Soms zie je door de bomen het bos niet meer met al die tienduizenden bestanden. TagSpaces helpt je om er wat meer organisatie in aan te brengen.

Sommige bestandstypen hebben een structuur die het mogelijk maakt om er informatie over het bestand in op te slaan, zogeheten metagegevens. We kennen dat bij foto’s in de vorm van exif-data waarin technische gegevens, zoals sluitertijd en diafragma, worden vastgelegd en natuurlijk in de uitgebreide tags waarmee je de muziek in een mp3’tje kunt identificeren. Windows kan deze metadata ook lezen, zodat je criteria daarin ook kunt gebruiken om bestanden te sorteren in Verkenner. Dat alles is reuzehandig, maar werkt alleen voor een beperkt aantal zeer specifieke bestandsformaten.

En hier komt TagSpaces om de hoek kijken. Dit programma biedt een universeel systeem om elk type bestand van metadata te voorzien op welke manier je maar wilt. En dat is nog maar het begin.

Installeren

Om te beginnen, download TagSpaces. Zoals je ziet, zijn er meerdere varianten beschikbaar, maar wij gaan aan de slag met de gratis Lite-versie. We klikken op Download for Windows: op moment van schrijven daarmee het bestand tagspaces-win-x64-5.2.5.exe gedownload (112 MB). We voeren dit programmabestand uit, gaan akkoord met de voorwaarden en klikken door de installatie (deze heeft geen bijzonderheden).

Aan het eind wordt TagSpaces gestart en kunnen we het programma gaan configureren. Wij kiezen met Dark voor het donkere thema voor de interface, dat vinden we minder vermoeiend voor onze ogen. Kies Light als je liever een lichte achtergrond wilt. Klik daarna op Next.

Bij de eerste start moeten we wat zaken configureren.

Instellen

Met TagSpaces kun je elk type bestand van trefwoorden (tags) voorzien en op het volgende scherm stel je in hoe deze worden opgeslagen. Met de standaard-instelling gebeurt dit tussen rechte haken als onderdeel van de bestandsnaam. De lengte van bestandsnamen heeft in Windows echter een maximum, zodat je problemen kunt krijgen als je al bestanden met zeer lange namen hebt of als je veel tags toevoegt. Wij geven daarom de voorkeur aan de andere optie: Use sidecar file.

We klikken weer op Next en zien dan een reclame voor een browserextensie van de makers van TagSpaces die we kunnen overslaan met Next. Tot slot klikken we op Start using TagSpaces. We krijgen dan nogmaals een gebruiksovereenkomst die we accepteren met een klik op I Agree.

Je ziet nu een korte rondleiding waar je desgewenst doorheen kunt klikken via Go Forward en bij de laatste stap Finish.

Locatie toevoegen

Het is in TagSpaces uiteraard niet de bedoeling om al je schijven en mappen van beschrijvingen te voorzien. Het programma is bedoeld om tags te creëren voor bestanden in specifieke locaties. Zo’n locatie voeg je toe via Connect a Location linksboven. Je kunt bijvoorbeeld denken aan de map waarin je al je foto’s in onderliggende mappen bewaart of je hoogste map met documenten.

Wij kiezen voor dit voorbeeld een map met foto’s. We geven als Location name de naam Foto 1. Via Location Path zoeken we de map waarmee we willen gaan werken. De betaalde Pro-versie biedt hier overigens aanvullende mogelijkheden in de vorm van het volledig doorzoekbaar maken van documenten en het monitoren van wijzigingen in de map.

Met een klik op OK wordt de map toegevoegd en omdat het een map met beeld betreft, gaat TagSpaces zelf miniaturen maken.

De eerste map is toegevoegd.

Bekijken

Wat TagSpaces doet wanneer je op een bestand klikt, hangt af van het type. In ons voorbeeld van een map met foto’s verschijnt een nieuw venster waarin de foto wordt uitvergroot. Boven deze foto verschijnen vervolgens allerlei pictogrammen.

