Wellicht ken je het concept wel van het internetbankieren. Om in te loggen op de website van je bank heb je naast het gebruikelijke wachtwoord ook een extra code nodig uit een sms, mobiele app, Random Reader of E.dentifier. Steeds meer diensten gebruiken zo'n tweefactor-authenticatie. Vooral Google gaat daarin ver, wat niet gek is omdat steeds meer mensen hun gegevens aan Google toevertrouwen. In deze cursus leggen wij je het hoe en wat uit van tweefactor-authenticatie en hoe je dit voor jouw Google-account instelt.

In principe beveiligen alle webdiensten en programma’s hun toegang met een wachtwoord. Dat is handig, maar wachtwoorden hebben ook hun zwakheden. Ze zijn immers vaak gemakkelijk te raden en soms ook gewoon te onderscheppen, bijvoorbeeld als iemand over je schouder meekijkt terwijl je jouw wachtwoord intypt. Het probleem wordt nog groter als je hetzelfde wachtwoord op meerdere websites gebruikt.

Toch beveiligen we steeds grotere hoeveelheden persoonlijke gegevens enkel met een wachtwoord. Dat is een groot risico. Stel je bijvoorbeeld eens voor wat de gevolgen zijn als iemand in jouw Gmail-account binnendringt... Bij Google is de mogelijke schade nog groter omdat je met één wachtwoord in al je Google-diensten kan, waaronder ook Google Calendar, Google Drive enzovoort. Iemand die jouw Google-account steelt, is dus probleemloos in staat om je e-mails te lezen, je afspraken te bekijken en je documenten te downloaden. En hij kan zelfs e-mails in jouw naam sturen.

Dat risico is niet te verantwoorden. Een technologie die dat oplost, is tweefactor-authenticatie. Daarbij combineer je een klassiek wachtwoord met een tweede factor, die afhangt van iets waarover alleen jij beschikt. Voorbeelden zijn de Random Reader of E.dentifier van je bank die een uniek serienummer heeft, jouw smartphone die unieke codes in een mobiele app genereert of wanneer je een sms van de ondersteunde dienst ontvangt. Als iemand dan jouw wachtwoord onderschept, is dat niet voldoende om in jouw naam in te loggen, omdat de tweede factor ontbreekt.

©PXimport

Ook gameontwikkelaar Blizzard biedt extra beveiligingsmogelijkheden.

Google authenticatie in twee stappen

Google heeft al snel begrepen welke risico’s je neemt als je alleen een wachtwoord gebruikt. Daarom biedt het al enkele jaren de mogelijkheid aan om tweefactor-authenticatie voor je Google-account in te schakelen. De zoekmachinegigant noemt dat authenticatie in twee stappen (http://ct.link.ctw.nl/ats).

©PXimport

Google begeleidt je goed bij het instellen van tweefactor-authenticatie.

Wanneer je dan inlogt op een Google-site (zoals Gmail of Google Calendar), geef je eerst je wachtwoord in. Daarna vraagt Google je om een verificatiecode, die via een sms of spraakoproep op je telefoon wordt geleverd of die je in een mobiele app op je telefoon genereert. Zo'n code is slechts één keer geldig, dus iemand die over je schouder meekijkt, heeft er niets meer aan nadat je ermee ingelogd bent.

De manier waarop Google tweefactor-authenticatie geïmplementeerd heeft, is overigens heel flexibel, zodat er eigenlijk geen reden is om het niet in te schakelen: je kan altijd instellen dat de extra verificatiecode op de specifieke computer waarmee je inlogt, niet meer gevraagd wordt. Als vervolgens iemand vanaf een andere computer probeert in te loggen op je account, schiet de tweefactor-authenticatie in actie.

©PXimport

Tweefactor-authenticatie is in Google eenvoudig in te stellen.

Wat als je geen reservecodes of reservetelefoon hebt?

Stel dat je geen reservecodes meer hebt, geen reservetelefoon hebt ingesteld, je telefoon bent kwijtgeraakt en geen vertrouwde computer hebt ingesteld. Ben je dan de toegang tot je account volledig kwijt? Gelukkig niet: Google heeft aan deze situatie gedacht.

Als je op geen enkele manier meer toegang tot je account kan krijgen, klik je in het venster waar je de code moet opgeven op Heeft u uw telefoon niet bij u? waarna je Ik heb geen toegang tot mijn telefoons aanvinkt. Vul dan het formulier voor accountherstel in. De vragen gaan heel specifiek over jouw gebruik van Google-diensten, zoals wie je vaak via Gmail e-mailt en wanneer je jouw Google-account hebt aangemaakt, zodat Google hieruit kan afleiden of je de rechtmatige eigenaar van de account bent.

