ArenaNet doet alles net even anders dan andere mmo-ontwikkelaars. Guild Wars 2 kent net als zijn voorganger geen maandelijkse abonnementsprijs, maar deze keer is ook de gameplay ambitieus omgegooid.

Het genre van mmorpg’s wordt gedomineerd door World of Warcraft. Het spel heeft de standaard neergezet voor online rollenspellen, wat heeft geresulteerd in abonnementsaantallen en inkomsten die uitgever Blizzard geen windeieren hebben gelegd. ArenaNet zag in 2005 zijn kans schoon om een stukje van de markt in te pikken met het eerste deel van Guild Wars. Door het spel als eenmalige aankoop aan te bieden in plaats van als abonnementsdienst, werd een grote doelgroep aangesproken. Ook de spelwereld was duidelijk anders: Player versus Environment-missies in Guild Wars speel je in instances, waarbij je alleen of met een groep in je eigen versie van de wereld speelt zonder bemoeienis van andere spelers. Na drie campaigns en een expansion kondigde ArenaNet in 2007 de ontwikkeling van Guild Wars 2 aan. Het heeft vijf jaar geduurd, maar sinds kort kunnen we eindelijk met de opvolger aan de slag.

Afwisseling

Zoals bij de meeste rpg’s begin je in Guild Wars 2 met een uitgebreid proces om je speelkarakter vast te leggen. Uiterlijke kenmerken kun je helemaal naar eigen wens instellen, maar je neemt ook al enkele beslissingen die effect hebben op het verhaal dat je speelt. Er zijn vijf speelbare rassen om uit te kiezen: Asura, Charr, Human, Norn en Sylvari. De keuze beïnvloedt de plek waar je begint, je persoonlijke verhaallijn en enkele specifieke skills. Daarnaast kies je een van de acht professions, de specialisaties die bepalen of je bijvoorbeeld als warrior, elementalist of ranger speelt. De plek waar je na het maken van je personage komt, hangt af van je raskeuze. Elk gebied is echter geschikt voor beginnende spelers en begint met een tutorialmissie.

Ontdekkingstocht

Na de tutorial word je meteen vrijgelaten in de speelwereld. Hoewel je begint in een gebied dat voor spelers tot en met level 17 geschikt is, houdt niets je tegen om de rest van de wereld te verkennen. Waar dat in andere mmo’s gebeurt door personages die je quests aanbieden, is dat in Guild Wars 2 anders. Je kunt op eigen initiatief op pad en zult onderweg verschillende type quests tegenkomen. De minst complexe quests krijg je van npc’s die hulp nodig hebben in een bepaald gebied, zoals een boer wiens land wordt aangevallen door centaurs of een garnizoen dat de omgeving veilig moet houden. Daarnaast zijn er events in diverse groottes. Je zult dorpjes tegenkomen die worden aangevallen en konvooien die begeleid moeten worden, maar ook grote groepsevents waarbij je gezamenlijk een eindbaas ombrengt. Alle events zijn optioneel: je kunt ze gewoon negeren als je er geen zin in hebt, maar als je meedoet, levert dat een aardige hoeveelheid XP op. In uitvoering zijn de quests en kleinere events een variatie op de bekende herhalingsquests die andere mmo’s ook hebben om je bezig te houden en omhoog te levellen. De grote events zorgen daarentegen voor een zeer laagdrempelige manier om met andere spelers een gezamenlijk doel te bereiken. Hoe groter het event echter is, hoe groter de kans dat je het overzicht een beetje kwijtraakt in de hordes spelers die om die ene eindbaas of in die ene ruimte bezig zijn.

Onderwater

ArenaNet heeft zijn best gedaan om een aantrekkelijke wereld te ontwikkelen. De graphics zien er goed uit, zelfs naar niet-mmo-standaarden, en de toevoeging van uitgebreide onderwaterwerelden en XP-bonussen voor het ontdekken van de hele speelwereld zorgt voor een verslavende PvE-ervaring. Om het spel uitdagend te houden, is aan elk gebied een maximumlevel toegekend. Als je met een te ver ontwikkelde speler het gebied binnenkomt, wordt je level tijdelijk omlaag gezet, zodat je niet te snel door het gebied sjeest.

