Je deelt je pc met andere gebruikers of je geeft hen via het netwerk toegang tot bepaalde data. Mooi, maar dat doe je dan natuurlijk het liefst op zo’n manier dat ze je Windows-configuratie niet kunnen ontregelen en ze evenmin gegevens kunnen benaderen die je privé wilt houden. Om dat te bereiken, moet je een doordacht gebruikersbeleid voeren, met de juiste instellingen en machtigingen.

De meeste besturingssystemen voor desktopgebruik houden er rekening mee dat er meerdere gebruikers kunnen zijn en dat elke gebruiker zelf moet kunnen beslissen welke bronnen, zoals gegevens en apparaten, hij al dan niet met medegebruikers wil delen. Ook in Windows kun je verschillende gebruikersaccounts aanmaken. De data in de profielmappen zijn niet zomaar bereikbaar voor medegebruikers en via een uitgekiend machtigingenbeleid kun je ook voor andere mappen aangeven wie wat met welke data mag doen. Aangezien de meeste pc’s aan een (thuis)netwerk zijn gekoppeld, moet je niet alleen rekening houden met lokaal aangemelde gebruikers, maar ook met gezinsleden, collega’s of bezoekers die je pc via het netwerk benaderen. Dat is allemaal prima te regelen in Windows, maar je moet nog wel het een en ander finetunen.

01 Gebruikersaccounts

Het is jouw pc en jij bent de baas. Dat begint bij het aanmaken van de gebruikersaccounts. Zorg ervoor dat jij de enige bent met een administrator-account en voorzie dat van een stevig wachtwoord dat alleen jij kent. Voor alle andere gebruikers volstaat een standaardaccount, zodat ze niet zomaar aan je Windows-configuratie kunnen sleutelen. Ook voor jezelf is het om veiligheidsredenen trouwens niet zo’n goed idee je dagelijks met je administrator-account aan te melden, dat geeft malware of een hacker immers meer armslag als die erin slaagt je systeem binnen te dringen.

Het accounttype van een gebruiker laat zich als volgt wijzigen: ga naar Windows Instellingen en selecteer Accounts / Gezin en andere gebruikers. Klik het beoogde account aan, kies Accounttype wijzigen en volg de verdere instructies.

©PXimport

02 Quick User Manager

Vanuit Windows Instellingen krijg je slechts zeer beperkte mogelijkheden op het gebied van gebruikersbeheer. Meer opties krijg je via Configuratiescherm / Gebruikersaccounts / Gebruikersaccounts / Een andere account beheren, maar ook hier kun je niet alle mogelijkheden toepassen. Windows Pro heeft daarvoor de module Lokale gebruikers en groepen (zie kader ‘Windows Pro’), maar in dit artikel gaan we er vanuit dat je over Windows Home beschikt.

De gratis portable tool Quick User Manager biedt meer opties dan de Windows Home-versie. Je kunt hiermee onder meer accounts in- en uitschakelen, zorgen dat een accountnaam niet langer te zien is in het welkomstvenster, wachtwoorden wijzigen, accountafbeeldingen wijzigen en zorgen dat een gebruiker zijn wachtwoord niet kan veranderen – handig wanneer je bijvoorbeeld als ouder wilt vermijden dat je ter controle zelf niet meer met het account van je kind kunt aanmelden.

©PXimport

03 Beheer via commando’s

Quick User Manager biedt dus meer opties, maar voor nóg geavanceerder gebruikersbeheer moet je in Windows Home de Opdrachtprompt (ook wel de command line interface genoemd). Druk op de Windows-toets, tik opdracht in, klik met rechts op Opdrachtprompt en kies Als administrator uitvoeren.

Je zorgt bijvoorbeeld dat een gebruiker zijn wachtwoord niet meer kan wijzigen met het commando:

net user <gebruikersnaam> /passwordchg:no

Wil je dat een gebruiker zich alleen op bepaalde tijdstippen bij Windows kan aanmelden, dan regel je dat bijvoorbeeld met:

net user <gebruikersnaam> /times:ma-vr,5pm-7pm;za-zo,11am-7pm

Om opnieuw alle tijdstippen open te stellen, gebruik je simpelweg de parameter /times:all.

Je kunt ook eigen gebruikersgroepen creëren (bijvoorbeeld ouders of kinderen) en vervolgens bestaande gebruikersaccounts aan zo’n groep toevoegen. Dat doe je met deze twee commando’s:

net localgroup <groepsnaam> /add

net localgroup <groepsnaam> <gebruikersnaam> /add

In paragraaf 4 lees je hoe je aan zo’n groep dan in één keer bepaalde toegangsmachtigingen kunt toekennen.