Aan de slag

Tweefactor-authenticatie voor je Google-account instellen is niet zo moeilijk. Log eerst op de normale manier in op je Google-account. Klik dan rechts bovenaan op het accounticoontje en daarna in het menu dat verschijnt, op Account. Klik nu in het linker tabblad op Beveiliging. Naast Verificatie in twee stappen klik je op Instellingen, en op de volgende pagina op Configuratie starten. Onmiddellijk daarna moet je nog eens je wachtwoord ingeven om te bevestigen dat jij het bent.

©PXimport

Kies de telefoon en de manier voor de beveiliging van je Google-account.

Je configureert nu je telefoon in vier stappen. In de eerste stap vul je jouw telefoonnummer in. Het is mogelijk dat je dat eerder al hebt ingevuld. Hier kies je ook of je de verificatiecodes met een sms (de standaardmanier) of een spraakoproep wilt ontvangen. Klik op Code verzenden. Je ontvangt dan op je telefoon een sms met de verificatiecode. Die vul je in het volgende venster op je computer in, waarna je op Verifiëren klikt.

©PXimport

Geef de verificatiecode op van de ontvangen sms om je telefoon te verifiëren.

Vertrouwde computer

In het volgende venster kan je opgeven dat je de huidige computer als vertrouwde computer wilt opgeven, wat standaard aangevinkt staat. Daardoor hoef je op die computer geen verificatiecodes in te geven om in te loggen, maar op andere pc’s wel.

Wanneer je de volgende keer op Google inlogt, ontvang je op je telefoon een sms met een verificatiecode. Op de computer krijg je de vraag om die code in te vullen. Alleen met de juiste code kan je inloggen. Vind je dit te omslachtig, dan vink je Niet meer vragen om codes op deze computer aan bij het opgeven van je verificatiecode.

Google bepaalt overigens met welke computer je inlogt aan de hand van cookies. Vink je aan dat deze computer te vertrouwen is, dan werkt dat alleen maar als je browser cookies voor Google-pagina's opslaat. Als je meerdere browsers op dezelfde computer gebruikt, moet je de computer in elke browser als vertrouwd aanvinken.

©PXimport

Aanmelden bij Google vereist nu een extra code.

Hoe wil je de code ontvangen?

Google biedt heel wat manieren aan om de verificatiecodes te ontvangen. De codes via sms ontvangen is de standaardmanier, maar misschien wil je dat liever niet. Het ontvangen van een sms is immers niet altijd gratis, en daarbij komt ook nog dat de berichten van een nummer uit Denemarken komen. Je kan echter ook andere redenen hebben om geen sms te willen. Misschien vertrouw je bijvoorbeeld je telefoon niet door alle verhalen over mobiele malware? Geen probleem, Google kan je ook op je vaste telefoon opbellen en de verificatiecode uitspreken.

App

Ook als je geen telefoonverbinding hebt, bijvoorbeeld als het gsm-bereik bij je thuis slecht is, zijn er oplossingen. Het zou immers niet handig zijn als je in die omstandigheden niet meer bij je account kunt. Google biedt daarom ook een app aan, Google Authenticator (http://ct.link.ctw.nl/gau), die je op Android (2.1 of hoger), iOS (5.0 of hoger) of BlackBerry (OS 4.5 of hoger) kunt installeren.

Ga in je Google-account naar de pagina met beveiligingsinstellingen en klik daar bij Verificatie in twee stappen op Instellingen. Kies naast Mobiele applicatie voor je mobiele platform. Installeer nu op je telefoon de app Google Authenticator. Start de app en druk op de knop Een account toevoegen. Je krijgt twee opties om je Google-account aan je telefoon te koppelen. De handigste is met een QR-code. Druk in Google Authenticator op de knop Een streepjescode scannen.

Richt de camera van je telefoon daarna op het computerscherm. Je krijgt nu in de app een eerste verificatiecode te zien. Geef die op je computer in het vakje na Code in en klik op Verifiëren en opslaan om je telefoon met je Google-account te koppelen.

Indien dat niet werkt, dan kan het zijn dat de tijd op je telefoon en op je computer niet gesynchroniseerd zijn, omdat de verificatiecodes slechts een beperkte tijd geldig zijn. Stel dan op je telefoon en computer de juiste tijd in en probeer het opnieuw.

