Android is geweldig geworden, het toetsenbord van Android-telefoons laat het toetsenbord van iOS verbleken en het grote scherm van de Galaxy S III van Samsung laat de iPhone 5 ver achter zich als je een boek wilt lezen. Dit is deel 1 van het "overstapverhaal" van iOS naar Android.

Zo’n anderhalve maand geleden liep ik een winkel van AT&T (Amerikaanse telecomprovider, red.) binnen, overhandigde mijn iPhone 4S, en vroeg of ik van mijn onbeperkte iPhone dataplan over kon stappen op een nieuw LTE dataplan. Ik kocht de eerste generatie iPhone, helemaal in het begin, tijdens een korte en prachtige periode voordat AT&T zich realiseerde dat het aanbieden van een onbeperkt dataplan op een bijzonder vaak verkocht mobiel apparaat als de iPhone een heel slecht idee was. Als je nog onbeperkt iPhone-data had, mocht je dit houden zolang je geen wijzigingen in je abonnement aanbracht.

Het LTE Data Plan heeft daarentegen een maandelijkse limiet van 5 GB. Iedere wiskundige zal bevestigen dat 5 GB inderdaad minder is dan oneindige GB. Ik hield me vast aan dat oneindige dataplan alsof het een appartement met zogenoemde 'rent control' was in het centrum van Manhattan. Ik hield het zelfs toen bleek dat je met onbeperkte data je niet kunt aanmelden voor tethering en wifi-hotspotfuncties.

Ik vertel je dit allemaal om je een indruk te geven. Ik zou onbeperkte data niet hebben opgegeven, tenzij ik het om zou kunnen inwisselen voor iets dat ik nog liever zou willen hebben dan de mogelijkheid om 24 uur per dag, 7 dagen per week Netflix te streamen… Iets dat in de 5 jaar dat ik een iPhone in mijn bezit had niet bestond. Een geweldige Android telefoon.

Er zijn dingen veranderd

Het volgende is veranderd: Android is geweldig geworden. Het OS is geweldig geworden en de hardware is geweldig geworden. Eén van de grote voordelen van het schrijven van tech-columns is dat ik elke nieuwe telefoon die ertoe doet op het moment van lanceren ongeveer een maand mag uitproberen.

Vorig jaar pakte ik keer op keer een paradepaardje van Android opnieuw in om terug te sturen, stapte ik terug op mijn iPhone, en miste ik de volgende paar weken een geweldige functie van de hardware van de Android-telefoon of van het OS waar ik tijdens het testen afhankelijk van was geworden.

©PXimport

En daardoor werd mij tegen het eind van het jaar duidelijk dat ik het niet langer zag zitten om alleen maar de iPhone te gebruiken, of zelfs maar als mijn primaire telefoon. Daarom heb ik vrijwillig afscheid genomen van mijn onbeperkte dataplan. Met mijn nieuwe LTE-plan kan ik de simkaart van mijn iPhone gebruiken in andere telefoons, en gebruik maken van de hoge snelheid van alle andere digitale functies van het AT&T-netwerk.

Mijn positieve reviews van laatste iPhones en de nieuwe edities van iOS zijn altijd oprecht geweest. Wacht, “oprecht”? Soms waren ze gewoon jubelend. Ik was zo enthousiast dat ik er vaak van beschuldigd werd die dingen te zeggen omdat ik een Apple-fanboy ben.

Ik heb altijd een standaard reactie: “In 2007 ben ik op de iPhone overgestapt omdat deze een stuk beter was dan het Windows Mobile-apparaat dat ik destijds gebruikte. Als er op een dag iemand een telefoon en OS produceert die beter bij mij en mijn specifieke behoeften past dan de iPhone, dan zal ik precies dezelfde keuze maken.”

