Facebook, Twitter, Picasa, Flickr… jaarlijks plaatsen we met z’n allen honderden miljoenen foto’s per jaar op internet. Niets aan de hand tot zover, ware het niet dat er met deze foto’s ook een enorme hoeveelheid persoonlijke informatie wordt vrijgegeven die in de bestanden verborgen zit. Wat voor informatie is dit precies – en hoe zorgt u ervoor dat niemand anders er mee aan de haal kan?

©CIDimport

Een foto geeft op verschillende manieren informatie. Alleen het beeld al kan verraden waar de foto gemaakt is, onder welke omstandigheden en misschien zelfs wie er op staat. Wanneer het om privacy gaat, denken mensen meestal alleen aan wat er te zien is op de foto. Wie niet teveel persoonlijke details over zichzelf op het internet wil verspreiden kan bijvoorbeeld besluiten om niet publiekelijk foto’s met familieleden er op te twitteren en deze bijvoorbeeld alleen te delen met de groep ‘echte vrienden’ op Facebook. Hetzelfde geldt voor andere zaken op de foto die persoonlijke details bevatten, zoals het huis of de straat waar u woont. Immers, een simpele Google-zoekopdracht kan uw naam dan simpel koppelen aan uw woonadres (en niet iedereen wil dat). Maar wat veel mensen niet weten is dat het beeld slechts het topje van de ijsberg is. Digitale foto’s bevatten nog veel meer informatie dan het beeld zelf.

EXIF

Digitale informatie over de foto is opgeslagen in de zogenaamde exif-database (wat staat voor EXchangeable Image File format). Deze bevat ‘metadata’ met onder andere de instellingen van de foto, zoals de datum en tijd, het diafragma, de sluitertijd, iso-stand en programmastand. Handig, want met die informatie kunt u achteraf zien hoe de foto gemaakt is, wat erg leerzaam is. Maar het stopt niet bij de instellingsgegevens. Ook het merk en type camera wordt opgeslagen en zelfs ook het serienummer. Daardoor wordt een foto dus meteen al een stuk persoonlijker. Als de camera gestolen is en er wordt een foto online gezet, dan is deze dus aan de hand van het serienummer op te sporen. Maar daar stopt het niet bij. De exif kan ook uw naam bevatten - bij sommige camera’s is het mogelijk om uw naam aan de camera te koppelen en verschijnt deze als auteursnaam in iedere foto. En de exif bevat nog een hele hoop extra informatie, zelfs tot en met het type printer dat u gebruikt. Al deze informatie is erg privacygevoelig en kan tot ongewenste situaties leiden.

©CIDimport

©CIDimport

Voorbeeld

Een extreem voorbeeld deed zich voor in 2003. De Amerikaanse tv-presentatrice Catherine Schwartz plaatste een foto op haar blog met een uitsnede van haar ogen. Een lezer van haar blog onderzocht de exif-informatie van de foto en vond een miniatuurafbeelding (thumbnail) waarop de volledige foto te zien was. Deze mini-afbeelding zit standaard in foto’s en zorgt ervoor dat de foto snel kan worden weergegeven (zonder de gehele foto te hoeven laden) – bijvoorbeeld in de Windows Verkenner. Saillant detail: de presentatrice stond naakt op de oorspronkelijk foto, met ontblote borsten. De Photoshop-versie die ze gebruikt had, had de bewerking wel opgeslagen, maar deze niet doorgevoerd in de miniatuurafbeelding. De (inmiddels zeer gedateerde) software bleek dit niet bij te werken bij een relatief kleine bewerking, zoals het maken van een uitsnede en het opslaan onder dezelfde naam. Met moderne software komt dit overigens niet meer voor. Catherine Schartz had daar weinig aan; haar naaktfoto ging via het internet de hele wereld over.

