Weleens van je bed gelicht door opsporingsambtenaar met een huiszoekingsbevel? De komende jaren neemt het risico hierop toe! Als jij denkt dat het jou niet overkomt, dan moet je even verder lezen.

De overheid wil dus meer fraudeurs en terroristen in de kraag grijpen. Hiertoe worden niet alleen de gegevens van mogelijke boeven en fraudeurs nader bekeken, maar de gegevens van álle Nederlanders. En dat terwijl bekend is dat twee derde (!) van de verdachten die uit het 'Big Data-systeem' rollen, uiteindelijk onterecht aangemerkt is. En aan gegevens over burgers is toch al geen gebrek bij de overheid. Sinds er met de 'war on terror' een machtig argument is bijgekomen, wordt iedere mogelijkheid om nog meer gegevens te verzamelen, aangegrepen. Lees ook: Meeste wachtwoorden zijn onveilig.

Ook komt al jaren in het nieuws dat allerlei bedrijven en instanties gegevens verzamelen: Google wil alles van je weten en veiligheidsdiensten zoals de Amerikaanse NSA, het Britse GCHQ of de Nederlandse AIVD slaan al je internet- en belverkeer op, hacken op pc's en netwerken en kraken encryptie van iedereen in de naam van counterterrorisme. Maar er verandert niets.

Tijd om zelf het heft in handen te nemen, maar niet voordat we hebben uitgediept wat de motieven en methodes van de privacyschenders zijn en waarom privacy een onderwerp is waar we ons druk over moeten maken.

Dit wordt (onder andere) verzameld

Leentjebuur spelen

De overheid weet van alles van ons, en wat ze zelf niet weet, dat haalt ze wel bij anderen die dat wel weten. Zoals bij de internet- en telefonieproviders. Sinds 2009 zijn zij verplicht alle gegevens over het internet- en telefoniegebruik van alle klanten zes tot twaalf maanden te bewaren. Al die tijd kan de overheid langskomen en erin neuzen. In 2013 gebeurde dat 2,4 miljoen keer, dat is 6.400 raadplegingen per dag. Een limiet aan de bevragingen of een minimale verdenking is er niet, overheid en opsporingsinstanties kunnen hier zonder beperking in grasduinen.

En wat ziet de overheid dan zoal? Heel veel waarvan je nu nog denkt dat het geheim is of onbekend. Zoals wanneer je belt, met wie je belt en ook waar je bent wanneer je belt. Want ook de locatie van de mobiele telefoon is bekend en wordt bewaard, ongeacht of je gps gebruikt of niet. Ze zien ook wanneer je verbinding maakt met internet, de websites die je bezoekt, verbindingen die je maakt via internet, alles. Veilig verborgen achter een telefoonnummer of IP-adres? Helaas. Ook deze gegevens worden elke dag gedeeld door de providers met de overheid. De overheid weet precies wie er op welke datum en tijd hoort bij elk IP-adres, telefoonnummer en e-mailadres in Nederland. Welkom in surveillancestaat Nederland.

©PXimport

Ook onze overheid neemt het in de strijd tegen een enkele terrorist en fraudeur niet zo nauw met de privacy van allemaal.

Gratis diensten?

De overheid is niet de enige die de privacygrenzen steeds verder oprekt, ook bedrijven verzamelen gegevens over personen en gebruiken die om steeds meer over gebruikers te weten te komen. Zoek eens een paar maal met Google naar de aanschaf van een auto. De websites die je daarna bezoekt, zullen steeds meer advertenties over dat onderwerp hebben. Die advertenties zijn er dan ook speciaal voor jou, gebaseerd op jouw interesse in dat onderwerp die door Google is opgemerkt en vastgelegd. Dit lijkt onschuldig, maar is het niet.

