Zoals sommige sterren onlangs op een pijnlijke manier hebben ondervonden, zijn je privébestanden niet per se veilig omdat je ze naar de cloud hebt geüpload. Computersystemen kunnen gekraakt worden, en die handige cloud kan al snel roet in het eten gooien.

Iedereen heeft gevoelige bestanden die ze graag privé willen houden: medische dossiers, liefdesbrieven, fiscale documenten, en ja, misschien zelfs een paar naaktfoto's van jezelf of een dierbare. Het probleem is dat als je bestanden eenmaal naar de cloud uploadt, je de controle over wie ze kan zien enigszins uit handen geeft.

Maar er zijn een aantal stappen die je kunt nemen om je meest persoonlijke data tegen pottenkijkers te beschermen. Er is alleen wat tijd en focus voor nodig...

Controleer de instellingen van je telefoon

Als je cloud-apps op je telefoon geïnstalleerd hebt, is de kans groot dat ze automatisch elke foto die je maakt naar de cloud uploaden. Dropbox, Google+, en iCloud doen dit standaard.

Dat klinkt eng, maar het is eigenlijk als handigheid bedoeld: Als je telefoon gewist, gestolen of kapotgemaakt wordt, heb je de foto's nog altijd online staan. Maar dit betekent dat je moet nadenken voordat je een foto maakt. Als je een afbeeldingen liever niet deelt, open dan de instellingen van je app, zoek naar 'automatische foto-uploads', en schakel deze optie uit.

En vergeet niet dat een foto die je van je telefoon verwijdert niet noodzakelijk ook meteen uit de cloud verwijderd wordt. We hebben een aantal medewerkers verschillende diensten laten testen, en Google+ bewaarde een foto in de cloud terwijl deze wel uit de galerij van de telefoon verwijderd werd. Als je wilt dat een foto voor eens en voor altijd weg is, zorg dan dat je inlogt op de clouddienst en controleer het handmatig. Verwacht niet zomaar dat alles in orde is. Controleer het gewoon even.

Versleutel je gevoelige bestanden

Natuurlijk zou je al je bestanden lokaal kunnen bewaren, maar soms moet je ze delen of op een andere manier online beschikbaar stellen. Encryptie biedt dan de beste beveiliging. Er zijn tegenwoordig veel manieren om bestanden te versleutelen, maar ik bespreek hier de drie methodes waarvan je op de hoogte moet zijn. Elke methode heeft zijn eigen kenmerken, toepassingen en beperkingen.

Eenvoudige modus: 7-Zip

7-Zip is een snelle manier om je bestanden te versleutelen in een archief. Het 7z formaat ondersteunt AES 256-bit encryptie, wat sterk genoeg is voor de meeste doeleinden. De bestanden in het archief worden versleuteld door middel van een wachtwoord.

Voor Windows, download de 7-Zip software van de website van het project. De installatie zou slechts een paar seconden moeten duren. Daarna heeft de File Explorer (Windows Explorer voor Windows 7 gebruikers) een nieuw 7-Zip submenu in het contextmenu staan.

©PXimport

Om één of meer bestanden te versleutelen, selecteer ze, klik erop met de rechtermuisknop en selecteer 7-Zip > Add to archive... In het dialoogvenster dat verschijnt, geef het archief een naam en voer een wachtwoord in om het te versleutelen. Je kunt ervoor kiezen om ook de bestandsnamen te versleutelen als je bang bent dat ze de inhoud van de bestanden onthullen.

Als je klaar bent, klik op OK en 7-Zip zal het archief aanmaken en versleutelen. Het enige wat je hoeft te doen is het archief in de cloud of in een e-mail zetten.

©PXimport

Als je een wachtwoord met iemand moet delen, moet je zorgen dat de manier waarop je dat doet ook veilig is. (En nee, een privébericht op Facebook is niet veilig.) Gebruik in plaats daarvan een versleutelde e-mail of schrijf het op een stukje papier. Als dat geen optie is, lees dan verder.

Medium modus: BitLocker

Nu TrueCrypt niet langer in ontwikkeling is, moeten Windows gebruikers BitLocker gebruiken om hun harde schijven de versleutelen. Maar BitLocker mist een belangrijke functie van TrueCrypt: de mogelijkheid om versleutelde containers te creëren voor verzamelingen bestanden (Linux gebruikers kunnen hiervoor Tomb gebruiken). BitLocker versleutelt alleen harde schijven, maar het doet dat erg goed.

