Met de eerste Dying Light wist Techland een frisse wind te bieden door parkour te combineren met het welbekende zombiegenre. Samen met een impactvolle dag-nachtcyclus werd zombies meppen leuker dan ooit. Na jarenlange ondersteuning voor het eerste deel is er nu eindelijk het langverwachte vervolg.

Dying Light 2: Stay Human speelt zich zo’n vijftien jaar na het eerste deel af in Villedor. Deze grote stad is een van de weinige plekken waar er nog leven in de brouwerij is. Als Caiden, een nomade van buitenaf, kom je in Villedor terecht om te zoeken naar je zusje, die al jaren verdwenen is. De stad werd geteisterd door chemische bomaanvallen die de geïnfecteerden probeerden uit te roeien. Deze mislukte poging heeft tot overmaat van ramp ook de grond onvruchtbaar gemakt, wat al het groen in de stad liet uitsterven.

Overlevenden zijn daarom naar de daken van gebouwen verhuisd, waar een nieuw ecosysteem is opgezet. Bomen, bloemen, bossen en grasvelden bedekken nu bijna alle daken. Het resultaat is een prachtig contrast tussen de groene, relatief veilige daken en de grauwe, dorre straten gevuld met geïnfecteerden. Villedor schittert overdag met zonnestralen die door de ademende bomen en planten schijnen. De nederzettingen zijn gevuld met boerderijen, keukens en barretjes en geven de illusie van een levende, ademende wereld.

©PXimport

Keuzestress

Met Dying Light 2 neemt Techland grote stappen in verhaalvertelling. Villedor is het thuishonk van veel personages met unieke persoonlijkheden en boeiende verhalen. Het ongeveer twintig uur durende hoofdverhaal neemt ruim de tijd om alle personages uit te werken. Tijdens de zoektocht naar Aidens zusje ontmoet je interessant geschreven personages die allemaal een duidelijke betekenis voor de spelwereld hebben. Deze personages komen voornamelijk uit twee facties waar de game om draait.

De overlevenden zijn arme mensen die roeien met de riemen die ze hebben. Ze dragen bijvoorbeeld niet de beste kleding, maar bouwen wel mooie nederzettingen van planken en pallets. De gezelligheid die hun vestigingen uitstralen vormen een groot contrast met de militaire Peacekeepers. Dit autoritaire leger lijkt in de eerste instantie vijandelijk, maar de game geeft sterke argumenten voor beide facties om sympathieke banden te creëren.

Dit werkt vaak erg conflicterend. Soms gooi je al je vertrouwen op Rosario Dawson’s Lawan. Door de Peacekeepers in dit geval sterke argumenten te geven waarom zij de watertoren nodig hebben, wordt je alsnog aan het twijfelen gebracht. Hoe weet je dat de Peacekeepers niet liegen? Misschien doet Lawan dat wel. Door vragen te stellen en meer uit gesprekken te halen kom je vaak achter grote wendingen. Soms op tijd, soms te laat.

Dying Light 2 is emotioneler en serieuzer dan zijn voorganger. Ook in de zijmissies weet de game verrassend diep te gaan. Zo werden we tijdens een zijmissie door ene Wim naar een groepje mensen gestuurd om ze te helpen. Dit groepje bleek alle gestuurde mensen te vermoorden voor buit. Na een flink gevecht horen we bij terugkomst dat de jongen ons stuurde omdat hij geen andere keuze had. Zijn broer is gevangengenomen door de groep in kwestie. Eenmaal de broer gevonden bleek dat hij zich al maanden heeft aangesloten bij de groep en niet meer dezelfde persoon is. Na wederom een gevecht vinden we Wim in rouw aan de rand van een dak, van plan om zijn leven te beëindigen. We weten hem niet te overtuigen daar van af te zien, waar we verrassend genoeg een schuldgevoel aan overhouden.

©PXimport

Tweestrijd

De keuzes die centraal staan in Dying Light 2 komen ook terug in het factiesysteem. Watertorens en elektriciteitscentrales zijn essentieel zijn voor de inwoners van Villedor. Aiden kan deze faciliteiten overnemen en toewijzen aan de overlevenden of de Peacekeepers. Daarbij hebben je keuzes wederom invloed op je relaties met de twee groepen. De locatie wordt omgetoverd tot een heuse basis van de groep van jouw keuze: houten constructies bij de overlevenden of metalen, uitgemeten steigers bij de Peacekeepers. Daarnaast zullen andere outposts uit die regio onder de gekozen factie komen te vallen.

