De Sonos Ray is de goedkoopste Sonos-soundbar tot dusver. Hij draagt een adviesprijs van 299 euro en is hiermee een stuk voordeliger dan het vorige instapmodel, de 469 euro kostende Beam (Gen 2). Nu Sonos zich prijstechnisch interessanter maakt voor een groter publiek, testen we in deze Sonos Ray review of de compacte soundbar het kopen waard is.

Met de Ray stapt Sonos in een populaire prijsklasse. Er zijn veel soundbars van zo'n driehonderd euro en ze verschillen in functies en mogelijkheden. Sommige modellen komen bijvoorbeeld met een subwoofer, de Ray niet. Weet de nieuwe soundbar zich staande te houden en hoeveel lever je in ten opzichte van de Sonos Beam (Gen 2), die 160 euro duurder is? Je leest het in deze Sonos Ray review. 

Installatie is zo gepiept

De verkoopverpakking van de Ray is simplistisch. Gemaakt van karton (duurzaam!), met naast de soundbar wat technische documentatie, een stroomkabel en een optische audiokabel. Die laatste is fijn, want ik verwacht dat niet iedereen een extra optische audiokabel bij de hand heeft. Goed om te weten: de stroomkabel van de Ray is identiek aan die van bijvoorbeeld de Beam (Gen 2). Handig als je om welke reden dan ook een nieuwe kabel nodig hebt. 

©PXimport

De installatie van de Sonos Ray is zo gepiept, zeker als je al een Sonos-product gebruikt. Mijn huis staat al vol Sonos-speakers, overigens. Hoe je de soundbar installeert: je zet hem voor je televisie, doet de stroomkabel in het stopcontact en sluit indien gewenst een (eigen) ethernetkabel aan op de soundbar.  Je opent nu de Sonos-app en ziet de Ray in beeld komen als nieuw toe te voegen apparaat. Volg de stappen in de app om de soundbar met je internet te verbinden en verbind de optische audiokabel met de televisie. 

Koppel daarna de afstandsbediening van je televisie om het geluid van je tv-programma's, streamingsdiensten en gameconsole uit de Ray te laten klinken. Let op: de Ray ondersteunt alleen een infraroodafstandsbediening. Een afstandsbediening die bijvoorbeeld via bluetooth werkt, kun je niet koppelen aan de soundbar. De Ray ondersteunt namelijk geen bluetooth. Om frustratie en teleurstelling bij de installatie te voorkomen, raad ik je aan om vooraf te controleren wat voor afstandsbediening je hebt. In de jaren dat ik Sonos-soundbars test, schrijf ik telkens dat ik het jammer vind dat Sonos zelf geen afstandsbediening aanbiedt. En dat doe ik nu weer, want zo'n afstandsbediening zou een uitkomst zijn voor wie een tv-afstandsbediening zonder infraroodsensor heeft. Het tv-geluid bedienen via de Sonos-app of een spraakassistent is tijdens het kijken van een film namelijk minder prettig dan via de vertrouwde afstandsbediening. 

Na het koppelen van de afstandsbediening ben je in feite klaar. De hele installatie duurde bij mij nog geen tien minuten. Dat is exclusief aanvullende functies als het koppelen van surroundspeakers - waarover zo meteen meer. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Sonos Ray ontwerp: strak en vertrouwd

Het ontwerp van de Sonos Ray ligt in lijn met de Beam (Gen 2) en Arc, de twee duurdere Sonos-soundbars. Een kunststof behuizing in mat zwart of mat wit met de aansluitingen verstopt aan de achterkant en aanraakgevoelige knoppen op de bovenkant. Met die knoppen kun je onder andere het volume aanpassen en de muziek pauzeren. De soundbar staat stevig op mijn tv-meubel en stof laat zich eenvoudig verwijderen met een microvezeldoek. Ik vind het strakke ontwerp geslaagd en passen bij de prijs van driehonderd euro. 

©PXimport

Een ontwerpverschil tussen de Ray en Beam (Gen 2) zijn de afmetingen en het gewicht. De Ray is met een breedte van 56 centimeter precies tien centimeter smaller dan de Beam (Gen 2). De soundbars zijn wel praktisch even hoog (7,1 vs 6,9 centimeter) en diep (9,5 vs 10 centimeter). Dan het gewicht: de Ray weegt 1,95 kilo, de Beam (Gen 2) 2,8 kilo. Het verschil in gewicht is te verklaren omdat de Ray enkele componenten (en zo functies) mist en minder krachtig geluid biedt. Het geluid komt alleen uit de voorkant van de soundbar en niet ook uit de zijkanten, zoals bij de Beam (Gen 2) en Arc. Het geluid is dus per definitie minder ruimtelijk, maar heeft als voordeel dat je de Ray wel prettiger in een tv-meubel kunt plaatsen. Helemaal omdat hij smaller is en dus vaker past. 

