel van het aanbod van Google na, maar dat is een verplichting vanuit dat bedrijf), maar dan nog is het vervelend. Tuurlijk, het is een goedkoper toestel en zo verdient Poco wat geld, maar het zadelt eigenaars wel op met vervelende apps en aanbevelingen.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Camera’s stellen weinig voor

Een ander aspect waar de Poco C65 teleurstelt, is het camerasysteem. Achterop zit een 50megapixel-lens en een 2megapixel-macrolens. Helaas zijn ze niet zo degelijk en sterk afhankelijk van voldoende omgevingslicht, en vervolgens zien de foto’s er té scherp uit. Vooral bij randen valt dan een witte waas op, die je er niet achteraf uit kunt halen. Gelukkig zijn de kleuren niet overdreven fel of diep, maar ook niet echt sprankelend of levendig. De camerabeelden ogen helaas wat flets en saai, maar misschien dat je nog iets kunt oplossen met filters vanuit socialmedia-apps.

In de avond scoort de camera helaas ook geen punten. Niet alleen verliezen de foto’s hun scherpte, ook neemt het aantal details flink af. Er zit behoorlijk wat ruis in de avondfoto’s, die je wederom achteraf niet zomaar kunt verwijderen. Inzoomen doet foto’s ook geen goed, omdat de beelden digitaal bijgesneden worden. Allemaal heel logisch op dit prijspunt en we hadden ook niet het idee dat de Poco zou concurreren met smartphones die twee of drie keer zo duur zijn – maar dit valt alsnog tegen. Hetzelfde geldt helaas voor de 8megapixel-camera die voorop zit.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Poco C65 kopen?

De accu, met een vermogen van 5000 mAh, kan nog een reddende factor zijn. Afhankelijk van het gebruik kun je hier de hele dag mee doorkomen en vaak ook nog een eerste helft van de tweede dag. Opvallend is dat de Poco C65 geleverd wordt met een 10watt-lader, terwijl de telefoon 18 watt ondersteunt. Maar zo’n lader moet je dus zelf in huis halen. Met de meegeleverde lader duur het ongeveer tweeëneenhalf uur voordat het toestel vol is (van minder dan vijf naar honderd procent). Niet vreemd in dit segment, maar wel iets wat je keuze wellicht zou kunnen beïnvloeden.

Door die lage prijs van ca. 150 euro snappen we dat Poco ergens op heeft moeten bezuinigen. Als je op zoek bent naar een solide smartphone met degelijke prestaties die het tot bijna twee dagen op een accu volhoudt, dan kun je dit model overwegen. Je kunt hier prima je dagelijkse taken op uitvoeren en als je wilt (en misschien wat instellingen aanpast) kun je er zelfs op gamen. De camera's en het opladen vallen tegen, maar het grootste probleem is nog het updatebeleid. We weten niet wanneer Poco de ondersteuning van het toestel stopt en daar kleven tegenwoordig helaas flinke risico’s aan.

Een gazon is meer dan een stukje groen. Het kan een speelplek zijn voor kinderen of juist vooral de blikvanger zijn in een strak aangelegde tuin. Soms ligt het vol in de zon, soms grotendeels in de schaduw. Voor elke situatie is er een passend graszaadmengsel. Wat past het best bij jouw tuin?

Lees ook: Groener gras? Maaien en onderhouden doe je zo

Wat voor graszaad je nodig hebt, hangt helemaal af van het soort grasveld dat je wilt. Voor een veldje waarop je kinderen lekker kunnen ravotten en een balletje trappen heb je ander gras nodig dan voor een gazon dat vooral bedoeld is voor de sier. Hieronder lees je per toepassing welke grassoorten het meest geschikt zijn.

Speelveld: stevig en snel herstellend

Een gazon waarop gespeeld, gelopen of gevoetbald wordt, moet vooral sterk zijn. Het gras moet tegen een stootje kunnen én zich snel herstellen. Daarvoor heb je een mengsel nodig met veel Engels raaigras (Lolium perenne). Dit gras kiemt snel en vormt stevige sprieten. Het is goed bestand tegen intensief gebruik en groeit snel terug als het beschadigd raakt. Vaak wordt het aangevuld met veldbeemdgras (Poa pratensis), dat ondergronds uitlopers vormt en zo kale plekken opvult. Samen zorgen deze soorten voor een duurzaam speelgazon dat veel belasting aankan.

