Iedereen die denkt dat de Chromebook Pixel een belachelijk idee is heeft het apparaat duidelijk niet uitgeprobeerd – althans, dat is mijn theorie nadat ik de afgelopen paar dagen Google's high-end laptop met Chrome OS heb gebruikt.

In alle eerlijkheid, een prijskaartje van $1300 lijkt op het eerste gezicht nogal krankzinnig.

Je kunt voor een stuk minder geld veel van dezelfde specificaties op een Windows PC krijgen, zonder dat je de mogelijkheid om desktopsoftware te installeren hoeft op te geven. Je kunt ook 200 dollar extra uitgeven en een MacBook Pro met Retina display aanschaffen. En voor dezelfde prijs als de Pixel kun je niet minder dan VIJF Chromebooks van Samsung kopen en nog 50 dollar overhouden ook. Maar geen van deze opties bieden je helemaal dezelfde ervaring als de Chromebook Pixel, met zijn 12.85-inch aanraakscherm en Retina display-achtige resolutie van 2560x1700. En je zult ook moeilijk iets vinden met een vergelijkbare bouwkwaliteit. De Pixel is een van de weinige laptops die het op kan nemen tegen een MacBook wat afwerking betreft.

Ik ben echter nog niet helemaal verknocht aan de Chromebook Pixel. Ondanks de vele aantrekkelijke eigenschappen is het nog steeds wat te duur voor wat het doet, en de levensduur van de batterij – zie hieronder – is een voor mij breekpunt. Maar nadat ik de Pixel een tijdje te leen gehad heb van Google lijkt het idee van een luxe Chromebook zo gek nog niet.

Prestaties: Het draait allemaal om het scherm

Het scherm van de Pixel is prachtig. Met 239 pixels per inch heeft het apparaat een hogere pixeldichtheid dan welke andere laptop dan ook. Het is een glossy scherm, maar niet hinderlijk reflecterend. Je kunt het scherm kantelen of het vanaf een scheve kijkhoek bekijken zonder dat het beeld vervaagt. De zwarttinten zijn zo diep dat ze bijna – maar niet helemaal – opgaan in de zwarte omlijsting van de laptop. Zoals met elk apparaat met een dergelijke hoge schermresolutie zul je op een gewone kijkafstand geen individuele pixels zien. En met een schermratio van 3:2 kun je iets meer van Webpagina’s zien dan op een laptop met een 16:9 of 16:10 scherm.

Ik vermoed dat Google de Pixel met een Core i5 processor heeft uitgerust omdat ze gebruik wilden maken van de geïntegreerde Intel HD Graphics 4000 GPU om het beeldscherm aan te drijven. Wat feitelijke prestaties betreft voelt Google’s machine niet echt als een enorme sprong vooruit op Samsung’s Series 5 550 Chromebook, die een Celeron processor met dezelfde 4GB aan RAM als de Pixel aan boord heeft. In het gewone gebruik voor mijn werk, waarvoor ik enkele tientallen browsertabbladen open heb staan om verhalen te schrijven en onderzoek te doen, haperde de Pixel geen enkele keer. Maar ja, de Series 5 550 ook niet….

Het was mogelijk om de grenzen van de Pixel te ontdekken. In 3D-spellen zoals From Dust, werden de bewegingen behoorlijk schokkerig, en de browser-gebaseerde MMORPG Realm of the Mad God was een heel stuk minder soepel dan op mijn desktop PC. Ook zou de nieuwerwetse aanraakgevoeligheid op de Pixel een stuk beter kunnen. Er is een merkbare vertraging tussen je vinger en het zien van het resultaat – sterker dan bij het gebruik van alleen het trackpad.

