Project Cars (kort voor Community Assisted Racing Simulator, omdat de game met financiën en feedback vanuit de community werd ontwikkeld) is misschien wel dé racegame van 2015. Dat komt wel mede door een gebrek aan concurrentie – dit najaar verwachten we nog Forza Motorsport 6, en dan hebben we het belangrijkste weer gehad. De simulator van Slightly Mad Studios zou in eerste instantie verschijnen in dezelfde periode als zwaargewichten Forza Horizon 2, Driveclub en The Crew, maar kreeg meermaals uitstel. Gelukkig maar, want de game lijkt beter tot zijn recht te komen dankzij de extra ontwikkeltijd én het rustige releaseseizoen.

©PXimport

This is Madness

Stiekem hebben we hier overigens te maken met de spirituele opvolger op Shift 2: Unleashed uit 2011, het tweede en laatste 'circuituitje' van de Need for Speed-franchise, ook afkomstig van Slightly Mad Studios en aangedreven door de zelfontwikkelde Madness-engine. Wie die game heeft gespeeld, herinnert wellicht vooral het nerveuze stuurgedrag en diverse bugs, al probeerde Shift 2 ook de rauwe beleving achter het stuur van raceauto's over te brengen – met aardig succes. Vier jaar later kunnen we dat ook zeggen van Project Cars: elke race is een adrenalinerush op tempo vol heftig grommende motoren, vlammende uitlaten, dramatische lichteffecten en nu zelfs verblindende hoosbuien en mistbanken.

Cruciaal verschil met voorheen: Project Cars beschikt over enkele van de beste physics in een racegame tot nog toe. Ze zijn misschien niet zo door en door fijngeslepen als die van pure pc-simulaties Assetto Corsa en rFactor, maar staan zeker op een hoger niveau dan de meeste recente Gran Turismo's en Forza Motorsports. Ook daarin moet je bijvoorbeeld je banden opwarmen voor maximale grip, al is dat verloop veel beter voelbaar in Project Cars. Hetzelfde geldt voor de manier waarop de baan nat wordt en weer opdroogt, remmen hun vermogen om de auto te vertragen verliezen na intens gebruik en auto's met een bepaald soort motor minder vermogen hebben wanneer de lucht minder zuurstofrijk is. Op papier misschien details die alleen opwindend zijn voor echte racenerds, maar alles bij elkaar geven ze de game een niveau van waarheidsgetrouwheid waar de concurrentie nauwelijks aan kan tippen.

©PXimport

Je raadt het al: Project Cars is geen gemakkelijke racegame. Er zijn hulpmiddelen – doch geen terugspoelfunctie, tot vreugde van puristen – maar zelfs daarmee kun je achterstevoren op of naast de baan komen te staan. De enige manier om je hier te redden, is oefenen en werken aan je stuurmanskunst. Een goed racestuurtje kan daar overigens bij helpen: de game is prima te spelen met een controller, maar zoals bij elke fatsoenlijke sim haal je er dan simpelweg niet het maximale uit. Ook het afstellen van je auto kunt helpen, al is basiskennis van autotechniek daarvoor een must. De kunstmatige intelligentie is overigens wel goed schaalbaar van gemakkelijk te verslaan tot erg pittig – al op zeventig procent zijn ze niet te beroerd om je binnendoor te passeren op het gras of een tik uit te delen.

Bijschnabbelen

De inhoud van de game doet sterk denken aan wat de TOCA- en DTM Race Driver-spellen van weleer neerzetten: een breed spectrum aan disciplines, uiteenlopend van karting tot formuleauto's en toerwagens tot de allersnelste raceprototypes. Alle auto's, alle circuits en alle mogelijkheden zijn vanaf het begin al beschikbaar. Zo ook in de carrièrestand, waarin je zelf bepaalt in welke klasse je instapt. Vervolgens doorloop je één of meerdere seizoenen op jacht naar de titel. Extra slim is de optie om meerdere carrièrepaden tegelijk te bewandelen, zodat je prima kunt bijschnabbelen in toerwagens terwijl je hoofdzakelijk probeert op te klimmen in de formuleracerij.

