Wellicht heb je het weleens gemerkt: na een nieuwe installatie start Windows meestal opvallend sneller op dan wanneer je de pc al een tijdlang gebruikt. Windows opnieuw installeren is een ingrijpende oplossing. Het opstartproces laat zich gelukkig ook met minder drastische technieken optimaliseren.

Dat een computersysteem tussen het indrukken van de startknop en het verschijnen van het bureaublad druk bezig is met allerlei essentiële taken, zal veel gebruikers wellicht matig boeien. Immers, het belangrijkste is dat het opstartproces (ook wel bootproces) zo min mogelijk tijd in beslag neemt.

Echter, hoe beter je weet wat er allemaal gebeurt, des te doordachter je in dat proces kunt ingrijpen om het sneller of stabieler te laten verlopen. Opstartoptimalisatie dus.

01 Opstarttijd meten

Om te weten hoeveel tijd je met dergelijke ingrepen bespaart, kun je natuurlijk telkens de duur van het opstartproces met een stopwatch meten. Of je maakt het je gemakkelijk en installeert een gratis tool als BootRacer. Die legt precies vast hoelang het opstarten duurt.

BootRacer deelt dit proces in vier opeenvolgende fases op: Pre-boot, Windows Boot, Password Timeout en Desktop. De eerste fase (Pre-boot) speelt zich vooral op BIOS-niveau af en kan niet door Bootracer worden gemeten. Met de derde fase (Password Timeout) houdt Bootracer bewust geen rekening: tijdens deze fase wacht Windows op het invoeren van je wachtwoord.

Het is mogelijk deze wachttijd compleet uit te schakelen: open het venster van Gebruikersaccounts via het commando control userpasswords2 (XP) of netplwiz (Windows 7/8) en verwijder het vinkje bij Gebruikers moeten een gebruikersnaam en wachtwoord opgeven om deze computer te kunnen gebruiken. Dat kan handig zijn als je de enige gebruiker bent, maar brengt wel beveiligingsrisico's met zich mee.

©PXimport

Meten is weten: hoelang duurt het opstarten?

De overige twee fases laat Bootracer wél meetellen voor het berekenen van de opstarttijd: enerzijds de systeeminitialisatie die vooral bestaat uit het laden van stuurprogramma's en het opstarten van services (Windows Boot), anderzijds het voorbereiden van het bureaublad en het uitvoeren van programma's die automatisch mee opstarten (Desktop).

Overigens is deze voorstelling een vereenvoudiging van het opstartproces: de werkelijkheid blijkt wat complexer, zoals we verder zullen zien.

©PXimport

Ben je de enige gebruiker, dan kun je Windows ook laten doorstarten zonder inloggegevens in te voeren.

02 Mee-eters beperken (1)

We focussen ons eerst op de ingrepen die doorgaans het meeste tijdwinst opleveren tijdens het opstarten van het systeem: het uitschakelen van niet-noodzakelijke services en van overbodige programma's. We beginnen bij de laatste. Die brengt Windows zelf mooi in kaart: in Windows XP/7 zorgt het programma Systeemconfiguratie daarvoor (voer het commando msconfig uit vanuit het Windows-startvenster), in Windows 8 klop je aan bij het Windows Taakbeheer (druk op Ctrl+Shift+Esc).

In beide gevallen open je vervolgens het tabblad Opstarten: je krijgt nu de programma's te zien die standaard opstarten samen met Windows. In Windows 8 vertelt de kolom Invloed op opstarten je bovendien hoeveel impact elk programma ongeveer heeft op de duur van het opstartproces. Programma's die je niet (langer) nodig acht, schakel je eenvoudigweg uit door het vinkje te verwijderen (Windows XP/7) of via het contextmenu (Windows 8).

Mocht je achteraf toch op je beslissing willen terugkomen: het vinkje terugplaatsen of Inschakelen kiezen in het contextmenu is snel gebeurd.

©PXimport

Niet alle programma's hoeven standaard met Windows mee op te starten.

03 Mee-eters beperken (2)

De grote vraag is natuurlijk: welke items zijn wenselijk en welke zet je beter op non-actief? We kunnen ons voorstellen dat dit niet altijd even duidelijk is. Door online even te zoeken naar de naam van het item, ben je meestal al een heel eind op weg. Bij voorkeur raadpleeg je hierbij meerdere bronnen. Je kunt ook rechtstreeks surfen naar sites als shouldiblockit.com, iamnotageek.com of ct.link.ctw.nl/plb waar je telkens gericht kunt zoeken.

Bij merkcomputers waarop Windows is voorgeïnstalleerd, wordt frequent ook allerlei extra software vooraf geïnstalleerd. Ook deze zogeheten bloatware kan het opstartproces sterk vertragen. De gratis tool PC Decrapifier is er specifiek op gericht dergelijke overtollige programma's van je systeem te verwijderen. Ga je hiermee aan de slag, dan kies je veiligheidshalve wel eerst voor Create Restore Point.

