OneNote is een ideale opslagplek voor je krabbels, geheugensteuntjes, notities en meer. Zeker nu OneNote met apps goed vertegenwoordigd is in de applicatiewinkels van Apple en Google, kun je echt overal en met ieder apparaat bij je notities. Hoe je ermee aan de slag gaat leggen wij je uit.

01 Installatie

Staat Microsoft Office op je pc, dan is de kans groot dat je ook al over OneNote beschikt. Net als Word, Excel en PowerPoint zit OneNote namelijk in elke recente versie van Office en Office 365, de abonnementsversie van het pakket. Ontbreekt OneNote, dan download je de pc-versie gratis. Op diezelfde pagina vind je ook snelkoppelingen naar de downloads voor Windows Phone, OS X, iPad, iPhone, Android. Tot slot is er een webversie van OneNote.

©PXimport

02 Aanmelden

Om je notities te synchroniseren tussen verschillende apparaten gebruikt Microsoft OneDrive een Microsoft-account. Een Microsoft-account is een combinatie van een e-mailadres en een wachtwoord. Wanneer je OneNote de eerste keer opstart, kun je inloggen met je Microsoft-account of er een aanmaken. Klik op Aanmelden om in te loggen of op Registreer nu om een nieuw Microsoft-account aan te maken. Heb je geen eigen mailadres dat je hiervoor wilt of kunt gebruiken, maak dan een Outlook.com-adres aan tijdens de registratie.

©PXimport

03 Notitieblok, sectie, pagina, container

Om OneNote te gebruiken is het handig iets te weten over de manier waarop OneNote alle notities ordent. Het programma gebruikt hiervoor notitieblokken, secties, pagina's en containers. Een notitieblok is een soort Word-document. In een notitieblok kun je meerdere secties maken, binnen een sectie meerdere pagina's en elk deel informatie dat je bij elkaar op een pagina hebt staan, heet een container. Je kunt bijvoorbeeld aparte notieblokken hebben voor werk en privé, en in die laatste een sectie voor alles wat met het huishouden te maken heeft een pagina met de boodschappenlijst en daarop krijgt elke winkel waar je een deel van de inkopen doet een container.

©PXimport

04 Secties en pagina's maken

Bij de installatie wordt al een eerste notitieblok gemaakt met de naam "Notitieblok van" en dan jouw naam. Dit notitieblok heeft ook al een sectie "Losse notities" en twee pagina's, "OneNote: één locatie voor al uw notities" en "Grondbeginselen van OneNote". Om een nieuwe sectie te maken, klik je op het plusteken naast het tabblad boven in het scherm. Om een nieuwe pagina te maken klik je op Pagina toevoegen bovenaan in de rechterkantlijn boven het paginaoverzicht. De twee bestaande pagina's bevatten handige informatie over OneNote om even kort te bekijken.

©PXimport

05 Een nieuw notitieblok

Om een nieuw notitieblok te maken, klik je op Bestand / Nieuw. Geef het notitieblok een naam door de naam in het lege vak bij Naam notitieblok te typen. Selecteer daarna de plek waar je het notitieblok wilt bewaren, op de Computer of op OneDrive. Kies OneDrive wanneer je het notitieblok tussen al je apparaten wilt synchroniseren en het ook gemakkelijk wilt kunnen delen. Wil je het in een andere dan de standaardmap maken, klik dan op Maken in een andere map. Het notitieblok delen kan altijd nog.

©PXimport

06 Wisselen tussen notitieblokken

Je kunt in OneNote net zo veel notitieblokken maken als je nodig hebt. Voor elke notitie kun je apart beslissen of je hem op OneDrive of op de computer bewaart. Op dit moment heb je er sowieso twee, het standaardnotitieblok met je eigen naam dat OneNote gemaakt heeft bij de installatie én het notitieblok dat je in stap 5 zelf nieuw hebt gemaakt. Om te wisselen tussen notitieblokken klik je op de knop links naast de secties. Je kunt op de naam van het huidige notitieblok klikken of op het pijltje ernaast.

©PXimport

07 Wijzigingen opslaan

Ben je gewend in Word telkens via Bestand of de toetscombinatie Ctrl+S het actieve document te bewaren? In OneNote kan dat niet en hoeft dat dus niet. OneNote bewaart elke wijziging direct, zonder dat je het programma daar opdracht voor moet geven. In het menu Bestand kun je bij Info van elk notitieblok de synchronisatiestatus zien en aanpassen. Ook maakt OneNote automatisch tussentijdse back-ups. Deze kun je zien via Back-ups openen. Ook deze laatste worden automatisch gemaakt.