Hier kun je bijvoorbeeld een foto fullscreen bekijken of hem in een extern programma openen. Klik je op Open in full width dan krijg je een grote versie te zien en zie je twee pictogrammen waarmee je door de grote foto’s kunt bladeren.

Rechtsonder in het hoofdvenster zie je drie puntjes. Klik je daarop, dan krijg je toegang tot nog meer functies. Zo kun je foto’s roteren of spiegelen, in- en uitzoomen en converteren.

Wat je met bestanden kunt, hangt af van het type. Zo is er een ingebouwde fotoviewer.

Tags koppelen

Het linker pictogram boven de vergroting (Toggle properties) geeft toegang tot de bestandsnaam en de mogelijkheid hem te wijzigen. Daaronder zie je een vak genaamd Tags. Klik je daarop, dan kun je allerlei voorgebakken tags toevoegen door erop te klikken. Zo zijn er bijvoorbeeld tags waarmee je een waardering aan een afbeelding kunt toekennen, of waarmee je kunt aangeven of een foto nog moet worden bewerkt. In de Pro-versie kun je daarnaast een beschrijving toevoegen.

Zodra je tags hebt toegevoegd, verschijnen deze op het miniatuur.

In deze weergave kun je ook met het muiswiel scrollen voor meer mogelijkheden. Zo zie je de bestandsdatum, de grootte en het pad met daarachter de mogelijkheid om een bestand te verplaatsen.

Tags verschijnen ook op miniaturen, zodat je in één oogopslag de status van een bestand ziet.

Tagbibliotheek

Dat de makers van TagSpaces al wat tags hebben verzonnen is natuurlijk leuk, maar vaak zul je ook zelf trefwoorden willen bedenken. Dat is extra onvermijdelijk in de gratis versie, omdat je daarin geen beschrijving aan een bestand kunt koppelen (zoals in de Pro-versie) en dus helemaal aangewezen bent op tags.

Linksonder in het venster zie je zes pictogrammen. Hiervan is standaard het tweede actief (Location Manager, waar je mappen toevoegt en beheert). Rechts daarvan zie je het pictogram Tag Library. Klik je erop, dan verschijnt een overzicht van de tags die al aanwezig zijn.

Je ziet dat ze verschillende kleuren kunnen hebben, maar je ziet ook dat de lijst begint met blauwe tags die je niet zag toen we hierboven een tag aan een bestand koppelden. Dat komt omdat je deze zogeheten Smart Tags helaas alleen in de Pro-versie kunt gebruiken.

De reeds aanwezige tags zijn verdeeld in categorieën.

Taggroep maken

Een handig gebruik van TagSpaces zou kunnen zijn dat je je foto’s voorziet van een tag waarop je het genre ziet, zodat je daarmee uiteindelijk bijvoorbeeld snel portretten, zonsondergangen en andere standaard-scènes kunt vinden. We gaan daarom eerst een taggroep maken.

Klik daarvoor op de drie puntjes achter Tag Library en kies Create Tag Group. Vul bij Tag Group Name de naam Genre in. Kies voor de Default tag background color liefst een achtergrondkleur die nog niet in gebruik is, zodat je straks direct ziet met wat voor soort tag je te maken hebt.

Wij kiezen voor donkerpaars. Daar hoort een lichte tekstkleur bij, waardoor TagSpaces wit voorstelt. Kies je een lichte achtergrond, dan moet je klikken op Default tag text color om zelf een donkere tint voor de tekst te kiezen. Met een klik op OK verschijnt de zojuist gemaakte groep nu onderaan de lijst.

We maken een nieuwe groep met tags om straks foto’s op genre te kunnen taggen.

Lees ook: Foto's organiseren met DigiKam.

Tags toevoegen

Om tags aan een groep toe te voegen, klik je op de drie puntjes achter de naam van de groep, in ons geval Genre. Met Edit Tag Group wijzig je achteraf de instellingen (naam en gebruikte kleuren) van een groep.

