ID.nl logo
Hoe werkt contactloos betalen?
© PXimport
Zekerheid & gemak

Hoe werkt contactloos betalen?

Contant geld heb je nog maar amper nodig. Bijna overal kun je terecht met je betaalpas of creditcard. De nieuwste ontwikkeling is contactloos betalen. Je tikt kort met de betaalpas tegen de betaalautomaat om af te rekenen of betaalt met je smartphone.

In de sciencefictionboeken die ik in mijn jeugd las, kwamen betaalmiddelen voor die nogal onwaarschijnlijk leken. Er werd vaak betaald in een universele valuta, door bijvoorbeeld een plastic schijfje in de buurt van een soort scanner te houden. Bankbiljetten en munten bestonden allang niet meer. Natuurlijk gebeurden er meer rare dingen in die boeken. Zo kon je overal op straat bellen. In mijn jeugd had je daar toch echt een telefooncel voor nodig. Mobieltjes bestonden in die tijd nog niet. Veel technologieën uit die oude boeken zijn inmiddels allang geen sciencefiction meer - al hebben die wonderbaarlijke buitenaardse beschavingen zich nog steeds niet laten zien. Dat is misschien maar goed ook. Want ze waren vaak niet al te vredelievend.

©PXimport

Het is nog vrij onbekend, maar contactloos betalen kan nu al. (foto: MasterCard)

Gedaanteverwisselingen

De manier waarop wij betalen heeft ondertussen flink wat gedaantewisselingen ondergaan. Waar we eerst alleen betaalden met contant geld of een cheque, deed dertig jaar geleden (1985) de pinpas voorzichtig zijn intrede. Daarmee was het plastic geld geboren. Ineens was het heel gewoon dat je op elk moment van de dag geld uit de muur kon halen of betaalde met alleen een pasje. Moesten we die betaalpas eerst nog door een kaartlezer halen, in verband met stijgende criminaliteit werd de magneetstrip rond 2005 vervangen door de betrouwbaardere EMV-chip. EMV staat voor de drie ontwikkelaars (Europay, MasterCard en VISA) van deze technologie.

Het zogenoemde skimmen via gekraakte betaalterminals en opzetstukken bij betaalautomaten zakte flink in. Deze chip op onze betaalpassen is dus een vrij recentelijke ontwikkeling. Toch wordt het terwijl je dit leest alweer vervangen door een nog slimmere methode. Contactloos betalen heeft namelijk de toekomst. Je houdt de betaalpas gewoon eventjes vlakbij de betaalautomaat en je hebt betaald. Lekker snel en gemakkelijk dus.

©PXimport

De magneettrip is inmiddels vervangen door een chip.

Met of zonder pincode

Contactloos betalen verloopt niet veel anders dan je gewend was. Je tikt met de kaart tegen de pinautomaat. Voor bedragen tot en met vijfentwintig euro hoef je geen pincode in te geven. Zo reken je razendsnel kleine aankopen af. Heb je in totaal (achtereenvolgens) een bedrag van vijftig euro contactloos afgerekend, dan moet je één keertje je pincode ingeven. Zo wordt voorkomen dat je rekening geplunderd wordt, mocht je de pas kwijt zijn. Daarna kun je opnieuw kleine bedragen uitgeven tot de drempel van vijftig euro opnieuw is bereikt. Voor bedragen boven de vijfentwintig euro moet je altijd een pincode ingeven, net als bij de traditionele pinpas.

Als consument loop je dus weinig risico. Of eigenlijk helemaal geen risico. Want eventuele schade wordt vergoed, zolang je meteen je bank inlicht en er uiteraard geen sprake is van opzet. De inmiddels opgeheven Chipknip was een digitale portemonnee waar je steeds geld op moest storten. Met contactloos betalen gaan de bedragen rechtstreeks van je rekening en is opwaarderen niet langer nodig.

