De maximale draadloze snelheid die je haalt, komt lang niet altijd overeen met de snelheden die routerfabrikanten beloven. PCM zocht uit waar de pijnpunten zich bevinden en komt met enkele eenvoudige tips om de snelheid te verbeteren.

Pas op met trage ontvangers

Meteen even een open deur: zender (sender) en ontvanger (client/endpoint) moeten dezelfde ‘wifi-taal’ spreken. Als de ontvanger (laptop, smartphone of usb-adapter) oudere en/of tragere wifi-technieken gebruikt dan de zender (router, access point of extender/repeater) dan is de verbindingssnelheid maximaal die van de oudere en/of tragere techniek. 

Eén geluk hebben we, zelfs heel oude wifi-ontvangers zijn meestal nog aan de praat te krijgen met een recente wifi-zender. In de wifi-wereld is de achterwaartse compatibiliteit gelukkig erg groot. Die grote historische compatibiliteit heeft ook nadelen. Als je per se heel oude wifi-apparatuur wil blijven gebruiken, kan dit je nieuwste apparatuur immers flink vertragen.

Wil je volledig profiteren van nieuwe, snellere wifi-technieken dan moet je harde keuzes maken. Soms is het aan te raden om een oudere wifi-ontvanger met welverdiend pensioen te sturen. Of je kunt je oude router naast je nieuwe laten staan en dan uitsluitend gebruiken voor oudere apparatuur die je nog niet wil wegdoen.

Theoretische en werkelijke prestaties

In het wifi-wereldje bestond altijd al een discrepantie tussen de door de industrie opgegeven en door de gebruiker werkelijk ervaren prestaties. De oudste vandaag nog steeds gebruikte wifi-standaard IEEE 802.11b of Wireless-B (we laten de IEEE afkorting in de rest van dit artikel voor het gemak weg), geïntroduceerd in 1999, haalt in theorie 11 Mbit/s. In de praktijk mag je blij zijn met 2 Mbit/s. 

De industrie bedriegt je niet opzettelijk, maar houdt wel details achter

802.11g of Wireless-G uit 2003 haalt zoals gezegd 54 Mbit/s. In werkelijkheid kom je niet hoger uit dan 15 Mbit/s. De allereerste versie van 802.11n, geïntroduceerd in 2009, haalt in theorie 150 Mbit/s, maar de werkelijke prestaties liggen dichter bij 50 Mbit/s. Ook bij 802.11ac of Wireless-AC, op de markt sinds eind 2013, haal je in de praktijk bij lange na niet de beloofde doorvoersnelheid van 433 Mbit/s. Als je geluk hebt, is het in de praktijk dertig procent daarvan.

De industrie bedriegt je niet met opzet. Ze vertelt je alleen niet alle technische details. De opgegeven snelheden geeft de maximale verbindingssnelheid aan tussen zender en ontvanger. Maar men ‘vergeet’ dikwijls erbij te vermelden dat dit niet hetzelfde is als de snelheid waarmee jouw data effectief door de lucht reist...

Kabel of draadloos

Bij een bekabelde gigabit-ethernetverbinding mag je ervan uitgaan dat je negentig procent van de opgegeven doorvoersnelheid ook effectief haalt. 1 Gbit/s is dan in de praktijk ongeveer 900 Mbit/s. De verdwenen 100 Mbit/s worden opgesoupeerd door de ‘overhead’, bijvoorbeeld allerlei foutcorrectiemechanismes die ervoor zorgen dat elke bit van je gegevens zonder wijzigingen wordt uitgewisseld tussen zender en ontvanger. 

Een draadloze verbinding is veel complexer. Deze heeft bijvoorbeeld veel meer last van interferentie door andere draadloze zenders dan een bekabelde verbinding. Storingen zijn zowel afkomstig van concurrerende draadloze netwerken in jouw buurt als van andere apparatuur die in dezelfde licentievrije frequentieband functioneert. Denk aan Bluetooth, magnetrons, dect-telefoons, a/v-apparatuur, deurzenders etc. Daarom is de overhead veel groter en de effectieve bereikte doorvoersnelheid overeenkomstig lager. 

©PXimport

In plaats van een verlies van tien procent zoals bij een bekabelde netwerkverbinding mag je bij een draadloos netwerk rekenen op een verlies tot zestig procent. Hoevéél je precies verliest, is koffiedik kijken. Het hangt af van tal van factoren, niet alleen van concurrerende netwerken en draadloze storingsbronnen, maar ook van de gebruikte wifi-techniek (hoe sneller, hoe meer kans op storingen). 

Wel hebben de meeste moderne routers een optie om andere wifi-netwerken in de buurt op te sporen. Je kunt je router dan instellen op een minder druk kanaal. Sommige routers doen dit automatisch. Lees daarover verder in dit artikel: snellere wifi door aanpassen frequenties en kanalen.

Tekst: Jozef Schildermans

Als je een nieuwe inbouwkoelkast of -vriezer koopt, kom je voor een keuze te staan waar je misschien nog nooit eerder over hebt nagedacht: welk deursysteem kies je? Bij inbouwapparaten zijn er namelijk twee manieren waarop de keukendeur aan het apparaat vastzit. Welke dat zijn en hoe ze werken, lees je in dit artikel.

Voor inbouwapparaten zoals koelkasten en vriezers heb je de keuze uit twee verschillende deursystemen: deur-op-deur en sleepdeur. Beide systemen werken op een andere manier, maar zijn in de basis eenvoudig. In dit artikel leggen we je uit wat het verschil is, wat de voor- en nadelen zijn, en waar je op moet letten bij het kiezen van het juiste systeem.