Skillsets

Zoals bij andere mmo’s vormen skills de basis van je aanvalsmogelijkheden. In vergelijking met het vorige deel kent Guild Wars 2 vrij rigide regels voor het inzetten van skills. Je kunt tien skills op je quickbar zetten, maar de eerste vijf staan vast en zijn gekoppeld aan het wapentype dat je op dat moment speelt. Als je een nieuw wapentype probeert, begin je met alleen de eerste skill en moet je de andere vier vrijspelen. Dat zou een uitdaging zijn, ware het niet dat je alle wapenskills al binnen een paar gevechten vrijspeelt. De andere vijf skills kun je opvullen door skillpoints te verdienen en skills te unlocken. De keuze is daarbij wat vrijer dan bij de wapenskills. Opvallend is dat iedere speler een eigen skill heeft om te healen. Het is daarom niet meer nodig om een dedicated healer in je team op te nemen.

Grootschalig

Naast de PvE-missies zijn er natuurlijk ook de gildes waar het spel naar vernoemd is. Iedere speler kan een Guild opzetten of lid worden van een bestaande groep. Dat maakt het niet alleen eenvoudiger om samen het spel te spelen, maar kent ook powerups toe, bijvoorbeeld om meer karma te verdienen of grondstoffen te oogsten.

Structured PvP

Voor wie klaar is met de reguliere spelwereld of het liever tegen echte spelers opneemt, zijn er de Structured Player versus Player en World versus World-modi. Structured PvP laat spelers het tegen elkaar opnemen in teams. Er is maar een spelmodus (Conquest) en die is maar te spelen op vier maps. Interessanter is het nieuwe WvW. Dat is in feite een variant op de PvP-modus, maar dan op een enorme schaal. Spelers van drie verschillende servers nemen het tegen elkaar op in een map die voor honderden spelers geschikt is. Het gaat in feite om een grootschalige versie van de Conquest-modus, waar je bijvoorbeeld kastelen kunt bestormen of verdedigen om punten te verzamelen voor jouw thuisserver. Dat resulteert in kleine bonussen voor PvE-spelers op jouw server, zoals twee procent meer kans op succes bij crafting of één procent meer verdediging tegen monsters.

Bij ID.nl zijn we gek op producten met een mooie prijs of die iets bijzonders te bieden hebben. Daarom gaan we een paar keer per week op zoek naar zulke deals. Dit keer een bijzondere categorie die nog niet eerder aan bod is geweest: verstelbare bureau's voor een ergonomische werkplek.

Veel mensen die thuiswerken heb niet altijd de mogelijkheid om een apart bureau te gebruiken en ziten bijvoorbeeld vaak aan de eet- of keukentafel. Toch kan het lonen om te investeren in een goed bureau, omdat daarmee - in combinatie met een goede stoel - je werkhouding een stuk beter wordt. Wij bekijken vijf handige bureaus 's die in hoogte verstelbaar zijn.

Casaria 160x75

Het tafelblad van dit bureau uit de Casaria‑lijn is in hoogte verstelbaar van 73 tot 118 cm en beweegt met een snelheid van 2,25 cm per seconde. Je bedient de motor via een lcd‑scherm en kan twee voorkeursstanden opslaan, zodat je met één druk op de knop naar je favoriete werkhoogtes gaat. Er zit ook een herinneringsfunctie in die je eraan herinnert om weer te gaan staan of juist te zitten. Met het robuuste stalen frame en een draagvermogen van 80 kg is het bureau geschikt voor zware monitoren. Handige details zijn de kabelgeleider, beker‑ en koptelefoonhouder en in hoogte verstelbare poten. Het blad van 160 × 75 cm bestaat uit twee delen en is afgewerkt met melamine zodat het tegen een stootje kan. Dit bureau komt inclusief montagebenodigdheden en is verkrijgbaar in verschillende kleurvarianten.