"Mensen associëren Google met de zoekmachine maar eigenlijk is Google een advertentieboer. Daar verdienen ze hun geld mee, daar doen ze de grootste investeringen, daar zetten ze de meeste en beste engineers aan het werk. Inmiddels zijn alle datasets van alle Google-diensten aan elkaar gekoppeld. Dus je Google Agenda, je contacten, je mail, je maps ... alles is aan elkaar gekoppeld. Het is niet een risico dat Google mogelijk een profiel van je opbouwt, ze bouwen een profiel van je op! En ze doen dat misschien niet onder je naam (ze koppelen het aan een IP-adres), maar ze weten precies waar je bent, met wie je afspreekt en noem maar op." Aldus Daphne van der Kroft van Bits of Freedom, de Nederlandse belangenbehartiger van privacy en vrijheid op internet. En niet alleen Google doet dit, ook Yahoo, ook Microsoft, ook Facebook. Deze bedrijven bieden allemaal gratis diensten aan die ook nog eens in een heel hoog tempo innoveren, maar de rekening moet uiteindelijk wel betaald worden.

©PXimport

Daphne van der Kroft, communicatiestrateeg bij Bits of Freedom. (fotograaf: Maarten Tromp)

Uitwisseling

Bedrijven zijn zo succesvol in het verzamelen van gegevens van gebruikers, dat overheden ze steeds meer niet zelf verzamelen, maar alleen zorgen dat ze toegang krijgen tot de gegevens van de bedrijven. De onthullingen door Edward Snowden over de activiteiten van de Amerikaanse geheime dienst NSA hebben dit heel duidelijk gemaakt. Zo heeft de Amerikaanse overheid directe toegang tot servers en webdiensten van grote Amerikaanse internetbedrijven zoals Apple, Facebook, Yahoo, Google en Microsoft.

©PXimport

Dankzij de onthullingen van Snowden weten we dat privacy fors onder druk staat.

Daarbij maakt de Amerikaanse overheid actief misbruik van fouten in software. Op deze manier heeft de NSA toegang tot heel veel informatie, ook van en over Nederlanders.

Opnieuw dankzij Snowden weten we dat ook Nederland toegang heeft tot die gegevens. Nederland is een van de zogeheten 9-Eyes-landen: de - na de 4-Eyes-landen Groot-Brittannië, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland - meest exclusieve groep van landen om lid van te zijn, want dit is de groep die die als tweede toegang krijgt tot de door de Amerikaanse NSA verzamelde gegevens.

Zo gaat men met jouw gegevens om

©PXimport

Bullrun is een van de topgeheime programma's waar we dankzij de onthullingen van Snowden nu kennis van hebben.

Surveillance als standaard

Onderzoeksjournalist Brenno de Winter volgt kritisch de manier waarop de Nederlandse overheid omgaat met gegevens van en over burgers. De Winter zegt hierover: "Het grote gevaar zit in dat met al deze gegevens heel gedetailleerde profielen worden gemaakt. Google kent ons leven tot in detail dankzij de Google Agenda, Gmail, de locatie van onze Android-smartphones en -tablets, alle dingen die we zoeken met de Google-zoekmachine, verwijzingen op andere websites die dat nog verder verfijnen en ga zo maar door. Dat gaat al heel ver. Sinds Snowden weten we dat precies die informatie ook nog eens in de handen van de NSA eindigt, en die heeft ook toegang tot nog weer andere data van onder andere Twitter, Facebook enzovoort. Al die informatie samen in één hand geeft een overheid de mogelijkheid ons nog veel gedetailleerder in kaart te brengen."

Verbod op datahonger

Verbieden privacygevoelige gegevens te verzamelen is geen optie, dat onderkent ook Brenno de Winter. "Je kunt onmogelijk een verbod uitvaardigen en de vraag is ook of dat tij nog te keren is. Je wilt niet innovatie stoppen om de overheid te stoppen. Misbruik van data moet wél worden voorkomen. Je moet Google wel verbieden (en dat wordt het ook al) de geheimzinnigheid in stand te houden. Ze moeten duidelijk maken welke informatie wordt verzameld, welke conclusies worden getrokken en wie daar toegang toe heeft. Ook moet invulling worden gegeven aan de verplichting om mensen zelf de regie over de informatie te gunnen."

©PXimport

Het logo van het geheime programma Prism zoals dat in de gelekte presentaties van de NSA wordt gebruikt.

