ID.nl logo
Huis

Hoe kan een accu verslijten of exploderen?

De accu van je laptop of mobiel kun je vandaag de dag vaak niet eens meer zelf verwisselen. Maar die dure dingen slijten wel. En in extreme omstandigheden kunnen ze ook exploderen. Hoe werkt zo'n accu precies en waar kan het misgaan?

Geen enkele accu heeft het eeuwige leven. Hoewel er accu’s zijn die 25 jaar of meer meegaan, hebben veel accu’s in de praktijk een veel kortere levensduur. Sommige accu’s kun je maar tweehonderdvijftig keer volledig opladen voor ze onbruikbaar worden. Bij andere is het vijfhonderd keer en in een zeldzaam geval doorstaan ze duizend ontlaad- en laadbeurten (‘laadcycli’). Daarna is het over en uit en mag de accu naar de milieustraat.

Maar opgepast: negeer je bepaalde basisregels, dan zal de accu nog minder lang meegaan dan zijn theoretische levensduur. Soms wel tot drie keer minder lang. Je kunt een accu ook kapotmaken door hem verkeerd te laden en/of op een verkeerde manier te bewaren. Erger nog, in bepaalde omstandigheden kan een accu zelfs ontbranden of ontploffen. Onlangs nog een probleem bij de accu’s van de Samsung Galaxy Note 7.

Om het nog wat ingewikkelder te maken, gelden er andere onderhoudsregels voor de verschillende soorten accu’s. Gelukkig hoef je geen ingenieursstudie te starten om te weten hoe je accu’s optimaal gebruikt, laadt en bewaart. Met de informatie en tips in dit artikel kom je al een heel eind.

Waarom ontplofte de Galaxy Note 7?

Als accu’s zo veilig zijn, waarom ontploffen ze dan soms? Dat kan vier oorzaken hebben: een beschadigde accu of lader, namaak, slecht design, of fouten tijdens de fabricage. Een accu of lader met een beschadigde verpakking of kabel vervang je door een nieuw exemplaar. Maar let dan op voor goedkope namaakproducten, die omwille van kostenbesparingen essentiële beveiligingen missen.

Uiterlijk zie je vaak geen verschil tussen namaak en het echte spul. Dikwijls zijn zelfs de officiële labels, zoals het CE-label dat in de EU de veiligheid van elektrische apparatuur waarborgt, nagemaakt. Namaakaccu’s en -laders komen de EU normaal niet binnen, maar als je een bestelling plaatst bij een obscure website (die bijvoorbeeld zijn spullen in een anonieme bruine enveloppe verstuurt), kun je weleens bedrogen uitkomen.

Originele onderdelen zijn vaak belachelijk duur, er bestaan echter genoeg Nederlandse en EU-websites die goedkopere maar wél betrouwbare en veilige alternatieve accu’s en laders verkopen.

Een derde oorzaak voor een ontploffende accu kan een slecht of foutief ontwerp zijn. Dat bleek uiteindelijk de echte oorzaak te zijn voor de in brand vliegende en zelfs ontploffende 13,48Wh-accu van de Samsung Galaxy Note 7. De verpakking van de originele accu bleek te klein zijn voor de interne onderdelen, waardoor de accu te heet werd, kortsloot en in brand vloog.

De vervangaccu van een andere fabrikant had deze ontwerpfout niet, maar die fabrikant moest op korte tijd zo veel exemplaren produceren, dat er fouten werden gemaakt tijdens de fabricage, waardoor het alsnog fout liep.

Soorten accu's

Er bestaan vele soorten accu’s, met elk hun eigen voor- en nadelen. In laptops, mobieltjes en draagbare media-apparatuur treffen we vooral de volgende drie soorten aan: nikkel-metaalhydride (NiMH), lithium-ion (Li-ion) en lithium-ion-polymeer (Lipo). Heb je een noodvoeding, dan gebruikt die wellicht een vierde soort, namelijk een loodaccu. Die werkt volgens dezelfde technologie als een auto-accu, maar is uit veiligheidsoverwegingen volledig verzegeld.

Heel af en toe aanvaardt een draagbaar tech-apparaat oplaadbare batterijen in een standaardformaat zoals AA of AAA. NiMH wordt daarvoor het meest gebruikt, maar het kan nog een vijfde soort zijn, namelijk een oplaadbare alkalinebatterij. We bespreken alle technologieën hierna nog uitgebreider.

Levensduur accu

Een accu voor gebruik in moderne tech-apparatuur moet idealiter een paar eigenschappen hebben: is extreem dun en licht, levert snel zeer veel energie (hoge energiedensiteit, uitgedrukt in Wh/kg), laadt snel op, bewaart lang én kan minstens duizend keer volledig ontladen en opladen (laadcycli). Helaas combineren deze eigenschappen moeilijk in één accu.

Dunne, krachtige accu’s hebben per definitie een beperkte levensduur, vooral omwille van de hitte die geproduceerd wordt door de interne chemische reacties. Koelere accu’s met een lange levensduur zijn per definitie groot en zwaar. De verschillende technologieën zijn dus steeds een compromis tussen kracht, levensduur, afmetingen en gewicht. We hebben dit in de tabel samengevat.

De eerste werkende loodaccu dateert van 1859, en werd gebruikt om de lichten van een treinrijtuig dat in het station op passagiers wachtte te laten branden. Alle latere accu’s werken in essentie volgens dezelfde basisprincipes, maar gebruiken andere chemische basismaterialen dan de stroomopwekkende loden platen, zwavelzuur en water in een loodaccumulator. De namen van de verschillende soorten reflecteren de gebruikte chemische middelen.

Gevaarlijk?

Accu’s zijn veilig … op voorwaarde dat je ze met zorg behandelt. Dat betekent dat je ze oplaadt met een goedgekeurde lader en bij redelijke omgevingstemperaturen. Met beschadigde accu’s moet je voorzichtig zijn. Bijvoorbeeld een beschadigde loodaccumulator bevat niet alleen bijtend zuur, maar ook giftig lood dat door de huid dringt.

Beschadigde accu’s raak je dus bij voorkeur niet met je blote handen aan. NiMH- en Li-ion-accu’s zijn veilig, maar zorg wel dat je je handen grondig wast nadat je een kapotte of lekkende accu/batterij aangeraakt hebt. Raak met het vieze goedje uiteraard je ogen of mond niet aan, dat spreekt voor zich. Kleine accu’s en batterijen houd je buiten het bereik van kinderen, zodat ze die niet opeten of in hun neus steken. Gebeurt het toch, ga dan direct naar een arts en laat je kind niet eten of drinken.

Bij het laden van accu’s, zelfs van loodaccu’s, komen normaal geen giftige stoffen vrij. Wel opletten dat je een loodaccu niet overlaadt, want dan kan hij giftig, brandbaar en onzichtbaar waterstofsulfidegas uitstoten. Trek de accu uit de lader zodra je een typische moerasgeur ruikt, want dan is dit gas echt giftig. Verlaat en lucht daarna de ruimte met de kapotte accu tot het binnen weer fris ruikt.

In een volgend artikel geven we tips over het onderhoud van je accu, zodat je er extra lang plezier hebt van je apparaten.

Tekst: Jozef Schildermans

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.