©PXimport

Geen HDMI en microfoons

Twee noemenswaardige ontbrekende functies van de Ray zijn een HDMI-poort en microfoons. De Beam (Gen 2) en Arc hebben deze functies wel en zijn mede daarom duurder. Het gebrek aan microfoons betekent dat je niet tegen de Ray kunt praten om de Google Assistent of Amazon Alexa aan te sturen. Bijvoorbeeld door met je stem je favoriete muziek te starten of het weerbericht te vragen. Is dat erg? Ik vind van niet, want je kunt een willekeurig ander apparaat met spraakbediening vragen om muziek af te spelen op de Ray. Wie uit privacy-oogpunt niets met smart home-apparaten met microfoons heeft, kan de Ray met een gerust hart in huis halen.

Het gebrek aan een HDMI-poort is opvallend in deze prijsklasse en mede daarom wél jammer. Je kunt immers geen gebruik maken van functies als HDMI e-ARC en Dolby Atmos - allebei wel aanwezig op duurdere Sonos-soundbars. Het ruimtelijke geluid dat Dolby Atmos-ondersteuning in films, series en games creëert, mis je dus op de Ray. Voor velen geen wereldramp omdat de Ray wel ondersteuning biedt voor DTS  Digital Surround, Dolby Digital 5.1 en Stereo PCM én het Dolby Atmos-effect toch minder tot zijn recht komt uit een smalle soundbar. Maar: het ontbreken ervan op de Ray is voor de Dolby Atmos-liefhebber wel een argument om te kiezen voor de Sonos Beam (Gen 2) of natuurlijk een geschikte soundbar van een ander merk. 

©PXimport

Geluidskwaliteit

In de Sonos Ray vind je twee tweeters voor hoge tonen, twee midwoofers voor middenfrequenties en een zogeheten Bass Reflex-systeem voor lage tonen. Als gezegd zijn alle speakers naar voren gericht. Vier digitale versterkers uit de D-klasse sturen de speakers aan. 

Sonos claimt dat allerlei technische innovaties het geluid uit de Ray krachtiger en zuiverder maken dan je wellicht verwacht uit een compacte en relatief betaalbare soundbar. Na twee weken luisteren ben ik inderdaad enthousiast over de geluidskwaliteit bij het kijken van films, series en tv-programma's. Stemmen klinken helder, actiescenes komen lekker imponerend over gelet op het formaat van de soundbar en de Ray staat op de helft van zijn volume hard genoeg om een ruime woonkamer van vol geluid te voorzien. In een kleiner appartement hoef je de soundbar minder hard te zetten. 

©PXimport

Bij het luisteren van muziek volstaat de Ray ook, zeker in combinatie met meerdere Sonos-luidsprekers. Op zichzelf is ook radio via Juke of een lekkere Spotify-afspeellijst plezierig om naar te luisteren. Wat ik wel merk is dat de Beam (Gen 2) - die ik zelf heb - duidelijk meer bas produceert en ook krachtiger, ruimtelijker geluid produceert. Logisch omdat die speaker zwaarder is, krachtigere speakers heeft - ook naar de zijkanten gericht - en 160 euro duurder is. Een fors prijsverschil gezien de adviesprijs van 299 euro die de Ray draagt, en je merkt het dus.  Met name het basverschil is een aandachtspunt, want voor meer bas dien je een Sonos Sub te kopen. Die kost 749 euro - inderdaad. Je haalt 'm dus niet zomaar even in huis als extraatje voor je betaalbare soundbar. 

Gelet op de prijs is de basklank niet ondergemiddeld, wel is 'ie wat mager voor een grotere woonkamer. Zelf zou ik voor meer bas eerder een Beam (Gen 2) nemen in plaats van een Ray met Sub, en dat heeft alles met de prijs te maken. 

Slimme Sonos-functies

De Ray biedt allemaal functies die je als Sonos-eigenaar kent van andere Sonos-producten. Denk aan ondersteuning voor Spotify Connect, Apple AirPlay 2 en Trueplay (iOS), om de geluidsinstellingen van de soundbar te optimaliseren voor je kamer. Die Trueplay-functie werkt écht. Mede daarom is het jammer dat 'ie alleen werkt met een iPhone en iPad, want er zullen genoeg Sonos Ray-gebruikers met een Android-smartphone rondlopen.

