Je zou best met Linux aan de slag willen, maar Windows opgeven vind je een brug te ver. Met de juiste tools en technieken vermijd je die lastige spagaat: je installeert Linux gewoon naast Windows op hetzelfde systeem. Dat kan zelfs op verschillende manieren, zowel virtueel als fysiek.

Heb je nog een wat oudere desktop-pc of laptop liggen, dan kun je deze natuurlijk ook gebruiken voor je Linux-experimenten. Maar wat als dat niet zo is, of wanneer je het toch prettiger vindt om zowel Windows als Linux op hetzelfde systeem te hebben? Dan zijn er nog verschillende opties.

Voor sporadische en voorzichtige experimenten kun je Linux ook gewoon ‘live’ gebruiken, rechtstreeks vanaf een bootstick en dus zonder Linux daadwerkelijk te installeren. Lekker makkelijk en veilig, maar niet zo vlot en ook lastiger om wijzigingen en app-installaties permanent te maken.

Is het alleen je bedoeling de belangrijkste Linux-commando’s vanuit een Linux-shell te kunnen uitvoeren, dan kun je eventueel een Linux-emulatie overwegen, zoals Cygwin (www.cygwin.com) of Git for Windows (www.gitforwindows.org). We gaan er echter van uit dat je ook grafisch aan de slag wilt en dan kom je helaas niet ver met deze oplossingen. Een mogelijk alternatief is dan WSLg (Windows Subsystem for Linux GUI), maar in dit artikel pakken we het nog anders aan en installeren we Linux enerzijds als een virtuele machine en anderzijds in een fysieke dualboot-configuratie.

Voordelen en voorwaarden

Linux als een virtuele machine op je systeem draaien heeft een paar voordelen. Zo is de installatie minder delicaat, omdat alles in een soort container terechtkomt die in principe volledig gescheiden is van je Windows-host-systeem. Verder hoef je Windows niet eerst af te sluiten als je met Linux aan de slag wilt. Het is namelijk perfect mogelijk twee of zelfs meerdere besturingssystemen simultaan te draaien op die ene fysieke machine.

Zo’n virtuele installatie stelt wel enkele eisen aan je computer. Zo heb je een 64bit-processor nodig die met SLAT (Second Level Address Translation) overweg kan en die virtualisatie ondersteunt, maar de meeste moderne cpu’s hebben hier geen moeite mee.

Wel doe je er goed aan eerst te controleren of hardware-virtualisatie wel is ingeschakeld. Start hiervoor het Windows Taakbeheer op met Ctrl+Shift+Esc en ga naar Prestaties / Processor. Als het goed is, staat er Ingeschakeld achter de optie Virtualisatie. Toch niet? Dan moet je deze functie wellicht zelf nog activeren in je UEFI-BIOS. Je vindt deze doorgaans in een menu als Advanced CPU Configuration, Chipset of Northbridge, met de naam AMD-V (AMD-cpu) of Intel VT (Intel-cpu). Raadpleeg hiervoor je systeemhandleiding.

Op deze elfde generatie Intel Core i7 hadden we niet anders verwacht: virtualisatie is standaard ingeschakeld.

Hypervisor

Om een virtuele machine te laten draaien, heb je wel speciale software nodig: een virtuele-machinemanager oftewel hypervisor. Deze tools komen in twee smaken: een ‘native’ oftewel bare-metal-hypervisor en een hosted-hypervisor. Bij de eerste heb je geen onderliggend besturingssysteem nodig dat als gastheer (host) fungeert voor je gevirtualiseerde omgeving, aangezien zo’n hypervisor rechtstreeks op de machine-hardware draait. Een hosted-hypervisor daarentegen heeft wel degelijk een reeds geïnstalleerd besturingssysteem nodig.

Hyper-V is een voorbeeld van een native hypervisor, maar helaas is deze niet beschikbaar in Windows Home. Daarom kiezen we voor een hosted-hypervisor, zoals VMware Workstation en Oracle VM VirtualBox. Deze laatste is erg populair, gratis en houdt zich netjes up-to-date. Kortom, de ideale tool.

Windows Pro en hoger bevat een heuse bare-metal-hypervisor: Hyper-V.

