Maar liefst elf jaar ontwikkeling zit in SunAge, een pure, oldskool Real Time Strategie game van Vertex4. Elf jaar... dat belooft wat!

Overigens moet je vandaag de dag ook wel van zeer goede huize komen, want met namen als Command and Conquer, World In Conflict en Supreme Commander is het behoorlijk lastig de fanatieke gamer nog te verbazen op gebied van originaliteit, grafische pracht en gameplay.

Een originele oldskool RTS ontwikkelen is eigenlijk onmogelijk: het is namelijk een contradictio in terminus. Gelukkig heeft Vertex4 niet aan de basis van de RTS geknoeid. Deze is dan ook gelijk aan die van andere RTS games: vergaar genoeg grondstoffen zodat je een basis kunt bouwen die weer eenheden produceert. Met dit leger kun je de tegenstander met de grond gelijk maken... het doel van het spel kan niet helderder, toch?

Cartoon

Om het spel een eigen flair mee te geven, heeft Vertex4 SunAge een verhaallijn meegegeven. Helaas is dit verhaal ook erg oldskool: de aarde loopt op zijn einde en de laatste bewoners van onze geliefde planeet, de Federals (de mensen) en de Raak-Zun (de door straling gemuteerde mensheid), zijn in een oorlog verwikkeld. Als klap op de vuurpijl komt nog een buitenaards ras, de Sentinels, zich bemoeien met deze heftige oorlog. Dit klinkt als een dun verhaaltje en dat is het ook. Verwacht overigens ook geen strakke video's tussen de diverse campagneonderdelen; Vertex4 heeft ervoor gekozen het verhaal op een cartooneske manier te presenteren. Daardoor hebben de karakters overdreven vervormde, lachwekkende, duistere stemmen meegekregen. Je moet er van houden. Voor degenen die de stripverhalen liever overslaan: het herhaaldelijk indrukken van de escapetoets helpt niet.

Lekker plat

Het is SunAge dus niet echt gelukt zich positief te onderscheiden van de concurrentie. Overigens vinden wij het wel een moedige zet om in deze tijd van 3D-landschappen en superstrakke videobeelden voor een 2D-omgeving te kiezen. En het moet gezegd: het speelveld ziet er helemaal niet slecht uit en het stoorde ons absoluut niet dat we het slagveld niet naar hartenlust konden draaien en kantelen. Wel kan het soms lastig zijn dat je niet kunt in- of uitzoomen, aangezien er soms erg veel gebeurt op het speelveld en overzicht op zulke momenten cruciaal is voor een goed verloop van de veldslag.

Als een zonnetje

Het grote voordeel van een 2D-omgeving merkt de bezitter van een bescheiden computer overigens direct: SunAge draait als een zonnetje op vrijwel elke pc of laptop. En dat zie je niet vaak meer. Als we naar de minimale systeemeisen van SunAge kijken zien we dat een 1,2 GHz Pentium III met 512 MB RAM en een 128 MB videokaart al voldoende is. Met een dusdanig verouderd systeem hoef je bij Command and Conquer 3 en Supreme Commander niet aan te komen!

Vreemde gameplay

Maar ondanks het feit dat het spel ongelooflijk soepel loopt en het oldskool 2D-speelveld overzichtelijk genoeg is om alles in de gaten te houden, heeft het spel enkele grote tekortkomingen. Allereerst is SunAge is wel héél erg pittig. Tel daarbij op een zeer beperkte tutorial, een onverbiddelijke AI en slechts 1 moeilijkheidsgraad, en je hebt een onspeelbaar spel voor de doorsnee RTS-fan. Ook is de bediening van SunAge niet echt gebruiksvriendelijk. En zoals we al snel merken: vooral dat laatste draagt niet bij aan het verzachten van het leed.
Laten we beginnen met de bediening. Je selecteert een unit, net als bij andere RTS games, door er op te klikken. Maar waar je bij de concurrentie meerdere eenheden selecteert door een kader te trekken, is het bij SunAge niet mogelijk om meerdere units van een ander type te selecteren. Dat is, zacht uitgedrukt, niet erg handig als je meerdere eenheden naar 1 punt wil sturen om ze vervolgens daar te groeperen en de aanval te beginnen. Aangezien de legers bij SunAge aardige proporties kunnen aannemen, zorgt het verplaatsen van meerdere units al snel voor RSI.
Ook is het zo dat het verplaatsen van eenheden over een grotere afstand bijzonder veel inspanning vergt. Een unit de opdracht geven om over lange afstand van A naar B te reizen, resulteert in of verdwaalde eenheden of weigering van dienst. De remedie: verplaats ze enkele meters per keer... wederom niet erg handig en bovendien onnodig complex. Overigens is het mogelijk een route uit te stippelen door alt ingedrukt te houden en te klikken op de kaart, maar ook dat werkt in praktijk niet handig. Zeker niet, omdat je bij SunAge met de welbekende fog of war te maken hebt.
Wat overigens wel handig is, is 'Command queuing' (shift ingedrukt houden). Daarmee kun je eenheden diverse opdrachten in een keer geven: slim gevonden!