Ja, die dag is gekomen. Ik heb sinds de zomer een Samsung Galaxy S III. Het hele jaar had ik het simkaart-slot leeg gelaten en het als een wifi-apparaat gebruikt, maar dat was niet goed genoeg. Toen ik in januari van dataplan veranderde, dacht ik dat ik meerdere keren per maand mijn simkaart tussen mijn iPhone 4S en de S III zou moeten wisselen. Nee. Er zit een sim-extractietool in mijn portemonnee (tip: dat is de enige manier waarop je het verdomde ding kunt vinden wanneer je het nodig hebt) maar de kaart blijft in de S III.

Waarom zou ik hem terug in de iPhone stoppen? Mijn Galaxy S III doet het geweldig, en met slechts één uitzondering merk ik alleen maar verbeteringen op in plaats van nadelen. Ik bestudeerde langzaam, voorzichtig en zorgvuldig wat ik van mijn telefoon wil en nodig heb. Uiteindelijk kon ik niet ontsnappen aan de conclusie dat een iPhone niet langer de beste telefoon voor mij is.

In dit driedelige epos zal ik mijn beslissing met je doorlopen. Het is het verhaal van waarom Android 4.1 en de S III mij hebben doen overstappen. Dit is op geen enkele manier een betoog over waarom iemand anders van zijn of haar iPhone moet afzien en op een Android-telefoon moet overstappen.

Dit is geen verhaal over hoe Apple de weg kwijt is geraakt en niet langer innoveert. Apple is de weg namelijk niet kwijt en innoveert nog steeds. Dit is slechts het verhaal van een kerel die een nieuwe telefoon kreeg. Desondanks geeft mijn verhaal een beeld van de sterke punten van het moderne Android.

Killer functies

“Goh, het is heerlijk om hardware instellingen direct vanaf de Android statusbalk te kunnen benaderen en aan te passen, in plaats van een heleboel menu’s te moeten doorlopen.”

“Siri verstuurt een bericht of maakt een afspraak ongeacht de manier waarop ik het verzoek onder woorden breng… ik zeg het en Siri doet het gewoon!”

Deze mini-functievergelijkingen hadden niet veel invloed op mijn keuze. Vier brede, unieke functies van Android 4.x en de Samsung Galaxy S III haalden me over om te switchen, vooral nadat ik had gewacht op de lancering van de iPhone 5 en iOS 6 en een maand met Apple’s nieuwste “big screen” apparaat gewerkt had.

Als ik enig bewijs had gehad (of zelfs maar een sterk vermoeden) dat Apple volgend jaar een aantal van deze functies zou toevoegen, dan was ik misschien de iPhone iets langer blijven gebruiken. Hier volgen de eerste twee:

Betere toetsenborden

Ik voer op een gemiddelde dag een heleboel tekst in op mijn telefoon. Ik beantwoord e-mails, ik tweet, en ik noteer onderweg een heleboel ideeën en informatie. Ik doe zelden iets doms als het schrijven van een hele column op mijn telefoon – daar heb ik mijn iPad voor – maar toch is mijn telefoon van het grootste belang voor taken waarbij ik volledige zinnen en alinea’s invoer. Het iOS-toetsenbord is niet echt behulpzaam op dat gebied. Het biedt woord-gebaseerde automatische aanvulling en ik kan spraak-naar-tekst gebruiken.

De eerste functie is prima. De tweede functie activeer ik telkens wanneer ik iets van meer dan twee zinnen moet typen. Dat is geen compliment. Het is een enorme bron van ergernis. De microfoonknop bevindt zich heel erg dicht naast de spatiebalk, en iOS spraak-naar-tekst activeert zichzelf met een achteloze tik in plaats van een bewuste tap-and-hold. Als ik snel aan het typen ben activeer ik per ongeluk spraak-naar-tekst. Elke. Keer. Weer.

©PXimport

Ik word er compleet gestoord van. iOS spraak-naar-tekst is zoiets als een ober die tijdens een diner je gesprek steeds onderbreekt om te vragen of alles naar wens is. Het zou tien keer beter zijn als het gewoon niet steeds in de weg zou lopen. Helaas kan ik mijn ongenoegen met de iOS spraak-naar-tekst knop niet uitdrukken door geen fooi te geven. Dus ben ik er in plaats daarvan toe gedwongen er een column over te schrijven.

