ID.nl logo
Rommeltje van gemaakt? Zo deel je je schijven overzichtelijk in
Huis

Rommeltje van gemaakt? Zo deel je je schijven overzichtelijk in

De opslagruimte in onze computers en laptops worden steeds groter. Heel fijn natuurlijk, maar hoe zorg je ervoor dat je je bestanden geordend houdt? Schijfpartities maken, losse schijven koppelen, mappen maken of gewoon een goede lokale zoekmachine: er zijn verschillende manieren om opgeruimd te blijven en je bestanden en mappen snel te vinden als je ze nodig hebt.

We hebben steeds meer data die we op onze computer opslaan. Om later nog iets terug te kunnen vinden, is het van belang om het overzicht te behouden. Daar zijn verschillende manieren voor; welke past het beste bij jou?

Met partities breng je meer ordening aan op de schijf. Een partitie gedraagt zich op hoofdlijnen hetzelfde als een aparte schijf: Windows kent er een schijfletter aan toe en de inhoud is gescheiden van de rest van de harde schijf. Een schijf kan meerdere partities bevatten en elke partitie kan eigen kenmerken hebben. Computerfabrikanten maken vaak verborgen partities waarop zij de originele installatiebestanden van het besturingssysteem zetten. Heb je problemen met de computer en maak je gebruik van systeemprogramma’s (bijvoorbeeld om de computer te herstellen naar de fabrieksinstellingen), dan is de kans groot dat die een verborgen systeempartitie gebruiken.

First things first Uiteraard zorg je altijd voor een recente reservekopie van je kostbare bestanden en mappen, vooral als je aan de slag gaat met het ordenen of opschonen van de schijf. Bewaar de back-up bij voorkeur op een externe schijf of usb-stick, een NAS of maak gebruik van een online opslagdienst zoals Dropbox of OneDrive.

Met het ingebouwde Systeembeheer maak je de indeling van de schijf. In het startmenu typ je Diskmgmt.msc en druk je op Enter. Bovenin het venster van Schijfbeheer zijn de volumes van het systeem zichtbaar. Volumes kunnen fysieke schijven zijn, maar ook partities. In dit venster vind je ook verborgen (systeem)partities, waarover je eerder hebt gelezen. Zodra je op een volume klikt, wordt deze gemarkeerd in de tweede helft van het venster. Klik bijvoorbeeld op de C-schijf: onderin lees je dat het om de primaire schijf gaat, of deze is versleuteld en wat de status is (zoals In orde). Ook lees je of het hier om het gedeelte van de schijf gaat waarvan wordt opgestart.

Geen geduld meer met je computer?

Een (externe) ssd kan razendsnel je bestanden openen en opslaan

Aanpassen

Je gebruikt Schijfbeheer onder andere om nieuwe partities op de schijf te maken, al moet er wel voldoende vrije ruimte zijn. Zo kun je een partitie maken die je gebruikt voor de opslag van persoonlijke bestanden. Je houdt de data hiermee gescheiden van andere onderdelen, bijvoorbeeld een partitie met het besturingssysteem.

Klik met de rechtermuisknop op de schijf die je wilt indelen en kies Volume verkleinen. De ruimte die we hiermee vrijmaken, is bedoeld voor de nieuwe partitie. Lees bij Hoeveelheid beschikbare ruimte voor verkleinen hoeveel ruimte beschikbaar is. Geef aan hoeveel MB van de schijf mag worden gebruikt voor de nieuwe partitie. Controleer de waarde bij Totale grootte na verkleinen en Klik op Verkleinen.

De ruimte is vrijgekomen en wordt aangegeven als Niet-toegewezen ruimte. Je kunt deze ruimte benutten voor het maken van een of meerdere partities. Klik erop met de rechtermuisknop en kies Nieuw eenvoudig volume. Geef aan hoe groot de partitie mag worden. Maak je slechts één partitie, dan benut je uiteraard de volledige ruimte. Elke partitie heeft een eigen schijfletter, vergelijkbaar met een fysieke schijf. Geef de gewenste schijfletter op.