GPS

Een ander ‘gevaar’ zijn gps-gegevens die vastgelegd worden. Langzaam maar zeker worden er steeds meer camera’s uitgerust met een gps-chip. Sterker nog; alle smartphones hebben een dergelijke chip en slaan dus altijd locatie-informatie op wanneer u een foto maakt. En aangezien de iPhone de meest gebruikte camera op sites als Flickr is, betekent dit dat er nu al een enorme berg persoonlijke informatie online staat. De gedachte achter gps-data is dat u achteraf kunt zien waar de foto gemaakt is. Dit is vooral leuk op vakantie, waarbij u achteraf op Google Maps kunt zien waar u gestaan hebt (en soms zelf ook welke richting u op fotografeerde). Thuis is het minder nuttig. Stel: u wilt een foto maken van een product dat u op Marktplaats wilt verkopen en doet dit met een smartphone of een camera met gps aan boord. Zodra u deze online plaatst, is uw adres dus te achterhalen. Dat is niet alleen ‘handig’ voor (boze) kopers, maar ook voor dieven die ongezonde interesse hebben. Presentator Adam Savage van Mythbusters twitterde bijvoorbeeld in 2010 enthousiast over zijn nieuwe Toyota Land Cruiser en plaatste er een foto bij met z’n iPhone. De gps stond aan, dus wist iedereen meteen waar hij woonde. Het is dus belangrijk om heel bewust met een gps om te gaan. Op de meeste smartphones en camera’s is de gps-chip ook uit te zetten (soms zelfs per type applicatie). En er zijn heel wat situaties waarbij dat zeer wenselijk is.

EXIF viewer

De exif-gegevens van een foto zijn heel makkelijk te zien door in Windows met de rechtermuisknop te klikken op een bestand en dan te kiezen voor Eigenschappen en vervolgens Details. U ziet dan globale informatie, zoals de instellingen, het type camera, de resolutie, het programma waarin de foto bewerkt is en eventueel de auteursnaam. Maar dit is nog lang niet alle informatie. Om die in te zien hebt u een zogenaamde ‘exif lezer’ nodig. Voor Windows is PhotoMe of XnView een aanrader en voor de Mac bijvoorbeeld het programma Reveal. Wanneer u met dit programma een foto opent ziet u alle informatie die in de exif staat opgeslagen, gerubriceerd op type (afbeelding, miniatuurinfo, camera, fabrikant informatie, gps, instellingen, e.a.). Dat is niet alleen leuk en leerzaam om eens te bekijken, maar ook voor het bewustwordingsproces over hoeveel privacygevoelige informatie een foto bevat.

Gegevens verwijderen

Gelukkig is het ook mogelijk om bepaalde informatie te verwijderen. Soms wilt u simpelweg niet dat uw naam, uw locatie en andere informatie zichtbaar is – zeker als u foto’s op sites als Marktplaats of Twitter plaatst. Veel bewerkingsprogramma’s hebben bij het opslaan een optie om de metadata niet op te slaan. En Photoshop Elements heeft een speciale ‘Opslaan voor web’-functie, waarbij een foto volledig gestript wordt van exif-informatie. Zelfs de oorspronkelijke datum en tijd worden hierbij vervangen. Dat is dus ideaal voor foto’s die u op het internet wilt gebruiken. Uiteraard zijn er ook gratis programma’s te vinden waarmee u uw foto’s van exif-informatie kunt ontdoen. Easy Exif Delete is zo’n programma. Wanneer u het programma opstart, opent u één of meerdere foto’s, waarna u met één klik alle metadata kunt verwijderen. Ook meldt het programma of een foto wel of geen exif-informatie bevat.

Tot slot

Zoals met veel zaken, is alles vooral een kwestie van ‘gezond verstand’. Exif-informatie en gps-gegevens zijn zeer nuttige toevoegingen aan fotobestanden. Maar het is wel belangrijk om te weten dat ze er zijn en welke informatie ze bevatten. Als beroemdheden, die doorgaans erg gesteld zijn op hun privacy, al fouten maken, dan ligt dit voor de gewone consument dus ook op de loer. Met één enkele foto kunnen anderen al een heleboel over u te weten komen, zeker nu steeds meer camera’s een gps-chip aan boord hebben. Maar zelfs wanneer u een foto volledig stript van exif-informatie, kan het beeld (of de bestandsnaam) ook privacygevoelige informatie bevatten. Het is nu al mogelijk om in software met behulp van gezichtsherkenning en met Google via ‘soortgelijke afbeeldingen’ op beelden te zoeken, dus het zal niet lang meer duren voordat we op basis van één foto er achter kunnen komen wie iemand is. Als al die informatie online staat, ligt het bij wijze van spreken ook op straat.

Tekst: Jeroen Horlings

Dit artikel komt uit Computer Idee nummer 10, jaargang 2012

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Daarom speuren we een paar keer per week binnen een bepaald thema naar zulke deals. Een smartphone met een dunne schermrand was jaren geleden nogal prijzig, tegenwoordig vind je ze voor een schappelijke prijs. Wij hebben vijf randloze telefoons voor minder dan 350 euro voor je weten te vinden.