In Android wordt deze zelfde functie geactiveerd door middel van een tap-and-hold knop. Waarom neemt iOS niet dezelfde voor de hand liggende stap? Waarom kun jet het niet op zijn minst zelf instellen? Maar ik dwaal af.

Ik kan sneller en nauwkeuriger typen op de Galaxy S III dan op een iPhone. Dat komt deels door het feit dat de S III een enorm groot scherm heeft en het toetsenbord daardoor fysiek breder is. Maar de echte winst zit hem in de uitbreidingen van het “tap and type” mechanisme op Android-toetsenborden.

Swype

Android biedt Swype-achtige tekstinvoermogelijkheden als een ingebouwde optie. Door je vinger van de ene toets naar de andere te schuiven in plaats van mijn vinger op te tillen en te tikken stuur ik meer informatie over mijn bedoelingen naar het OS. Hierdoor wordt het mechanisme sneller en nauwkeuriger dan tik-tik-tik. Swype-achtig typen maakt het ook gemakkelijker om de telefoon met één hand te gebruiken. Ik kan naar een naam in mijn contacten zoeken zonder dat ik langzamer hoef te gaan lopen.

En als de toetsenborden die met Android meegeleverd worden je niet bevallen, dan kun je zelf een toetsenbord uitkiezen en installeren. Mijn favoriete toetsenbord is SwiftKey. Het is briljant en kost slechts 4 dollar. iOS probeert te raden welk woord je probeert te typen, en vult de resterende letters voor je in wanneer je op de spatiebalk drukt. SwiftKey doet dat ook, en een stuk beter, vind ik.

SwiftKey probeert ook het woord dat je daarna gaat typen te voorspellen, gebaseerd op de context binnen de zin. Een rij van drie “volgend woord” voorspellingen verschijnt boven de toetsen… en SwiftKey kan erg goed raden. Als je bijvoorbeeld een veelvoorkomende zin typt (zoals “Vorige week ging ik naar…”), zul je zien dat je hem in slechts een paar tikken hebt staan. Volgens mij is het typen op een Android-apparaat sneller en een stuk minder irritant dan op mijn iPhone. Het komt er niet eens bij in de buurt.

Dit voorbeeld wijst tevens op een aantal filosofische verschillen die Android vaak in staat stellen om een betere gebruikerservaring te bieden. Waarom is het iOS toetsenbord zo beperkt? Waarom kan de gebruiker de ervaring niet aanpassen? Omdat Apple geen functies toe wil voegen ten koste van eenvoud en duidelijkheid. Ze hebben gelijk: het is een volkomen geldige filosofie, en meestal wel effectief. Maar soms belandt een functie van een Apple-product aan de verkeerde kant van de scheidingslijn tussen “simpel” en “te simpel”. Het iPhone-toetsenbord is te simpel.

Als de manier waarop het standaardtoetsenbord van Android zich gedraagt je niet bevalt, dan kun je naar de instellingen gaan en deze veranderen. En als je het nog steeds niks vindt, dan kun je een alternatief van derden installeren. En als je denkt dat het prima is, dan word je niet door de opties afgeleid. Het aanpassingspaneel bevindt zich onder Settings, en de alternatieven kun je vinden in de Google Play-winkel.

Maar ik zal eerlijk zijn: Het feit dat de Samsung Galaxy S III niet zomaar “bip-BONG!” doet en een paarse microfoon in mijn gezicht duwt terwijl ik gefocust ben op wat ik aan het schrijven ben, is voor mij reden genoeg om het Android-toetsenbord boven dat van iOS te verkiezen.

Serieus, Apple. Dit enkele iOS manco zorgt ervoor dat ik mijn iPhone haat. Elke keer dat het gebeurt word ik uit mijn werk gerukt, en terwijl ik frons en de microfoon uitschakel vraag ik me af of jullie überhaupt over deze functie hebben nagedacht. “Press and hold to activate speech-to-text” moet een optie zijn die door de gebruiker kan worden ingesteld.