Formatteren

Net als bij een nieuwe harde schijf, is het bij een nieuwe partitie nodig om deze te formatteren. Pas hierna is de partitie klaar voor gebruik. Kies voor Dit volume op basis van de volgende instellingen formatteren. We kiezen voor NTFS, de standaardbestandsindeling van Windows. Geef de partitie een naam bij Volumenaam, bijvoorbeeld Archief. Kies voor Snelformatteren en klik op Volgende. De partitie is klaar voor gebruik. Heb je nog niet-toegewezen ruimte overgehouden voor het maken van andere partities, dan volg je dezelfde stappen om ook hier partities van te maken.

Schijfletters aanpassen Bij een geordende omgeving hoort ook een slim gebruik van schijfletters. Heb je een partitie een letter toegekend, maar ben je uiteindelijk niet tevreden? Open Schijfbeheer en zoek de partitie op. Klik erop met de rechtermuisknop en kies Stationsletter en paden wijzigen. Klik op de letter, kies Wijzigen en selecteer de gewenste bij Deze stationsletter toewijzen. Bevestig met een klik op OK. Het resultaat is direct zichtbaar, bijvoorbeeld in Verkenner.

Meer indelingsmogelijkheden

Hoewel Schijfbeheer zich prima leent voor eenvoudige schijfindeling, heeft het geen geavanceerde functies, bijvoorbeeld voor als je een bestandssysteem wilt omzetten naar een ander bestandssysteem. Goed voorbeeld hiervan is een eventuele overstap van FAT naar NTFS. Met een gratis tool als MiniTool Partition Wizard Free heb je meer mogelijkheden. Haal het programma binnen en let op dat je bij het installeren kiest voor Continue installing free edition en geen andere aangeboden programma’s mee-installeert.

Op het tabblad Partition Management vind je de belangrijkste functies. Links in het venster zijn de opties ondergebracht, terwijl je rechts een overzicht van de volumes aantreft. Vooral de opties in de sectie Change Partition (links in het venster) zijn interessant voor het ordenen van de schijf.

Heb je een bestaand volume en wil je hierin partities aanbrengen? Via de optie Split Partition kun je een bestaande partitie in meerdere segmenten verdelen en hiermee meerdere partities maken. Een nieuw venster wordt geopend. Gebruik de schuifregelaar om de gewenste grootte aan te geven. In plaats hiervan kun je ook de directe waarden opgeven, in het onderste gedeelte van het venster. Klik op OK. Je keert terug naar het hoofdvenster, waarin je de wijziging controleert. Ben je tevreden: klik op Apply. Nu pas wordt de wijziging doorgevoerd. Of klik op Undo als je de partities intact wilt houden.

Partities koppelen

Heb je in het verleden partities gemaakt en wil je juist terug naar een eenvoudiger indeling met minder partities? Met Partition Wizard kun je bestaande partities met elkaar samenvoegen. Kies links in het venster voor Merge Partition. Deze functie werkt alleen met NTFS-partities. Maak je nog gebruik van FAT-partities, dan zet je die eerst om naar NTFS, waarna je ze alsnog met elkaar kunt samenvoegen.

Selecteer de eerste partitie die je wilt samenvoegen en klik op Next. Kies hierna de volgende partitie die je wilt koppelen aan de eerste. Voor de overzichtelijkheid wordt de inhoud van de tweede partitie naar een eigen map gekopieerd, die vervolgens op de eerste partitie wordt geplaatst. Onder in het venster geef je in het daarvoor bestemde vak de gewenste bestandsnaam op. Klik op Finish.

Alles veiligstellen

Een back-up is alleen nuttig als deze recent gemaakt. Zorg dat je het maken van back-ups automatiseert, zodat je altijd over een reservekopie beschikt. Met GoodSync maak je automatisch een back-up van verschillende mappen. De software onderscheidt zich vooral op het gebied van ondersteunde diensten.

Zo kun je met GoodSync automatisch een back-up maken van je cloudopslag naar de lokale NAS. Stel bijvoorbeeld in dat elke zondag een back-up van Google Drive, Dropbox of OneDrive naar de lokale NAS moet worden gekopieerd. Of een synchronisatie tussen twee cloudaccounts.