Wij kiezen nu Add Tags: je kunt nu zo veel trefwoorden invoeren als je maar wilt om het genre van foto’s mee te beschrijven. Naast de al genoemde zonsondergang en portret kun je denken aan feest, vakantie, voedsel en voertuigen. We adviseren om niet al te specifiek te worden, want dan bevat straks elk genre slechts een handvol foto’s.

Let op: scheid je tags alleen door een komma: spaties zijn niet nodig. Verzin je er later meer, dan kun je ze altijd op dezelfde manier toevoegen. Heb je een tikfout gemaakt, dan klik je op de drie puntjes achter een individuele tag om deze te bewerken (Edit tag) of te verwijderen (Delete tag). Is je taggroep klaar, dan kun je deze gaan gebruiken.

Onze eerste zelfgemaakte groep met tags.

Tags gebruiken

In de paragraaf ‘Tags koppelen’ gaven we een bestand een tag door het bestand te selecteren en vervolgens de eigenschappen te bewerken (Toggle Properties). Tags toevoegen kan ook op een andere manier en die gaan we gebruiken met onze zojuist gemaakte trefwoorden voor genres. Daarvoor selecteren we eerst meerdere afbeeldingen in hetzelfde genre, bijvoorbeeld zonsondergangen, met Ctrl+Linkermuisknop.

Vervolgens klikken we boven de miniaturen op het pictogram Tag selected entries (Ctrl+T kan ook). We zien dan een lijst met geselecteerde bestanden en met een klik in het vak Select tags kunnen we daaraan het gewenste trefwoord toekennen. Tot slot klikken we op Add tags en zien ze dan op de miniaturen verschijnen.

We kunnen tags aan meerdere bestanden tegelijk toevoegen.

Zoeken

Het hele doel van tags is natuurlijk dat we daarmee snel bepaalde bestanden kunnen terugvinden. Om deze functie te gebruiken, activeren we in het linkervenster weer de Tag Library (derde pictogram). Vervolgens scrollen we omlaag tot we de groep Genre zien.

Wij hebben onze categorieën in willekeurige volgorde ingevoerd. Klik op de drie puntjes achter Genre en kies voor Sort Tag Group om ze op alfabetische volgorde te zetten, iets wat je uiteraard moet herhalen als je in de toekomst nieuwe tags aan een groep toevoegt.

Nu kunnen we in onze geordende groep snel de gewenste tag vinden. We klikken op de drie puntjes achter Zonsondergang en kiezen Show Files With This Tag. In het miniaturenvenster verschijnen nu alleen foto’s die van deze tag zijn voorzien.

Vind je heel veel bestanden, dan kun je uiteraard ook meerdere tags opgeven om de zoekresultaten te verfijnen.

Tags gebruiken om specifieke bestanden snel terug te vinden.

Locaties beheren

Het eerste wat we na installatie deden, was het toevoegen van een locatie. We gaven daarbij al aan dat dat de hoogst mogelijke map moet zijn waarbinnen je een bepaald soort bestanden bewaart. De reden daarvoor heeft te maken met het zoeken op tags zoals we dat zojuist deden.

Dit zoeken gebeurt binnen de locatie die je het laatst hebt gekozen in Location Manager.

Stel nu dat je ook een map met Word-documenten hebt toegevoegd als locatie. Je zou als je die geselecteerd hebt niets vinden voor de tag Zonsondergang, terwijl er wel bestanden met die tag bestaan. Wil je heel veel verschillende soorten bestanden in één keer kunnen doorzoeken, dan moet je dus zorgen dat ze zich in één map bevinden.

Bestandstypen

Voor heel wat bestandstypen bekijk je binnen TagSpaces een (grote) preview. Dat dit voor afbeeldingen werkt zag je in deze workshop, maar het programma ondersteunt veel meer formaten. Dat gebeurt deels via een ingebouwde viewer en deels via extensies (zie TagSpaces Extensions). Dit is nog maar het begin van de mogelijkheden van dit interessante programma. Er valt nog genoeg zelf te ontdekken!

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.