Het resultaat van je commando’s kun je controleren met:

net user <gebruikersnaam> en

net localgroup <groepsnaam>

De opdrachten net user /help en net localgroup /help geven je uitgebreide informatie over de beschikbare opties.

Belangrijk is wel dat je waar van toepassing de slash (/) niet vergeet in je commando’s. Immers, zonder die slash beschouwt Windows de ingetikte parameter als een nieuw wachtwoord voor die bezoeker en dat is niet de bedoeling.

©PXimport

Windows Pro

©PXimport

04 Lokale machtigingen

Wanneer je al je gegevens in je eigen profielmap bewaart, dan zijn die in principe mooi afgeschermd van je medegebruikers. Je vindt die profielmap door in Windows Verkenner naar Deze pc te gaan en te achtereenvolgend dubbelklikken op de C:-schijf / Gebruikers / <accountnaam>. Of tik het pad C:\Users\<accountnaam> in de adresbalk in.

Dit systeem is niet helemaal waterdicht, want een administrator – jij dus – kan alsnog een toegang forceren. Ook als iemand de pc opstart met een live Linux-bootmedium, zijn de gegevens in elke profielmap zonder meer te benaderen (we gaan in dit artikel overigens niet dieper een dergelijk scenario in).

Stel, je wilt een willekeurige map alleen voor specifieke gebruikers toegankelijk maken, bijvoorbeeld een map op de root van je C:-schijf of op een aangekoppelde externe ntfs-schijf. Dan kun je als volgt te werk gaan. Je probeert dit het best eerst op een lege map uit. Klik met rechts op een map in Windows Verkenner, kies Eigenschappen en open het tabblad Beveiliging. Druk op de knop Bewerken en vervolgens op Toevoegen. Vul bij Geef de objectnamen op de gewenste gebruikers- of groepsnaam in en check die met de knop Namen controleren. Bevestig met OK en Toepassen. Selecteer de toegevoegde naam in de lijst; in de kolom Toestaan lees je de toegekende machtigingen af. De standaardmachtigingen volstaan normaal gesproken om data in die map te lezen en te schrijven, maar in de kolom Toestaan kun je door het plaatsen van een vinkje eventueel ook Volledig beheer toekennen.

©PXimport

05 Meer machtigingen

Je zult merken dat ook andere gebruikers nog (schrijf)toegang hebben tot deze map. Wil je uitsluitend je eigen account en de toegevoegde gebruiker of gebruikersgroep toegang tot deze map geven, dan moet je de standaardgroepen Gebruikers en Geverifieerde gebruikers verwijderen. Selecteer die groepen achtereenvolgens en druk telkens op Bewerken / Verwijderen. Lukt dat niet meteen en duikt een foutmelding op, open dan het tabblad Beveiliging en klik op Geavanceerd / Overname uitschakelen. Selecteer de optie Converteer […] en bevestig met OK. Nu kun je beide groepen alsnog weghalen. De items SYSTEM en Administrators laat je wel ongemoeid!

©PXimport

06 Netwerktoegang

Tot nog toe hebben we ons gefocust op gebruikers die zich op de pc zelf aanmelden. Maar misschien wil je ook data op je pc via het (thuis)netwerk beschikbaar maken. Tot Windows 10 versie 1803 kon je daarvoor handig gebruikmaken van het concept Thuisgroepen, maar in recentere Windows-versies moet je een ander pad bewandelen.

Voor je daadwerkelijk mappen gaat delen, controleer je het best een paar zaken. Druk op de Windows-toets, tik geavanceerd delen in en selecteer Instellingen voor geavanceerd delen. Open de rubriek Particulier netwerk en selecteer hier zowel de optie Netwerkdetectie inschakelen als de optie Bestands- en printerdeling inschakelen. Overigens doe je er goed aan deze beide opties in de rubriek Gast of Openbaar juist uit te schakelen. Bevestig je keuzes met Wijzigingen opslaan.

Controleer tevens de naam van je computer: ga naar Instellingen, kies Systeem / Info en klik op Naam van pc wijzigen als je een meer geschikte naam wilt opgeven, onder deze naam verschijnt je pc in de netwerkomgeving van andere computers.

©PXimport

07 Mappen delen

Als je bent aangemeld als administrator, kun je nu specifieke mappen op je pc met anderen delen. Navigeer met Verkenner naar de gewenste map, klik erop met de rechtermuisknop en kies Toegang verlenen tot. Mocht in dit menu alleen maar Geavanceerd delen opduiken, open dan in het Lint van Verkenner het tabblad Beeld, klik op het pictogram Opties en open het tabblad Weergave. Scrol naar onderen en plaats een vinkje bij Wizard Delen gebruiken (aanbevolen). In het menu komen nu diverse opties beschikbaar, waaronder een tweetal met Thuisgroep […], maar sinds Windows 10 1803 kun je die opties dus niet meer gebruiken. In plaats daarvan kies je hier Specifieke personen.