'Contactloos' reizen

Contactloos betalen met je pinpas staat nog in de kinderschoenen. Toch is contactloos betalen helemaal niet nieuw. Grote aantallen Nederlanders gebruiken namelijk dagelijks, of in ieder geval regelmatig, hun OV-chipkaart. Je houdt het pasje eventjes tegen een kaartlezer en je reis wordt netjes betaald. Geen gedoe meer met los geld, in de rij staan voor een vervoersbewijs en zo net je aansluiting missen. Ook hoef je niet vooraf na te denken over het traject. Je stapt gewoon ergens in en ergens anders weer uit, en je betaalt automatisch het verschuldigde bedrag. Je kunt je nu volledig concentreren op hoe je ergens komt, niet of je wel het juiste kaartje hebt.

©PXimport

Enorm veel mensen betalen dagelijks contactloos met de OV-chipkaart.

Niet dat de OV-chipkaart door iedereen met gejuich werd ontvangen. Toegegeven, er waren startproblemen: je moet niet vergeten in en uit te checken, het is geklungel met verschillende kaartlezers als je met meerdere vervoersbedrijven te maken hebt en helemaal onkraakbaar bleek het systeem ook niet. In het begin leek de OV-chipkaart nogal omslachtig en ingewikkeld. Dat komt deels omdat een nieuwe werkwijze altijd veel weerstand bij ons oproept. We moesten er gewoon even tegenaan schoppen, het een paar keer in de praktijk gebruiken, om te ondervinden dat het toch wel comfortabel werkt. Het scheelt zeker een hoop gedoe met strippen en zones en wat al niet meer.

©PXimport

Voor de OV-chipkaart was het een heel gepuzzel met de strippenkaart.

De grote vervanging

Aan betaalpassen zijn we allang gewend. Wat niet wegneemt dat er nog steeds mensen zijn die het maar niets vinden, dat plastic geld. Ze lopen veel liever eerst naar de bank, nemen binnen aan de balie een flink bedrag op en rekenen daar een aantal weken lang hun aankopen contant mee af. Het op zak hebben en thuis bewaren van flinke geldbedragen vinden ze blijkbaar veiliger, dan in een winkel afrekenen met een betaalpas. Voor het gros van de mensen is betalen met een pinpas gelukkig een vanzelfsprekend. Toch zullen we allemaal even moeten wennen aan contactloos betalen. Het werkt toch net weer even anders. Daarnaast: misschien wil je wel, maar kun je het helemaal nog niet. Allereerst moet jouw betaalpas er geschikt voor zijn.

De meeste banken zijn drukdoende om alle passen via natuurlijk verloop te vervangen. Denk aan verlopen en defecte exemplaren. ING en ABN AMRO zijn daar al heel ver mee.

Rabobank is pas dit jaar begonnen met vervangen en is dus bezig met een inhaalslag. Of jouw pas geschikt is voor contactloos betalen kun je makkelijk zelf zien. Op de achterzijde is dan een pictogram met een aantal 'golfjes' te zien. Het lijkt veel op een wifi-pictogram. Is jouw pas niet geschikt en wil je toch graag meedoen? Dan kun je kosteloos een nieuwe betaalpas aanvragen bij je bank. Ook als je huidige pas niet verlopen is.

©PXimport

Vooral kleine bedragen reken je razendsnel af. (foto: MasterCard)

Contactloze zakkenrollers

Betaalpassen en smartphones waarmee je contactloos betaalt, werken via NFC (Near Field Communication). Om te betalen moeten betaalterminal en pinpas of telefoon zich vlak bij elkaar bevinden. Omdat het draadloos werkt, is er onrust ontstaan over contactloze zakkenrollers. Want stel dat iemand in een overvolle tram 'per ongeluk' tegen je aanstoot en je thuis ontdekt dat er zomaar geld van je rekening is verdwenen. Een contactloze zakkenroller zou een hele rits kleine bedragen van onze rekeningen kunnen slurpen. Simpelweg door over een druk plein te lopen.