Een belangrijk verkoopargument van het Sonos-ecosysteem is dat alle producten goed samenwerken via dezelfde app. Je kunt eenvoudig speakers groeperen, bijvoorbeeld per kamer. Of bepaal met één druk op de knop dat je favoriete muziek uit alle speakers thuis klinkt. De Ray integreert naadloos in dit ecosysteem. Via de Sonos-app start je eenvoudig muziek van je streamingsdiensten of gratis radio via Juke of Sonos Radio. 

Prettig is dat je de surroundspeakers aan de Ray kunt toevoegen. Dat kunnen twee Sonos One (SL)'s zijn, maar bijvoorbeeld ook twee Ikea-lampspeakers. Die heb ik aan weerskanten van de bank staan. Via de app koppel ik ze eenvoudig aan de Ray, waarna ze een paar minuten nodig hebben om te koppelen. Bij het spelen van muziek en kijken van film en series houdt de Ray rekening met de rear speakers. Tof, ook met gaming. 

In dit prijssegment ken ik geen soundbar die zo goed integreert met andere audioproducten en slimme softwarediensten. 

©PXimport

©PXimport

Conclusie: Sonos Ray kopen?

De Sonos Ray is met zijn adviesprijs van 299 euro een soundbar voor een breder publiek dan andere Sonos-soundbars. Hij oogt strak, is kwalitatief goed gebouwd en biedt een geluidskwaliteit die vergelijkbaar is met de betere concurrenten. De bas is voor een grotere kamer wat mager, maar dat is een veelvoorkomend aandachtspunt in dit prijssegment. Dat Sonos de HDMI-poort wegbezuinigt, is jammer maar voor velen ook niet onoverkomelijk. Belangrijker is dat de Ray lekker slim is en goed integreert met andere Sonos-producten. Even dure soundbars zijn beperkter te gebruiken in een smart home-opstelling. Al met al maakt de Sonos Ray indruk met zijn slimme functies, goede geluidskwaliteit en scherpe prijs en kan ik hem zeker aanbevelen als je niet meer wil uitgeven dan driehonderd euro. 

Wie merkbaar krachtiger geluid en duidelijkere bas wil, kan beter doorsparen voor bijvoorbeeld de Sonos Beam (Gen 2) van 469 euro. Dan krijg je ook toegang tot extra's als een microfoon voor spraakbediening en een HDMI-poort die Dolby Atmos-ondersteuning mogelijk maakt.

De Flip 7 voegt heel wat toe aan het beproefde succesrecept van JBL. Is dat voldoende om de iconische bluetooth-speaker weer de publieksfavoriet te maken? Dat lees je in deze review.

Met de Flip 7 brengt JBL een update uit voor een wel zeer populaire bluetooth-speaker. Zoals die '7' al aangeeft, is dat verre van de eerste keer dat dit gebeurt. Deels gaat het dan om kleuren en design, zodat een nieuwe Flip helemaal de laatste trends volgt. Maar ook deze keer weet het bedrijf weer op technisch vlak wat verbeteringen toe te voegen. Auracast en AI Sound Boost zijn de belangrijkste, naast een verhoogde batterijduur van 16 uur.

Beschikbaar in zeven kleuren 

Even belangrijk zijn de nieuwe kleurtjes, met een weelderig paars als de opvallendste. Een 'Squad' camouflage-editie ontbreekt ook niet, terwijl een oranje randje rond het JBL-letterlogo een subtielere toevoeging is. De adviesprijs blijft 149,99 euro, dat blijft onveranderd.

©JBL

De Flip 7 is verkrijgbaar in zeven kleuren, waaronder een aantal nieuwe.

Het design van de Flip is grotendeels onveranderd gebleven sinds de eerste versie uit 2012. Ook de Flip 7 is een kleine cilinder, ongeveer even groot als een blik bier van een halve liter. Je kunt hem neerleggen of recht plaatsen. En aan elke uiteinde vind je een (passieve) woofer met het JBL-logo. Zodra je muziek iets luider zet, zie je ze heen en weer dansen. Een iconische gimmick mag je het noemen, maar het verhoogt wel de fun-factor. Hetzelfde design zie je ook terugkomen bij de grotere bluetooth-speakers van JBL, zoals de even nieuwe Charge 6 en de Xtreme 4.  