©PXimport

Uiteraard zijn er ook losse race(weekend)s, vrije trainingen en uitgebreide online mogelijkheden – tot 16 spelers op de PlayStation 4, Xbox One en pc met 32-bit; tot 32 spelers op de pc met 64-bit. Voor de PS4 geldt een resolutie van 1080p, voor de XOne 900p, pc-gebruikers kunnen afhankelijk van hun hardware met 4K of zelfs 12K uit hun dak gaan. Wij hebben op de PlayStation 4 in elk geval geen prestatieverlies meegemaakt, zelfs niet met veertig strijdende auto's in beeld. Knap! En er zijn vele technische mogelijkheden om de game aan te passen naar jouw smaak op het gebied van presentatie – zelfs de camerastandpunten zijn te bewerken. Wel begint de game wat te frustreren als je op zoek bent naar functie A, mogelijkheid B of optie C: de menustructuur is behoorlijk complex en de lelijke, donkere grafische interface en onduidelijke eenmalige uitleg helpen niet mee. Vooral consolespelers worden daarmee wat aan hun lot overgelaten: hoe moeten zij tientallen functies koppelen aan iets meer dan een dozijn knoppen op de controller? En kunnen de kleurstellingen van auto's nu wel of niet aangepast worden?

Stomme Stig

Ook tijdens de races steken irritaties de kop op: je kunt pitstops maken, maar de schema's voor wat je (overigens altijd onzichtbare) pitcrew moet uitvoeren zijn een crime om samen te stellen. Daarnaast zijn we niet altijd te spreken over de originele witte Stig uit Top Gear, oftewel Ben Collins, die als jouw race-engineer tips geeft tijdens het racen en niet met een functie het zwijgen opgelegd kan worden. We hebben het zelf ook wel door als een koplamp kapot is en hoeven daar niet driemaal in één ronde van op de hoogte gebracht te worden...

©PXimport

Gelukkig is de algemene presentatie van de game best in orde. We kunnen Project Cars niet de allermooiste racegame aller tijden noemen – af en toe verstoort een ruwe texture, ontbrekend detail of een grafische bug de beleving – maar grafisch is er weinig te klagen met prachtige, volledig gemodelleerde auto's, dynamische belichting (waarbij zelfs rekening gehouden wordt met de tijd van het jaar voor de stand van de zon) en dito weersomstandigheden. Het weer is trouwens meer indrukwekkend wegens het effect op de gameplay dan de vormgeving ervan, want op het oog valt het water hier niet zo realistisch uit de lucht als de alle kanten op klotsende regen in Driveclub. Maar een druppelfiltertje doet ook z'n werk.

Met vele tientallen circuits, waaronder een stel die je eigenlijk nauwelijks tegenkomt in racegames anno nu, is er genoeg asfalt om in de vingers te krijgen. De keuze in auto's houdt echter niet over: er zijn bolides voor alle disciplines, maar we missen toch wel een hoop moderne modellen en bepaalde merken: Ferrari's, Lamborghini's en vooral Japanse auto's zijn alleen met een vergrootglas te vinden. Het lijkt een oubollig kritiekpunt om over zoiets te zeuren, maar Project Cars mist op deze manier wel een hoop essentiële modellen. Wellicht dat dit gemis met aanvullende content nog wordt goedgemaakt, want in de basis is dit een absolute must voor de racepurist met een actuele spelcomputer of fatsoenlijke pc.

Project Cars is gespeeld op de PlayStation 4.

Gaat je kind na de zomervakantie naar de middelbare school? Dan heeft hij of zij waarschijnlijk een laptop nodig. Als ouder wil je natuurlijk een laptop kiezen die past bij wat de school vraagt én bij de manier waarop je kind ermee werkt. Maar waar let je dan op?

Lees ook: Van powerbank tot adapter: dit zijn de handigste accessoires voor je laptop

Een laptop is best een uitgave; wanneer je schoolgaande kind er een nodig heeft, is het dus zaak dat je er eentje koopt waarmee hij of zij een aantal jaar vooruit kan (sterker nog: het liefst de hele schooltijd). Door vooraf goed te kijken naar wat de school aanraadt en specificaties te vergelijken, weet je zeker dat je de juiste laptop voor je kind vindt. 

