Websurfen was nog nooit zo leuk. Internet Explorer 7 en Firefox 2 zijn veiliger dan ooit en bieden daarnaast allerlei handige snufjes, zoals tabbladen, een overzichtelijke lay-out en talloze uitbreidingsmogelijkheden.

Websurfen was nog nooit zo leuk. Internet Explorer 7 en Firefox 2 zijn veiliger dan ooit en bieden daarnaast allerlei handige snufjes, zoals tabbladen, een overzichtelijke lay-out en talloze uitbreidingsmogelijkheden. Maar wat hebben de twee concurrenten met elkaar gemeen en waarin onderscheiden ze zich?Nadat Netscape eind jaren negentig verslagen was door Internet Explorer 4, werd Microsoft alleenheerser op de browsermarkt. Alternatieven Opera, Netscape en Mozilla kregen nauwelijks een voet (meer) aan de grond. Totdat Microsoft de webbladeraar vanaf versie 6 (die al in 2001 geintroduceerd werd) liet verstoffen.

2004 het jaar van Firefox

Downloaden

Internet Explorer 7 vindt u hier. Voor Firefox 2 klikt u hier.In 2004 startte open sourcebedrijf Mozilla een grote free publicity-campagne om zijn nieuwste browser, omgedoopt tot Firefox, te promoten. Het werd een groot succes, mede dankzij een intensief samenwerkingsverband met Google. Sinds de lancering van Firefox 1.0 is de browser ruim 200 miljoen keer gedownload. In de afgelopen jaren is het websurfen daardoor verrijkt met tabbladen, popup-blokkeerders en rss-feeds. Maar nog los van de extra functies van Firefox, was de veiligheid van de browser een extra reden om over te stappen. Internet Explorer had regelmatig te kampen met veiligheidslekken en omdat de browser zo massaal gebruikt werd, was het daardoor een geliefde prooi voor kwaadwillenden. Microsoft reageerde in eerste instantie amper op de vele vernieuwingen en claimde zelfs dat consumenten niet zaten te wachten op het surfen met behulp van tabbladen. Maar nadat het marktaandeel (licht) afnam en klanten bleven vragen om een verbeterde browser werd het tijd voor 'IE 7'. Met deze versie wil Microsoft een browser bieden die veiliger is dan ooit en over alle technologische snufjes beschikt die de concurrentie ook heeft.

Nieuw jasje

Zowel Firefox als Internet Explorer zijn in een nieuw jasje gestoken. Ogenschijnlijk geinspireerd op de stijl van Vista beschikken beide browsers over fraaie glimmende tabbladen, nieuwe knoppen en een aangepaste lay-out. Internet Explorer is opvallend minimalistisch uitgevoerd, met een beperkt aantal kleine knoppen en een grote adresbalk. Het klassieke menu is verdwenen en ondergebracht bij een paar kleine knoppen rechts bovenin. Dat is even wennen als u gewend bent altijd via de klassieke menustructuur te werken. De favorieten zitten nu bijvoorbeeld verwerkt in een tweetal knoppen; een voor het bekijken en een voor het toevoegen. Maar Internet Explorer is er absoluut overzichtelijker door geworden. Bij Firefox is wat betreft uiterlijk minder veranderd ten opzichte van de vorige versie (1.5). De knoppen zien er gelikter uit en de tabbladen hebben een mooi kleurverloop gekregen. Verder was Firefox al vrij overzichtelijk en minimalistisch. Een kleine verbetering is het feit dat een actieve tab nu een eigen knopje heeft om het tabblad te sluiten. Voorheen zat deze helemaal aan de rechterkant van de balk, wat er vaak toe leidde dat je de browser sloot in plaats van dat ene tabblad.