Met haak of lus te gebruiken

Niet zoveel veranderingen op designvlak dus. Maar details zijn belangrijk en dat is ook waar JBL zijn pijlen op richt. Een opvallend toevoeging is de mogelijkheid om een lus van stevig textiel of een karabijnhaak aan de speaker vast te maken. Beide accessoires vind je in de doos. Hoewel je de haak of lus kunt verwijderen via een kliksysteem, zit het muurvast genoeg om de Flip 7 zorgeloos aan een rugzak te hangen. 

©JBL

De haak of lus zit muurvast via een handig mechanisme.

Bestand tegen water en stof 

De Flip 7 is gemaakt om overal mee naartoe te nemen. Het IP68-etiket maakt duidelijk dat er weinig is waar deze speaker niet tegen kan. Stof en water deren hem niet gauw. Je kunt deze speaker in het (ondiepe) zwembad laten vallen en hem gewoon daarna weer gebruiken. De Flip 7 is daarmee ook net iets meer waterbestendig dan zijn voorganger. De hele behuizing is bovendien heel robuust, met dikke rubberen dopje aan de uiteinden. Het geeft echt de indruk dat je deze bluetooth-speaker niet gauw kapot zou krijgen. Handig op de camping, maar ook gewoon thuis in een tienerkamer.

©Jamie Biesemans

In de JBL Portable-app vind je niet veel opties.

Zeer goede batterijduur

Qua vermogen gaat de Flip 7 er niet echt op vooruit, maar 35 W is wel indrukwekkend voor zo'n klein ding. Door het gebruik van AI Sound Boost kan de speaker wel luid én helder blijven spelen, wat best indrukwekkend is. AI is natuurlijk een geweldig buzzwoord momenteel; hier worden AI-algoritmes in ieder geval gebruikt om de woofer en tweeter optimaal te laten presteren. Playtime Boost heeft ook een impact op de klank. Schakel dit via de JBL Portable-app in en de speelduur wordt verlengd van 14 tot maximaal 16 uur. Houd er wel rekening mee dat je dan geen audiopreset van de equalizer kunt gebruiken.

Bouw een feestje met meerdere speakers

De JBL Portable-app heb je eigenlijk niet echt nodig om de speaker te bedienen, tenzij je via de equalizer nog de klank wilt aanpassen of een stereopaar wil vormen met een tweede Flip 7. Je kunt daarnaast meerdere compatibele JBL-speakers koppelen zodat ze allemaal dezelfde muziek spelen. Leuk om op een feestje met vrienden een groot muzieksysteem te bouwen. Dit kon vroeger ook al, via PartyTogether in de app, maar nu voegt JBL ook Auracast aan de Flip 7 (en de Charge 6) toe. Je kunt echter geen oude en nieuwe speakers combineren.

©Jamie Biesemans

De Auracast-knop licht op als je deze functie gebruikt.

Even tikken op het knopje met het A-logo op de speaker volstaat zo om de Flip 7 een Auracast-stream te laten afspelen. En je kunt compatibele speakers blijven toevoegen, er lijkt geen rem op het aantal te staan.

Luider zonder vervorming

Op het vlak van geluidskwaliteit is de Flip 7, onder andere dankzij AI Sound Boost, een indrukwekkende speaker geworden. Zelfs als je hem hard zet, wordt muziek open neergezet – zeker als je rekening houdt met het formaat van deze speaker. JBL opteert natuurlijk graag voor wat extra bass, wat de Flip 7 heel geschikt maakt voor feestjes of om even stoom af te blazen tussen het studeren door.

Lage tonen zijn vaak het moeilijkst voor kleine speakers, maar hier kun je dankzij de diepe audiokennis van JBL rekenen op bassen die merkbaar aanwezig zijn. Stemmen worden goed geplaatst, waardoor je helder podcasts kunt beluisteren.

©JBL

De speaker klinkt ook buiten zeer goed.

Warmer geluid

Door zijn kleinere formaat en relatief eenvoudige opbouw (met slechts één tweeter) is de Flip 7 wel nogal directioneel. Dat heb je vaak bij dit type speakers. Heel dichtbij hoor je het snel doffer worden als je wat schuiner gaat zitten. Ideaal is als je de Flip 7 wat verder weg plaatst en met het JBL-logo naar je feestgezelschap richt. Dan wordt Stromae's 'Ma Meilleure Ennemie' van het tweede seizoen van het indrukwekkende 'Arcane' heel vol in de kamer geplaatst, met een afgemeten beat die de track zijn snelheid geeft. Het is zeker een warm geluid, wat het heel oorvriendelijk maakt als 'Colors' van Black Pumas in de achtergrond speelt. Als het gaat om een feestje of gewoon een gezellig moment, dan doet de Flip 7 uitstekend zijn werk.