Chromebook of Windows?

De eerste keuze die je vaak moet maken is die tussen een Chromebook en een Windows-laptop. Veel scholen werken met Google Workspace, zoals Google Docs, Drive en Classroom. In dat geval is een Chromebook een logische keuze: snel, betaalbaar en makkelijk in gebruik.

Werkt de school met specifieke software zoals Office of educatieve programma's die alleen op Windows draaien? Dan is een Windows-laptop een betere optie. Die kan bovendien zwaardere toepassingen aan, zoals fotobewerking of programmeren – handig als je kind in de bovenbouw zit of een technisch profiel kiest.

Snelheid en geheugen

Een laptop moet vlot reageren, ook als er meerdere tabbladen openstaan. Kijk daarom naar de processor en het werkgeheugen. Voor een Chromebook volstaat een eenvoudige chip, maar ook daar is 8 GB werkgeheugen aan te raden – 4 GB is eigenlijk te krap. Bij een Windows-laptop is een i3 of Ryzen 3 het minimum, maar voor soepel multitasken is een i5 of Ryzen 5 verstandiger.

Ook het type opslag maakt verschil: kies voor een SSD in plaats van een traditionele harde schijf. Een SSD is stiller, sneller en minder kwetsbaar. Met 256 GB heb je voldoende ruimte voor schoolwerk, documenten en af en toe een download.

Formaat en gewicht

Een laptop voor school gaat dagelijks mee in de tas. Hij moet dus niet te zwaar zijn. Een scherm van 13 tot 15 inch is een goede keuze: dat is groot genoeg om prettig op te kunnen werken, klein genoeg om mee te nemen. Let ook op het gewicht. Alles onder de 1,7 kilo is prima voor dagelijks vervoer. Sommige modellen zijn 2-in-1: ze hebben een touchscreen en kunnen ook als tablet worden gebruikt. Dat is handig bij creatieve opdrachten, maar niet per se nodig voor iedereen.

Batterijduur

De batterij moet een hele schooldag meegaan, want opladen in de klas is vaak geen optie. Reken op minimaal zes uur, maar meer is beter. Chromebooks scoren hier vaak goed, met accuduur tot tien uur of meer. Bij Windows-laptops verschilt het sterk per model. Kijk daarom niet alleen naar de opgegeven accuduur, maar ook naar ervaringen van andere gebruikers.

©ID.nl

Lees ook: Zo geef je je laptop een langere adem

Degelijkheid

Scholieren gaan niet altijd even voorzichtig met hun spullen om. Het is daarom slim om te letten op de bouwkwaliteit van de laptop. Modellen met een stevige behuizing kunnen beter tegen een stootje in een volle schooltas. In dat opzicht zijn zogeheten 'zakelijke laptops' interessant. Denk aan laptopseries zoals de HP EliteBook, Dell Latitude of Lenovo ThinkPad. Die zijn oorspronkelijk bedoeld voor intensief gebruik op kantoor, maar juist daardoor zijn ze vaak robuuster dan vergelijkbare consumentenmodellen.

Als ouder ga je waarschijnlijk niet direct op zoek naar een zakelijke laptop voor je kind, maar in het aanbod van refurbished laptops kom je dit soort modellen veel tegen. Ze zijn dan professioneel opgeknapt, opnieuw geïnstalleerd en meestal voorzien van garantie. Voor een bedrag van 200 à 300 euro heb je dan een laptop die beter gebouwd is dan veel nieuwe modellen in die prijsklasse. Je betaalt niet voor uiterlijk of overbodige functies, maar voor een betrouwbaar apparaat dat tegen een stootje kan.

Handige extra's

Naast de laptop zelf zijn er nog wat dingen die het gebruik makkelijker maken. Een stevige hoes of laptoptas is natuurlijk een must: het is niet slim om de laptop los in een schooltas of rugzak mee te nemen. Een extra toetsenbord of losse muis kan thuis handig zijn, bijvoorbeeld als je kind huiswerk maakt aan een bureau. Een laptopstandaard helpt om rechter te zitten en voorkomt dat je kind lang in een verkeerde houding werkt.