©PXimport

Sommige sites bevatten een uitgebreide bibliotheek met informatie over programma's die standaard opstarten.

04 Services beperken (1)

Wanneer je in de Systeemconfiguratie (msconfig) het tabblad Services opent (en dat geldt ook voor Windows 8 in het Taakbeheer) dan merk je in de kolom Status dat ook heel wat services op de achtergrond actief zijn.

Overbodige services uitschakelen zorgt niet alleen voor een kortere opstarttijd, er worden ook minder systeembronnen aangesproken. Meer nog dan bij externe programma's is het deactiveren van services een delicate operatie. Immers, wanneer je de verkeerde services uitschakelt kan Windows of bepaalde software instabiel worden. Onderaan het tabblad Services kun je alvast een vinkje plaatsen bij Alle Microsoft-services verbergen: de kans is namelijk klein dat je één van die services wil uitschakelen.

Het volstaat weliswaar om een vinkje te plaatsen naast een gewraakte service, maar eigenlijk is msconfig hiervoor niet het aangewezen programma. Je opent hiervoor beter het ingebouwde servicebeheer.

©PXimport

De Systeemconfiguratie is zeker niet de beste tool voor servicebeheer.

05 Services beperken (2)

De module voor servicebeheer bereik je door services.msc in het startmenu van Windows (XP/7) of in het startscherm van Windows 8 in te tikken. In deze module krijg je niet alleen meer services te zien, je krijgt bovendien een beschrijving van elke service.

Om een service (tijdelijk) op non-actief te zetten open je het contextmenu (rechtermuisknop), kies je Eigenschappen en stel je het Opstarttype in op Uitgeschakeld. Merk op dat je hier ook Automatisch (vertraagd starten) kunt kiezen: de service wordt dan pas opgestart nadat het bureaublad is verschenen, standaard twee minuten na het opstarten van de laatste automatische service. Hierdoor heeft de service niet langer impact op de eigenlijke opstartprestaties. Windows Update is bijvoorbeeld een service die standaard vertraagd opstart.

Open hier zeker ook het tabblad Afhankelijkheden: je ziet dan welke andere services desgewenst van de (goede werking van de) geselecteerde service afhangen, zodat je niet ongewild ook die services uitschakelt.

Twijfel je alsnog welke services je al dan niet veilig kunt uitzetten, dan kun je altijd nog terecht op het web. Bezoek voor Windows XP dit adres en voor Windows 7 kun je hier terecht op. Dezelfde site bevat ook uitgebreide aanbevelingen voor Windows 8 en voor Windows 8.1.

©PXimport

Eventueel laat je de service wat later opstarten, zodat die de eigenlijke opstarttijd niet beïnvloedt.

06 Het opstartproces

We zeiden het al: het opstartproces is een complex gebeuren en de voorstelling die BootRacer (zie stap 1) maakt, is sterk vereenvoudigd. De afbeelding ##locatie## geeft al veel beter de werkelijkheid weer.

De beste tool om alle belangrijke fases (uit de OS initialisatie) te kunnen volgen, is de Windows Performance Toolkit. Daarover lees je meer in het kader 'Windows Performace Toolkit'. Het kan echter ook met minder inspanning van je kant. In de logboeken legt Windows namelijk allerlei detailinformatie vast over het opstartproces. Zo kom je hier te weten welke onderdelen er voor vertraging zorgen.

Voer het commando eventvwr.msc uit (in het Windows-startmenu of het startscherm) en open achtereenvolgens Logboeken (lokaal) / Logboeken Toepassingen en Services / Microsoft / Windows / Diagnostics-Performance / Operational. In het middenpaneel klik je vervolgens de kolomtitel Gebeurtenis-id aan en focus je je vooral op de id's 101, 102 en 103 (telkens met als taakcategorie: Controle van opstartprestaties). Klik de gebeurtenissen met deze id's aan terwijl je in het paneel eronder het tabblad Details geopend houdt.

Bij TotalTime lees je telkens de laad- of starttijd (in milliseconden) af. Let ook op het veld DegradationTime, dit geeft aan hoeveel langer dan normaal de opstart van dit onderdeel duurde. Blijkt dat een eenmalige vertraging, dan is er wellicht niets aan de hand (dat zou bijvoorbeeld aan een automatische update van dat onderdeel kunnen liggen), maar bij repetitieve vertragingen doe je er wellicht goed aan dit onderdeel nader te onderzoeken of eventueel uit te schakelen (zoals uitgelegd in de vorige stappen).

©PXimport

Het opstartproces is complexer dan je in eerste instantie zou denken.

