ID.nl logo
Audioformaten
© PXimport
Zekerheid & gemak

Audioformaten

In dit artikel komen de verschillende audioformaten aan bod. We leggen u uit wat het verschil is tussen gecomprimeerde en ongecomprimeerde formaten en hoe dit de geluidskwaliteit beïnvloedt. Ook komt u te weten wat bitrates, bitdieptes en sample frequenties precies zijn en waar u op moet letten als u cd's wilt importeren in iTunes of als u digitale muziek wilt aanschaffen op het internet.

Audiobestanden kunnen worden onderverdeeld in drie groepen: ongecomprimeerde audio, gecomprimeerde 'lossless' audio en gecomprimeerde 'lossy' audio. De beste resultaten behaalt u uiteraard met ongecomprimeerde audioformaten, maar deze bestanden zijn redelijk groot. Hoe groot hangt af van de samplefrequentie, de bitdiepte en, of een bestand mono of stereo is. Om dit te begrijpen, geven we u even een korte audiocursus. Geluid is eigenlijk één lange golfvorm. Als u een opgenomen muziekstuk extreem zou vergroten, ziet u een enorm lange lijn die van boven naar beneden golft en weer terug naar boven. Hoe deze golfvorm zich in de tijd beweegt, bepaalt het geluid dat u hoort. De samplefrequentie zegt iets over de kwaliteit waarmee het geluid is opgenomen. Des te hoger de waarde, des te beter de kwaliteit is. Cd-kwaliteit is 44.100 Hertz; dit betekent dat er 44.100 keer per seconde een sample is genomen van de geluidsbron. Als u bijvoorbeeld uw stem met een microfoon zou opnemen met een digitaal opnameapparaat of computer en u het op 44.100 Hertz (oftewel 44,1 kHz) instelt, dan neemt het apparaat 44.100 keer per seconde een sample van uw stem op. Met deze samples reconstrueert het digitale apparaat dan een golfvorm die u als digitaal audiobestand kunt opslaan. Een tweede kwaliteitsindicatie is het aantal bits waarmee een opname is opgenomen. Deze waarde wordt meestal aangegeven met bitdiepte of 'bit depth' en moet niet verward worden met bitrate. Dit geeft aan hoeveel bits er worden gebruikt om één sample op te nemen; bitdiepte kunt u daarmee zien als een opnameresolutie. Cd-kwaliteit kent een bitdiepte van 16 bit, dvd's kunnen 24bit-audio aan. Des te hoger de bitdiepte, des te groter het bestand.

©PXimport

Een extreem uitvergrote golfvorm.

De derde factor die bepaalt hoe groot een ongecomprimeerd audiobestand wordt, is of er één of twee kanalen aan informatie worden op geslagen in een bestand. Een monobestand bestaat uit slechts één kanaal; dit betekent dat op beide luidsprekers exact hetzelfde wordt weergegeven. Een stereobestand bestaat uit twee samengevoegde kanalen, één voor links en één voor rechts. In een stereomuziekbestand kunt u bijvoorbeeld links een gitaar horen, terwijl een zangstem alleen op de rechterluidspreker is te horen. Deze drie factoren bepalen hoe groot het uiteindelijke bestand is. Een tweekanaals (dus stereo) bestand op 16 bit van één minuut dat op 44.100 Hertz is opgenomen, kost u 10,1 megabyte harde schijfruimte. Als dit bestand mono zou zijn, zou het slechts één kanaal bevatten en daarmee 5,05 megabyte kosten. Een halvering van de samplefrequentie zorgt voor erg veel kwaliteitsverlies, maar halveert het bestand nog eens qua grootte. Als u de drie factoren met elkaar vermenigvuldigt, weet u de bitrate van een ongecomprimeerd bestand. Het bestand (stereo, 16 bit, 44.100 Hertz) heeft een bitrate van 44.100 x 16 x 2 = 1.411.200 bits per seconde, oftewel 1411,2 kbit/s.

©PXimport

In deze tabel ziet u het verschil in bestandsgrootte van verschillende ongecomprimeerde audiobestanden.