Siergazon: fijn, traag groeiend en egaal

Voor een siergazon gelden weer andere zaken. Het moet vooral fijn van structuur zijn, gelijkmatig groeien en een egaal, verzorgd beeld geven. Voor dit type gazon zijn roodzwenkgras (Festuca rubra) en struisgras (Agrostis capillaris) geschikt. Deze grassoorten groeien langzaam en blijven laag, waardoor je minder vaak hoeft te maaien. Ze vormen een dichte mat van fijne sprietjes die er netjes uitziet, vooral bij regelmatig onderhoud. Een siergazon vergt wel iets meer zorg, want het is minder sterk en herstelt trager bij schade.

Schaduwgazon: licht nodig, maar minder zon

In tuinen met veel schaduw, bijvoorbeeld door bomen, heeft gras het moeilijk. De meeste grassoorten groeien slecht zonder zon, wat ruimte geeft aan mos. Een schaduwgazon moet daarom vooral weinig licht nodig hebben en toch stevig genoeg zijn om een dichte mat te vormen. Mengsels voor schaduw bevatten vaak fijne vormen van roodzwenkgras en soms bosgras (Festuca heterophylla), een soort die beter groeit bij weinig licht. Een kleine hoeveelheid Engels raaigras zorgt voor stevigheid, maar alleen als er dagelijks toch wat zonlicht aanwezig is. Let op: ook schaduwgazon heeft minimaal 2 tot 4 uur daglicht nodig om goed te blijven groeien.

Droge (zand)grond: diep wortelend en hittebestendig

Op lichte zandgrond of op plekken waar je weinig sproeit, heb je gras nodig dat tegen droogte kan. Dit soort gras moet diep kunnen wortelen en niet te snel verdrogen. Mengsels voor droge omstandigheden bevatten vaak een aangepaste selectie van veldbeemdgras en speciaal geselecteerde varianten van Engels raaigras die minder water nodig hebben. Soms wordt er ook hard zwenkgras aan toegevoegd, dat goed bestand is tegen droogte en hitte. Deze soorten wortelen dieper dan gemiddeld, waardoor ze vocht uit lagere lagen kunnen opnemen. Zo blijft je gazon ook bij warme zomers langer groen.

©Elena Elisseeva | Elenathewise

Wanneer en hoe zaai je gras?

De ideale periode om gras te zaaien is in het voorjaar (maart tot mei) of het najaar (september tot half oktober). Dan is de bodem warm genoeg en valt er meestal voldoende regen. Ook tussentijds bijzaaien is mogelijk – bijvoorbeeld als je last hebt van kale plekken of na het verwijderen van mos – zolang de bodemtemperatuur boven de 10 °C ligt en de grond vochtig blijft.

Begin altijd met een goede voorbereiding. Maai het bestaande gras kort, en verwijder mos en dood materiaal door het gazon te verticuteren. Dat kan met een verticuteerhark of een verticuteermachine.

Bij het herstellen van kale plekken hark je de grond los, zodat het zaad goed contact maakt met de aarde. Zaai vervolgens het juiste graszaadmengsel voor jouw situatie. Druk het zaad licht aan, bijvoorbeeld met een plank of de achterkant van een hark. Belangrijk: houd de bodem vochtig tot het gras begint te kiemen. Dat duurt gemiddeld 7 tot 14 dagen, afhankelijk van de soort en temperatuur. Wil je extra bescherming bieden? Strooi dan een dun laagje potgrond of compost over het zaad. Dat helpt tegen uitdroging en beschermt tegen vogels.

Wacht met maaien tot het gras minstens 8 cm hoog is, en gebruik dan een hoge maaihoogte bij de eerste maaibeurt. Zo geef je jonge sprietjes de kans om zich goed te wortelen.