©PXimport

08 Onderdelen een naam geven

In het nieuwe notitieblok staat de cursor boven aan een lege pagina. De tekst die je daar typt, wordt de naam van de pagina (die dus binnen een sectie valt). De naam van de sectie kun je aanpassen door op het tabblad van de sectie te dubbelklikken en dan de naam in te voeren, druk dan op Enter. Voeg je een nieuwe sectie toe dan kun je ook meteen de naam typen, het tabblad is dan al geselecteerd. Door je notitieblok in te delen in secties en pagina's en deze logische namen te geven, houd je het notitieblok overzichtelijk.

©PXimport

09 Onderdelen verwijderen

Om zo veel mogelijk ruimte te geven aan de notities en de vrijheid om zaken toe te voegen, wordt het lint met commando's in OneNote standaard verborgen. Geen nood, in de Windows-versie van OneNote is de muis je beste vriend, en dan vooral ook de rechtermuisknop. Bijna alle opdrachten laten zich via dit snelmenu regelen. Wil je bijvoorbeeld een pagina verwijderen, klik er dan met de rechtermuisknop op en kies Verwijderen. Bijna elk onderdeel van OneNote heeft veel opties in het contextmenu, behalve de notitieblokken, die kun je via dit menu alleen sluiten.

©PXimport

10 Een notitie maken

De lege pagina van OneNote doet sterk aan een leeg document in Word denken, maar toch is het heel anders. Dit vel is geen A4-tje en ook zit je niet vast aan een kantlijn of een paginaeinde en zoals we later zullen zien. Je zit ook niet vast aan tekst of afbeeldingen, je kunt werkelijk alle bestanden hier invoegen, op welke plek je maar wilt. Om een eerste notitie te maken, hoef je alleen ergens te klikken en te beginnen met typen. Selecteer de tekst en gebruik het zwevende menu om de tekstopmaak te veranderen.

©PXimport

11 Meer opmaakopties

Heb je nog meer opties nodig om het uiterlijk van tekst aan te passen, gebruik dan het lint. Het lint is de brede balk boven in elk Office-programma met daarop alle menu's en commando's. In OneNote is het lint standaard dichtgeklapt om meer ruimte te geven aan de notities. Je kunt het openen door op een van de menu-items te klikken. Wil je het lint altijd in beeld houden, dubbelklik dan op een van de menu-items.

©PXimport

12 Notities markeren

Belangrijke notities kun je markeren. Klik op Start en kies Markeringen. Er is een groot aantal markeringen, bijvoorbeeld Takenlijst en Belangrijk en Vraag. In het menu vind je er nog veel meer. Bij sommige staat een toetscombinatie waarmee je nog sneller items kunt markeren, ook terwijl je aan het typen bent. Markeer je iets als Takenlijst, dan komt er een vakje voor te staan dat je kunt afvinken als de taak is voltooid. Via Labels zoeken kun je zoeken op basis van de markering. Klik op een resultaat van een zoekopdracht en de notitie wordt meteen getoond én geselecteerd.

©PXimport

OneNote Windows 8

Microsoft zou Microsoft niet zijn als het ook rond een mooi product als OneNote niet enige verwarring wist te scheppen. Er zijn twee versies van OneNote voor Windows die heel verschillend zijn en duidelijk anders werken. Er is OneNote uit Office 2013 én er is OneNote voor Windows 8. OneNote uit Office is de gratis download die in deze workshop wordt gebruikt, terwijl OneNote voor Windows 8 een geoptimaliseerde versie voor tablets met Windows 8 en Windows RT is. Doordat de laatste ook op gewone pc's met Windows 8 standaard wordt geïnstalleerd, heb je mogelijk beide op je pc staan. Voor dagelijks gebruik met een toetsenbord is de OneNote voor Office echter veruit de beste.

©PXimport

13 Plakken met bronvermelding

Om een screenshot te plakken kies je Invoegen / Schermopname. Selecteer het gewenste deel van het scherm, en er wordt zodra je de muis loslaat een afbeelding in OneNote geplakt. Compleet met de vermelding dat het om een schermopname gaat en wanneer die is gemaakt. Ook informatie van het internet laat zich prima kopiëren. Selecteer de informatie in de browser en kopieer deze. Rechtsklik in OneNote en kies Plakken. OneNote plakt de informatie met de originele opmaak en een link naar de bron. Met Windows-toets+N kun je altijd Verzenden naar OneNote openen voor nog meer opties.