Kbit/s bij mp3-bestanden

De kwaliteit van een mp3-bestand wordt grotendeels bepaald door de bitrate. Deze wordt aangegeven in kilobit per seconde (ook wel kbit/s of kbps). Omdat harde schijfruimte niet meer zo'n probleem is voor de meeste mensen, bieden de meeste webwinkels digitale muziek aan als 256- of 320 kbit/s-bestanden. Voor de meeste mensen is dit een acceptabele muziekkwaliteit. Websites als Grooveshark bieden soms bestanden met een lagere kwaliteit aan, maar bij bestanden van 128 kbit/s zijn toch redelijk wat 'artefacten' (onbedoelde bijgeluiden) te horen. Doordat de audio zo heftig gecomprimeerd wordt, moeten sommige frequenties in de muziek het ontgelden. Of dat voor u een probleem is, kunt u alleen zelf bepalen en het heeft ook zeker te maken met de luidsprekers waarop u de muziek luistert. Een bestand van 128 kbit/s kan op een laptop met kleine luidsprekertjes best aardig klinken, maar op een high-end hi-fi-systeem klinken de bassen zompig en mist u de lage subfrequenties. Omdat de bitrate een optelsom is van sample frequentie, bitdiepte en kanalen, klinkt een mono mp3-bestand op 128 kbit/s (CBR) net zo goed als een stereo mp3-bestand op 256 kbit/s (CBR). Dit komt doordat er slechts één kanaal wordt gecodeerd in plaats van twee kanalen. Het mono-bestand zal de helft van de ruimte van het stereo 256 kbit/s-bestand innemen.

1. Lossless compressie

Net als bij foto- en videoformaten kunnen audiobestanden gecomprimeerd worden om ruimte te besparen. Een bekend formaat is bijvoorbeeld mp3. Er bestaan twee varianten van compressie. De eerste variant is lossless compressie. Deze vorm van compressie bekijkt of er bijvoorbeeld ruimte bespaard kan worden door patronen in de golfvorm te herkennen en onnodige data te verwijderen, denk bijvoorbeeld aan stiltes. Een ongecomprimeerde opname van een minuut stilte kost net zoveel ruimte als een opname van een orkest. Door het bestand lossless te comprimeren, zal de opgenomen minuut stilte geen ruimte meer in beslag nemen. Het voordeel van lossless compressie is dat er niet aan kwaliteit wordt ingeboet, de gecomprimeerde versie van het bestand zal exact zo klinken als het originele, ongecomprimeerde bestand. Het nadeel is dat er soms niet heel veel winst te behalen valt qua grootte. Afhankelijk van wat er aan data verwijderd kan worden, levert lossless compressie een winst op van zo'n 40 à 50 procent. Bekende lossless-formaten zijn bijvoorbeeld flac en Apple Lossless.

©PXimport

Met lossless compressie blijft de golfvorm intact. Boven de originele stereogolfvorm, onder de lossless stereogolfvorm.

Cd's digitaliseren met iTunes

Als u uw hele cd-collectie wilt digitaliseren, kunt u hiervoor bijvoorbeeld iTunes gebruiken. iTunes slaat bestanden standaard op in het lossy aac-formaat, maar hierdoor verliest u wel een hoop kwaliteit. Om geen kwaliteit te verliezen, maar toch ruimte te besparen, kiest u dan beter voor het Apple Lossless-formaat. In iTunes gaat u naar Bewerken / Voorkeuren en vervolgens klikt u op Importinstellingen. Achter Importeren met selecteert u Apple Lossless-codering en achter Instelling hoeft u niks in te stellen. Als u een bekraste cd importeert, kunt u het vinkje voor Foutcorrectie gebruiken bij lezen audio-cd's nog selecteren. Dit kost wel wat meer tijd. Klik op OK om de instellingen op te slaan.

©PXimport

Kies voor de Apple Lossless-codering voor ruimtebesparing, zonder dat u kwaliteit verliest.

2. Lossy compressie

Lossy compressie benadert compressie vanuit een andere hoek. Deze vorm van compressie snoept daadwerkelijk informatie uit de golfvorm om het bestand compacter te maken. Gevolg is dat de golfvorm wordt veranderd en dus anders gaat klinken. Het grote voordeel is dat hiermee wel enorme ruimte bespaard kan worden, een lossy gecomprimeerd bestand kan wel 80 tot 95 procent ruimte besparen.