Ook het handelen van de overheid moet volgens Brenno de Winter aan banden worden gelegd. "Het gebeurt erg vaak dat de overheid zelf de wet overtreedt. Dat zagen we bij de bewaarplicht voor internet- en telefoniegegevens, die ook niet werd afgeschaft toen het Europees werd verboden. We zagen het ook bij de automatische kentekenplaatherkenning waardoor de Belastingdienst in realtime met de camerasystemen van de politie mag meekijken. Daar is eerst de wet overtreden, en toen maar opgerekt. Camerabewaking werd illegaal ingezet om op afstand bekeuringen uit te schrijven en inmiddels is ook dat legitiem geworden. De politie hackt in sommige gevallen, terwijl dat bij wet niet is geregeld", aldus Brenno de Winter.

Iedereen is verdachte

"Onze grondwet zegt dat elke Nederlander in principe niet verdacht is. Iedere burger moet vrij kunnen leven en dus ook niet in de gaten gehouden worden. Pas als er een goede reden is om daar een uitzondering op te maken, kan de vrijheid van het individu worden ingeperkt of kan hij gevolgd worden. De overheid draait dit steeds meer om. Zij verzamelt van alles en laat daar Big Data-patroonanalyses op los, en beslist dan wel of er actie nodig is of niet. Terwijl tot nu toe nooit duidelijk gemaakt is dat er een noodzaak is om dit te doen. Er worden ook niet meer criminelen opgepakt dan voordat de overheid al die data over de burgers verzamelde", aldus Daphne van der Kroft van Bits of Freedom.

CBP bewaakt je privacy

Aanklacht tegen Google

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) is de Nederlandse privacywaakhond. Het CBP onderzoekt de manier waarop overheden en bedrijven met de persoonsgegevens van burgers omgaan. Het uitgangspunt is daarbij de bestaande regelgeving, maar het CBP adviseert ook over toekomstige regels. In december legde het CBP Google een dwangsom tot 15 miljoen euro op wegens het schenden van de regels. Wij spraken met Jacob Kohnstamm, voorzitter van het CBP over wat het CBP betekent voor de privacy van burgers en de aanpak van privacyschenders.

"Google heeft nieuwe privacyvoorwaarden geïntroduceerd zonder de burger daar voldoende over te informeren. Die voorwaarden gelden voor alle producten en diensten van Google en bieden de mogelijkheid alle gegevens die via die diensten uitgewisseld worden, te koppelen tot één groot profiel. Google heeft nu tot eind februari de tijd dit ongedaan te maken, dan wel de burgers goed voor te lichten en om toestemming te vragen". Zo vat Kohnstamm de aanklacht tegen Google samen. Hoewel de hoogte van de boete voor Google een schijntje is, heeft de aanklacht zeker indruk gemaakt op de internetgigant. "Dit heeft het bureau van de baas van Google bereikt. Het is ook niet de boete alleen, Google vindt het ook echt niet prettig als het publiekelijk te boek staat als wetsovertreder."

Privacyvoorwaarden Facebook

Behalve Google heeft het CBP ook Facebook op de korrel. Het CBP is een onderzoek gestart naar de nieuwe privacyvoorwaarden die het bedrijf wereldwijd wil invoeren. De nieuwe voorwaarden geven Facebook onder meer het recht om gegevens en foto's van Facebook-gebruikers, te gebruiken voor commerciële doeleinden. Het CBP heeft Facebook gevraagd de invoering van de nieuwe regels op te schorten tot het eigen onderzoek is afgerond en daar heeft het inmiddels gehoor aan gegeven.

Een haat-liefde verhouding

De pijlen van het CBP richten zich vaak ook op de Nederlandse overheid en vooral de Belastingdienst. "Met de Belastingdienst hebben we een haat-liefdeverhouding. We zijn met ze in gesprek omdat wij vinden dat - hoewel het mogelijk allemaal wettelijk is afgedekt - hun datahonger de grenzen van het redelijke overschrijdt. Je moet af en toe ook denken 'ik zou het nu wel mogen maar is het ook verstandig?' Recht en wet zijn soms niet helemaal hetzelfde", aldus Kohnstamm.

©PXimport

Google vindt het niet prettig dankzij de aanklacht van het CBP als wetovertreder te boek te staan.

