ID.nl logo
Voorkom dataverlies: alles over RAID-opslag
© Reshift Digital
Zekerheid & gemak

Voorkom dataverlies: alles over RAID-opslag

Regelmatig back-uppen blijft de beste remedie om dataverlies tegen te gaan, maar een raid-opstelling kan weliswaar geen vervanging maar wel een goede aanvulling zijn om je data veiliger te bewaren. Afhankelijk van de opzet kan raid ook voor snellere gegevenstoegang zorgen. Wat is raid precies en hoe ga je ermee aan de slag?

Tip 01: Technologie

Raid staat voor ‘redundant array of independent (of: inexpensive) disks’. De technologie stamt uit de tijd dat goedkope harde schijven niet zo betrouwbaar waren. Om dataverlies tegen te gaan combineerden informatici aan de universiteit van Californië reeds in 1984 verschillende schijven tot een logische en redundante entiteit: een zogenoemde raid array. Het komt erop neer dat data op twee of meer schijven worden opgeslagen en wel op zo’n manier dat er in principe geen gegevens verloren gaan wanneer een schijf crasht. Een raid-controller of speciale software zorgt er tevens voor dat de raid-array automatisch ook wordt heropgebouwd zodra je een defecte schijf door een intact exemplaar vervangt. In de kadertekst lees je meer over enkele typische raid-opstellingen.

Raid-opstellingen

Er zijn verschillende manieren waarop je schijven in een raid-opstelling kunt plaatsen. De eenvoudigste methode is jbod, wat staat voor ‘just a bunch of disks’. Hierbij worden verschillende schijven simpelweg als een enkele schijf benaderd (‘spanning’). Strikt genomen is dat niet eens raid, aangezien er geen sprake is van redundantie. Dat geldt ook voor raid 0, waarbij data wordt opgesplitst (‘striping’) over twee of meer schijven. Een dergelijke configuratie zorgt wel voor betere prestaties, vooral bij grote bestanden. Raid 1 daarentegen zorgt wél voor redundante opslag. Alle gegevens worden namelijk automatisch ook op de andere schijf bewaard (‘mirroring’), maar bij twee schijven verlies je hierdoor wel de helft van de potentiële opslagruimte. Populair is ook raid 5, met minimaal drie schijven. Ook hier worden de data uitgesplitst, maar op elke schijf wordt tevens ruimte gereserveerd voor foutcorrectie (pariteitsinformatie). Deze informatie zorgt ervoor dat de data van een gecrashte schijf op een andere schijf kan worden gereconstrueerd. Wie zich de luxe van minstens vier schijven kan permitteren, kan bijvoorbeeld ook raid 1(+)0 overwegen, een robuuste en snelle combinatie van raid 1 en raid 0.

©PXimport

Hoe meer schijven in een raid-opstelling, hoe sneller en veiliger de opslag

-

Tip 02: Aanpak

Wil je zelf met raid aan de slag, dan moet je over minstens twee fysieke schijven beschikken; voor meer geavanceerde raid-opstellingen (zie kadertekst) kunnen dat er zelfs drie of vier zijn. In de meeste gevallen doe je er goed aan gelijk(w)aardige schijven te gebruiken, met een vergelijkbare opslagcapaciteit en snelheid. Een ssd in combinatie met een klassieke harde schijf is geen slimme zet, omdat je op die manier de snelheid van de ssd degradeert tot die van je harde schijf. Verder heb je ook software nodig die raid-implementatie ondersteunt, of je zet een specifieke raid-controller in.

Houd er tevens rekening mee dat softwarematige raid-oplossingen vaak propriëtair zijn en dus niet compatibel met andere platformen of besturingssystemen. Dat is bijvoorbeeld het geval voor de twee methodes die we verder in dit artikel bespreken: het concept ‘dynamische schijven’ is alleen bruikbaar binnen Windows 7 of hoger, en ‘opslagruimten’ werken alleen onder Windows 8 of hoger.

Tot slot: voor je met raid aan de slag gaat doe je er goed aan eerst een volledige back-up van je systeemschijf en je data te maken.

©PXimport

©PXimport

Tip 03: Concept

We beginnen onze raid-exploratie met een geheel softwarematige oplossing die al sinds Windows 7 beschikbaar is: dynamische schijven. Mocht je met Windows 8 of 10 werken, bekijk dan zeker ook het alternatief van opslagruimten (zie tip 05 en verder).