Een groot scherm, echt waar

Na slechts een paar weken met de Samsung Galaxy S III leek het scherm van mijn iPhone 4S niet langer een “normale grootte” te hebben. In het begin werd het “klein” en uiteindelijk werd het “te klein”. En wanneer ik mijn telefoon in een dock voor de auto zet lijkt de iPhone nu minuscuul. Er staat bijna altijd meer informatie op het scherm van de Samsung-telefoon. Het is allemaal beter leesbaar, en de knoppen zijn groter of staan minder dicht op elkaar, waardoor je ze gemakkelijker kunt aanraken. De iPhone lijkt te verdwijnen in het dashboard.

Let wel, ik rijd al jaren met iPhones rond en ik was er altijd tevreden mee. Maar het verschil tussen een iPhone 4S of zelfs een iPhone 5 en het 4,8 inch-scherm van de Galaxy S III, is voor mij even groot als het verschil tussen de 24 inch kleurentelevisie in de woonkamer van mijn ouders en de 45 inch HDTV in mijn eigen woonkamer.

Apps vergelijken

Is een groter scherm beter met elke app en in elke situatie? Nee… De gebruikersinterface van telefoonapps hebben twee soorten weergaven: lijstweergaven en contentweergaven. Ik heb dagenlang zij-aan-zij vergelijkingen gedaan in allerlei soorten apps. De iPhone 5 laat zelden significant minder lijstitems zien dan de Galaxy S III.

Maar met contentweergaven is het een heel ander verhaal. Het grotere scherm biedt bijna altijd een superieure ervaring. Het scherm van de Galaxy S III heeft ongeveer dezelfde pixeldichtheid als dat van de iPhone 5 (beiden zijn hoger dan 300 ppi). Wanneer ik een boek lees kan ik meer van de pagina zien, en de bredere inhoudsmarges zijn comfortabeler.

Ik krijg meer van een kaart te zien zonder te hoeven zoomen of scrollen. Ik kan meer van een e-mailbericht zien, en meer van het artikel in mijn nieuwslezer. Een film of video is groot genoeg om naar mijn gevoel het rijke HD-detail te kunnen zien dat ik zou moeten zien. Wanneer ik stripboeken lees hoef ik niet steeds het scherm om te draaien om plaatjes te lezen die een andere oriëntatie hebben.

Met het iPhone 5 scherm voelt het soms alsof ik een bonnetje van de supermarkt aan het lezen ben in plaats van een boek. En ik las vroeger nooit vanaf mijn iPhone in bed. Nu, als mijn (nog steeds vrij geliefde) iPad beneden ligt en de Galaxy S III op het nachtkastje ligt, dan lees ik liever een uurtje vanaf de Samsung. Het is duidelijk: Ik vind dat het grotere scherm van de Galaxy S III altijd op zijn minst even goed is als dat van de iPhone, en het is doorgaans beter.

Strekken of schuiven

Maar tegen welke prijs? De Galaxy S III is inderdaad iets groter dan de iPhone 5. Maar wanneer is dit marginale verschil in formaat een probleem? Okay dan. De iPhone 5 is smaller, en in tegenstelling tot de Galaxy S III kan mijn duim het gehele toetsenbord bestrijken zonder dat ik hoef te strekken of schuiven.

Een overwinning voor de iPhone 5? Niet voor mij. De iPhone is voor mij nog steeds te hoog om eenvoudig met één hand te bedienen omdat de bovenste rij knoppen in een app vaak net buiten bereik ligt. En de superieure toetsenbordontwerpen van Android, plus het feit dat het toetsenbord van de Galaxy S III breder en minder krap is, maken het moeten strekken van de duim weer goed.

Zelfs al was dit niet het geval, dan nog is bediening met één hand niet het belangrijkste element van mijn mobiele computer-ervaring. Ik heb het altijd een raadsel gevonden waarom Apple dat ene idee zo belangrijk vindt, vooral wanneer het conflicteert met zoveel andere, even goede ideeën... Zoals meer content op het scherm plaatsen zonder concessies te moeten doen op het gebied van leesbaarheid.