Windows Performance Toolkit

Een van de meest geavanceerde tools om het opstartproces van Windows in kaart te brengen is de Windows Performance Toolkit (Windows Vista/7/8). Het programma is een onderdeel van de Windows Software Development Toolkit (en hier voor Windows 8). Selecteer tijdens de installatie het onderdeel Windows Performance Toolkit. Interessant is het opdrachtregelcommando xbootmgr, dat je als administrator uitvoert.

Laat je dit commando volgen door -help, dan krijg je meteen een overzicht van alle parameters. In principe volstaat het xbootmgr trace boot uit te voeren om de pc te laten herstarten en het bootproces te traceren. Het resultaat komt terecht in het bestand boot_BASE+CSWITCH_1.etl, in de map van waaruit je de opdracht had uitgevoerd. Met behulp van Performance Analyzer, eveneens onderdeel van de toolkit, laat je dit traceerresultaat dan grafisch uittekenen, waarna je inzoomt op de gewenste items.

Analyseer je de traceerdata liever in tekstuele vorm, dan zet je het opdrachtregelcommando xperf in, bijvoorbeeld met de volgende parameters: xperf -i -o .

07 BIOS optimaliseren

De eerste fase van het opstartproces laat zich het makkelijkst samenvatten als 'BIOS-initialisatie'. Tijdens deze fase worden de aanwezige apparaten geïdentificeerd en geïnitialiseerd, standaard gevolgd door een Power-On Self-Test (POST). Detecteert die een geldige systeemschijf, dan wordt de bijhorende bootrecord ingelezen, waarna Windows Boot Manager (bootmgr) en winload.exe de verdere opstart van het besturingssysteem op zich nemen.

Heel veel kun je niet doen om deze fase te versnellen. Belangrijk is dat je alle hardwarecomponenten van de recentste firmware voorziet: raadpleeg daartoe de bijhorende handleidingen op de websites van de producenten. Toch doe je er goed aan ook even je systeem-BIOS te controleren. Hoe je precies het configuratiescherm van het BIOS opent, hangt af van je besturingssysteem en van de opstartmodus (zie ook het kader 'BIOS versus UEFI'). Welke opties precies beschikbaar zijn binnen het BIOS, hangt tevens samen met de fabrikant en de versie.

Zo selecteer je bij een 'klassiek' BIOS bij voorkeur een optie als Quick Boot of Quick Power On Self Test, zodat het systeem minder tijd verliest aan de POST-fase. Verder, om ervoor te zorgen dat het BIOS zo snel mogelijk het opstartmedium vindt, stel je de opstartvolgorde zo in dat de pc het eerst van je harde schijf probeert te starten. Je doet er tevens goed aan ongebruikte hardwarecomponenten in het BIOS voor zover mogelijk uit te schakelen. Op internet tref je vaak nog de tip aan om in het BIOS de autodetect-functie voor harde schijven uit te schakelen, weliswaar nadat je de gedetecteerde waarden had genoteerd en die bij 'manual' hebt ingevuld. Wij twijfelen aan het nut en hebben hierbij op onze testsystemen geen verschil in tijd kunnen vaststellen.

Start je systeem op in UEFI-modus, dan is de opstarttijd normaliter merkbaar korter dan via de klassieke BIOS-modus, zeker wanneer in de UEFI-instellingen de optie Fast Boot of Ultra Fast Boot geactiveerd is. Niet alle systemen blijken daar echter goed mee overweg te kunnen.

©PXimport

Laat je systeem standaard het eerst van harde schijf starten.

BIOS versus UEFI

Tegenwoordig zijn er twee modi waarin je je computersysteem kunt opstarten, nog voor het eigenlijke besturingssysteem aan de beurt is: het klassieke BIOS (Basic Input Output System) en de UEFI (Unified Extensible Firmware Interface).

De laatste is veel uitgebreider dan het oude BIOS en is eigenlijk een mini-OS op zich. Microsoft verplicht de fabrikanten de UEFI-modus te activeren op systemen waarop Windows 8 is voorgeïnstalleerd (hoewel dat eigenlijk alleen maar noodzakelijk is als je systeempartitie op een schijf van meer dan 2 TB staat).

Het configuratiescherm van het BIOS of de UEFI roep je meestal op door middel van een speciale toets, zoals Delete of F2. Het is echter ook mogelijk vanuit (een voorgeïnstalleerde) Windows 8 naar de UEFI-configuratie te gaan. Roep de Charms op en kies achtereenvolgens Instellingen / Pc-instellingen wijzigen / Algemeen / Nu opnieuw opstarten / Problemen oplossen / Geavanceerde opties / UEFI Firmware instellingen / Opnieuw opstarten.

©PXimport

Via de geavanceerde opties geraak je in Windows 8 ook tot bij de UEFI-configuratie.