©PXimport

BitLocker zal je niet helpen als je dingen in de cloud moet opslaan, maar als iemand je harde schijf in handen krijgt kan hij of zij niet zien wat erop staat. Er bestaan andere alternatieven voor TrueCrypt, maar het kan dat je moet betalen om ze te kunnen gebruiken.

Expert modus: PGP

Pretty Good Privacy, of PGP, is de gouden standaard voor encryptie online. Hoewel het enorm effectief is (zelfs de NSA kan het niet kraken), is het instellen en het gebruik van PGP ingewikkelder dan BitLocker of simpele tools zoals 7-Zip.

Windows gebruikers zouden gpg4win moeten gebruiken om met PGP encryptie te werken. Mac OS X gebruikers kunnen GPG Tools op vrijwel dezelfde manier gebruiken. Linux gebruikers moeten GnuPG gebruiken, wat in de meeste distributies beschikbaar is.

©PXimport

PGP gebruikt twee sleutels - een publieke sleutel en een geheime sleutel - om bestanden en berichten te versleutelen. Als Henk een bestand wil versleutelen dat bedoeld is voor Bert, moet hij het met Berts publieke sleutel versleutelen. Bert kan dan zijn geheime sleutel gebruiken om het bestand te decoderen. Als Henk het bestand alleen voor eigen gebruik wil opslaan moet hij het bestand versleutelen met zijn eigen publieke sleutel.

Zodra je je sleutels hebt aangemaakt, kun je bestanden of berichten versleutelen om in e-mails of de cloud te gebruiken, en je kunt zelfs Facebook berichten versleutelen.

Gebruik een goede wachtzin

Elke website vraagt om een sterk wachtwoord te gebruiken, maar helaas doet niet iedereen dat. Een wachtwoord zoals "pa$$word" is niet sterk,

. Ik houd niet eens van de term "wachtwoord" omdat het impliceert dat het slechts één woord moet zijn. En dat is vragen om problemen.

Wachtwoorden moeten lang zijn, verscheidene woorden of fragmenten bevatten en een mix van hoofdletters en kleine letters, cijfers en speciale karakters. En gebruik niet voor meerdere accounts hetzelfde wachtwoord. Bovendien moet je je wachtwoorden ongeveer om de zes maanden veranderen. Dat is heel wat om te onthouden, dus overweeg om een wachtwoordmanager te gebruiken voor al je accountgegevens.

Gebruik twee-staps authenticatie

Als je dat nog niet gedaan hebt, stel dan twee-staps authenticatie in voor elke dienst die er gebruik van maakt. Zo zorg je ervoor dat zelfs als iemand je wachtwoord heeft, ze geen toegang tot je account kunnen krijgen zonder de code die naar je telefoon wordt gestuurd.

Houd het offline

Als het een grote ramp zou zijn als een bepaald bestand openbaar wordt, dan hoort dat bestand waarschijnlijk überhaupt niet in de cloud te staan. Hoewel we regelmatig gebruikmaken van clouddiensten om onze data op te slaan, is er geen garantie dat er niet op je dienst zal worden ingebroken. Je hebt geen enkele controle over de beveiliging van cloudservers, dus als er eentje gehackt wordt kun je niet veel doen om de schade te beperken.

Bovendien moet je er maar op vertrouwen dat een clouddienst alle kopieën van je bestand van haar servers verwijdert wanneer je een bestand van je clouddienst verwijdert. Zorg dat je de servicevoorwaarden en het privacybeleid van het bedrijf goed doorneemt en begrijpt voordat je de dienst gebruikt om gevoelige informatie op te slaan. Als je na het doornemen van de servicevoorwaarden en het privacybeleid niet het gevoel hebt dat het bedrijf de beveiliging van je data vooropstelt, sla dan geen gevoelige bestanden op de dienst op.

©PXimport

Maar soms heb je toch een plek nodig om je bestanden neer te zetten. Verwisselbare media apparaten zijn een relatief veilige optie - zolang je ze niet in vreemde computers of netwerken plugt - en ze geven je meer fysieke controle over je data. Behandel het zoals je een back-up behandelt en houd het niet in je computer geplugd.

