Met een prijskaartje van 249 euro is een setje Samsung Galaxy Buds 3 Pro-oordoppen niet goedkoop. Maar gelukkig krijg je daar dan ook een hoop voor terug, maar dan vooral als je eerder investeerde in het Samsung-ecosysteem (en de juiste producten in huis hebt).

Of het nu om bedrijven als Apple, OnePlus of Samsung gaat, ze proberen allemaal hetzelfde: je binnen een ecosysteem te houden. Dat doen ze door het aanbieden van verschillende soorten apparaten die naadloos met elkaar samenwerken. Denk dan aan een smartphone, tablet, smartwatch en draadloze oordopjes. Prima als dat betekent dat je leven wat gemakkelijker wordt, maar het wordt vervelend wanneer er functies achter een hevige betaalmuur terechtkomen. Dat is het geval bij de Samsung Galaxy Buds 3 Pro.

Om echt alles uit de Samsung Galaxy Buds 3 Pro te halen, dien je namelijk recent geïnvesteerd te hebben in een Samsung-apparaat. Dat kunnen bijvoorbeeld de S- en Z-telefoons van de afgelopen twee jaar zijn. Het zou kunnen dat oudere toestellen eveneens ondersteund worden, maar daar is nu nog geen sprake van. Alleen wanneer je een modern Samsung-apparaat hebt, krijg je toegang tot Samsungs eigen Seamless-audio-codec. Datzelfde geldt voor de oudere SSC UHQ-variant, maar die is op een veel groter aantal Samsung-apparaten beschikbaar.

Een gemiste kans

Het staat Samsung natuurlijk vrij om zijn oordoppen vorm te geven zoals het bedrijf wil. En dat er exclusieve functies beschikbaar zijn, is nog niet eens het probleem. Maar dit zijn de enige twee codecs die audio in een hoge resolutie kunnen presenteren. Als je geen Samsung-telefoon gebruikt, dan ben je aangewezen op SBC of AAC. Geen verkeerde codecs, maar toch is het jammer dat het Zuid-Koreaanse bedrijf geen alternatief ingebakken heeft. Aangezien Samsung Qualcomm-processors gebruikt, had een AptX-codec niet misstaan, zoals Lossless, HD of Adaptive.

©Wesley Akkerman

Bovendien is het zo dat iPhone-gebruikers helemaal achter het net vissen. Niet alleen hebben zij (dankzij Apple) maar toegang tot een enkele audio-codec, ook moeten ze het zonder de Samsung Wearable-app doen. En dat terwijl die app allerlei handige functies heeft, zoals een equalizer, de mate van ruisonderdrukking instellen, toekomstige updates en meer. De app is daadwerkelijk handig (en verplicht op Android), waardoor dat al met al een gemiste kans is. Het maakt de oordoppen minder breed inzetbaar en voor die prijs is dat toch een spijtige conclusie.

Veel te doen om het ontwerp

Los van het gedoe met compatibiliteit en codecs, moeten we zeggen dat de Samsung Galaxy Buds 3 Pro comfortabel zitten. Ze zitten strak, zonder druk uit te oefenen op de gehoorgang. Dat Samsung dit jaar voor steeltjes gekozen heeft, in plaats van een rond ontwerp, heeft voor- en nadelen. Zo laten ze zich goed bedienen: het tactiele knopje is goed bereikbaar en het volume bedienen door omhoog en omlaag te schuiven met je vinger werkt intuïtief. Maar als je lang haar hebt, dan gebeurt het nog wel eens dat ze uit je oren vliegen als je je haar aan de kant wuift.

©Wesley Akkerman

Over het design is dit jaar sowieso veel te doen. Veel mensen vinden de Buds 3 Pro op AirPods lijken. Maar als concurrerende bedrijven producten gaan maken die extreem veel elkaar lijken, dan is dat blijkbaar wat we als consument willen. De Samsung Galaxy Buds 3 Pro zijn bovendien vrij groot, maar dat is omdat er twee drivers in zitten: een veelvoorkomende dynamische driver en een vlakke, magnetische variant. Dat maakt de dopjes wat minder weerbaar, maar muziek klinkt wel veel zuiverder en meer gebalanceerd – en dat merk je goed met dit setje.

Lang leve de equalizer

We hebben de Samsung Galaxy Buds 3 Pro getest op een Pixel 8 Pro en Samsung Galaxy Z Fold 6. Dat lijken ons de twee meest voorkomende gebruikersscenario’s: een smartphone die niet en eentje die wel van Samsung komt. In beide gevallen valt ons op dat de audio kraakhelder klinkt. Daardoor krijgen hogere tonen flink de ruimte. Dit karakter zorgt bovendien voor een brede soundstage, waardoor je goed onderscheid kunt maken tussen tonen, instrumenten en lagen.

De baslaag is in eerste instantie heel subtiel, waardoor je wat warmte en geweld mist. Niet dat de luisterervaring slecht is, maar je hoort aan alle tracks dat het beter kan. Gelukkig kun je een equalizer-preset gebruiken, en anders zelf een aangepaste instelling klaarzetten. Zodoende haal je veel meer uit de Samsung Galaxy Buds 3 Pro. Het valt ons op dat de oordoppen dat wel wat meer gevoelig zijn voor enige vervorming, maar dat is voornamelijk het geval op de Pixel 8 Pro. Op de Z Fold 6 hebben we daar minder last van, vanwege de andere twee audio-codecs.

360-audio en andere opties

Als eigenaar van een moderne Samsung-smartphone krijg je toegang tot 360-audio. Nu zijn we daar geen fan van, omdat de lagere tonen het dan moeten ontzien. En dat merken we ook hier. De hogere en middentonen klinken vol en wijd, maar alles aan de onderkant bungelt een beetje. Verder vinden we de actieve ruisonderdrukking goed, maar niet indrukwekkend. Je hoort nog steeds van alles om je heen gebeuren, maar er wordt wel een hoop gefilterd. Dit is een kwestie van ‘voor de prijs hadden we meer verwacht’, kijkend naar concurrenten als Sony en Bose.

Verder merken we nog een aantal kleinere dingen op. De accuduur is met 6 tot 26 uur (met actieve ruisonderdrukking aan) niet bijster lang. Ook het doosje levert wat gemengde gevoelens op. Hoewel het tof is dat de bovenkant transparant is (het is weer eens wat anders), merken we ook dat het soms een gevecht is de oordopjes terug in de houder te plaatsen. Door de vorm gaat dat nog weleens mis en mik je er net naast. De microfoon klinkt dan weer superhelder, waardoor je voor mensen aan de andere kant van de lijn altijd goed verstaanbaar bent.

Samsung Galaxy Buds 3 Pro kopen?

Onderaan de streep komen we een setje oordoppen tegen dat niet voor iedereen geschikt is. En dat is een beetje vreemd, omdat Samsung normaliter met zijn producten een zo groot mogelijk publiek wil aanspreken. Het ontwerp, het gebrek aan alternatieve audio-codecs en de lage accuduur zitten een aanbeveling in de weg, maar de algemene audiokwaliteit is sterk en helder en de doppen zelf zitten lekker. Als Samsung-eigenaar haal je hier het meest uit. Maar als je een smartphone van een ander merk hebt, dan kun je die 250 euro beter elders spenderen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.