Dualboot

Heb je meerdere besturingssystemen op je pc, dan krijg je een opstartmenu te zien. Standaard wacht zo'n menu dertig seconden op je keuze. Let je even niet op, dan duurt het opstarten dus zomaar een halve minuut langer.

Dat vermijd je beter, met name wanneer je toch meestal met hetzelfde besturingssysteem opstart. Druk op de Windows-toets+Pause (of rechtsklik op Computer / Eigenschappen) en kies Geavanceerde systeeminstellingen in het linkerpaneel. Klik vervolgens op de onderste knop Instellingen. Kies het gewenste standaardbesturingssysteem, plaats een vinkje bij Lijst met besturingssystemen en vul (bijvoorbeeld) 3 seconden weergeven in, in plaats van 30. Bevestig de wijziging met tweemaal OK.

Een handige tool is nog iReboot. Na installatie klik je het pictogram in het Windows-systeemvak met de rechtermuisknop aan en plaats je een vinkje bij Reboot on Selection. Je hoeft dan voortaan slechts in dit snelmenu aan te geven met welk besturingssysteem je de pc wil herstarten. Je zult merken: vooral in combinatie met Windows 8 zorgt dat voor merkbare tijdswinst.

©PXimport

Verkort de wachttijd van je (dual)bootmenu.

Vergeet je voldoende voorraden in te slaan in huis? Vind je te vaak voedsel in de koelkast waarvan de houdbaarheid verstreken is? Heb je moeite om huishoudelijke taken te plannen? Met Grocy heb je een oplossing om je huishouden te beheren. Het programma is gratis, webgebaseerd en eenvoudig op je eigen thuisserver te installeren.

Bedrijven beheren hun voorraden en taken doorgaans met ERP-software (Enterprise Resource Planning) om alles in goede banen te leiden. In de meeste huishoudens gebeurt dit ad hoc of met de hulp van een boodschappen-app. Maar toch kan het nuttig zijn om specifieke software te gebruiken om je huishoudelijke voorraden en taken te optimaliseren.

Een van die oplossingen is Grocy, dat op de website wordt omschreven als ‘ERP beyond your fridge’. De naam Grocy verwijst naar groceries (Engels voor boodschappen), en de focus ligt op het beheer van je boodschappen en voorraden in je koelkast en andere plaatsen in huis. Maar het gaat verder: je kunt er ook je huishoudelijke taken mee inplannen en handleidingen van huishoudelijke apparaten bij de hand houden.

1 Grocy installeren

Grocy installeer je op je eigen server. Hoewel er ook een Windows-desktopprogramma voor bestaat (Grocy Desktop) is het voordeel van de serverversie dat je er toegang tot hebt vanaf al je apparaten, ook je tablet of smartphone. Dat is handig wanneer je in huis met taken bezig bent en even snel op je mobiele apparaat iets wilt opzoeken of aanpassen. Grocy heeft ook een mobiele app die met je eigen server verbindt.

Het team van LinuxServer.io biedt een Docker-image aan om Grocy op je server te draaien.

Maak op je Linux-server een bestand compose.yml aan met de volgende inhoud:

Wijzig /path/to/grocy/config naar het pad op je Linux-server waar je de data van Grocy wilt plaatsen. Voer dan in dezelfde directory als waarin je het bestand compose.yml hebt opgeslagen dit commando uit:

Dat downloadt het image en start de container.

Op de website vind je ook een live-demo.

2 Aanmelden en instellingen

Surf nu naar http://ip-adres:9283, waarbij je in plaats van ip-adres het werkelijke interne ip-adres van je Linux-server gebruikt. In het aanmeldvenster log je in met gebruikersnaam admin en wachtwoord admin. Daarna krijg je een Stock overview met 0 producten te zien, maar het is aanbevolen om eerst het standaardwachtwoord te wijzigen. Doe dat door bovenaan rechts op de gebruikersnaam admin te klikken en dan Change password.

Je kunt daarna meerdere gebruikers aanmaken voor alle gezinsleden, die je elk specifieke rechten kunt geven. Het is ook nuttig om voor verschillende apparaten verschillende gebruikers aan te maken. Je kunt immers per gebruiker enkele instellingen aanpassen in het menu dat onder het icoontje naast de gebruikersnaam opent. Stel bijvoorbeeld bij een gebruiker voor een tablet in de keuken in dat het scherm aanblijft, zodat de tablet niet in slaapmodus gaat terwijl je je handen vol hebt. Overigens kun je de taal naar Nederlands wijzigen via het icoontje van de moersleutel rechtsboven en dan User settings te kiezen.

Indien gewenst stel je Grocy voor individuele gebruikers specifieke rechten in.

