Met de release van de Google TV Streamer brengt het Amerikaanse bedrijf voor het eerst een echt volwaardige mediaspeler uit. Doordrenkt van functies op basis van kunstmatige intelligentie… Tenminste, dat zou je verwachten. Hoe zit het nu precies?

Voor wie het nog niet duidelijk was: Google neemt afscheid van de Google Chromecast. Hoewel je die handige dongle voorlopig nog wel kunt gebruiken, stapt het bedrijf ondertussen zelf over op de Google TV Streamer. Dit is een volwaardige mediaspeler met een prijskaartje van 119 euro. Dat is twee keer duurder dan een goede Chromecast – en we verklappen alvast dat de ervaring niet per se 'twee keer beter' aanvoelt. Dat komt doordat het streamingapparaat enkele belangrijke functies mist die het echt kunnen onderscheiden van de concurrentie.

Qua hardware voldoet de Google TV Streamer aan basale eisen. Met 32 GB aan opslagruimte zit je niet snel om ruimte verlegen. Daarnaast noteren we een HDMI 2.1-poort, usb-c-aansluiting voor stroom en een ethernetpoort, zodat je niet afhankelijk bent van wifi. Daarnaast fungeert het apparaat als een Thread-borderrouter, wat handig is voor iedereen die overstapt op smarthomeprotocol Matter. Je kunt daarnaast een aantal smarthomeproducten bedienen via je tv, maar niet allemaal en ook niet op dezelfde manier als met je smartphone of tablet.

©Google

De verbeterde afstandsbediening

Voordat we verdergaan met de softwaremogelijkheden, kijken we eerst nog even naar de vernieuwde afstandsbediening. In vergelijking met de remote van de Chromecast met Google TV heeft Google dit keer een gewone volumeknop toegevoegd. Voorheen zaten deze knoppen aan de zijkant. Deze nieuwe plaatsing zorgt voor meer grip. Dat komt doordat de afstandsbediening nu groter is om ruimte te maken voor de grotere knoppen. Daarnaast is er een programmeerbare knop toegevoegd, waarmee je bijvoorbeeld direct een specifieke app kunt openen.

Ook heeft Google de microfoonknop verplaatst. Die zit nu een laag onder de terug- en thuisknop; twee knoppen die wat ons betreft voorrang genieten. Een goed besluit, dus. Tot slot is er een speaker toegevoegd. Op het moment dat je de afstandsbediening kwijt bent, kun je een knop op de achterkant van de TV Streamer indrukken om een audiosignaal te laten afgaan. Superhandig, helemaal als je de speler met meer mensen deelt of als je merkt dat de remote vaak tussen de bankkussens verdwijnt.

©Wesley Akkerman

Verouderde processor

Hoewel processors in mediaspelers een minder grote rol spelen dan in bijvoorbeeld smartphones, is het wel belangrijk daar aandacht aan te besteden voor de nodige context. Onder de motorkap van de Google TV Streamer zit namelijk een MediaTek MT8696-processor uit 2021 en dat straalt aanvankelijk weinig vertrouwen uit. We moeten eerlijk zeggen: in het gebruik merk je er weinig van. Zeker na een maand testen kunnen we niet stellen dat er veel vertragingen opduiken. Maar het gaat om de langere termijn, en dat is toch wat moeilijker inschatten.

Niet alleen de processor, maar ook de Android-versie speelt een grote rol in de snelheid. De TV Streamer draait op Android 14. Dat is twee niveaus hoger dan de Chromecast, en zelfs drie niveaus hoger dan het oude bakbeest van Nvidia, de Shield TV. Die mediaspeler had zijn beste tijd wel gehad op de redactie, dus we zijn blij met elke snelheidstoename. Maar omdat apps en systemen steeds meer rekenkracht vragen voor een soepele werking, is het de vraag hoe lang de Google-streamer nog mee kan. Dat is helaas koffiedik kijken.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Vertrouwde Google TV-software

Bovenop Android 14 zit de Google TV-softwareschil. Die is qua uiterlijk en indeling precies hetzelfde als op de Chromecast met Google TV. Dat betekent dat er veel ruimte is voor aanbevelingen: zowel willekeurig als gebaseerd op je kijkgedrag. Je kunt programma's, films en meer direct markeren als interessant, en dan zal de mediaspeler die allemaal onder een aparte tab verzamelen. Per video kun je zien waar je de content bekijkt – al kan het hier en daar gebeuren dat die informatie achterhaald is. Komt echter niet vaak voor, gelukkig.

Op de thuispagina tref je verder content aan die je nog aan het kijken was, mits je dat doet in één van de ondersteunde apps. Hierin verschilt de Google TV Streamer amper van concurrerende spelers, die eveneens op Google TV draaien. Het apparaat moet het zonder echt unieke functies doen, ook al zet Google elders flink in op kunstmatige intelligentie via Google Gemini. Wat we hier in Nederland kunnen doen is zelf een screensaver maken (en die zo gek vormgeven als we zelf willen), maar daar blijft het bij. Wat ons betreft dus erg karig.

