Iedereen die denkt dat de Chromebook Pixel een belachelijk idee is heeft het apparaat duidelijk niet uitgeprobeerd – althans, dat is mijn theorie nadat ik de afgelopen paar dagen Google's high-end laptop met Chrome OS heb gebruikt.

In alle eerlijkheid, een prijskaartje van $1300 lijkt op het eerste gezicht nogal krankzinnig.

Je kunt voor een stuk minder geld veel van dezelfde specificaties op een Windows PC krijgen, zonder dat je de mogelijkheid om desktopsoftware te installeren hoeft op te geven. Je kunt ook 200 dollar extra uitgeven en een MacBook Pro met Retina display aanschaffen. En voor dezelfde prijs als de Pixel kun je niet minder dan VIJF Chromebooks van Samsung kopen en nog 50 dollar overhouden ook. Maar geen van deze opties bieden je helemaal dezelfde ervaring als de Chromebook Pixel, met zijn 12.85-inch aanraakscherm en Retina display-achtige resolutie van 2560x1700. En je zult ook moeilijk iets vinden met een vergelijkbare bouwkwaliteit. De Pixel is een van de weinige laptops die het op kan nemen tegen een MacBook wat afwerking betreft.

Ik ben echter nog niet helemaal verknocht aan de Chromebook Pixel. Ondanks de vele aantrekkelijke eigenschappen is het nog steeds wat te duur voor wat het doet, en de levensduur van de batterij – zie hieronder – is een voor mij breekpunt. Maar nadat ik de Pixel een tijdje te leen gehad heb van Google lijkt het idee van een luxe Chromebook zo gek nog niet.

Prestaties: Het draait allemaal om het scherm

Het scherm van de Pixel is prachtig. Met 239 pixels per inch heeft het apparaat een hogere pixeldichtheid dan welke andere laptop dan ook. Het is een glossy scherm, maar niet hinderlijk reflecterend. Je kunt het scherm kantelen of het vanaf een scheve kijkhoek bekijken zonder dat het beeld vervaagt. De zwarttinten zijn zo diep dat ze bijna – maar niet helemaal – opgaan in de zwarte omlijsting van de laptop. Zoals met elk apparaat met een dergelijke hoge schermresolutie zul je op een gewone kijkafstand geen individuele pixels zien. En met een schermratio van 3:2 kun je iets meer van Webpagina’s zien dan op een laptop met een 16:9 of 16:10 scherm.

Ik vermoed dat Google de Pixel met een Core i5 processor heeft uitgerust omdat ze gebruik wilden maken van de geïntegreerde Intel HD Graphics 4000 GPU om het beeldscherm aan te drijven. Wat feitelijke prestaties betreft voelt Google’s machine niet echt als een enorme sprong vooruit op Samsung’s Series 5 550 Chromebook, die een Celeron processor met dezelfde 4GB aan RAM als de Pixel aan boord heeft. In het gewone gebruik voor mijn werk, waarvoor ik enkele tientallen browsertabbladen open heb staan om verhalen te schrijven en onderzoek te doen, haperde de Pixel geen enkele keer. Maar ja, de Series 5 550 ook niet….

Het was mogelijk om de grenzen van de Pixel te ontdekken. In 3D-spellen zoals From Dust, werden de bewegingen behoorlijk schokkerig, en de browser-gebaseerde MMORPG Realm of the Mad God was een heel stuk minder soepel dan op mijn desktop PC. Ook zou de nieuwerwetse aanraakgevoeligheid op de Pixel een stuk beter kunnen. Er is een merkbare vertraging tussen je vinger en het zien van het resultaat – sterker dan bij het gebruik van alleen het trackpad.

Ontwerp: Doordachte extra’s in overvloed

Waarom is de Chromebook Pixel zo duur? Dat kan deels te wijten zijn aan alle kleine details die niet op de specificatiesheet opduiken. Een voorbeeld. Het deksel heeft een dunne LED-strook die blauw oplicht wanneer de laptop aan staat. Wanneer je het deksel sluit knippert de strook even kort in de Google-kleuren – groen, geel, rood en blauw – voordat het licht uitgaat. Natuurlijk krijg je hierdoor je werk niet sneller gedaan. Maar het levert elke keer dat je de laptop wegzet een stevige portie tevredenheid. En het werkt!