Omdat u zelf kunt kiezen hoeveel weggesnoept mag worden van de golfvorm, varieert de ruimtebesparing. Bij de meeste lossy-formaten bepaalt u de uiteindelijke kwaliteit aan de hand van de bitrate. Een hogere bitrate betekent een betere kwaliteit.

Een veelvoorkomende bitrate van mp3-bestanden op internet is 128 kbit/s. In vergelijking met de bitrate van een ongecomprimeerd bestand op cd-kwaliteit (1411,2 kbit/s) is dit dus beduidend lager. Het bestand is daardoor wel elf keer kleiner. De meeste lossy-formaten gaan tot een compressie van 320 kbit/s. Dit is een goede kwaliteit voor de meeste mensen, al hoort u wel degelijk een verschil met een ongecomprimeerd bestand als u thuis een heel goede stereo-installatie hebt staan. Omdat lossy-compressie data gewoon weggooit, heeft het geen zin om een slecht mp3-bestand op te slaan als ongecomprimeerd bestand. De kwaliteit blijft net zo slecht, alleen de benodigde ruimte wordt groter.

©PXimport

Met lossy compressie wordt de golfvorm daadwerkelijk aangetast. Bovenaan het originele stereobestand, onderaan het stereobestand met heftige mp3-compressie. De onderste twee lijnen hebben duidelijk andere rondingen dan de bovenste twee, dit geeft aan dat de golfvormen enorm zijn aangetast.

CBR en VBR

Een mp3- of ander lossy-bestand kan een constante of variabele bitrate hebben. Met een constante bitrate (CBR) wordt het gehele bestand op dezelfde bitrate gecomprimeerd. Het voordeel hiervan is dat u precies weet hoe groot het bestand wordt en er een constante kwaliteit wordt gegenereerd. Een nadeel is dat sommige passages van een muziekstuk misschien wel een lagere bitrate kunnen krijgen om nog goed te klinken. Deze worden met een constante bitrate dan toch op een hoge bitrate gecomprimeerd. Met een variabele bitrate (VBR) zoekt de codeersoftware naar de beste kwaliteit. Als gevolg kan het coderen iets langer duren en de grootte van het bestand kleiner of groter uitvallen.

©PXimport

Een variabele bitrate kan voor een groter of kleiner bestand zorgen. Ook de bitrate, hier audiobitsnelheid genoemd, kan anders uitvallen. Links het CBR-bestand van 3,2 MB en 192 kbit/s, rechts het VBR-bestand van 4 MB en 235 kbit/s.

Ongecomprimeerde formaten

Ongecomprimeerde audioformaten baseren zich allemaal op hetzelfde principe: PCM oftewel 'Pulse Code Modulation'. Wel zijn hiervoor verschillende formaten beschikbaar. Windows-gebruikers kennen bijvoorbeeld het wav-formaat en Mac-gebruikers zien vaker het aiff-formaat voorbijkomen. Alle bekende audioprogramma's zijn in staat om deze formaten te lezen. Belangrijk om te weten, is dat een extensie niet gelijkstaat aan een bestandsformaat. Sommige extensies, zoals bijvoorbeeld .m4a zijn een zogenoemde container. Dit betekent dat de extensie niks zegt over wat voor soort bestand het is. Een .m4a-bestand kan zowel een lossless audioformaat zijn alsook een lossy-formaat.

3. Aiff (.aif en .aiff)

Het Audio Interchange File Format is ontwikkeld door Apple en Electronic Arts in 1998 en is één van de twee standaardformaten in de professionele audiowereld. Aiff wordt veelal door Mac-gebruikers gebruikt en heeft de extensie .aif of .aiff. Er bestaat een gecomprimeerde variant met de extensie .aifc, maar deze komt weinig voor.

4. Wave (.wav)

De andere standaard is wave en is ontwikkeld door Microsoft en IBM. Wave-bestanden zijn vaak terug te vinden op pc's, maar zowel aiff als wav kan op beide systemen net zo makkelijk worden afgespeeld.