Lees ook: Gras vol mos? Dit wil je weten over het verticuteren van je gazon

Tabel: deze grassoorten heb je nodig

De markt voor koffiemachines is breed en beweegt snel. Veel apparaten bieden steeds meer functies, van eenvoudige espresso’s tot uitgebreide melk- en cold brew-specialiteiten. De Ninja Café Luxe-serie belooft precies dat: barista-kwaliteit, eindeloze mogelijkheden en gebruiksgemak in één apparaat. Maar maakt dit model die belofte waar in de praktijk?

De Ninja Café Luxe combineert een espressomachine, filterkoffiezetter en cold brew-maker in één apparaat. Met de geïntegreerde koffiemolen (25 maalstanden) en tamper stel je de koffie volledig naar wens af.

De machine biedt vijf espresso-opties, vier koffiestijlen en vier melkopschuimstanden – geschikt voor zowel dierlijke als plantaardige melk. Je kiest uit zeven drankformaten, van espresso tot cold brew-specialiteiten zoals iced latte of espresso martini.

Er zijn twee uitvoeringen:

De Essential kost 449,99 euro, de Premier 549,99 euro. De machine is groot en zwaar (34,4 x 33,6 x 37,2 cm) en weegt 16,65 kilo.

©Ninja

Eerste indruk: wat veel!

Wat fijn is aan huishoudelijke apparaten van Ninja, is dat ze doorgaans gebruiksvriendelijk en intuïtief te bedienen zijn, zo bleek uit eerdere ervaringen. Gebruiksvriendelijk blijkt – na enige tijd – zeker waar, maar intuïtief kunnen we dit apparaat zeker niet noemen direct na het uitpakken. De uitgebreide handleiding, verkorte snelstartgids en een inspiratiegids met allerlei recepten voor de verschillende koffievarianten komen dan ook direct van pas.

©Saskia van Weert

Uit de doos oogt de Ninja Café Luxe direct stevig en professioneel. De afwerking is netjes en het apparaat maakt een solide indruk op het aanrecht. Bij het uitpakken valt op hoeveel accessoires en onderdelen erbij zitten: van filterhouders en melkopschuimer tot een geïntegreerde molen.

Voordat er überhaupt koffie kan worden gezet, dient er een stapsgewijze kalibratie en watermeting te worden gedaan om te bepalen hoe hard het kraanwater is in de eigen regio. De stappen staan duidelijk beschreven in de gids, alle benodigdheden (behalve koffiebonen) zitten bijgesloten in de doos. Dat alles neemt een halfuurtje in beslag, daarna is de machine klaar voor het eerste gebruik.

©Ninja

De functies op een rij

De koffiemachine heeft allerlei onderdelen die een eigen plekje hebben in of op de machine. Er zitten drie filterbakjes bij om de gemalen koffie in te doen: eentje voor een enkele hoeveelheid, een wat grotere voor een dubbele hoeveelheid drank en een grote mand voor filterkoffie.

Dan is er het portafilter, oftewel het gedeelte waarin de gemalen koffie plus het gewenste filterbakje gaan, en dat je vastklikt onder de wateruitlaat.

Er is een losse trechter die je gebruikt tijdens het malen van de koffie, en een stamper om de koffie in het bakje samen te drukken. Tot slot is er nog het melkkannetje.

©Saskia van Weert

Links van de machine kun je de trechter en de stamper bewaren, het portafilter kan onder de koffiemaler en het kannetje heeft een vaste plek rechts onder het melktuitje.

Het bedieningspaneel verdient ook wat aandacht. Aan de linkerzijde zit een draaischijf waarmee je de maalgraad van de koffiebonen instelt. Dan is er nog het display met allerlei opties en een draai-/drukknop, en een gedeelte om het soort melkschuim in te stellen. Het bedieningspaneel is duidelijk vormgegeven, maar door het grote aantal opties is het niet direct intuïtief.

Boven op het apparaat is er een warmhoudplaat voor koffiebekers. Aan de achterzijde zit het waterreservoir, bovenin zit een dekseltje om toegang te krijgen tot het bonenreservoir, en geheel rechts zit een klein deurtje waar je de metalen filterbakjes in kunt opbergen.