Ontwerp: Doordachte extra’s in overvloed

Waarom is de Chromebook Pixel zo duur? Dat kan deels te wijten zijn aan alle kleine details die niet op de specificatiesheet opduiken. Een voorbeeld. Het deksel heeft een dunne LED-strook die blauw oplicht wanneer de laptop aan staat. Wanneer je het deksel sluit knippert de strook even kort in de Google-kleuren – groen, geel, rood en blauw – voordat het licht uitgaat. Natuurlijk krijg je hierdoor je werk niet sneller gedaan. Maar het levert elke keer dat je de laptop wegzet een stevige portie tevredenheid. En het werkt!

Maar de Pixel heeft ook praktischer stukjes vakmanschap. Zo zorgt een magnetische sluiting ervoor dat de laptop goed sluit, en een indicator op de oplaadkabel gaat groen gloeien in plaats van geel wanneer de laptop volledig is opgeladen. Het scharnier aan de achterkant van de laptop dient als Wi-Fi verlengstuk en als koelelement (hoewel ik vond dat de onderzijde van de Pixel toch nog behoorlijk warm werd). En dan is er nog het ontwerp van de Pixel zelf.

Het is een prachtig stukje technologie, maar iets minder bruisend dan Apple’s MacBooks dankzij de scherpe hoeken en het volledig platte deksel. Door het ontbreken van afgeronde hoeken lijkt het apparaat iets omvangrijker dan het in werkelijkheid is. Maar wees gerust, in het dagelijks gebruik is het heel comfortabel.

Het backlit toetsenbord en de met glas afgedekte trackpad stelen de show. Je vindt zelden een laptop waarvan de features het winnen van die van een MacBook, maar ik heb enorm genoten van het wijzen, klikken en typen op de Pixel. Tuurlijk, mijn drie jaar oude Windows laptop kan technisch gezien meer dan deze laptop, maar de krappe trackpad en het sponsachtige toetsenbord van die laptop zijn veel frustrerender in het gebruik.

In een tijd waarin technische specificaties voor de gewone gebruiker niet van het allergrootste belang zijn, kunnen dergelijke verbeteringen in het ontwerp een groot verschil maken.

En dan de batterij…

Als ik iets te klagen moet hebben over de Chromebook Pixel, dan is het wel de batterij. De kracht die nodig is voor een scherm met zo’n hoge resolutie eist zeker zijn tol, aangezien de Pixel nauwelijks langer dan 5 uur op een volledig opgeladen batterij draait, met de schermhelderheid op ongeveer 60 procent. Dat is niet vreselijk voor een moderne laptop, en zelfs niet ongebruikelijk voor een Chromebook. Samsung’s Series 5 550 haalt bijvoorbeeld zo’n 6 uur, terwijl Chromebooks van Acer en HP het ongeveer 4 uur volhouden. Maar geen van die apparaten kost $1300. Voor een premium laptop zoals de Pixel verwacht ik een batterijduur van bijna een hele dag. Voeg de Pixel toe aan de hoop apparaten waarvan de batterijduur hopelijk gered zal worden door de volgende generatie processoren.

De 1300 dollar vraag

Het algemene argument tegen alle Chromebooks is dat andere laptops – of ze nou op Windows, Mac OS X of Linux draaien – meer kunnen. Maar “meer” is niet hetzelfde als “beter”, en om eerlijk te zijn biedt de overgrote meerderheid van laptops geen betere Web-ervaring dan de Chromebook Pixel. Je kunt om die uitspraak lachen, maar een Webbrowser kan behoorlijk handig zijn. Je hoeft alleen maar Word, iTunes en Photoshop de rug toe te keren en over te stappen op Google Docs, Google Play muziek en Pixlr.

De Chromebook Pixel is niet sterk genoeg om me van mijn MacBook Pro met Retina display weg te lokken (vergeet niet dat die zowel Windows als Mac OS kan draaien). Het prijsverschil is niet groot genoeg, de batterijduur is korter, en de voordelen van het aanraakscherm zijn minimaal. Ik heb inderdaad genoten van het gebruik van de Pixel, maar ik ga er geen aanschaffen. De finesses zijn er, maar ze zijn hun geld voorlopig nog niet waard. Ik kijk er echter wel naar uit om te zien hoe Google verdergaat met het luxe Chromebook concept. Gek als het lijkt, het zou best eens kunnen werken.

