ID.nl logo
Zo ga je veilig online op een openbaar wifi-netwerk
© Reshift Digital
Huis

Zo ga je veilig online op een openbaar wifi-netwerk

Onderweg of op reis willen we vaak graag het internet. Een openbaar netwerk is dan natuurlijk erg handig, want het is gratis en makkelijk te vinden. Maar daar hangen ook risico's aan vast. Hoe zit dat precies en vooral: hoe wapen je jezelf hiertegen?

Wist je dat anderen die op hetzelfde wifi-netwerk als jij zitten, kunnen meekijken met al jouw onversleutelde dataverkeer (browsergegevens, chats, mailtjes en meer)? Dit geldt voor openbare netwerken, maar ook netwerken die beveiligd zijn met een wachtwoord. Dat is een risico waar je rekening mee moet houden. Wat hierbij ook belangrijk is om je te realiseren, is dat jouw mobiele apparaat een lijst van bekende netwerken heeft, waar hij automatisch mee verbindt zodra hij ze ziet (indien je dit niet gewijzigd hebt in de instellingen). Ben je dus bijvoorbeeld in de buurt van een 'Wifi in de trein'-netwerk, dan verbindt je apparaat zonder dat jij het je beseft en begint je toestel gegevens te verzenden. En die zijn dus zó door anderen uit te lezen. Lees ook: 5 onmisbare tools voor je wifi-netwerk.

'Honey-spot'

Daar eindigt het gevaar jammer genoeg niet bij. Stel, je verbindt je met het netwerk 'Starbucks'. Hoe weet je dan zeker dat een hacker in de onmiddellijke omgeving niet een eigen mobiele hotspot op heeft opgezet met dezelfde naam (een 'hotspot honeypot')? Een eerste stap in je verweer zou dus kunnen zijn dat je bij de eigenaar van de hotspot even navraagt wat de exacte naam, het IP-adresbereik en eventueel het MAC-adres van het accesspoint zijn. Maar realistisch is dat niet, want dan moet je zelf de moeite doen om die adressen te checken op je eigen toestel (nog los van de vraag of de eigenaar je de gevraagde informatie wil of kan geven).

Bovendien valt het niet helemaal uit te sluiten dat de router van het legitieme draadloze netwerk is gehackt en dat de hacker bijvoorbeeld de DNS-configuratie heeft aangepast. Zo kan het zijn dat je automatisch naar een nagemaakte inlogpagina (captive portal) van bijvoorbeeld Starbucks of een aanmeldpagina van Facebook wordt geleid, zodat je je login-ID aan de hacker prijsgeeft. We raden je daarom aan zo veel mogelijk met tweefactor-authenticatie te werken, zodat je naast een wachtwoord bijvoorbeeld ook een sms-code moet invullen.

©PXimport

Tweefactor-authenticatie: een extra barrière voor hackers.

Hacktool

Wie dacht dat je een doorgewinterde hacker moest zijn om data over een draadloos netwerk te kunnen onderscheppen, heeft nog niet van de WiFi Pineapple gehoord. Dit apparaat (circa 100 euro) maakt het via een grafische interface wel erg makkelijk om een hotspot honeypot op te zetten, waarbij de hacker zich als een man-in-the-middel kan opwerpen, en met behulp van zogenoemde SSL-stripping zelfs data van https-verbindingen tussen je eigen apparaat en de beoogde webserver kan onderscheppen. Dergelijke toestellen en technieken maken het gebruik van VPN voor meer 'delicate' sessies over een (publiek) draadloos netwerk alleen maar dwingender.

©PXimport

Met een toestel als de WiFi Pineapple is een hack zo opgezet.

Beveiligingssoftware

Het kan echter ook gebeuren dat de hacker malware in zo'n webpagina stopt, die dan automatisch mee naar je toestel wordt geüpload. Om dus het risico op exploits en malware te verkleinen, is het verstandig om op je Windows-laptop beveiligingssoftware te installeren, zoals een firewall en een antimalwaretool. Houd je systeemsoftware ook goed up-to-date, maar let er wel op die updates nooit op een publiek wifinetwerk uit te voeren: het zou weleens malware kunnen wezen!

Versleuteling

Je doet er bovendien verstandig aan zo veel mogelijk van versleutelde communicatie gebruik te maken. Heel wat sites bieden hiervoor een https-verbinding aan, waaronder Facebook, Google en Twitter: let dan goed op het hangslotje nabij de url in de browser. Je kunt ook overwegen de browserextensie HTTPS Everywhere te installeren, die je browser dwingt waar mogelijk zo'n beveiligde https-connectie te gebruiken. Ook voor e-mail kun je een beveiligde verbinding instellen als je provider dat ondersteunt. Zowel bij POP3/IMAP als SMTP vind je gewoonlijk de beveiligingsprotocollen SSL/TLS en STARTTLS terug. Kies in dit geval echter niet de types waar Alle certificaten accepteren bij staat. Mocht je ooit de melding krijgen dat het om een ongeldig certificaat gaat, wees dan extra alert. Verder: gebruik voor online banking bij voorkeur ook de bijhorende bank-app in plaats van je browser.

3G/4G

Een betere oplossing is natuurlijk dat je openbaar wifi vermijdt voor sites en services die een aanmelding vereisen en dat je daarvoor de 3G/4G-verbinding van je mobiele apparaat gebruikt. In het buitenland kan dit weliswaar prijzig zijn, maar er is beterschap op komst: vanaf 15 juni 2017 worden de roamingkosten in de EU afgeschaft. Je kunt natuurlijk ook prepaid simkaart aanschaffen, al dan niet in combinatie met een mifi-router. Dat is een handzame 3G/4G-router die een lokaal wifi-netwerk opzet waarmee je je databundel kunt delen met je reisgenoten. Een mogelijk nadeel is wel dat apps dan denken dat ze via wifi verbonden zijn, in plaats van via 3G/4G, waardoor ze bijvoorbeeld uit zichzelf gaan updaten of allerlei mediabestanden downloaden.