5. Bwf (.wav)

Bwf staat voor Broadcast Wave Format en is een uitbreiding op het normale wave-formaat. Het is ontwikkeld door de European Broadcast Union om makkelijker audiobestanden uit te kunnen wisselen door metadata aan een bestand toe te kunnen voegen. De normale gebruiker merkt hier niks van, de extensie is hetzelfde als een gewoon wav-bestand en kan met elke wav-speler worden afgespeeld. Wel worden hier vaak hogere samplefrequenties en bitdieptes voor gebruikt.

©PXimport

In elk pro-audioprogramma kunt u kiezen of u een bestand wilt opslaan als wav- of als aiff-bestand. Hier ziet u het venster in Logic Pro, rechts kunt u aangeven of u een aiff-bestand wilt opslaan en wat de bitdiepte (resolution) en samplefrequentie (sample rate) moet zijn.

Bestanden openen en converteren

De bekendste audiospeler voor Windows is Windows Media Player. Dit programma biedt u ondersteuning voor de meeste formaten, al moet u voor sommige formaten een aparte codec downloaden. QuickTime Player is standaard op de Mac te vinden en is tevens voor Windows verkrijgbaar, maar ook hier ontbreekt ondersteuning voor minder bekende formaten. Een goed alternatief is VLC Media Player. Dit programma is voor Windows en Mac te downloaden en biedt ondersteuning voor een heleboel audio- en videoformaten. U kunt VLC eveneens gebruiken om bepaalde bestanden om te zetten naar andere formaten, welke formaten hangt af van uw besturingssysteem. VLC is gratis verkrijgbaar via VideoLAN.org.

©PXimport

VLC Media Player leest heel veel audio- en videoformaten en kan tevens gebruikt worden om audiobestanden te converteren.

Lossless formaten

Lossless-formaten zijn niet heel bekend bij de doorsnee­gebruiker, omdat ze niet veel ruimte besparen en een professionele gebruiker werkt het liefst met ongecomprimeerde formaten. Toch zijn er twee formaten die enige bekendheid genieten.

6. Flac (.flac)

Flac staat voor Free Lossless Audio Codec. Het gaat hier om een open formaat dat royalty-free gebruikt kan worden door ontwikkelaars. Flac comprimeert soms wel tot 50 procent zonder aan kwaliteit in te leveren, maar u moet wel een programma hebben om deze bestanden te openen. Metadata kunnen eveneens worden toegevoegd.

7. Apple Lossless (.m4a)

Apple Lossless is ook wel bekend als Apple Lossless Audio Codec (ALAC) of Apple Lossless Encoder (ALE). Dit lossless-formaat wordt opgeslagen als een .m4a-bestand en wordt veel door iTunes gebruikt.

Lossy-formaten

8. Mp3 (.mp3)

Mp3 is zonder meer het bekendste lossy-formaat. De compressietechniek van mp3 zorgt voor een enorme ruimtebesparing en veel webwinkels gebruiken het formaat als standaard. Bij een lossy-formaat als mp3 is de bitrate erg belangrijk. Des te hoger de bitrate, des te beter de kwaliteit van het geluidsbestand.

©PXimport

Mp3-bestanden vindt u in heel veel digitale muziekwinkels, waaronder de Amazon MP3 Store.

9. Aac (.m4a, .m4b, .m4p, .m4v, .m4r, .3gp, .mp4, .aac)

Aac staat voor Advanced Audio Coding en kan als de opvolger van mp3 worden gezien. De kwaliteit is iets beter dan mp3 op dezelfde bitrates en daarom gebruiken veel fabrikanten aac als standaard voor hun apparaten. Apparaten als iPod, Nintendo Wii en Playstation gebruiken allemaal de aac-compressietechniek.

10. Wma (.wma)

Windows Media Audio bestaat uit een aantal verschillende varianten, maar de lossy-variant is verreweg het bekendst. Het bestandsformaat is het populairst onder Windows pc's en sinds een paar jaar is er ook een verbeterde versie onder de naam WMA Pro te vinden. Ondersteuning voor dit formaat is naast Windows Media Player erg karig.