Spotlight Google Chromebook Pixel from IDG Nederland

Dit artikel is een vertaling gebaseerd op dit artikel dat geschreven is door Jared Newman (@onejarednewman), van onze zustersite PC World: “Hands on with Chromebook Pixel: Google goes after the MacBook“.

De Harman Kardon Onyx Studio 9 is een uitgebreide bluetoothspeaker, verkrijgbaar in de kleuren Classic Black en Stone Grey, en heeft een adviesprijs van net geen 250 euro. Het systeem beschikt onder meer over self-tuning-technologie – hoe klinkt dat in de praktijk?

De Harman Kardon Onyx Studio 9 is een eigentijdse doorontwikkeling van de bekende speaker, waarbij het iconische ronde ontwerp behouden is gebleven, maar de technologie erachter een flinke sprong voorwaarts maakt. Een van de grootste vernieuwingen is het Constant Sound Field-algoritme (CSF), dat het geluid over de drie interne kanalen verdeelt en via de tweeters verspreidt. Zo ontstaat een breder en consistenter geluidsbeeld. Dankzij Auracast koppel je de speaker eenvoudig aan een tweede Onyx Studio 9 of een andere compatibele Harman Kardon-luidspreker, waarmee je snel een stereoset of zelfs een hele multiroom-opstelling creëert.

De geluidsweergave past zich automatisch aan de ruimte aan dankzij ingebouwde self-tuning-technologie. Wie liever zelf de touwtjes in handen houdt, kan via de Harman Kardon One-app de equalizer gebruiken om het geluid naar eigen smaak af te stellen. De app is optioneel, maar wel handig voor wie net wat meer controle wil, bijvoorbeeld over het accuniveau. Dat is namelijk nergens op de speaker zelf duidelijk zichtbaar. Het strakke en stijlvolle ontwerp oogt daardoor extra clean, al levert dat wel wat in op het praktische gemak.

©Wesley Akkerman

Gemoderniseerd ontwerp

Het vernieuwde design blijft trouw aan de herkenbare ronde vorm, maar oogt tegelijkertijd frisser en functioneler. De geïntegreerde handgreep, aluminium standaard en een rij zachte siliconen knoppen maken de Onyx Studio 9 niet alleen mooier, maar ook gebruiksvriendelijker. Wat bovendien opvalt: je kunt de accu vervangen als dat nodig is. Handig, want zo hoef je niet meteen een nieuwe speaker aan te schaffen als de batterij na verloop van tijd minder presteert. Wel jammer dat Harman Kardon daar op de officiële website weinig over loslaat: over de prijs of verwachte levensduur van zo'n accu blijft het stil.

Doordat het voetstuk nu onderdeel is van de onderzijde, kun je de speaker flexibeler neerzetten. Bij de vorige generatie – de Onyx Studio 8 – moest de rand iets uitsteken om de speaker stabiel neer te kunnen zetten, en dat was niet overal praktisch. De huidige opstelling is daardoor een stuk eenvoudiger en veelzijdiger. Aan de achterkant vind je nog een aux-ingang voor wie liever een bekabelde verbinding gebruikt, en een usb-c-poort waarmee je bijvoorbeeld je telefoon kunt opladen. Functioneel, zonder het strakke ontwerp uit het oog te verliezen.

©Wesley Akkerman

Geen simpele bluetoothspeaker

Hoewel de Onyx Studio 9 in de basis een bluetoothspeaker is, betekent dat niet dat je beperkt bent in je mogelijkheden. Dankzij Auracast kun je bijvoorbeeld eenvoudig meerdere speakers koppelen of een stereopaar vormen. Daarnaast ondersteunt het apparaat multipoint-connectiviteit, waardoor je twee apparaten tegelijk kunt verbinden. Wisselen tussen bijvoorbeeld je laptop en je telefoon gaat dan razendsnel, zonder opnieuw te hoeven koppelen. Wel goed om te weten: bediening via wifi behoort niet tot de mogelijkheden; dat is iets voor een ander type speaker.