Als voorbeeld noemt hij de gegevensuitwisseling van de Belastingdienst met woningbouwcorporaties. "De Belastingdienst heeft gegevens uitgewisseld om te kijken of er hogere huren betaald zouden kunnen worden. Het CBP heeft zich hier tot het laatst tegen verzet, maar helaas heeft de Tweede Kamer het uiteindelijk goedgekeurd. Vervolgens heeft de Belastingdienst uit gemakzucht, laat ik het maar zo noemen, ook nog eens veel meer gegevens met de woningbouwcorporaties gedeeld dan nodig. We hebben daar actie op ondernomen en de Belastingdienst laat dat nu achterwege."

Ondanks dat het CBP door de overheid wordt gefinancierd, krijgt het van minister Opstelten en staatssecretaris Teeven niet altijd de steun die je verwacht. "Het CBP zou nog veel effectiever zijn wanneer we, als iemand willens en wetens de privacyregels schendt, meteen een forse boete kunnen opleggen. Dat is ook vastgelegd in het regeerakkoord maar de staatssecretaris heeft de boetebevoegdheid van zo veel randvoorwaarden voorzien dat deze helemaal niets waard is."

Tweeduizend databases

Wanneer overheden, bedrijven en instellingen zo weinig respect hebben voor de gegevens van burgers, is het dan niet veel verstandiger helemaal maar geen gegevens meer af te staan? "Een gemiddelde burger zit in circa 2.000 databases. Als je telefoneert, wordt dat opgeslagen. Als je bankiert via internet, wordt dat opgeslagen. Wanneer je reist met het openbaar vervoer, dan wordt dat opgeslagen. Zelfs als je een totale kluizenaar bent in Nederland, sta je nog in 200 tot 250 databases.

Je kunt niet maatschappelijk functioneren zonder ICT-zaken te gebruiken en op internet actief te zijn. Dat kun je mensen echt niet verwijten. Je hebt daar als individuele burger weinig keuze in te maken. Daarom moet er met die data veel verantwoordelijker worden omgesprongen en moet de politiek ook nadrukkelijker sturen. Je kunt dat niet 'eigen schuld, dikke bult' op de burger verhalen."

De Philips HomeRun 5000 is een dweilende robotstofzuiger met een aantal fijne kwaliteiten. Met een adviesprijs van 549 euro is de robot niet goedkoop, maar wel relatief betaalbaar. De vraag is dan: wat haal je daar precies voor in huis?

Je zou misschien verwachten dat de Philips HomeRun 5000 een stap lager is dan de eerder geteste Philips HomeRun 7000 (waar we helaas niet zo tevreden over zijn). Hoewel die laatstgenoemde robotstofzuiger duurder is, zijn we veel meer te spreken over het 5000-model. Die scoort op vrijwel alle vlakken beter: zo is de waterbak groter, de accu gaat langer mee (ondanks de lagere capaciteit) en de zuigkracht is twee keer zo hoog. Ook 'mag' je dit keer een reiniger gebruiken tijdens het dweilen – dat werd bij de 7000 nog afgeraden.

Daarnaast wordt de Philips HomeRun 5000 geleverd met een eigen flesje zeep (Philips raadt aan geen andere middelen te gebruiken) en dit keer geen vieze dweillap, maar twee roterende dweilpads. In de doos tref je nog eens twee extra dweilen aan, waardoor je het ene setje kunt wassen en het andere kunt gebruiken. Verder is er dit keer tapijtdetectie, waardoor de 5000 daar automatisch rekening mee houdt tijdens het schoonmaken. De borstel heeft wederom een antiklitfunctie en de basis is vrij basaal: je zult de pads dus zelf moeten drogen na gebruik.

©Wesley Akkerman

Best nauwkeurig, maar niet heel slim

Via de gratis HomeRun-app kun je best nauwkeurig instellen wat je precies gedaan wilt krijgen. Wil je alleen stofzuigen en niet dweilen, dan moet je zelf nog wel even de pads verwijderen. Verder is het mogelijk de hoeveelheid water en de zuigkracht in te stellen. Je kunt virtuele muren instellen en niet-dweil-zones aanmaken. En via het kopje Onderhoud zie je precies welk onderdeel wat aandacht nodig heeft. Je kunt alleen niet zien hoe het met het zeepniveau zit, maar dat is niet gek gezien de prijs. Dit is immers geen premium robotstofzuiger.