Installatie VirtualBox

Je vindt VirtualBox op www.virtualbox.org. Zorg dat je de recentste versie downloadt en installeert (in ons geval was dit versie 7.0.6). We gaan ervan uit dat je met Windows werkt en dus kies je hier Windows hosts, maar VirtualBox laat zich dus ook op macOS- en Linux-hosts installeren. De eigenlijke installatie regel je met enkele muisklikken op Next, Yes en Install. Even later kun je VirtualBox al opstarten. Je belandt nu in het nog lege hoofdvenster van de VirtualBox Manager.

We gaan hier zo dadelijk een virtuele machine (VM) installeren, maar daarvoor heb je natuurlijk wel een besturingssysteem nodig. In ons geval wordt dit een Linux-distributie en die zijn er in allerlei soorten. Een blik op het indrukwekkende aanbod van www.distrowatch.com zegt voldoende.

In principe maakt het niet zoveel uit welke distributie je gaat virtualiseren, je kunt zelfs meerdere VM’s installeren, maar ben je nog wat onwennig in de Linux-wereld, dan zijn distributies om in te stappen: Linux Mint (www.linuxmint.com, met in dalende volgorde van systeemeisen de versies Cinnamon, MATE en Xfce), Ubuntu (www.ubuntu.com) en Zorin OS Core (www.zorin.com/os). We nemen het populaire Ubuntu als voorbeeld.

Het is mogelijk om meerdere virtuele machines te installeren.

Ubuntu installeren (1)

Download eerst het bijbehorende iso-schijfkopiebestand van Ubuntu Desktop (in ons geval versie 22.04 LTS), zo’n 3,6 GB. Start VirtualBox op, ga naar Machine en kies Nieuw. Het dialoogvenster Aanmaken nieuwe virtuele machine verschijnt. Vul een geschikte naam in (iets als Ubuntu 22.04 LTS). Klik eventueel bij Map op Andere om een geschikte locatie voor je VM(‘s) aan te geven, bij voorkeur een map op een station met veel vrije opslagruimte. Bij ISO-image kies je Andere en verwijs je naar het zojuist gedownloade iso-bestand. De kans is groot dat VirtualBox automatisch detecteert dat het om Linux/Ubuntu gaat, maar desnoods geef je bij Type zelf Linux aan en bij Versie dan Ubuntu (64-bit).

Als het goed is, is voor Ubuntu een zogenoemde installatie zonder toezicht mogelijk en dit maakt het wel een stuk makkelijker. Laten we eerst bekijken hoe zo’n geautomatiseerde installatie verloopt. Verderop, in de paragraaf ‘Handmatige installatie’, zien we hoe je zelf de installatie configureert.

Druk op Volgende en geef de gewenste gebruikersnaam en wachtwoord op voor je eerste Ubuntu-gebruiker. Vul ook een Hostnaam in (zonder spaties) en plaats een vinkje bij Guest Additions. Deze zorgen namelijk voor een betere integratie en een optimaal gebruiksgemak: de grafische weergave wordt beter, je kunt je muisaanwijzer naadloos verplaatsen tussen je Windows-host en de VM, je kunt bestanden en het klembord tussen beide systemen delen enzovoort. Bevestig met Volgende.

De wizard heeft alles wat hij nodig heeft om de virtuele harde schijf aan te maken en de installatie uit te voeren.

Virtuele machine

Geef aan hoeveel Basisgeheugen en (virtuele) Processoren je aan de VM wilt toekennen. Voor Ubuntu zou dit bijvoorbeeld 2048 MB (2 GB) en 1 CPU kunnen zijn. Druk op Volgende, selecteer Nieuwe virtuele harde schijf aanmaken en duid de gewenste schijfgrootte aan. Hoeveel je kiest (25 GB bijvoorbeeld) hangt ook samen met hoeveel en welke apps je denkt te gaan installeren binnen Ubuntu. We raden af om een vinkje te plaatsen bij Pre-alloceren volledige grootte, zodat de grootte van de virtuele harde schijf automatisch met de behoefte meegroeit tot het ingestelde maximum. Rond af met Volgende en met Afmaken.