11. Vorbis (.ogg, .oga)

Vorbis is een lossy compressietechniek en maakt veelal gebruik van het containerformaat Ogg. Dit is de reden dat er vaak wordt gesproken over Ogg Vorbis. Omdat zowel de compressietechniek als de container opensource is, gebruiken websites als Wikipedia dit formaat. Ook videospellen als Guitar Hero en Unreal Tournament maken gebruik van Vorbis.

Zelf audio bewerken met Audacity

Als u zelf in de golfvormen wilt duiken en audiobestanden wilt bewerken, dan is het gratis programma Audacity een goede keuze. Dit programma is zowel voor Windows als Mac OS X beschikbaar. Met Audacity kunt u onder meer zelf geluid opnemen en passages uit audiobestanden knippen. Ook kunt u de snelheid van een opname versnellen of juist langzamer maken en verschillende formaten converteren.

©PXimport

Met het gratis programma Audacity kunt u audiobestanden opnemen, snijden en converteren.

▼ Volgende artikel
Geen gedoe met zoeken: zo link je direct naar de juiste plek in webpagina's, pdf's en YouTube-video's
© diego cervo
Huis

Geen gedoe met zoeken: zo link je direct naar de juiste plek in webpagina's, pdf's en YouTube-video's

Als je lange webpagina's, pdf-bestanden of YouTube-video's naar iemand wilt doorsturen, is het wel zo handig om specifieker te kunnen linken, bijvoorbeeld naar een bepaalde passage op de pagina of een videofragment. In dit artikel leggen we uit hoe je dat voor elkaar krijgt.

In dit artikel lees je hoe je gerichter kunt linken in drie situaties:

  • Naar een bepaald tekstfragment op een webpagina
  • Naar een specifieke pagina in een lang pdf-document
  • Naar een exact tijdstip in een YouTube-video

Lees ook: Van kijken tot streamen: zo gebruik je YouTube voor jouw wensen

Webpagina

In veel browsers (waaronder de nieuwste versies van Chrome, Edge, Safari en Opera) is het erg eenvoudig om naar een specifieke tekst op een internetpagina te linken. Markeer simpelweg de tekst op de pagina, klik er (op een computer) met de rechtermuisknop op en kies voor Link naar markering kopiëren (of iets wat daarop lijkt). Op mobiele apparaten kun je na het markeren kiezen voor de optie Delen of Link maken, afhankelijk van het toestel.

In webbrowsers waarin zo'n optie niet beschikbaar is, kun je ook handmatig een specifieke link creëren. Plak daarvoor #:~:text= aan het einde van de url, gevolgd door het stuk tekst waar de pagina naartoe moet springen. In het geval van dit artikel zou je bijvoorbeeld de url https://id.nl/huis-en-entertainment/computer-en-gaming/laptops-en-ultrabooks/zo-link-je-direct-naar-de-juiste-plek-in-webpagina-s-pdf-s-en-youtube-video-s#:~:text=In veel browsers kunnen maken om meteen naar het begin van dit hoofdstuk te gaan.

Zorg er wel voor dat je niet al te veel tekst in je link plakt, want dan kan het zijn dat de pagina helemaal niet verspringt. Je kunt wel de eerste paar woorden van een lang tekstfragment plakken, gevolgd door een komma en de laatste paar woorden van een stuk tekst. Bijvoorbeeld: #:~:text=In veel browsers,van het toestel. Een andere optie is om een losse extensie te installeren waarmee je na het markeren van tekst wél de optie krijgt om er automatisch een link van te maken, zoals de extensie Link to Text Fragment voor Firefox bijvoorbeeld. 

Markeer een stuk tekst, klik met rechts en zoek de optie Link naar markering kopiëren.

Pdf-document

Open het pdf-document en ga naar de pagina die je wilt doorsturen. Voeg aan het eind van de url naar het pdf-bestand de tekst #page= toe, gevolgd door het paginanummer. Als je van een bestand de 24e pagina wil doorsturen, moet je dus #page=24 toevoegen aan de pdf-link. Let op: het gaat hier om het paginanummer dat in de pdf-lezer wordt getoond, niet om het (mogelijk afwijkende) paginanummer dat op het document zelf staat.