Men zegt dat de risico's meevallen. Want zit je betaalpas in een portemonnee en bewaar je die net als je telefoon in je broekzak of handtas? Dan zou het onbereikbaar moeten zijn voor het signaal. Daarnaast is een contactloze zakkenroller nooit anoniem. Elke betaalterminal staat geregistreerd en het geld gaat naar zijn eigen rekening toe. Dat neemt niet weg dat criminelen alsnog met inventieve trucs kunnen komen waar nog niemand aan heeft gedacht. Sommige banken hebben voor ongeruste rekeninghouders een beschermhoesje voor betaalpassen klaarliggen waarmee je het signaal volledig blokkeert.

Apple Pay

Je kunt je afvragen of de betaalpas nog lang bestaansrecht heeft. Want ook smartphones worden steeds vaker met een NFC-chip uitgerust. Dus waarom zou je niet met je telefoon contactloos kunnen betalen. Het toestel heb je toch altijd bij je. In de nabije toekomst is dit inderdaad mogelijk. Al zal die stap voor veel mensen net even te groot zijn. Contactloos betalen met een betaalpas is een nog erg jonge ontwikkeling waar we nog niet massaal aan gewend zijn. Met een telefoon betalen is voor veel mensen op dit moment daarom waarschijnlijk een brug te ver. De ontwikkelingen zijn in ieder geval in volle gang. Zo heeft Apple in oktober vorig jaar Apple Pay aangekondigd. Je hebt er wel een iPhone 6 (Plus) voor nodig, een Apple Watch, of een iPhone 5c of 5s in combinatie met een Apple Watch. Apple Pay is in Amerika al beschikbaar, maar moet de sprong naar Europa nog maken.

©PXimport

Binnenkort kun je via je iPhone betalen met Apple Pay. (foto: MasterCard)

Het blijft dus nog even toekomstmuziek. Hebben we in ieder geval de tijd om als een razende alle betaalautomaten geschikt te maken. Want of je nu met een betaalpas of een smartphone betaalt, het werkt via dezelfde infrastructuur. In plaats van een betaalpas houd je de telefoon bij de betaalautomaat. Voor grotere bedragen kun je je vingerafdruk (Touch ID) gebruiken in plaats van een pincode. Opmerkelijk detail, is dat in Amerika nog vrijwel alleen met magneetkaarten wordt gewerkt. Pas dit jaar stapt men massaal over op de bij ons allang ingeburgerde EMV-chip. Wat dat betreft had Apple misschien beter in Europa kunnen beginnen met de uitrol.

©PXimport

Drie passen (tussenpozen van een jaar) laten het komen en gaan van betaaltechnieken zien.

Google Wallet en Rabo Wallet

Ook met Android-telefoons waarin een NFC-chip zit, kun je over een tijdje contactloos betalen door de app Google Wallet te gebruiken. Google is hier al een aantal jaren mee bezig, maar is het op een of andere manier nog niet gelukt om dit van de grond te krijgen. In Nederland is Google Wallet sowieso nog niet beschikbaar. Net als bij Apple Pay is alleen een telefoon met NFC namelijk niet voldoende. Alle banken moeten de techniek ondersteunen, want je vervangt er bankpassen of creditcards mee. En uiteraard zijn op verkooppunten geschikte betaalterminals nodig. Je kunt Google Wallet wel al gebruiken om online te betalen.

Ook Rabobank is van plan contactloos betalen via smartphones mogelijk te maken. Betalen gaat via een app genaamd Rabo Wallet. Vandaar dat deze bank in eerste instantie niet van plan was nieuwe betaalpassen met een NFC-chip uit te brengen. Direct overstappen naar de telefoon leek handiger.