Tijd voor een kop koffie, terwijl je achterover leunt en ziet hoe je virtuele Ubuntu netjes wordt installeert. Als het goed is, kun je je al meteen bij Ubuntu aanmelden. Je kunt nu volop experimenteren, niet alleen met Ubuntu zelf, maar ook met allerlei interessante opties van VirtualBox, zoals het maken van snapshots (om snel naar een eerder punt van je gastsysteem terug te keren als je het wat te bont hebt gemaakt), het inschakelen van een gedeeld klembord evenals het verslepen van bestanden in beide richtingen enzovoort. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan.

Kernel panic?

Wanneer tijdens de virtuele installatie van Ubuntu of andere Linux-distributies de foutmelding ‘kernel panic’ of iets dergelijks opduikt (in Windows Pro of hoger), dan zijn wellicht Hyper-V-modules actief op je systeem en moet je die eerst uitschakelen. Druk op Windows-toets+R en voer optionalfeatures uit. Verwijder het vinkje bij Hyper-V, Windows Hypervisor-platform, Windows-Sandbox en Windows-subsysteem voor Linux. Bevestig met OK en herstart je pc. Helpt dit niet, ga dan naar de module Instellingen van Windows en kies Privacy en beveiliging / Windows-beveiliging / Apparaatbeveiliging / Kernisolatiedetails en schakel Geheugenintegriteit uit. Vervolgens klik je met rechts op Opdrachtprompt in het Windows-startmenu en kies je Als administrator uitvoeren, waar je de twee volgende commando’s uitvoert:

Herstart nogmaals je pc. Als het goed is draaien je VM’s nu probleemloos.

Sommige Windows-onderdelen, zoals Hyper-V en Geheugenintegriteit, kunnen VirtualBox aardig van streek maken.

Handmatige installatie

Het kan natuurlijk gebeuren dat VirtualBox het besturingssysteem niet goed herkent en dat het daarom geen installatie zonder toezicht kan uitvoeren. Niet getreurd, dan doe je het handmatig. De procedure is eigenlijk dezelfde zoals beschreven bij het kopje ‘Virtuele machine’. Alleen gebeurt er niet veel wanneer je op de knop Afmaken drukt: de VM verschijnt in het manager-venster en daar houdt het ook op. Je moet dus zelf nog een en ander installeren.

Selecteer hiervoor de VM en druk op de knop Start in de manager. Kies Try or Install Ubuntu. In principe kun je even later Install Ubuntu selecteren, maar in de praktijk blijkt de schermweergave dan vaak niet optimaal waardoor niet alle knoppen zichtbaar worden. Je kiest daarom beter eerst Try Ubuntu. Klik vervolgens met rechts op het Ubuntu-bureaublad en selecteer Display Settings. Bij Resolution stel je een geschikte, ongetwijfeld wat hogere waarde in. Bevestig met Apply en sluit het instellingenvenster af. Dubbelklik vervolgens op het bureaublad op Install Ubuntu […]. Selecteer je taal (waarschijnlijk Nederlands) en druk op Verder. Stel een geschikte toetsenbordindeling in, zoals Belgian of Dutch, druk op Verder (2x). Voor de vervolgstappen verwijzen we naar het kopje ‘Ubuntu installeren (2)’, verderop in dit artikel. Na afloop klik je op Nu herstarten.

Veiligheidskopie

In tegenstelling tot een virtuele installatie ga je bij een dualboot-configuratie Linux daadwerkelijk op een fysieke schijfpartitie installeren. Als je alles doordacht uitvoert, geeft dit doorgaans geen problemen, maar veiligheidshalve maak je toch liever eerst een complete systeemback-up. Hier bestaan verschillende tools voor (ook gratis) waaronder EaseUS Todo Backup 2023 Free.

Hier kies je Create Backup / Select backup contents. Selecteer Disk, plaats een vinkje bij de betreffende schijf (inclusief alle partities), druk op OK en volg de verdere instructies. Je maakt het best direct een herstelmedium. Stop een (lege) usb-stick in je pc, ga naar Tools / Create Emergency Disk, klik op het usb-pictogram, duid je usb-stick aan en bevestig met Create / Create now. In een noodgeval kun je je systeem dan met deze usb-stick opstarten en je (extern bewaarde) systeemback-up terugzetten.

Er kan toch iets misgaan en dus heb je het best een systeemback-up achter de hand.