Dit werkt wel alleen in webbrowsers met een ingebouwde pdf-lezer. Als je op een mobiel apparaat een pdf-link met zo'n paginaverwijzing downloadt en opent, springt het document helaas niet naar de juiste pagina.

YouTube-video

Op de computer kun je een YouTube-video pauzeren op een bepaald punt, met de rechtermuisknop op de video klikken en kiezen voor Video-URL kopiëren vanaf huidig tijdstip. Hetzelfde kun je overigens doen door op de knop Delen drukken, te kiezen voor Beginnen bij [tijdscode] en de link te kopiëren.

De mobiele app heeft deze opties (vooralsnog) niet. Je kunt dit omzeilen door de YouTube-video te openen via een mobiele browser en deze om te zetten in de desktopversie. Die optie vindt je meestal in het menu dat verscholen zit achter drie puntjes.

Je kunt ook handmatig ?t= achter een videolink plakken, gevolgd door de tijd waarop de video moet beginnen. Als je bijvoorbeeld wilt dat een video meteen na het inladen springt naar één uur, vier minuten en elf seconden, moet je ?t=1h4m11s achter de link typen.

Vink Beginnen bij aan wanneer je wilt dat iemand vanaf een bepaald punt een door jou doorgestuurde YouTube-video bekijkt.


Zelf filmpjes maken voor YouTube?

Dan is een vlogcamera misschien iets voor jou

▼ Volgende artikel
Review Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus – Mooi ogen is niet genoeg
© Rens Blom
Huis

Review Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus – Mooi ogen is niet genoeg

De Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is een midrange smartphone met een heel fraai ontwerp, maar hoe zit de binnenkant in elkaar? Biedt dit toestel de beste prijs-kwaliteitverhouding of kun je beter een alternatieve smartphone overwegen? Je leest het in deze review!

Goed
Conclusie

De Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is een mooie smartphone met een prachtig scherm. Maar net als met daten geldt: uiterlijk is niet alles, voor chemie dient het innerlijk ook goed te zitten. Die chemie hebben we niet helemaal met deze Xiaomi-telefoon. De accuduur valt ons tegen, de camera's zijn minder dan die van sommige concurrenten en Xiaomi's software(beleid) weet ons ook niet te overtuigen. Voor de 499 euro die Xiaomi vraagt, kunnen wij de Redmi Note 14 Pro Plus moeilijk aanbevelen.

Plus- en minpunten
  • Ontwerp
  • Scherm
  • Goede hoofdcamera
  • Camera heeft moeite met minder licht
  • Matige accuduur
  • Oude, drukke software krijgt korter updates

Ontwerp

Van buiten is de Redmi Note 14 Pro Plus misschien wel de knapste smartphone in zijn prijssegment. Het scherm beslaat bijna de hele voorzijde van het toestel en loopt gekromd af. Vegen vanaf de randen voelt daarom erg prettig. De smartphone is bovendien voorzien van extra sterk Gorilla Glass Victus 2 – uit duurdere telefoons – én is IP68-gecertificeerd. Dat laatste houdt in dat de smartphone tegen stof en water kan.

©Rens Blom

©Rens Blom

Interessant: de zwarte en blauwe versies van de telefoon hebben een glazen achterkant, terwijl de door ons geteste paarse variant een achterkant van kunstleer heeft. Dat materiaal biedt meer grip en laat geen vingerafdrukken zien. Volgens Xiaomi is de Redmi Note 14 Pro Plus van binnen ook zo ontworpen dat hij minder schade moet oplopen als je hem laat vallen.

Specificaties

Niet alleen het ontwerp van de smartphone maakt ons enthousiast. Het scherm tovert ook een lach op ons gezicht. Het grote 6,67inch-oledscherm ziet er prachtig uit, geholpen door de hoge resolutie (1717 x 1220 pixels), soepele 120Hz-verversingssnelheid en hoge maximale helderheid.