Er verschijnt een dialoogvenster, waar je in het uitklapmenu de gebruiker(s) selecteert die je netwerktoegang wilt verlenen. Zelfgemaakte gebruikersgroepen (zoals ouders, kinderen enzovoort) duiken hier weliswaar niet op, maar je kunt die groepsnamen wel zelf intikken, zodat die na een druk op de knop Toevoegen worden opgenomen in de lijst. Wil je iedere gebruiker (met een account) toegang verlenen, dan kies je Iedereen in het uitklapmenu.

Via het pijltje bij Machtigingsniveau geef je aan of je die gebruiker alleen wilt laten Lezen, dan wel wilt laten Lezen/schrijven. In dit laatste geval kan een gebruiker bestanden openen, creëren, wijzigen en verwijderen. Een gebruiker(sgroep) weer weghalen doe je met Verwijderen. Ben je hier klaar, druk dan op Delen.

©PXimport

08 Ntfs versus share

We vertellen je in paragraaf 9 hoe een gebruiker een gedeelde map via het netwerk bereikt, maar let eerst op de volgende aandachtspunten. Om te beginnen dient die gebruiker zich op een andere netwerk-pc met precies hetzelfde accountnaam aan te melden en bij voorkeur ook met hetzelfde wachtwoord – dat account moet dus ook op die pc beschikbaar zijn.

Verder is het zo dat Windows bij een toegangspoging via het netwerk niet alleen naar de toegekende share-machtigingen voor dat account kijkt (zoals beschreven in paragraaf 7) maar tevens de lokale ntfs-machtigingen controleert (zoals beschreven in paragraaf 4). Windows past daarbij automatisch de meest beperkende combinatie toe. Is de gedeelde map bijvoorbeeld ingesteld op alleen lezen/schrijven en via de lokale machtigingen zijn er alleen leesrechten toegekend, dan zal de gebruiker via het netwerk toch alleen maar leestoegang krijgen. In principe zal Windows normaliter de ntfs- en de share-machtigingen automatisch op elkaar afstemmen: wijzig je de gedeelde map bijvoorbeeld in Lezen/Schrijven, dan worden de ntfs-machtigingen vanzelf op Volledig beheer ingesteld – en omgekeerd. Maar mochten er onverwachts toch autorisatieproblemen opduiken, dan doe je er in elk geval goed aan zowel de share- als de ntfs-machtigingen te controleren.

©PXimport

09 Gedeelde map benaderen

Hoe bereik je nou een gedeelde map via een andere pc in het netwerk? Dat hoort erg eenvoudig te gaan. Ga wel eerst na of ook op deze pc netwerkdetectie en het delen van bestanden is ingeschakeld (zie paragraaf 6): is dat niet het geval, dan kunnen netwerkcomputers (met gedeelde mappen) niet worden gedetecteerd.

Heb je dat voor elkaar, open dan Windows Verkenner en klik in het navigatievenster op Netwerk. Als het goed is, duikt hier de naam van de computer met de gedeelde mappen op, waarop je kunt dubbelklikken en verder kunt navigeren naar de gedeelde map – vooropgesteld dat je hiervoor over de juiste machtigingen beschikt.

Het kan weleens gebeuren dat de netwerk-pc toch niet in dit overzicht verschijnt. In dat geval kun je die alsnog bereiken door het zogenoemde unc-pad in de adresbalk van de Verkenner in te vullen: \\<naam_netwerkpc>\<naam-gedeeldemap>, bijvoorbeeld \\desktoppc-tvd\datamap. Deze methode is trouwens de aangewezen weg wanneer een gedeelde map onzichtbaar is gemaakt omdat de deler die map bijvoorbeeld liever niet in Verkenner ziet opduiken (zie kader ‘Geavanceerd delen’).

©PXimport

10 Sharebeheer

Heb je een aantal mappen gedeeld, waarbij je wellicht andere machtigingen aan verschillende gebruikers hebt toegekend, dan dreig je al snel het overzicht te verliezen. Gelukkig voorziet Windows in een handige beheermodule. Klik met rechts op het Windows-icoontje van het startmenu en kies Computerbeheer. In het linkervenster ga je naar naar Computerbeheer (lokaal) / Gedeelde mappen / Shares. Een alternatief is dat je Windows-toets+R indrukt en de tekst fsmgmt.msc intikt (folders sharing management).