Voorbereiding

Voor je met de Linux-installatie aan de slag gaat, check je of je over voldoende vrije opslagruimte beschikt: 20 GB lijkt ons een aanvaardbaar minimum. Druk hiervoor op Windows-toets+R en voer diskmgmt.msc uit. Als het nodig is, kun je van hieruit een bestaande partitie – die van Windows of je data – verkleinen om zo meer ruimte te maken. Klik hiervoor met rechts op de partitie, kies Volume verkleinen en geef aan met hoeveel MB de partitie moet worden verkleind. Bevestig met Verkleinen.

Verder schakel je het liefst ook de functie Snel opstarten in Windows uit, omdat die niet altijd goed overweg kan met een dualboot-configuratie. Druk op de Windows-toets, tik energie in en start de optie Een energiebeheerschema selecteren. Kies Het gedrag van aan/uit-knoppen bepalen / Instellingen wijzigen die momenteel niet beschikbaar zijn en verwijder het vinkje bij Snel opstarten inschakelen (aanbevolen). Bevestig met Wijzigingen opslaan.

De functie Snel opstarten gaat weleens in de clinch met dualboot.

Installatiestick

Om een Linux-distributie op een afzonderlijke partitie te installeren, heb je een opstartbare installatiestick nodig. Hiervoor heb je weer het iso-schijfkopiebestand van de distributie nodig en dat vind je vast via een site als www.distrowatch.com.

Er zijn verschillende tools die aan de hand van zo’n iso-bestand een bootstick kunnen maken. Een van de handigste vinden we Ventoy (www.ventoy.net).

Download deze tool, pak het zip-bestand uit en start het portable Ventoy2Disk.exe op. Stop een (lege) usb-stick in je pc en druk op de ronde pijlknop in Ventoy zodat de stick verschijnt. Druk op Installeren / Ja (2x) (via Language kun je eventueel eerst Dutch (Nederlands) selecteren). Na afloop hoef je maar het iso-bestand naar de Ventoy-partitie van je stick te kopiëren.

Het is de bedoeling dat je je systeem nu met deze stick opstart. Mogelijk moet je hiervoor met een speciale toets als F2, F12, Esc of Delete eerst een bootmenu oproepen waarin je deze usb-stick als bootmedium kunt selecteren. Raadpleeg hiervoor je systeemhandleiding.

Met Ventoy kun je snel meerdere distributies op één bootstick kwijt (hier: Ubuntu).

Ubuntu installeren (2)

Zodra je systeem van deze usb-stick is opgestart, selecteer je de gewenste Linux-distributie in het Ventoy-startmenu (in ons geval Ubuntu 22.04.1). Selecteer Try or Install Ubuntu, waarna je even later de gewenste taal kiest en op Ubuntu installeren klikt. Stel de juiste toetsenbordindeling in en klik op Verder. Laat de standaardopties bij voorkeur ongemoeid (Normale installatie en Haal bijgewerkte pakketten binnen tijdens het installeren van Ubuntu) en druk op Verder.

Als het goed is, heeft Linux vastgesteld dat Windows al op je pc staat en komt de keuze Installeer Ubuntu naast Windows 10 beschikbaar. Deze moet je hebben (bij een handmatige virtuele installatie is Wis schijf en installeer Ubuntu hier mogelijk de enige optie). De optie Iets anders laten we hier buiten beschouwing, aangezien die inhoudt dat je zelf partities moet maken en toewijzen, en dat is vooral iets voor gevorderde gebruikers.

Bevestig met Installeer nu en Verder (2x). Vul een naam, computer- en gebruikersnaam en wachtwoord (2x) in, selecteer eventueel Automatisch aanmelden en druk nogmaals op Verder. De installatie gaat van start en het is nu wachten geblazen.

Na afloop mag je de usb-stick verwijderen en je systeem herstarten. Als het goed is, neemt de Linux-opstartlader (bootloader GRUB) het heft in handen en presenteert deze je twee besturingssystemen: Windows en je Linux-distributie. Aan jou de keuze.

Je laat de standaardopties best ongemoeid tijdens de installatie.