Maar dat betekent niet dat het een slechte robotstofzuiger is. Dankzij de lasernavigatie vindt de Philips HomeRun redelijk goed zijn weg in huis. Het LDS-systeem – een soort LiDAR, maar dan met een enkele laser – houdt rekening met allerlei meubels en objecten en kan behoorlijk soepel om randen en hoeken rijden. Het systeem is alleen niet zo slim om af en toe even achteruit te rijden om overgeslagen plekjes alsnog mee te pakken. Dat geldt voor zowel het dweilen als het stofzuigen, waardoor het kan zijn dat er in sommige hoeken en rond stoel- of tafelpoten wat viezigheid blijft liggen.

©Wesley Akkerman

Veel te voorzichtig

Daarnaast merken we dat de Philips HomeRun 5000 lastige situaties minder goed trotseert dan bijvoorbeeld de robotstofzuigers van Dreame. De HomeRun 5000 heeft heel erg de neiging echt nergens tegenaan te willen rijden. Ook wil hij tapijten ontzien wanneer hij aan het dweilen is. Daar is op zich niets mis mee, ware het niet dat het apparaat daardoor een groot deel van je huiskamer kan overslaan. De 5000 is zó voorzichtig dat hij liever niet over dat ene hoekje van het kleed rijdt om de klus aan de zijkant van dat kleed te klaren en dat vinden we toch wel echt een kwalijke zaak.

Daardoor kunnen we er – eigenlijk wederom – niet van uitgaan dat de Philips-robotstofzuiger heel het huis netjes schoonmaakt. We willen nog best snappen dat bepaalde situaties, zeker voor een wat goedkoper model, lastig kunnen zijn voor een robot; maar de beschikbare ruimte om ergens langs of onderdoor te rijden ís er gewoon. We hebben het andere robots keer op keer zien doen.

Dat wat de 5000 schoonmaakt, ruikt en oogt fris. Dus als je geen kleed of veel obstakels in huis hebt hebt, dan kan deze robot goed dienstdoen. Maar anders kun je beter even verder kijken.

Tot slot is het goed om je te realiseren dat de thuisbasis alleen het droge vuil (stof, kruimels enzovoorts) uit de robot verwijdert. Alles met betrekking tot water moet je voor eigen rekening nemen. Je moet dus niet alleen zelf de dweilpads onderhouden, ook moet je het schone water handmatig bijvullen en het vieze water zelf weggooien. Niet de grootste problemen op de wereld, maar wel vermeldenswaardig.

Ook goed om te weten: je kunt hem aansturen met Google Home of Amazon Alexa, maar verder is er geen smarthome-integratie. En de app heeft verder dezelfde kuren als bij het 7000-model.

Philips HomeRun 5000 kopen?

Hoewel de Philips HomeRun 5000 in onze optiek veel beter scoort dan de 7000, en dat tegen een lagere adviesprijs, kan de fabrikant helaas nog geen overwinningsrondje over het veld maken. We zijn enorm blij met allerlei verbeteringen en aanpassingen, maar door de grote voorzichtigheid van het systeem laat de 5000 helaas veel steken vallen. Hij komt niet op alle plekken en rijdt ook niet even naar achteren om dat laatste beetje vuil mee te nemen. Heb je een redelijk open huis zonder vloerkleden, dan kan de HomeRun 5000 wel een aanwinst zijn.

Wil je een digitaal fotoalbum of leuk videootje naar iemand mailen? Vergeet het maar, want bekende maildiensten zoals Gmail en Outlook.com hanteren een bestandslimiet van slechts 25 MB. Met de haarscherpe foto’s en filmpjes van tegenwoordig zit je daar zo overheen. Geen nood, want er zijn genoeg alternatieve manieren om grote bestanden toch te kunnen bezorgen. We nemen verschillende gratis opties met je door.

