Als je online surft, word je niet alleen getraceerd door allerlei cookies en andere trackers, maar geef je je op een nog veel fundamentelere manier bloot: elke website die je bezoekt, kent je ip-adres. Met Tor surf kun je anoniem surfen via een ketting van tussenliggende computers naar je bestemming, zodat de website door je omweg je ip-adres niet meer te zien krijgt. Handig als je even geen pottenkijkers wilt of een regiobeperking wilt omzeilen.

Elke keer dat je een website bezoekt, krijgt die webserver je ip-adres te zien. Daaruit kan die website in sommige gevallen je identiteit afleiden. Bijvoorbeeld als dat ip-adres gekoppeld is aan de domeinnaam van je werkgever omdat je momenteel op kantoor aan het surfen bent. Even anoniem de website van de concurrentie bezoeken zit er dan niet in. En zo zijn er nog allerlei situaties waarin je misschien liever niet hebt dat de webserver, je internetprovider of de overheid ziet welke websites je bezoekt.

Zelfs als je voorzichtig bent en voor al je communicatie encryptie gebruikt, bijvoorbeeld via https, beschermt dat nog niet je anonimiteit: je ip-adres dient immers altijd zichtbaar te zijn om überhaupt met netwerkdiensten te kunnen communiceren. Op het eerste gezicht lijkt ‘anoniem internetten’ dan ook onmogelijk.

01 Schillen van een ui

Het Tor-project heeft een mooie oplossing voor dit dilemma. Dit project maakt het mogelijk om anoniem een website te bezoeken, doordat je niet rechtstreeks die website bezoekt, maar via een aantal willekeurige tussenstappen. Zo krijgt de webserver die je bezoekt niet jouw ip-adres te zien, maar het ip-adres van een willekeurige computer in de hele wereld die tot het Tor-netwerk behoort.

Als je Tor gebruikt, bouwt je computer elke tien minuten een keten van versleutelde verbindingen op via willekeurige tussenstappen, die we ‘relais’ of ‘onion servers’ noemen. Elk relais in het Tor-netwerk ziet pakketjes van een relais binnenkomen en stuurt die door naar een ander relais, maar ziet dus niet dat die pakketjes oorspronkelijk van jou komen en uiteindelijk gaan naar de webserver die je bezoekt. Bovendien zijn de data zelf versleuteld: elk relais versleutelt zijn verbinding met het volgende relais, en zo krijg je ‘schillen’ van versleutelde tunnels die elkaar omvatten. Vandaar de ui als logo van Tor, dat overigens voluit The Onion Router heet.

Tor is dan ook handig om anoniem te internetten zonder dat je door advertentiebedrijven te traceren bent, of als je vreest dat er schimmige bedrijven of overheden over je schouder meekijken. Maar je kunt Tor ook gebruiken om regiobeperkingen te omzeilen en door je internetprovider geblokkeerde webpagina’s toch te bezoeken.

02 Hoe betrouwbaar is Tor?

Nu zou je kunnen denken: wie zijn die Tor-relais die mijn netwerkverkeer doorsturen? Zijn zij wel te vertrouwen? Maar dat is juist het mooie van hoe Tor werkt: je hoeft die relais helemaal niet te vertrouwen. Alleen het eerste relais van je verbinding ziet jouw ip-adres, maar heeft geen idee met welke webserver je uiteindelijk verbindt, omdat je pakketjes versleuteld door alle volgende relais gaat. Het laatste relais in de keten (de ‘exit node’) bezoekt de webserver, maar heeft om net dezelfde reden geen enkel idee van wie de pakketjes die hij naar de webserver stuurt komen. Uiteraard kan die wel het netwerkverkeer naar de webserver inzien, vandaar dat het belangrijk is dat je zelfs bij gebruik van Tor nog altijd websites via https bezoekt.

Kortom, zelfs als er onbetrouwbare relais in het Tor-netwerk zitten, blijf je anoniem, tenminste zolang niet alle relais in je keten onbetrouwbaar zijn en samenspannen. Om de tien minuten creëert de Tor-software op je computer bovendien een hele nieuwe keten. Zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat je hele keten gecompromitteerd is, kunnen ze je na tien minuten niet meer traceren. Hoe meer relais er zijn en hoe meer verschillende partijen ze draaien (hoe diverser ze zijn dus), hoe veiliger het Tor-netwerk is.

©PXimport

Waarom geen proxy of vpn?