Wanneer je nu in het vervolg op je Google-account inlogt, wordt je om een verificatiecode gevraagd. Open dan de Google Authenticator-app op je telefoon die een nieuwe code genereert. Vervolgens geef je deze code op je computer in.

©PXimport

Scan de QR-code met je telefoon om Google Authenticator met je account te koppelen.

Facebook

Ook Facebook heeft tweefactor-authenticatie ingevoerd, daar heet de functie Aanmeldgoedkeuringen. Klik op het radertje rechtsboven, op Accountinstellingen en dan op Beveiliging. Activeer Aanmeldgoedkeuringen door ernaast op Bewerken te klikken. Vink het vakje aan, waarna je uitleg krijgt over de werking. Klik op Aan de slag om je telefoon voor tweefactor-authenticatie in te stellen. Dat kan onder andere met de Facebook-app.

Klik op je computer op Doorgaan. Volg dan de instructies op: druk op de menuknop van de Facebook-app op je telefoon en daarna op Codegenerator, waarna je voor Activeren kiest. Klik op je computerscherm op Doorgaan en vul dan de code in die in de Facebook-app verschijnt.

Als je jouw telefoonnummer toevoegt, kan je ook kiezen dat de beveiligingscode via sms verstuurd wordt. De beveiligingscode wordt overigens alleen gevraagd als je van een onbekend apparaat op Facebook inlogt.

©PXimport

Ook in Facebook kan je jouw account met een extra factor beveiligen.

Reservetelefoon

Uiteraard biedt Google ook oplossingen voor omstandigheden waarin je jouw telefoon verloren of ergens vergeten bent. Je kan reservetelefoons toevoegen, zodat Google in die omstandigheden de verificatiecode naar een andere telefoon kan sturen. Ga daarvoor naar de pagina met instellingen van de tweefactor-authenticatie en klik bij Reservetelefoons op Een telefoonnummer toevoegen. Geef nu dat telefoonnummer in en kies een methode: sms of telefoon. Klik tot slot op Opslaan.

Als je een reservetelefoon toegevoegd hebt en je primaire telefoon niet beschikbaar is, vul je jouw gebruikersnaam en wachtwoord in het loginvenster van Google in en log je in. Google stuurt nu een verificatiecode naar je primaire telefoon, maar die heb je niet bij de hand.

Klik daarom onderaan op Heeft u uw telefoon niet bij?. Je krijgt nu meerdere opties. Eén ervan stuurt de code naar je reservetelefoon, waarna je met die code kunt inloggen. Als je meerdere reservetelefoons hebt toegevoegd, kies je welke ervan je wilt gebruiken.

©PXimport

Als je telefoon niet beschikbaar is, kies je voor een reservecode of reservetelefoonnummer bij het inloggen.

Reservecodes

Daarnaast is het ook mogelijk om een lijst met reservecodes te genereren voor omstandigheden waarin je geen toegang hebt tot je eigen telefoon of een andere vertrouwde telefoon. Ga daarvoor in de instellingen van tweefactor-authenticatie naar Afdrukbare back-upcodes en klik op Back-upcodes weergeven. Download de lijst of druk het af. Wanneer Google je om een verificatiecode vraagt, geef je een code uit je lijst in. Daarna streep je de code op je lijst door, want een code is slechts eenmaal geldig. Als de tien codes opgebruikt zijn, klik je op Nieuwe codes genereren.

©PXimport

Met een lijst reservecodes kan je ook nog inloggen als al je telefoons gestolen worden.

Applicatiespecifieke wachtwoorden

Je hebt het misschien al gemerkt: zodra je tweefactor-authenticatie instelde, kreeg je een waarschuwing van Google dat bepaalde toepassingen niet meer bereikbaar zijn. Je mobiele apps hebben geen toegang meer tot je Google-account, omdat ze geen tweefactor-authenticatie ondersteunen.

Voorbeelden van apps zijn Gmail en Google Agenda op Android-versies 2.3 en lager. Ook niet-browsertoepassingen die toegang tot je account vereisen, zoals Outlook, Thunderbird of Apple Mail waarmee je jouw e-mail leest, Picasa Desktop waarmee je jouw foto’s organiseert of Pidgin om te chatten via Google Talk krijgen geen toegang meer tot je Google-account.