Avalo 140x60

Avalo levert dit elektrisch verstelbaar bureau (de P58) met een compact blad van 140 × 60 cm. De hoogte is traploos verstelbaar van 73 tot 117 cm en kun je drie verschillende hoogtestanden opslaan. Dat is handig als je het bureau deelt met collega's of medethuiswerkers, of wanneer je snel wilt wisselen tussen zit‑ en stahouding. De bediening gebeurt via een bedieningspaneeltje aan de voorkant; met één druk op de knop gaat het blad naar de gewenste stand. Het frame is gemaakt van staal, het blad van P2‑melamine en de rand is afgewerkt met hittebestendig ABS. Verder wordt benadrukt dat het bureau plug‑and‑play is: je hoeft alleen de stekker in het stopcontact te steken en kunt meteen aan de slag. Door het smalle ontwerp past het bureau goed in kleinere kamers, maar biedt het toch voldoende ruimte voor een monitor, toetsenbord en documenthouder. Voor wie een elektrische zit‑sta‑oplossing zoekt met geheugenfunctie en solide materialen is dit model een optie.

Avalo 120x60

Dit is een kleinere variant van de hierboven besproken Avalo AP58. Dit model heeft een 20 cm minder breed blad, maar uiteraard ook elektrisch verstelbaar. Net als de grotere uitvoering varieert de hoogte van 73 tot 117 cm en kan het bureau drie standen onthouden. Voor het instellen gebruik je een eenvoudige bediening waarbij je een favoriete zit‑ en stahoogte opslaat en later oproept. Het frame bestaat uit staal en het blad uit melamine met een rand van warmtebestendig ABS. D tafel weegt 27 kg en is het daardoor stabiel zonder moeilijk te verplaatsen. Ook deze uitvoering is plug‑and‑play; je hoeft geen ingewikkelde montage uit te voeren. Door de compactere afmetingen is dit model ideaal voor kleinere werkplekken of voor wie extra apparatuur (zoals een printer) op een tweede tafel wil plaatsen. De strakke vormgeving past in verschillende interieurs en de elektrische motor zorgt ervoor dat je eenvoudig van houding wisselt.

VDD Gaming 118x58cm

Het frame van deze VDD is elektrisch in hoogte verstelbaar van 73 tot 118 cm. Hiermee wissel je gemakkelijk tussen zitten en staan en kun je de juiste houding aannemen voor langdurige sessies. Het witte werkblad van 118 × 58 cm biedt voldoende ruimte voor een monitor en toetsenbord en dankzij de krachtige motor is het maximaal belastbaar tot 60 kg. De tafel wordt geleverd met instructies en alle benodigde onderdelen, waardoor je de montage zelf kunt uitvoeren. Er worden geen extra functies zoals geheugenstanden vermeld, waardoor je elke gewenste hoogte handmatig instelt. Voor wie een elektrisch verstelbaar bureau zoekt dat weinig ruimte inneemt, is dit een praktische optie; vooral gamers zullen baat hebben bij het kunnen aanpassen van de werkhoogte tijdens een sessie.

Schaffenburg Linesto Plus 140x80

Het Schaffenburg Linesto Plus‑bureau is een rechthoekige tafel met een T‑poot. Het frame is zonder gereedschap te monterenen in hoogte verstelbaar met een drukknop tussen 65,5 en 85,5 cm. De maximale belasting bedraagt 70 kg. De hoogtebediening gebeurt via een knop aan het onderstel; er zijn geen geheugenstanden. De tafel is voorzien van een 25mm dik melamine blad, een metalen onderstel en stelvoeten om de tafel waterpas te zetten. Kabelbeheer is mogelijk via accessoires, en er zijn diverse blad‑ en framekleuren beschikbaar. Het Schaffenburg-bureau heeft verder een stalen frame met twee telescoperende buisdelen en een krasvaste coating. Als enige in dit overzicht is deze Linestor geen zit/sta-bureau, maar kan hij in zithoogte tot maximaal 85,5 cm worden gebracht.

