Met een prijskaartje van 249 euro is een setje Samsung Galaxy Buds 3 Pro-oordoppen niet goedkoop. Maar gelukkig krijg je daar dan ook een hoop voor terug, maar dan vooral als je eerder investeerde in het Samsung-ecosysteem (en de juiste producten in huis hebt).

Of het nu om bedrijven als Apple, OnePlus of Samsung gaat, ze proberen allemaal hetzelfde: je binnen een ecosysteem te houden. Dat doen ze door het aanbieden van verschillende soorten apparaten die naadloos met elkaar samenwerken. Denk dan aan een smartphone, tablet, smartwatch en draadloze oordopjes. Prima als dat betekent dat je leven wat gemakkelijker wordt, maar het wordt vervelend wanneer er functies achter een hevige betaalmuur terechtkomen. Dat is het geval bij de Samsung Galaxy Buds 3 Pro.

Om echt alles uit de Samsung Galaxy Buds 3 Pro te halen, dien je namelijk recent geïnvesteerd te hebben in een Samsung-apparaat. Dat kunnen bijvoorbeeld de S- en Z-telefoons van de afgelopen twee jaar zijn. Het zou kunnen dat oudere toestellen eveneens ondersteund worden, maar daar is nu nog geen sprake van. Alleen wanneer je een modern Samsung-apparaat hebt, krijg je toegang tot Samsungs eigen Seamless-audio-codec. Datzelfde geldt voor de oudere SSC UHQ-variant, maar die is op een veel groter aantal Samsung-apparaten beschikbaar.

Een gemiste kans

Het staat Samsung natuurlijk vrij om zijn oordoppen vorm te geven zoals het bedrijf wil. En dat er exclusieve functies beschikbaar zijn, is nog niet eens het probleem. Maar dit zijn de enige twee codecs die audio in een hoge resolutie kunnen presenteren. Als je geen Samsung-telefoon gebruikt, dan ben je aangewezen op SBC of AAC. Geen verkeerde codecs, maar toch is het jammer dat het Zuid-Koreaanse bedrijf geen alternatief ingebakken heeft. Aangezien Samsung Qualcomm-processors gebruikt, had een AptX-codec niet misstaan, zoals Lossless, HD of Adaptive.

©Wesley Akkerman

Bovendien is het zo dat iPhone-gebruikers helemaal achter het net vissen. Niet alleen hebben zij (dankzij Apple) maar toegang tot een enkele audio-codec, ook moeten ze het zonder de Samsung Wearable-app doen. En dat terwijl die app allerlei handige functies heeft, zoals een equalizer, de mate van ruisonderdrukking instellen, toekomstige updates en meer. De app is daadwerkelijk handig (en verplicht op Android), waardoor dat al met al een gemiste kans is. Het maakt de oordoppen minder breed inzetbaar en voor die prijs is dat toch een spijtige conclusie.

Veel te doen om het ontwerp

Los van het gedoe met compatibiliteit en codecs, moeten we zeggen dat de Samsung Galaxy Buds 3 Pro comfortabel zitten. Ze zitten strak, zonder druk uit te oefenen op de gehoorgang. Dat Samsung dit jaar voor steeltjes gekozen heeft, in plaats van een rond ontwerp, heeft voor- en nadelen. Zo laten ze zich goed bedienen: het tactiele knopje is goed bereikbaar en het volume bedienen door omhoog en omlaag te schuiven met je vinger werkt intuïtief. Maar als je lang haar hebt, dan gebeurt het nog wel eens dat ze uit je oren vliegen als je je haar aan de kant wuift.

©Wesley Akkerman

Over het design is dit jaar sowieso veel te doen. Veel mensen vinden de Buds 3 Pro op AirPods lijken. Maar als concurrerende bedrijven producten gaan maken die extreem veel elkaar lijken, dan is dat blijkbaar wat we als consument willen. De Samsung Galaxy Buds 3 Pro zijn bovendien vrij groot, maar dat is omdat er twee drivers in zitten: een veelvoorkomende dynamische driver en een vlakke, magnetische variant. Dat maakt de dopjes wat minder weerbaar, maar muziek klinkt wel veel zuiverder en meer gebalanceerd – en dat merk je goed met dit setje.

Lang leve de equalizer

We hebben de Samsung Galaxy Buds 3 Pro getest op een Pixel 8 Pro en Samsung Galaxy Z Fold 6. Dat lijken ons de twee meest voorkomende gebruikersscenario’s: een smartphone die niet en eentje die wel van Samsung komt. In beide gevallen valt ons op dat de audio kraakhelder klinkt. Daardoor krijgen hogere tonen flink de ruimte. Dit karakter zorgt bovendien voor een brede soundstage, waardoor je goed onderscheid kunt maken tussen tonen, instrumenten en lagen.

De baslaag is in eerste instantie heel subtiel, waardoor je wat warmte en geweld mist. Niet dat de luisterervaring slecht is, maar je hoort aan alle tracks dat het beter kan. Gelukkig kun je een equalizer-preset gebruiken, en anders zelf een aangepaste instelling klaarzetten. Zodoende haal je veel meer uit de Samsung Galaxy Buds 3 Pro. Het valt ons op dat de oordoppen dat wel wat meer gevoelig zijn voor enige vervorming, maar dat is voornamelijk het geval op de Pixel 8 Pro. Op de Z Fold 6 hebben we daar minder last van, vanwege de andere twee audio-codecs.

360-audio en andere opties

Als eigenaar van een moderne Samsung-smartphone krijg je toegang tot 360-audio. Nu zijn we daar geen fan van, omdat de lagere tonen het dan moeten ontzien. En dat merken we ook hier. De hogere en middentonen klinken vol en wijd, maar alles aan de onderkant bungelt een beetje. Verder vinden we de actieve ruisonderdrukking goed, maar niet indrukwekkend. Je hoort nog steeds van alles om je heen gebeuren, maar er wordt wel een hoop gefilterd. Dit is een kwestie van ‘voor de prijs hadden we meer verwacht’, kijkend naar concurrenten als Sony en Bose.

Verder merken we nog een aantal kleinere dingen op. De accuduur is met 6 tot 26 uur (met actieve ruisonderdrukking aan) niet bijster lang. Ook het doosje levert wat gemengde gevoelens op. Hoewel het tof is dat de bovenkant transparant is (het is weer eens wat anders), merken we ook dat het soms een gevecht is de oordopjes terug in de houder te plaatsen. Door de vorm gaat dat nog weleens mis en mik je er net naast. De microfoon klinkt dan weer superhelder, waardoor je voor mensen aan de andere kant van de lijn altijd goed verstaanbaar bent.

Samsung Galaxy Buds 3 Pro kopen?

Onderaan de streep komen we een setje oordoppen tegen dat niet voor iedereen geschikt is. En dat is een beetje vreemd, omdat Samsung normaliter met zijn producten een zo groot mogelijk publiek wil aanspreken. Het ontwerp, het gebrek aan alternatieve audio-codecs en de lage accuduur zitten een aanbeveling in de weg, maar de algemene audiokwaliteit is sterk en helder en de doppen zelf zitten lekker. Als Samsung-eigenaar haal je hier het meest uit. Maar als je een smartphone van een ander merk hebt, dan kun je die 250 euro beter elders spenderen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!