©PXimport

14 Krabbels en tekeningen

OneNote biedt ook ruimte om tekeningen in te voeren of zelfs direct tekeningen te maken in OneNote. Op het lint onder Tekenen vindt je een groot aantal opties, zoals de mogelijkheid een stift te kiezen met een dikte en kleur en daarmee te tekenen. Ook kun je vormen invoegen en deze eventueel met de Gum weer weghalen. Gebruik je de stift om tekst te schrijven, dan leest OneNote jouw handschrift en herkent de tekst. In het zoekscherm kun je dan ook zoeken naar tekst die je met de muis (of beter nog, een stylus op een tablet) hebt toegevoegd.

©PXimport

15 Verplaatsen

De informatie in OneNote kan naar wens altijd verplaatst of aangepast worden. Om tekst te verplaatsen, plaats je de muis boven de tekst zodat de container zichtbaar wordt. Klik dan op de bovenste rand van de container en sleep deze vervolgens naar de nieuwe plaats op dezelfde pagina. Een item verplaatsen naar een andere pagina gaat het gemakkelijkste door het item te selecteren en dan te knippen en plakken. Dit kan via het snelmenu door op de tekst te klikken met de rechtermuisknop of met de bekende toetscombinaties Ctrl+X en Ctrl+V.

©PXimport

16 Zoeken

OneNote leest alle informatie die je aan een notitieblok toevoegt en bouwt daar een index mee. Die index is handig bij het zoeken in je notitieblokken. Het zoekscherm van OneNote zit rechtsboven net onder het Lint, duidelijk herkenbaar aan het vergrootglas. Typ je zoekopdracht in het venster en druk op Enter. Standaard zoekt OneNote in alle notitieblokken, maar door op het pijltje rechts in het zoekvenster te klikken kun je de scope van de zoekopdracht ook aanpassen. Beperkt deze bijvoorbeeld tot alleen Dit notitieblok of alleen Deze sectie.

©PXimport

17 Live opnames

Behalve tekst en screenshots kun je ook geluid en video opnemen in een notitieblok. Klik op Invoegen op het lint en kies Audio opnemen of Video opnemen. Je hebt hier natuurlijk wel een geschikt opnameapparaat voor nodig. De opname begint meteen en op het lint komen de controleknoppen waarmee je de opname kunt stoppen of onderbreken. Met een klik op Stoppen wordt de opname in de pagina opgenomen en voorzien van datum en tijd. Selecteer je de opname, dan kun je deze met de controleknoppen op het lint afspelen.

©PXimport

18 Gekoppelde notities

Terwijl je een audio- of video-opname maakt, kun je rustig doorgaan met het invoegen van andere notities zoals tekst en afbeeldingen. Sterker nog, door dat te doen maak je de notities alleen maar beter, want alle audio- en video-opnames worden gekoppeld aan de notities die je op datzelfde moment ook maakt. Speel je later een geluids- of video-opname af, dan verplaatst OneNote de cursor telkens in de notitie naar de tekst die je tijdens dat moment van de geluids- of video-opname hebt gemaakt. Zo blijft altijd de relatie tussen de opname en de notities bewaard.

©PXimport

19 Notities groeperen en ordenen

Het overzicht over de notities op een pagina kun je verbeteren door alle menu's en items rondom de notities weg te halen. In OneNote 2013 kun je recht bovenaan op de notitiepagina op het dubbele pijltje klikken. In OneNote 2010 kies je Beeld / Volledige pagina. Binnen een sectie kun je notities overzichtelijker maken door pagina's die bij elkaar horen, ook bij elkaar te zetten. Dit kan door de op pagina's in de kantlijn te klikken en te verslepen. Door een paginalabel naar rechts te schuiven maak je er een subpagina van. Door middel van slepen naar een andere sectie verplaatsen kan ook.

©PXimport

20 OneNote op mobiele apparaten

OneNote is behalve voor Windows en Mac OS X ook beschikbaar voor alle mobiele platformen zoals Android, iOS en Windows Phone. Installeer de app via de app store van het betreffende platform. Al deze mobiele versies gebruiken je Microsoft-account om verbinding te maken met de notitieblokken op OneDrive. Wijzig je een notitie op de pc, dan zie je die al heel snel ook op je smartphone of tablet en omgekeerd. Alle versies van OneNote lijken erg op elkaar, maar door de eisen en mogelijkheden van de verschillende platformen en apparaten, zijn ze telkens net wat anders.