Google heeft daarvoor wel een oplossing, maar die is wat teleurstellend: applicatiespecifieke wachtwoorden. Ga daarvoor naar de instellingen van tweefactor-authenticatie en klik op Applicatiespecifieke wachtwoorden beheren. Geef nu onder aan de pagina een naam in waarmee je het wachtwoord wilt onderscheiden, bijvoorbeeld de naam van de toepassing of het toestel, zoals ‘Picasa op laptop’ of ‘Android-telefoon’. Klik daarna op Wachtwoord genereren, waarna je een specifieke code te zien krijgt. Geef die code nu in de desbetreffende toepassing als wachtwoord in (de spaties zijn niet belangrijk) en laat het wachtwoord onthouden, want je krijgt het niet meer te zien nadat je op Gereed geklikt hebt.

©PXimport

Google waarschuwt dat je toepassingen gebruikt die geen tweefactor-authenticatie ondersteunen.

©PXimport

Creëer voor elke toepassing die geen tweefactor-authenticatie ondersteunt een applicatiespecifiek wachtwoord.

Dropbox

Dropbox biedt ook tweefactor-authenticatie aan. Log in je Dropbox-account in, klik rechts bovenaan op het pijltje naast je accountnaam en daarna op Settings. Ga naar het tabblad Security en klik naast Two-step verification, die standaard op Disabled staat, op Change. Volg daarna de instructies.

Standaard stelt Dropbox voor om je verificatiecodes via sms te sturen, maar je kan ook kiezen voor een mobiele app die de codes genereert. Handig is dat Dropbox meerdere apps ondersteunt, waaronder Google Authenticator. Scan de QR-code die Dropbox toont met je telefoon om het Dropbox-account met je telefoon te koppelen.

Je kan overigens ook een reservetelefoonnummer ingeven waarnaar Dropbox een beveiligingscode stuurt als je de telefoon met je app kwijt bent. Bovendien toont Dropbox je een ‘emergency backup code’ van 16 cijfers die je ergens veilig moet opslaan: hiermee krijg je toegang tot je account als je jouw telefoon verliest.

©PXimport

Tweefactor-authenticatie voor Dropbox werkt ook met de Google Authenticator-app.

Wachtwoordenbos

Voor elke toepassing of apparaat moet je zo’n applicatiespecifiek wachtwoord aanmaken. Als je dan een apparaat kwijtraakt, trek je heel eenvoudig het bijbehorende applicatiespecifieke wachtwoord in op dezelfde pagina als waar je het wachtwoord hebt aangemaakt. Daarna is het wachtwoord niet meer geldig. Iemand die bijvoorbeeld je Android-telefoon gestolen heeft, kan dan niet meer bij je account.

Waarom noemen we deze oplossing dan teleurstellend? Heel eenvoudig: de naam is misleidend. De applicatiespecifieke wachtwoorden zijn namelijk helemaal niet applicatiespecifiek: iemand die zo’n wachtwoord onderschept heeft, bijvoorbeeld door het uit je Android-telefoon uit te lezen, krijgt met dit wachtwoord niet alleen toegang tot het Gmail- en Google Agenda-account waarvoor je jouw Android-telefoon gebruikte, maar tot iedere Google-dienst op elk apparaat.

Het enige voordeel dat applicatiespecifieke wachtwoorden bieden boven de gewone wachtwoorden is dat je ze eenvoudig selectief kunt intrekken, zodat je niet plotseling op al je apparaten het wachtwoord moet veranderen. Kortom, applicatiespecifieke wachtwoorden zoals Google ze aanbiedt, zijn nodig als je toepassingen wilt gebruiken die geen tweefactor-authenticatie ondersteunen, maar je moet wel hun beperkingen beseffen.

Tweefactor-authenticatie uitschakelen

We hopen dat we je in deze cursus overtuigd hebben van het nut van tweefactor-authenticatie, maar misschien vind je het na een tijdje uitproberen maar niets. Gelukkig is de optie eenvoudig uit te schakelen. Open de instellingenpagina van tweefactor-authenticatie in je Google-account en klik bovenaan op Authenticatie in twee stappen uitschakelen. Bevestig nog eens door op Uitschakelen te klikken.

Vanaf nu volstaat je vertrouwde wachtwoord weer om op je Google-account in te loggen. En als je applicatiespecifieke wachtwoorden had ingesteld voor programma’s die niet overweg konden met tweefactor-authenticatie, dan hebben die nu eigenlijk geen zin meer. Je kan ze dan maar beter allemaal intrekken op de pagina Applicaties en sites autoriseren van de instellingen van je Google-account. Vergeet dan niet op alle toepassingen waarvoor je deze wachtwoorden gebruikte, je vertrouwde wachtwoord opnieuw in te stellen.

©PXimport

Toch niet tevreden over tweefactor-authenticatie? Je kunt het eenvoudig uitschakelen.