Dit geeft niet alleen meer leven aan Villedor, het geeft je ook nieuwe gameplayopties in de omgeving. Als je kiest om een gebied aan de Peacekeepers te geven, komen er vallen en andere constructies op straatniveau. Kies je voor de overlevenden, dan komen er nieuwe freerun-mogelijkheden op de daken. Ziplines, springveren en hete luchtstromen voor je paraglider voelen wel veel handiger én leuker aan dan de vallen op de grond. In een game waarin het freerunnen zonder twijfel het leukste onderdeel is, is het lastig om een keuze voor de Peacekeepers te verantwoorden.

©PXimport

Run boy run

Het belangrijkste aspect van Dying Light 2 is net als zijn voorganger het freerunnen. Door nieuwe vaardigheden en hulpstukken in de omgeving zijn er veel meer opties om creatief jezelf door de spelwereld voort te bewegen. Doormiddel van paragliden, over muren rennen en een handige grijphaak kun je op nog meer manieren klimmen, vliegen en slingeren. Dat voelt ten opzichte van de eerste Dying Light iets zweveriger en trager aan. Je kan vrij hoog springen en je hebt veel zijwaartse controle terwijl je in de lucht vliegt. Hoewel dat even wennen is en iets minder snel aanvoelt als voorheen, krijg je wél meer controle tijdens het freerunnen. Dat voelt als een gebalanceerde compromis, gezien je minder vaak naast een oppervlak landt - iets wat in de eerste Dying Light nog wel eens wilde gebeuren.

Door al deze verbeteringen en toevoegingen is freerunnen nog nooit zo leuk geweest. De meeste zijactiviteiten die over de stad verspreid zijn bevatten dan ook veel parkour-opdrachten om je vaardigheden op de proef te stellen. Deze platformactie verveelt eigenlijk nooit en doet denken aan de parkourmissies van Assassin’s Creed. De grote flatgebouwen lijken in eerste instantie onmogelijk om te beklimmen. Maar Techland heeft elke toren zo gemaakt dat het slimme routes bevat die je langzamerhand naar boven brengen. Zo ga je van liftschachten en trappenhuizen in het donker naar de zijkanten van het gebouw, hoog in de lucht, op zoek naar onderdelen om je nog hoger te brengen.

Kom van dat dak af

Het probleem met al dat plezier is dat je maar weinig reden hebt om de begane grond te bezoeken, zeker wanneer het nacht is. Dan zijn er veel gevaarlijke zombies op straat die je liever wilt vermijden. De daken zijn immers veel leuker om over te rennen en je kunt altijd de nacht overslaan door te slapen. Daarom zijn er een paar stimulansen bedacht om je vaker naar de begane grond toe te lokken tijdens de nacht. Omdat ’s nachts de geïnfecteerden over de straten lopen, is het minder gevaarlijk om verlaten winkels of quarantainezones te looten. Daarnaast zijn sommige missies en mini-bazen alleen ‘s nachts te voltooien.

Naast winkels en quarantainezones kun je nu ook meer huizen van binnen verkennen, soms voor wat loot en op andere momenten voor missies. In huizen heb je geen freerunmogelijkheden en komt stealth om de hoek kijken. Dat wordt extra spannend doordat Aiden zelf ook geïnfecteerd is. Mensen veranderen in Dying Light alleen in zombies wanneer ze telang niet in aanraking komen met UV-straling. Hierdoor krijgt het donker een natuurlijke tijdslimiet dat middels een timer vaak in je nek loopt te hijgen. Het resultaat is een spannende uitnodiging om de nacht op te zoeken, in plaats van het over te slaan door te gaan slapen.

Meppen met impact

Maar ook overdag, terwijl de zonnestralen door de bladeren van de bomen op daken schijnen, is er gevaar te vinden. Zogenaamde Renegades hebben kampen opgezet en zijn niet vies van een goed gevecht. De combat in Dying Light 2 is gelukkig sterk verbeterd. In plaats van het zweverige hack en slash-werk waar de voorganger mee kampte, hebben de wapens nu veel meer impact. De brekende botten en bloederige ledematen die in het rond vliegen zijn ongemakkelijk bevredigend. Het compleet ontbreken van vuurwapens doet de combat daarnaast erg goed.