Voor de fijnproevers onder ons is er de Harman Kardon One-app. Daarmee stel je eenvoudig zaken in zoals Auracast-configuratie; de app loodst je daar soepel doorheen. We hebben geen tweede speaker kunnen testen, dus het vormen van een stereopaar hebben we niet zelf uitgeprobeerd. Toch lijkt dat proces dankzij de duidelijke interface weinig voeten in de aarde te hebben. Verder biedt de app een zevenbands-equalizer en diverse geluidsprofielen, waarmee je het geluid naar wens kunt tweaken. Wij lieten de speaker z'n eigen ding doen, en dat werkte prima.

©Wesley Akkerman

Self-tuning, hoe klinkt dat?

Zelfkalibrerende bluetoothspeakers zijn allang geen unicum meer, maar of het eindresultaat daadwerkelijk goed klinkt, blijft per merk en model verschillend. In het geval van de Onyx Studio 9 mogen we niet klagen: de speaker levert een volle, warme bas die nergens overheerst. Ook het midden en vooral de hoge tonen blijven netjes overeind, al zou het middengebied af en toe wat extra definitie kunnen gebruiken. Gelukkig kun je dat prima corrigeren via de equalizer in de bijbehorende Harman Kardon One-app.

Wel merk je dat de plaatsing in huis flinke invloed heeft op hoe de speaker klinkt. Zet je 'm midden op een tafel in een open ruimte, dan krijg je een ander geluidsbeeld dan wanneer je 'm op een kast tegen de muur zet. Vooral bij plaatsing vlak bij een wand of raam kan de bas wat te prominent worden, alsof de self-tuning daar nog niet helemaal op inspeelt. In zo'n geval biedt de app gelukkig uitkomst, maar telkens finetunen na een nieuwe plek voelt dan weer wat omslachtig.

©Wesley Akkerman

Bij de gratie van gebruikersgemak

Wat dat verplaatsen betreft: met zijn 3,3 kilo is de Onyx Studio 9 geen lichtgewicht speaker, maar dankzij de stevige, slim geplaatste handgreep bovenop til je hem moeiteloos van de ene naar de andere kamer. Zo heb je overal in huis meteen goed geluid bij de hand. Wat je alleen misschien een beetje mist, is een vaste oplaadbasis. Nu werk je met een losse voedingskabel die je steeds handmatig moet aansluiten en weer opbergen; functioneel, maar het had nét wat eleganter gekund.

Misschien valt dat onder de noemer 'luxeprobleem', maar juist bij dit soort producten draait alles om gebruiksgemak. En als dat nog net iets soepeler kan, waarom zou je daar dan niet voor gaan? De accuduur ligt officieel op 8 uur, al hangt dat natuurlijk af van hoe hard je de muziek afspeelt en of je onderweg ook een ander apparaat oplaadt via de usb-c-poort. Reken in de praktijk dus eerder op een uur of 6 à 7. Tot slot nog een belangrijke kanttekening: de Onyx Studio 9 is niet water- of stofbestendig, dus laat hem liever binnen staan.

©Wesley Akkerman

Onyx Studio 9 kopen?

De Harman Kardon Onyx Studio 9 is een bluetoothspeaker die vertrouwd oogt, maar op meerdere vlakken een stap vooruit zet. Het ronde ontwerp is gebleven, maar de nieuwe voet en geïntegreerde handgreep maken hem stabieler én makkelijker te verplaatsen. De automatische geluidsafstemming doet z'n werk goed, met warme bassen en kraakheldere hoge tonen. Staat hij dicht bij een muur, dan kan de bas wat overheersen, maar dat pas je snel aan via de equalizer in de app.