Hisense richt zijn pijlen op het middensegment, en deze 65U7Q Pro is daar een goed voorbeeld van. Het toestel verbetert een aantal zwakke punten van zijn voorganger en stoot daarmee duidelijk door naar de betere toestellen. Maar Hisense heeft niet alle minpunten weggewerkt. Bovendien toont de nieuwe versie van het VIDAA U-systeem dat niet alle aanpassingen een verbetering zijn.

Wie in het middensegment voor een televisie shopt, levert onvermijdelijk wat in op het gebied van design. De U7Q Pro is daarop geen uitzondering. Het toestel oogt degelijk, maar springt niet in het oog als een staaltje van topdesign. In tegenstelling tot zijn voorganger heeft hij nu wel een relatief vlakke rug. Daardoor springt het 7,5 cm dikke profiel wat meer in het oog, al maskeren de schuine zijdes dat enigszins. Het toestel staat op een centrale voet die bestaat uit twee voetsteunen afgedekt met een kunststof plaat. Het resultaat oogt wat saai en verraadt zijn middenklasse-roots. De afwerking van het toestel zelf is degelijk, de voet mocht misschien iets geraffineerder.

Aansluitingen

Hisense is overgeschakeld op een nieuw hardwareplatform en dat komt in elk geval met één voordeel. De U7Q Pro beschikt nu over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 48 Gbit/s bandbreedte leveren. Dat is vooral voor hardcore gamers van belang. Die kunnen nu een soundbar aansluiten via ARC/eARC en hebben daarnaast de mogelijkheid om meerdere 4K120-bronnen te gebruiken.

Pc-gamers krijgen nog meer goed nieuws: zij kunnen nu een verversingsfrequentie tot 165 Hz in 4K gebruiken, en zelfs tot 288Hz in Full HD. De tv ondersteunt bovendien ALLM, HDMI VRR en AMD FreeSync, en is bovendien NVIDIA G-Sync Compatible. De input-lag scoort geen topresultaat, maar wel meer dan behoorlijk: 14,2 ms bij 4K60 en 10,1 ms bij 2K120.

De U7Q Pro is daarnaast uitgerust met twee usb-poorten, een minijack-ingang voor composiet video en stereo, een hoofdtelefoonaansluiting, optisch digitale audio-uitgang, ethernet, wifi 5 en bluetooth. Even opletten bij wandmontage, want de ethernetpoort, een van de usb-poorten en de optisch digitale audio-uitgang wijzen naar achteren. De rest van de aansluitingen bevindt zich aan de zijkant. De tv heeft een enkelvoudige DVB-T/T2/C-tuner, een DVB-S/S2-tuner en een CI+-slot. Met behulp van externe usb-opslag kun je live-tv pauzeren of opnemen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Verbeterde piekhelderheid en contrast

Vorig jaar worstelde de U79NQ met een matig contrast en doorsnee piekhelderheid. De U7Q Pro probeert dat duidelijk te verbeteren. Net als de voorganger gebruikt hij een VA-paneel met miniled-achtergrondverlichting, maar het aantal zones is opgetrokken van 384 naar 560 (28 x 20). In de HDR Filmmaker-modus meten we 1537 nits piekhelderheid op het 10%-venster; dat is 40 procent verbetering ten opzichte van het voorgaande model. Daartegenover haalt het volledig witte scherm maar 423 nits, en dat is dan weer 25 procent lager dan vorig jaar. Mogelijk heeft Hisense de optimalisatie gericht op speculaire highlights in plaats van algemene helderheid.

Ook het contrast is verbeterd, al blijft het eigen ANSI-contrast van het VA-paneel onveranderd op een eerder bescheiden 3190:1. Maar in de Filmmaker-modus verbetert de local dimming (in de Laag-stand) dat naar een mooie 7100:1 en zelfs 18.930:1 op eenvoudiger testpatronen. Dat is een degelijk resultaat, maar loopt nog steeds wat achter op concurrenten.

De zone-aansturing is prima, hoewel aan de leidende randen van heldere objecten een subtiele dimming zichtbaar kan zijn, vooral tegen een erg donkere achtergrond. Hogere local dimming-instellingen bieden geen substantiële contrastverbetering, maar introduceren wel merkbaar verlies van zwartdetail en onderdrukking van kleinere lichtaccenten. De voorzichtige dimming-aanpak zorgt er ook voor dat vage halo-effecten zichtbaar blijven, met name op donkere achtergronden en in HDR-content.