Kortom: een hoop opties en een hoop uitzoekwerk!

©Saskia van Weert

In gebruik: goed resultaat (na even oefenen)

Bij het apparaat zit een dikke zwart-witte gebruikshandleiding. Het is aan te raden die goed door te nemen en bij de hand te hebben tijdens het leren kennen van het apparaat en de mogelijkheden. Na enige keren wat proberen wordt duidelijk dat de basishandelingen vrij overzichtelijk zijn. Een doorgewinterde thuisbarista zal deze machine vermoedelijk sneller weten te doorgronden.

Allereerst moet het gewenste filterbakje in het portafilter. Je zet de trechter op het filterbakje en zet de machine aan. Je kiest het gewenste programma, bijvoorbeeld espresso. De standaardinstelling is een dubbele shot; dat is eventueel aan te passen in het menu.

Vervolgens hang je het portafilter onder de koffiemaler. Er verschijnen twee getallen in beeld: de ideale maalgraad en de huidige instelling. Via de draaischijf links aan de machine zorg je dat de twee getallen identiek zijn. Je start de maler en neemt het portafilter met gemalen koffie uit de machine. Je stampt de boel aan met de stamper, verwijdert de trechter en bevestigt het portafilter onder de wateruitlaat. Dat doe je door de oranje stip op het filter gelijk te houden met de stip op de machine en het filter stevig naar rechts te bewegen om het te vergrendelen. Dat gaat vrij zwaar.

©Ninja

Dan is het tijd om het koffiezetten te starten met een druk op de draai-/drukknop. Vergeet niet om een passende kop of mok onder het filter te zetten. Er komt een beetje geconcentreerde koffie uit de machine, die wordt aangevuld met heet water om de gewenste sterkte te verkrijgen. Deze stappen zijn gelijk voor vrijwel alle koffiebereidingen – alleen filterkoffie gaat iets anders.

Melkschuim maken

Mocht je cappuccino willen maken, dan doe je dierlijke of plantaardige melk in de melkkan tot aan de streep, kies je de gewenste dikte en laat je de melk warm worden en opschuimen tot een pieptoon aangeeft dat de melk klaar is. Je hoort het kleine mixertje onder in de kan flink tekeergaan en dat levert een prima resultaat op. Na het leeggieten van de kan start een automatisch schoonmaakprogramma.

De smaak van de geteste koffievarianten is prima. De exacte uitkomst hangt uiteraard af van de gebruikte bonen.

©Saskia van Weert

Schoonmaken en onderhoud

Een deel van de accessoires en onderdelen mag gewoon in de vaatwasser. Zoals wel vaker is het vaak beter voor de duurzaamheid om alles op de hand af te wassen. Metalen onderdelen blijven daardoor langer glanzend. De melkopschuimer heeft een eigen reinigingsprogramma voor het binnenwerk en het tuitje, al moet het kannetje natuurlijk wel goed afgewassen worden.

Ninja Café Luxe kopen?

De Ninja Café Luxe is een krachtige en veelzijdige koffiemachine die de serieuze thuisbarista veel te bieden heeft. Met uitgebreide instellingen voor koffie, melk en formaat, en de mogelijkheid om zowel espresso als filterkoffie en cold brews te zetten, is dit apparaat een echte allrounder. De bouwkwaliteit is stevig en professioneel, en het apparaat wordt geleverd met handige accessoires en een eigen reinigingsprogramma voor de melkopschuimer.

Tegelijk vraagt de machine om tijd en aandacht. Het is geen instapmodel voor wie snel en zonder nadenken een kopje koffie wil zetten. De bediening is uitgebreid en vergt oefening, vooral in het begin. Ook neemt het apparaat de nodige ruimte in beslag en zijn er veel onderdelen om mee te werken.

De Ninja Café Luxe is vooral geschikt voor koffieliefhebbers die graag zelf de controle houden over het volledige zetproces, bereid zijn om het apparaat goed te leren kennen en de ruimte hebben voor een grotere machine. Wie dat ziet als een leuke uitdaging, haalt met de Ninja Café Luxe een complete koffie-oplossing in huis.