Conclusie

Met een prijs van bijna 150 euro is de Flip 7 niet de goedkoopste bluetooth-speaker die je kunt aanschaffen. Je krijgt wel heel wat voor die prijs. Want niet alleen is deze JBL heel goed opgewassen tegen een slechte behandeling, hij projecteert muziek met veel emotie de kamer in. Ook buiten heeft de Flip 7 de power om een feestje te bouwen. Het betere batterijleven en de gecontroleerde bassen van deze generatie zijn upgrades ten opzichte van de Flip 6, al vind je misschien die oude versie voor een veel lagere prijs. Dan is het afwegen wat je belangrijk vindt. 

Houd je van knutselen én automatiseer je alles in en om je huis met Home Assistant? Kijk dan zeker eens naar ESPHome. Je kunt eindeloos variëren met componenten. Dankzij de koppeling met Home Assistant bouw je gemakkelijk en voor weinig geld een lichtschakelaar of sensor, om maar wat te noemen. De LVGL-bibliotheek zorgt ervoor dat je nu ook eenvoudig met een touchscreen en zelfbedachte gebruikersinterface kunt werken. We laten zien hoe dat werkt met tips voor passende projecten.

ESPHome maakt het heel makkelijk om apparaten te maken voor een slim huis, zoals je eigen sensors. Zo bouwden we eerder al eens een luchtkwaliteitsmonitor, een infraroodzender/ontvanger en een controller met drukknoppen en leds, waarmee je apparaten kunt bedienen en de status aflezen. Hoe je dat doet, lees je in dit artikel: Zo maak je met ESPHome apparaten geschikt voor je smarthome.

De basis voor ESPHome is een kleine, voordelige en zuinige microcontroller, meestal de ESP32. ESPHome ondersteunt enorm veel componenten en biedt daardoor haast onbegrensde mogelijkheden. We helpen je kort op weg met ESPHome, maar gaan ook meteen een stapje verder met de toevoeging van een touchscreen en de LVGL-bibliotheek. Daar kun je sinds augustus 2024 officieel gebruik van maken binnen ESPHome.

Met LVGL kun je aan de hand van widgets een grafische gebruikersinterface opbouwen en weergeven (zie kader ‘Grafische interfaces met widgets’). Soms kom je de term HMI (Human Machine Interface) tegen, waarmee een grafische gebruikersinterface voor het bedienen van apparatuur wordt bedoeld.

De kracht van ESPHome is dat je niet alleen lokaal aangesloten apparaten bedienbaar kunt maken, bijvoorbeeld via een relais, maar ook alle apparaten die je binnen Home Assistant gebruikt.

1 Wat gaan we doen?

Met ESPHome kun je relatief eenvoudig apparaatjes voor je slimme huis maken. Een voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld Arduino en MicroPython is dat je niet hoeft te programmeren. Je hoeft alleen een configuratiebestand te maken waarin je de gebruikte microcontroller, verbindingsgegevens voor je wifi-netwerk en alle aangesloten componenten aanduidt. Hierna wordt firmware gemaakt en weggeschreven op je microcontroller. Alleen die eerste keer is dit soms wat lastig. Heb je het eenmaal werkend? Alle keren erna kun je heel eenvoudig de configuratie aanpassen en over-the-air (OTA) naar de microcontroller sturen.

In dit artikel gaan we met LVGL werken. Hiermee kun je binnen ESPHome grafische interfaces maken via widgets. Voor veel projecten zul je daarom niet eens componenten hoeven aan te sluiten, maar heb je genoeg aan een touchscreen. Denk bijvoorbeeld aan een lichtknop en helderheidsregeling voor een slimme lamp in Home Assistant, zoals we in dit artikel demonstreren. Je kunt natuurlijk ook geavanceerdere gebruikersinterfaces maken voor vrijwel elk apparaat in Home Assistant.

©pozitivo - stock.adobe.com

Je kunt bijvoorbeeld zelf een gebruikersinterface voor je slimme lampen bouwen, zodat je ze eenvoudig kunt bedienen.

2 Wat heb je nodig?

Wat hardware betreft, is het vrij eenvoudig. De ESP32-chip heeft snel de voorkeur boven de verouderde ESP8266-versie, zeker als je met een touchscreen gaat werken. De Raspberry Pi Pico W (zie gelijknamig kader) is ook een optie, maar die wordt nog niet volledig ondersteund binnen ESPHome.