Tabbladen

De installatie

De installatie van beide browsers is vrij eenvoudig. Wanneer er een eerdere versie op de computer staat wordt deze simpelweg vervangen. Het installeren (of updaten) van Firefox gaat als een trein. Alle instellingen van een eventuele eerdere versie worden overgenomen en de browser controleert zelf welke plugins er geïnstalleerd zijn en of deze wel compatibel zijn met de nieuwe versie. Is dat niet het geval, dan biedt Firefox aan zelf naar updates te zoeken - iets wat meestal probleemloos werkt. Na amper een minuut is de installatie voltooid en kunt u direct met de nieuwe versie aan de slag.
Internet Explorer vraagt wat meer tijd voor de installatie. Allereerst is het installatiebestand groter, waardoor het geheel ook meer tijd vraagt. Verder wil Microsoft eerst controleren of u wel over een legale Windows-versie beschikt. Is dat niet het geval, dan kunt u de nieuwe browser niet installeren. Ook moet u Service Pack 2 van Windows XP geinstalleerd hebben. Ten slotte moet de computer aan het eind van de installatie opnieuw worden opgestart. Als Firefox of Internet Explorer voor het eerst wordt gestart, wordt u eenmalig gewezen op het bestaan van extra uitbreidingen (plugins). Als u beide browsers tegelijkertijd geinstalleerd hebt, wordt u gevraagd welke browser standaard moet worden gebruikt.Wat wel direct de aandacht trekt bij Internet Explorer, zijn de grote tabbladen. Het voordeel van het werken met tabbladen is dat verschillende websites nu binnen een enkel venster getoond kunnen worden, in plaats van in aparte browsers. Dit voorkomt dat al deze losse browservensters een onoverzichtelijke chaos vormen op de taakblak. Wie eenmaal gewend is aan het browsen met tabbladen, wil nooit meer zonder. Los van het feit dat Internet Explorer 7 nu ook over deze functionaliteit beschikt, heeft Microsoft nog een extra vernuftig snufje toegevoegd: de zogenoemde QuickTabs. Daarmee toont de browser met een enkele druk op de knop miniatuurweergaven van alle openstaande websites, waardoor u heel eenvoudig visueel kunt navigeren. Firefox, pleitbezorger van tabbladen, mist deze functionaliteit helaas (nog). Een prettige verbetering is wel dat links die oorspronkelijk een nieuw venster openden (wat bij Internet Explorer nog steeds het geval is), nu automatisch in een nieuw tabblad geladen worden. In zowel Internet Explorer als Firefox is het nu ook mogelijk om tabbladen te herschikken (bijvoorbeeld om relevante sites naast elkaar te zetten) en een groep van tabbladen in een keer op te slaan. Op die manier kan een verzameling websites die bij elkaar horen, zoals informatie over een bepaald onderwerp op meerdere sites, overzichtelijk bewaard worden. Op een ander moment kunnen deze ook met een druk op de knop weer tevoorschijn worden getoverd. Bij Internet Explorer is het bovendien mogelijk om meerdere startpagina's tegelijk te openen, zodra de browser gestart wordt. Een handig extraatje van Firefox is dat recent gesloten tabbladen eenvoudig opnieuw te openen zijn via het menu Geschiedenis.

Veiligheid

Het grootste probleem van Internet Explorer betrof de veiligheid. Versie zes kwam in 2001 uit, een periode waarin het op grote schaal misbruiken van veiligheidslekken in de code nog een zeldzaamheid was. Vooral de laatste jaren was de browser daardoor negatief in het nieuws. Versie 7 is daarom voor het overgrote deel gebaseerd op compleet herschreven code, waarbij veiligheid bij het ontwerp een belangrijk uitgangspunt was. Hierdoor is de kans dat kwaadwillenden misbruik kunnen maken van bugs aanzienlijk verkleind. Daarnaast biedt de browser, net als Firefox, bescherming tegen 'Phishing', waarbij malafide websites zich voordoen als een bekende en betrouwbare website, zoals eBay, Paypal of een bank. Nietsvermoedende internetters worden via e-mail (spam) of links naar de nepsite gelokt om daar privegegevens als een naam en wachtwoord achter te laten. Vaak in combinatie met de verontrustende mededeling dat vanwege veiligheidsredenen het wachtwoord moet worden veranderd, omdat het account anders wordt afgesloten. Met deze gegevens wordt vervolgens het account gehackt, met als doel om er op een bepaalde manier geld aan te verdienen. Denk bijvoorbeeld aan de verkoop van dure (nep)goederen op eBay, onder een vertrouwd account met een hoge feedbackscore. Ook een bank als de Postbank heeft regelmatig het nieuws gehaald omdat zijn klanten naar valse Postbank-sites werden gelokt. Firefox en Internet Explorer houden een database bij van ontdekte phishing-sites en letten tegelijkertijd op verdachte code. Beide browsers zijn hierdoor een stuk veiliger geworden, maar de methode is niet waterdicht. Met gezond verstand surfen is nog steeds aan te bevelen.