3 Locaties en hoeveelheidseenheden

Voordat je de virtuele voorraad kunt vullen, is het nodig om een aantal basisgegevens in te vullen. Klik hiervoor links op Beheer masterdata. Maar voordat je producten kunt aanmaken, dien je eerst locaties en hoeveelheidseenheden te definiëren. Locaties zijn fysieke locaties in je huis. Dat kunnen kamers zijn (keuken, berging, kelder), maar je kunt het zo specifiek maken als je wilt, bijvoorbeeld voorraadkast, snoepkast of theehoekje. Het is aanbevolen om sowieso locaties aan te maken voor je koelkast en diepvries, omdat de houdbaarheid van producten die hier in- en uitgaan speciale aandacht vereist. Klik dus links op Locaties en dan bovenaan op Toevoegen. Maak zo een voor een de benodigde locaties aan. Vink zeker Is diepvries aan bij je diepvries.

Bij Hoeveelheidseenheden vul je alle eenheden van hoeveelheden in voor producten die je koopt. Denk daarbij aan een fles, pak, blik, brik, stuk, sneetje, milliliter, gram enzovoort. Het is mogelijk om pas naar gelang je producten toevoegt hier eenheden te definiëren, maar maak alvast enkele algemene aan.

Je kunt ook Productcategorieën aanmaken. Dit is niet strikt noodzakelijk, maar door producten aan categorieën toe te kennen, heb je bijvoorbeeld altijd een overzicht van wat je op het gebied van fruit, snoep, deegwaren enzovoort in huis hebt. Ook Winkels zijn optioneel. Je kunt hiermee de prijsgeschiedenis van producten in verschillende winkels volgen.

Definieer in Grocy de locaties waar je producten bijhoudt.

4 Producten definiëren

Om een product te definiëren, klik je links, nog altijd onder Beheer masterdata, op Producten en dan bovenaan op Toevoegen. Je ziet nu een heleboel velden om in te vullen, waarvan de meeste optioneel zijn; de verplichte velden zijn rood-omkaderd. Voor iets eenvoudigs als een wc-rol hoef je alleen maar de naam in te voeren, de standaardlocatie en de eenheden voor de voorraad, aankoop, verbruik en voor prijzen. Die drie laatste zijn standaard hetzelfde als de eenheid voor de voorraad. Je kunt ook een afbeelding uploaden.

Van de optionele velden is Minimale voorraadhoeveelheid heel handig. Hierin voer je in hoeveel je altijd van het product in huis wilt hebben, gerekend in de voorraadeenheid. Als je voorraad onder dit aantal komt, toont Grocy het product in een andere achtergrondkleur in je voorraad. Klik tot slot op Opslaan en doorgaan, waarna je optioneel een streepjescode voor het product kunt toevoegen en specifieke conversies van hoeveelheden, zoals hoeveel gram per pak. Klik daarna op Opslaan en terugkeren naar producten.

Een product heeft diverse mogelijke eigenschappen.

5 Producten aankopen en verbruiken

Zodra een product aan de masterdata is toegevoegd, kun je aankopen van dit product hier registreren. Klik links op Aankoop (ditmaal niet meer onder Beheer masterdata), kies het product of klik op het icoontje om de streepjescode te scannen. Vul de hoeveelheid en de eenheid in en eventueel een vervaldatum. Gaat het om een product zonder vervaldatum, vink dan Verloopt nooit aan. Als je het product daarna op meerdere locaties wilt opslaan, kun je een deel van je voorraad verplaatsen door links op Overdragen te klikken.

Een product verbruiken doe je door links op Verbruiken te klikken. Je kiest het product en eventueel de locatie waaruit je het verbruikt. Daarna klik je op OK om het uit de voorraad te halen of Markeer als geopend om het te openen. Het zit dan nog altijd in je voorraad, maar voor producten met een houdbaarheid na opening begint de termijn nu te tellen. Je kunt ook aangeven dat je het product uit je voorraad haalt omdat het bedorven is of een specifiek voorraaditem selecteren wanneer je er enkele met meerdere vervaldatums hebt, of geopende en nog niet geopende.

Wanneer je een product verbruikt, past Grocy je voorraad aan.

6 Minder verspilling

Als je van al je voeding, cosmetica en andere producten met houdbaarheidsdatum de juiste gegevens bijhoudt in Grocy, krijg je in de voorraad altijd duidelijk te zien welke producten over datum zijn en welke binnen vijf dagen verlopen. Zo kun je op tijd die producten gebruiken zodat je ze niet hoeft weg te gooien.

Ook de producten die te weinig in voorraad zijn, krijgen een andere achtergrondkleur in de voorraad, zodat je ziet welke producten je moet aanvullen. In Boodschappenlijst kun je zelfs met één klik op een knop al die producten aan je boodschappenlijstje toevoegen, en met andere knoppen de producten die over datum zijn. Je kunt ook handmatig nog andere producten aan je boodschappenlijstje toevoegen.

