De computer die jij twintig jaar geleden had, zag er ongetwijfeld anders uit dan je huidige machine. Wellicht was hij een stuk witter, groter en luidruchtiger bovendien. Maar laten we alsjeblieft - ondanks alle vastlopers in Windows - niet vergeten dat ze aan de basis van de huidige generatie krachtpatsers stonden.

1. Sega TeraDrive pc (1991)

Twintig jaar geleden vatte gamebedrijf Sega uit Japan het idee om een 286 IBM PC te combineren met een 16-bit Sega Megadrive gameconsole. Het resultaat was een bijna 1400 euro kostende machine waarmee zowel thuisgebruikers als gamers uit de voeten konden. Een groot succes was de pc niet, want ondanks dat de hybride zowel diskettes als cartridges slikte, kwam 'ie niet verder dan de landsgrenzen van Japan.

2. Gateway 2000 Handbook (1992)

Dacht je dat de Asus Eee PC een van de eerste echte compacte pc's was? Fout. In 1992 kwam Gateway Computers (tegenwoordig onderdeel van Acer) met de Gateway Handbook op de proppen, een ultraportable notebook met een C&T 8680 10Mhz processor (die een Intel 8086 kon emuleren), een CGA grafische adapter en een harde schijf met 40MB opslagruimte. Het gewicht van het computertje was met 2,75 pond destijds ongeëvenaard licht. De in Japan ontworpen en gefabriceerde Handbook was vooral in zijn thuisland ongelooflijk populair. Versies met 486SX en 486DX-processoren volgden dan ook enkele jaren later.

3. HP 95LX (1991)

Hewlett-Packard (tegenwoordig beter bekend als gewoon HP) besloot begin jaren '90 in samenwerking met softwaremaker Lotus een piepkleine MS-DOS pc te maken. Vanwege het afwijkende, kleine CGA-scherm mocht het apparaat alleen niet het label 'pc-compatible' dragen. De kleine computer, die zo'n 700 dollar moest kosten, was uitgerust met MS-DOS 3.22 en Lotus 1-2-3. Een prima keuze destijds voor mensen die ook onderweg op hun cijfers wilden kunnen vertrouwen. Een jaar later verscheen soortgelijke pocket pc op de markt met Microsoft Works aan boord in plaats van Lotus 1-2-3.

4. Amstrad Mega PC (1993)

Twee jaar nadat Sega met een 286/Megadrive hybride op de markt kwam, besloot Amstrad het in 1993 nog eens dunnetjes over te doen met de Mega PC. Het bedrijf nam een licentie om op de Megadrive en integreerde de spelconsole op een losse ISA-kaart in de machine. De 386-machine was een stuk krachtiger dan de TeraDrive en ook succesvoller. Zo succesvol dat een jaar later een snellere variant, de Amstrad Mega Plus, op de markt kwam met een 486-CPU.

5. Be Bebox (1995)

Toen Apple halverwege de jaren '90 op sterven na dood leek, besloot ex-Apple bestuurder Jean-Louis Gasseé van Be de gok te wagen met een pc op een geheel nieuw platform. Van 1990 tot 1995 hadden 12 ingenieurs van Apple, NeXT (Steve Jobs' bedrijf) en Sun aan de BeBox en het besturingsysteem BeOS gewerkt: een investering van ruim 9 miljoen dollar.

Deze krachtsinspanning resulteerde in een machine met twee PowerPC CPU's op 66MHz op een besturingssysteem dat volgens de makers de concurrentie aan zou kunnen gaan met Windows. De machines waren gericht op de zakelijke markt en in het bijzonder op developers. Toch werd het een grote mislukking. In de twee jaar dat de machine verkocht werd, verwisselden slechts 2000 exemplaren van eigenaar. BeOS bestaat nog steeds, maar lijdt een marginaal bestaan sinds eigenaar Palm overgenomen is door HP. Wat van BeOS over is, is terug te vinden in het open-source OS Haiku, waarvan in juni dit jaar de laatste alpha-versie verscheen.

6. AT&T EO Personal Communicator 440 (1993)

De EO was een vroege tabletcomputer van telecomoperator AT&T en combineerde de functies van een PDA met draadloze communicatie door middel van een ingebouwd 14k4-modem. Het was destijds een geduchte concurrent van de elders besproken Apple Newton PDA. Echt succesvol was deze op een eigen AT&T-CPU gebaseerde handheld niet. Je kon er weliswaar mee faxen en e-mailen, er zaten allerlei uitgangen op (waaronder VGA), maar het PenPoint OS sloeg niet aan en de verkoop verliep moeizaam. In de zomer van 1994 trok AT&T de stekker uit het project.

