Het Chinese Xiaomi heeft naam en faam gemaakt met zijn betaalbare smartphones. Het is misschien nieuws voor je, maar de fabrikant biedt ook televisies aan. Die zijn gebaseerd op Android TV en lijken een interessante featurelijst te hebben. De vraag is natuurlijk of ze het op kunnen nemen tegen de gevestigde merken.

Een degelijk design, ook al is er bespaard op afwerking 

Een moderne tv kan, zelfs in deze instapcategorie, uitpakken met een aantrekkelijk design. Het klein zwart kader merk je vooraan wel op, maar het stoort absoluut niet. Aan de zijkant en achterzijde merk je wel dat het om een instapmodel gaat, want het toestel is met zijn 8,5 cm toch relatief dik, zeker voor een 42 inch-model. De V-vormige voeten zorgen voor een stabiele opstelling. Je merkt dat er bij de afwerking op het budget gelet is. Zo schroef je de voeten rechtstreeks in het plastic van de behuizing vast. Daar hadden we toch liever een metalen versteviging gezien. 

©PXimport

Aansluitingen

De Xiaomi is een 60Hz-model dus HDMI 2.1-aansluitingen die 4K120 kunnen leveren zouden zinloos zijn. De drie HDMI-aansluitingen leveren 18 Gbps bandbreedte (HDMI 2.0), en ondersteunen ALLM en eARC (op HDMI 2). Wie wat in de instellingen neust, vindt daar de mogelijkheid om de HDMI-aansluiting te schakelen tussen 1.4, 2.0 en 2.1. Maar laat je hoop op een snelle upgrade varen. Instellen op 2.1 activeert enkel ALLM (een HDMI 2.1-feature), maar verandert niks aan de bandbreedte van de aansluiting. Zet die instelling op HDMI 2.1 tenzij je compatibiliteitsproblemen hebt. Ben je van plan om wat te gamen op deze tv, dan kan je rekenen op een input-lag van 12,3 ms in de game mode. Dat is een uitstekend resultaat. Hou er wel rekening mee dat hij geen VRR ondersteunt.

De tv levert daarnaast nog twee USB-aansluitingen, een composiet video-ingang met stereo cinch aansluiting, optisch digitale audio-uitgang, hoofdtelefoonaansluiting, ethernet, WiFi en Bliuetooth.

Android TV met alles er op en er aan  

Voor het smart tv-gedeelte koos Xiaomi Android TV. Dat is een uitstekende keuze, want zo weet je onmiddellijk dat je nagenoeg alle streamingdiensten kunt gebruiken, zowel internationale als lokale diensten. Via Chromecast stuur je snel en eenvoudig beeld van je smartphone naar de tv.

Toch merken we dat de Android TV iets minder responsief is dan bij veel concurrenten.

De MediaTek chipset met quad core Cortex A55 CPU, 2 GB geheugen en een Mali-G52 GPU is wel voldoende, maar levert net niet die supervlotte navigatie die je vindt op topmodellen. Dat viel bijvoorbeeld ook op bij live tv kijken, waar de Xiaomi nogal traag schakelt tussen kanalen.

Xiaomi voorziet ook een andere launcher, met de naam PatchWall. Die is weliswaar nog niet beschikbaar in België en Nederland maar de geeft voorlopig enkel een eenvoudig scherm met daarop een rij apps en eronder een rij met externe ingangen. Niet supernuttig, maar wel handig als je snel naar iets anders wilt schakelen. Minder handig zijn dan weer de instellingen, want hoe je bijvoorbeeld een aanpassing maakt in de beeldinstellingen verloopt niet voor alle bronnen op dezelfde manier. Daar kan Xiaomi nog veel leren van de gevestigde namen.

Goede punten zijn er wel voor de remote. Die ziet er wat saai uit, maar werkt prima. Richten hoeft niet, want hij werkt via Bluetooth. De toetsen hebben een zuivere aanslag, en liggen ver genoeg uit elkaar om fouten te vermijden. 

