Dit jaar brengt Apple alweer de derde variant van de MacBook Pro met TouchBar op de markt. Voor het eerst bevat de 13inch-variant een quadcore-processor. Wij hebben hem getest en gekeken wat er nog meer veranderd is.

Apple gebruikt een behuizing doorgaans een aantal jaar, zo is de behuizing van de nieuwe MacBook Pro precies hetzelfde als die van het model van vorig jaar en van het jaar daarvoor. Net als in de vorige jaren kun je weer kiezen tussen zilver of space grey. Ook in 2018 oogt dit ontwerp nog steeds modern en met 1,37 kg is de laptop qua gewicht zeker niet zwaar. Hetzelfde ontwerp betekent uiteraard ook dezelfde aansluitingen. De MacBook Pro heeft vier usb-c-poorten met Thunderbolt 3 plus een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting. Alle poorten kun je gebruiken om de laptop op te laden. Daarnaast gebruik je de poorten voor alle andere apparaten die je wilt aansluiten. Hierdoor zul je in de praktijk aan de slag moeten gaan met verloopjes die je zelf moet aanschaffen.

©PXimport

Krachtige hardware

De 13 inch MacBook Pro is dit jaar voor het eerst voorzien van een quadcore-processor, in ons testmodel de snellere Intel Core i7-8559U in combinatie met 16 GB ram. In tegenstelling tot de meeste laptopfabrikanten gebruikt Apple quadcore-processors voorzien van Intels snellere Iris Plus Graphics 655. Voor gamen is deze gpu echter niet geschikt. Verder is de MacBook lekker krachtig. In Geekbench wordt 5330 punten gescoord in de single-core-test, ongeveer 15 procent sneller dan het i7-model van vorig jaar. De echte verbetering zit in de multi-core score van 18699 punten, maar liefst 96 procent sneller dan het model van vorig jaar. We hebben het systeem getest na een update met de patch die prestatieproblemen waarbij de kloksnelheid tot onder de basiskloksnelheid daalt oplost. In CineBench CPU (score 735) stabiliseert de kloksnelheid op ons testexemplaar na een aantal keer benchmarken op 3,2 GHz. Prettig is dat de koeling van de MacBook Pro pas bij zware werkzaamheden aanslaat en daarbij niet overdreven veel lawaai maakt.

De MacBook Pro bevat een razendsnelle ssd die op het systeem is aangesloten via pci-express/nvme. Het gaat echter niet om een m.2-insteekkaartje, alle chips zitten op het moederbord gesoldeerd. Apple ontwerpt zijn eigen ssd’s en de controller is bij deze MacBook Pro ingebakken in de Apple T2-chip die ook de Touch Bar aanstuurt. De prestaties van de ssd zijn met een leessnelheid van 2386,3 en een schrijfsnelheid van 2481,9 MB/s alleen maar uitstekend te noemen. De accuduur in de praktijk ligt dit jaar dicht tegen de door Apple zelf opgegeven tien uur aan. De accu heeft met 58 Wh uur meer capaciteit dan de 49,2 Wh in de model van vorig jaar.

©PXimport

True Tone-scherm

Net als vorig jaar bevat de MacBook Pro een 13 inch ips-scherm met een resolutie van 2.560 × 1.600 pixels en een extra hoog kleurbereik. Ook een jaar later is dit nog steeds een fantastisch scherm. Apple heeft dit jaar wel iets nieuws toegevoegd in de vorm van True Tone dat Apple eerder al gebruikte op de nieuwste iPhones en iPad Pro-tablets. True Tone past de witbalans automatisch aan de lichtomstandigheden aan en gebruikt hiervoor een sensor die naast de webcam is geplaatst. In de praktijk is True Tone een fijne functie, want het zorgt doorgaans voor een scherm dat nooit onprettig blauw/fel toont terwijl je niet het idee hebt dat de kleuren te warm zijn. Overigens werkt True Tone ook andersom: in heel witte lichtomstandigheden wordt het scherm juist witter van kleur. Naast True Tone is Night Shift dat de kleuren gedurende de avond nog warmer maakt ook aanwezig. Mocht je het effect van True Tone niet sterk genoeg vinden, dan kun je Night Shift ook overdag inschakelen. Mocht je foto’s of video’s willen bewerken, dan kun je beide functies beter uitschakelen.

Toetsenbord

In 2016 introduceerde Apple met het vlindermechanisme een nieuw type toetsenbord dat opviel door zijn geringe travel, luide klik en klachten van gebruikers over uitval van toetsen. Een broodkruimel kan al genoeg zijn om een toets te blokkeren. Apple heeft de garantie op dit type toetsenbord voor de MacBook Pro-laptops uit 2016 en 2017 inmiddels verlengd. De 2018-variant van de MacBook Pro is voorzien van de derde generatie vlindertoetsenbord die door Apple is voorzien van een membraan dat twee problemen moet oplossen. Ten eerste wordt het toetsenbord stiller, volgens Apple de echte verbetering. Een andere, en misschien de echte, reden is dat het membraan voorkomt dat vuil het mechanisme binnendringt waardoor uitval voorkomen moet worden. Het toetsenbord is inderdaad stiller dan dat van een MacBook Pro uit 2017 en voelt net iets minder strak aan. Maar uiteindelijk is het verschil zeker als je het vergelijkt met een toetsenbord van een ander merk laptop klein. Het blijft een vlindertoetsenbord waar je vermoedelijk aan moet wennen. Net zoals de voorgaande jaren zijn de functietoetsen vervangen door de Touch Bar, een aanraakgevoelig oled-scherm.

©PXimport

Conclusie

Met de 2018-variant van de MacBook Pro 13-inch Touch Bar maakt Apple eindelijk de stap naar een quadcore-processor. De 13inch-uitvoering van de MacBook Pro is hierdoor een flink stuk krachtiger dan het model van vorig jaar waarbij de koeling doorgaans prettig stil blijft. Een andere vernieuwing is dat het toetsenbord wat stiller is en beter bestand moetzijn tegen stof en kruimels, het blijft echter een toetsenbord met weinig travel wat niet ieders favoriet zal zijn. De interessante vernieuwing is wat ons betreft True Tone dat de kleurtemperatuur van het scherm automatisch prettig instelt. Het scherm zelf is net als vorig jaar van uitstekende kwaliteit.

De MacBook Pro biedt veel kwaliteit, maar is vergeleken met andere laptops behoorlijk aan de prijs. De geteste configuratie met i7-processor, 16 GB ram en 2 TB ssd kost maar liefst 4349 euro terwijl de goedkoopste uitvoering met i5-processor, 256 GB ssd en 8 GB ram 1999 euro kost. We raden je wel aan om te kiezen voor 16 GB ram, waarmee je minimaal 2238 euro kwijt bent.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.