Je krijgt een overzicht van alle beschikbare shares (gedeelde mappen) te zien, inclusief het lokale pad naar de share evenals het aantal actieve clientverbindingen. Wanneer je met de rechtermuisknop op een van je shares klikt, zie je onder meer de optie Delen beëindigen, klik erop als je die map niet langer wenst te delen. Klik je in het linkervenster op Sessies, dan krijg je te zien vanaf welke computer er een gedeelde map wordt benaderd en hoelang die verbinding al actief is. Bij Geopende bestanden zie je om welke data het gaat.

Overigens kun je ook vanaf de Opdrachtprompt een lijst met al dan niet verborgen shares oproepen: de opdracht net share zorgt daarvoor.

©PXimport

Geavanceerd delen

©PXimport

De Logitech MX Master 4 is de nieuwste telg in de populaire MX-serie. De muis belooft meer controle, precisie en comfort dan ooit, met haptische feedback en een 8K-sensor die zelfs op glas moeiteloos werkt. Maar is hij de stevige prijs van 129,99 euro waard?

De MX Master 3S was al een dikke publieksfavoriet, maar met de MX Master 4 legt Logitech de lat opnieuw een tikkie hoger. Dit is een echte powerhouse voor wie dagelijks veel met tekst, beeld of code bezig is. Of gewoon voor wie een heel lekkere muis wil. Alles draait om controle, snelheid en comfort. Daar betaal je met een krappe 130 euro weliswaar een premiumprijs voor, maar deze muis is dan ook duidelijk bedoeld voor mensen die hun werk serieus nemen. De MX Master 4 is verkrijgbaar in Graphite en Pale Gray, en wordt standaard geleverd met een Logi Bolt-ontvanger. Wij hebben voor de test de Pale Gray-variant voor de Mac mogen bepotelen.

©ER | ID.nl

Muizen met gevoel

Het opvallendste snufje is de toevoeging van haptische feedback. Elke klik, sneltoets of melding voel je subtiel onder je vingers trillen. Niet als gimmick, maar als tastbare feedback: je voelt letterlijk wat je doet. En dat werkt echt prettig, vooral omdat je iets dergelijks ook gewend bent van bijvoorbeeld je smartphone. Via Logi Options+ bepaal je zelf hoe intens die feedback is en kun je verschillende acties aan specifieke apps knopen. Dat geeft de muis een persoonlijk tintje. Zeker bij precisiewerk (foto- en tekstbewerking of het schrijven van code) merk je hoe natuurlijk dat aanvoelt.

De grote toets onder de duim, waarmee je het Haptic Sense-paneel oproept, is wel vrij gevoelig. Tijdens de paar weken dat we de muis hebben getest, drukten we die knop af en toe per ongeluk in, wat even storend kan zijn. Toch is dat gelukkig een kwestie van gewenning, want het idee achter de functie is sterk.

Snelheid zonder haast

De befaamde MagSpeed-scroll is gelukkig gebleven en is zelfs nog iets verfijnd. Eén draai aan het stalen wiel en je schiet door lange documenten of spreadsheets. Nieuw is de Actions Ring, een rond menu dat rond je cursor verschijnt. Daarmee open je favoriete tools of snelkoppelingen zonder je toetsenbord aan te raken. Logitech beweert dat je hierdoor tot 63 procent minder muisbewegingen maakt. Dat is misschien wat optimistisch, maar het systeem werkt verrassend intuïtief en snel. Hieronder een overzichtje van de mogelijkheden.

Werkt zelfs op glas

De Darkfield-sensor met 8000 dpi is extreem nauwkeurig en werkt op vrijwel elk oppervlak, zelfs op glas of gelakt hout. Je kunt de gevoeligheid aanpassen in stappen van 50 dpi, maar de meeste mensen zullen vermoedelijk gewoon de standaard afstelling gebruiken: hij voelt van nature al prima aan. Dankzij een nieuwe radiochip en antenne is de verbinding bovendien rotsvast. Je kunt de muis gebruiken via bluetooth low energy of de meegeleverde Logi Bolt-ontvanger, die een bereik van zo'n 10 meter garandeert.

©ER | ID.nl

Comfortabel stil

Qua vorm blijft Logitech dicht bij zijn succesformule. De muis ligt daarom nog altijd als gegoten in de hand, met een lichte hellingshoek, een vertrouwde duimpositie en een extra horizontaal scrolwiel. De klikgeluiden zijn nu 90 procent stiller dan bij de vorige generatie, meldt Logitech. En met 150 gram voelt de MX Master 4 solide aan zonder zwaar te worden.