©PXimport

Verrassend goede beelden 

De Mi TV is voorzien van een IPS-paneel. Daarvan verwachten we een matig contrast en goede kijkhoek. Maar met een gemeten ANSI-contrast van net geen 1.500:1 scoort de Mi TV nog vrij goed, erg goed zelfs als je weet dat IPS-panelen het vaak met 1.000:1 moeten stellen. Het scherm heeft redelijke uniformiteit in heldere beelden, maar in donkere fragmenten zien we toch wat wolkvorming en aan de rechterzijde schijnt de achtergrondverlichting wat door. We schakelen de tv naar de Film beeldmode. Die zorgt voor een verrassend goed resultaat. De grijsschaal is neutraal en levert een bijna correcte kleurtemperatuur. Kleurweergave is goed, al neigt ze hier en daar naar iets te heldere en intense kleuren. Dat is vooral zo in tinten van rood, oranje en geel en daarom ook een beetje zichtbaar in de huidskleuren. Dat zwart meer op donkergrijs lijkt is geen verrassing (denk aan het IPS-paneel), maar de tv toont veel zwartdetail. We zien enkel dat hij soms wat witdetail clipt, maar dat is snel gecorrigeerd door de contrast-instelling met een of twee punten te laten zakken. Kortom, de Xiaomi zal in een doorsnee kamer aantrekkelijke beelden op het scherm zetten. 

©PXimport

Maar iets te zwak voor HDR 

In de specificaties lezen we dat hij naast HDR10 en HLG ook Dolby Vision en HDR10+ ondersteunt. Dat is voor een budgetmodel een serieuze troef, want die worstelen vaak met een lage piekhelderheid en beperkt kleurbereik. HDR10+ en zeker Dolby Vision helpen dan om het meeste uit die beperkte capaciteiten te halen. En dat is ook precies wat we vaststellen. De piekhelderheid van 290 nits (zowel op 10% venster als het volledige scherm) en het 75% P3 kleurbereik zijn inderdaad niet toereikend om echt van HDR te genieten. Lichtaccenten zijn te zwak, het contrast is te beperkt en de kleuren zijn niet rijk genoeg. Bovendien houdt de Xiaomi geen rekening met HDR10 metadata, zodat zeer helder gemasterde beelden ook nog veel witnuance clippen en kleuren verder verwateren. Het verschil met Dolby Vision content is dan ook groot. Ja, het mist nog steeds die echte HDR-indruk, maar de beelden zien er tenminste correct uit.

Beeldverwerking

Het toestel is uitgerust met een 60 Hz-paneel, en bewegende voorwerpen hebben een vage, licht blauw getinte rand. Zoals alle 60 Hz-modellen kan hij geen fijn detail weergeven in snelle actiescènes.

Echt sterke beeldverwerkingsprestaties kan de Xiaomi niet neerzetten. Op vlak van upscaling en deinterlacing scoort hij goed. Maar lopende teksten over het beeld (tickers in nieuwsuitzendingen bijvoorbeeld) gaan soms wat schokkerig vooruit, of kunnen zelfs lichte kamvorming tonen. De scherpte instelling staat veel te hoog. Heel wat detail krijgt daardoor een extra rand en dat ziet er niet uit. Gelukkig eenvoudig te corrigeren, zet de scherpte instelling ergens tussen nul en vijf. De ruisonderdrukking doet zijn werk, maar enkel voor willekeurige ruis. MPEG-ruis, zichtbaar als blokvorming, krijgt de Xiaomi niet weggewerkt. Kortom, zolang je beeldmateriaal een degelijke kwaliteit heeft, valt het prima mee. Maar met ouder, of kwalitatief minder goed materiaal merk je dat hij daar weinig aan kan verbeteren. 

©PXimport

Audioprestaties

Als je weet dat heel wat subtoppers ook al worstelen met een goede audioweergave, dan begrijp je dat je van een toestel zoals deze Xiaomi geen wonderen mag verwachten op audiovlak. Hij heeft 2x 10 Watt vermogen, maar meer dan een aanvaardbaar resultaat kan hij daar niet mee scoren. Een opvallend item is er wel, hij ondersteunt naast Dolby Digital en Dolby Digital Plus ook DTS en DTS-HD. Dat Dolby Atmos ontbreekt vinden we geen drama. 

Conclusie

Voor een budgetmodel heeft deze Xiaomi eigenlijk best wat goede eigenschappen. De beeldkwaliteit is prima, hij doet het uiteraard best in een gewone huiskamer bij wat omgevingslicht. In een donkere thuisbioscoop is hij minder op zijn gemak. Echte HDR-beelden met spetterende kleuren en knallende contrasten, dat is buiten zijn kunnen, maar het dient gezegd dat Dolby Vision beelden erg goed voor de dag kwamen. Dankzij Android TV geniet je van een ruim aanbod streaming opties. En voor gamers die geen 4K120 wensen is hij ook geschikt dankzij de lage input-lag. De adviesprijs lijkt ons wel te hoog, voor die prijs kan je andere koopjes vinden, maar doe er 100 euro af en de deal klinkt al heel wat beter. 

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.