Veiligheid en updates

Het is de bedoeling dat de schoollaptop die je koopt jarenlang meegaat, dus het is verstandig om te controleren hoe lang het besturingssysteem nog updates krijgt. Zeker bij Chromebooks kun je per model opzoeken tot welk jaar er beveiligingsupdates worden aangeboden. Omdat Google een updatebeleid heeft waarbij Chromebooks van na 2021 10 jaar updates krijgen, zit je hiermee dus eigenlijk altijd goed. Heb je een model op het oog? Dan kun je online opzoeken wat de AUE-datum (Auto Update Expiration) is.

Ook voor Windows krijg je jarenlang updates. Belangrijk is wel dat je kiest voor de meest recente versie – op dit moment is dat Windows 11. Kom je ergens een goedkope laptop met Windows 10 tegen? Let dan goed op of de hardware geschikt is voor een upgrade naar Windows 11. Is dat niet het geval, dan kun je die laptop maar beter niet kopen, want de ondersteuning voor Windows 10 stopt op 14 oktober 2025.

Let er ook op of je de aanwezige opslag of het werkgeheugen eventueel nog kunt uitbreiden – dat maakt het apparaat toekomstbestendiger. Extra beveiligingsopties zoals een vingerafdrukscanner of webcamcover zijn geen noodzaak, maar kunnen wel prettig zijn.

Zorg er ook voor dat bestanden automatisch worden opgeslagen in de cloud, bijvoorbeeld via Google Drive of OneDrive. Afhankelijk van de leeftijd kan het ook nog slim zijn om ouderlijk toezicht in te stellen, bijvoorbeeld via een beheerd Google-account of de instellingen van Windows.

Connectiviteit en aansluitingen

De meeste laptops zijn standaard uitgerust met wifi, maar het loont om te letten op ondersteuning voor wifi 6. Daarmee is de verbinding sneller en stabieler, wat handig is op drukke schoolnetwerken. Een USB-C-poort is aan te raden voor opladen, randapparatuur en accessoires. Een HDMI-aansluiting is handig als je kind presentaties moet geven of thuis een groter scherm wil aansluiten. En hoewel steeds minder laptops er standaard mee komen, kan een ethernetpoort soms handig zijn als wifi tijdelijk niet werkt. De laptop kan dan met een kabel rechtstreeks op de router worden aangesloten.

Kosten en regelingen

Een goede laptop hoeft niet extreem duur te zijn, maar je moet toch al snel rekenen op een bedrag van minimaal 400 euro voor een geschikt Chromebook. Voor een nieuwe Windows-laptop ben je al snel 550 euro of meer kwijt. Kies je voor refurbished, dan ben je goedkoper uit. Kun je het zelf niet betalen, kijk dan of de school een regeling heeft. Informeer ook bij je gemeente: vaak bieden die een vergoeding of tegemoetkoming voor mensen met een minimum inkomen die een laptop voor hun kind moeten kopen

Sommige ouders kiezen ervoor om een laptop te verzekeren, wat zeker iets is om te overwegen bij jongere kinderen. Schade of diefstal komt helaas regelmatig voor. Daarnaast bieden bedrijven als Microsoft en Adobe korting aan wanneer hun software wordt aangeschaft voor leerlingen (én ouders).  Kijk ook eens op Surfspot; daar is veel software waarvoor je korting kunt krijgen verzameld.

Tot slot

Voor de meeste middelbare scholieren is een Chromebook met 8 GB werkgeheugen een goede, betaalbare keuze, zeker als de school volledig met Google werkt. Wordt er intensiever met software gewerkt of wil je dat de laptop ook in de bovenbouw nog voldoet? Kies dan voor een Windows-model met een snellere processor en meer opslag. Wat je ook kiest: let op het gewicht, de batterijduur en hoe lang het apparaat nog updates krijgt. Dan weet je zeker dat je kind er niet alleen dit schooljaar, maar ook daarna goed mee uit de voeten kan.

Je oven kan veel meer dan je denkt. Toch gebruiken veel mensen alleen de heteluchtstand – ook al is dat niet altijd de beste keuze. Boven- en onderwarmte, grill en hetelucht: ze doen allemaal iets anders. Wat je waarvoor gebruikt, lees je hier.