Kleine kanttekening: de twee navigatieknoppen voor browsergebruik (vooruit en terug) zijn iets naar achteren verplaatst om ruimte te maken voor de Gesture Button (zie kader hieronder). Dat zorgt er soms voor dat je per ongeluk op de verkeerde knop drukt, vooral als je gewend bent aan een van de MX Master-voorgangers. Misschien een detail, maar wel merkbaar bij dagelijks gebruik.

Via Logi Options+ stel je sneltoetsen, app-profielen en automatiseringen in. De software werkt het best binnen Windows en macOS, maar ook in Linux, ChromeOS, Android en iPadOS doet de muis wat hij moet doen, al zijn daar minder functies beschikbaar.

©Logitech

Batterij die blijft gaan

Logitech zegt dat de ingebouwde 650 mAh-accu het tot 70 dagen op één lading moet kunnen volhouden. Dat hebben we nog niet kunnen testen, maar we kregen de muis met 55 procent van de lading binnen en daar is na een weekje driftig muizen slechts 2 procent van af. Bovendien levert één minuut snelladen drie uur gebruik op, mocht je haast hebben. Opladen gebeurt via usb-c, al levert Logitech geen kabeltje mee. Jammer, maar je hebt er vast nog eentje rondslingeren thuis.

Al met al

De Logitech MX Master 4 is een muis die wat ons betreft zijn eigen categorie verdient. Hij is snel, stil, precies en slimmer dan ooit. De paar kleine schoonheidsfoutjes doen daar weinig aan af. Voor ontwerpers, programmeurs, schrijvers en andere intensieve gebruikers is dit een investering die zich op den duur terugbetaalt in comfort en efficiëntie. Casual gebruikers zullen hem misschien een beetje overkill vinden, maar wie hem eenmaal in de hand heeft, wil niets anders meer.

Zelf een toetsenbord samenstellen is niet voor iedereen weggelegd, maar één ding is duidelijk: een goed toetsenbord maakt een groot verschil. In deze test bekijken we de beste kant-en-klare toetsenborden van dit moment. Of je nu op zoek bent naar het snelste toetsenbord voor gaming of een comfortabel model voor kantoorwerk: we helpen je bij het maken van de juiste keuze.

Onze laatste vergelijkende test van toetsenborden is inmiddels alweer meer dan vijf jaar oud. Toen draaide alles om het concept ‘mechanisch’, praktisch elke fabrikant maakte toen gebruik van de switches van het Duitse Cherry of een goedkopere Chinese afgeleide daarvan, de Kailh-switch.

Inmiddels is het aanbod versplinterd en zien we enkele van de elementen die custom borden populair maken doorsijpelen naar de kant-en-klare producten. Zo zien we veel meer lay-out-opties en een veel breder scala aan switchopties. Stillere varianten, zwaardere varianten voor een stevigere aanslag en lubed-varianten voor een soepelere aanslag. De opvallendste stap de afgelopen jaren is de introductie van een magnetisch, optische switch, waarbij de aanslag niet digitaal is (ingedrukt ja of nee), maar analoog. Zie ook het kader ‘Analoge switches?’ voor meer hierover.

Andere ontwikkelingen

Een positieve ontwikkeling is dat menig toetsenbord inmiddels voorzien is van zogeheten hot-swap switches. Mocht je per ongeluk een switch stukmaken (bijvoorbeeld door het morsen van drinken), dan kun je nu veelal enkele knoppen vervangen in plaats van meteen een nieuwe model te moeten kopen. Daarnaast hebben verbeteringen in accutechniek en draadloze protocollen ervoor gezorgd dat draadloze high-endtoetsenborden tegenwoordig een realistische optie zijn zonder constant het toetsenbord bij te hoeven laden.

Endorfy Celeris 1800

Endorfy is een relatieve nieuwkomer in de markt, maar liet eerder met de Thock-toetsenborden al zien dat het bedrijf veel waar voor je geld kan bieden. Het nieuwste model, de Celeris 1800, doet dat wederom. Het bord kan wat gevoel en bouwkwaliteit betreft aardig concurreren met flink duurdere modellen in deze test. Als je hem probeert te buigen zie je wel wat verschil, maar op tafel bij normaal gebruik merk je daar niets meer van.

Het opvallendst is het relatief compacte ontwerp, terwijl er toch een numeriek toetsenbord op zit. Dat deel is vergeleken met de meeste andere toetsenborden wat naar links geschoven, wat ergonomisch fijn is voor mensen die niet alleen gamen, maar ook vooral veel in Excel werken. Sommige gebruikers, primair programmeurs, moeten er rekening mee houden dat de plaatsing van de Home-, End- en Page-toetsen mogelijk niet voor iedereen ideaal is. Ook liggen de toetsen relatief hoog, ook iets wat niet iedereen zal liggen.