Makkelijk om mee te starten is een eenvoudig ontwikkelbordje rondom de ESP32 dat je voor ongeveer 5 euro kunt aanschaffen. Het is wel fijn als je hier goede documentatie bij hebt, zodat je op zijn minst weet waar alle aansluitingen zitten.

Er zijn diverse varianten van de ESP32-module. Bekende opties zijn de ESP-WROOM-32E, ESP32-C3 en ESP32-S3. De ESP32-C3 wordt vaak in extra compacte bordjes gebruikt, die je onder de naam ‘super mini’ tegenkomt – handig als je niet veel aansluitingen nodig hebt of niet veel ruimte hebt.

De ESP32-S3 is een fijne optie vanwege de beschikbaarheid van PSRAM (Pseudo Static RAM), een voordelig type werkgeheugen dat onder meer nuttig is bij grafische toepassingen. Staat een touchscreen centraal in jouw project en wil je snel van start, overweeg dan een model met ingebouwde ESP32-chip (zie volgende paragraaf).

De ESP32-module is in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar.

3 Touchscreen

Als je een touchscreen gaat gebruiken in je ESPHome-project, dan kun je eventueel een los exemplaar op de microcontroller aansluiten en configureren. Maar je kunt ook een touchscreen met ingebouwde ESP32 kiezen. Dat is vaak veel handiger en goedkoper. Je hoeft niet te solderen en kunt direct een gebruikersinterface bouwen in YAML-code. Het scheelt ook wat tijd. Bovendien zijn er zelfs modellen compleet met behuizing.

Kies een scherm dat door ESPHome wordt ondersteund. De website van ESPHome geeft goede suggesties. Je kunt ook afgaan op ervaringen van anderen. Het kan dan een iets grotere uitdaging zijn om de juiste configuratie voor je display in ESPHome te vinden. Je zult daarbij waarschijnlijk wel even moeten experimenteren, niet alleen bij het instellen van je display, maar ook bijvoorbeeld voor het touchgedeelte. Zelfs bij het vrij gangbare touchscreen dat we in dit artikel gebruiken, was dat een beetje prutsen.

Kies een touchscreen dat door ESPHome wordt ondersteund.

4 Scherm met ESP32

Voor dit artikel hebben we een eenvoudige ESP32-2432S028 gebruikt, met een resistief touchscreen van 2,8 inch met 240 × 320 pixels. Dit model wordt ook wel de ‘Cheap Yellow Display’ genoemd, wat vooral met de gele printplaat te maken heeft.

Er zijn meerdere varianten. Zo wordt in de schermpjes vaak de ILI9341-chip als aansturing gebruikt, maar soms ook de ILI9342, zoals in ons exemplaar. Dat vergt dan een heel kleine, maar noodzakelijke aanpassing in je configuratie.

Je kunt het scherm flexibel inzetten voor je IoT-projecten. Zoek je een wat groter touchscreen, dan kun je bijvoorbeeld de CrowPanel van Elecrow overwegen. Die is er in een versie van 5 inch (ca. 32 euro) en 7 inch (ca. 42 euro), inclusief acrylbehuizing en verzending via de fabrikant. Beide versies hebben een touchscreen met hoge resolutie van 800 × 480 pixels en zijn voorzien van de modernere ESP32-S3-chip. Het touchscreen is capacitief, wat zeker voor kleinere bedieningselementen fijner werkt dan het resistieve touchscreen in ons goedkope alternatief.

Tegenwoordig bestaan er ook ronde touchscreens. Een leuke optie (zij het met beperkte schermruimte) is de ESP32-2424S012 met een ESP32-C3-microcontroller, een rond kleuren-touchscreen van 1,28 inch en in een witte of zwarte behuizing. Makerfabs heeft een vergelijk schermpje zonder behuizing. De LilyGo T-RGB heeft een wat groter 2,1inch-scherm (zonder behuizing), maar is ruim twee keer zo duur.

De ESP32-2432S028 is een voordelig scherm (onder), een wat duurder alternatief is het capacitieve 5inch-aanraakscherm met ESP32 van Elecrow (boven).