De gemiddelde computergebruiker bezit veel meer data dan pakweg tien à twintig jaar geleden. Logisch, want tegenwoordig heeft vrijwel iedereen een foto- of videocamera op zak … die ook nog volop wordt gebruikt. Met een doorsnee (smartphone)camera kun je in een hoge kwaliteit filmen. De goedkoopste modellen ondersteunen een respectabele resolutie van 1920 × 1080 pixels (Full HD). Koop je een duurder mobiel toestel, dan zijn er nog hogere resoluties van 3840 × 2160 (4K) of zelfs 7680 × 4320 (8K) pixels haalbaar. Dat resulteert in nogal forse videobestanden. Om die reden zetten veel mensen de data over naar een pc of laptop. Hoe kun je deze loodzware video’s en andere ruimtevretende gegevens delen met bekenden?

Externe opslagdragers

Kom je regelmatig bij een vriend(in) of familielid over de vloer? Zet die fotoverzameling of video dan gewoon even op een externe opslagdrager. Als de bestandsomvang meevalt, is een usb-stick daarvoor bij uitstek geschikt. Voor minder dan een tientje schaf je al een exemplaar met 64 GB of 128 GB opslagcapaciteit aan. Het voordeel van een usb-stick is dat je hem in zo’n beetje elke pc of laptop kunt steken. Kopieer de bestanden vervolgens gewoon naar de lokale schijf van de computer.

Deze piepkleine usb-stick van SanDisk neem je makkelijk overal mee naartoe.

Als alternatief is een geheugenkaart in principe ook geschikt. Dat vereist wel een geschikte geheugenkaartlezer op het systeem van de ontvanger. Vergeleken met een usb-stick is een microSD- of SD-kaart wel kwetsbaarder voor beschadigingen.

Een externe harde schijf leent zich het beste voor het delen van grote hoeveelheden data. Wie goed zoekt, vindt voor minder dan tachtig euro een opslagapparaat met 2 TB opslagruimte. Als je binnen korte tijd een digitale berg bestanden wilt overzetten, kun je ook de aanschaf van een externe ssd overwegen. Zo’n apparaatje is ten opzichte van een externe harde schijf sneller en compacter. Houd wel rekening met een hogere aanschafprijs. Een exemplaar met 2 TB opslag kost grofweg tussen de 120 en 160 euro.

Een externe ssd is ongeveer net zo groot als een stapeltje bankpassen.

WhatsApp op de pc

Heel veel mensen hebben WhatsApp. Handig, want je kunt met deze chatdienst heel makkelijk bestanden delen. Ook video’s, foto’s en documenten die op je computer staan opgeslagen, stuur je moeiteloos naar bekenden. Er geldt weliswaar een bestandslimiet van 2 GB, maar voor een fotoalbum of korte video is dat veelal voldoende.

Ga eerst naar www.whatsapp.com/download om het chatprogramma voor je pc, laptop of Mac te downloaden. Zodra je na de installatie op Aan de slag klikt, verschijnt er een QR-code. Open nu WhatsApp op je mobiel en tik in de instellingen op Gekoppelde apparaten / Een apparaat koppelen of Koppel apparaat / OK. Film met de smartphonecamera de QR-code op het computerscherm. Na even wachten komen alle openstaande chatgesprekken tevoorschijn.

Start een gesprek met de contactpersoon waarnaar je een bestand wilt sturen. Sleep vanuit Verkenner het bestand met ingedrukte muisknop naar het gespreksvenster en laat de muisknop daarna los. Je typt eventueel nog een bijschrift. Klik nu op de groene pijl om definitief te verzenden.

Zeker bij een groot bestand duurt het even voordat WhatsApp het bij de ontvanger aflevert.

WeTransfer

Een zogeheten deeldienst is erg geschikt voor het verzenden van grote bestanden. Hiermee upload je gegevens naar een server, waarna een of meerdere ontvangers de data kunnen downloaden. Jouw contactpersoon hoeft hiervoor alleen maar op een link te klikken.

WeTransfer is op dit gebied een bekende naam. Logisch, want gebruikers kunnen bij deze van oorsprong Nederlandse dienst al ruim vijftien jaar terecht. De gratis limiet ligt op 2 GB. Klik op Ik ga akkoord om het deelvenster te tonen. Via de opties Bestanden toevoegen of Mappen toevoegen wijs je in Verkenner de juiste data aan. Sluit dit venster met Openen.

WeTransfer heeft weliswaar een drukke vormgeving, maar tóch deel je eenvoudig 2 GB data.