Eat lead

Een ander punt waar je al snel tegenaan loopt is dat de eenheden niet bepaald snugger zijn. SunAge werkt namelijk als volgt: indien manschappen of tanks de opdracht krijgen een vijand aan te vallen die zich net buiten hun schietbereik bevindt, dan blijven ze levenloos staan wachten totdat je ze een paar passen naar voren beweegt. Dit kan aardig frustrerend zijn als de tegenstander ze wel aan gruzelementen schiet. Bij overige RTS games is een opdracht tot aanvallen voldoende om duidelijk te maken dat ze even drie passen naar voren moeten zetten, zodat de kogels de oppositie wel de nodige schade toebrengen. Jammer! De tegenstander lijkt hier absoluut geen last van te hebben en veegt daardoor al je manschappen zonder pardon in een paar minuten van de kaart. Dat leidt al snel tot een behoorlijke onbalans in het spel, waardoor bij de beginnende speler al snel de moed in de schoenen zinkt. Veel saven is de remedie voor het continu moeten overspelen van missies.

Interessant element

Laten we dit stuk besluiten met een positief element. Het bouwen van een basis is in SunAge wezenlijk anders aangepakt. Elk gebouw heeft stroom nodig om te kunnen functioneren. Dat is een interessant element, want ook stroom dient vervoerd te worden. Daarvoor kun je Power Transmitters bouwen waaraan je weer gebouwen kunt koppelen. Uiteraard zal de tegenstander er alles aan doen deze Transmitters met de grond gelijk te maken, zodat de basis zonder stroom komt te staan. Aan de andere kant: ook de tegenstander heeft deze Transmitters nodig en vaak is de eerste verdedigingslinie, die veelal bestaat uit vervelende turrets, gekoppeld aan Transmitters. Een interessant strategisch punt dus!PluspuntenMinpuntenConclusie

Na elf jaar ontwikkeling hadden we meer verwacht van SunAge. Deze oldskool RTS ziet er voor een 2D-spel goed uit, maar de speelbaarheid is simpelweg onder de maat. Bovendien is de leercurve zo ontzettend steil en de moeilijkheidsgraad dusdanig hoog dat het spel alleen weggelegd is voor de die-hard RTS'er. Het spel bevat enkele interessante elementen, maar de knulligheid (lees: slechte AI) van de eenheden overschaduwt dit volledig.UitgeverLighthouse IntercactiveOntwikkelaarVertex 4Demo downloadneeBesturingssysteem (min. benodigd)Windows MEProcessor snelheid (min. benodigd)1.2 GHzHoeveelheid RAM (min. benodigd)512Grafische kaart (minimaal benodigd)128 MB videokaartBenodigde hardeschijfruimte (GB)1Online gamingjaGamepad ondersteuningneeOns TestsysteemWindows XP / Vista, AMD Athlon64 X2 4200 2,4 GHz, 2 GB ram, Geforce 6600GT 128 MB, Creative Audigy 2ZS.

Ben je op zoek naar een nieuwe televisie? Grote kans dat de afkortingen je om de oren vliegen. 4K, OLED, QLED... en dan ook nog die eindeloze lijst aan HDR-formaten. Vandaag zoomen we in op een specifieke term die je vaak op de doos ziet staan, vooral bij televisies van Samsung, Panasonic en Philips: HDR10+. Is het een marketingkreet of zie je het echt?