Onder- en bovenwarmte: langzaam en zeker

Bij onder- en bovenwarmte komt de warmte van twee verwarmingselementen die los of samen gebruikt kunnen worden. De oven verwarmt gelijkmatig van boven en beneden, maar zonder ventilator. Daardoor is dit een wat tragere maar stabiele manier van garen, ideaal voor gerechten die tijd nodig hebben om te rijzen of die niet mogen uitdrogen. Denk aan cakes, appeltaarten of ovenschotels. Ook als je werkt met meerdere lagen bladerdeeg of deeg met gist, helpt deze stand om alles rustig en gelijkmatig te laten garen.

Wil je juist een knapperige onderkant, zoals bij quiches of pizza's? Dan kun je alleen onderwarmte gebruiken, zodat de bodem stevig en bruin wordt zonder dat de bovenkant te snel kleurt. Let er wel op dat deze stand minder geschikt is voor het tegelijk bakken van meerdere gerechten, omdat de warmte zich niet vanzelf verspreidt zoals bij hetelucht.

©Povozniuk Olha & Max

Hetelucht: snel en gelijkmatig

De heteluchtstand gebruikt een ventilator om warme lucht gelijkmatig door de oven te blazen. Daardoor is de temperatuur overal ongeveer gelijk, wat ideaal is als je meerdere bakplaten tegelijk wilt gebruiken. Denk aan koekjes, ovenfriet of groenten die je op twee niveaus tegelijk wilt garen.

Hetelucht is ook efficiënter: je gebruikt minder energie omdat je de temperatuur 10 tot 20 graden lager kunt instellen dan bij boven- en onderwarmte, terwijl het gerecht even snel klaar is. Maar daar schuilt ook het risico: door de circulerende lucht droogt je gerecht sneller uit. Bij bijvoorbeeld brood of cake kan het resultaat daardoor minder luchtig zijn dan bij boven- en onderwarmte. Gebruik bij baksels dus liever onder- en bovenwarmte, tenzij je ervaring hebt met aanpassen van de temperatuur en baktijd.

©Daisy Daisy

Grillstand: bruinen en gratineren

De grillstand gebruik je wanneer je snel een korstje of bruine bovenkant wilt creëren. De bovenste verwarmingselementen worden extra heet, waardoor kaas smelt, paneerlagen krokant worden en vlees een mooie kleur krijgt krijgt. Denk aan gegratineerde gerechten, tosti's of het afbakken van een lasagne.

De grill is minder geschikt voor volledige bereidingen: de hitte is te eenzijdig en te sterk om iets gelijkmatig te garen. Gebruik deze functie daarom alleen voor korte bereidingen of als afmaker. Houd je gerecht goed in de gaten; de grill werkt razendsnel en je wilt natuurlijk voorkomen dan je gerechten aanbranden.

©Monkey Business Images

Combinatiestanden: het beste van twee

Veel moderne ovens bieden combinaties van de bovengenoemde functies, zoals hetelucht met grill of onderwarmte met ventilator. Die kun je slim inzetten voor specifieke gerechten. Bij vleesgerechten bijvoorbeeld zorgt hetelucht-grill voor een sappige binnenkant én een krokante buitenlaag. Bij het bakken van ovenschotels zorgt onderwarmte met ventilatie dat de inhoud gelijkmatig warm wordt, terwijl de bovenkant niet uitdroogt.

Tot slot

Welke ovenstand je kiest, maakt een groter verschil dan je misschien denkt. Wie blind op hetelucht vertrouwt, loopt het risico op droge cake, slappe frietjes of mislukte pizza's. Door te begrijpen hoe elke functie werkt, kies je gericht de stand die past bij jouw gerecht. Zo haal je meer uit je oven én uit je kookinspanningen. Wanneer je op zoek bent naar een nieuwe oven, loont het dan ook zeker de moeite om na te denken over welke standen je nodig hebt en ovens uitgebreid te vergelijken, online of bij de keukenspecialist. Want heb je de ovenstanden eenmaal in de vingers, dan wil je misschien wel meer: wie weet heb je dan ook wel behoefte aan extra's als een warmhoud- of stoomfunctie!