7. Commodore Amiga CDTV (1991)

Lang voordat de eerste pc's van andere leveranciers in een mediacenterkastje verschenen, toonde Commodore tijdens de CES-beurs van 1991 een CD-ROM gebaseerd consumentenapparaat gebaseerd op de Amiga 500 pc. De computer, die verdacht veel weg heeft van een videorecorder, had een 7MHz processor aan boord, kon tot 4096 kleuren weergeven en had aan de achterkant allerlei aansluitingen voor televisie, hifi en additionele entertainmentaccessoires. Als besturingssysteem draaide het 1000 dollar kostende apparaat AmigaDOS 1.3.

8. Apple Network Server 500 & 700 (1996)

Deze netwerkservers van Apple zijn officieel de enige computers van Apple die nooit op een eigen besturingssysteem heeft gefunctioneerd. Deze systemen, op basis van PowerPC CPU's, draaide namelijk op IBM's Unix-gebaseerde AIX en het installeren van een ander besturingssysteem (waaronder ook Mac OS) was doormiddel van een beveiliging van een speciale ROM-chip onmogelijk. De prijs van zo'n beestje begon bij 10.000 euro, waarmee het een flink duurdere oplossing was dan wat concurrenten konden bieden. Begin 1997 werd de productie van deze serverlijn stopgezet.

9. Atari Falcon 030 (1992)

De laatste stuiptrekking op personal computergebied van het in de jaren '80 nog grootse Atari. De Atari Falcon 030 was een 'personal integrated media system' met een eigen digitale signaalprocessor (DSP), wat uniek was voor die tijd en waarmee het systeem bijvoorbeeld moderne MP3'tjes kan afspelen. (En zelfs DivX AVI's, zoals je in het filmpje hieronder kunt zien.) Ondanks dat de computer op bepaalde punten superieur was aan de concurrentie, sloeg het concept niet aan bij de consument. Het falen van deze computer kwam mede tot stand doordat de machine van allerlei incompatible standaarden gebruikmaakte. Ook werd de 32-bit processor op een 16-bit bus gebruikt, wat de prestaties van het systeem niet ten goede kwam. De opvolger van dit exemplaar, de Falcon 040 werd wel ontwikkeld, maar nooit uitgebracht. Atari ging zich toen namelijk op de Atari Jaguar gameconsole richten. (En nee, deze computer heeft niets met Utrecht te maken, al zou je dat aan de naam te zien misschien vermoeden. Het typenummer is afgeleid van de ingebouwde Motorola 68030 processor.)

10. Canon Object Station (1994)

Toen Steve Jobs' NeXT in 1993 afstand nam van het zelf fabriceren van hardware, nam het Japanse Canon de erfenis van de Amerikanen over. Dit leidde een jaar later tot een 4000 dollar kostende, op een Intel-processor gebaseerde machine waarvan twee versies met ietwat verschillende specificaties op de markt gebracht werden. Hoewel de computer standaard voorzien was van het relatief onbekende NEXTSTEP OS 3.3, kon je ook prima Windows op deze machine draaien. Het enige waar je toen wel rekening mee diende te houden, was dat er ook een NeXT-toetsenbord meegeleverd was, wat eigenlijk een kruising is tussen een standaard Windows QWERTY-exemplaar en een Mac-toetsenbord. Canon besloot na deze computer, die bij een kleine groep populair bleek, niet verder te gaan in de pc-business.

In onderstaand filmpje werkt Steve Jobs, die we nu beter kennen van Apple, op de voorloper van de Canon Object Station: de NeXT Computer.

De Netatmo Binnencamera Advance is een slimme beveiligingscamera voor in huis en heeft een adviesprijs van 330 euro. Het apparaat is echter al te koop voor zo'n 250 euro, zien we op de website. Hoe bevalt het product in de praktijk en is-ie dat geld waard?

In de basis is de Netatmo Binnencamera Advance een product volgens het Netatmo-boekje: het apparaat combineert geavanceerde beveiligingstechnologie met een sterke nadruk op privacy en gebruiksvriendelijkheid. Deze binnencamera gaat zelfs nog een stapje verder met de introductie van een mechanische privacysluiter. De implementatie van de sluiter is niet uniek, maar de toepassing wel.

Nu bestaan er wel meer beveiligingscamera’s die zo'n sluiter hebben. Die kun je soms via een schakelaar op het apparaat omzetten, en anders via de app. Een fysieke knop hiervoor is de meest veilige optie, aangezien die niet kan worden 'gehackt'. In het geval van deze Netatmo kunnen we de sluiter alleen via de app omhoog en omlaag doen. Dat kun je ook automatisch laten doen, bijvoorbeeld wanneer de camera een gezicht herkent. Dan schakelt de camera zichzelf als het ware uit op het moment dat je zelf binnen bent, waardoor er ook geen opnamen gemaakt (hoeven te) worden.