GoodSync ondersteunt verschillende NAS-fabrikanten, waaronder Western Digital, Synology en QNAP. De gratis versie ondersteunt maximaal drie back-uptaken en honderd bestanden. Is dat te weinig, dan schakel je over op de betaalde variant.

Klik in GoodSync op New Job. Geef de taak een naam en kies het taaktype. Bij Backup worden items één kant uit gekopieerd: bijvoorbeeld van cloud naar NAS. Bij Synchronize worden de veranderingen op beide locaties uitgevoerd, zodat de inhoud op elk moment identiek is. Klik op OK. In het hoofdvenster klik je op de linkermap. Selecteer de eerste locatie, bijvoorbeeld Google Drive of Dropbox. Volg de stappen van de wizard om een verbinding met de dienst te maken. Herhaal deze stappen voor de tweede map.

Om de sessie later te starten, klik je met de rechtermuisknop op de taak (links in het venster) en kies je voor Analyze and Sync.

OneDrive onder de knie

Gebruik je OneDrive voor de opslag van je bestanden? Je hoeft niet per se alle bestanden zowel lokaal als online op te slaan. Heb je bijvoorbeeld ruimtegebrek op de lokale schijf, dan kun je ervoor kiezen om een deel van je bestanden alleen online beschikbaar te maken. De bestanden worden dan alleen in de cloud opgeslagen en niet meer lokaal. Dat scheelt ruimte.

In Verkenner blijf je alle bestanden netjes zien, ook als ze alleen online beschikbaar zijn. Zodra je het bestand opent, haalt OneDrive het bestand op de achtergrond snel binnen en wordt het geopend. Uiteraard moet de computer dan online zijn. Je bepaalt zelf welke mappen alleen online worden opgeslagen.

Klik met de rechtermuisknop op het pictogram van OneDrive in de taakbalk van Windows en klik op het tandwiel rechtsboven in het venster. In de sectie Synchroniseren en back-up klik je op Geavanceerde instellingen. Zet bij Bestanden op aanvraag de schuif op Aan.

Hierna bepaal je welke mappen altijd of alleen op aanvraag beschikbaar zijn. Open Verkenner (tip: gebruik Windows-toets+E) en blader naar de OneDrive-map. Klik met de rechtermuisknop op de map die je altijd lokaal beschikbaar wilt hebben, bijvoorbeeld omdat je eraan wilt werken tijdens een vliegreis en dan niet online bent. Kies Altijd bewaren op dit apparaat.

Andersom kan ook: een lokale map alleen online beschikbaar maken, zodat deze geen ruimte meer inneemt. Klik erop met de rechtermuisknop en kies Ruimte vrijmaken.

OneDrive als extra schijf Gebruik je OneDrive ook voor het archiveren van bestanden, die je verder niet op dagelijkse basis gebruikt? Je hoeft niet alle OneDrive-mappen zichtbaar te maken in Verkenner. Je zorgt hiermee voor een overzichtelijkere werkomgeving.

Open de instellingen van OneDrive en ga naar de sectie Account. Klik op Mappen kiezen. Een overzicht van alle OneDrive-mappen en -bestanden verschijnt. Haal de vinkjes weg bij de items die je niet meer zichtbaar wilt maken op de computer. OneDrive verwijdert ze vervolgens uit Verkenner. De bestanden blijven uiteraard nog wel bewaard in de OneDrive-account: je kunt ze bijvoorbeeld via de webomgeving van OneDrive alsnog benaderen.

Vergrendelde bestanden de baas

Ben je de computer aan het opschonen en opnieuw indelen, maar lukt het niet om een specifiek bestand of map te verwijderen? Als een item ‘in gebruik is’, is Windows weinig flexibel. Een vergrendeld bestand wordt mogelijk gegijzeld door een programma of een proces.

Heb je alle programma’s gesloten en kun je het item alsnog niet verwijderen? Met het programma LockHunter spoor je snel op wie de boosdoener is en kun je het bestand alsnog opruimen. Ga je met het programma aan de slag, let dan op dat je tijdens de installatie ervan de andere ongevraagde programma’s niet mee-installeert.