Het is een bekend scenario: je staat in de elektronicawinkel of scrolt door een webshop, en de specificatielijst van je droomtelevisie lijkt wel een geheimtaal. Fabrikanten beloven gouden bergen met termen die indrukwekkend klinken, maar waarvan de betekenis vaak vaag blijft. Toch is het zonde om deze termen zomaar te negeren, want achter die cryptische afkortingen gaan technieken schuil die je filmavond aanzienlijk kunnen upgraden. Het gaat tegenwoordig namelijk niet meer alleen om hoeveel pixels je scherm heeft, maar vooral om de kwaliteit van die pixels. Om te begrijpen waarom die plus in de naam HDR10+ zo belangrijk is, moeten we terug naar de basis.

Eerst even terug: Wat is HDR ook alweer?

HDR staat voor High Dynamic Range. Simpel gezegd zorgt deze techniek ervoor dat de beelden op je tv een groter contrast en meer kleuren hebben. Het zwart is dieper zwart en de felle lichten, zoals een explosie of de zon, knállen echt van je scherm zonder dat de rest van het beeld flets wordt. De standaardvorm hiervan heet HDR10. Dit is de basislaag die bijna elke moderne 4K-televisie ondersteunt. Maar HDR10 heeft één beperking: hij bepaalt aan het begin van de film de instellingen voor helderheid en contrast, en houdt die vervolgens de hele film vast.

©ER | ID.nl

De plus maakt het dynamisch

Hier komt HDR10+ om de hoek kijken. Die plus staat eigenlijk voor dynamische metadata. In plaats van één instelling voor de hele film, stuurt HDR10+ extra informatie mee naar je tv. Hierdoor kan de televisie het beeld scène voor scène of zelfs frame voor frame aanpassen. Zie het als een lichttechnicus die continu aan de knoppen draait om te zorgen dat elk specifiek shot er perfect uitziet, in plaats van dat hij het licht aan het begin instelt en daarna rustig koffie gaat drinken.

Wanneer zie je het verschil echt?

Klinkt goed op papier, maar merk je dit in de praktijk? Het antwoord is ja, vooral in films met veel wisselingen tussen licht en donker. Stel, je kijkt een film die begint met een scène in een zonovergoten woestijn, gevolgd door een scène in een pikdonkere grot. Bij standaard HDR10 stelt de tv zich in op het gemiddelde van de hele film. Omdat die woestijn zo fel is, kan de grot-scène er daarna wat te donker of dichtgelopen uitzien, waardoor details in de schaduw wegvallen.

Bij HDR10+ krijgt je tv, zodra de camera de grot in gaat, een seintje dat het donker wordt en het contrast moet worden aangepast. Hierdoor zie je opeens wél de details op de rotswanden en de texturen in de schaduw, terwijl de felle scènes nog steeds spathelder blijven. Kortom, HDR10+ haalt meer detail uit zowel de donkerste schaduwen als de felste hooglichten, precies op het moment dat het nodig is.

©Gorodenkoff - stock.adobe.com

Wat heb je nodig?

Om van HDR10+ te genieten, moeten alle schakels in de ketting kloppen. Allereerst heb je een geschikte televisie nodig. Vooral Samsung is de grote aanjager van HDR10+, maar ook merken als Panasonic, Philips en TCL ondersteunen het vaak. Let er wel op dat LG en Sony meestal kiezen voor de concurrent Dolby Vision.

Daarnaast moet de content (de film of serie die je kijkt) in HDR10+ geschoten zijn. Amazon Prime Video is de grootste aanbieder van HDR10+-materiaal op streaming-gebied, maar ook Apple TV+ en Google Play Movies bieden het aan. Netflix gebruikt helaas voornamelijk concurrent Dolby Vision. Tot slot ondersteunen veel 4K Ultra-HD Blu-rays het formaat ook als je liever fysieke schijfjes kijkt.

Direct aanschaffen dan maar...?

Is HDR10+ een reden om je huidige tv direct bij het grofvuil te zetten? Nee, dat niet. Maar sta je op het punt een nieuwe tv te kopen, bijvoorbeeld een Samsung, dan is het wel een hele fijne bonus. Het zorgt ervoor dat je films en series ziet zoals de regisseur ze bedoeld heeft: levendig, contrastrijk en vol detail. En ze hoeven tegenwoordig al helemaal niet meer de wereld te kosten.