©Wesley Akkerman

De achterkant van het apparaat.

Meer gemoedsrust

Door de sluiter een automatische functie te geven, hoopt Netatmo meer gemoedsrust te kunnen bieden. Er zijn namelijk mensen die zich nog steeds zorgen maken om hun privacy en de opnamen die van hen gemaakt worden zodra ze ergens binnenstappen. Bij bedrijven en horecagelegenheden heb je daar weinig invloed op, maar bij jezelf, vrienden of familieleden thuis dus iets meer. Het systeem mag dan wel niets opnemen met de sluiter omlaag, maar technisch gezien kan die nog wel meeluisteren. De microfoon wordt namelijk niet afgedekt.

De automatische stand kun je op twee manieren activeren: via gezichtsherkenning en middels geofencing. Op basis van een geregistreerd gezicht of je locatie kan de camera de beeldopnamen dus uitschakelen. Nu kun je via de app 'handmatig' de sluiter openen op het moment dat je van huis gaat, maar ook dat kun je op basis van geofencing regelen. Zodra je het huis verlaat, gaat de sluiter omhoog en houdt de Netatmo Binnencamera Advance alles voor je in de gaten. Uit onze praktijktests blijkt dat allemaal prettig en snel te werken.

©Wesley Akkerman

De binnencamera met het klepje dicht...

©Wesley Akkerman

...en vervolgens met het klepje open.

Veel mogelijkheden

Verder beschikt het systeem over allerlei zaken die we elders ook zien. Dat is geen kritiek, want het is alleen maar goed als er een soort basis van je persoonlijke beveiliging bestaat. De Advance beschikt over een kijkhoek van 130 graden, een 2K-resolutie en HDR-beeldkwaliteit. Daardoor film je niet alleen een groot deel van de omgeving, ook staat alles er haarscherp en kleurrijk op. Je kunt de Binnencamera Advance koppelen aan 2,4- en 5GHz-netwerken en kunt hem aan het stroomnet aansluiten via een stekker of de Power over Ethernet-kabel.

Je kunt hem op een kast neerzetten of aan de muur of het plafond bevestigen. Het product beschikt daarnaast over beam forming-technologie, waardoor mensen aan de andere kant goed verstaanbaar zijn. Dat is niet zozeer handig voor het kunnen verstaan van dieven, maar je zou een camera bij een baby of bejaarde in de kamer kunnen plaatsen en diegene kunnen verstaan of horen als er iets gebeurt. De audio klinkt goed verstaanbaar binnen de app, en aan de andere kant hebben we ook geen klachten ontvangen over de speakerkwaliteit.

©Wesley Akkerman

Meldingsmogelijkheden

Het is daarnaast de bedoeling dat de Netatmo Binnencamera Advance je zo min mogelijk stoort. De fabrikant probeert om die reden een minimum aan meldingen te versturen. Aanvankelijk viel dat nog best tegen, maar dat kwam doordat het apparaat nog niet alle gezichten in huis herkende. Toen we dat eenmaal hadden ingesteld, daalde het aantal notificaties dat we binnenkregen aanzienlijk. Daar moeten we bij vermelden dat het soms maar net aan de hoek van de camera ligt of hij je herkent of niet, maar binnen de app kun je zelf instellen wie wie is om het aantal meldingen terug te brengen.

Via de overzichtelijke en nette applicatie is het daarnaast verder mogelijk de notificaties op je voorkeuren in te stellen. Zo kun je zelf bepalen of je ook meldingen van huisdieren, onbekende gezichten of mensen in het algemeen wilt hebben. Je kunt bovendien de sluiter altijd handmatig omlaag zetten als je die meldingen zat bent. Tot slot is het mogelijk meldingen samen te voegen. Als een reeds bekend gezicht binnenkomt met een onbekend persoon, krijg je daar maar één melding van (in plaats van twee). Dat soort mogelijkheden kunnen we alleen maar waarderen.

Een andere functie die ons bevalt, is de opslag. Je slaat de beelden lokaal op, op een microSD-kaartje. Je krijgt er standaard een kaartje van 8 GB bij. Daardoor word je niet meteen op extra kosten gejaagd. Wat wel een beetje tegenvalt, is het gebrek aan een melding als je het kaartje verwijdert. Als iemand dus binnen is en die haalt de kaart eruit, dan weet je dat niet. Lijkt ons een enorme vergissing, maar ondertussen is het ook iets wat je mogelijk later kunt toevoegen als fabrikant. Daar hopen wij in elk geval op.