Het concept van dynamische schijven biedt enkele voordelen ten opzichte van een standaard- of basisschijf. Zo zijn ze minder corruptiegevoelig, aangezien ze zich van een database met back-up bedienen om allerlei meta-informatie op te slaan. Ook kun je op dynamische schijven volumes creëren die verschillende fysieke schijven overspannen (spanned en striped volume) en zelfs fouttolerante volumes maken (raid 1 en raid 5). Van deze eigenschappen maken we dus dankbaar gebruik om een raid-configuratie op te zetten. We gaan ervan uit de schijven die je hiervoor gebruikt geen (belangrijke) data bevatten en dat je ze op een correcte manier aan je pc hebt gekoppeld.

Druk vervolgens op Windows-toets+R en voer het commando diskmgmt.msc uit: het venster van Schijfbeheer verschijnt en onderaan merk je de schijven op die je in een raid-array wilt opnemen.

©PXimport

Tip 04: Configuratie

Verwijder eerst de eventuele volumes op deze schijven. Dat doe je door er met de rechtermuisknop op te klikken en te kiezen voor Volume verwijderen / Ja. Besef wel dat hierdoor alle aanwezige data op die volumes worden verwijderd. Vervolgens klik je met de rechtermuisknop op een van beide niet-toegewezen ruimtes. In het contextmenu kun je nu normaliter uit drie verschillende raid(-achtige) configuraties kiezen: Nieuwe spanned volume (JBOD), Nieuw striped volume (RAID 0) en Nieuw gespiegeld volume (RAID 1). Is veiligheid voor jou van belang, kies dan bij voorkeur voor de enige echte raid-oplossing in dit trio: RAID 1. Klik op Volgende, selecteer de andere beschikbare schijf (of schijven) en bevestig (telkens) met Toevoegen. Druk op Volgende, voorzie een geschikte stationsletter, druk nogmaals op Volgende, geef het volume een gepaste naam mee, plaats eventueel een vinkje bij Snelformatteren en rond af met Volgende en met Voltooien. Je moet wel nog even bevestigen met JA om de betreffende schijven naar dynamische schijven om te laten zetten; dat is nodig om de raid-configuratie te kunnen opzetten. Even later is de raid-opstelling bruikbaar. Wil je naderhand de raid-configuratie weer weg, open dan het Schijfbeheer, klik met de rechtermuisknop op het gespiegelde volume en kies Mirror verwijderen.

©PXimport

Tip 05: Creatie

In Windows 8 heeft Microsoft het concept ‘opslagruimten’ (storage spaces) geïntroduceerd. Ook dit concept kun je als een soort softwarematige raid beschouwen. We tonen je hoe je hier in Windows 10 mee aan de slag kunt. We gaan ervan uit dat je, naast je systeemschijf met Windows, nog over (minstens) twee andere schijven beschikt. Dat kunnen beide interne of zelfs externe harde schijven of ssd’s zijn.

Druk op de Windows-toets en tik opslagruimten in, waarna je de module Opslagruimten beheren opstart. Hier kies je Een nieuwe groep en opslagruimte maken. Vervolgens plaats je een vinkje bij de stations die je aan deze groep wilt toevoegen. Let wel: wanneer je een reeds geformatteerd station aan een opslaggroep toevoegt, worden alle bestanden op dat station definitief verwijderd. Bevestig met Groep maken, voorzie een geschikte naam voor je opslaggroep en wijs een stationsletter toe. Het bestandstype laat je bij voorkeur ingesteld op NTFS.

©PXimport

Dynamische schijven en opslagruimten zijn softwarematige raid-implementaties in Windows

-

Tip 06: Type

Bij Tolerantietype kun je uit twee types kiezen, althans wanneer je niet meer dan twee schijven aan de opslaggroep hebt toegevoegd: Eenvoudige opslagruimte en Mirror in twee richtingen. De eerste is eigenlijk niets anders dan raid 0 en voorziet dus niet in redundantie. Wel zet die iets betere prestaties neer en is dus vooral geschikt voor tijdelijke opslag van grote bestanden, zoals bij fotobewerking en videorendering.