Het is niet al te moeilijk om je digitale leven privé te houden, maar het vergt wel enige inspanning. Als je je gezonde verstand gebruikt, de instellingen van je apparaten in de gaten houdt, en de beveiligingsmaatregelen gebruikt die we hier hebben besproken, zal je niet met je sexy selfies betrapt worden.

Je inloggegevens alleen met een wachtwoord beveiligen is vragen om problemen. Steeds meer diensten en apps bieden daarom tweefactorauthenticatie (2FA) aan, of ze verplichten dit zelfs. Naast een wachtwoord heb je dan een tweede factor nodig. Vaak gebruik je hiervoor je smartphone, maar wat doe je als je (tijdelijk) geen telefoon hebt?

Wachtwoorden kun je vergeten, of ze worden gehackt. Daarom is het niet handig om de toegang tot een dienst of app alleen met een wachtwoord te beveiligen. Voor meer veiligheid voeg je daar een tweede authenticatiemethode aan toe. We hebben het over het aanmelden via 2FA (tweefactorauthenticatie oftewel tweestapsverificatie).

Bij 2FA heb je naast iets wat je weet, meestal een wachtwoord, ook iets wat je 'hebt' of 'bent' nodig om in te loggen. Zo'n tweede factor is vaak een unieke, eenmalige code via een authenticator-app op je smartphone. Het kan ook een sms-code, pushmelding, hardwaresleutel of een biometrische beveiliging zijn. Zo kan een aanvaller met je wachtwoord niet binnendringen, want hij heeft ook die tweede factor nodig. Een geraden of gelekt wachtwoord is dus niet meer voldoende, wat de veiligheid verhoogt.

Smartphone

Veel 2FA-oplossingen werken via een smartphone, bijvoorbeeld met de authenticator-app van Authy, Google of Microsoft, of via sms-berichten naar je telefoon. Dit is handig, maar er zijn ook nadelen. Je hebt altijd je telefoon nodig en bij een lege batterij, verlies of diefstal kom je mogelijk niet bij je accounts. Ook al je je in een gebied zonder mobiel bereik bevindt, is het lastig of onmogelijk om een sms te ontvangen.

2FA via sms is bovendien kwetsbaar voor praktijken als sim-swapping. Hierbij zet een aanvaller jouw telefoonnummer om naar een eigen simkaart om zo sms-codes te ontvangen. Je smartphone kan ook besmet raken (via phishing) met malware. Ook daarmee kan een aanvaller andere 2FA-codes onderscheppen.

Het kan ook zijn dat je geen smartphone voor je werk hebt en dat je je privételefoon liever niet gebruikt voor werkgerelateerde 2FA-authenticaties. Je kunt er natuurlijk ook nog bewust voor kiezen om geen eigen smartphone te hebben.

Gelukkig bestaan er veilige alternatieven om je ook zonder smartphone via 2FA aan te kunnen melden, zoals de rest van dit artikel duidelijk maakt.

Lees ook: Waarom je beter geen sms voor tweestapsverificatie kunt gebruiken

Desktop-authenticator

Veel mensen gebruiken als tweede factor een eenmalige code via een authenticator-app. Daarvoor bestaan verschillende gratis mobiele apps, maar je kunt ook je desktop of laptop inzetten. Je hoeft geen virtuele Android-omgeving op te zetten met een tool als BlueStacks om zo bijvoorbeeld de mobiele Android-authenticator van Google of Microsoft te kunnen draaien. Installeer gewoon de desktopversies, zoals het Zwitserse Proton of het Zweedse Yubico.

We vertellen je in het kort hoe je hiermee bij Google aanmeldt. De procedure bij andere diensten en apps gaat op een vergelijkbare manier. Surf naar https://myaccount.google.com en open Beveiliging. Kies Tweestapsverificatie en zorg dat deze is ingeschakeld. Klik bij tweede stap op Authenticator en daarna op Authenticator instellen. Er verschijnt een QR-code, maar voor je desktop-app klik je op Kun je de code niet scannen. Je krijgt nu de nodige gegevens om de geheime sleutel (zie kader Werking digitale token) handmatig in te voeren.

Als je dit in je authenticator-app hebt ingesteld (zie de alineaProton Authenticator), klik je op Volgende en voer je de code in die de app genereert. Je kunt nu definitief tweestapsverificatie bij Google aanzetten. Bij de volgende aanmeldingen voer je nu voortaan naast je wachtwoord ook de gevraagde code in.