Geef nu de e-mailadressen van maximaal drie personen op. Meer adressen (max tien) is trouwens ook mogelijk, mits je eerst een gratis account aanmaakt. Vul verder ook je eigen e-mailadres in en typ optioneel een persoonlijk bericht. Klik op Versturen. Je ontvangt op het opgegeven e-mailadres een verificatiecode. Plak die in het lege veld van WeTransfer en bevestig met Verifiëren en verzenden. Zodra de bestanden naar de server van de deeldienst zijn geüpload, ontvangt elke opgegeven contactpersoon een e-mail met een downloadlink. Zij hebben drie dagen de tijd om de boel binnen te halen.

Volg in WeTransfer nauwlettend de voortgang van de geüploade gegevens.

SwissTransfer

SwissTransfer is zeer de moeite waard. Deze Zwitserse deeldienst hanteert een riante gratis bestandslimiet van maar liefst 50 GB. Dat is in veel gevallen voldoende om een volledige kopie van een blu-ray-schijf te delen! Bovendien heeft de dienst ook diverse nuttige extra’s.

Ga via I Accept eerst akkoord met de gebruikersvoorwaarden. In het volgende venster klik je boven Click to add your files op het plusteken. Selecteer nu een of meerdere bestanden en kies Openen. Je kunt de gegevens op twee manieren delen, namelijk via e-mail of een link. In het laatste geval stuur je de downloadlink op eigen initiatief naar bekenden. Kies je voor delen per e-mail, dan geef je eventueel meerdere e-mailadressen op. Je vult ook een eigen mailadres in. Typ in het veld onder Your message vrijblijvend een bericht.

Via de optie Advanced parameters komen er enkele nuttige opties tevoorschijn. Bepaal in het uitrolmenu achter Valid for hoelang de download geldig blijft, bijvoorbeeld zeven, vijftien of dertig dagen. Verder geef je bij Download limit aan hoe vaak de data maximaal kunnen worden gedownload, zoals één, twintig of honderd keer. Tot slot beveilig je de downloadlink desgewenst met een wachtwoord. Vink in dat geval Protect via a password aan en verzin een wachtwoord. Klik tot slot op Transfer. SwissTransfer stuurt nu een verificatiecode naar jouw e-mailadres. Neem die in de deeldienst over.

Privacygevoelige gegevens bescherm je in SwissTransfer zo nodig met een wachtwoord.

Online opslagdiensten

Online opslagdiensten zijn er in overvloed. Met zo’n dienst bewaar je persoonlijke bestanden op een online server in een datacentrum. Het voordeel hiervan is dat je deze server vanaf elke pc, laptop, tablet en smartphone kunt bereiken. Hierdoor zijn de data altijd en overal toegankelijk. De enige voorwaarde is dat je verbinding met internet hebt. Verder deel je online opgeslagen gegevens eenvoudig met bekenden. Lees hoe dat werkt bij de bekendste online opslagdiensten.

Google Drive

Iedereen met een Google-account heeft automatisch ook toegang tot Drive. Vergeleken met diverse concurrerende diensten is Google redelijk scheutig met de gratis opslagcapaciteit van 15 GB. Bedenk wel dat Drive deze cloudruimte deelt met Gmail en Google Foto’s. De kosten voor een betaald Google One-abonnement met meer opslag vallen trouwens mee. Voor een jaarbedrag van 19,99 of 29,99 euro krijg je respectievelijk 100 of 200 GB online opslagcapaciteit tot je beschikking.

Heb je Drive eenmaal in gebruik, dan is het delen van grote bestanden een fluitje van een cent. Ga in een willekeurige browser naar https://drive.google.com en log zo nodig in met je Google-account. Je navigeert aan de linkerkant naar Mijn Drive en zoekt daarna een bestand dat je met iemand wilt delen. Klik bij een video, foto of document op de drie puntjes en kies Delen / Delen. Er verschijnt een nieuw venster. Op vergelijkbare wijze kun je trouwens ook een map delen.

Typ bovenaan in het lege veld een of meerdere namen van contactpersonen naar wie je de gegevens wilt versturen. Als je de maildienst Gmail gebruikt, herkent Drive vermoedelijk al heel wat vrienden, familie, collega’s en overige bekenden. Je kunt ook een volledig e-mailadres intikken. Laat optioneel een persoonlijk bericht achter en bevestig met Verzenden. Klik als laatste zo nodig op Toch delen.