Verwijderen (voorbereiding)

Besluit je ooit weer de Linux-partitie weg te halen, dan moet je dat heel voorzichtig doen, zodat je niet ongewild met een weerbarstig systeem zit opgezadeld. Net zoals voor het opzetten van je dualboot-systeem maak je ook deze keer het best eerst een volledige systeemback-up, bijvoorbeeld met EaseUS Todo Backup 2023 Free (zie ‘Veiligheidskopie’). Het verwijderproces bestaat eigenlijk uit twee fasen: eerst haal je de Linux-partitie weg en vervolgens pas je de opstartlader aan om Windows weer automatisch te laten doorstarten.

Voor we hier aan toe zijn, maak je het liefst ook eerst een extra Windows-installatiemedium. Immers, wanneer je je Linux-partities hebt verwijderd, zal je reguliere Windows-installatie niet zomaar meer willen doorstarten. Ga naar de website van Microsoft en selecteer de gewenste Windows-versie (10 of 11). Klik bij Hulpprogramma nu downloaden (Windows 10) of op Download nu bij Installatiemedia voor Windows 11 maken.

Stop vervolgens een (lege) usb-stick van minstens 8 GB in je pc en start het hulpprogramma op. Selecteer de gewenste opties bij Taal en Versie (bijvoorbeeld Nederlands en Windows 11) en selecteer USB-flashstation in het volgende venster. Bevestig met Volgende, selecteer je usb-stick en druk nogmaals op Volgende. Na afloop levert je dit een opstartbare Windows-installatiestick op. Houd deze bij de hand.

Je houdt het best een Windows-installatiestick achter de hand.

Verwijderen (uitvoering)

Je bent nu klaar om de Linux-partities te verwijderen en dat kan vanuit het Windows-schijfbeheer: druk op Windows-toets+R en voer diskmgmt.msc uit. De Linux-partities worden nu zichtbaar, normaliter zonder stationsletter en zonder vermelding van een bestandssysteem. Klik met rechts op zo’n partitie in de grafische weergave en kies Volume verwijderen. Indien van toepassing herhaal je dit voor de andere Linux-partities.

Je zult merken dat bootloader GRUB nu helemaal in de war is. Daarom start je je pc deze keer op met de eerder gemaakte Windows-installatiestick. Na het instellen van taal, tijdzone en toetsenbord klik je op Volgende en Uw computer herstellen. Kies achtereenvolgens Problemen oplossen / Opdrachtprompt. Hier voer je dan het commando bootrec.exe / fixmbr uit, waarna je het opdrachtvenster afsluit en Doorgaan kiest. Je Windows-installatie start nu weer mooi door. Zo niet? Probeer het dan met Problemen oplossen / Opstartherstel.

Terug in je vertrouwde Windows-omgeving druk je op Windows-toets+R en voer je weer diskmgmt.msc uit. Immers, je wilt de vrijgekomen schijfruimte nuttig hergebruiken. Klik met rechts op de vrijgekomen ruimte en kies indien van toepassing Partitie verwijderen. Je kunt van deze ruimte bijvoorbeeld een extra gegevenspartitie maken. Klik met rechts op de ruimte, kies Nieuw eenvoudig volume en volg de verdere instructies. Een alternatief is dat je deze ruimte toevoegt aan de partitie die er zich net voor bevindt. Klik hiervoor met rechts op deze partitie, kies Volume uitbreiden en bevestig je keuze.

Tot slot kun je best de eerder vermelde functie Snel opstarten weer inschakelen door het bijbehorende vinkje terug te zetten (zie het kopje ‘Voorbereiding’). Zo, er is nu geen spoor meer van je dualboot-configuratie!

Vanuit de herstelomgeving kun je het eerst proberen vanuit de Opdrachtprompt.

Je wilt een nieuwe telefoon kopen, maar een premium smartphone is eigenlijk te duur. Als je binnen je budget wilt blijven, heb je twee opties: een tweedehands toptoestel of een nieuwe middenklasser. Waarom die laatste keuze vaak slimmer is, lees je hier.

Lees ook: Wat is het beste moment om je smartphone te vervangen?