Als iemand beweert dat het “niet echt meer informatie [is]… het is gewoon dezelfde content, opgeschaald om op het scherm te passen”, vraag ik me af of ze veel tijd doorgebracht hebben met meerdere Android-apparaten. Dat is pertinent niet wat mijn ervaring is met ongeveer een dozijn verschillende Android-telefoons van verschillende groottes in het afgelopen jaar. In test na test na test.

Marketingtruc

Mensen die ik ken, respecteer, en zelfs als vrienden beschouw, hebben grote telefoonschermen afgedaan als een goedkope marketingtruc, gericht op goedgelovige consumenten in de showroom, die geen praktische voordelen biedt. Dat is zo incorrect, zo niet in lijn met de de realiteit zoals ik deze elke dag weer ervaar met de Samsung Galaxy S III en andere toptelefoons met Android erop. Ik kan niks anders bedenken dan “Nee. Fout.”

Wat nog moet komen…

In deel twee van deze serie deel ik de andere twee Android-functies die mij hebben doen overstappen. In deel drie bespreek ik de meest bekende nadelen van Android die niet waar blijken te zijn… of op zijn minst hanteerbare problemen in plaats van dealbreakers.

Ik bespreek de minder bekende nadelen van Android die inderdaad enorme minpunten blijken te zijn. Om ten slotte af te sluiten met een vraag in deel vier: waarom is Apple de weg niet kwijtgeraakt?

Dit artikel is een vertaling gebaseerd op dit artikel dat geschreven is door Andy Ihnatko (@ihnatko), van onze zustersite Tech Hive: “Why I switched from iPhone to Android“.

Iedereen gebruikt het gewone Startmenu van Windows 11. Je vindt er apps, instellingen, aanbevelingen en tegels. Overzichtelijk, maar je moet soms flink doorklikken voordat je eindelijk bent waar je zijn wilt. Kan dat niet handiger? Zeker: er bestaat ook een tweede Startmenu: een stuk eenvoudiger en vooral sneller. Waar je het vindt en hoe je het gebruikt, lees je in dit artikel.

Lees ook: Laptop met Windows 11? Zo doe je langer met de accu

Gewone Startmenu versus verborgen Startmenu

Het gewone Startmenu van Windows 11 is het startpunt voor de meeste gebruikers. Hier vind je je apps, recente bestanden, een zoekbalk en knoppen voor instellingen en afsluiten. Het menu is visueel ingericht, met tegels en iconen, en richt zich vooral op dagelijks gebruik.

©ID.nl

Het reguliere Startmenu is overzichtelijk, maar je moet nog wel doorklikken wanneer je op zoek bent naar Instellingen.

Het verborgen Startmenu ziet er heel anders uit. Geen tegels of visuele opsmuk, maar een compacte lijst met systeemfuncties. Denk aan apparaatbeheer, taakbeheer, netwerkverbindingen en terminal. Dit menu is vooral bedoeld voor wie snel iets wil aanpassen, controleren of oplossen.

Zo open je het verborgen Startmenu

De makkelijkste manier is simpelweg met de rechtermuisknop op de Startknop klikken (onderaan je scherm, links). Meteen verschijnt een menu met een lijst vol snelkoppelingen. Geen wachttijd, geen vertraging: het menu reageert direct.

Gebruik je liever het toetsenbord? Druk dan op Windows-toets + X. Deze sneltoets werkt overal in Windows, zelfs midden in een programma. Handig op een laptop, zeker als je geen muis bij de hand hebt.

Werk je op een touchscreen? Tik dan op de Startknop en houd die een paar seconden vast. Zodra Windows dit herkent als een 'lang tikken', verschijnt het menu automatisch.

Hoe je het ook opent, de inhoud is altijd gelijk. Het menu komt standaard naast de Startknop in beeld, dus je hoeft nooit te zoeken.

💡Door de Donkere Modus in te stellen (via Instellingen -> Persoonlijke instellingen -> Kleuren) krijgt het tweede Startmenu een donkere achtergrond. Dat zorgt ervoor dat het onderscheid met eventueel geopende programmavensters wat groter wordt.