5 Add-ons voor ESPHome

Hoewel je bijvoorbeeld een pc met Python kunt gebruiken voor het bewerken van je configuratiebestanden en het flashen van de microcontroller met de software voor ESPHome, is het meestal veel makkelijker om de add-on voor ESPHome binnen Home Assistant te gebruiken. Dat geeft ook een ander groot voordeel: je kunt de configuratie voor alle apparaten met ESPHome binnen Home Assistant beheren. Je zult zeker in de testfase veel wijzigingen aan de configuratie moeten maken.

Via de add-on voor ESPHome voeg je eenvoudig microcontrollers toe.

6 Microcontroller toevoegen

We gaan nu een verse microcontroller toevoegen. Je kunt eventueel ESPHome Web gebruiken om de microcontroller voor te bereiden voor gebruik met ESPHome, maar wij geven zoals gezegd de voorkeur aan de ESPHome-add-on, die je binnen Home Assistant kunt openen.

Je kunt voor deze methode de microcontroller gewoon via usb aansluiten op je eigen pc, maar dit vereist wel dat je Home Assistant opent via een beveiligde https-verbinding. Lukt dat niet? Als alternatief kun je de microcontroller ook via usb aansluiten op het systeem met Home Assistant zelf, voordat je verder gaat in ESPHome.

Het dashboard van ESPHome toont alle toegevoegde apparaten.

Ook leuk: Werk met wat je hebt: creëer je eigen alarmsysteem met Home Assistant

7 Configuratie

Klik binnen ESPHome op New device om een nieuwe microcontroller te initialiseren. Vul bij Name een naam in voor het apparaat. Bij Network name vul je de naam (SSID) in van het wifi-netwerk waarmee de microcontroller moet verbinden en bij Password het bijbehorende wachtwoord. Klik dan op Next.

In de volgende stap zal ESPHome een configuratiebestand maken, firmware bouwen en de microcontroller flashen. Klik daarvoor dus eerst op Connect. Als het goed is, kun je nu de com-poort selecteren waarmee de microcontroller is verbonden. Zie je geen com-poort, dan zul je eerst drivers moeten installeren. De instructies krijg je als je het venster sluit zonder een com-poort te selecteren. Als de verbinding is gelukt, zal de installatie verdergaan. Lukt het niet? Dan kun je kiezen voor Skip this step gevolgd door een handmatige configuratie.

Vul een naam in en de details voor het wifi-netwerk.

8 Touchscreen met ESP32

We gebruiken in dit artikel zoals gezegd de ESP32-2432S028 als voorbeeld. Dit is een touchscreen met ingebouwde ESP32-chip. Dit apparaatje kun je direct toevoegen aan ESPHome: precies zoals in paragraaf 7 staat omschreven, al moesten we in dit geval na het aanwijzen van de com-poort wel de boot-knop even indrukken.

Overigens bevat het apparaat meestal een voorgeprogrammeerde demo met een gebruikersinterface op basis van LVGL. Die zie je als je hem zo uit de doos op een voeding aansluit. Je kunt daarmee meteen de werking controleren. Je zult bij een model met resistief aanraakscherm overigens iets harder moeten drukken dan je misschien gewend bent.

We gebruiken dit voordelige 2,8inch-aanraakscherm, dat ook wel ‘Cheap Yellow Display’ wordt genoemd.

9 Schermconfiguratie

Na het toevoegen van je touchscreen heb je direct een basisconfiguratie voor ESPHome. Via Edit kun je deze configuratie aanpassen. Zowel voor het aansturen van het display als de registratie van het aanraken wordt SPI (Serial Peripheral Interface) gebruikt. Voor onze ESP32-2432S028 is dit de configuratie, rekening houdend met de gebruikte interne GPIO-pinnen:

We voegen nu eerst de configuratie van het display toe en in paragraaf 11 het touchgedeelte. Voor het display is de configuratie als volgt:

Merk op dat er ook een (oudere) variant van dit touchscreen is met de ILI9341. In dat geval gebruik je model: ILI9341 en invert_colors: false. Na het maken van de aanpassingen kies je Install. Je kunt nu kiezen hoe je de firmware wilt overbrengen. Meestal kies je Wirelessly voor over-the-air-updates. Het apparaat hoeft daarbij niet meer met jouw pc te zijn verbonden.

Binnen ESPHome kun je eenvoudig de configuratie bewerken.