©Wesley Akkerman

Niet echt uniek

Eigenlijk is de mediaspeler ontdaan van echt waardevolle kunstmatige intelligentie. Leuk die screensavers, maar de standaardopties zijn meestal prima. In de Verenigde Staten is het onder meer mogelijk beschrijvingen van Google Gemini te lezen over de content die je opzoekt. Daar kunnen natuurlijk fouten in staan, maar dat maakt de speler wel uniek. Bovendien heb je daar meer tabs tot je beschikking, en worden de persoonlijke aanbevelingen verzameld onder één tabblad. Die bij ons, je raadt het al, niet beschikbaar is. Dat levert hier een te druk thuisscherm op.

Daarnaast hebben we gemerkt dat Nederlandse apps niet meegenomen worden als het gaat om aanbevolen content. Hier in Nederland kan het raadzaam zijn gebruik te maken van de Apps Only-modus. Dan filter je alle 'slimme' lagen weg, en krijg je gewoon je geïnstalleerde apps voorgeschoteld. Maar ja, dan zit je ineens met een dure mediaspeler die dan fungeert als een soort doorgeefluik. Alle luxe en premium onderdelen – waar je wel voor betaald hebt – zijn dan ineens verdwenen. Gelukkig hebben we dan nog de smarthomebediening, toch?

©Wesley Akkerman

Je smarthome bedienen

Hoe bruikbaar die functionaliteit is, is afhankelijk van je huidige opstelling. Als je Google Home gewend bent, dan zul je de interface vast herkennen. Maar je merkt dan ook direct dat de bediening vrij beperkt is. Je kunt bijvoorbeeld lampen in- en uitschakelen, en daarnaast de helderheid aanpassen. Verder is het goed om te zien dat je de beelden van Nest-camera's en -deurbellen kunt checken. Maar camera's van andere merken worden momenteel niet ondersteund. Over dit onderdeel hebben we dan ook gemengde gevoelens.

Wat wel super is: de ondersteuning voor Thread en smarthomestandaard Matter. De mediaspeler zelf functioneert als een zogenaamde Thread-borderrouter. Daardoor kun je andere apparaten in huis, met ondersteuning voor dit protocol, met elkaar verbinden. Als je dat doet, dan kun je ze via je smartphone bedienen en ze koppelen aan externe diensten, zoals IFTTT. Je hebt daarvoor geen aparte smarthomehub nodig. We juichen dit soort ontwikkelingen toe, omdat ze mediaspelers veelzijdiger maken en smarthomes toegankelijker.

©Wesley Akkerman

De nodige beeld- en audioformaten

Maar goed, je gebruikt de Google TV Streamer voornamelijk voor het bekijken en beluisteren van content. De mediaspeler ondersteunt alle belangrijke beeldformaten zoals die gebruikt worden door streamingdiensten als Amazon Prime, Netflix en Disney+, zoals Dolby Vision, HDR10, HDR10+ en HLG. Ook allerhande codecs, ook voor het beheren van je eigen media, vinden hier hun thuis, zoals H.264, H.265, AV1 en VP9. Per thuismedia-app, zoals VLC, verschilt vooralsnog welke indelingen de streamer ondersteunt, maar het is aan appmakers om dat te verbeteren.

Als het gaat om audioformaten dan zien we dat Google zich ook hier redelijk aan geldende en algemene standaarden houdt, zoals Dolby Digital, Dolby Digital Plus, Dolby Atmos, DTS en DTS-HD HR. Aangezien de meeste apps ondersteuning aanbieden voor zowel Dolby Digital Plus en Dolby Atmos, denken we dat de doorsnee gebruiker hier aan zijn trekken komt. Audio in hogere resoluties afspelen, bijvoorbeeld via TrueHD of DTS-HD, is niet mogelijk. Dat is jammer, maar gezien de algemene doelgroep van de speler tillen we daar niet al te zwaar aan.

©Wesley Akkerman

Google TV Streamer kopen?

Onze conclusie over de Google TV Streamer is tweeledig. Enerzijds zijn we enthousiast over de hardware. Niet alleen mag het ontwerp er zijn, ook is er genoeg opslagruimte en zijn we ontzettend blij met die ethernetpoort. De afstandsbediening is er bovendien flink op vooruitgegaan. We maken ons wel een beetje zorgen om de toekomstbestendigheid van de processor. Die is nu al een jaar of drie oud, en de vraag is hoe lang deze precessor het volhoudt met apps die steeds meer middelen nodig hebben. Voor nu werkt alles in elk geval heel erg prima.

Aan de andere kant hebben we het idee dat Google meer uit de mediaspeler had kunnen halen. Ja, afspelen werkt goed en de meest belangrijke codecs en formaten zijn aanwezig. Maar de functies op basis van AI zijn nagenoeg afwezig (leuk, screensavers maken, maar dat blijf je niet doen) en de smarthomebediening is en blijft een basale bedoening. Een redder in nood kan de Thread-ondersteuning zijn, maar alleen voor de mensen die daar nou net naar op zoek waren. Kortom, allerlei gemengde gevoelens over een basale upgrade in een slanke jas.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.