Met Mirror in twee richtingen wordt eigenlijk raid 1 bedoeld, waarbij je data in principe de crash van een van beide schijven horen te overleven. Onderaan, bij Grootte (maximum), zie je af hoeveel opslagcapaciteit je overhoudt. Stel, je hebt twee schijven van elk 750 GB toegevoegd aan een groep met Mirror in twee richtingen, dan zal daar 750 GB verschijnen, met een totale ‘groepscapaciteit’ van ongeveer 1,5 TB. Bevestig je keuzes met Opslagruimte maken. Even later is de groep ook via de Verkenner beschikbaar onder de toegekende stationsletter. Voeg je minimaal drie stations toe, dan komt ook het type Pariteit naar boven. Dit is vergelijkbaar met raid 5: het type beschermt dus je gegevens door het toevoegen van pariteitsdata.

©PXimport

Tip 07: Aanpassing

Wil je naderhand een bijkomende schijf aan je opslagruimte toevoegen, dan is het een goed idee om het stationsgebruik te optimaliseren. Een gedeelte van de gegevens wordt dan naar het nieuw toegevoegde station verplaatst, zodat de groepscapaciteit optimaal wordt benut. Dit proces kun je handmatig opstarten vanuit de beheermodule voor opslagruimten, waar je Stationsgebruik optimaliseren kiest.

Een schijf uit de opslaggroep verwijderen is eveneens mogelijk. Kies dan voor Instellingen wijzigen / Fysieke stations, selecteer de gewraakte schijf en klik op Voorbereiding voor verwijdering. De gegevens worden dan naar de andere stations in de groep gekopieerd, waarna het station vrijkomt. Dit proces kan behoorlijk arbeids- en tijdsintensief zijn; je laat je pc intussen ingeschakeld.

Een complete opslaggroep verwijderen is ook mogelijk. Selecteer de groep en kies Verwijderen / Opslagruimte verwijderen, waarna je ook Groep verwijderen selecteert. Dit zorgt er wel voor dat alle data op de betreffende schijven worden gewist!

Tip 08: Interne controller

In de meeste gevallen levert een hardwarematige raid-opstelling betere prestaties dan een softwarematige opzet, maar de configuratie is doorgaans iets lastiger. We gaan hier bij wijze van voorbeeld aan de slag met een raid-controller die op een moederbord zit ingebouwd. Een nadeel van zo’n ingebouwde controller is wel dat je wellicht niet meer bij je data kunt als die controller ooit de geest geeft. Bij een externe controller daarentegen kun je vaak wel nog een identiek vervangexemplaar vinden – desnoods tweedehands – waarmee je je data alsnog weer kunt benaderen.

De werkwijze bij onze controller zal misschien niet helemaal identiek zijn aan die van je eigen controller, maar de procedure is vast wel gelijklopend. In onze testopstelling hebben we drie harde schijven aangesloten waarvan één de systeemschijf is. Die willen we echter buiten onze raid-configuratie houden. Om zeker te zijn dat er geen vergissingen gebeuren, ontkoppelen we die schijf eerst.

©PXimport

Tip 09: Creatie

De controller zit op zijn plaats en de (twee) schijven voor de raid-opstelling zijn aangekoppeld. Je kunt nu je pc opstarten, waarbij je de schermberichten goed in het oog houdt. Kort na het opstarten zul je namelijk de melding zien verschijnen dat je via het indrukken van een sneltoets – op ons testsysteem is dat Ctrl+I – het raid-configuratievenster kunt openen. Hier vind je ongetwijfeld een optie terug als Create RAID Volume. Selecteer deze optie, vul een naam voor het raid-volume in en geef aan welk raid-type je wilt. De exacte opties hangen af van het type controller en van het aantal beschikbare schijven, maar je vindt hier vast wel jbod, raid 0 en raid 1 terug. Wellicht wordt je ook nog gevraagd de gewenste schijven te selecteren. Vergeet niet dat alle eventuele data op deze schijven gewist zullen worden. Heb je je keuzes bevestigd, verlaat dan de tool en schakel het systeem uit, waarna je indien nodig je systeemschijf weer kunt aankoppelen.

©PXimport

Je moet je raid-array wel ook nog even configureren in het Windows Schijfbeheer

-

Tip 10: Afwerking

Wanneer je je systeem opnieuw hebt opgestart, zul je de pas toegevoegde raid-opstelling wel nog even moeten initialiseren, partitioneren en formatteren voor je die daadwerkelijk kunt gebruiken. Niets nieuws onder de zon in feite, want dat geldt net zo goed voor een nieuw aangekochte schijf. Dat doe je via het Windows Schijfbeheer (druk op Windows-toets+R en voer diskmgmt.msc uit). Je merkt al meteen dat Windows je raid-opstelling als één fysieke schijf beschouwt. Klik met de rechtermuisknop onderaan links op de naam van die schijf en kies Schijf initialiseren. Bevestig met OK. Vanuit het contextmenu van de schijf selecteer je nu Nieuw eenvoudig volume. Druk op Volgende (3x), voorzie een geschikte volumenaam en rond af met Volgende en Voltooien.