10 LVGL-bibliotheek

Binnen ESPHome kon je voorheen met displays werken door binnen de component display met lambda bijvoorbeeld teksten met een bepaald lettertype naar je scherm te sturen. Als je LVGL gaat gebruiken, gebruik je geen lambda meer, maar alleen LVGL en widgets. Als eerste voegen we de LVGL-bibliotheek toe aan de YAML-code:

De optie buffer_size is ons geval noodzakelijk, vanwege de afwezigheid van PSRAM. In paragraaf 13 voegen we ook nog widgets toe. Omdat we dat hier nog niet hebben gedaan, zie je na het flashen als het goed is een demo met een knop, checkbox, cirkel met tekst en schuifbalk.

11 Configuratie touchscreen

Bediening via het scherm is nog niet mogelijk. Daarvoor moeten we het touchscreen toevoegen aan de configuratie van ESPHome:

Bewaar de aanpassingen en installeer de nieuwe firmware. Controleer of je de demo goed kunt bedienen. De regels onder on_touch zorgen dat in de logs de geregistreerde coördinaten worden getoond. Er kunnen aanpassingen nodig zijn in de regels onder calibration en transform.

12 Backlight

Het display is voorzien van een achtergrondverlichting (backlight) via pin 21. We definiëren deze output als volgt:

Daarna configureren we de achtergrondverlichting, waarbij we verwijzen naar de hierboven gedefinieerde output.

Na het flashen zal de backlight standaard aanstaan. Eventueel kun je deze vanuit Home Assistant aan- en uitzetten en de helderheid ervan regelen, bijvoorbeeld op basis van afwezigheid. Je kunt ook een script maken om de helderheid bij inactiviteit terug te brengen. Daarvoor verwijzen we je naar het uitgewerkte voorbeeld op GitHub (zie kader ‘Code downloaden’).

Binnen Home Assistant kun je eventueel ook de backlight aan- en uitzetten.

13 Widgets toevoegen

Onder de regel lvgl kun je nu de gewenste LVGL-componenten toevoegen aan je YAML-configuratie. Denk aan bijvoorbeeld knoppen, schuifregelaars, grafieken of labels. In dit voorbeeld voegen we aan de bovenkant alleen twee widgets toe voor een dimbare led, te weten een schakelaar (button) en schuifregelaar (slider).

De meeste opties dienen voor het positioneren van de widget. We geven bijvoorbeeld de breedte (width) en hoogte (height) aan, halen de widgets iets van de rand of met x en y, en regelen de uitlijning met align. Het gedeelte bij on_click zorgt dat de bewuste lamp in Home Assistant wordt omgeschakeld bij het klikken op de button. Voor de slider doen we hetzelfde onder on_release. Die acties zijn overigens om veiligheidsredenen niet direct mogelijk. In paragraaf 16 leggen we uit hoe je dit kunt toestaan.

We voegen in dit voorbeeld alleen twee eenvoudige widgets toe.

14 Interactie met Home Assistant

De entiteit voor de dimbare lamp heeft in Home Assistant de naam light.wledkantoor. De waardes zijn nodig om de widgets de juiste status te kunnen geven. Daarom voegen we hieronder een binary_sensor toe voor de status (aan of uit) en een sensor voor het helderheidsniveau. We werken vervolgens bij on_state en on_value de widgets bij als de status verandert in Home Assistant. Bij id vul je uiteraard de id van de betreffende widget in.

Gebruik de logfunctie om te zien of bijvoorbeeld een status verandert.

15 Toevoegen aan Home Assistant

De add-on voor ESPHome hebben we gebruikt om de microcontroller van firmware te voorzien. Maar je zult het apparaat hierna nog wel moeten toevoegen aan Home Assistant. Dat is heel eenvoudig: het wordt automatisch gevonden. In Home Assistant zie je via Instellingen / Apparaten en diensten het bewuste apparaat direct terug op het tabblad Integraties. Klik op de knop Toevoegen om het aan Home Assistant toe te voegen.

Het apparaat met ESPHome moet je nog toevoegen aan Home Assistant.

16 Acties toestaan

Als je het touchscreen bedient, zal Home Assistant een melding geven dat het ESPHome-apparaat heeft geprobeerd een actie in Home Assistant uit te voeren. Standaard is dit om veiligheidsredenen niet toegestaan, maar dit is eenvoudig op te lossen.

Ga naar Instellingen / Apparaten en klik dan onder het kopje Geconfigureerd op ESPhome. Achter het bewuste apparaat klik je vervolgens op Configureren. Zet een vinkje bij Toestaan dat het apparaat Home Assistant-acties uitvoert. Klik op Verzenden. Hierna zijn alle acties zoals het omschakelen van de lamp en regelen van de helderheid wel toegestaan.

Zorg dat het apparaat acties in Home Assistant mag uitvoeren.