Om het vechten iets minder log te laten voelen, hebben zowel jij als de vijanden een block-techniek. Naast aanvallen blokkeren kan je ze op het juiste moment pareren en een tegenaanval starten. Gepaard met een ontwijkmanouvre heeft de combat met mensen in Dying Light 2 een tactischer tempo. Vijanden zijn relatief slim en je wordt met regelmaat in je rug verrast tijdens een gevecht. Wapens gaan minder snel kapot maar kunnen helaas niet gerepareerd worden. De enige vorm van reparatie is het eenmalig installeren van een wapenmod. Het is frustrerend om je favoriete, gepersonaliseerde wapens kwijt te raken.

©PXimport

Vijfhonderd uur

Dying Light 2 slaagt er bijzonder goed in een levende, ademende wereld te maken. De vijfhonderd uur die Techland beloofde is wel een beetje overschat. Er is veel te doen in Villedor, maar na dertig uur in de stad hebben doorgebracht werden we zelden overweldigd met activiteiten. Daarbij vallen sommige activiteiten een beetje in de herhaling. De spanning en het freerunplezier blijft daarentegen erg vermakelijk. Alles wordt natuurlijk nóg leuker door de co-op modus, waarin je met zijn vieren Villedor van begin tot eind kunt verkennen.

Dying Light 2 bouwt verder op alles wat het eerste deel goed deed. Door betekenisvolle verbeteringen door te voeren bij het freerunnen en de grote stappen die het verhaal maakt, is de game zonder twijfel een van de beste zombiegames van dit moment. Villedor is een prachtige stad en biedt ontzettend veel plezier met boeiende hoofd- en zijmissies. Zoals vanouds weet de game je weer klamme handen te geven tijdens de actievolle avonturen gedurende de nacht.

Conclusie

Dying Light 2: Stay Human maakt freerunnen leuker en creatiever. Door meer controle te bieden zijn Hoofd- en zijmissies verrassend boeiend en diepgaand. De personages komen door uitstekend schrijf- en stemwerk goed uit de verf en de speler wordt meermaals in conflict gebracht door de vele keuzes die écht impact hebben op het verhaal. Het prachtige Villedor leent zich uitstekend voor oneindig veel freerunplezier, met of zonder vrienden.

Een lange werkdag achter het scherm eindigt vaak met vermoeide ogen en een stijve nek. macOS biedt gelukkig talloze verborgen opties waarmee je het beeld, de tekst en zelfs de cursor precies op jouw voorkeuren afstemt. Door deze slim te combineren, verbeter je de leesbaarheid van de tekst op je scherm. Je hebt zelfs geen extra software nodig om binnen een paar minuten meer fijner met macOS te werken.

Omdat een te hoge resolutie voor piepkleine letters zorgt en een te lage voor kartelige pictogrammen, begin je met het vinden van de juiste balans - en die is voor iedereen anders. Open Systeeminstellingen via het Apple-logo linksboven of de losse app, kies Beeldschermen en probeer de verschillende opties die je ziet even uit. Elke optie geeft een andere pixelverhouding weer: de uiterst linkse vergroot, de uiterst rechtse verkleint.

Gebruik je een externe monitor? Dan kun je per scherm een andere schaal kiezen, zodat het ingebouwde Retina-scherm loepzuiver blijft terwijl de 4K-monitor comfortabel grote elementen toont. Bij Geavanceerd vind je overigens nog wat instellingen over hoe je muis omgaat met meerdere schermen. Experimenteer een paar minuten en geef je ogen even de tijd om aan een nieuwe instelling te wennen.

Tekstvergroting in apps

Als de systeemschaal goed staat, maar je in Safari of Mail nog steeds moeite hebt de letters te lezen, kun je ook alleen de tekst vergroten. Start Safari, open een pagina en druk op Cmd+Plusteken (Cmd++) tot de letters prettig groot zijn. Klik vervolgens in de menubalk op Safari en kies Instellingen / Websites en vervolgens Zoomniveau aan de linkerkant. Kies nu voor elke openstaande website het standaard-zoomniveau.

Mail werkt vergelijkbaar: open Mail, kies Instellingen / Lettertype en kleur en klik op Selecteer om het font groter te maken.

Omdat Finder in macOS Ventura is samengevoegd met Voorvertoning, krijg je ook daar consistente resultaten; open een map, druk op Cmd+J en stel onder in het menu bij Tekstgrootte een grotere tekstgrootte in. Door per app te werken, voorkom je het rare effect dat randmenu’s reusachtig worden terwijl artikelkolommen nog onleesbaar klein blijven.