Secure Element

Wat is eigenlijk het verschil tussen contactloos betalen met een betaalpas en een smartphone? Nou, eigenlijk is er geen verschil. In beide gevallen gaat het om een beveiligde chip die via NFC draadloos met een betaalterminal praat. Je telefoon doet dus alsof het een betaalpas is. Een virtuele bankpas, opgeslagen in een beveiligde en onbereikbare plek in je telefoon: Secure Element genaamd. Bij zowel Google als Apple geef je eenmalig de gegevens van je betaalpas op. Google blijft er vervolgens tussen zitten en ziet zodoende alles wat je via de telefoon koopt. Apple bemoeit zich niet met de betalingen en weet niet wat jij koopt. Alleen bij het registreren geef je de kaartgegevens op. Apple regelt met jouw bank dat je kunt betalen en trekt zich vervolgens terug.

Biometrisch betalen

Contactloos betalen zal in de toekomst niet beperkt blijven tot een bankpas of telefoon. In een gebied met betaald parkeren kan de meter bijvoorbeeld automatisch gaan lopen zodra je langs de weg parkeert. Of de slagboom van de parkeergarage gaat automatisch open zonder dat je nog langs een betaalautomaat hoeft te gaan. Simpelweg door de auto met NFC uit te rusten. Ook is het implanteren van een chip in ons eigen lichaam een mogelijkheid. Dan is er helemaal geen los apparaat meer nodig. Liever geen elektronica in je lijf? Dan is biometrie een oplossing.

Het lijkt misschien sciencefiction, maar je kunt jezelf straks identificeren via unieke patronen van de iris, een vingerafdruk, de aderen in je handpalm of via gezichtskenmerken. Zelfs je hartslag blijkt een uniek patroon te hebben. In een supermarkt kan een winkelwagen vol producten in één keer automatisch gescand worden, waarna je via biometrische technieken betaalt. Tijdens het uitgaan kunnen toegangskaarten en consumpties automatisch op je rekening gezet worden, waarna je bij het verlaten van de gelegenheid contactloos of biometrisch afrekent. Welke methode je ook kiest, het blijft altijd zaak dat je alleen betaalt wanneer jij dat wilt. Niet zodra je toevallig in een camera kijkt of iets aanraakt. Naast een betrouwbare identificatie (ben jij het wel?), is vooral bij grotere bedragen een waterdichte verificatie nodig (wil je dit wel?).

Handoplegging

De Nymi Band is een voorbeeld van een biometrische methode die naar het unieke patroon van je hart kijkt. Je legt een vinger op de sensor van de armband, waarna het unieke patroon wordt vastgesteld via een ECG (elektrocardiogram). Wordt jouw identiteit bevestigd, dan kun je contactloos betalen. Voordeel van de Nymi Band is dat je altijd, dus ook bij kleine bedragen, bevestigt dat jij het echt bent. In Canada loopt een pilot in samenwerking met onder andere MasterCard, dus wie weet kunnen we deze armband in de toekomst ook in Nederland gebruiken.

©PXimport

Zodra je unieke hartpatroon is bevestigd, kun je contactloos betalen. (foto: Nymi)

Biometrische methoden waarbij je helemaal geen apparaatje meer bij je hoeft te dragen bestaan ook. Zo kun je met Quixter betalen met alleen een handoplegging. Het lijkt misschien magie, maar het kan echt. Nu al .. op dit moment. Want in Zweden wordt deze betaalapparatuur op kleine schaal gebruikt. Je legt je hand op een soort frame, waarna een infraroodcamera de aderen in je handpalm analyseert. Bedenker Fredrik Leifland geeft aan dat het erg betrouwbaar is. De scanner gebruikt onschadelijk infraroodlicht om naar het bloed te kijken dat onderhuids door je aderen stroomt. Het maakt hierbij niet uit of je hand een beetje vies is of dat je wat kleine sneetjes hebt. Vingerafdrukken zijn eventueel nog te vervalsen door er een afdruk van te maken, maar bij deze handoplegging lukt dat niet. Ook in het lugubere geval waarin iemands hand wordt afgehakt, kan er niet mee betaald worden. Er moet namelijk bloed door de aderen stromen.