03 Tor Browser installeren

In principe kun je gewoon je favoriete webbrowser blijven gebruiken en het Tor-netwerk als proxy instellen, maar dat is niet aan te raden, omdat er nog allerlei andere stiekeme manieren zijn om je ip-adres te weten te komen of je te traceren. Om anoniem te surfen, zou je immers ook cookies moeten blokkeren, en allerlei scripts en plug-ins moeten uitschakelen. Dat alles doet de Tor Browser, die je van de website van Tor kunt downloaden voor Windows, macOS, Linux en Android. Er is geen versie voor iOS; op dat platform kun je wel de gratis app Onion Browser van Mike Tigas gebruiken.

We tonen hier hoe je de Tor Browser in Windows gebruikt; in macOS en Linux verloopt het vergelijkbaar. Klik op de homepage van Tor op Download Tor Browser en klik dan op het pictogram van je besturingssysteem. Nadat de download voltooid is, start je het installatieprogramma en kies je je taal (Nederlands wordt ondersteund). Het installatieprogramma maakt standaard snelkoppelingen aan in het startmenu en op het bureaublad, en start de Tor Browser na de installatie.

©PXimport

04 Aan de slag met Tor

Klik in het venster van de Tor Browser op Connect om met het Tor-netwerk te verbinden. Daarna opent de Tor Browser een welkomstpagina. Je kunt nu anoniem surfen door een url in de adresbalk in te typen. Of je kunt anoniem zoeken via de op privacy gerichte zoekmachine DuckDuckGo waarvan de welkomstpagina een zoekveld toont.

Als je het venster van de Tor Browser gemaximaliseerd hebt, zul je merken dat de browser meldt dat dit niet aangeraden is. Websites kunnen je immers proberen te traceren aan de hand van allerlei parameters van je computer, zoals de resolutie van je monitor.

De Tor Browser is uitgerust met de extensies HTTPS Everywhere en NoScript, die je naar https-versies van websites doorstuurt en respectievelijk scripts op websites blokkeert. Standaard zijn ze actief, maar staan hun icoontjes niet in de werkbalk. Wil je ze toevoegen, klik dan met rechts op een lege plaats in de werkbalk, bijvoorbeeld tussen de adresbalk en het icoontje van de ui, kies Customize…, sleep beide icoontjes naar de werkbalk en klik op Done.

©PXimport

05 Naar elke website een ander pad

Tor verbergt dan wel je ip-adres, zodra je meerdere websites opent, bestaat de kans dat die onderliggend van hetzelfde advertentie- of trackingnetwerk gebruikmaken en zo je activiteiten op de verschillende websites aan elkaar kunnen linken.

Daarom creëert Tor voor elke website die je bezoekt een verschillend circuit: het circuit dat je voor een website gebruikt, krijg je te zien als je op het infoknopje links van de adresbalk klikt. Onder Tor Circuit zie je de ip-adressen en landen in de keten tussen jou en de bezochte website.

Dat circuit is hetzelfde voor alle pagina’s van die website, ook in andere tabs of vensters, zodat de website niet in de war raakt. Maar twee verschillende websites die je bezoekt, bereik je via een ander pad, zodat een third-party trackingdienst in beide websites niet ziet dat beide verbindingen van dezelfde browser komen.

©PXimport

06 Je identiteit beheren

Met een klik op New Circuit for this Site verander je de keten voor een website. Dat is handig als het laatste relais in de keten de website om een of andere reden niet kan bereiken. Merk op dat de Tor Browser het eerste relais, de ‘guard node’, slechts om de twee tot drie maanden verandert: uit onderzoek is gebleken dat dit veiliger is dan ze telkens te veranderen.

Nog drastischer is de optie New Identity, die je in het menu vindt (pictogram met de drie horizontale streepjes rechtsboven) of onder het icoontje van de ui in de werkbalk. Dit is de ‘nucleaire optie’ voor je anonimiteit, waarmee je voorkomt dat iets uit je browseractiviteit daarna nog te linken is aan je activiteiten ervoor. De Tor Browser sluit dan al je tabs en vensters, wist alle privé-informatie zoals cookies en browsergeschiedenis, en gebruikt nieuwe Tor-ketens voor alle verbindingen. Eventuele downloads die nog aan de gang zijn, worden ook afgebroken.

©PXimport

Tor als digitale onderwereld?

©PXimport

07 Beveiligingsinstellingen

De Tor Browser heeft verschillende beveiligingsniveaus. Klik je op het icoontje van het schild in de werkbalk rechts bovenaan, dan krijg je het huidige beveiligingsniveau te zien, Standard. Om het beveiligingsniveau aan te passen of gewoon om te zien wat het huidige niveau precies inhoudt, klik je op Advanced Security Settings.