De Celeris 1800 is gloednieuw en heeft een adviesprijs van 99 euro. Dat maakt hem al een van de goedkoopste toetsenborden in deze test. Prijzen zakken normaliter nog wat na de lancering. Grofweg 100 euro voor een fijn toetsenbord dat ook nog eens draadloos (dongel voor gaming, bluetooth voor laptopwerkers) kan functioneren en Mac-ondersteuning heeft, is een uitstekende deal.

©Endorfy

Corsair K65 Plus Wireless

Corsair kennen we vooral van grote mechanische toetsenborden met veel extra's, maar het is de compacte K65 Plus Wireless waar we de laatste tijd het meest gecharmeerd van waren. De constructie is enorm degelijk en het toetsenbord is voorzien van fijne, soepel voelende switches die niet te luid zijn. Dat zorgt vrijwel direct voor een heel fijne ervaring onder de vingers.

Of de compacte vormgeving fijn is, is uiteraard subjectief. Compact is fijner voor gamers en andere gebruikers die het numerieke toetsenbord niet nodig hebben, het bespaart ruimte op je bureau (of in je rugtas) en laat meer ruimte over voor je muis. Excel-gebruikers zullen dit toetsenbord natuurlijk direct diskwalificeren.

Toen het bord uitkwam voor 160 euro was onze voornaamste kritiek dat het eigenlijk iets te duur was vergeleken andere toetsenborden die voor 100 euro grofweg hetzelfde boden. Of juist net niet uitgebreid genoeg vergeleken met borden van 200 euro. Inmiddels is de prijs gezakt tot 137 euro en op dat punt kun je, mits de compacte vormgeving bij je past, eigenlijk niet om deze Corsair heen. Net wat chiquer dan nauwelijks goedkopere modellen, voorzien van draadloze functionaliteit en vooral het feit dat het een relatief laag bord is (voor een model met hoge switches) maakt dit een makkelijke aanrader en onze redactietip.

©Corsair

Razer Joro

Razer staat vooral bekend om hun grote modellen met alle toeters en bellen, maar biedt met de Joro ook wat anders. De Razer Joro is extreem compact en verreweg het lichtste bord in deze test. De doelgroep bestaat hier overduidelijk uit gamers die hun toetsenbord vooral veel meeslepen. Puur op basis van afmetingen en gewicht ligt deze Razer voor dat doeleind natuurlijk voor de hand. Ondanks het lage gewicht ligt de Joro toch stevig op tafel en zit de bouwkwaliteit van de constructie erg goed in elkaar. De aluminium behuizing voelt ook chic aan, de lage positie is toegankelijk voor velen en aangesloten via de kabel is het ook een snel competitief bord voor gamers.

Razer laat ook wel wat steekjes vallen, vooral voor hun gamende doelgroep. De afwezigheid van een dongel voor een snelle draadloze verbinding en het feit dat de switches nog wel wat speling vertonen, maakt enkele goedkopere alternatieven in deze test in onze optiek fijner. Voor de harde werkers onder ons vinden we de MX Keys ook wat beter voor minder geld.

Daarmee is de Joro in onze optiek niet de meest voor de hand liggende optie, zeker niet voor 130 euro. Als je echt op zoek bent naar het compactste en lichtste toetsenbord, dan is de Joro wel een prima optie.

©Razer

ASUS ROG Azoth X

ASUS en dan met name de ROG-producten staan niet bepaald bekend om hun bedaagde ontwerp. De fabrikant doet daar met hun Azoth X nog een flinke schep bovenop. Wat je er ook van vindt, uniek is het kleurrijke design met half doorzichtige keycaps (voor meer RGB-effect) zeker. Kwalitatief valt er heel weinig op dit bord aan te merken. Het is oerdegelijk en heeft een uitstekende aanslag; het is zelfs een van de fijnste borden in deze test. Het bord heeft ook handige eigenschappen. Draadloos krijg je bijvoorbeeld zowel een snelle als een bluetoothoptie. Daarnaast heeft het bord een goede accuduur, een mooie stevige polssteun plus nog wat minder cruciale extra’s, zoals een aanpasbaar oled-scherm in de bovenhoek. Kost wat, maar dan krijg je ook wat.