Netatmo Binnencamera Advance kopen?

Een gemakkelijke installatie, een overzichtelijke app en een grote nadruk op privacy: dat is wat de Netatmo Binnencamera Advance biedt. Het systeem laat weinig te wensen over als het gaat om die aspecten, evenals beeld- en audiokwaliteit. We missen wel een melding wanneer iemand de SD-kaart verwijdert en zouden een volgende keer een fysieke schakelaar voor de mechanische privacysluiter waarderen, maar dat betekent niet dat de Advance geen aanbeveling verdient. Want het product werkt heel goed, maar is wel flink aan de prijs.

Als je geen robotstofzuiger wil, maar je wil het jezelf wel gemakkelijk maken, dan kom je al snel uit op een nat-droogstofzuiger. Dat is een traditionele stofzuiger met een dweilfunctie. Omdat dit soort apparaten nog redelijk nieuw zijn, maken veel mensen dezelfde fouten.

Hoewel het technisch gezien mogelijk is een nat-droogstofzuiger op alle typen houtvloeren te gebruiken, is het toch af te raden als het gaat om onbewerkt of onafgewerkt hout. Dat komt doordat een onafgewerkte houten vloer geen beschermende afdichtingslaag heeft. Als die onbehandeld blijft, absorbeert het hout gemakkelijk water of vocht van een nat- en droogzuiger. Dat kan ervoor zorgen dat de vloer kromtrekt of na verloop van tijd zelfs splijt.

Verkeerde dingen opzuigen

Daarnaast is het belangrijk om te voorkomen dat je met een nat-droogstofzuiger dingen opzuigt waar het apparaat niet goed mee overweg kan. Denk aan grotere objecten die nog weleens op de vloer liggen, zoals hondenbrokken. Als je tegelijkertijd dweilt en stofzuigt, kan zo'n object klem komen te zitten bij de dweilkop, een filter of verderop in het systeem. Gebeurt dat regelmatig, dan is het verstandig om voortaan eerst even op te ruimen voordat je de stofzuiger aanzet.

In dezelfde lijn geldt: glasscherven of andere scherpe voorwerpen kun je beter eerst handmatig opvegen met een stoffer en blik. Ook gewone en robotstofzuigers zijn hier niet tegen bestand – de kans op schade aan interne onderdelen is groot. Vermijd bovendien altijd het opzuigen van brandbare vloeistoffen, want die kunnen bij contact met elektrische onderdelen ontbranden.

©Wesley Akkerman

Leeg de vuilwatertank regelmatig.

Tot slot nog even over het opzuigen van verf. Het kan verleidelijk zijn om verfspetters weg te halen met de dweilkop van bijvoorbeeld de Dreame H15 Pro, maar dat is echt geen goed idee. Zowel natte als droge verf kan het systeem verstoppen, waardoor vuil zich ophoopt en filters beschadigd raken. Kom je verf op de vloer tegen, pak dan liever een emmer met warm sop en een doek of spons. Daarmee voorkom je problemen én krijg je het meestal ook gewoon beter schoon.

Van modus wisselen en meer

Het is ook slim om de nat-droogstofzuiger af en toe in een andere modus te gebruiken, zodat hij altijd optimaal blijft presteren. Bij tests op de redactie gebruiken we standaard de automatische stand, waarbij het apparaat zelf de zuig- en dweilintensiteit aanpast aan de situatie. Maar schakel gerust de dweilfunctie eens uit als je alleen wat stof wilt verwijderen. Dat ontlast het systeem en kan de levensduur van het apparaat flink verlengen.

Besteed daarnaast voldoende aandacht aan het onderhoud van de verschillende onderdelen. Tijdens het gebruik zie je vaak vanzelf dat de vuilwatertank volloopt. Leeg deze regelmatig – bij voorkeur na elke schoonmaakbeurt – om te voorkomen dat de zuigkracht afneemt. Dweil je vaak, dan is dat nog belangrijker: je wilt natuurlijk voorkomen dat je bij het legen vervuild water morst.

Controleer ook regelmatig de staat van de filters. In sommige gevallen kun je dat zelfs via de app doen. Zit er te veel stof in, dan gaat dat ten koste van de zuigkracht. En tot slot: zet de nat-droogstofzuiger altijd netjes rechtop in het oplaadstation. Zo kan het systeem zichzelf opladen én onderhouden – denk aan het automatisch drogen van de borstel, wat nare geurtjes helpt voorkomen. Kleine moeite, groot effect!