Sinds juni 2025 is het voor fabrikanten van smartphones verplicht om een energiebabel voor hun apparaten te voeren. De consument kan aan de hand van het energielabel zien hoe energiezuinig een telefoon is, maar ook hoe makkelijk het is om de telefoon te (laten) repareren en wat het updatebeleid voor de software is. Door middel van het nieuwe energielabel kun je dus veel bewuster kiezen voor een bepaalde telefoon.

Het energielabel werd ooit bedacht om apparaten op een uniforme manier te vergelijken, los van marketingclaims. Door elk product in te delen op een schaal van A tot en met G ontstaat ruimte om echte koplopers te herkennen en achterblijvers aan te sporen. Smartphones waren nog niet eerder voorzien van een energielabel, maar hebben dat vanaf juni 2025 wel gekregen. Dat is logisch, want bij smartphones draait energie-efficiëntie niet alleen om het stopcontact, maar vooral om hoe slim hardware en software met de energie van een accu omgaan en hoeveel jaren je uit dezelfde telefoon haalt. Door die informatie eenduidig te tonen, verschuiven de argumenten over de oplaadtijd en de schermgrootte naar hoelang een telefoon meegaat en hoe makkelijk hij te repareren is.

Energie en duurzaamheid

Een smartphone gaat gemiddeld gezien wel een dagje mee op een enkele acculading, afhankelijk natuurlijk van het gebruik door de eigenaar. Erg veel energie wordt er dus niet verspild, maar de grootste winst wat betreft het klimaat is vooral te behalen uit de levensduur van de smartphone en of deze makkelijk te repareren is. De EU koppelt het nieuwe energielabel aan het eco-design van de telefoon. Het label dat de telefoon krijgt, is afhankelijk van een aantal factoren en is een gemiddelde van de prestaties van al deze factoren. Welk factoren dat zijn, lichten we je hieronder verder toe.

Levensduur accu

Het nieuwe energielabel laat zien wat de gemiddelde levensduur van de accu van de telefoon is. Dat wordt bekeken aan de hand van het aantal laadcycli: hoe vaak kan een telefoon opnieuw worden opgeladen voordat de kwaliteit van de accu achteruit gaat? Daarbij wordt een capaciteitsvermindering van 80 procent aangehouden: na hoeveel keer laden is de capaciteit tot 80 procent gedaald? Hoe hoger dit getal, des te betrouwbaarder is de accu.

Uithoudingsvermogen

Uiteraard wordt er ook gekeken naar de gebruiksduur van een telefoon of tablet als deze volledig is opgeladen. Door het uitvoeren van een zogeheten reallife-situatie wordt het gemiddelde gebruik van een smartphone geëmuleerd. Hoeveel uur en minuten je met de smartphone kunt werken op die enkele lading, wordt op het label getoond.

Vrije val

Een van de andere eigenschappen waarop wordt getest, is de vrije val-test. Hoe snel gaat een telefoon kapot als je deze vanaf een bepaalde hoogte op een harde ondergrond laat vallen? Misschien vraag je je af wat dit met duurzaamheid te maken heeft? Nou, heel veel: als je telefoon snel kapot gaat als je hem laat vallen, moet je al snel een nieuwe. Niet heel duurzaam dus. Op het energielabel vind je de valbestendigheid tussen de A en E. Hoe lager de letter (A), des te beter kan zo'n telefoon een val overleven. De test is gebaseerd op een val van 1 meter boven een verharde ondergrond en wordt met vijf modellen van hetzelfde toestel tot wel 270 keer uitgevoerd.

Elke keer dat een telefoon is gevallen, wordt gecontroleerd of het scherm nog functioneert en reageert op aanrakingen, of de camera het nog doet, of de mobiele functies als wifi en mobiel nog werken, of de telefoon kan worden opgeladen en of de audio nog goed functioneert. Barsten in het frame of het glas worden wel geaccepteerd, mits de telefoon nog veilig kan worden gebruikt. Bijvoorbeeld als het glas wel gebarsten is, maar geen splinters heeft.