Wat vind je in dit tweede Startmenu?

Alles wat je anders via Instellingen of het Configuratiescherm moet opzoeken, staat hier bij elkaar. In plaats van losse snelkoppelingen of visuele tegels, toont dit menu een strakke lijst.

Zo kom je met één klik bij Apparaatbeheer, Schijfbeheer, Taakbeheer, Netwerkinstellingen of PowerShell. Handig als je iets wilt aanpassen, controleren of snel een probleem moet oplossen.

Microsoft heeft de functies logisch gegroepeerd. De bovenste opties gaan over apps en energiebeheer, daaronder volgen tools voor systeembeheer en netwerkverbindingen. Verder naar beneden vind je opdrachten voor afsluiten of afmelden. Je herkent ze aan hun vertrouwde namen, wat zoeken overbodig maakt. Een voorbeeld: als je software wilt verwijderen, hoef je niet naar Instellingen > Apps > Geïnstalleerde apps. Je kiest gewoon 'Geïnstalleerde Apps' uit het menu en je bent er meteen.

©ID.nl

Via het tweede Startmenu heb je meteen toegang tot allerlei systeemtools waarvoor je anders zou moeten zoeken in Instellingen of in het Configuratiescherm.

Waarom het tweede Startmenu zo handig is

Hoewel de systeemtools die je via het tweede Startmenu kunt bereiken voor veel mensen Windows-onderdelen zijn die ze niet zo vaak zullen gebruiken, is het toch handig dt je ze direct 'onder de knop' hebt zitten. Stel: je hebt wifi-problemen. In plaats van drie keer klikken door Instellingen kun je direct 'Netwerkverbindingen' openen. Of je wilt zien of een usb-stick goed wordt herkend. Dan hoef je alleen maar te klikken op 'Apparaatbeheer'. Voor wie vaker met systeeminstellingen werkt, is dit menu eigenlijk helemaal onmisbaar. Je hoeft geen sneltoetsen te onthouden of eindeloos door menu's te klikken. Alles wat je vaak gebruikt zit binnen handbereik. En ook als je het niet dagelijks gebruikt, is het handig om te weten dat het er is. Het scheelt je hoe dan ook veel tijd en zoekwerk.

Ook fijn: het menu ziet er op elke Windows 11-pc hetzelfde uit. Of je nu thuis werkt, op kantoor zit of iemand anders helpt: je weet precies waar je moet zijn.

Dus?

Het verborgen Startmenu is een van de meest praktische onderdelen van Windows 11. Het geeft je directe toegang tot systeemfuncties en tools waarvoor je anders moet doorklikken en waar je naar moet zoeken. Het is geen vervanger van het gewone menu, maar een aanvulling voor wie meer uit z'n systeem wil halen. Of je nu snel iets wilt aanpassen, een probleem onderzoekt of gewoon minder wilt klikken: het tweede Startmenu maakt het net een stuk makkelijker!

⬇️Scrol omlaag en bekijk welke onderdelen je in het tweede Startmenu vindt en wat je ermee kunt

Van buiten oogt hij misschien smetteloos, maar vanbinnen kan je wasdroger behoorlijk smerig zijn. Warmte, vocht en pluis vormen namelijk de perfecte broedplek voor bacteriën en schimmels. En dat ruik je. Bovendien werkt een vervuilde droger minder goed én verbruikt hij meer energie. Tijd om in actie te komen: met dit 8-stappenplan houd je jouw wasdroger schoon, fris en in topconditie!

Waarom is schoonmaken belangrijk?

Een wasdroger draait op hoge temperaturen en heeft continu te maken met vocht. Ideale omstandigheden voor ongewenste gasten zoals schimmels en bacteriën. Tel daar opgehoopte pluisjes en resten wasmiddel bij op, en je snapt waarom je wasdroger soms muf ruikt of er langer over doet dan normaal. Regelmatig schoonmaken voorkomt vieze luchtjes, verlengt de levensduur én maakt je droger zuiniger.