Ramdloze smartphones, ook wel toestellen met een zogeheten full-screen- of edge-to-edge- display genoemd, winnen de laatste jaren steeds meer aan populariteit – en dat is niet zonder reden. Door het minimaliseren van de schermranden hebben deze telefoons een strak en modern design, waarbij het scherm nagenoeg de volledige voorkant van het toestel beslaat. Dit zorgt voor een luxe uitstraling. Bovendien maken fabrikanten optimaal gebruik van de beschikbare ruimte, waardoor zelfs compacte toestellen een groter schermoppervlak kunnen bieden. Voor gebruikers betekent dit een betere balans tussen draagbaarheid en functionaliteit. Daarnaast zijn veel randloze smartphones uitgerust met moderne technologieën zoals in-display vingerafdrukscanners en geavanceerde gezichtsscanners.

Samsung Galaxy A35 5G

De Galaxy A35 5G is een middenklasse smartphone met een helder 6,6-inch Super AMOLED-scherm, een 50 MP hoofdcamera en een krachtige Exynos 1380-processor. Het toestel biedt 5G-connectiviteit en een batterijduur die gemakkelijk een dag meegaat. Met Samsung's One UI 6.1 en een strakke ontwerp is dit een uitstekende keuze voor gebruikers die op zoek zijn naar een betrouwbare en stijlvolle smartphone.

Motorola Edge 40

De Motorola Edge 40 beschikt over een 6,55-inch pOLED-scherm met een verversingssnelheid van 144 Hz, wat zorgt voor vloeiende beelden. Het toestel is uitgerust met een MediaTek Dimensity 8020-processor en een 50 MP hoofdcamera met optische beeldstabilisatie. Dankzij de 68W TurboPower-snellader is de 4400 mAh-batterij snel opgeladen. Het slanke, randloze ontwerp met afgeronde hoeken maakt dit een toestel met een premium uiterlijk.

Nothing Phone (2a)

De Nothing Phone (2a) valt op door zijn unieke, transparante ontwerp en LED-notificatieverlichting en de mogelijkheid om afzonderlijke onderdelen makkelijk te vervangen. Het toestel heeft een 6,7-inch AMOLED-scherm, een MediaTek Dimensity 7200 Pro-processor en een dubbele 50 MP camera-opstelling. Met een batterijcapaciteit van 5000 mAh en ondersteuning voor 45W snelladen biedt deze smartphone goede preraties.

Xiaomi Redmi Note 13 Pro+ 5G

De Redmi Note 13 Pro+ 5G van Xiaomi is uitgerust met een 6,67-inch AMOLED-scherm met een verversingssnelheid van 120 Hz en een resolutie van 1,5K. Het toestel beschikt over een 200 MP hoofdcamera, een MediaTek Dimensity 7200-Ultra-processor en een 5000 mAh-batterij die 120W snelladen ondersteunt. Door het randloze ontwerp en de krachtige specificaties is deze telefoon een uitstekende keuze voor fotografie-enthousiastelingen.

Google Pixel 7a

De Google Pixel 7a biedt een prettige Android-ervaring met regelmatige updates en een uitstekende camera. Het toestel heeft een 6,1-inch OLED-scherm, een Google Tensor G2-processor en een 64 MP hoofdcamera. Met functies zoals Real Tone en Night Sight levert de Pixel 7a indrukwekkende foto's, zelfs bij weinig licht. De telefoon heeft vooral aan de bovenzijde een smalle rand en de cameralens zit daarbij mooi in het display verwerkt. De compacte vormfactor maakt dit toestel ideaal voor gebruikers die een handzame smartphone zoeken.

Automatisch wasmiddel doseren is een functie die steeds vaker voorkomt op moderne wasmachines. Handig, want je hoeft niet meer zelf af te meten hoeveel wasmiddel je nodig hebt. Maar hoe werkt het precies, wat zijn de voordelen en waar moet je op letten?

Lees ook: Dit wil je weten over de wasprogramma's van je wasmachine

Wat is automatisch wasmiddel doseren?

Automatisch doseren betekent dat de wasmachine zelf bepaalt hoeveel wasmiddel en wasverzachter nodig is voor elke wasbeurt. Dit gebeurt met behulp van sensoren die onder meer kijken naar het gewicht van de was, de textielsoort en soms ook hoe vuil het wasgoed is. Je vult de reservoirs één keer met vloeibaar wasmiddel en eventueel wasverzachter. De machine gebruikt bij elke wasbeurt precies de hoeveelheid die nodig is. Je hoeft dus niet meer voor elke wasbeurt te meten of te gokken of met wasmiddel te knoeien.