©Rens Blom

Van andere specificaties zijn we minder onder de indruk. Zo is de gebruikte Qualcomm Snapdragon 7s Gen 3-processor gemiddeld qua prestaties en lijkt die aardig wat stroom te verbruiken. De 5110mAh-accu in de telefoon houdt het namelijk net aan een dag vol. Bij intensief gebruik moet je de Redmi Note 14 Pro Plus al vóór het slapengaan opladen. Dat is onhandig. Opladen kan wel erg snel (van 0 naar 100 in 20 minuten!) maar alleen als je Xiaomi's snellader los koopt. Met een andere usb-c-lader duurt het opladen een stuk langer.

De opslagcapaciteit is met 256 GB wel dik in orde, net als het werkgeheugen van 8 GB. In een duurder model zit 12 GB met liefst 512 GB opslagcapaciteit.

©Rens Blom

Camera's

Op de achterkant van de Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus vind je drie camera's. Dat zijn een 200megapixel-hoofdcamera, een 8megapixel-groothoekcamera en een 2megapixel-macrocamera.

©Rens Blom

Laten we positief beginnen. De hoofdcamera – die je het meest gebruikt – is voor een toestel van deze prijs kwalitatief dik in orde. Althans, bij voldoende (dag)licht. Bij minder licht duurt het langer om een foto te maken, waardoor een enthousiaste kat er vaak bewogen op staat. De Google Pixel 8a – vergelijkbaar geprijsd – heeft een beduidend betere hoofdcamera.

©Rens Blom

Een bewogen foto, bij weinig daglicht.

©Rens Blom

Een beter gelukte foto, ook bij weinig daglicht.

De groothoeklens volstaat, zonder kwalitatief op te vallen. Met deze camera kun je een groter deel van de omgeving vastleggen. Tot slot de macrocamera: die is niet nuttig. Door de lage resolutie van slechts 2 megapixel ogen foto's van heel dichtbij korrelig en niet leuk om te delen met anderen.

De portretmodus valt ons eveneens tegen. De ene keer maakt de camera – via slimme software – het uitgelichte object, persoon of dier te donker, de andere keer oogt de foto wat gladgestreken en simpelweg minder scherp dan een normale foto.

©Rens Blom

©Rens Blom

Software

Tot slot de software. Op de Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is uit de doos Android 14 geïnstalleerd. Wat gek is, want Android 15 is al langere tijd beschikbaar. Vrijwel alle concurrerende smartphones die in de periode van Xiaomi's toestel zijn verschenen, draaien dan ook op Android 15. Xiaomi heeft er nog een upgrade voor nodig.

Wanneer die komt is ons nog niet bekend. Jammer, want het merk biedt al minder lang upgrades dan verscheidende andere merken. Deze Redmi Note-telefoon krijgt drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Samsung, Motorola, Google en OnePlus garanderen in dit prijssegment langer updates.

En hoewel veel merken niet vies zijn van het tonen van beperkte reclames in hun software, gaat Xiaomi een stapje verder. De HyperOS-softwareschil toont allerlei advertenties, onder andere voor aangeraden apps en games. Xiaomi installeert ook (te) veel apps vooraf op de Redmi Note 14 Pro Plus, wat alles bij elkaar niet de indruk wekt dat je 499 euro hebt afgetikt voor een smartphone.

©Rens Blom

Zonde, want door dat soort ervaringen sneeuwen de handige functies van HyperOS bijna onder. De softwareschil biedt je onder andere de mogelijkheid om allerlei acties uit te voeren via aanpasbare sneltoetsen. De eenhandige modus is ook erg nuttig.

Conclusie: Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus kopen?

De Xiaomi Redmi Note 14 Pro Plus is een mooie smartphone met een prachtig scherm. Maar net als met daten geldt: uiterlijk is niet alles, voor chemie dient het innerlijk ook goed te zitten. Die chemie hebben we niet helemaal met deze Xiaomi-telefoon. De accuduur valt ons tegen, de camera's zijn minder dan die van sommige concurrenten en Xiaomi's software(beleid) weet ons ook niet te overtuigen. Voor de 499 euro die Xiaomi vraagt, kunnen wij de Redmi Note 14 Pro Plus moeilijk aanbevelen. In dit prijssegment raden wij eerder de Motorola Edge 50 Neo, Google Pixel 8a, OnePlus Nord 4 of Samsung Galaxy A55 aan.