Proton Authenticator

We nemen Proton Authenticator voor Windows als voorbeeld (ook beschikbaar voor macOS en Linux). De installatie bedraagt slechts enkele muisklikken. Start daarna de app start op en klik op Create new code. Vul bij Title bijvoorbeeld Google account in en plak de sleutel van 32 tekens in het veld Secret.

Bij Issuer kun je Google opgeven. Via Advanced options pas je eventueel instellingen aan als de dienst specifieke eisen heeft voor het aantal cijfers (standaard 6), tijdsinterval (standaard 30 seconden), algoritme (standaard SHA1) of type (standaard TOTP, maar kies STEAM voor het Steam-gameplatform van Valve). Klik op Save code om de code toe te voegen.

Via het tandwielpictogram kun je onder meer je codes back-uppen, exporteren, importeren en ook synchroniseren tussen apparaten via een gratis Proton-account. Na het aanmaken verschijnt de code in het hoofdvenster, met een geanimeerd pictogram dat de resterende geldigheidsduur toont. Je hoeft deze code nu maar bij de juiste dienst in te vullen als tweede factor, naast je wachtwoord.

©TvD | ID.nl

TOTP-wachtwoordmanager

Wachtwoorden zijn vooralsnog niet verdwenen (zie ook kader Zonder wachtwoord) en daarom is een wachtwoordmanager aan te raden. Zo hoef je al je wachtwoorden niet zelf te onthouden, voorkom je dat je ze achteloos noteert en vermijd je te veel dezelfde of simpele varianten.

Enkele wachtwoordmanagers ondersteunen ook TOTP-codes voor 2FA, zodat je geen aparte authenticator-app nodig hebt. Gratis opties voor Windows-desktop zijn onder meer Bitwarden en KeePassXC.

We nemen KeePassXC als voorbeeld, dat ook voor macOS en Linux beschikbaar is. Je installeert de tool met enkele muisklikken. Bij de eerste start klik je op Database aanmaken, voer je een naam en eventueel een omschrijving in. Klik daarna op Doorgaan. Laat de instellingen gerust ongewijzigd en klik op Doorgaan. Geef een sterk hoofdwachtwoord in (twee keer) en bevestig met Gereed. Kies een locatie voor de database en klik op Opslaan.

Voer in het hoofdvenster de accountgegevens in, zoals Titel, Gebruikersnaam, Wachtwoord en URL, en bevestig met OK. Het item wordt toegevoegd. Klik er met de rechtermuisknop op, kies TOTP / TOTP instellen en vul de Geheime sleutel in. Pas via Aangepaste instellingen eventueel de parameters aan en bevestig met OK. Om de TOTP-code te zien, kies je TOTP / TOTP (QR code) weergeven in het contextmenu.

Je kunt ook de KeePassXC-browserextensie downloaden en installeren om je online wachtwoorden en TOTP-codes automatisch in de browser in te vullen.

Hardwaresleutel

In plaats van een digitale sleutel kun je ook een fysieke hardwaresleutel gebruiken als tweede factor. Zo'n sleutel is extra veilig omdat deze via internet niet kan worden gekopieerd of gestolen. Ook phishers maken nauwelijks kans, want de sleutel is gekoppeld aan de originele website-url van de dienst. Zelfs als iemand je sleutel heeft, blijft je wachtwoord nodig en vaak ook een pincode of biometrie om de sleutel te gebruiken. Bij verlies rest meestal alleen een alternatieve tweede factor, zoals een TOTP-code of back-upcodes (zie hieronder), tenzij je een reservesleutel hebt.

We nemen als voorbeeld een YubiKey 5 NFC USB-A van Yubico (circa 60 euro). Dit kan ook een ander merk of type zijn, zoals Feitian, Nitrokey of SoloKeys. Ga in Windows 11 naar Instellingen, kies Accounts / Aanmeldingsopties en selecteer Beveiligingssleutel / Beheren. Plaats de sleutel in de pc en activeer deze. Klik op Toevoegen bij Pincode voor beveiligingssleutel. Je kunt ook de Yubico Authenticator downloaden die ook beschikbaar is voor macOS en Linux. Ga door met installeren en start als administrator op. Open nu Passkeys, klik op Set PIN, voer tweemaal een pincode in en klik op Save.