©PXimport

Betalen met een handoplegging lijkt wel magie. (foto: Quixter)

▼ Volgende artikel
Geen gedoe met zoeken: zo link je direct naar de juiste plek in webpagina's, pdf's en YouTube-video's
© diego cervo
Huis

Geen gedoe met zoeken: zo link je direct naar de juiste plek in webpagina's, pdf's en YouTube-video's

Als je lange webpagina's, pdf-bestanden of YouTube-video's naar iemand wilt doorsturen, is het wel zo handig om specifieker te kunnen linken, bijvoorbeeld naar een bepaalde passage op de pagina of een videofragment. In dit artikel leggen we uit hoe je dat voor elkaar krijgt.

In dit artikel lees je hoe je gerichter kunt linken in drie situaties:

  • Naar een bepaald tekstfragment op een webpagina
  • Naar een specifieke pagina in een lang pdf-document
  • Naar een exact tijdstip in een YouTube-video

Lees ook: Van kijken tot streamen: zo gebruik je YouTube voor jouw wensen

Webpagina

In veel browsers (waaronder de nieuwste versies van Chrome, Edge, Safari en Opera) is het erg eenvoudig om naar een specifieke tekst op een internetpagina te linken. Markeer simpelweg de tekst op de pagina, klik er (op een computer) met de rechtermuisknop op en kies voor Link naar markering kopiëren (of iets wat daarop lijkt). Op mobiele apparaten kun je na het markeren kiezen voor de optie Delen of Link maken, afhankelijk van het toestel.

In webbrowsers waarin zo'n optie niet beschikbaar is, kun je ook handmatig een specifieke link creëren. Plak daarvoor #:~:text= aan het einde van de url, gevolgd door het stuk tekst waar de pagina naartoe moet springen. In het geval van dit artikel zou je bijvoorbeeld de url https://id.nl/huis-en-entertainment/computer-en-gaming/laptops-en-ultrabooks/zo-link-je-direct-naar-de-juiste-plek-in-webpagina-s-pdf-s-en-youtube-video-s#:~:text=In veel browsers kunnen maken om meteen naar het begin van dit hoofdstuk te gaan.

Zorg er wel voor dat je niet al te veel tekst in je link plakt, want dan kan het zijn dat de pagina helemaal niet verspringt. Je kunt wel de eerste paar woorden van een lang tekstfragment plakken, gevolgd door een komma en de laatste paar woorden van een stuk tekst. Bijvoorbeeld: #:~:text=In veel browsers,van het toestel. Een andere optie is om een losse extensie te installeren waarmee je na het markeren van tekst wél de optie krijgt om er automatisch een link van te maken, zoals de extensie Link to Text Fragment voor Firefox bijvoorbeeld. 

Markeer een stuk tekst, klik met rechts en zoek de optie Link naar markering kopiëren.

Pdf-document

Open het pdf-document en ga naar de pagina die je wilt doorsturen. Voeg aan het eind van de url naar het pdf-bestand de tekst #page= toe, gevolgd door het paginanummer. Als je van een bestand de 24e pagina wil doorsturen, moet je dus #page=24 toevoegen aan de pdf-link. Let op: het gaat hier om het paginanummer dat in de pdf-lezer wordt getoond, niet om het (mogelijk afwijkende) paginanummer dat op het document zelf staat.

Dit werkt wel alleen in webbrowsers met een ingebouwde pdf-lezer. Als je op een mobiel apparaat een pdf-link met zo'n paginaverwijzing downloadt en opent, springt het document helaas niet naar de juiste pagina.

YouTube-video

Op de computer kun je een YouTube-video pauzeren op een bepaald punt, met de rechtermuisknop op de video klikken en kiezen voor Video-URL kopiëren vanaf huidig tijdstip. Hetzelfde kun je overigens doen door op de knop Delen drukken, te kiezen voor Beginnen bij [tijdscode] en de link te kopiëren.