Door de matige kijkhoek wordt dat duidelijk zichtbaar als je te ver opzij zit. Kijk je echt bij volledige verduistering, dan kun je overwegen om de lokale dimming naar de medium-stand te schakelen. Het paneel van ons testmodel had wat beperkte uniformiteitsproblemen, waardoor soms een 'dirty screen effect' zichtbaar was bij heldere beelden. Denk eraan dat dit kan variëren tussen individuele toestellen.

HDR-content en kalibratie

Met ondersteuning voor HDR10, HDR10+, Dolby Vision IQ met Precision Detail is de U7Q Pro perfect uitgerust voor het breedste aanbod aan HDR-content. Dolby Vision IQ levert consistent de beste resultaten met uitstekende diepte en nuance. HDR10-prestaties zijn dankzij betere tonemapping duidelijk mooier dan vorig jaar. Er blijft meer contrast in het beeld en het 92% P3-kleurbereik ondersteunt rijke, verzadigde kleuren.

De HDR Tonemapping geeft een wat gemengd resultaat. Het kan witdetail en heldere kleurtinten beter zichtbaar maken, maar donkere beelden worden donkerder, terwijl heldere fragmenten helderder worden. Dat is zelden gewenst, dus het gebruik van deze instelling blijft twijfelachtig.

Zowel de SDR als de HDR Filmmaker-modus zijn redelijk goed gekalibreerd; de fouten die we opmerken zijn zelden duidelijk zichtbaar. In SDR merken we dat de grijsschaal wat naar geel uitwijkt, maar gelukkig zonder kwalijke gevolgen op huidskleuren. In HDR is het resultaat beter: de grijsschaal is neutraal, maar iets te donker terwijl kleuren dan weer vaak wat te helder zijn. Beide leveren uitstekende schaduwdetails, alleen heel donkere HDR-beelden ondervinden wat last van het beperkte contrast.

©Hisense

Beeldverwerking

De Hi-View AI Engine Pro levert prestaties die grotendeels in lijn liggen met die van de vergelijkbare modellen van vorig jaar. Dat betekent prima deinterlacing van 1080i-content en prima ruisonderdrukking voor willekeurige ruis. De prestaties met blokruis (gevolg van MPEG-compressie) blijven echter wat aan de zwakke kant. De upscaling levert mooie resultaten die weliswaar relatief zachte beelden opleveren. Je kunt de scherpte-instelling iets verhogen of met behulp van de superresolutie-instelling wat extra detail zichtbaar maken.

Hoe dan ook blijft het opletten met dvd-beelden, omdat die van relatief lage kwaliteit zijn en fouten daardoor makkelijker zichtbaar zijn. Zo kan superresolutie daar voor een overmatig uitgevlakte look zorgen, of voor onnatuurlijk scherpe randen. Voor de meeste instellingen (ruisonderdrukking, superresolutie) is de laagste stand bovendien erg voorzichtig, terwijl de medium-stand soms juist wat te sterk is.

Goede punten zijn er voor de weergave van 10 bit-gradienten, zoals in HDR-content. Die zijn mooi geleidelijk zonder duidelijke strookvorming. In SDR-content zijn zichtbare kleurstroken weg te werken met de Kleurverloop-instelling. Je kunt ook deze het best op de laagste stand zetten, ook al werkt die niet alle problemen weg. De medium stand is ook hier iets te agressief en kan detail verwijderen.

Het paneel heeft een goede bewegingsscherpte, zeker met behulp van de optie 'Hoge Verversingssnelheid', die een verversingssnelheid van 240 Hz gebruikt in ruil voor het verlies van wat verticaal detail. Het is een prima optie voor sport en mogelijk zelfs voor film, al zien we daar minder noodzaak. Vind je het schokken bij lange camerabewegingen storend, activeer dan Ultra Smooth Motion; de processor creëert dan vloeiende beweging zonder veel beeldfouten.

Stevige audio

De audioconfiguratie is wat steviger dan vorig jaar. De 2.1-opstelling is uitgebreid met twee zijwaarts gerichte luidsprekers naar een 2.1.2-configuratie. Het totale vermogen gaat daarmee van 40 naar 50 watt. De Hisense haalt flink wat volume uit dat vermogen, maar heeft moeite om de controle te bewaren als je echt veel volume vraagt. Dan hoor je vervorming en af en toe zelfs wat klanken die doen vermoeden dat het chassis trilt.