Qua mogelijkheden zit het ook wel snor. Je kunt meerdere apparaten koppelen via multipoint, een stereopaar vormen of gebruikmaken van Auracast. Toch zijn er wat kanttekeningen. Zo ontbreekt een zichtbare accustatus op de speaker zelf en zou een vaste oplaadbasis het gebruik net iets soepeler maken. De batterij houdt het zo'n zes tot acht uur vol, afhankelijk van hoe je 'm gebruikt. En hoewel hij er robuust uitziet, kun je hem beter binnen houden: tegen water of stof is hij namelijk niet bestand. Dat neemt niet weg dat de Onyx Studio 9 een stijlvolle speaker is met indrukwekkend geluid: ideaal voor wie een premium audio-ervaring zoekt in huis.

Je hebt nét je auto gewassen of je ramen gelapt… en dan is alles weer bedekt met een waas van stof. Vooral in de zomer is het vaak geen gewone luchtvervuiling, maar stuifmeel (pollen), Saharazand of een combinatie van beide. Hoe verwijder je dat spul snel én veilig, zonder krassen of vlekken?

Lees ook: Zonnepanelen onderhouden: moet dat?!

Een paar dozijn keer per jaar komt het voor, dat alles ineens onder een roodbruine of gelige stofwaas zit. Het eerste is Saharazand, dat ontstaat in de woestijn en door sterke luchtstromen duizenden kilometers wordt meegenomen. Het komt via regen of droge luchtstromen in Nederland terecht, vooral in het voorjaar (maart-juni) en in het najaar (oktober-november). Het geelgroene stof zijn pollen: stuifmeelkorrels van bomen, grassen en planten. In het voorjaar zijn elzen, berken en hazelaars actief. In de zomer en nazomer volgen grassen en kruiden. Pollen zijn licht en plakkerig, hechten zich makkelijk aan oppervlakken en zijn lastig te verwijderen. Voor zowel Saharazand als pollen geldt dat het geen kwestie is van gewoon even wegvegen. Onder de tabel lees je wat je wél moet doen.

*Met 'in de lak branden' wordt bedoeld dat Saharazand zich onder invloed van zonlicht en warmte kan hechten aan de lak van je auto. Dit gebeurt vooral wanneer het zand niet tijdig wordt verwijderd en de zon fel schijnt. Het resultaat zijn doffe plekken of vlekken die moeilijk te verwijderen zijn en soms alleen met polijsten kunnen worden hersteld. Dit effect is vergelijkbaar met wat er gebeurt bij vogelpoep of boomhars die te lang op de lak blijft zitten. Daarom is het belangrijk om Saharazand zo snel mogelijk en op de juiste manier van je auto te verwijderen.

Auto

Zowel Saharazand als stuifmeel zijn schurend. Veeg je het droog af, dan ontstaan microscopische krasjes in de lak of op het glas. En bij zon of regen kunnen er doffe vlekken ontstaan, omdat het vuil zich vastzet.

Laat de auto dus nooit alleen in de regen staan in de hoop dat het vanzelf wegspoelt. Spoel eerst royaal af met schoon water. Pas daarna gebruik je een spons, zachte borstel of microvezeldoek. Ga je naar de wasstraat? Kies dan een programma met voorwas en hogedruk. Overweeg ook een waxbehandeling: dat maakt de lak water- en vuilafstotend, waardoor vuil zich minder snel hecht.

©Kärcher

Ramen

Na een Saharazandbui blijft er vaak een bruinig stoflaagje achter op de ramen en kozijnen. Laat dit niet te lang zitten: zonlicht en regen kunnen het zand als het ware 'inbakken', met doffe plekken als gevolg. Spoel de ramen daarom altijd eerst ruim af met schoon water. Zo voorkom je dat het zand krassen maakt tijdens het zemen. Gebruik daarna een raamwisser of een snoerloze raamreiniger voor een streeploos resultaat. Ook buitenvensterbanken verdienen aandacht: daar hoopt het stof zich vaak in hoekjes op.