Hoog contrast en kleurfilters

Tekst wordt pas echt leesbaar wanneer het contrast tussen letters en achtergrond groot genoeg is. Ga naar Systeeminstellingen / Toegankelijkheid / Beeldscherm en schakel Verhoog contrast in. MacOS verhoogt dan onmiddellijk het onderscheid tussen wit en zwart, maar behoudt subtiele schaduwen, zodat pictogrammen herkenbaar blijven. Als je liever de kleuren aanpast in plaats van het licht-donkerverschil, activeer dan Keer kleuren om of zet helemaal onderaan de slider bij Kleurfilters aan, open het menu Filtertype en selecteer Protanopie, Deuteranopie of Tritanopie voor specifieke kleurenblindheid. Klik op het uitklapmenu Intensiteit en versleep de schuif tot je zonder moeite rode koppen van blauwe links onderscheidt. De instellingen gelden voor je hele systeem, zodat games, pdf-lezers en zelfs virtuele machinevensters profiteren.

Retina, pixels en puntdichtheid uitgelegd

Bij het afstemmen van leesbaarheid stuit je vaak op termen als Retina en ppi (pixels per inch). Een klassiek lcd-scherm toont tekst met relatief weinig pixels per letter, terwijl een Retina-display het aantal pixels per element verdubbelt of verdrievoudigt, zodat individuele pixels bij normaal gebruik niet meer zichtbaar zijn. MacOS beschrijft resolutie daarom in punten: een punt is de logische eenheid waarop het besturingssysteem interface-elementen tekent. Op een 27inch-iMac wordt één punt bijvoorbeeld gerenderd door twee-bij-twee fysieke pixels, terwijl een niet-Retina externe monitor nog steeds een-bij-een werkt. Wanneer je in Beeldschermen een schaaloptie kiest, rendert macOS de interface op een alternatieve interne resolutie die vervolgens wordt geschaald naar de fysieke pixels, waarbij slimme anti-aliasing wordt toegepast om de scherpte te behouden. Het verklaart ook waarom sommige resoluties in de lijst er wazig uitzien: het zijn tussenwaarden waarbij de pixelverhouding niet gelijk is aan die van het scherm. Kies dus altijd een schaal die tot een exact veelvoud leidt, bijvoorbeeld 1920 × 1080 op een 4K-scherm (dat heeft exact viermaal zoveel pixels). 

Donkere modus, Night Shift en True Tone

De donkere modus vermindert lichtschittering en is daarom onmisbaar bij comfortabel werken in schemerige omgevingen. Open Systeeminstellingen / Weergave en kies bij Weergave voor Donker of Automatisch. Bij die laatste koppelt macOS de omschakeling aan het dag-nachtritme. Ga vervolgens terug naar de instellingen voor Beeldschermen, klik onderaan op Night Shift en zet het dropdown-menu bij Schema op Zonsondergang tot zonsopgang. Het systeem past nu ‘s avonds de kleurtemperatuur warm aan, waardoor blauw licht wordt gefilterd.

Gebruik de schuif Kleurtemperatuur om het effect subtiel te houden; te veel oranje of blauw maakt bijvoorbeeld foto-editing onmogelijk. True Tone is ten slotte de sensorfunctie die witpunten gelijkstelt aan het omgevingslicht. Zet deze optie op dezelfde pagina aan en kijk hoe het scherm minder fel oplicht wanneer een wolk voor de zon schuift.

Vergeet niet dat een externe monitor soms eigen logica heeft voor de kleurtemperatuur; zet in dat geval de fabrieksinstelling op neutraal en laat macOS de rest doen. Door de drie technologieën samen te laten werken, blijft tekst op elk moment van de dag helder maar vriendelijk voor de ogen.

Zoomen, vergroting en Hover Text

 Voor wie regelmatig kleine cijfers in spreadsheets moet controleren, is de ingebouwde zoomfunctie een absolute zegen. Navigeer naar Systeeminstellingen / Toegankelijkheid / Zoomen en selecteer Schermzoom. Kies bij Stijl de optie Beeld-in-beeld, zodat alleen het vergrootglasvenster inzoomt en de rest van het bureaublad overzichtelijk blijft. Stel met de schuiven Maximale vergroting en Minimale vergroting onder Geavanceerd een comfortabele factor in en bevestig met OK. Vervolgens druk je tijdens het werken op Option+Command+= om in te zoomen en op Option+Command+- om weer uit te zoomen. Loop ook zeker nog even door de rest van de instellingen in het Geavanceerd-scherm.