©PXimport

21 Een notitieblok delen

Notitieblokken die op OneDrive staan, kun je delen met anderen. Klik op Bestand / Delen. Typ de naam of het e-mailadres van de persoon met wie je de notitie wilt delen in het vak onder Personen uitnodigen. Selecteer in het vak erachter of die persoon het notitieblok mag bewerken of alleen bekijken. Klik dan op Delen. De personen met wie je deelt krijgen in hum mailbox een uitnodiging met een link naar de notitie. Je kunt ook kiezen voor Koppeling voor delen ophalen, waarmee je een unieke url maakt om te delen met iedereen die de notities mag bekijken of bewerken.

©PXimport

OneNote Web App

Heb je je eigen computer of tablet niet bij de hand maar wil je toch even je notities bekijken en bewerken? Hiervoor gebruik je de OneNote Online, een volledige versie van OneNote in de browser. Log in met je Microsoft-account. Je ziet nu de mappen en bestanden op je OneDrive. Open de map met de notitieblokken en klik op het notitieblok. Het notitieblok wordt nu geopend in OneNote in de browser. Je kunt er de notities bekijken en via het menu ook bewerken, bijna net zoals met OneNote voor Windows.

©PXimport

Vanilla OS is een Linux-distributie die zichzelf automatisch bijwerkt en tegelijk veel flexibiliteit biedt in het installeren van software uit diverse bronnen. Ook Linux-pakketten voor andere Linux-distributies kun je gebruiken met Vanilla OS.

Bij klassieke Linux-distributies zoals Ubuntu, openSUSE en Fedora komen zowel de componenten van het besturingssysteem als de extra software die je installeert uit één bron. De ontwikkelaars zorgen ervoor dat dit allemaal samenwerkt, maar toch treden er soms problemen op, met een instabiel systeem of niet-werkende software als gevolg.

Een andere aanpak zijn de zogenoemde ‘immutable’ (ofwel onveranderlijke) besturingssystemen. Hierbij kun je zelf niets veranderen aan de basiscomponenten van het besturingssysteem, dat automatische updates krijgt. Extra software installeer je geïsoleerd van het besturingssysteem, wat beter is voor de stabiliteit. Vanilla OS is zo’n immutable Linux-distributie en richt zich op toegankelijkheid voor iedereen.

1 Vanilla OS installeren

De nieuwste versie, Vanilla OS 2, vraagt minstens 4 GB geheugen en 32 GB opslagruimte op een 64bit-computer met UEFI-ondersteuning. Download het iso-image van de distributie en schrijf het met een programma zoals Win32 Disk Imager naar een usb-stick. Start je computer dan op vanaf de usb-stick.

In het welkomstscherm kies je voor Install. Selecteer vervolgens je taal (Nederlands staat ertussen), toetsenbordindeling en tijdzone. Selecteer dan de schijf waarop je Vanilla OS wilt installeren en klik op Use Entire Disk.

Vanilla OS stelt standaard voor om je volledige harde schijf te versleutelen. Kies een wachtwoord voor deze versleuteling. Bevestig daarna je instellingen. Na de installatie herstart je de computer en verwijder je de usb-stick. Vanilla OS start dan op en toont je een bootmenu met twee opties: Current State (A) en Previous State (B). Hiermee kun je na een mislukte update altijd terugkeren naar de vorige toestand. Vervolgens voer je het wachtwoord in om de schijf te ontsleutelen.

Stel een wachtwoord in voor de schijfencryptie.

2 Initiële configuratie

Na de eerste opstart van Vanilla OS krijg je de configuratiewizard te zien. Daarin kies je opnieuw je taal, toetsenbordindeling en tijdzone en daarna een kleurschema (licht of donker). In de volgende stappen maak je een gebruikersaccount, geef je de computer een naam en kies je welke toepassingen je wilt installeren. Bij elke categorie toepassingen kun je na een klik op het pijltje individueel aanvinken welke toepassingen je wenst. In de Common Utilities vind je zelfs toepassingen om games te spelen en Windows-software te draaien via Wine. Dat is een indicatie van de focus van Vanilla OS op het kunnen draaien van zo veel mogelijk software. Ook voor de browsers heb je heel wat keuze. Herstart daarna je computer.