Alle producten worden overigens per productcategorie getoond voor wat meer overzicht. Doe je uiteindelijk je boodschappen, dan kun je de aangekochte producten onmiddellijk in het lijstje afvinken om ze aan je voorraad toe te voegen.

Je voorraad geeft je een onmiddellijk overzicht van wat je eerst moet verbruiken en aankopen.

7 Gerelateerde producten

Wanneer je een product aanmaakt, kun je dit ook linken aan een ‘parent product’. Dat is handig als je bijvoorbeeld verschillende soorten, merken of hoeveelheidsverpakkingen van een product hebt die elk een eigen barcode hebben, terwijl het voor je voorraad of recepten niet uitmaakt welk van die producten je kiest. Stel dat je altijd drie repen chocola in je voorraad wilt hebben, maar het niet uitmaakt of het pure chocolade of melkchocolade is, dan kies je bij die twee laatste de chocolade als ‘parent product’.

Of stel dat je soms een pak van zes eieren koopt en soms een pak van twaalf. Dan definieer je een product ei, en twee producten 6 eieren en 12 eieren die naar het product ei verwijzen als ‘parent product’. Als voorraadeenheid neem je bij die twee laatste stuk, want je slaat eieren per stuk op. Als aankoopeenheid neem je echter doos, want je koopt die producten per doos.

Als je dit product opslaat, kun je onder de streepjescode ook hoeveelheidseenheid-conversies instellen voor dit product, waarin je dan instelt dat een doos uit zes stuks bestaat. En als je dan bij ei hebt gedefinieerd dat je altijd zes eieren wilt hebben en dan een doos van twaalf koopt en er zeven uit verbruikt, wordt er in je voorraad getoond dat je nog vijf eieren hebt en je de voorraad moet aanvullen.

Definieer een doos eieren met verwijzing naar het product ‘ei’.

8 Recepten

Het is ook mogelijk om recepten aan Grocy toe te voegen. Je geeft het recept een naam en vult het aantal porties in. Beschrijf de bereiding in het tekstveld en klik dan op Opslaan en doorgaan. Voeg daarna één voor één de benodigde ingrediënten toe.

Zodra je dit recept hebt opgeslagen, komt het in de lijst van recepten terecht, waarbij direct getoond wordt voor welke recepten je alle ingrediënten op voorraad hebt of welke recepten je het best binnenkort maakt om producten die bijna over de datum zijn te gebruiken.

Voor elk recept kun je ook het gewenst aantal porties aanpassen. Grocy rekent alle benodigde ingrediënten dan om. Als je bij de onderliggende producten de prijs en het aantal calorieën hebt ingevuld, krijg je hier te zien hoeveel het kost om dit recept te bereiden en hoeveel calorieën je ermee binnenkrijgt. Ontbrekende ingrediënten voeg je overigens eenvoudig toe aan je boodschappenlijstje met een klik op het winkelwagentje bovenaan. En links onder Maaltijdplan kun je recepten op een specifieke dag inplannen.

Link producten uit je voorraad aan de ingrediëntenlijst van je recept.

9 Klusjes

Een ander menu-onderdeel is Klusjes, waarmee je periodieke klusjes kunt inplannen en aan leden van je huishouden kunt toekennen. Je definieert eerst je klusjes onder Beheer masterdata. Voeg een klusje toe, geef het een naam, en kies de frequentie en startdatum. Je kunt ook instellen aan welke gebruiker het klusje toegewezen wordt, en zelfs welk product je bij het uitvoeren van het klusje verbruikt en in welke hoeveelheid. Dat is handig bijvoorbeeld als je bij het inruimen van de vaatwasmachine telkens een vaatwastablet verbruikt.

Als je daarna links op Klusjes klikt (deze keer niet onder Beheer masterdata), dan krijg je alle klusjes te zien die er moeten gebeuren en voor elk klusje wanneer het moet worden uitgevoerd, de laatste keer dat het is gebeurd en aan wie het is toegewezen.

Een gekleurde achtergrond wijst erop met welke klusjes je te laat bent, welke er vandaag moeten gebeuren en welke er binnen de vijf dagen moeten worden gedaan. Wanneer je een klusje hebt gedaan, klik je op het groene icoontje om het als gedaan te markeren of op het grijze icoontje om het deze keer over te slaan. Met een klik op de drie puntjes kun je ook een klusje op een andere datum opnieuw inplannen of een klusjesdagboek bekijken.

Behoud het overzicht over je huishoudelijke klusjes dankzij Grocy.

10 Taken

Zaken die je eenmalig of slechts sporadisch hoeft te doen, kun je in het onderdeel Taken definiëren en opvolgen. Om het overzicht te bewaren, definieer je alvast wat categorieën van taken in Beheer masterdata / Taakcategorieën. Denk daarbij aan categorieën zoals Tuin, Huis, Hobby enzovoort.

