Oppo lanceerde in maart 2020 de eerste 5G-telefoon in Nederland. De Chinese smartphonemaker is in Europa niet zo bekend, maar dat zou weleens kunnen veranderen. De fabrikant heeft namelijk de ambitie om ook in Europa leidend te worden. Kortom, een nieuwe speler om rekening mee te houden. Daarom een blik op het privacybeleid van dit merk. Hoe veilig is Oppo te gebruiken?

De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) vereist van verwerkingsverantwoordelijken dat zij “passende technische en organisatorische maatregelen” nemen om de persoonsgegevens van betrokkenen te beschermen. Dit vermindert de kans op beveiligingsincidenten, waaronder datalekken. De AVG schrijft niet voor welke maatregelen passend zijn. Dit is afhankelijk van meerdere factoren, zoals de stand van de techniek, uitvoeringskosten en aard, omvang en risico’s van de verwerkingsdoeleinden.

Technische maatregelen kunnen bestaan uit het gebruik van encryptie, tweefactorauthenticatie, HTTPS-verbindingen en bijvoorbeeld firewalls. Bij organisatorische maatregelen gaat het meer om interne maatregelen zoals interne beveiligingsprotocollen, controle van logbestanden, toegangsbeperkingen voor werknemers en geheimhoudingsovereenkomsten met werknemers en verwerkers.

Geheimhouding

Uit het privacystatement van Oppo blijkt dat het bedrijf verschillende technische en organisatorische maatregelen neemt om persoonsgegevens van betrokkenen te beschermen. Zo krijgen werknemers “beveiligings- en privacytrainingen, toetsen en andere activiteiten” in het kader van de bescherming en beveiliging van persoonsgegevens. 

Bovendien krijgen de werknemers van Oppo (en zijn geautoriseerde externe serviceproviders) uitsluitend toegang tot persoonsgegevens indien nodig en zijn zij gebonden aan contractuele geheimhoudingsverplichtingen. Bij overtreding daarvan noemt Oppo nog expliciet dat de werknemers persoonlijk aansprakelijk kunnen worden gesteld en dat de arbeidsrelatie kan worden beëindigd.

Met betrekking tot technische maatregelen maakt Oppo onder andere gebruik van “industriële en internationaal erkende standaarden” en beschikt over “relevante certificeringen”. Ondanks dat de informatie over de beveiligingsmaatregelen niet heel concreet is, geeft het wel blijk dat Oppo zich bezighoudt met de beveiliging van persoonsgegevens. Of de fabrikant deze maatregelen ook daadwerkelijk in de praktijk toepast, is niet geverifieerd.

©PXimport

Delen van gegevens

Worden persoonsgegevens van betrokkenen door de verwerkingsverantwoordelijke gedeeld met derde partijen, dan moet de betrokkene hierover geïnformeerd worden. Voor de betrokkene moet duidelijk zijn welke (categorieën) persoonsgegevens met welke (categorie) ontvangers worden gedeeld. De verwerkingsverantwoordelijke moet daarvoor op zijn minst het type ontvangers, de industrie, de (sub)sector en de locatie van de ontvangers kenbaar maken.

In veel privacystatements wordt enkel vermeld dat persoonsgegevens kunnen worden gedeeld met “gelieerde bedrijven” of bijvoorbeeld “zakenpartners”. Welke (soort) bedrijven dit vervolgens zijn en welke informatie zij ontvangen, is niet duidelijk. 

Dit is ook bij Oppo het geval. Oppo noemt bijvoorbeeld wel dat het “externe serviceproviders” inschakelt en gegevens deelt met “zakenpartners en gelieerde bedrijven”, maar niet welke. Ook is onduidelijk welke gegevens deze partijen ontvangen en in welk land zij zich bevinden.

Bewaartermijnen

De AVG schrijft voor dat persoonsgegevens niet langer mogen worden bewaard dan voor het doel van de verwerking noodzakelijk is. Er worden in de AVG verder geen concrete bewaartermijnen genoemd. Het is aan de verwerkingsverantwoordelijke zelf om te bepalen hoelang de gegevens bewaard dienen te worden.

Maar in sommige gevallen gelden er toch wettelijke bewaartermijnen die in acht moeten worden genomen. Een voorbeeld hiervan in Nederland is de fiscale bewaarplicht van zeven jaar. De verwerkingsverantwoordelijke dient de bewaartermijn (en de onderbouwing daarvan) op te nemen in zijn privacystatement.

©PXimport

Oppo benoemt dat de gegevens bewaard worden “voor de duur die minimaal vereist is voor de verwezenlijking van het doel”. Voor het bepalen van de bewaartermijn kijkt Oppo naar de hoeveelheid, aard en gevoeligheid van de persoonsgegevens, het mogelijke risico van schade door ongeoorloofd gebruik en openbaarmaking daarvan, de doeleinden van de verwerking en de toepasselijke wettelijke vereisten.

Dit is alleen niet voldoende. Voor de betrokkenen is zo immers nog steeds niet duidelijk welke concrete bewaartermijnen Oppo hanteert voor bepaalde (categorieën) persoonsgegevens.

Conclusie

Oppo is nog niet zo lang actief op de Europese markt, maar heeft desondanks al uitgesproken ook hier marktleider in smartphones te willen worden. Om dit doel te realiseren zal Oppo eveneens moeten streven naar een hoog beschermingsniveau van persoonsgegevens, conform de Europese privacywetgeving. 

Als relatief nieuwkomer heeft Oppo zichtbaar zijn best gedaan om een helder en overzichtelijk privacystatement op te stellen. Desondanks zijn er zeker inhoudelijke verbeterpunten waar Oppo aan moet werken, wil het bedrijf ook op het gebied van privacy binnen Europa leidend worden.

Tekst: Jesse Vermeij (SOLV Advocaten)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.