Na de herstart en het invoeren van het wachtwoord voor de schijfencryptie kom je in het aanmeldvenster waar je met de ingestelde gebruikersnaam inlogt. Kies en bevestig daarna een wachtwoord voor de gebruiker. Nadat je bent aangemeld, moet je het wachtwoord nog eens invoeren om de installatiewizard toestemming te geven om toepassingen te installeren. De toepassingen die je voor de herstart hebt geselecteerd, worden nu als Flatpak-pakketten geïnstalleerd. Deze zijn volledig geïsoleerd van de basis van je besturingssysteem. De installatie kan even duren.

Vanilla OS biedt een uitgebreide selectie van browsers aan.

3 Automatische systeemupdates

Daarna biedt Vanilla OS je een overzicht van de mogelijkheden, met knoppen om bijvoorbeeld systeemupdates te configureren, via de appwinkel extra toepassingen te installeren, de instellingen van de gebruikte desktopomgeving GNOME aan te passen, en om online accounts voor e-mail en kalenders toe te voegen.

Als je op Configure Updates klikt, stel je de frequentie in waarmee Vanilla OS op systeemupdates controleert en die downloadt. Standaard gebeurt dit wekelijks, maar je kunt dit ook op dagelijks of maandelijks instellen. Met de optie Slimme updates, die standaard is ingeschakeld, zal Vanilla OS geen updates downloaden terwijl je computer actief is. Zo voorkom je dat de downloads je netwerkverbinding vertragen terwijl je aan het gamen of videobellen bent.

Systeemupdates gebeuren automatisch op een ingestelde frequentie.

4 GNOME-desktopomgeving

Vanilla OS gebruikt het klassieke GNOME als desktopomgeving. Als je al eens met Ubuntu, Fedora, openSUSE of een andere Linux-distributie hebt gewerkt die GNOME gebruikt, zul je snel met Vanilla OS kunnen werken. Rechts bovenaan vind je de systeemstatusicoontjes. Klik hierop om bijvoorbeeld meer informatie te krijgen over je netwerkverbinding, batterijlevensduur, energiemodus en audiovolume. In het kader dat verschijnt, staan ook icoontjes om rechtstreeks naar de systeeminstellingen te gaan, je scherm te vergrendelen, of om de computer uit te schakelen of te herstarten.

In het midden bovenaan zie je de datum en tijd. Klik je daarop, dan krijg je een kalender te zien en een lijst met recente notificaties. Het icoontje helemaal links bovenaan is de activiteitenknop. Wanneer je hierop klikt (of de Super- of Windows-knop op je toetsenbord indrukt), verschijnt het activiteitenoverzicht. Je krijgt dan alle open vensters te zien, een zoekveld bovenaan om naar toepassingen te zoeken en een balk met icoontjes onderaan met toepassingen, waaronder het icoontje met de negen bolletjes dat alle toepassingen toont. Helemaal rechts zie je ook een gedeelte van een nieuwe desktop, waarmee je een nieuwe werkruimte opent als je niet al je vensters op dezelfde desktop wilt hebben.

Vanilla OS is gebaseerd op de gebruiksvriendelijke desktopomgeving GNOME.

5 Software installeren

De aanbevolen manier om software te installeren in Vanilla OS is met het programma Software. Hiermee zoek je naar applicaties in Flathub, een appwinkel voor distributieonafhankelijke Linux-applicaties. Je kunt in een aantal categorieën een selectie van software bekijken of onmiddellijk met de zoekknop linksboven de naam van een toepassing intypen. Voor elke toepassing krijg je een beschrijving, een schermafbeelding, versiegeschiedenis, beoordelingen en een link naar de projectwebsite te zien. Flathub biedt overigens niet alleen opensource-software aan, maar ook propriëtaire software zoals Spotify en Steam.

Software die je op deze manier installeert, wordt standaard automatisch van updates voorzien. Wil je dat niet, klik dan op het menu van Software rechts bovenaan, kies Voorkeuren en kies bij Software-updates voor Handmatig in plaats van Automatisch. Automatische updates worden sowieso gepauzeerd in energiebesparingsmodus. Je kunt in Software ook de geïnstalleerde pakketten bekijken en verwijderen.

Met de toepassing Software installeer je duizenden toepassingen van Flathub.