We maken in dit artikel geen overzicht van midrange smartphones die je tijd en geld waard zijn – daar hebben we andere overzichten voor. Maar we vertellen wél wat middenklasse toestellen tegenwoordig zo goed maakt en waarom je wellicht beter voor een goedkoper model zou kunnen gaan. Scheelt in de portemonnee, terwijl je helemaal niet zo inlevert op kwaliteit, ontwerp en prestaties. Natuurlijk ligt het eraan wat je wilt uitgeven, maar voor dit soort apparaten houden we rekening met een marktprijs van tussen de 400 en 700 euro. Dit is waarom een nieuwe middenklasser vaak beter is dan een tweedehands toestel uit het topsegment:

➕ De nieuwste software

Midrange toestellen zijn vaak voorzien zijn van recente besturingssysteemversies en kunnen rekenen op een softwarebeleid dat gemiddeld op vier jaar aan upgrades uitkomt. Sommige smartphones presteren beter op dit vlak ten opzichte van andere. Zo bieden Samsung en Google, ongeacht het model, zeven jaar aan support aan. Oppo en OnePlus houden het meestal op vier tot vijf jaar. Xiaomi, Sony, Poco, Nothing en meer presteren helaas slechter. Houd hier bij de keuze van je nieuwe midranger rekening mee.

©Rens Blom

➕ Recente, snelle, krachtige processor

Een beter softwarebeleid garandeert lang een werkzaam en beveiligd toestel. Wat daar ook een rol in speelt, is natuurlijk de hardware. Zo worden midrangers tegenwoordig steeds vaker voorzien van krachtige chipsets die premium cpu's evenaren. Soms zijn ze even krachtig als het topmodel van het jaar ervoor. Als dat het geval is, dan ben je spekkoper. Want dan heb je niet de volle mep betaalt voor de prestaties waar alle premiumjagers wel geld voor hebben neergelegd. Goed voor de prijs-kwaliteitverhouding.

➕ Gezonde batterij

De batterij valt eveneens onder het kopje hardware. Als je een nieuwe middenklasser koopt, dan krijg je daar een gezonde accu bij. Klinkt logisch – maar dat heeft ten opzichte van bijvoorbeeld een tweedehands vlaggenschip kopen een groot voordeel. De accu is nog niet gebruikt en gaat dus jaren mee; een gebruikt premium model heeft een batterij die al wat klappen opgevangen heeft. Daardoor houdt die het minder lang vol dan een nieuwe smartphone. Ook dit spreekt voor de prijs-kwaliteitverhouding (al gaat ook deze accu er uiteindelijk op achteruit natuurlijk – maar dat kan nog jaren duren).

➕ Je hebt nog garantie

Tot slot kijken we naar een ander belangrijk onderdeel: de garantie. Als je een premium toestel tweedehands koopt (omdat je de kosten wilde drukken), dan kun je vaak fluiten naar de garantie. Misschien heeft de vorige koper de bon niet meer of – waarschijnlijker nog – is de garantieperiode al (lang) verlopen. Een nieuwe midranger heeft dat probleem niet – je weet dus waar je aan toe bent. Dat zorgt voor wat rust. Nu kun je een tweedehands toestel met garantie kopen, maar de kans op fouten neemt aanzienlijk toe naarmate zo'n smartphone ouder wordt. Dat kan dus een dure grap worden. Ook hier wint een nieuwe midranger dus weer op punten.

Droge lucht in huis kan voor veel ongemak zorgen, maar doet de Philips 1000-serie luchtbevochtiger daar echt iets aan? Het Review.nl Testpanel nam de proef op de som! Tien testers hebben dit slimme apparaat uitgebreid beoordeeld op prestaties, gebruiksgemak, design en extra functies zoals de aromatherapie-optie. In dit artikel lees je hun eerlijke ervaringen, inclusief plus- en minpunten.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Philips

De Philips HU1510/03 luchtbevochtiger uit de 1000-serie belooft een comfortabeler en gezonder binnenklimaat. Dit apparaat is ontworpen om ongemakken zoals droge lucht, geïrriteerde ogen, droge keel en een verstopte neus tegen te gaan. De leden van het Review.nl Testpanel hebben hun ervaringen gedeeld en het product beoordeeld op ontwerp, prestaties, gebruiksgemak en meer. Dit rapport vat hun ervaringen samen en biedt een eerlijk inzicht in de sterke en minder sterke punten van deze luchtbevochtiger.

©Philips

Veelzijdig en stijlvol ontwerp

De vormgeving van de Philips HU1510/03 wordt door bijna alle testers geprezen. Testers zoals Nico Romijn roemen het 'fraaie ontwerp dat in elk interieur past', mede dankzij de aanpasbare verlichting. Tester P. Blaak benadrukt hoe compact het apparaat is: ideaal voor zowel woonkamers als kantoren.