Bescherming tegen stof of water

Ook de zogeheten IP-tests (IP = Ingression Protection, of indringbescherming) worden uitgevoerd bij de telefoons en zijn een belangrijk onderdeel van de algehele score die een telefoon krijgt. De apparaten worden getest op het binnendringen van stof en water. De waterbestendigheidstest controleert bijvoorbeeld of een smartphone bestand is tegen spatwater vanuit verschillende richtingen, zonder dat de werking of veiligheid van het toestel wordt aangetast. Hiermee wordt gegarandeerd dat een telefoon in elk geval bestand is tegen vocht, bijvoorbeeld bij het gebruik tijdens een regenbui, het morsen van vloeistof of het gebruik van natte handen.

Repareerbaarheid

Een ander duurzaamheidsonderdeel waar de EU goed naar kijkt, is de repareerbaarheid van een smartphone. Dat omvat een groot aantal parameters, zoals welke onderdelen makkelijk te vervangen zijn, in hoeverre een consument bepaalde onderdelen zelf kan vervangen, en hoelang en hoe goed bepaalde onderdelen van de telefoon op voorraad zijn.

De EU wil dat smartphones langer meegaan en eenvoudiger te herstellen zijn – zowel door professionele reparateurs als (in bepaalde gevallen) door consumenten zelf. De eisen met betrekking tot repareerbaarheid blijven minimaal zeven jaar gelden na het einde van de verkoop van een model.

©WICHAN SHOP

Een fabrikant van een smartphone moet garanties kunnen geven met betrekking tot de ondersteuning van een telefoon. Als een toestel op de Europese markt wordt uitgebracht, mag de consument verwachten dat een telefoon zeven jaar na het verschijnen van de telefoon op de markt nog steeds gerepareerd kan worden.

Onderdelen

De reparatie- of 'vervangarantie' geldt voor alle essentiële onderdelen van een smartphone of tablet, zoals de accu, camera's, externe poorten voor audio en opladen, de microfoons en luidsprekers, de knoppen en de scharnieren als het een opklapbare telefoon betreft. De fabrikant moet zelfs de schroefjes op voorraad hebben als de originele niet meer kunnen worden gebruikt.

De bovenste onderdelen kunnen door een fabrikant of een telefoonreparateur worden gerepareerd, maar de EU vindt dat ook consumenten zelf onderdelen moeten kunnen bestellen en vervangen, zoals de accu, de achterzijde, de hele beeldschermunit en de oplader. Voor die zelfrepareerbaarheid krijgt een telefoon ook een waardering van A t/m E. De fabrikant is daarnaast verplicht om aan te geven waar reserveonderdelen te verkrijgen zijn, welk gereedschap er nodig is om de reparatie te kunnen uitvoeren en waar je de benodigde handleidingen kunt vinden.

Reparatie-index

Telefoonfabrikanten moeten dus uitgebreide informatie geven over hoe je je smartphone kunt repareren, maar ook over de complexiteit van de reparatie. Zijn de onderdelen die je wilt vervangen bijvoorbeeld makkelijk te bereiken, of moet je eerst andere onderdelen verwijderen om erbij te kunnen? Ook dat wordt allemaal opgenomen in de uiteindelijke classificering van de telefoon: hoe minder stappen er nodig zijn, des te hoger is de score die wordt toegekend.

Tot slot

De Europese Unie heeft met het nieuwe energielabel voor smartphones een goede stap gezet in de richting van duurzaamheid. Het uiteindelijke doel is om ervoor te zorgen dat fabrikanten meer hun best gaan doen om een zo makkelijk mogelijk te repareren telefoon uit te brengen. Deze strengere regels in de EU betekenen ook dat deze toestellen in andere landen buiten de EU makkelijker te repareren zullen zijn, omdat een telefoonfabrikant waarschijnlijk niet compleet verschillende uitvoeringen van een model smartphone gaat maken. Maar of consumenten in landen buiten de EU ook zo makkelijk zelf aan onderdelen kunnen komen, is dan nog maar de vraag; deze mate van tegemoetkoming aan of bescherming van de consument gelden vaak niet in andere landen. Fabrikanten hoeven deze informatie dus niet beschikbaar te stellen in landen buiten de EU.