Op het standaardniveau verloopt alle communicatie via het Tor-netwerk, maar legt de Tor Browser websites niets in de weg: zo blijft javascript gewoon werken. Je ip-adres is dan wel verborgen, maar je lekt waarschijnlijk nog heel wat informatie op de achtergrond. Kies je voor Safer, dan wordt javascript op websites zonder https uitgeschakeld, sommige lettertypes en wiskundige symbolen worden niet meer geladen, en op audio en video dien je te klikken voor ze beginnen te spelen. Safest gaat nog verder: dit beveiligingsniveau schakelt javascript overal uit, en laadt ook icoontjes en afbeeldingen niet meer.

Wil je meer flexibiliteit, plaats dan het icoontje van NoScript in de werkbalk, zodat je per website kunt instellen welke scripts je toelaat. Laat je niet verleiden om extra extensies te installeren die bedoeld zijn om je privacy of veiligheid te verbeteren. In principe kan het, want de Tor Browser is gewoon gebaseerd op Firefox. Maar in het beste geval werkt een extra extensie niet samen met de speciaal aangepaste configuratie van de Tor Browser en in het slechtste geval ondermijnt ze juist alle privacymaatregelen die de Tor Browser neemt.

©PXimport

08 Onion services

Onion services (vroeger bekend als ‘hidden services’) zijn diensten, vaak websites, die alleen op het Tor-netwerk toegankelijk zijn. Het ip-adres van een onion service is niet bekend, waardoor de uitbater ervan anoniem kan blijven. Bovendien is alle netwerkverkeer tussen Tor-gebruikers en de onion services die ze bezoeken end-to-end versleuteld: door een onion service te bezoeken, verlaat je immers op geen enkel moment het Tor-netwerk.

Je bezoekt een onion service net zoals elke andere website: door het adres in de adresbalk in te typen. Maar met dat adres is iets vreemds aan de hand: elk onion-adres bestaat uit een reeks van 16 willekeurige letters en cijfers, gevolgd door .onion. Als je dit adres in een normale webbrowser intypt, vindt die de server niet, omdat het top-level domain .onion niet geldig is. Maar als je hetzelfde adres in de Tor Browser intypt, kom je terecht op de website, omdat dit via het Tor-netwerk verloopt. Als je een onion service bezoekt, toont de Tor Browser vooraan in de adresbalk een groen icoontje van een ui.

Maar hoe vind je die onion services? Er bestaan diverse websites die links naar onion services verzamelen, zoals The Hidden Wiki (www.zqktlwi4fecvo6ri.onion). Ook de zoekmachine DuckDuckGo (http://3g2upl4pq6kufc4m.onion) draait een onion service. En zelfs Facebook (http://facebookcorewwwi.onion), waardoor mensen in landen waar het sociale netwerk geblokkeerd is nog altijd met hun familie en vrienden kunnen communiceren. Maar let op: er staan ook heel wat schimmige onion services online die bezoekers alleen maar proberen te misleiden. Bij sommige mensen haalt anonimiteit immers het slechtste naar boven …

©PXimport

Gebruik geen Tor-proxy

09 Tails

Als je meer op het Tor-netwerk wilt doen dan enkele websites bezoeken, is het aan te raden om al je netwerkverkeer via Tor om te leiden. Er bestaan trucs om dat te doen in Windows, maar om je privacy echt te beschermen, dien je met zoveel zaken rekening te houden dat een foutje snel gebeurd is. Voor wie serieus met Tor aan de slag wil, is het daarom eerder aan te raden om dat met een afzonderlijk besturingssysteem te doen: Tails.

Download het image van de downloadpagina van Tails en schrijf het img-bestand van 1,2 GB met balenaEtcher naar een usb-stick met een minimale capaciteit van 8 GB. Daarna kun je vanaf deze usb-stick je pc opstarten om met Tails te werken.

10 Aan de slag met Tails

Na het opstartmenu waar je voor de standaard Tails-sessie kiest, selecteer je je taal en toetsenbordindeling uit de lijst en klik je op Start Tails. Dit dien je overigens elke keer te doen, want Tails is een live-distributie die niets op je interne schijf opslaat. Daarna zie je het bureaublad van Tails. Bovenaan rechts in de statusbalk kun je je wifi-netwerk selecteren. Wacht daarna op de melding Tor is ready. In het menu Toepassingen vind je de Tor Browser. Hiermee kun je net zoals in Windows via het Tor-netwerk surfen, maar als extraatje bevat de webbrowser ook nog de extensie uBlock Origin om advertenties te blokkeren.