Wil je achteraf de raid-opstelling toch weer kwijt, dan dien je opnieuw het configuratiescherm van je raid-controller te openen. Hier vind je vast een optie als Delete RAID Volume. Uiteraard verlies je hierdoor de data op dat volume.

©PXimport

Nas

De meeste nas-apparaten (‘network attached storage’) voor thuisgebruik bieden ruimte voor twee of vier schijven. Die wil je in een raid-array plaatsen met het oog op meer snelheid of veiligheid. We nemen hier Synology als voorbeeld, maar de mogelijkheden bij de diverse nas-producenten zijn gelijklopend. Een goed startpunt om een optimale raid-opstelling te vinden, is de raid-calculator. Veelal zal het geautomatiseerde Linux-raidbeheersysteem van Synology (SHR oftewel Synology Hybrid Raid) een optimale keuze blijken, maar je kunt ook voor een klassieke raid-opstelling gaan met bijvoorbeeld raid 0, 1, 5, 6 of 10. Op de site van Synology vind je meer details over SHR. Het is in principe altijd mogelijk een andere raid-opstelling te kiezen, maar dan verlies je wel de opgeslagen data. Je zorgt dus maar beter voor een back-up, bijvoorbeeld via de ingebouwde service Hyper Backup. Een raid-opstelling wijzigen kan als volgt. Ga naar find.synology.com en maak verbinding met je nas. Open het hoofdmenu en kies Opslagbeheer / Volume. Druk op de knop Verwijderen (2x). Vervolgens kies je bovenaan Maken, waarna je de schijven aanduidt die je wilt gebruiken. Bevestig met Volgende en duid de gewenste raid-opstelling aan. Klik opnieuw op Volgende. De nas gaat aan de slag om de array te creëren, een proces dat enkele uren kan duren. Je leest de status af in de rubriek Overzicht.

©PXimport

▼ Volgende artikel
Google en Samsung komen met nieuwe Galaxy XR-headset met Android-software
Huis

Google en Samsung komen met nieuwe Galaxy XR-headset met Android-software

Samsung onthult de Galaxy XR, het eerste product gebouwd op het nieuwe Android XR-platform, ontwikkeld in samenwerking met Google en Qualcomm Technologies, en toont de toekomst van ontdekken, spelen en werken.

De Galaxy XR is een headset die je op je hoofd draagt en de echte wereld om je heen laat zien in combinatie met virtuele elementen die daaraan worden toegevoegd. Het bijzondere is dat het apparaat wordt aangestuurd door kunstmatige intelligentie, waardoor het veel natuurlijker moet aanvoelen dan de eerdere VR-brillen. Je kunt tegen de XR praten, gebaren maken en naar dingen kijken om opdrachten te geven. Het apparaat begrijpt wat je bedoelt zonder dat je ingewikkelde commando's hoeft te geven.

Comfortabel dragen

Samsung heeft bij de bril goed nagedacht over het comfort. De headset verdeelt het gewicht gelijkmatig over je hoofd, zodat je geen pijnlijke drukpunten krijgt. De batterij zit apart van de headset zit, waardoor het gedeelte op je hoofd lichter blijft. Er is ook een afneembaar schild dat licht van buitenaf kan blokkeren als je helemaal in een virtuele wereld wilt duiken, maar die je ook kunt weghalen als je meer bewust wilt blijven van je omgeving.

Wat is er allemaal mogelijk?

Met Google Maps kun je in 3D door kaarten navigeren en vragen stellen aan de ingebouwde AI (Gemini) over plaatsen in de buurt. Als je iets interessants ziet in de werkelijke wereld, kun je er een cirkel omheen tekenen met je hand (Circle to Search) en krijg je meteen informatie over dat object. Op YouTube kun je niet alleen video's kijken, maar ook vragen stellen aan de AI over wat je ziet. Handig als je meer wilt weten over het onderwerp van de video.

De Galaxy XR heeft een superscherp beeldscherm dat aanvoelt als je eigen privébioscoop. Sportfans kunnen meerdere wedstrijden tegelijk bekijken alsof ze in het stadion zitten.