We nemen opnieuw Google als voorbeeld, waar je inmiddels tweestapsverificatie hebt ingeschakeld. Op de webpagina van je Google-account open je Beveiliging en klik je op Toegangssleutels en beveiligingssleutels. Kies + Toegangssleutel maken, klik op Ander apparaat gebruiken, selecteer Beveiligingssleutel en klik op Volgende en daarna op OK (twee keer). Voer de pincode van de sleutel in, bevestig met OK en activeer de sleutel. Deze is nu bruikbaar als tweede factor.

Back-upcodes

We hebben nu al twee methoden om ons via een desktop-pc of laptop bij 2FA aan te melden: digitale TOTP-codes en een hardwaresleutel. Heb je ook een toegangssleutel, bijvoorbeeld gekoppeld aan je Windows Hello-inlogmethode, dan zijn het er zelfs drie opties. Al is dit eigenlijk geen klassieke 2FA maar een methode zonder wachtwoord (zie kader Zonder wachtwoord).

De meeste diensten die 2FA ondersteunen, bieden ook back-upcodes aan, hoewel deze eigenlijk bedoeld zijn als noodingreep. We raden je in elk geval aan deze te genereren of te downloaden en offline te bewaren, bijvoorbeeld in een kluis of andere water- en brandveilige plek. Laat ze zeker niet rondslingeren en deel ze nooit digitaal.

Voor je Google-account bijvoorbeeld werkt dit als volgt. Meld je opnieuw aan op je accountpagina, open Beveiliging, scrol naar beneden en klik op Back-upcodes en daarna op Back-upcodes genereren. Google maakt direct tien codes aan die je kunt downloaden en/of afdrukken. Dit is meestal voldoende om problematische aanmeldingen op te lossen. Je kunt op elk moment weer tien nieuwe codes aanmaken, waarmee de vorige tien codes automatisch ongeldig worden.

Je kent het wel: je wil iets online bestellen of even het saldo op je rekening checken. En dan komt het: je moet inloggen. Maar, wat was ook al weer het wachtwoord? De geboortedatum van je partner, de laatste twee cijfers van je postcode in combinatie met je lengte? Voor je het weet druk je weer op de knop 'Wachtwoord vergeten'... Dat kan makkelijker.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Ons brein is er niet voor gemaakt om voor vijftig verschillende sites unieke codes te onthouden. En juist daarom zijn wachtwoordmanagers de laatste jaren zo populair geworden. In dit artikel kijken we eens goed naar de oplossing van Bitdefender. Ze zijn wereldberoemd om hun antivirus, maar kunnen ze ook zorgen dat jij nooit meer buitengesloten wordt bij je eigen accounts?

Waarom een wachtwoordmanager?

Laten we eerlijk zijn, de meeste mensen gebruiken nog steeds overal hetzelfde wachtwoord, of een kleine variatie daarop. Of ze schrijven het ergens op. Dat voelt misschien wel veilig, tot je beseft hoe lek het internet soms kan zijn of dat je net dat boekje kwijtraakt.

Met een wachtwoordmanager zoals Bitdefender SecurePass password manager los je dat probleem voor een groot deel op. Die fungeert als een onzichtbare butler die je helpt met de wachtwoorden invullen, ook al is het misschien lastig of spannend om alles zomaar uit handen te geven. Je installeert de software op je eigen computer en je telefoon, en je bedenkt één heel sterk hoofdwachtwoord. Dat is de enige die je nog hoeft te onthouden.

Zodra je die invoert, gaat de kluis open en regelt Bitdefender de rest. Als je dan naar Facebook of je favoriete webshop gaat, ziet het programma dat je wil inloggen en vult het de velden voor je in. Je hoeft niet meer te typen, niet meer te denken en vooral niet meer te stressen. Het mooie is dat het programma je ook meteen helpt bij het aanmaken van wachtwoorden voor nieuwe accounts. In plaats van dat jij weer moet gaan nadenken over een code met een uitroepteken en een cijfer, genereert de software gewoon een onmogelijk te kraken reeks tekens uit en slaat deze direct op. En jij ziet het wachtwoord niet eens, en dat hoeft ook niet, want de software onthoudt het voor je.