Ons voornaamste bezwaar gaat over de definitie van het woord ‘wat’. Want voor 200 euro hadden we het bij het bovenstaande gelaten. Een prijs van 250 euro zouden we wel erg pittig noemen, maar de adviesprijs van 329 euro is wel echt extreem. Daarvoor zouden we bijvoorbeeld toch wel analoge switches willen zien of een echt extreem luxe afwerking. Wellicht dat de prijs nog wat zakt, maar ondanks onze hoge inhoudelijke waardering is de exorbitante prijs vooralsnog het argument om het hoogste eremetaal achterwege te laten.

©ASUS

SteelSeries Apex Pro TKL Gen 3

De SteelSeries Apex Pro TKL is ook geen goedkoop bord en is misschien nipt wat minder chic dan de ROG. In tegenstelling tot die concurrentie weet SteelSeries wel een gezonde balans te vinden tussen de kwaliteit van het product, het toevoegen van extra mogelijkheden en het alsnog een beetje temmen van de prijs.

De bouw is uitstekend en de analoge, volledig instelbare switches zijn zowel aangenaam onder de vingers als zeer stabiel met minimale speling. Het strakke ontwerp is ook iets toegankelijker, zeker als je naast gamen ook nog een beetje zakelijk voor de dag wilt komen. Daarnaast is het ook nog een relatief stil toetsenbord, wat fijn is voor de omgeving. Al hangt de stilte natuurlijk altijd af van hoe hard je zelf op de knoppen slaat.

Ook hier is een oled-schermpje van de partij en Steelseries heeft als voordeel dat als je de door ons geteste compacte TKL-versie niet aantrekkelijk vindt, dat er ook een volledige en een nog compactere variant van bestaat.

Nadelen zijn er ook. Zo vinden we het volumewiel net wat te klein in gebruik, is het bord relatief hoog en ontbreekt draadloze functionaliteit. Maar als je je bord toch niet meeneemt is de meerwaarde daarvan te klein om daar meer geld aan uit te geven. Als draadloos niet nodig is, dan is dit in onze optiek het beste bord van dit moment.

©SteelSeries

©SteelSeries

ASUS ROG Falchion Ace HFX

Net als SteelSeries maakt ook ASUS op de ROG Falchion Ace HFX gebruik van magnetische analoge switches. Het bord heeft een nog wat compactere 65%-lay-out, waarbij je dus goed moet opletten of het ontbreken van de functietoetsen een bezwaar voor je is. Functioneel is hij grotendeels gelijkwaardig aan het toetsenbord van SteelSeries en de toevoeging van 8000 Hz polling geeft in theorie nog een klein voordeel in reactiesnelheid boven de SteelSeries.

Voor de originele prijs van 200 euro laat ASUS wel punten liggen. De bouw en de afwerking van de 100 euro kostende Endorfy is zelfs wat beter. Je merkt dat de Falchion iets meer doorveert dan andere borden wanneer je stevig tikt en dat is onacceptabel in het hogere segment. Het bord kost bij de meeste aanbieders 209 euro, maar was tijdens de testperiode ook verkrijgbaar voor 119 euro. Ook voor dat lagere bedrag weet de Corsair K65 Plus Wireless iets meer indruk te maken met zijn bouwkwaliteit en aanslag. Maar als je toch graag een analoge switch wilt waarbij je de aanslagdiepte kunt instellen, dan is dit als de lagere prijs structureel blijft één van de goedkopere opties die als bonus ook nog eens visueel leuk voor de dag komt.

©ASUS

Logitech G Pro X TKL

Logitech is met afstand marktleider op gebied van toetsenborden en heeft dan ook een enorm aanbod aan borden. Het bedrijf heeft praktisch elke populair formaat in huis en er zijn ook nog eens een flink aantal kleurstellingen. Waar Logitech wat minder goed in is, is de naamgeving van de producten. Zo is er ook een G Pro X muis en headset, en zelfs de G Pro X TKL-toetsenborden bestaan in flink wat verschillende uitvoeringen. De reguliere variant wordt ook wel de Lightspeed genoemd, wat staat voor de toevoeging van een snelle draadloze werking. De Rapid-variant is juist voorzien van magnetische switches, maar is die weer volledig bedraad.

Logitech doet op zich weinig fout met deze producten. De bouw, de switches en de mogelijkheden met onder andere mediaknoppen zijn prima. Combineer dat met het feit dat ze veel zullen verkopen omdat ze het bekendste merk zijn, en de meeste kopers zullen tevreden zijn. De realiteit is wel dat er andere modellen zijn die (minimaal) hetzelfde bieden voor minder geld, of een overtreffende prestatie weten te bieden voor iets meer. Voor 160 euro zouden we toch iets meer dan ‘prima’ willen zien, wat extra’s zoals een polssteun of een betere accuduur.