Na installatie klik je met de rechtermuisknop op het vergrendelde bestand. Kies What’s locking this file en ontdek welk programma of proces het bestand vergrendelt. Om het bestand te verwijderen, klik je erop met de rechtermuisknop en kies je Delete At Next System Restart. Je kunt LockHunter ook gebruiken om een dwarsliggend bestand een andere naam te geven (Unlock & Rename) of te kopiëren naar een andere map (Unlock & Copy).

Bestanden ontdubbelen

In de loop van de tijd zijn er mogelijk dubbele bestanden ontstaan op de computer. Bijvoorbeeld een map met foto’s die tweemaal is gekopieerd of gesynchroniseerd. Of identieke Word-documenten die op twee locaties staan. Het opzoeken en ontdubbelen van de schijf is tijdrovend. Toch is het belangrijk voor een geordende werkomgeving. Je kunt hiervoor gebruikmaken van Duplicate Cleaner. Het programma is opgebouwd uit een aantal tabbladen.

Op het tabblad Zoekcriteria bepaal je naar welke bestanden je op zoek wilt gaan en aan welke voorwaarden ze moeten voldoen. Bijvoorbeeld Dezelfde bestandsnaam of Dezelfde mapnaam. Duplicate Cleaner heeft een aantal aparte modi, bedoeld voor specifieke bestanden. Zo is er een Afbeeldingenmodus, Muziekmodus en Videomodus. Juist van dit type bestanden zijn vaak duplicaten aanwezig. Bepaal ook hier de voorwaarden.

Op het tabblad Scanlocatie geef je aan waar Duplicate Cleaner op zoek moet gaan. Kies tot slot voor het tabblad Scan starten. In het resultatenvenster zie je welke bestanden en mappen dubbel voorkomen en kun je ze verwijderen.

Snel je bestanden vinden

De ingebouwde zoekmachine van Windows is vooral de afgelopen edities een stuk bruikbaarder geworden. Toch is de zoekfunctie niet altijd even behulpzaam als je op zoek bent naar een specifiek bestand of map. De makers van het gratis Everything pakken het anders aan.

In tegenstelling tot de ingebouwde zoekfunctie van Windows, indexeert Everything alle items op de harde schijf. Zo weet je zeker dat je daadwerkelijke alle resultaten te zien krijgt bij elke zoekactie. Het programma is bijzonder compact. Er is zelfs een versie beschikbaar die je niet hoeft te installeren.

Everything toont alle bestanden zodra je het venster opent. Door de zoekterm te typen, worden de zoekresultaten verder verfijnd.

Zoeken 2.0

Wil je de ingebouwde zoekfunctie van Windows toch een kans geven? Je kunt de bruikbaarheid van Windows Zoeken verbeteren: open het startmenu en typ Indexeringsopties. Werp een blik boven in het scherm: hier lees je hoeveel items zijn geïndexeerd en of het indexeren is voltooid. In het vak eronder zie je welke locaties door Windows worden geïndexeerd en daarmee doorzoekbaar zijn. Klik op Wijzigen. Geef aan welke locaties je ook wilt indexeren, bijvoorbeeld een externe schijf of zelf gemaakte partities. Klik op Alle locaties weergeven als Windows niet alle locaties toont.

Keer hierna terug naar het hoofdvenster en klik op Geavanceerd. Hier kun je onder meer opgeven dat je versleutelde bestanden ook gewoon wilt indexeren. Op het tabblad Bestandstypen geef je aan welke bestandsformaten doorzoekbaar moeten zijn.

▼ Volgende artikel
Bouw een slim en energiezuinig e-ink-scherm voor je smarthome
Huis

Bouw een slim en energiezuinig e-ink-scherm voor je smarthome

Je smarthome hangt vol met slimme apparatuur en sensoren die je van alles over je huis vertellen, waardoor het haast zonde is dat je deze data alleen vanaf je smartphone of computer kunt aflezen. Een tablet aan de muur hangen kan een oplossing zijn, maar het kan nog een beetje moderner. In dit artikel lees je hoe je zelf een e-ink-scherm bouwt dat je overal in huis kunt neerzetten of ophangen.