Maar de Pixel heeft ook praktischer stukjes vakmanschap. Zo zorgt een magnetische sluiting ervoor dat de laptop goed sluit, en een indicator op de oplaadkabel gaat groen gloeien in plaats van geel wanneer de laptop volledig is opgeladen. Het scharnier aan de achterkant van de laptop dient als Wi-Fi verlengstuk en als koelelement (hoewel ik vond dat de onderzijde van de Pixel toch nog behoorlijk warm werd). En dan is er nog het ontwerp van de Pixel zelf.

Het is een prachtig stukje technologie, maar iets minder bruisend dan Apple’s MacBooks dankzij de scherpe hoeken en het volledig platte deksel. Door het ontbreken van afgeronde hoeken lijkt het apparaat iets omvangrijker dan het in werkelijkheid is. Maar wees gerust, in het dagelijks gebruik is het heel comfortabel.

Het backlit toetsenbord en de met glas afgedekte trackpad stelen de show. Je vindt zelden een laptop waarvan de features het winnen van die van een MacBook, maar ik heb enorm genoten van het wijzen, klikken en typen op de Pixel. Tuurlijk, mijn drie jaar oude Windows laptop kan technisch gezien meer dan deze laptop, maar de krappe trackpad en het sponsachtige toetsenbord van die laptop zijn veel frustrerender in het gebruik.

In een tijd waarin technische specificaties voor de gewone gebruiker niet van het allergrootste belang zijn, kunnen dergelijke verbeteringen in het ontwerp een groot verschil maken.

En dan de batterij…

Als ik iets te klagen moet hebben over de Chromebook Pixel, dan is het wel de batterij. De kracht die nodig is voor een scherm met zo’n hoge resolutie eist zeker zijn tol, aangezien de Pixel nauwelijks langer dan 5 uur op een volledig opgeladen batterij draait, met de schermhelderheid op ongeveer 60 procent. Dat is niet vreselijk voor een moderne laptop, en zelfs niet ongebruikelijk voor een Chromebook. Samsung’s Series 5 550 haalt bijvoorbeeld zo’n 6 uur, terwijl Chromebooks van Acer en HP het ongeveer 4 uur volhouden. Maar geen van die apparaten kost $1300. Voor een premium laptop zoals de Pixel verwacht ik een batterijduur van bijna een hele dag. Voeg de Pixel toe aan de hoop apparaten waarvan de batterijduur hopelijk gered zal worden door de volgende generatie processoren.

De 1300 dollar vraag

Het algemene argument tegen alle Chromebooks is dat andere laptops – of ze nou op Windows, Mac OS X of Linux draaien – meer kunnen. Maar “meer” is niet hetzelfde als “beter”, en om eerlijk te zijn biedt de overgrote meerderheid van laptops geen betere Web-ervaring dan de Chromebook Pixel. Je kunt om die uitspraak lachen, maar een Webbrowser kan behoorlijk handig zijn. Je hoeft alleen maar Word, iTunes en Photoshop de rug toe te keren en over te stappen op Google Docs, Google Play muziek en Pixlr.

De Chromebook Pixel is niet sterk genoeg om me van mijn MacBook Pro met Retina display weg te lokken (vergeet niet dat die zowel Windows als Mac OS kan draaien). Het prijsverschil is niet groot genoeg, de batterijduur is korter, en de voordelen van het aanraakscherm zijn minimaal. Ik heb inderdaad genoten van het gebruik van de Pixel, maar ik ga er geen aanschaffen. De finesses zijn er, maar ze zijn hun geld voorlopig nog niet waard. Ik kijk er echter wel naar uit om te zien hoe Google verdergaat met het luxe Chromebook concept. Gek als het lijkt, het zou best eens kunnen werken.

Spotlight Google Chromebook Pixel from IDG Nederland

Dit artikel is een vertaling gebaseerd op dit artikel dat geschreven is door Jared Newman (@onejarednewman), van onze zustersite PC World: “Hands on with Chromebook Pixel: Google goes after the MacBook“.

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.