De mobiele app heeft deze opties (vooralsnog) niet. Je kunt dit omzeilen door de YouTube-video te openen via een mobiele browser en deze om te zetten in de desktopversie. Die optie vindt je meestal in het menu dat verscholen zit achter drie puntjes.

Je kunt ook handmatig ?t= achter een videolink plakken, gevolgd door de tijd waarop de video moet beginnen. Als je bijvoorbeeld wilt dat een video meteen na het inladen springt naar één uur, vier minuten en elf seconden, moet je ?t=1h4m11s achter de link typen.

Vink Beginnen bij aan wanneer je wilt dat iemand vanaf een bepaald punt een door jou doorgestuurde YouTube-video bekijkt.


Zelf filmpjes maken voor YouTube?

Dan is een vlogcamera misschien iets voor jou

▼ Volgende artikel
Review Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus – Mooi ogen is niet genoeg
© Rens Blom
Huis

Review Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus – Mooi ogen is niet genoeg

De Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is een midrange smartphone met een heel fraai ontwerp, maar hoe zit de binnenkant in elkaar? Biedt dit toestel de beste prijs-kwaliteitverhouding of kun je beter een alternatieve smartphone overwegen? Je leest het in deze review!

Goed
Conclusie

De Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is een mooie smartphone met een prachtig scherm. Maar net als met daten geldt: uiterlijk is niet alles, voor chemie dient het innerlijk ook goed te zitten. Die chemie hebben we niet helemaal met deze Xiaomi-telefoon. De accuduur valt ons tegen, de camera's zijn minder dan die van sommige concurrenten en Xiaomi's software(beleid) weet ons ook niet te overtuigen. Voor de 499 euro die Xiaomi vraagt, kunnen wij de Redmi Note 14 Pro Plus moeilijk aanbevelen.

Plus- en minpunten
  • Ontwerp
  • Scherm
  • Goede hoofdcamera
  • Camera heeft moeite met minder licht
  • Matige accuduur
  • Oude, drukke software krijgt korter updates

Ontwerp

Van buiten is de Redmi Note 14 Pro Plus misschien wel de knapste smartphone in zijn prijssegment. Het scherm beslaat bijna de hele voorzijde van het toestel en loopt gekromd af. Vegen vanaf de randen voelt daarom erg prettig. De smartphone is bovendien voorzien van extra sterk Gorilla Glass Victus 2 – uit duurdere telefoons – én is IP68-gecertificeerd. Dat laatste houdt in dat de smartphone tegen stof en water kan.

©Rens Blom

©Rens Blom

Interessant: de zwarte en blauwe versies van de telefoon hebben een glazen achterkant, terwijl de door ons geteste paarse variant een achterkant van kunstleer heeft. Dat materiaal biedt meer grip en laat geen vingerafdrukken zien. Volgens Xiaomi is de Redmi Note 14 Pro Plus van binnen ook zo ontworpen dat hij minder schade moet oplopen als je hem laat vallen.

Specificaties

Niet alleen het ontwerp van de smartphone maakt ons enthousiast. Het scherm tovert ook een lach op ons gezicht. Het grote 6,67inch-oledscherm ziet er prachtig uit, geholpen door de hoge resolutie (1717 x 1220 pixels), soepele 120Hz-verversingssnelheid en hoge maximale helderheid.

©Rens Blom

Van andere specificaties zijn we minder onder de indruk. Zo is de gebruikte Qualcomm Snapdragon 7s Gen 3-processor gemiddeld qua prestaties en lijkt die aardig wat stroom te verbruiken. De 5110mAh-accu in de telefoon houdt het namelijk net aan een dag vol. Bij intensief gebruik moet je de Redmi Note 14 Pro Plus al vóór het slapengaan opladen. Dat is onhandig. Opladen kan wel erg snel (van 0 naar 100 in 20 minuten!) maar alleen als je Xiaomi's snellader los koopt. Met een andere usb-c-lader duurt het opladen een stuk langer.