In dit artikel laten we zien hoe je zelf een e-ink-scherm bouwt en gebruikt voor je smarthome:

  • Ga voor de Home Assistant Green of installeer Home Assistant op een Raspberry Pi
  • Kies voor een e-ink-scherm van WaveShare
  • Verbind het scherm met een ESP32-microcontroller en programmeer deze met ESPHome
  • Configureer een YAML-bestand om data als temperatuur en luchtvochtigheid weer te geven
  • Plaats het scherm in een fotolijstje of 3D-geprinte behuizing

Wat er nog meer in huis slim kan? Zo maak je van je doorsnee huis een slim, comfortabel en veilig huis

Er zijn meerdere redenen om e-ink te gebruiken om informatie over je smarthome te tonen. Ten eerste zijn deze schermen niet voorzien van achtergrondverlichting, waardoor ze geen baken van licht in je kamer worden. Zo’n scherm is net zo subtiel als een foto aan de muur en kan bij het juiste formaat zelfs in een fotolijstje worden gestopt. Ten tweede is e-ink zeer energiezuinig: het scherm verbruikt alleen stroom als deze het de inhoud ververst. Laat jouw scherm de temperatuur in een kamer zien en blijft die urenlang stabiel? Dan wijzigt het scherm niet en verbruikt het bijna geen energie.

Compatibiliteit

Uiteraard is niet ieder smarthomesysteem compatibel met zelfgebouwde e-ink-schermpjes. In dit artikel gaan we uit van een smarthome met Home Assistant, een populair opensource-platform van Nederlandse makelij. Omdat Home Assistant opensource is, werkt het met tal van extra toepassingen en apparaten – waaronder de zeer flexibele ESP32-microcontroller. Dit zijn kleine apparaatjes die je met allerlei apparatuur kunt verbinden en vervolgens programmeert om door Home Assistant als slim thuisapparaat te worden gezien.

Home Assistant

Home Assistant is op allerlei soorten apparaten te installeren. Het bedrijf achter het systeem verkoopt de Home Assistant Green voor pakweg 130 euro. Dat is de simpelste oplossing, maar wie een ongebruikte Raspberry Pi in de kast heeft liggen, kan daar ook de Home Assistant-software op installeren. Een Raspberry Pi 3 is bruikbaar, maar een Pi 4 of 5 wordt geadviseerd. Groot voordeel van een Pi is dat Home Assistant in de officiële configuratiesoftware van de fabrikant zit verwerkt.

Je downloadt de Raspberry Pi Imager van www.raspberrypi.com/software. Bij het voorbereiden van je microSD-kaart kies je Other specific-purpose OS gevolgd door Home assistants and home automation. In de getoonde lijst selecteer je de software voor Home Assistant.

De Home Assistant Green is een alles-in-één-oplossing voor wie zijn smarthome op Home Assistant wil aansluiten.

Configuratie

Staat de software op je microSD-kaart, dan kun je deze in je Pi steken, de stroom aansluiten bij voorkeur een ethernetkabel aansluiten. In de browser van je computer open je dan http://homeassistant.local:8123 om het smarthomesysteem naar wens te configureren.

Je kunt binnen Home Assistant nagenoeg al je gebruikte slimme gadgets toevoegen, zoals de lampen van Hue, sloten van Nuki en verwarmingsknoppen van Tado. Voor apparaten die niet officieel worden ondersteund zijn er bijna altijd wel door fans gemaakte integraties die met het systeem communiceren. Over alle apparaten die gekoppeld zijn aan Home Assistant koppelt kun je later informatie laten weergeven op je e-ink-scherm.

Drie stukjes van de puzzel

Voor de bouw van je e-ink-display heb je drie zaken nodig. Ten eerste is er het scherm zelf. Hier gaan we uit van een 4,2inch-display van WaveShare. Deze is in meerdere webwinkels te koop voor rond de 35 euro. Andere schermen zouden ook moeten werken, maar van dit WaveShare-scherm is bekend dat meer mensen ze succesvol met Home Assistant hebben verbonden. Omdat je later afhankelijk bent van een stukje code, is het gunstig om een beproefde optie te kiezen.

Dit beeldscherm van WaveShare gebruikt e-paper, waardoor informatie net als bij een e-reader wordt getoond. Zeer zuinig en goed af te lezen in fel zonlicht.