6 Zonder Flatpak

Dankzij Flatpak zijn de toepassingen volledig gescheiden van het besturingssysteem en kun je dus niet per ongeluk je systeem om zeep helpen. Maar niet alle software is in een Flatpak-versie beschikbaar. Bovendien laat Vanilla OS ook niet toe om de systeemconfiguratie aan te passen buiten de mogelijkheden van de systeemapplicaties om. Je kunt dus niet zomaar als root-gebruiker inloggen zoals in een traditionele Linux-distributie, een willekeurig pakket installeren en de nodige systeembestanden aanpassen.

Om toch extra software te kunnen installeren, heeft Vanilla OS de Vanilla System Operator (VSO) ingebouwd. Dit is een geïsoleerd minibesturingssysteem dat in een container draait, waarin je wel zelf software zonder Flatpak kunt installeren. Er is zelfs een gebruiksvriendelijke interface rond gebouwd. Download je bijvoorbeeld een .deb-pakket, dat je traditioneel in Ubuntu of Debian zou kunnen installeren, dan hoef je alleen maar op het gedownloade bestand te dubbelklikken in het programma Bestanden om het in VSO te installeren met de hulp van het programma Sideloaden. Daarna is het beschikbaar tussen je geïnstalleerde toepassingen. Je ziet geen verschil met de Flatpak-toepassingen, maar onderhuids draait de toepassing in een container die van het besturingssysteem is geïsoleerd.

Vanilla OS installeert deb-bestanden in een geïsoleerde container.

7 Systeemterminal

Als je het standaard terminalprogramma van Vanilla OS opent, Black Box, dan open je geen shell in Vanilla OS zelf, maar in de container van Vanilla System Operator. Ook hier kun je extra software installeren met Debians pakketbeheerder apt, bijvoorbeeld terminalprogramma’s die je graag gebruikt. Dit alles kan zonder enige impact op de stabiliteit van het basisbesturingssysteem. De container is bovendien geïntegreerd met jouw persoonlijke map, zodat de erin geïnstalleerde software gewoon toegang heeft tot jouw bestanden.

We hadden bijvoorbeeld de terminal nodig toen we het .deb-bestand van de AI-software Jan met Sideloaden hadden geïnstalleerd en er na een klik op het icoontje van het programma niets gebeurde. We openden Black Box, voerden de opdracht jan uit en zagen een foutmelding over een ontbrekende bibliotheek libasound2.so. Blijkbaar gaf het .deb-bestand dit niet als afhankelijkheid aan. We installeerden de bibliotheek in de terminal met deze opdracht, waarna Jan wel opstartte:

Overigens kun je vanuit VSO wel toegang krijgen tot een shell van Vanilla OS zelf met de opdracht host-shell. Aangezien het systeem onveranderlijk is, ben je wel beperkt in je mogelijkheden. Maar je kunt wel configuratiebestanden in de map /etc aanpassen en systemd-services beheren met systemctl. Met exit keer je terug naar de VSO-shell.

In Black Box heb je volledige toegang tot een geïsoleerde container.

8 Linux-subsystemen

Met de functie Apx gaat Vanilla OS nog verder: hiermee kun je in containers subsystemen aanmaken gebaseerd op diverse Linux-distributies met bijbehorende pakketbeheerders.

Wil je een programma installeren dat in Arch Linux beschikbaar is? Maak dan gewoon een subsysteem aan met Arch Linux als stack en pacman als pakketbeheerder. Apx ondersteunt als stacks Alpine, Arch Linux, Fedora, openSUSE, Ubuntu en Vanilla OS. Als pakketbeheerders heb je zo de keuze uit apk, apt, dnf, pacman en zypper. Open het programma Apx en klik op het plusicoontje links bovenaan om een nieuw subsysteem aan te maken.

Ook voor ontwikkelaars is dit handig. Je installeert dan een geïsoleerde container met je gewenste softwarestack, die anders zou kunnen conflicteren met wat je in je basisbesturingssysteem hebt geïnstalleerd. Geef je subsysteem dus een naam, bijvoorbeeld gecko, kies een stack (het onderliggende besturingssysteem), bijvoorbeeld opensuse, en klik op Aanmaken. Apx toont dan een nieuw subsysteem gebaseerd op openSUSE, met de erbij horende pakketbeheerder zypper. Klik erop en dan op Start subsystem.

Via Apx maak je een subsysteem met een gekozen Linux-distributie.