Voor gamers is er de mogelijkheid om games te spelen die speciaal voor de headset zijn gemaakt. Je kunt zelfs tijdens het spelen tips vragen aan de AI om beter te worden.

Voor de creatievelingen zijn er tools zoals Project Pulsar van Adobe, waarmee je video's op een nieuwe manier kunt bewerken. Je kunt diepte toevoegen aan beelden en tekst of plaatjes toevoegen aan je video's in een driedimensionale ruimte.

©Samsung

Techniek onder de motorkap

De Galaxy XR wordt aangedreven door een krachtige Snapdragon XR2+ Gen 2 die zorgt voor vloeiende beelden en snelle reacties. Het scherm heeft een zeer hoge resolutie (3.552 x 3.840 pixels), waardoor alles er haarscherp uitziet. De headset heeft verschillende camera's en sensoren die je bewegingen en de omgeving in de gaten houden. Er zijn camera's die naar buiten kijken om de wereld te zien, camera's die je ogen volgen om te weten waar je naar kijkt, en sensoren die de positie van je hoofd en handen registreren. Voor geluid zijn er twee luidsprekers (een voor lage en een voor hoge tonen) en zes microfoons die je stem duidelijk kunnen opvangen, zelfs in een rumoerige omgeving. De batterij gaat ongeveer 2,5 uur mee als je video's kijkt.

Niet alleen voor spelletjes

Samsung ziet ook serieuze toepassingen voor deze technologie. In samenwerking met Samsung Heavy Industries wordt gewerkt aan virtuele trainingen voor scheepsbouwers, waardoor werknemers veiliger kunnen leren zonder gevaarlijke situaties.

Er wordt ook samengewerkt met andere bedrijven om zakelijke toepassingen te ontwikkelen, zoals oplossingen voor vergaderingen op afstand of het samen ontwerpen van producten in een virtuele ruimte.

De toekomst: slimme brillen

Samsung denkt ook al verder vooruit. Naast deze headset werken ze samen met Google, Warby Parker en Gentle Monster aan slimme brillen. Deze zullen er uitzien als gewone brillen, maar hebben wel slimme technologie ingebouwd. Zo kun je straks misschien gewoon op straat lopen met een normale bril die je toch extra informatie kan geven over wat je ziet.

Beschikbaarheid en prijzen

De Galaxy XR is vanaf 21 oktober voorlopig alleen nog te koop in de Verenigde Staten en Zuid-Korea. In Nederland en België is het apparaat voorlopig niet verkrijgbaar. Samsung heeft nog geen adviesprijs bekendgemaakt voor de Nederlandse markt. Gebruikers die aan de slag willen met de Galaxy XR, moeten minimaal 13 jaar oud zijn.

▼ Volgende artikel
Wildlife in je eigen achtertuin? Kijk mee via een verborgen camera
© www.dgwildlife.com
Huis

Wildlife in je eigen achtertuin? Kijk mee via een verborgen camera

Muizen, egels en misschien wel een vos. In een doorsneetuin komt er meer wild voor dan je misschien denkt. Naast kleine zoogdieren weten ook allerlei vogels hun weg naar tuinen en balkons te vinden. Benieuwd welke beestjes er rondom je woning zwerven? Met een betaalbare wildcamera leg je alle gasten haarfijn vast.

In dit artikel

Een wildcamera legt automatisch vast welke dieren je tuin bezoeken, ook 's nachts dankzij infrarood. Beelden worden opgeslagen op een geheugenkaart of via wifi doorgestuurd naar je smartphone. In het artikel lees je hoe je zo'n camera plaatst, instelt en welke modellen interessant zijn.

Lees ook: Zo bouw je zelf een vogelhuisje

Het maakt weinig uit of je een groot landgoed of kleine stadstuin bezit. Vooral tijdens de nachtelijke uurtjes vereren verrassende viervoeters menig erf met een bezoekje. Bovendien maken allerlei fladderaars een tijdelijke stop op balkons. Je kunt natuurlijk zelf observeren, maar je loopt hierbij het risico dat wilde dieren je vroegtijdig opmerken. Bovendien gaat dat ten koste van je welverdiende nachtrust. Zet daarom een cameraval met een zogeheten wildcamera.

Wat is een wildcamera?

Zoals de naam al doet vermoeden, gebruik je een wildcamera (ook wel wildlife-camera genoemd) voor het vastleggen van wilde dieren. Het apparaatje heeft een aantal specifieke kenmerken. Je herkent een wildcamera in eerste instantie aan de camouflagekleuren. Hierdoor plaats je hem ergens onopvallend in een tuin of natuurgebied. Sommige modellen zien eruit als een vogelhuisje!