Vergeet je HAT niet

Let er bij je aanschaf goed op dat je scherm voorzien is van een zogeheten E-Paper Driver HAT. Bij WaveShare zit dit er standaard op. HAT staat voor Hardware Attached on Top, een printplaatje dat extra functionaliteit aan je onderdeel geeft. In dit geval kun je de Driver HAT met een standaard ribbonkabel met het scherm verbinden, waarna je allerlei kleine pinnetjes hebt om snoertjes op aan te sluiten om weer met een andere device te verbinden. Snoertjes die je nodig hebt voor het laatste stuk van onze puzzel.

Met de speciale E-Paper Driver HAT kun je het beeldscherm aansluiten op andere apparaatjes, zoals de ESP32.

Microcontroller aansluiten

Als laatste hebben we een ESP32-microcontroller nodig. Door de kabels van de E-Paper Driver HAT te verbinden met de ESP32, kan het scherm met wifi verbinden en data ontvangen van Home Assistant. Bijna iedere ESP32 werkt, maar zorg er wel voor dat je model kleine cirkelgaatjes aan de zijkanten heeft. Deze heb je later nodig om te solderen. Dit vergt enige ervaring met een soldeerbout. Hoewel de HAT snoertjes heeft die je kunt vastpluggen, moet je de uiteindes vastsolderen aan verbindingspoortjes van de ESP32-module.

©Tomasz - stock.adobe.com

Deze ESP32 is een zogeheten microcontroller. Programmeer hem met de juiste firmware en hij kan ieder apparaat met Home Assistant verbinden.

Welke kabel naar welke GPIO-pin?

Je kunt de kabels van je HAT uiteraard niet zomaar solderen. Hier een overzicht van welk snoer je waarmee verbindt:

  • BUSY-kabel aan de GPIO27-pin
  • RST-kabel aan de GPIO33-pin
  • DC-kabel aan de GPIO25-pin
  • CS-kabel aan de GPIO26-pin
  • CLK-kabel aan de GPIO18-pin
  • MOSI-kabel aan de GPIO23-pin
  • GND-kabel aan de GND-pin
  • 3.3V-kabel aan de 3.3V-pin

Deze pins gelden voor de configuratie met het door ons gebruikte 4,2inch-display. Wees voorzichtig en kijk vooraf goed wat voor aansluitingen worden gebruikt bij een configuratie voor jouw beeldscherm, soms kan dat namelijk verschillen.

ESPHome

Zijn je schermpje, de HAT en de ESP32 allemaal met elkaar verbonden? Dan is het tijd om de ESP32 te programmeren. Dat doen we met behulp van ESPHome, wat op zijn beurt weer in Home Assistant kan worden geïnstalleerd. Open in een browser het webadres van jouw Home Assistant en ga in de linkerbalk onderaan naar Instellingen / Add-ons. Druk rechtsonder op de knop voor de add-on-winkel, zoek ESPHome en installeer dat.

Druk na installatie op de knop Start. Klik daarna op Open Web UI te klikken. Je ziet het ESPHome Dashboard. Hier kun je de ESP32 configureren zonder geavanceerde programmeerkennis. Verbind je installatie met een usb-kabel aan Home Assistant en tik op New Device. Volg hierna de geboden stappen.

ESPHome is gebruiksvriendelijk vanwege het dashboard met alle opties.

YAML-configuratie

Wordt er om een YAML-configuratie gevraagd, plak dan de code getoond op de pagina die je vindt via www.kwikr.nl/epaperyaml. Voer de gegevens van je wifi-netwerk in. Dit configuratiebestand zorgt ervoor dat de ESP32 weet met welke pins hij voor je scherm moet communiceren en wat voor data er op het display getoond moeten worden. Standaard heeft dit bestand een configuratie met een plantensensor, koolmonoxidemeter, de huidige temperatuur en luchtvochtigheid in de ruimte. Door deze apparaten te vervangen door andere apparatuur die aan jouw Home Assistant is verbonden, kun je de inhoud van het display naar eigen smaak veranderen.