9 Software in subsysteem installeren

Nu kun je vanuit de VSO-terminalsessie software installeren in het subsysteem. Heet je subsysteem bijvoorbeeld gecko, zoek dan naar de gewenste software, bijvoorbeeld Qucs, in het subsysteem met:

Krijg je een resultaat te zien (in dit geval het pakket qucs-s), dan installeer je dat met:

De deelopdrachten search, install enzovoort zijn hetzelfde voor alle pakketbeheerders en je kunt in het tabblad met pakketbeheerders in Apx zien welke achterliggende opdrachten er voor elke pakketbeheerder worden aangeroepen.

Na de installatie zie je de melding 1 apps geëxporteerd. Apx maakt de in de container geïnstalleerde toepassing namelijk ook beschikbaar in Vanilla OS zelf. Dat kun je uitproberen door het activiteitenoverzicht te openen en daarna naar Qucs te zoeken. De toepassing staat tussen je andere toepassingen als Qucs-S on gecko. Wanneer je hierop klikt, start Vanilla OS automatisch het subsysteem als dit nog niet is gebeurd en opent het daarin de toepassing. Het programma heeft ook, net zoals het hele subsysteem, toegang tot je bestanden. Je ziet alleen aan de andere stijl van het venster dat het in een container van een andere distributie draait.

Programma’s in een subsysteem start je rechtstreeks in Vanilla OS op.

10 In subsysteem werken

Je kunt ook vanuit de VSO-shell rechtstreeks in een subsysteem een terminalsessie openen met (met de naam van je subsysteem in plaats van gecko):

Hierin heb je toegang tot het volledige besturingssysteem dat je in het subsysteem hebt geïnstalleerd. Als je nu pakketten wilt installeren, kan dat wel niet met de apx-opdrachten, maar moet je de pakketbeheerder zelf gebruiken.

In dit subsysteem kun je een volledige ontwikkelomgeving of softwarestack opzetten, bijvoorbeeld om eenvoudig software in verschillende Linux-distributies uit te testen. Met exit verlaat je het subsysteem en keer je terug naar de VSO-shell. Daarin kun je ook met deze opdracht de status van alle geïnstalleerde subsystemen opvragen:

Kijk ook eens welke andere deelopdrachten van Apx er beschikbaar zijn door gewoon apx zonder toevoegingen te typen.

Met Vanilla OS draai je eenvoudig meerdere subsystemen van diverse Linux-distributies.

11 Stacks en pakketbeheerders toevoegen

Je bent zelfs niet beperkt tot de stacks en pakketbeheerders die Vanilla OS standaard in Apx aanbiedt. Open je in Apx links de lijst met stacks en klik je dan op het plusicoontje, dan opent het venster om een nieuwe stack aan te maken. Je geeft die een naam naar keuze en bij Basis vul je de url van een Docker-container in. In de lijst met bestaande stacks zie je bijvoorbeeld bij Alpine alpine:latest staan en bij openSUSE registry.opensuse.org/opensuse/tumbleweed:latest. Je kiest ook de pakketbeheerder voor het subsysteem uit de lijst en daaronder kun je zelfs pakketten opgeven die je standaard in de stack wilt installeren.

Op dezelfde manier voeg je een nog niet ondersteunde pakketbeheerder toe, bijvoorbeeld yay als alternatief voor pacman in Arch Linux-gebaseerde subsystemen. Je geeft de pakketbeheerder een naam, schakelt in of die met rootrechten moet draaien (de meeste wel), en vult alle opdrachten in zodat je pakketbeheertaken eenvoudig kunt uitvoeren met apx-opdrachten vanuit de VSO-shell. Het moge duidelijk zijn: welke Linux-software je ook wilt installeren, Vanilla OS biedt er een mogelijkheid voor.

Je kunt ook je eigen pakketbeheerder definiëren in Apx.

De Philips Heating CX2120/01 is een compacte en krachtige keramische verwarming. Met zijn snelle opwarming, stille werking en meerdere veiligheidsfuncties is het een ideale keuze voor kleinere ruimtes of als bijverwarming. Maar hoe bevalt dit apparaat in de praktijk? Lees hier wat het Review.nl Testpanel van de Philips Heating CX2120/01 vond.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Philips

De Philips Heating CX2120/01 is een draagbare keramische verwarming met een vermogen tot 1500 W. Dit compacte model heeft vijf verwarmingsmodi en meerdere veiligheidsvoorzieningen, zoals een kantelbeveiliging en oververhittingsbescherming. Met een stille werking die minder geluid produceert dan fluisteren, is het apparaat geschikt voor gebruik in studeerkamers, slaapkamers en badkamers. 