Verder is de behuizing weerbestendig. Dankzij de aanwezige accu of batterijen heb je volop vrijheid om een geschikte plek te kiezen. Wildcamera's zijn volop te koop. Je vindt ze zowel bij diverse bekende webshops als lokale fotografiewinkels. Lees in dit artikel welke producteigenschappen belangrijk zijn en hoe je het apparaat in de praktijk gebruikt.

Deze wildcamera van Denver valt in een beplante tuin amper op.

Beweging filmen…

Het principe van een wildcamera is eigenlijk heel eenvoudig. Zodra de aanwezige sensor beweging detecteert, begint de camera direct met filmen. Het apparaat legt op die manier alleen gebeurtenissen vast. De bewegingssensor bevindt zich doorgaans onderin de behuizing. Hierdoor kan de cameraval ook kleine dieren laag bij de grond spotten. Continu opnemen is met de meeste modellen niet mogelijk. Dat is maar goed ook, want anders gaan de batterijen of de accu vroegtijdig leeg.

©Maikel Dijkhuizen

Het vierkante venster onderaan de behuizing merkt zowel grote als kleine dieren op.

…ook 's nachts

Alle wildcamera's ondersteunen nachtzicht. Meestal gebeurt dat met meerdere infraroodlampjes rondom de cameralens. Tijdens de schemering schakelt het apparaat vanzelf over naar de nachtmodus. Dit resulteert in duidelijke zwart-witbeelden.

Een groot voordeel van infraroodtechnologie is dat dieren deze lampjes niet opmerken. Het licht is namelijk niet zichtbaar, zodat de beestjes hun natuurlijke gedrag blijven vertonen. Sommige luxe types hebben ook ledverlichting, maar deze felle lampjes vallen nogal op. Hiermee kun je 's nachts wel in kleur filmen.

©Maikel Dijkhuizen

Bij de schrijver van dit artikel komt er tijdens de warme maanden elke nacht een egel op bezoek.

Bewakingscamera als wildcamera

Wat een wildcamera kan, kan een reguliere bewakingscamera tot op zekere hoogte ook. Zo'n videowaakhond gebruikt namelijk eveneens bewegingsdetectie om gebeurtenissen te registreren. Meestal kun je hiervan de gevoeligheid instellen. Kies een hoge waarde om kleine dieren in beeld te vangen.

Uiteraard zijn er tussen beide productgroepen ook de nodige verschillen. Zo ben je met een gewone beveiligingscamera enigszins beperkt in de plaatsing. Er is bij veel producten immers netstroom en/of wifi vereist. Verder hang je een bewakingscamera normaliter op, terwijl je de rechtopstaande behuizing van een wildcamera overal kunt neerzetten.

Filmpjes en foto's opslaan

Uiteraard wil je de beelden van passerende dieren opslaan. Dat gebeurt lokaal op het apparaat. Vrijwel iedere wildcamera heeft hiervoor een SD- of microSD-kaartslot. Soms is er bij het product al een geheugenkaart bijgesloten. Is dat niet het geval, check dan in de specificaties welke opslagcapaciteit het product maximaal accepteert. Hoe hoger de resolutie van de camera, hoe meer opslagruimte de bestanden in beslag nemen. Zo ondersteunen de betere modellen een hoge videoresolutie van 3840 × 2160 pixels (4K). Met een geheugenkaart van pakweg 128 of 256 GB kun je flink wat beelden opslaan.

©Maikel Dijkhuizen

Het geheugenkaartslot zit meestal aan de binnenzijde van de wildcamera.

Draadloze verbinding

Bedenk op voorhand goed of je een exemplaar met of juist zonder wifi wilt. De goedkoopste wildcamera's hebben geen draadloze connectiviteit. Je verbindt het apparaat via een usb-kabel met een pc of laptop. Een andere mogelijkheid is om de geheugenkaart in een kaartlezer van de computer te prikken. Vervolgens kun je de video's en foto's kopiëren.

Het is natuurlijk handiger wanneer je de beelden op afstand kunt uitlezen. Je laat de wildcamera dan gewoon op zijn plek staan. Heeft de beoogde wildcamera wifi? Let dan goed op hoe de verbinding werkt. Veel betaalbare modellen communiceren namelijk alleen via een directe wifi-verbinding met een smartphone. In dat geval creëert de wildcamera een eigen draadloos netwerk (hotspotmodus). Het voordeel van deze methode is dat je geen centraal wifi-netwerk nodig hebt. Plaats de wildcamera dus gerust helemaal achter in de tuin. Je kunt de bestanden weliswaar op afstand uitlezen, maar alleen wanneer je met de smartphone in de buurt bent.