Updates of wijzigingen doorvoeren

Bij het instellen van de ESP32-module wordt speciale firmware naar de hardware geschreven. Dat kan bij de eerste installatie alleen als hij met een usb-kabel met je Home Assistant-apparaat is verbonden. Als je later updates of wijzigingen wil doorvoeren, kun je de gadget met het ESPHome-dashboard verbinden.

In een fotolijstje

Nu zou je e-inkscherm het moeten doen. Dan rest ons nog maar één ding: de gadget ergens in je huis neerzetten of ophangen. Met een beetje geluk kun je een fotolijstje vinden dat ruimte biedt aan het scherm, de HAT en de ESP32. Het 4,2inch-display is aan de buitenkant 103 bij 78,5 millimeter groot, waardoor hij ruim past in een lijstje voor een foto van klein formaat, 100 bij 150 millimeter.

Heb je een 3D-printer? Op www.printables.com vind je allerlei 3D-behuizingen voor de e-ink-schermen van WaveShare, van simpele standaarden tot aan elegante lijstjes voor aan de muur. Groot voordeel aan deze oplossingen is dat ze vaak gemaakt zijn om de ESP32 en HAT ook te integreren, waardoor alles mooi in één pakketje kan worden weggestopt.

Er zijn online tal van 3D-printbare hoesjes speciaal voor dit project te vinden, waaronder deze op printables.com van gebruiker G00TH.

Stroom gewenst, maar optioneel

Het scherm gebruikt nagenoeg geen stroom, maar de ESP32 wel. De microcontroller heeft meerdere processorkernen en een wifi-module die continu verbinding moeten maken.

Wil je het scherm ergens ophangen zonder stroomvoorziening, dan zijn er verschillende oplossingen. Het beeldscherm toont informatie tot er nieuwe informatie moet worden weergegeven, zelfs als de stroomtoevoer niet beschikbaar is. Je zou dus het scherm bijvoorbeeld op een plek kunnen hangen waar slechts eens per dag nieuwe informatie getoond hoeft te worden. Denk aan de agendapunten van die dag of het weerbericht. Je kunt dan aan het begin van je dag even een powerbank aan de ESP32 hangen. Het apparaatje start dan op, haalt zijn nieuwe informatie op en toont dit op het scherm. Daarna kan de stroom er weer af.

▼ Volgende artikel
Hoe privacyvriendelijk zijn op privacy gerichte browsers?
© BillionPhotos.com- stock.adobe.com
Huis

Hoe privacyvriendelijk zijn op privacy gerichte browsers?

Als je het belangrijk vindt dat je niet gevolgd wordt tijdens het internetten, kun je beter geen standaardbrowser als Microsoft Edge en Google Chrome gebruiken. Er zijn verschillende browsers die beweren speciaal te zijn ontworpen om je online sporen zo veel mogelijk te verbergen. In dit artikel bespreken we vier zelfbenoemde privacybrowsers en kijken we of ze hun beloftes waarmaken.

In dit artikel bespreken we Brave, DuckDuckGo, LibreWolf en TOR. Dit zijn alle vier internetbrowsers die ingericht zijn op privacyvriendelijkheid.

Gebruik je toch liever een bekendere browser, maar wil je je online privacy wel zoveel mogelijk waarborgen? In dit artikel bespreken we hoe populaire browsers omgaan met je privacy.

Brave

De op Chromium gebaseerde Brave-browser zorgt er (zonder dat je aan de instellingen hoeft te komen) voor dat de identificeerbare informatie die je browser naar websites en adverteerders stuurt (oftewel je 'fingerprint'), iedere keer weer compleet willekeurig is, zodat je niet betrouwbaar kunt worden geïdentificeerd. Volgens de website Cover Your Tracks worden vrijwel alle trackers geblokkeerd door de browser.

Desondanks vertrouwen sommige gebruikers Brave niet meer, doordat de browser verschillende controverses op zijn naam heeft staan. Zo kwam Brave in 2016 met een (optionele) functie die advertenties op websites blokkeerde, maar vervolgens verving door eigen reclames. Gebruikers kregen dus alsnog advertenties te zien, maar nu streek de browser daar zelf de inkomsten voor op.