De U7Q Pro ondersteunt Dolby Atmos en DTS:X, en met de zijwaarts gerichte luidsprekers is er een goed surround-effect en beperkt hoogte-effect. De woofer zorgt voor goede basondersteuning. In deze prijsklasse vinden we de prestaties goed; die zullen voor veel mensen dan ook volstaan.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Erg druk thuisscherm

VIDAA U9 brengt een aantal veranderingen, maar blijft wel bij zijn basisprincipes. Dit 2023-artikel met een volledig overzicht van VIDAA U7 geeft aan je wat je zoal kunt verwachten. Wat is er veranderd? Het lokale aanbod aan apps groeit, zij het erg traag. HBO Max en Streamz (BE) zijn aan de lijst toegevoegd, maar NOS Live, NPO Start, Pathé Thuis, Ziggo Go, VRT Max en GoPlay ontbreken nog steeds.

Op het thuisscherm staat de lijst met apps nu onderaan; centraal in beeld staat voortaan een lijst aanbevelingen. Die heeft nu helemaal links een tegel voor de meest recent gebruikte bron en een tegel voor de ingangen. Dat zijn redelijke wijzigingen. Wat we echter storend vinden, is dat de reclame-carrousel bovenaan erg snel van item wisselt. Dat is op zich al verwarrend: wie een item in de app-lijst selecteert, ziet die twee rijen van plaats verwisselen, terwijl er onderaan nogmaals een banner met reclame de kop opsteekt. Dat zorgt ervoor dat er te veel activiteit is op het thuisscherm, zodat de gebruikservaring onrustig wordt. Hisense pusht ook heel hard zijn associatie met FIFA, ook niet echt aangenaam. Het begint op overmatige reclame te lijken.

De afstandsbediening is op wat kleine wijzigingen na overgenomen van vorig jaar. Ze is aangenaam in gebruik, vooral door de toetsen met zachte maar duidelijke aanslag. De ingebouwde oplaadbare batterij wordt gevoed door een fotovoltaïsch (zonne)paneel. Doordat dat aan de voorzijde is geplaatst, is de afstandsbediening relatief lang van vorm, maar dat stoort eigenlijk nooit.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Conclusie

De Hisense 65U7Q Pro presenteert een duidelijk beter contrast dan zijn voorganger, die op dat vlak wat onderpresteerde. Een aantal minpunten is echter wel gebleven. Zo blijft dynamische tonemapping voor HDR een lastige zaak: soms verbetert het beeld, soms verslechtert het. VIDAA U heeft een paar extra lokale apps gekregen, maar redelijk wat lokale apps zijn na meerdere jaren nog steeds niet beschikbaar. De nieuwe layout van het thuisscherm lijkt ons ook te druk; dat kan verwarrend zijn.

Op het gebied van beeldkwaliteit is er duidelijke verbetering met sterkere contrastprestaties en meer piekhelderheid. Voor HDR heb je ruime formaat-ondersteuning en prima weergave met voldoende impact. Gamers krijgen extra mogelijkheden dankzij de vier HDMI 2.1-poorten en goede bewegingsscherpte met zelfs een optie om tot 4K165 of 2K288 te gaan. De nieuwe behuizing heeft ook plaats gegeven aan een iets ruimere audio-oplossing met degelijke resultaten. De 65U7Q Pro lijkt ons goed geprijsd voor wat hij biedt, maar heeft mogelijk wel stevige concurrentie van gelijkwaardige TCL-modellen.

Een koelkast is een onmisbaar onderdeel van het huishouden. Maar net als elk apparaat zal ook een koelkast niet voor eeuwig blijven functioneren. Wanneer is het moment gekomen om afscheid te nemen van je trouwe koelmaatje? En wat levert een nieuwe op?

Gemiddeld gaat een koelkast tussen de 10 en 15 jaar mee, maar dat is geen harde grens. Sommige goed onderhouden modellen functioneren zelfs nog langer, terwijl andere al eerder kuren vertonen. Hoelang een koelkast precies meegaat, hangt onder meer af van het merk, het type koelsysteem en hoe intensief het apparaat wordt gebruikt. Huishoudens met kinderen of grotere gezinnen openen de koelkast vaker, wat leidt tot meer temperatuurschommelingen en slijtage.

Inbouwkoelkasten gaan doorgaans iets langer mee dan vrijstaande modellen, omdat ze beter zijn beschermd tegen stof en stoten. Toch is onderhoud bepalender dan het type koelkast. Bij oudere modellen helpt regelmatig ontdooien om het vriesgedeelte efficiënt te houden, en bij alle koelkasten is het belangrijk om de condensor aan de achterkant schoon en stofvrij te houden. Ook voldoende ventilatieruimte rondom het apparaat voorkomt oververhitting van het koelsysteem, wat de levensduur weer ten goede komt.