Daarna maak je onder Taken een nieuwe taak met een klik op Toevoegen. Je geeft de taak een naam, een uiterste datum, optioneel een categorie en finaal ook een gebruiker waaraan je de taak toewijst.

Wanneer je op deze manier taken hebt toegevoegd, krijg je onder Taken een overzicht, waarbij de taken worden gesorteerd op de uiterlijke datum waarop ze moeten worden uitgevoerd. Taken die je al had moeten uitvoeren, krijgen een rode achtergrond, taken die voor vandaag zijn gepland blauw en de taken die je de komende vijf dagen moet uitvoeren geel.

Je kunt filteren op categorie en status, en zoeken op een term wanneer je veel taken in je lijstje hebt. Heb je een taak uitgevoerd, dan vink je die gewoon af.

Vergeet nooit meer taken dankzij het overzicht van Grocy.

11 Batterijen en kalender

Ook je oplaadbare batterijen kun je in Grocy onderbrengen. Definieer een batterij onder Beheer masterdata / Batterijen, geef ze een naam, omschrijving en beschrijf in welk apparaat je ze gebruikt. Voer dan in om de hoeveel dagen je die batterij moet opladen.

Daarna krijg je onder Batterijen (deze keer niet onder Beheer masterdata) te zien wanneer je batterijen het laatst geladen zijn en wanneer de volgende laadcyclus is gepland. Net zoals bij de taken en dergelijke krijg je hier ook met een gekleurde achtergrond de status van het laden van de batterijen te zien. En laad je een batterij op, dan klik je hier eenvoudig op het groene knopje ervoor om de status aan te passen.

Uiteindelijk komen alle gebeurtenissen samen in de kalender. Daar zie je in één oogopslag welke taken je dient uit te voeren, wanneer je klusjes zijn ingepland, wanneer producten vervallen, wanneer je welke maaltijden hebt gepland en wanneer je batterijen weer zou moeten opladen.

Met een klik op de gebeurtenis in de kalender ga je door naar de desbetreffende Grocy-pagina. Je kunt deze kalender ook delen door middel van een url in iCal-formaat, maar dan moet je wel zorgen dat de gebruiker of het programma waarmee je dit deelt toegang tot je Grocy-installatie heeft zonder authenticatie.

Grocy verzamelt al je taken, klusjes, vervaldata, maaltijden en batterijlaadbeurten in één kalender.

12 Apparaten en meer

Een laatste functionaliteit die Grocy aanbiedt, vind je onder Apparaten. Hier voeg je een apparaat toe waar je notities bij maakt en een gebruikershandleiding uploadt. Zo heb je altijd de handleidingen van al je apparaten bij de hand. Het pdf-document wordt in de webinterface van Grocy getoond.

Verder is Grocy ook uitgebreid aan te passen. Zo kun je aan elke entiteit (zoals een product of een klusje) eigen velden toevoegen, voor als je extra informatie wilt bijhouden. Dat doe je in Beheer masterdata / Gebruikersvelden. Je kunt zelfs volledig nieuwe objecten definiëren in Beheer masterdata / Gebruikersentiteit. Al met al is Grocy dus een krachtig en flexibel hulpmiddel om je huishouden te optimaliseren.

Houd de handleidingen van al je apparaten bij op één plaats.

De Samsung Galaxy S25 Edge is een opvallend dunne en lichte smartphone, maar wel een met een groot scherm. Met name jongere vrouwen zien zo'n type toestel wel zitten, stelt Samsung. Is de S25 Edge daadwerkelijk een goede keuze? Je leest het in deze review.

Als je de S25 overweegt, is het goed om te weten dat deze smartphone onderdeel uitmaakt van de S25-serie. Die is begin 2025 uitgebracht en bestaat uit de S25, S25 Plus en S25 Ultra. De prijzen van deze toestellen lopen ook in deze volgorde op. De S25 Edge debuteert eind mei voor een adviesprijs van 1249 euro, waarmee hij zich qua prijs tussen de S25 Plus en S25 Ultra nestelt. Een stevige prijs voor een dunne telefoon dus. 

©Rens Blom

Bijzonder slank ontwerp

Want dun, dat is de S25 Edge zeker. Hij meet slechts 5,8 millimeter, exclusief de camerabalk die wat extra uitsteekt. De geringe dikte zie je bijvoorbeeld terug bij de usb-c-poort, waar nauwelijks een rand omheen zit.

©Rens Blom

Ook in je hand voel je dat de S25 Edge dunner is dan andere smartphones. Maakt dat iets uit? Mwah, de een zal het cool vinden, terwijl de ander er een hoesje omheen doet en daarna weinig aandacht heeft voor de dikte van het toestel. Hieronder zie je de S25 Edge onder een Apple iPhone 16. Ja, de Samsung-telefoon is dunner, maar niet zó dun dat de iPhone oogt als een koelkast.