Hoewel de meeste testers tevreden zijn over het design, merkt Rxbxndxjxng op dat dit apparaat wel 'wat plastic oogt', wat volgens hem voor een goedkope uitstraling zorgt. Gelukkig heeft de rest van de testers daar geen problemen mee en is er vooral positieve feedback op de compacte afmetingen, de aanpasbare kleuren en de rustige uitstraling.

Prestaties en luchtbevochtiging

De luchtbevochtigingsfunctie van dit apparaat krijgt veel lof, vooral vanwege de effectiviteit. Verschillende testers, waaronder Robbert en MPreviews, merkten op dat de luchtvochtigheid snel verbeterde en dat klachten zoals droge ogen en een droge keel afnamen. Robbert zegt: "Deze luchtbevochtiger brengt de luchtvochtigheid moeiteloos naar 60 procent, wat direct merkbaar is in ons comfort." De automatische modus die de vochtigheid constant houdt, werd als zeer gebruiksvriendelijk ervaren.

Een opvallende extra functie is de mogelijkheid om aromatherapie toe te voegen. Dat werd door testers zoals Jandetester12 als een fijne toevoeging ervaren. Toch gaf één tester aan dat deze functie iets te subtiel werkte: "Zelfs met extra druppels olie ruik je het nauwelijks."

©Philips

Gebruiksgemak: een sterke troef

Het gebruiksgemak van de luchtbevochtiger scoort bijzonder hoog, met een gemiddelde beoordeling van een 9,0. Veel testers benadrukken hoe eenvoudig het apparaat te installeren en te bedienen is. M. van Ophem noemt deze luchtbevochtiger 'superprettig en makkelijk in gebruik, zelfs voor iemand zonder technische kennis'.

Ook de Air+-app krijgt veel lof. Hiermee kunnen gebruikers op afstand instellingen aanpassen, meldingen ontvangen en de luchtvochtigheid in de gaten houden. Testers zoals MPreviews en een anonieme tester benadrukken hoe overzichtelijk en gebruiksvriendelijk de app is.

©Philips

Stille werking en nachtmogelijkheden

Een van de meest gewaardeerde eigenschappen is de stille werking. Vooral de nachtmodus, waarbij het apparaat nauwelijks hoorbaar is, viel in de smaak. Jay van Windt merkt op dat deze modus ideaal is voor in de slaapkamer en dat het apparaat vrijwel geruisloos werkt. Met een maximale geluidsproductie van 34 dB blijft het apparaat tijdens zowel dag- als nachtgebruik aangenaam stil.

Onderhoud en schoonmaak

Hoewel het apparaat eenvoudig in gebruik is, vergt het wel regelmatig onderhoud. Meerdere testers, zoals P. Blaak en Rxbxndxjxng, geven aan dat het apparaat iets vaker schoongemaakt moet worden dan verwacht. Dat is echter geen groot bezwaar, gezien het gemak waarmee het waterreservoir en andere onderdelen gereinigd kunnen worden.

Gelukkig is er een speciale anti-kalkcassette leverbaar die niet alleen de levensduur van het apparaat aanzienlijk kan verlengen, maar die er ook voor zorgt dat witte aanslag wordt voorkomen. Dan is schoonmaken dus eigenlijk niet meer nodig.

Conclusie: sterke prestaties en gebruiksgemak

Met een gemiddelde totaalscore van een 8,5 biedt de Philips HU1510/03-luchtbevochtiger een betrouwbare oplossing voor droge binnenlucht. De belangrijkste pluspunten volgens de testers zijn:

✅ Pluspunten:

• Stil en compact: ideaal voor slaap- en woonkamers
• Automatische luchtvochtigheidsregeling: zorgt voor constant comfort
• Gebruiksgemak en Air+-app: intuïtieve bediening en handige meldingen
• Aromatherapie-optie: een extra die de sfeer verhoogt

❌ Minpunten:

• Regelmatig schoonmaken nodig (let op: met een optionele anti-kalkcassette is dat niet meer nodig)
• De plastic look stoorde enkele testers
• Aromatherapie werkt soms wat subtiel