Wie Google Drive al gebruikt, deelt kinderlijk eenvoudig grote bestanden.

Microsoft OneDrive

Microsofts online opslagdienst OneDrive zit standaard al in Windows 10 en 11 verweven. Als Windows-gebruiker heb je hoogstwaarschijnlijk een Microsoft-account. Jouw e-mailadres eindigt in dat geval vermoedelijk op @outlook.com, @hotmail.com of @live.com. Goed nieuws, want je kunt dan 5 GB data bij OneDrive stallen.

Vind je dat te weinig? Overweeg dan een Microsoft 365 Basic-abonnement. Voor een jaarbedrag van 20 euro bewaar je 100 GB data in de cloud. Voor gezinnen is een Microsoft 365 Family-abonnement interessant. Dat kost weliswaar een stuk meer, maar hiermee brengen maximaal zes gezinsleden wel ieder 1 TB data bij OneDrive onder. Bovendien kunnen ze apps van Word, Excel, PowerPoint en Outlook op hun apparaten installeren.

Log in op de website van OneDrive en ga in het menu links naar Mijn bestanden. Blader naar de juiste locatie. Klik nu met de rechtermuisknop op een bestand of map, waarna je Delen kiest. Nadat je de naam of het e-mailadres van een contactpersoon hebt ingevuld, typ je desgewenst een persoonlijk bericht. Uiteraard kun je ook meerdere personen toevoegen. Stel via het tandwielpictogram naar eigen inzicht optioneel een vervaldatum en wachtwoord in. Dat is met name nuttig voor het beveiligen van privacygevoelige gegevens. Sluit dit venster met Toepassen en klik tot slot op Verzenden.

Vanuit Microsoft OneDrive deel je simpel een complete map met bekenden.

OneDrive-synchronisatieprogramma

Als je Windows 10 of 11 gebruikt, is de kans groot dat het synchronisatieprogramma van OneDrive op het systeem draait. Bestanden en mappen die je in de OneDrive-map stopt, uploadt dit programma automatisch naar de server. Nuttig is dat je rechtstreeks vanuit de OneDrive-map data met bekenden kunt delen.

Ga in Verkenner naar de OneDrive-map en klik met de rechtermuisknop op een map of bestand. Via Delen verschijnt er een nieuw venster. Typ een naam of e-mailadres; je kunt ook nog een bericht opstellen. Wil je een vervaldatum en wachtwoord instellen? Klik dan achter het invoerveld op het kleine pijltje omlaag en kies Instellingen voor delen. Zodra je de gewenste instellingen hebt gekozen, bevestig je met Toepassen / Verzenden.

Open in de OneDrive-map op een Windows-computer het deelvenster.

Delen vanaf een NAS

Een NAS (Network Attached Storage) is bij uitstek geschikt om grote bestanden op te bewaren. Dit apparaat telt meestal minimaal twee harde schijven. Een NAS is altijd verbonden met je netwerk, waardoor je de inhoud vanaf een computer of mobiel toestel kunt benaderen. De NAS-fabrikant ontwikkelt hiervoor gebruiksvriendelijke software en apps. Met name de gerenommeerde merken QNAP en Synology hebben op dit vlak een goede reputatie.

Een pluspunt is dat je vanaf een NAS eenvoudig gegevens met vrienden, familie, buren en kennissen kunt delen. Via een link downloaden de genodigden de gegevens van dit opslagapparaat.

We geven een voorbeeld met een Synology-NAS: log vanuit de browser in op het besturingssysteem DiskStation Manager. Selecteer in de app File Station een of meerdere mappen of bestanden. Je navigeert daarna in de menubalk naar Actie / Delen. Je kunt de weergegeven link(s) kopiëren en vervolgens sturen naar bekenden. Bekijk de resterende opties om onder meer een vervaldatum en wachtwoord in te stellen. Sluit het venster met Opslaan. Via het envelopje kun je de downloadlinks als alternatief ook mailen. Hiervoor is het wel een voorwaarde dat er een e-mailaccount op de NAS is ingesteld.

Kies op je NAS welke mediabestanden je wilt delen.