Vaste deur

Bij een deur-op-deur-systeem wordt het keukenpaneel rechtstreeks vastgeschroefd op de deur van de koelkast of vriezer. De twee deuren vormen dus samen één geheel. Als je de keukendeur opent, gaat de deur van het apparaat automatisch mee. Het voordeel van dit systeem is dat het er strak en stevig uitziet. De deuren blijven goed op hun plek zitten en het geheel voelt degelijk aan. Ook kun je de keukendeur meestal helemaal openzetten, wat handig is als je grote spullen in of uit de koelkast wilt halen. Daarnaast is er minder kans op slijtage aan de scharnieren, omdat alles in één beweging meebeweegt. Bij een vaste deur heeft de inbouwkoelkast extra sterke scharnieren die zowel het gewicht van de koelkastdeur zelf moeten dragen alsmede de opbouw van de keukendeur.

©ID.nl

Geleide deur of sleepdeur

Bij het sleepdeursysteem is de keukendeur niet direct vastgeschroefd op de koelkastdeur. In plaats daarvan zit er een soort schuifsysteem tussen. Als je de keukendeur opent, ‘sleep’ je de koelkastdeur met je mee via een geleiderail. De twee deuren bewegen dus los van elkaar, maar wel tegelijk. Het voordeel is dat het makkelijker te vervangen is als je ooit een ander model koelkast neemt, omdat je niet alles opnieuw hoeft uit te lijnen. Ook kun je de deuren iets onafhankelijk van elkaar bewegen, wat soms handig is bij montage of onderhoud.

©ID.nl

Voorkeuren

Welk systeem je kiest, hangt af van je keuken én van je voorkeuren. Heb je een moderne keuken met een strakke afwerking? Dan is deur-op-deur vaak de beste keuze, omdat het er netter uitziet en steviger aanvoelt. Heb je een oudere keuken en wil je een inbouwapparaat vervangen zonder te veel gedoe? Dan kan een sleepdeur een praktische oplossing zijn.

Let wel op: je kunt niet zomaar een apparaat met deur-op-deur-systeem in een kast zetten die bedoeld is voor een sleepdeur, en andersom. De scharnieren en montagepunten zitten op een andere plek, en ook de manier waarop de deur opent verschilt. Controleer dus altijd goed welk systeem je nu hebt voordat je iets nieuws aanschaft. En kijk ook hoe je keuken is ingedeeld, zodat je ook weet of alles wel past.

Systeem monteren

Het installeren van zo’n systeem is iets wat je misschien niet zelf wilt doen, tenzij je handig bent. Vooral bij een deur-op-deur-systeem is het belangrijk dat alles precies recht hangt, anders gaat de deur niet goed dicht of krijg je scheve kieren. Veel mensen kiezen er daarom voor om de koelkast of vriezer te laten plaatsen door een vakman. Dan weet je zeker dat alles goed en netjes zit en heb je garantie op het werk.

©ID.nl

Onderhoud

Beide systemen zijn in principe onderhoudsvrij, zolang ze goed gemonteerd zijn. Toch kan het geen kwaad om af en toe te checken of de scharnieren nog stevig vastzitten of de sleepgeleiders soepel lopen. Gewoon wat eenvoudig keukenonderhoud.

Tot slot

Of je nu kiest voor een stevig deur-op-deur-systeem of het wat flexibelere sleepdeur-systeem: het is vooral belangrijk dat het past bij jouw keuken en jouw wensen. Vraag bij twijfel altijd om advies bij de winkel of installateur. Zo voorkom je verrassingen, en kun je weer jarenlang genieten van je ingebouwde koelkast of vriezer.

Ben je lid van Amazon Prime? Dan krijg je vanaf 26 augustus 2025 te maken met advertenties tijdens films en series. Wil je geen advertenties zien? Dan moet je bijna 60 procent van de abonnementsprijs bijbetalen.

Volgens het bedrijf het tonen van reclames nodig om te blijven investeren in de content waar abonnees van genieten — en om dat ook op de lange termijn vol te houden. Ze gaan het tonen van advertenties volgens de e-mail die klanten deze week ontvingen, in 'beperkte mate' doen.

Lees ook: Zo bespaar je op streamingdiensten

Wie liever geen advertenties ziet, moet nu ook extra gaan betalen. Amazon biedt dan vanaf 26 augustus een advertentievrije optie aan. Voor een bedrag van 2,99 euro extra per maand kun je dan zonder advertenties kijken, waardoor een abonnement op Prime uitkomt op 7,98 euro per maand. Amazon Prime was eerder altijd al een van de goedkoopste streamingdiensten, maar als je geen advertenties wil zien, komt daar nu dus verandering in.

Er verandert volgens Amazon verder niets aan de prijs of inhoud van het standaard Prime-lidmaatschap, wat betreft functionaliteit. Ook heeft deze wijziging verder geen invloed op het bezorgen van producten van de webshop van Amazon.

Bestaande leden hoeven niets te doen om de nieuwe situatie met advertenties te krijgen; de standaardversie van Prime Video wordt automatisch aangepast. Wie liever overstapt op de advertentievrije versie, kan dat vanaf 26 augustus zelf regelen via zijn of haar accountinstellingen. Als je nog twijfelt of je je lidmaatschap wilt behouden, kun je je abonnement beheren of eventueel stopzetten via je Amazon-account. Je ontvangt dan (een deel van) het abonnementsgeld terug.