Je kunt er bijvoorbeeld instellen dat de zoomfactor wordt gereset bij het opnieuw opstarten van je Mac, dat kleuren in het beeld-in-beeld-venster worden omgedraaid voor een beter contrast, of dat het schermpje op een vaste plaats blijft staan, ongeacht de bewegingen van je muis. Je kunt zelfs trackpadgebaren instellen om de cursor te verplaatsen als je ingezoomd bent.

Toegankelijkheid voor iedereen

Toegankelijkheid klinkt misschien als iets dat vooral bedoeld is voor mensen met een visuele of motorische beperking, maar in werkelijkheid profiteert vrijwel iedereen van deze functies. Heb je weleens moeite gehad met het lezen van kleine tekst op een Retina-scherm, of gemerkt dat je ogen vermoeid raken na een paar uur achter je laptop? Dan ben je niet de enige. Situaties zoals fel zonlicht, contrastarme websites of gewoon een lange werkdag kunnen het leescomfort flink beïnvloeden. Toegankelijkheidsinstellingen zoals grotere lettertypes, hogere contrasten, kleurfilters of zelfs schermlezeropties zoals VoiceOver kunnen dan ineens verrassend handig zijn.

Deze functies helpen je niet alleen om beter te lezen, maar zorgen er ook voor dat je productiever en met minder inspanning werkt. Door toegankelijkheid te zien als een vorm van personalisatie, wordt duidelijk dat het niet alleen gaat om toegang in de letterlijke zin, maar ook om comfort, rust en controle over je digitale omgeving.

Muisinstellingen

Een verloren cursor zoeken kost tijd en frustreert, vooral op grote schermen. Open daarom Systeeminstellingen / Toegankelijkheid / Beeldscherm en vergroot de aanwijzer met de slider Aanwijzergrootte. Houd het voorbeeldvenster in de gaten totdat de aanwijzer opvalt. Zet vervolgens Schud de muisaanwijzer om deze te vinden aan; een snelle zigzagbeweging vergroot de aanwijspijl tijdelijk, zodat je ‘m makkelijk kunt vinden. Wie contrastrijke muiskleuren wil, kiest bij Contourkleur aanwijzer bijvoorbeeld een fluorescerend groen en bij Vulkleur aanwijzer diepzwart. De combinatie versnelt navigatie in complexe grafische of codeprojecten aanzienlijk.

Spraak, VoiceOver en Live Captions 

Als lezen vermoeiend is, kan luisteren uitkomst bieden. Activeer Systeeminstellingen / Toegankelijkheid / Live spraak. Je ziet nu een schermpje boven in beeld waarin je tekst kunt typen of plakken. Met de Afspeelknop kun je de systeemstem het stuk tekst uit laten spreken. Voor volledige schermnavigatie schakel je onder Toegankelijkheid / VoiceOver de gelijknamige functie in. De snelle rondleiding legt de belangrijkste toetscombinaties uit; onthoud vooral Ctrl+Option+PijltjeRechts om naar de volgende regel te springen.

In videoconferenties kan verminderde gehoorcapaciteit een probleem vormen. Zet dan onder Systeeminstellingen / Toegankelijkheid / Horen de optie Ondertiteling aan. MacOS plaatst automatisch ondertiteling onder elk FaceTime-venster en in vele apps van derden, zolang de taal op Nederlands staat. Let op: niet elke Mac ondersteunt deze functie.

Comfortabeler kijken zit in de details

Met enkele kleine aanpassingen verander je het beeldscherm in een productievere werkomgeving. Door eerst resolutie en tekstgrootte goed te zetten, kun je letters makkelijker lezen. Contrast- en kleurfilters brengen duidelijkheid, terwijl de donkere modus met Night Shift de lichtbelasting verlaagt. Zoom en een opvallende cursor houden details zichtbaar, zelfs bij complexe projecten. VoiceOver en Live Captions geven je ogen rust door teksten te laten uitspreken.  