En ben je bang dat je misschien ook het hoofdwachtwoord niet meer weet? SecurePass genereert ook nog een digitale herstelsleutel die je in het allerergste geval dan kunt inzetten om in te loggen. Die herstelsleutel bewaar je bij voorkeur op een andere plek dan je smartphone of computer, of print je uit en sla je op in een kluis.

Lokaal opgeslagen: veilig!

Het blijft een raar idee: al je wachtwoorden bij één bedrijf parkeren. Wat als zij gehackt worden? Dan ligt alles op straat, toch? Nou, gelukkig zit dat bij Bitdefender wel goed in elkaar. De versleuteling van je wachtwoorden gebeurt namelijk lokaal op jouw eigen apparaat, nog voordat het via het internet naar hun servers wordt gestuurd. Jouw hoofdwachtwoord is de sleutel die die versleuteling ongedaan maakt. Omdat Bitdefender jouw hoofdwachtwoord niet heeft (en ook nergens opslaat), kan niemand bij jouw gegevens; ook niet in geval van een lek of hack.

Maar omdat Bitdefender jouw wachtwoord nergens hebben opgeslagen, niet hebben, kunnen ze je ook niet helpen als je het vergeet. Er is geen "wachtwoord vergeten" optie voor je hoofdwachtwoord. Je krijgt bij het installeren alleen die speciale herstelcode. Die moet je echt uitprinten of op een veilige plek bewaren, want als je je hoofdwachtwoord kwijt bent én die herstelcode, dan ben je echt de pineut en kom je je kluis nooit meer in.

Hoe werkt het in de praktijk?

Bitdefender SecurePass installeer je als app op een Android- of iOS-toestel, en is beschikbaar als browser-add-on voor de Windows- en MacOS-versies van Chrome, Edge, Firefox en Safari.

Veiligheid is leuk, maar als de software lastig is in gebruik, gooi je het er na een week weer vanaf. Gelukkig heeft Bitdefender goed gekeken naar hoe mensen surfen en software gebruiken. De interface oogt fris voor zowel de browser-extensie als de app op je telefoon. Wat vooral fijn is, is de synchronisatie. We leven in een tijd waarin je 's ochtends op je telefoon zit, overdag op een laptop werkt en 's avonds misschien met een tablet op de bank hangt. Als je op je laptop een nieuw wachtwoord aanmaakt voor Netflix, wil je niet op je telefoon die hele rits tekens moeten overtypen.

Je hebt daardoor toegang tot alle accounts zonder dat je overal moet nadenken over wat de gebruikersnaam of het wachtwoord ook echt precies was: makkelijk en handig dus!

Het meeste werk gebeurt via een extensie in je browser (via het icoontje rechtsboven in de browser) of via de app op je telefoon. Bitdefender synchroniseert dit razendsnel. Zodra je iets opslaat op het ene apparaat, is het vrijwel meteen beschikbaar op het andere. Daarnaast doet het meer dan alleen wachtwoorden. Je kunt er ook notities in kwijt die niemand mag zien

Ook is het handig dat je een of meerdere betaalkaarten en creditcards kunt toevoegen. Iedere keer dat je op een betaalpagina komt, laat Bitdefender je een scherm zien waarop je kunt aangeven welke opgeslagen creditcard je wil gebruiken. Na de selectie vult Bitdefender automatisch alle creditcardgegevens in en kun je de bestelling afmaken.

Gebruik je slechte of makkelijk te raden wachtwoorden, dan is er een beveiligingsscan die ten eerst kijkt of je geen zwakke wachtwoorden hebt gebruikt, maar ook op het dark web op de achtergrond scant naar gelekte gegevens. Je krijgt dan direct de tip om je wachtwoord direct aan te passen.

Tot slot

Als we alles op een rijtje zetten, is Bitdefender SecurePass een goede keuzae als je geen zin hebt in een lastig te beheren omgeving . Voor de gemiddelde gebruiker is dit precies wat je zoekt. Het doet wat het moet doen: het beveiligt je gegevens muurvast en haalt de frustratie van het inloggen weg. Vooral als je al gebruikmaakt van de antivirus van Bitdefender, is dit een logische toevoeging die naadloos in je bestaande pakket past. Het is misschien even wennen om de controle uit handen te geven, maar als je eenmaal gewend bent aan het feit dat je nooit meer een wachtwoord hoeft te onthouden, wil je nooit meer terug.