Tails bevat nog veel meer software die allemaal via het Tor-netwerk communiceert: niet alleen wat je in Tor Browser bezoekt, maar alle internetverkeer wordt via het Tor-netwerk omgeleid. En allerlei programma’s zijn net zoals de Tor Browser voorzien van een extra veilige configuratie. Zo bevat het e-mailprogramma Thunderbird de extensie Enigmail voor encryptie en digitale handtekeningen met OpenPGP. En het chatprogramma Pidgin voor irc en xmpp is geconfigureerd met encryptie via het protocol Off-the-Record.

Ook kun je rechtstreeks in de bestandsbeheerder bestanden anoniem uitwisselen met OnionShare. Open Bestanden in Toepassingen / Accessoires, klik met rechts op een bestand of map en kies in het contextmenu Share via OnionShare. Als je dan op Start server klikt, start je automatisch een onion service. Na een tijdje krijg je een willekeurig gegenereerd onion-domein te zien. Deel dit met de persoon waarmee je de bestanden wilt delen en die hoeft dit domein maar in de Tor Browser te bezoeken om je bestanden te downloaden. Volledig anoniem en end-to-end versleuteld.

©PXimport

11 Bestanden opslaan in Tails

Standaard slaat Tails geen bestanden op: de Linux-distributie wist zelfs je hele intern geheugen voordat het de computer uitschakelt, zodat er geen sporen van je anonieme surfsessies achterblijven. Maar wat als je op de usb-stick waarop je Tails geïnstalleerd hebt ook bestanden wilt opslaan die je tijdens meerdere surfsessies nodig hebt? Dat kan, met ‘persistent storage’ (blijvende opslag) maak je een versleuteld volume op het vrije gedeelte van je usb-stick, waarin je persoonlijke bestanden, instellingen, extra software en encryptiesleutels kunt opslaan.

Open in het toepassingenmenu Tails / Configure persistent volume. Vul nu een wachtwoord in en bevestig het. Voor de veiligheid kies je het best een wachtwoordzin van vijf tot zeven willekeurige woorden. Klik daarna op Aanmaken. Wanneer het versleutelde volume aangemaakt is, vraagt de persistentie-assistent je welke bestanden je erop wilt opslaan: alleen bestanden die je in de map Persistent opslaat, ook je browserbladwijzers, netwerk- en printerinstellingen, extra programma’s enzovoort. Bevestig gerust de standaardkeuze met Opslaan, de rest kun je later nog inschakelen door het configuratieprogramma opnieuw op te starten.

Als je daarna Tails herstart, krijg je in het venster waar je je taal kiest een onderdeel Versleutelde persistente opslag. Vul hier je wachtwoordzin in en klik op Ontgrendelen. Klik daarna op Start Tails, waarna je Tails-sessie toegang heeft tot je versleutelde volume. Alles wat je in de map Persistent plaatst, wordt op de achtergrond versleuteld.

©PXimport

12 Tor Browser in Android

Sinds mei van dit jaar is de Tor Browser ook in een stabiele versie beschikbaar voor Android. Je downloadt Tor Browser voor Android op Google Play, F-Droid of als een apk-bestand op de website van Tor. Nadat je de Tor-app geopend hebt, klik je op Verbinden om een verbinding met het Tor-netwerk op te zetten.

De mobiele app biedt ruwweg dezelfde mogelijkheden als de Tor Browser voor pc’s. In de beveiligingsinstellingen kun je dezelfde beveiligingsniveaus kiezen: Standaard, Veiliger en Veiligste. En ook de extensies HTTPS Everywhere en NoScript zijn geïnstalleerd.

13 Draai zelf een Tor-relais

Het Tor-netwerk werkt alleen als er voldoende mensen Tor-relais draaien. Door een relais in het midden van de Tor-keten te draaien, loop je geen risico. Maar als je een exit-node draait, komt jouw ip-adres in de logs van servers te staan die door anderen via je exit-node bezocht worden.

Nu ben je misschien wat huiverig om het Tor-netwerk met een exit-node te ondersteunen, omdat Tor ook voor criminele activiteiten gebruikt wordt. Je hebt immers geen zin om voor dag en dauw uit je bed gelicht te worden door de politie, omdat iemand via je exit-node aangekondigd heeft een aanslag te plegen.