Fresh 'n Rebel introduceert de Clam Ace 2, een draadloze over-ear koptelefoon die technologie en comfort slim samenbrengt. Hij klinkt niet alleen goed, maar past zich ook aan jou aan. Met gepersonaliseerd geluid, intelligente noise cancelling en een batterij die het moeiteloos meerdere dagen volhoudt is dit een koptelefoon die meebeweegt met jouw dag.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Fresh 'n Rebel

Stilte wanneer jij dat wilt

Of je nu werkt, reist of ontspant: de Clam Ace 2 helpt je de juiste focus te vinden. Dankzij Adaptive Hybrid Active Noise Cancelling bepaal je zelf hoeveel van de wereld je hoort. De technologie filtert storend geluid weg, en jij bepaalt zelf hoeveel daarvan je wilt dempen. In de My Sound App stel je het niveau eenvoudig bij, afhankelijk van waar je bent – op kantoor, in de trein of thuis op de bank. Zo houd je zelf de controle over wat je wel en niet hoort.

Met de Ambient Sound Mode blijf je alert op wat er om je heen gebeurt. Het omgevingsgeluid wordt subtiel versterkt, zodat je bijvoorbeeld het verkeer hoort of iemand kort kunt aanspreken. De Quick Access-functie maakt het extra handig: houd kort de linkeroorschelp ingedrukt en je schakelt direct over naar hear-through, zonder instellingen te veranderen.

©Fresh ’n Rebel

Geluid dat zich aan jou aanpast

Iedereen hoort anders, en dat merk je pas echt met Personal Sound by Audiodo. Deze technologie, geïntegreerd in de My Sound App, meet met een gehoortest hoe goed jij verschillende frequenties waarneemt. Op basis daarvan wordt een geluidsprofiel aangemaakt dat de muziek afstemt op jouw gehoor. De lage tonen worden iets krachtiger waar nodig, de hoge juist helderder. Zo klinkt elke noot precies goed!

De app geeft bovendien volledige controle over je instellingen. Je kunt de equalizer aanpassen, knoppen een eigen functie geven, het volume begrenzen of batterijbesparing activeren. Alles in één overzichtelijke interface.

©Fresh ’n Rebel

Schakelen zonder onderbreking

De Clam Ace 2 ondersteunt Multipoint Bluetooth, waarmee je twee apparaten tegelijk kunt verbinden. Zo kun je moeiteloos wisselen tussen laptop en smartphone. Een inkomend telefoontje aannemen terwijl je muziek luistert of een video bekijkt? De koptelefoon schakelt automatisch over.

Tijdens gesprekken zorgen twee Environmental Noise Cancelling-microfoons dat je stem helder blijft, zelfs in een rumoerige omgeving. En met Wind Noise Cancelling blijft ook buiten het geluid helder, zelfs als het waait. Dankzij on-ear detectie pauzeert de muziek automatisch als je de koptelefoon afzet, en gaat hij verder zodra je hem weer opzet. Met het volumewieltje en de klikbare knop op de oorschelp bedien je muziek, noise cancelling en spraakassistent zonder je telefoon erbij te hoeven pakken.

©Fresh ’n Rebel

Dagenlang luisteren zonder opladen

Een van de grootste pluspunten van de Clam Ace 2 is de speeltijd. Met meer dan 100 uur luisteren op één lading hoef je nauwelijks nog aan opladen te denken. Zelfs met actieve noise cancelling ingeschakeld haal je nog 60 uur speeltijd, en met tien minuten snelladen heb je alweer acht uur muziek. Handig als je vaak onderweg bent.

Het draagcomfort is net zo goed doordacht. De zachte oorkussens vormen zich naar je oren, terwijl de flexibele hoofdband ook bij lange luistersessies prettig blijft zitten. Na gebruik klap je de Clam Ace 2 eenvoudig in en berg je hem op in het meegeleverde tasje.

Kleur en karakter

Fresh 'n Rebel staat bekend om zijn frisse kleuren, en dat zie je terug in de Clam Ace 2. Van subtiel Ice Grey en Storm Grey tot opvallender Dreamy Lilac, Dried Green, True Blue en Pastel Pink – er is altijd een uitvoering die bij je past. Welke kleur je kiest, maakt voor de prijs geen verschil: die is voor elke tint 99,99 euro.

©Fresh ’n Rebel

Dit maakt de Clam Ace 2 bijzonder

De Clam Ace 2 past zich aan jou aan. Hij filtert storend geluid weg, stemt het geluid af op jouw gehoor met Personal Sound by Audiodo en houdt het moeiteloos dagenlang vol. Een slimme koptelefoon die meedenkt, comfortabel zit en altijd klaarstaat. Zoals het hoort. Zoals jíj het hoort!