©Rens Blom

Wat je sowieso merkt, is het gewicht. De smartphone weegt 163 gram, en dat is echt weinig voor een telefoon met een 6,7-inch scherm. Het verschil met andere toestellen bedraagt enkele tientallen grammen, waardoor de S25 Edge comfortabeler in de hand ligt en minder aanwezig is in je broekzak. Minder comfortabel is typen op de S25 Edge als hij bijvoorbeeld op tafel ligt. Het toestel wiebelt dan nogal omdat het camera-eiland achterop duidelijk uitsteekt.

©Rens Blom

Het camera-eiland van de S25 Edge steekt duidelijk uit.

Volgens Samsung is de S25 Edge ondanks zijn dunne en lichte behuizing heel stevig – stevig genoeg om het toestel in de achterzak van je spijkerbroek te laten als je gaat zitten. Wij hebben ons inderdaad geen zorgen gemaakt om de degelijkheid, maar zeggen erbij dat we er ook niet op uit zijn geweest om de smartphone te beschadigen.

Een prettige zekerheid is de IP68-certificatie, die duidelijk maakt dat de telefoon tegen stof en water kan. De andere S25-modellen hebben ook een IP68-certicering. Draadloos opladen kan de S25 Edge ook, met maximaal 15 watt. Dat is niet heel rap, maar prima voor wie zijn toestel bijvoorbeeld 's nachts oplaadt.

Kortere accuduur

Over opladen gesproken: dat moet de S25 Edge waarschijnlijk elke nacht. Om de smartphone zo licht en dun te krijgen, is er gekozen voor een kleine accu van 3900 mAh. Ter vergelijking: veel smartphones met een even groot scherm hebben een 5000 tot 5500 mAh-accu. De accu in Samsungs Galaxy S25 Plus moet het doen met 4900 mAh. Het is dan ook niet vreemd dat de S25 Edge minder lang meegaat op een acculading en geen fantastische accuduur biedt. Jammer, maar het valt ons eerlijk gezegd nog mee. We kunnen de telefoon normaal gesproken met wat aandacht tot het slapengaan gebruiken. Op drukke dagen lukt dat zeker niet en is een powerbank of oplader al vóór het avondeten nodig.

Opladen via de usb-c-kabel kan met maximaal 25 watt, en dat is niet zo snel. Maar doordat de accu aan de kleine kant is, is de accu toch lekker snel vol. Niettemin kunnen veel concurrerende smartphones een stuk sneller opladen.

©Rens Blom

Specificaties

De overige specificaties van de S25 Edge weten echter wel te overtuigen en passen meer bij de hoge prijs van 1249 euro. We noemen een vliegensvlugge Qualcomm Snapdragon 8 Elite-processor met 12 GB werkgeheugen, minimaal 256 GB opslagcapaciteit en zeven jaar software-updates. Deze specificaties heeft de Edge-versie overgenomen van zijn S25-broers.

©Rens Blom

Het scherm lijkt geleend van de S25 Plus en is van uitstekende kwaliteit: kleurrijk, lekker fel als het moet en soepel ogend dankzij de 120Hz-verversingssnelheid. 

Interessant zijn de camera's. Dat zijn er slechts twee: een hoofdcamera en een groothoekcamera. Een zoomcamera, zoals aanwezig in de andere S25-modellen, is weggelaten om de Edge-versie zo dun te maken. Zoomen doet de Edge daarom via de hoofdcamera door een uitsnede te maken van een – let op – 200 megapixel-foto. Een prima methode, al is de echte smartphonefotograaf beter af met een toestel met een losstaande, geavanceerde zoomcamera.

Onderstaande serie foto's toont van boven naar beneden de hoofdcamera, de groothoekcamera en de zoommodus.

©Rens Blom

Conclusie: Samsung Galaxy S25 Edge kopen?

Al met al hebben we de Samsung Galaxy S25 Edge met veel plezier gebruikt, op de kortere accuduur na. En dat vinden we toch wel een heel belangrijk punt in een smartphone – zeker in een dure smartphone. De prijs vormt bovendien ons tweede struikelblok. De S25 Edge heeft een adviesprijs van 1249 euro, terwijl je de S25 Plus inmiddels al hebt voor zo'n 900 euro. Die telefoon biedt een betere accuduur in ruil voor een wat dikkere en zwaardere behuizing, en lijkt verder sprekend op de S25 Edge. Wij adviseren de meeste mensen daarom de S25 Plus, al willen we dat advies wat afzwakken als de S25 Edge sterk in prijs daalt. De kortere accuduur is echter een blijvend aandachtspunt.