©Logitech

be quiet! Dark Mount

De Dark Mount is het eerste toetsenbord van be quiet!, dat we vooral van de stille behuizingen kennen. Die focus wordt meteen duidelijk zodra je gaat tikken; het is namelijk het stilste toetsenbord in deze test. De focus op stilte gaat helaas wel wat ten koste van switchstabiliteit en tikgevoel.

Qua mogelijkheden zet het bord zich door een modulaire opbouw erg af van de rest. Naast een rechttoe rechtaan compact TKL-bord krijg je ook een afneembaar numeriek veld met macrotoetsen voorzien van een schermpje dat je ook nog eens zowel links als rechts kunt plaatsen. Ook krijg je een opzetmodule met schermpje en mediatoetsen en polssteunen. Zo transformeert de Dark Mount binnen een paar seconden naar een overcompleet XL-monsterbord.

Was de Dark Mount scherp geprijsd geweest, dan hadden we enkele kanttekeningen door de vingers kunnen zien. Maar als je de hoofdprijs vraagt, dan verwachten we dat alles top is. Dat is niet helemaal het geval. De polssteun is kwalitatief treurig, de switches voelen minder chic dan borden die de helft kosten en de software voor de macrotoetsen laat te wensen over. Voor hetzelfde geld kun je ook een prima toetsenbord en een los macrotoetsenbord als de Elgato Stream Deck kopen. Een aanbieding en een software-update kan wel genoeg zijn om van dit goede idee een serieuze concurrent te maken.

©be quiet

Logitech MX Keys S

De Logitech MX Keys S is een beetje het buitenbeentje in deze vergelijking. In tegenstelling tot de ander toetsenborden is het namelijk géén bord waar fanatieke gamers blij van zullen worden. De keerzijde is dat het voor iedereen die een high-endbord zoekt voor alle andere doeleinden een model is waar je praktisch niet omheen kunt. Ook bestaat er naast de door ons geteste full size-versie een minivariant waarop het numerieke veld ontbreekt.

Dit bord is uitstekend gebouwd, voorzien van fijne switches en het heeft een low profile-ontwerp dat ook erg toegankelijk is voor iedereen die nog niet eerder een high-endbord gebruikt heeft. Als je nu een goedkoper toetsenbord hebt, dan voelt dit als een verademing en een ervaring waar je niet meer zonder wilt. Je kunt hem met meerdere apparaten verbinden, de accuduur is uitstekend en de software van Logitech is volwassen en biedt tal van extra mogelijkheden die voor kantoorwerkers relevant zijn.

Zolang gamen geen eis is, is dit een fijn bord zonder dat je echt de hoofdprijs betaalt. Houd alleen even de verschillende formaten in de gaten, en het feit dat er verpakkingen met en zonder polssteun worden verkocht.

©Logitech

Conclusie

Echt slechte borden hebben we reeds uit onze selectie gefilterd, dus geen van de geteste toetsenborden is een miskoop. Het belangrijkst is om duidelijk in kaart te brengen welk formaat en indeling je nodig hebt en aan welke extra eigenschappen je waarde hecht. Het merk is normaliter bijzaak, maar er valt iets voor te zeggen om al je randapparatuur in één softwarepakket te beheren.

Toch zien we wel enkele uitblinkers. Zoek je louter een toetsenbord zonder fratsen voor kantoorwerk, dan is de Logitech MX Keys S onze eerste keus, met als bonus dat de lage toetsen voor praktisch iedereen fijn tikken. We geven Logitech daarom een redactietip. Wil je wel gamen, dan biedt Endorfy een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding voor minder dan 100 euro, al vinden we de Corsair K65 Plus Wireless zijn paar tientjes meer wel waard voor de iets betere bouw en de lagere constructie. Beide borden zetten veel druk op de concurrenten, waarbij je veel meer betaalt voor een bescheiden impact op de daadwerkelijke ervaring. Uiteindelijk krijgt ook Corsair een redactietip. In het hogere segment zien we wel degelijk waarde worden toegevoegd. Zo biedt de ASUS ROG Azoth X een van de beste ervaringen, maar vinden we de prijs van meer dan 300 euro niet helemaal in verhouding staan. De Steelseries Apex Pro TKL vinden we ook een uitblinker die wel een iets redelijkere balans weet te vinden in dat segment: degelijke bouw en aanslag, zeer compleet qua mogelijkheden en de instelbare analoge switches bieden ook echt iets nieuws en unieks. Als zo'n 200 euro voor een toetsenbord geen bezwaar is, zou dat onze eerste keuze zijn.