©Hasselblad H5D

🚨Signalen dat je koelkast aan vervanging toe is

Een koelkast die op zijn laatste benen loopt, laat dat vaak niet van de ene op de andere dag merken, maar geeft subtiele signalen. Zo kan het zijn dat verse producten sneller bederven, vooral 's zomers. Ook kan de koelkast opvallend veel geluid maken – een brommende, ratelende of trillende compressor is vaak een teken van slijtage. Als de motor bijna continu draait, betekent dat meestal dat het apparaat moeite heeft om de temperatuur laag te houden, wat leidt tot overbelasting en meer energieverbruik.

IJsafzetting aan de achterkant of in de vriezer is een ander signaal dat de temperatuurregeling niet meer goed werkt. In sommige gevallen ontstaan er ook temperatuurverschillen tussen verschillende zones in de koelkast, waardoor groente in het bovenste vak bevriest, terwijl vlees onderin niet koud genoeg blijft. Al deze symptomen wijzen erop dat het koelvermogen niet meer optimaal is en dat het tijd wordt om de vervangingsoptie serieus te overwegen.

©Creativebird

Energieverbruik: oud versus nieuw

Koelkasten van tien jaar of ouder zijn meestal nog niet ontworpen met energie-efficiëntie als topprioriteit. Ze verbruiken vaak twee tot drie keer zoveel stroom als moderne modellen met energielabel A of B. Dat verschil ontstaat onder meer door verouderde compressortechniek, slechtere isolatie en een minder efficiënte luchtcirculatie.

Omdat een koelkast dag en nacht aanstaat, telt dat hoge verbruik flink op. Voor een oud model kan het jaarlijkse stroomverbruik oplopen tot meer dan 400 kWh, terwijl een nieuwe energiezuinige koelkast soms onder de 150 kWh per jaar blijft. Omgerekend kan dat zomaar een besparing van 80 tot 100 euro per jaar betekenen, afhankelijk van het formaat van de koelkast en de huidige energieprijs. Bovendien is een energiezuinige koelkast beter voor het milieu: je stoot minder CO₂ uit en verlaagt je ecologische voetafdruk zonder in te leveren op comfort.

Repareren of vervangen?

Het is begrijpelijk dat je een kapotte koelkast liever laat repareren dan meteen een nieuw exemplaar aanschaft. Zeker als hij netjes is ingebouwd, nog relatief jong oogt of als je simpelweg gehecht bent aan je huidige model. Toch is repareren lang niet altijd de verstandigste keuze, zeker niet bij oudere apparaten. Als de koelkast ouder is dan acht jaar en de kosten van de reparatie meer dan de helft bedragen van een nieuw model, dan is vervangen vaak de betere investering.

Ook moet je rekening houden met toekomstige storingen. Een koelkast die één keer kuren vertoont, is meestal vatbaar voor meer problemen. Nieuwe modellen zijn bovendien stiller, koelen efficiënter en zijn vaak uitgerust met handige snufjes zoals een snelkoelfunctie, digitale temperatuurregeling of zelfs slimme integratie via een app. De extra gebruiksvriendelijkheid maakt de overstap extra aantrekkelijk.

©uroborosph

Tijd voor een nieuwe: waar let je op?

Wie vandaag de dag een nieuwe koelkast zoekt, belandt in een wereld van opties. Naast het uiterlijk speelt vooral het energielabel een hoofdrol. Hoe dichter bij label A, hoe zuiniger het apparaat. Dat vertaalt zich in lagere stroomkosten én minder impact op het milieu. In een open keuken is ook het geluidsniveau een belangrijke factor; sommige modellen maken nog maar 35 decibel geluid, vergelijkbaar met een fluistering.

Kijk ook goed naar de indeling: hoeveel legplateaus zijn er, hoe verstelbaar zijn die, en past je wekelijkse boodschappenvoorraad er wel fatsoenlijk in? Let op speciale zones zoals een 0°C-lade voor vlees en vis, of een aparte groentelade met luchtvochtigheidsregeling. Functies als No-frost besparen je tijd (nooit meer ontdooien!) en een omkeerbare deur zorgt ervoor dat de koelkast altijd past, ongeacht de opstelling van je keuken.

Een koelkast koop je voor de lange termijn. Het loont dus om niet alleen naar de aanschafprijs te kijken, maar ook naar gebruiksgemak, energieverbruik en duurzaamheid. Zo haal je er jarenlang het maximale uit.