Vier jaar later verving Brave zonder het te melden URL's naar sommige cryptosites door affiliatelinks (waar de browser geld mee verdient) en in 2023 kwam de browser in opspraak omdat het zijn VPN-dienst standaard installeerde bij gebruikers. Brave beweert overigens dat dit allemaal fouten betrof en heeft de controversiële veranderingen inmiddels teruggedraaid.

DuckDuckGo

De zelfbenoemde 'Private Browser' DuckDuckGo belooft net als de andere browsers in dit artikel dat je tijdens het surfen niet kan worden getraceerd. Toch scoort de browser op basis van de uitslagen van PrivacyTests.org minder goed dan andere privacybrowsers. Er worden met de standaardinstellingen maar iets meer trackers geblokkeerd en fingerprintgegevens verborgen dan bij reguliere browsers. In een recent onderzoek werd dan ook geconcludeerd dat DDG direct na de installatie 'middelmatige privacybescherming' biedt, terwijl de andere in dit artikel besproken browsers volgens de onderzoekers een hoge mate van privacybescherming bieden. Wel kun je je privacy via de instellingen opkalefateren.

DuckDuckGo maakt (net als veel andere privacybrowsers) standaard gebruik van zijn gelijknamige zoekmachine waarmee je incognito surft. Hoewel de zoekmachine de zoekindex van Microsofts Bing gebruikt, kan Microsoft hierdoor niet zien waar je naar zoekt. Deze zoekdeal met Microsoft zorgde in 2022 wel voor wat controverse, aangezien toen bleek dat DDG hierdoor de trackers van Microsoft niet mocht blokkeren. Kort nadat dit ontdekt werd, liet DuckDuckGo weten dat het de trackers van het bedrijf toch wel gaat blokkeren.

Zere vingers gekregen van je touchpad?

Dan wordt het tijd voor een goede muis!

LibreWolf

LibreWolf is een aangepaste versie van Firefox die standaard een stuk meer privacyfuncties en een robuustere beveiliging biedt. Net als Brave komt de browser feilloos door de trackingtests van PrivacyTests.org heen, al laat je volgens Cover Your Tracks wel nog enkele vingerafdrukgegevens achter in LibreWolf.

Standaard worden alle gebruikersgegevens en cookies gewist na het sluiten van de browser, wat lang niet iedereen handig zal vinden, maar dat kan via de instellingen ongedaan gemaakt worden. Ook zijn de standaardinstellingen mogelijk dusdanig streng dat sommige websites onbruikbaar worden en er andere problemen ontstaan, zoals het niet kunnen inschakelen van de donkere modus. Volgens de ontwikkelaar kun je de meeste problemen verhelpen door de optie Resist Fingerprinting in de instellingen uit te schakelen, maar dat gaat natuurlijk wel ten koste van de privacy.

TOR

Als je écht zo anoniem mogelijk wil internetten, is TOR waarschijnlijk de beste keus. Voordat je een website bezoekt, wordt je 'bezoekaanvraag' eerst door meerdere lagen versleuteling gehaald voordat de pagina in kwestie wordt geladen. TOR anonimiseert alle fingerprints en blokkeert alle reclames en trackingscripts, waardoor het bijna onmogelijk wordt om iemands locatie of identiteit (bijvoorbeeld door middel van het IP-adres) te achterhalen. Niet zo gek, dus, dat TOR de populairste manier is om verborgen .onion-adressen (ook wel het darkweb genoemd) te bezoeken.

Deze verregaande privacyfocus gaat wel ten koste van de gebruiksvriendelijkheid. TOR is merkbaar langzamer dan reguliere browsers, omdat al je verzoeken eerst meerdere keren omgeleid worden zodat je onnavolgbaar blijft. Ook worden alle cookies na iedere sessie standaard gewist, waardoor je telkens met 'schone lei' begint en je veelgebruikte webadressen, inloggegevens en dergelijke steeds weer handmatig moet invullen. Doordat TOR álle trackers blokkeert, functioneert een groot aantal websites bovendien niet goed in deze browser, blijkt uit onderzoek van The Markup.

Lees ook: Hoe gaan populaire browsers om met je privacy?