Voor miljoenen gebruikers was Microsoft Paint de eerste stap richting digitale creativiteit. Kinderen tekenden er hun eerste computerkunstwerkjes in, volwassenen plakten er snel iets functioneels mee in elkaar. Sinds Windows 11 is Paint door de toevoeging van AI-functies en de ondersteuning van lagen veel slimmer geworden, zonder zijn eenvoud te verliezen.

Geen download, geen licentie en altijd beschikbaar … Paint is er al sinds de vroegste Windows-versies en het is er nog altijd. Hoewel de mogelijkheden beperkt zijn, blijft het geliefd om zijn eenvoud en simpele bediening of puur vanwege nostalgie. Zelfs wie zwaardere grafische software heeft, grijpt vaak terug naar Paint om snel iets te tekenen, een schermafbeelding bij te snijden of iets te markeren. Met de nieuwe functies groeit het programma uit tot meer dan een digitaal speeltje. 

Image Creator

Met Image Creator maak je in Paint rechtstreeks afbeeldingen door simpelweg te beschrijven wat je voor je ziet. De functie gebruikt het DALL·E-model van OpenAI voor tekst-naar-beeldgeneratie. Open Microsoft Paint en klik bovenaan op Copilot. Selecteer vervolgens Image Creator om het zijvenster te openen. In de interface van Cocreator verschijnt een tekstvak waarin je beschrijft wat je wilt zien en in welke stijl. Hoe preciezer en gedetailleerder je bent, hoe beter het resultaat aansluit bij je verwachtingen.

Kies vervolgens een stijl – bijvoorbeeld Houtskool, Ink Sketch, Anime, Fotorealistisch of een andere – en klik op Maken. Image Creator genereert telkens drie varianten van je afbeelding. Selecteer de versie die je het meest bevalt om die meteen op het canvas te plaatsen.

Achtergronden

Een veelvoorkomende taak in beeldbewerking is het isoleren van een onderwerp uit de achtergrond. Met de functie Achtergrond verwijderen wordt dat verrassend eenvoudig. Houd er wel rekening mee dat deze functie niet zo verfijnd werkt als in Photoshop. Bij fijne details zoals haartjes, takjes of kleine blaadjes kan Paints AI soms een wat grof resultaat opleveren.

Ook hier start je via het pictogram Copilot. Kies vervolgens Achtergrond verwijderen. Paint analyseert het beeld en probeert automatisch te bepalen wat het onderwerp is en wat tot de achtergrond behoort. Aan de rechterkant verschijnt een miniatuurvoorbeeld waarin de achtergrond vervangen is door een schaakbordpatroon. Dat is de standaardweergave voor transparantie.

Onderaan in de zijbalk staat een vierkant pictogram. Als je daarop klikt, verschijnt hetzelfde schaakbordpatroon ook in de grote afbeelding. Je kunt via dit pictogram ook een achtergrondkleur kiezen in plaats van transparantie. Wil je een afbeelding opslaan met transparantie (bijvoorbeeld nadat je een achtergrond hebt verwijderd), dan moet je een bestandsformaat gebruiken dat transparantie ondersteunt. Het veelgebruikte jpg-formaat doet dat niet. Kies in dat geval voor png, dat wel transparante achtergronden kan bewaren.

Generatief wissen

Je kunt ook het selectiegereedschap linksboven gebruiken om een object in de afbeelding te verwijderen. Kies hiervoor het gereedschap Rechthoekige selectie of Vrije vorm selectie. Zodra je een gebied hebt geselecteerd, verschijnt er een klein contextmenu naast de selectie. Kies daar de optie Generatief wissen.

Je vindt deze functie ook via de knop Copilot. Vervolgens zie je een blauwe rechthoekige animatie rond het geselecteerde object. Paint analyseert de omgeving en vervangt het object door een realistisch ogende achtergrond die past bij de rest van de afbeelding.

Lagen

Lagen: verwijderen

De nieuwe Microsoft Paint (vanaf versie 11.2306.30.0 op Windows 11) ondersteunt lagen. Dit is een belangrijke stap richting meer geavanceerde beeldbewerking. Lagen werken als transparante vellen met afzonderlijke elementen die je op elkaar stapelt. Elke laag kun je apart bewerken zonder de andere lagen te beïnvloeden. Dat biedt veel meer controle en flexibiliteit tijdens het creatieproces. We tonen dit met een voorbeeld.