Tot slot bestaan er ook wildcamera's die je wel met jouw draadloze thuisnetwerk kunt verbinden. Deze producten zijn over het algemeen iets duurder. Ga je op vakantie en wil je zien wat er in de tuin gebeurt? Met een app op je smartphone kun je de beelden altijd en overal opvragen. Bovendien ontvang je desgewenst meldingen van gebeurtenissen.

Wanneer de wildcamera een eigen wifi-signaal uitzendt, verbind je rechtstreeks jouw smartphone.

In natuur filmen

Een wildcamera is uitermate geschikt om op afgelegen plekken te filmen. Denk aan een natuurgebied met wolven, reeën en zwijnen. Er is wel een aantal zaken om rekening mee te houden. Allereerst heb je voor de plaatsing toestemming van de terreineigenaar nodig, bijvoorbeeld Staatsbosbeheer. Daarnaast is het apparaatje natuurlijk kwetsbaar voor diefstal. Je kunt in dat geval de aanschaf van een speciaal slot overwegen. Als alternatief bestaan er voor dit doeleinde ook robuuste 'kooien' met een slot.

Gebruik voor plaatsing op openbare plekken altijd een geschikt slot, zoals dit exemplaar van Camouflage.

Wildcamera's met 4G

Een ander euvel is dat je bij plaatsing in een bos of weiland niet in de buurt van de wildcamera bent. Geen probleem, want met een ruime geheugenkaart kun je veel beeldmateriaal opslaan. Als alternatief bestaan er ook wildcamera's met een 4G-simkaartslot. Plaats hierin een simkaart met datategoed en verbind het apparaat met mobiel internet. Bij bewegingsdetectie ontvang je dan bijvoorbeeld een pushbericht of e-mail. Producten met een simkaartslot hebben over het algemeen wel een stevige meerprijs.

Dörr heeft diverse wildcamera's met 4G-ondersteuning in zijn assortiment.

SD-kaarten met 128 GB capaciteit

Daar kun je heel wat wildlife op kwijt!

Filmlocatie kiezen

Het succes van een wildcamera valt of staat natuurlijk met het aanwijzen van een geschikte plek. Een voedsel- of drinkplaats is bijvoorbeeld zeer geschikt, omdat wilde dieren vaak naar dezelfde locaties terugkeren. Houd verder rekening met de zon, want tegenlicht veroorzaakt vaak onduidelijke opnamen.

De meeste modellen hebben een rechtopstaande constructie, zodat je de behuizing op een vlakke ondergrond kunt neerzetten. Handig wanneer je tussen verschillende posities wilt switchen. Het risico is wel dat de behuizing kan omvallen. Heb je een vaste plek op het oog? Veel merken leveren een statief met bevestigingsmateriaal en/of riem mee. Maak de camera met laatstgenoemde accessoire bijvoorbeeld vast aan een boom of paal.

©Maikel Dijkhuizen

Positioneer de camera bijvoorbeeld pal naast een egelhuis.

App verbinden

Wildcamera's met wifi bedien je met een app op een smartphone. Je dient de camera eerst toe te voegen. Na een succesvolle verbinding verschijnt er livebeeld in de app. Pas de positie van de camera zo nodig nog wat aan, zodat exact het gewenste gebied in beeld verschijnt. Vanzelfsprekend heb je ook toegang tot een galerij van eerdere opnames. Je kunt een filmpje afspelen. Als je een bepaald fragment op het mobiele toestel wilt bewaren, download je het bestand.

Vermoedelijk bekijk je in de app ook diverse gegevens van de wildcamera. Check onder andere de resterende batterijlading en opslagcapaciteit. Is de geheugenkaart vol, dan kun je die formatteren. Wis daarmee in één klap alle bestanden. De betere merken bieden vanuit de app regelmatig nieuwe firmware-updates aan.

Bekijk in de galerij welke hond of kat verantwoordelijk is voor die drollen in je tuin.