Pollen zijn minder zichtbaar dan zand, maar kunnen een plakkerige laag vormen op glas. Op ramen kunnen ze zich hechten aan condens of lichte verontreinigingen, waardoor je een doffe waas ziet. Binnenramen kun je het best afnemen met een licht vochtige doek. Hebben er ventilatieroosters open gestaan, dan is het slim ook die in de schoonmaak mee te nemen: pollen komen daar makkelijk door naar binnen.

Zonwering, parasols en rolluiken

Op textiel en kunststof mengt Saharazand zich met pollen, roet en stof tot een hardnekkige laag. Vooral zonneschermen, parasols, rolluiken en buitenjaloezieën raken snel vervuild. Stel schoonmaken niet uit: bij regen trekt het vuil in de vezels of ontstaan er vlekken.

Gebruik een zachte borstel of een opzetstuk van je hogedrukreiniger om het vuil voorzichtig los te weken. Werk van boven naar beneden. Spoel goed na en laat het doek volledig drogen, bij voorkeur uitgeklapt. Behandel textiel daarna met een impregneermiddel dat vuil en vocht afstoot. Zo blijft het langer schoon én beschermd.

Lees ook: Je zonnescherm schoonmaken doe je zo

Terras en tuinmeubels

Op je terras lijkt het zand of stuifmeel misschien onschuldig. Maar wie het laat liggen, loopt het al snel naar binnen. En dat kan krassen veroorzaken op parket, pvc of laminaat. Bovendien blijven fijne stofdeeltjes aan schoenen plakken.

Verwijder Saharazand en pollen met een zachte buitenbezem of een nat-droogzuiger. Daarna kun je het terras grondig reinigen met een hogedrukreiniger. Een terrasreiniger-opzetstuk verdeelt het water gelijkmatig, voorkomt opspattend vuil en zorgt voor een egaal resultaat zonder modderspetters tegen je gevel. Denk ook aan je tuinmeubels: hout of kunststof moet je direct afspoelen en zacht afborstelen om vlekvorming te voorkomen.

Zonnepanelen

Pollen en Saharazand laten een dunne laag achter die de lichtinval op zonnepanelen vermindert. Zeker na enkele droge dagen kan het rendement met meerdere procenten dalen. Je merkt dit vooral aan een lager opgewekt vermogen in je app of omvormerdisplay.

Spoel de panelen voorzichtig af met een tuinslang of zachte borstel met water. Vermijd schurende materialen of hogedruk, want die kunnen de coating beschadigen. Gebruik alleen een neutraal schoonmaakmiddel als dat écht nodig is. Zijn je panelen moeilijk bereikbaar? Laat dan een professioneel bedrijf langskomen. Zij reinigen de panelen veilig en controleren direct of alles nog goed werkt.

©Marina Lohrbach

Ook binnen kun je last hebben

Heb je ramen of deuren open gehad tijdens een stofwolk of stuifmeelperiode? Dan ligt er vaak een fijne laag op vensterbanken, vloeren en meubels. Gebruik een stofzuiger met HEPA-filter om te voorkomen dat het stof wordt rondgeblazen. Microvezeldoekjes (licht vochtig) zijn ideaal om het stof op te nemen. Droog afnemen heeft weinig effect en verspreidt het alleen maar. Heb je hooikoorts? Dan is grondig schoonmaken extra belangrijk. Fijnstof en pollen kunnen allergische klachten verergeren.

Minder last met de juiste voorbereiding

Wanneer er Saharazand wordt verwacht, hoor je dat vaak bij het weerbericht op radio, tv of online. En ook van pollen is redelijk bekend wanneer je er last van kunt hebben – omdat dat meestal seizoensgebonden is. Met een paar simpele maatregelen beperk je de overlast:

☐ Houd een tuinslang, zachte borstel en een paar microvezeldoeken binnen handbereik.

☐ Impregneer zonwering en parasoldoek elk voorjaar.

☐ Plan vaste schoonmaakmomenten in het voorjaar en na de zomer.

☐ Overweeg wax of coating voor je auto.

☐ Houd ramen gesloten tijdens droge, stoffige dagen – zeker als je gevoelig bent voor pollen.