Ook een goed idee: heb je wifi niet nodig, zet deze functie dan gewoon uit op je mobiele apparaat. Dat spaart bovendien batterijgebruik uit.

©PXimport

Mifi-router: een wifi-AP via je 3G/4G-verbinding.

Openbaar netwerk

Ben je met je laptop verbonden met een openbaar netwerk, let er dan op dat je systeem daarop is ingesteld. Dat houdt onder meer in dat je firewall actief is en dat die ervoor zorgt dat bepaalde diensten, zoals bestandsdeling, netwerkdetectie en het automatisch instellen van netwerkprinters, zijn uitgeschakeld. In Windows kan dat vrij eenvoudig. Het volstaat eigenlijk dat je via het Netwerkcentrum even controleert of de draadloze netwerkverbinding wel staat ingesteld op Openbaar netwerk (en dus niet op Particuliernetwerk).

In Windows 10 doe je dat als volgt. Klik in de taakbalk op het wifi-pictogram en kies linksonder in het uitgeklapte paneel op Netwerkinstellingen. Klik op je verbinding, open de rubriek Wi-Fi en selecteer Geavanceerde opties. Zet de schakelaar bij Apparaten en inhoud zoeken op Uit. Je zult merken: in het Netwerkcentrum wijzigt de indicatie Particulier netwerk meteen in Openbaar netwerk. In OS X op je Mac zorg je er maar beter voor dat de firewall is geactiveerd en dat bestandsdeling is uitgeschakeld. Beide opties bereik je via Systeemvoorkeuren.

©PXimport

Zorg ervoor dat je een openbaar netwerk ook als dusdanig instelt (in Windows).

Niet automatisch

Veel besturingssystemen zijn zo ingesteld dat ze zich automatisch opnieuw verbinden met een draadloos netwerk waarmee je eerder verbonden was. Dat is niet zo'n goed idee, gezien het risico dan groter wordt dat je je met een valse hotspot verbindt. Deze functie zet je dus maar beter uit. In Windows 7 doe je dat via het Netwerkcentrum / Draadloze netwerken beheren. In Windows 10 loopt dat over de functie Wi-Fi-inzicht, beschikbaar wanneer je met een Microsoft-account bij Windows bent aangemeld. Open Netwerkinstellingen en kies Wi-Fi-instellingenbeheren. Zet de schakelaar bij Verbinden met voorgestelde open hotspots op Uit, en eventueel ook die bij Verbinding maken met netwerken die worden gedeeld door mijn contactpersonen. In ditzelfde venster vind je onderaan ook een overzicht van netwerken waarmee je eerder was verbonden. Selecteer in deze lijst de publieke netwerken, waarna je de knop Niet onthouden indrukt.

Op een Mac ga je naar Systeemvoorkeuren en kies je Netwerk. In de rubriek Wi-Fi klik je op Geavanceerd: je kunt nu aangeven dat je computer niet langer netwerken onthoudt waarmee je eerder was verbonden. Of je haalt selectief een of meerdere (publieke) netwerken uit deze lijst.

In Android vindt je die lijst via Instellingen / Wifi. Druk wat langer op de naam van zo'n netwerk en kies Netwerk vergeten. In iOS ga je naar Instellingen / Wi-Fi, klik je het I-pictogram naast een netwerk aan en kies je Vergeet dit netwerk.

Netwerken vergeten (iOS & Android)

Het is wel zo veilig om je lijst met bekende draadloze netwerken op je iPhone, iPad of Android op te schonen. In Android doe je dat eenvoudig door naar Instellingen / Wifi te gaan, rechtsboven op de drie puntjes te drukken en de optie Opgeslagen netwerken te kiezen. Hier kun je naar hartenlust netwerken verwijderen. iOS is wat dit betreft een stuk onveiliger. Hier kun je alleen bekende netwerken verwijderen als je binnen bereik van het netwerk bent. Wanneer je het netwerk ziet in de lijst met beschikbare wifi-netwerken, kun je pas kiezen deze te vergeten.

VPN

De beste remedie om de risico's van openbare netwerken te ontlopen hebben we voor het laatst bewaard: VPN (virtual private network). Hiermee creëer je, ook binnen een openbaar netwerk, een 'privétunnel' naar een VPN-server, waarbinnen alle data goed worden versleuteld. Een bijkomend voordeel is dat je door zo'n verbinding eventuele webfilters en siteblokkades omzeilt die door het openbare netwerk zijn ingesteld.

'Gratis'

Ook zonder dat er hackers op de loer liggen, kan een gratis openbaar netwerk het op je privacy gemunt hebben. Het is namelijk niet uitgesloten dat de aanbieders op een of andere manier proberen informatie over jou te verzamelen, informatie die ze dan kunnen verzilveren. Ze kunnen bijvoorbeeld de websites traceren die je bezoekt om je gerichte advertenties te kunnen sturen (al dan niet door het injecteren van cookies) of ze vragen je om je telefoonnummer of e-mailadres om een PIN-code te ontvangen waarmee je toegang tot de hotspot krijgt. In winkelcentra bijvoorbeeld is het ook mogelijk dat de aanbieder via WPS (Wifi Positioning System, zoals triangulatie met diverse access points op basis van de wifi-signaalsterktes) je route doorheen de winkel(s) volgt. 'Gratis' met aanhalingstekens dus.

©PXimport

Positiebepaling met behulp van meerdere AP's.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.