Hoe goed werkt automatisch doseren?

In de praktijk werkt automatische dosering over het algemeen goed. Vooral bij normaal bevuilde was levert het een schone was op zonder overdosering. De sensoren stemmen de hoeveelheid nauwkeurig af op de lading. Wel zijn er verschillen tussen systemen. Bij sommige merken kun je bijvoorbeeld zelf de dosering nog bijstellen als je merkt dat de was niet fris genoeg wordt of dat er juist zeepresten achterblijven. Bij sterk bevuilde was of speciale stoffen (zoals sportkleding of babykleding) kan het zijn dat je alsnog handmatig wilt doseren of een ander type wasmiddel nodig hebt.

©AEG

AutoDose van AEG.

Voordelen van automatische dosering

Het grootste voordeel is gemak: je vult één keer het reservoir en daarna hoef je er wekenlang niet naar om te kijken. Daarnaast helpt automatische dosering bij het besparen van wasmiddel. Veel mensen gebruiken onbewust te veel, wat niet alleen slecht is voor het milieu, maar ook zorgt voor zeepresten in kleding en de machine. Verder voorkom je slijtage aan je kleding. Te veel wasmiddel kan stoffen aantasten en zorgt ervoor dat kleding minder lang mooi blijft.

Nadelen van automatische dosering

Niet alles is positief. Automatisch doseren werkt alleen met vloeibaar wasmiddel. Waspoeder of capsules kun je niet gebruiken. Daarnaast moet je erop letten dat je de juiste soort wasmiddel kiest. Sommige systemen werken niet goed met dikkere of schuimende middelen.

Een ander aandachtspunt is geur: omdat je het reservoir lang gebruikt, kan dat na verloop van tijd een muffe geur afgeven. Regelmatig schoonmaken en niet te lang wachten met bijvullen helpt dat voorkomen.

Bij sommige systemen kun je niet zelf bepalen welk vak je voor welk type wasmiddel gebruikt, of kun je geen speciaal wasmiddel apart instellen (bijvoorbeeld voor witte was of wol). Dat maakt je wat beperkter in je mogelijkheden.

©AEG

Hoe vaak moet je bijvullen?

Dat hangt af van de capaciteit van het reservoir en hoe vaak je wast. Gemiddeld gaat een volle tank tussen de 20 en 40 wasbeurten mee. Sommige machines geven een seintje als het wasmiddel bijna op is, bij andere moet je het zelf in de gaten houden.

Welk wasmiddel werkt het best?

Gebruik altijd vloeibaar wasmiddel. Veel fabrikanten raden hun eigen merk aan (zoals bijvoorbeeld Miele UltraPhase). In de praktijk werken veel gangbare A-merken ook goed, zolang ze niet te dik of sterk schuimend zijn. Vermijd ecologische of geconcentreerde wasmiddelen die speciaal zijn ontwikkeld voor handmatige dosering, tenzij het systeem ze aankan. Bij sommige merken slimme wasmachines (zoals Bosch en Siemens) kun je met de app de barcode op je eigen wasmiddelen scannen. De app stuurt dan informatie over de concentratie van je wasmiddel en de waterhardheid automatisch door naar de wasmachine, zodat echt altijd de juiste dosering wordt gebruikt.

Test een wasmiddel een tijdje en kijk hoe de machine reageert: blijft er schuim achter, wordt de was goed schoon, ruikt het fris? Zo ontdek je wat het beste werkt voor jouw situatie.

©Miele

Miele UltraPhase-flacons.

Van i-DOS tot SmartDosing

In onderstaande tabel zie je wat de benaming voor het automatisch-doseersysteem is bij de grootste wasmachine-merken.

Conclusie

Automatische dosering maakt wassen makkelijker en voorkomt verspilling van wasmiddel. Vooral bij regelmatig gebruik is het een handige functie die tijd bespaart en je kleding beschermt. De werking hangt af van het merk en type wasmiddel dat je gebruikt. Kies daarom een machine die bij jouw wasgedrag past (tip: bij (web)winkels die wasmachines verkopen kun je modellen makkelijk met elkaar vergelijken) en experimenteer met verschillende vloeibare wasmiddelen om de beste combinatie te vinden.