De Philips Heating CX2120/01 heeft van de testers een gemiddelde reviewscore van 8,4 gekregen. Vooral de snelle opwarming, het compacte formaat en het strakke design worden geprezen. Hieronder worden de ervaringen van de testers uitgebreid besproken. 

Snel en lekker warm

Veel testers zijn onder de indruk van hoe snel de kachel een ruimte verwarmt. Tester J. zegt: "Het is een fijn product. Hij warmt mijn studeerkamer en badkamer erg snel op." JacquelinevK94 deelt deze ervaring: "Deze heater is binnen no-time warm, echt ideaal!" Ook Maup10 is enthousiast: "Binnen een paar seconden voel je al een aangename warmte, wat echt handig is op koude ochtenden." 

Daarnaast blijkt de kachel krachtig genoeg om zelfs iets grotere ruimtes te verwarmen. Tester B. zegt hierover: "Wat ons echt opviel, was dat het apparaat zelfs in grotere ruimtes merkbaar comfort toevoegt." W. bevestigt: "Onze veranda is wat groter dan 15 vierkante meter, maar deze heater kan ook daar prima ingezet worden om even voor wat bijverwarming te zorgen." 

Compact en makkelijk te verplaatsen 

De meeste testers waarderen het compacte en lichte ontwerp, waardoor de kachel eenvoudig te verplaatsen is. Lvw0604 zegt: "Je neemt hem gemakkelijk mee en binnen enkele minuten zit je comfortabel." JacquelinevK94 is ook tevreden: "De heater is lekker compact en licht, dus je zet hem zo van de ene kamer in de andere kamer." Het compacte formaat is ook handig wanneer je hem niet nodig hebt.  Hondijkje merkt op: "Je kunt dit kacheltje makkelijk opbergen als je hem niet in gebruik hebt."

©Philips

Veel veiligheidsvoorzieningen

De kachel is voorzien van meerdere veiligheidsopties, iets wat testers belangrijk vinden. Tester C. zegt: "Een belangrijk aspect is de aandacht die er is geschonken aan de veiligheid. Er zit een omvalbeveiliging op, oververhitting wordt voorkomen en hij wordt na een bepaalde tijd automatisch uitgeschakeld." Mvdm1973 vindt het heel safe voelen dat er beveiliging op zit in het geval de verwarming zou vallen.

Overwegend stil, maar soms hoorbaar 

Een groot pluspunt is dat de kachel vrijwel geluidloos werkt. Tester J. zegt: "Zelfs op de hoogste stand hoor je nauwelijks geluid." Maup10 is het hiermee eens: "Het apparaat werkt heel stil, wat perfect is als je het in de slaapkamer of in een thuiskantoor gebruikt."  Maar sommige testers ervaren dat anders. Zo merkt Troost op: "Enige minpunt is dat hij wel wat geluid maakt." 

©Philips

Duidelijke bediening, maar app wordt gemist

De bediening wordt als eenvoudig ervaren. Hondijkje zegt: " De pictogrammen op het kacheltje zijn makkelijk te lezen zodat je precies ziet op welke stand je de kachel ingesteld hebt staan." Wel zien sommige testers ruimte voor verbetering. Maup10 zegt: "Een klein nadeel vond ik dat je de temperatuur niet direct op het apparaat kunt instellen." Mw X. vult aan: "Er is helaas geen temperatuur zichtbaar en hij heeft ook geen app, waardoor ik een aparte thermometer gebruik."  Hoewel de app door meer testers gemist wordt, zegt JacquelinevK94 daarover: "Maar op zich is dat ook niet nodig door de duidelijke knopjes."

©Philips

✅ Pluspunten

• Snel warm

• Compact en lichtgewicht

• Makkelijk te bedienen

• Veiligheidsvoorzieningen

❌ Minpunten

• Geen app

• Energieverbruik bij langere gebruiksduur

Eindoordeel

De Philips Heating CX2120/01 is een efficiënte en compacte keramische verwarming die snel warmte levert en eenvoudig te verplaatsen is. Testers zijn enthousiast over de snelle opwarming, het gebruiksgemak en de stille werking. Ook de veiligheidsvoorzieningen worden gewaardeerd. Ondanks het ontbreken van een app scoort deze compacte keramische verwarming een fraaie 8,4 bij de testers.