Plugins

Een van de grote voordelen van Firefox zijn de honderden gratis beschikbare plugins (handige software die aan de browser toegevoegd kan worden). Het eerste dat opvalt na het installeren van versie 2 is dat er al een enorm arsenaal uitbreidingen beschikbaar is. Dit varieert van de bekende Google toolbar tot een ingebouwd notitieblok of zelfs een compleet geintegreerde ftp-client. Internet Explorer 7 beschikt eveneens ober een compleet scala plugins, maar het aanbod en de diversiteit aan programma's is duidelijk minder. Bovendien is de installatiemethode van Firefox makkelijker. U klikt gewoon op een link naar een uitbreiding, waarna een speciaal venster verschijnt waarmee u met een enkele klik de software kunt installeren. Bij Internet Explorer is een add-on in feite een stuk zelfstandige software dat via de bekende 'installatiewizard' wordt geinstalleerd. Hou er overigens rekening mee dat er ook plugins zijn met een commercieel oogmerk, of uitbreidingen waarvoor u zich moet registreren alvorens deze te kunnen gebruiken.
Firefox heeft een streepje voor wat betreft het aantal uitbreidingsmogelijkheden, omdat het aanbod veel groter is en de plugins krachtiger zijn. Onze aanraders zijn Cooliris Previews (waarmee een preview van een site verschijnt als u met de muis op een link staat), FireFTP (een gratis ftp-client) en ChatZilla (een IRC-client).

Andere verbeteringen

Conclusie

Internet Explorer 7 is ten opzichte van versie 6 een grote stap voorwaarts. De browser is veiliger, stabieler en bevat een groot aantal uitbreidingen, zoals tabbladen. Als u versie 6 nog gebruikt is het zeer aan te raden om over te stappen naar versie 7 (alleen al vanwege de kleinere kans op veiligheidsproblemen). Hiervoor dient u (uiteraard) wel te beschikken over een legale Windows XP-versie, inclusief Service Pack 2. De stap van Firefox versie 1.5 naar 2.0 is veel minder groot dan die van Internet Explorer 6 naar 7. De oude versie van Firefox was eigenlijk al heel compleet, maar Mozilla zet met de nieuwe versie echt de puntjes op de i. Upgraden is kinderspel, dus dat is geen reden om het niet te doen. En uiteraard kunnen Internet Explorer en Firefox ook probleemloos naast elkaar gebruikt worden.Een erg handige verbetering aan Firefox is 'sessie-herstel'. Wanneer de computer (of browser) vastloopt, wordt u bij de eerstvolgende start gevraagd of u de vorige sessie wilt herstellen. U behoudt dus hoe dan ook alle informatie op de geopende websites. Bovendien is het mogelijk om standaard in te stellen dat Firefox de sessie-informatie opslaat. U kunt de browser dan sluiten, waarna deze de volgende keer allen openstaande sites weer automatisch opstart (u moet een tabblad dan steeds zelf afsluiten).
Een andere troef van Firefox is de ingebouwde spellingcontrole. Tijdens het typen van berichten in fora, weblogs of webmail kan uw Nederlands op spelling worden gecontroleerd. In Internet Explorer ontbreekt dit. Verder bevatten beide browsers zeer uitgebreide mogelijkheden voor het bekijken en managen van rss-feeds, waarmee recente nieuwskoppen van duizenden websites bekeken kunnen worden.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.