Een schone droger in 8 simpele stappen

1. Stekker eruit

Voordat je iets doet, trek je de stekker uit het stopcontact. Veiligheid voorop!

2. Pluizenfilters legen

Open het klepje onderin en haal de filters eruit. Meestal zijn dat er twee: een pluizenfilter en een condensfilter. Spoel ze af onder de kraan en laat ze goed drogen voordat je ze terugplaatst.

3. Condensor schoonmaken

Achter een apart klepje aan de voor- of achterkant zit de condensor. Haal stof en pluis voorzichtig weg met een vochtige doek. Vergeet ook de randjes en het klepje zelf niet.

4. Afvoerslang controleren

Koppel de slang los (als jouw droger die heeft) en check of er geen verstopping in zit. Spoel hem goed door en maak de binnen- en buitenkant schoon. Zet hem daarna weer stevig terug.

5. Binnenkant afnemen

Gebruik een zachte, vochtige doek om de binnenzijde van de trommel schoon te maken. Voor hardnekkige vlekken kun je een beetje allesreiniger gebruiken. Vergeet ook de rubber rand niet.

6. Buiten schoon, net als binnen

Neem de buitenkant van de machine af met een vochtige doek. Gebruik wat allesreiniger voor de zijkanten en voorkant, maar houd het bedieningspaneel liever droog of gebruik een licht vochtige doek.

7. Deurtje open laten

Laat na het schoonmaken de deur een tijdje openstaan. Zo kan de binnenkant goed drogen en voorkom je dat er schimmel ontstaat.

8. Lege droogbeurt draaien

Tot slot: draai een heet droogprogramma zonder was erin. Hiermee droog je de laatste vochtresten en geef je eventuele bacteriën geen kans.

©Shi

Hoe vaak moeten onderdelen worden gereinigd?

Niet alle onderdelen hoeven even vaak gereinigd te worden. Dit schema geeft een indicatie:

Merk je toch geurtjes op of neemt de droogprestatie van je wasdroger af? Voer dan een extra schoonmaakbeurt uit.

Schoonmaaktips voor specifieke onderdelen

Voor sommige onderdelen van je wasdroger zijn speciale schoonmaaktips. We zetten ze voor je op een rijtje.

©detry26

Schoonmaakmiddelen: wat gebruik je wel (en liever niet)?

Voor het grondig reinigen van je droger zijn er speciale producten op de markt. Denk aan schoonmaakmiddelen die vet, kalk en vuil aanpakken zonder onderdelen aan te tasten. Let altijd goed op of het middel geschikt is voor jouw type droger.

Ook populair zijn reinigingstabletten of -strips die je in de trommel legt voordat je een schoonmaakprogramma start. Die lossen nare geurtjes en aanslag op, maar gebruik ze niet te vaak. Overmatig gebruik kan het rubber en de binnenkant aantasten.

Liever een natuurlijk alternatief? Meng dan 5 eetlepels citroenzuur met een liter warm water en giet het in de wasmiddellade. Laat vervolgens een heet programma draaien. Goed voor je droger én het milieu.

Veelgestelde vragen over drogers schoonmaken

Kan ik een stoomreiniger gebruiken?

Nee. De hitte en vocht van een stoomreiniger kunnen onderdelen beschadigen. Gebruik altijd een microvezeldoekje met wat sop.

Wat te doen bij zwarte schimmel?

Reinig grondig de rubberen rand, filters en afvoerslang. Gebruik eventueel azijn als nabehandeling en draai daarna een heet programma. Herhaal dat regelmatig.

Waarom ruikt mijn schone was muf na het drogen?

Waarschijnlijk is je droger toe aan een schoonmaakbeurt. Begin bij het filter en de condensor en werk alles stap voor stap af. Vergeet ook de afvoerslang en het draaien van een heet leeg programma niet. Als dat allemaal niet helpt en de droger is al wat ouder, is het misschien tijd om uit te kijken naar een nieuw exemplaar.