Instellingen wijzigen

Het loont de moeite om nauwlettend de instellingen in de app door te nemen. Je zet daarmee namelijk veel zaken naar je hand. Bepaal onder meer of je video's en/of foto's wilt opslaan. Wie weet kun je ook een timelapse van een langere periode maken. Volg in een bepaald seizoen zo bijvoorbeeld de groei van planten of bloemen. Bekijk verder de beeldopties. Je past de lengte van de filmpjes naar eigen wens aan. Geef ook aan in welke resolutie je de beelden wilt vastleggen. Beslis daarnaast of je wel of juist geen geluid wilt opnemen.

Als je alleen geïnteresseerd bent in nachtelijke opnames, dan is het verstandig om een tijdschema in te stellen. Voorkom op die manier dat de wildcamera overdag voortdurend beelden van pakweg een huisdier of spelend kind vastlegt. Verder wijzig je de gevoeligheid van de bewegingssensor en zet je een watermerk aan of uit. Zo'n watermerk bevat bijvoorbeeld het logo van de fabrikant of een datum- en tijdstempel.

Wil je de filmpjes op een televisie of grote monitor afspelen? Stel dan een hoge resolutie in.

Fysiek bedieningspaneel

Ook bij wildcamera's zonder wifi kun je een heleboel instellingen wijzigen. Vrijwel ieder model heeft tenslotte een fysiek bedieningspaneel. In de meeste gevallen bereik je dat door de behuizing open te klappen. Met behulp van enkele fysieke knoppen en het display open je het menu. Gebruik de pijltjesknoppen om langs alle opties te navigeren. De mogelijkheden komen in de regel overeen met de eerder besproken app-opties. Je bekijkt op het display ook livebeelden en opnames. Nuttig voor wie meteen wil zien of een cameraval resultaat oplevert. Veel spotplezier!

©Maikel Dijkhuizen

De meeste wildcamera's hebben aan de binnenzijde meerdere batterijvakken en een bedieningspaneel.


©Ondrej Prosicky NATUREPHOTO CZ

Kooptips


Denver WCT-8016

Schaf de breed verkrijgbare Denver WCT-8016 voor minder dan 50 euro aan. Dit apparaatje doet wat het moet doen en dat is wild vastleggen. Ondanks de lage prijs gebeurt dat op een hoge videoresolutie van 3840 × 2160 pixels. De fotoresolutie is met 50 megapixel ook niet mals. Nuttig om te weten is dat je het beeldmateriaal niet zomaar op een smartphone kunt openen, want de WCT-8016 ondersteunt geen wifi. In plaats daarvan bekijk je de inhoud van de microSD-kaart op een pc of laptop. Verder heeft de wildcamera aan de binnenzijde een klein display. Hierop kun je de beelden eveneens bewonderen. Denver levert geen geheugenkaart en AA-batterijen mee.

Siltcon Wildcamera

Deze betaalbare wildcamera van Siltcon biedt verrassend veel mogelijkheden. Zo legt de videocamera gebeurtenissen in 4K-kwaliteit vast. Kiekjes zijn eveneens scherp, want de maximale fotoresolutie bedraagt 60 megapixel. In de verpakking zit een SD-kaart van 128 GB. Zelfs wanneer je in de bijbehorende app de hoogste resoluties instelt, krijg je de geheugenkaart niet zomaar vol. Vanwege het brede gezichtsveld van 120 graden en de duidelijke nachtzichtfunctie registreert dit apparaatje zowel overdag als 's nachts wilde dieren. Voor communicatie met een smartphone gebruikt deze wildcamera een directe wifi-verbinding. Dit model werkt op twaalf bijgesloten AA-batterijen.

Camouflage EZ NestEye

Vogelspotters opgelet! Aan de hand van AI herkent de Camouflage EZ NestEye ruim elfduizend soorten. Zodra een fladderaar het vogelhuisje bezoekt, ontvang je daarvan een pushmelding. Check vervolgens in de BirdLovers-app om welke soort het gaat en bekijk de bijbehorende beelden. Met een beetje mazzel gaat er zelfs een vrouwtje broeden! Dankzij een videoresolutie van 1920 × 1080 pixels kun je de vogel (en haar jongen) aandachtig bestuderen. Automatisch foto's maken kan natuurlijk ook. Hang het vogelhuisje bij voorkeur op een zonnige plek. In dat geval laden twee geïntegreerde zonnepaneeltjes de accu op. Kies bovendien een plaats binnen het bereik van jouw wifi-netwerk, zodat je de beelden overal ter wereld kunt opvragen. De fabrikant levert een SD-kaart met een opslagcapaciteit van 32 GB mee.