De opslagcapaciteit is met 256 GB wel dik in orde, net als het werkgeheugen van 8 GB. In een duurder model zit 12 GB met liefst 512 GB opslagcapaciteit.

©Rens Blom

Camera's

Op de achterkant van de Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus vind je drie camera's. Dat zijn een 200megapixel-hoofdcamera, een 8megapixel-groothoekcamera en een 2megapixel-macrocamera.

©Rens Blom

Laten we positief beginnen. De hoofdcamera – die je het meest gebruikt – is voor een toestel van deze prijs kwalitatief dik in orde. Althans, bij voldoende (dag)licht. Bij minder licht duurt het langer om een foto te maken, waardoor een enthousiaste kat er vaak bewogen op staat. De Google Pixel 8a – vergelijkbaar geprijsd – heeft een beduidend betere hoofdcamera.

©Rens Blom

Een bewogen foto, bij weinig daglicht.

©Rens Blom

Een beter gelukte foto, ook bij weinig daglicht.

De groothoeklens volstaat, zonder kwalitatief op te vallen. Met deze camera kun je een groter deel van de omgeving vastleggen. Tot slot de macrocamera: die is niet nuttig. Door de lage resolutie van slechts 2 megapixel ogen foto's van heel dichtbij korrelig en niet leuk om te delen met anderen.

De portretmodus valt ons eveneens tegen. De ene keer maakt de camera – via slimme software – het uitgelichte object, persoon of dier te donker, de andere keer oogt de foto wat gladgestreken en simpelweg minder scherp dan een normale foto.

©Rens Blom

©Rens Blom

Software

Tot slot de software. Op de Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is uit de doos Android 14 geïnstalleerd. Wat gek is, want Android 15 is al langere tijd beschikbaar. Vrijwel alle concurrerende smartphones die in de periode van Xiaomi's toestel zijn verschenen, draaien dan ook op Android 15. Xiaomi heeft er nog een upgrade voor nodig.

Wanneer die komt is ons nog niet bekend. Jammer, want het merk biedt al minder lang upgrades dan verscheidende andere merken. Deze Redmi Note-telefoon krijgt drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Samsung, Motorola, Google en OnePlus garanderen in dit prijssegment langer updates.

En hoewel veel merken niet vies zijn van het tonen van beperkte reclames in hun software, gaat Xiaomi een stapje verder. De HyperOS-softwareschil toont allerlei advertenties, onder andere voor aangeraden apps en games. Xiaomi installeert ook (te) veel apps vooraf op de Redmi Note 14 Pro Plus, wat alles bij elkaar niet de indruk wekt dat je 499 euro hebt afgetikt voor een smartphone.

©Rens Blom

Zonde, want door dat soort ervaringen sneeuwen de handige functies van HyperOS bijna onder. De softwareschil biedt je onder andere de mogelijkheid om allerlei acties uit te voeren via aanpasbare sneltoetsen. De eenhandige modus is ook erg nuttig.

Conclusie: Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus kopen?

De Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is een mooie smartphone met een prachtig scherm. Maar net als met daten geldt: uiterlijk is niet alles, voor chemie dient het innerlijk ook goed te zitten. Die chemie hebben we niet helemaal met deze Xiaomi-telefoon. De accuduur valt ons tegen, de camera's zijn minder dan die van sommige concurrenten en Xiaomi's software(beleid) weet ons ook niet te overtuigen. Voor de 499 euro die Xiaomi vraagt, kunnen wij de Redmi Note 14 Pro Plus moeilijk aanbevelen. In dit prijssegment raden wij eerder de Motorola Edge 50 Neo, Google Pixel 8a, OnePlus Nord 4 of Samsung Galaxy A55 aan.