We beginnen met een afbeelding van een meisje. Via Copilot / Achtergrond verwijderen halen we de achtergrond weg. Klik je vervolgens bovenaan op de knop Lagen, dan zie je dat de achtergrond is vervangen door het schaakbordpatroon.

Lagen: combineren

Achter het meisje willen we nu een nieuwe achtergrond plaatsen. Daarvoor klik je in bij Lagen op het plusteken, zodat er een tweede, transparante laag wordt toegevoegd. Klik op de miniatuur van deze nieuwe laag om die actief te maken. Vervolgens gebruik je de opdracht Bestand / Importeren naar canvas / Uit een bestand om een nieuwe afbeelding - de achtergrond - toe te voegen op deze tweede laag. Let op, als je vergeet eerst de juiste laag te selecteren vóór je importeert, wordt de laag met het meisje overschreven door de nieuwe afbeelding.

In Lagen kun je de laagvolgorde wijzigen door te slepen. Zorg ervoor dat de laag met het meisje boven de achtergrondlaag staat. Op die manier verschijnt het meisje op de voorgrond in een nieuwe omgeving. Wil je het meisje nog wat naar links of rechts verplaatsen? Druk dan op Ctrl+A om alles in de actieve laag te selecteren. Vervolgens verschijnt de verplaatsingshandgreep, waarmee je het onderwerp kunt verschuiven.

Lagen: manipuleren

Wanneer je met de rechtermuisknop op Lagen klikt, dan zie je zes mogelijkheden. Je kunt de laag verbergen. Dan verschijnt er in de rechterbovenhoek van de miniatuur een oogje dat doorstreept is. Als je op dit pictogram klikt, wordt deze verborgen laag opnieuw zichtbaar. Je kunt ook de opdracht Ctrl+H (met de H van hide) gebruiken om de geselecteerde laag te verbergen.

De opdracht Dubbele laag kies je als je een laag wilt dupliceren. De opdracht Samenvoegen naar beneden gebruik je wanneer je klaar bent, om alle laaginformatie te bundelen in één laag. Dat is vooral nuttig als je de afbeelding wilt opslaan in een formaat dat geen lagen ondersteunt. De opties Naar boven en Naar beneden gebruik je om lagen te verplaatsen. Persoonlijk slepen we de lagen liever in het deelvenster. En ten slotte is er de opdracht Laag verwijderen.

Lagen: tekst toevoegen

Je kunt ook tekst toevoegen op een aparte laag. Zorg er eerst voor dat je een nieuwe, lege laag aanmaakt via het plusteken in het lagenvenster voordat je het tekstgereedschap gebruikt. Zodra je met het tekstgereedschap op het canvas klikt, verschijnt er een extra werkbalk waarin je het lettertype, de lettergrootte en de stijl instelt. Via een schuifregelaar kies je een lettergrootte tussen 8 en 72 pt. Let wel: bij foto's blijkt zelfs 72 pt vaak te klein. Je kunt dit oplossen door handmatig een groter getal in te voeren in het veld voor lettergrootte.

In ons voorbeeld kozen we een lettergrootte van 800 pt. In de knoppenbalk bovenaan kun je zowel de tekstkleur als de achtergrondkleur van het tekstvak instellen. Klik op de bovenste grote kleurcirkel om de tekstkleur te kiezen via de kleurstalen of de kleurkiezer. Klik op de onderste kleurcirkel om een achtergrondkleur voor het tekstvak te selecteren. In de tekstwerkbalk moet je de optie Opvulling voor achtergrond activeren als je wilt dat de tekstachtergrondkleur zichtbaar moet zijn.

Paint is groot geworden

Kijk je naar de nieuwe mogelijkheden in Paint, dan kun je gerust zeggen dat het programma volwassen is geworden. Het is nog steeds even laagdrempelig als vroeger, maar inmiddels wel uitgerust met een AI-brein en een flink aantal nieuwe functies. Of je nu snel iets wilt knutselen of een slimme bewerking wilt uitvoeren met lagen en AI, Paint laat zien dat zelfs oude software prima meekan met de tijd. En het mooiste? Je hoeft niets te installeren of te betalen. Gewoon openen, klikken en creëren. Met of zonder AI-hulp, die keuze is aan jou!