Bits of Freedom, een Nederlandse stichting die opkomt voor digitale burgerrechten, bespreekt op zijn website de juridische risico’s van het draaien van een Tor-exit-node en geeft ook wat tips om de risico’s te beperken. Op die manier kun je mensen die Tor echt nodig hebben voor hun veiligheid helpen zonder dat je jezelf in de nesten werkt.

©PXimport

Privévensters met Tor in Brave

©PXimport

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇

Het spreekwoord 'krakende wagens lopen het langst' gaat helaas vaak niet op in de computerwereld. Moderne systemen reageren soms allergisch op oudere hardware. Toch zijn er methoden en slimme trucs om zulke apparaten te laten werken onder Windows 10 of 11.

Apparaat niet herkend

Wanneer je een oud apparaat aansluit, kan het gebeuren dat Windows het niet herkent.. Daardoor verschijnt het niet in de lijst met apparaten. Je controleert dit door via een klik met rechts op de Windows-knop Apparaatbeheer te openen. Verschijnt hier iets als 'Onbekend apparaat' of zie je een geel driehoekje of vraagteken, dan heeft Windows het apparaat wel fysiek herkend, maar geen juiste driver gevonden. Je leest hier meer over bij de passage Driverprobleem. Mogelijke oorzaken zijn het ontbreken van een plug-and-playdriver of een verouderd aansluitingstype.

Je kunt dan verschillende dingen proberen. Controleer eerst de aansluiting en de stroomvoorziening. Zorg dat het apparaat juist is aangesloten en ingeschakeld. Bij usb-apparaten helpt het soms een andere poort te proberen. Oudere usb1.1-apparaten werken vaak beter via een usb2.0-poort of een usb-hub met eigen voeding dan via een usb3.0-poort. Heeft je pc nog een parallelle of seriële poort? Controleer dan in het systeem-BIOS of deze is ingeschakeld. Heeft je toestel zo'n poort niet, dan ben je meestal aangewezen op een adapter (zie de passage Aansluitingen).

Handmatige installatie

Je kunt het apparaat ook handmatig proberen te installeren. Misschien heb je nog een cd-rom met de installatiebestanden, zodat het zo lukt. Heeft je pc geen cd-station meer, dan sluit je een extern cd-station aan of kopieer je de bestanden op een andere pc met cd-station naar een usb-stick. Je kunt er ook een iso-bestand van maken en dit met een dubbelklik als virtuele schijf koppelen op je pc. Je kunt dit doen met bijvoorbeeld Burnaware Free. Ga naar www.burnaware.com en kies voor ISO-bestand aanmaken.

Heb je geen cd-rom? Start dan Apparaatbeheer, open het menu Actie en kies Oudere hardware toevoegen. Kies De hardware opsporen en automatisch installeren, geef het hardwaretype aan, zoals Beeldapparaten of Draagbare apparaten, en selecteer het juiste product en model. Heb je zelf een geschikte driver gevonden (bijvoorbeeld op de site van de producent), klik dan op Bladeren en verwijs naar het installatiebestand (inf).

Voor printers open je Instellingen in Windows en kies je Bluetooth en apparaten / Printers en scanners. Klik op Apparaat toevoegen en kies bij De printer die ik wil gebruiken, staat niet in de lijst voor Handmatig een nieuw apparaat toevoegen. In het dialoogvenster laat je Mijn printer is iets ouder. Help mij met zoeken geselecteerd. Werkt dat niet, probeer dan Een lokale printer of een netwerkprinter toevoegen met handmatige instellingen, waarna je de juiste poort en het stuurprogramma kiest. Klik hier ook op Windows Update: zo is de kans groter dat Windows alsnog de juiste driver ophaalt. Je kunt ook een vergelijkbaar model uit de lijst proberen.

Soorten aansluitingen

Gaat het om oudere apparaten, dan hebben die vaak een interface die je op moderne pc's niet meer vindt, zoals een parallelle of seriële aansluiting of firewire. Voor parallel gebruik je een usb-naar-parallel-adapter (meestal usb-A naar 36-pins Sub-D). De printer verschijnt dan als 'USB Printing Support' en werkt vaak met generieke drivers. Sommige oude drivers verwachten een echte LPT-poort met een logische naam als LPT1. Je kunt dan de gedeelde usb-printerpoort mappen naar LPT1 met het opdrachtprompt-commando

(met net use LPT1: /delete verwijder je deze koppeling). <printershare> is de gedeelde printernaam, zoals ingesteld via Instellingen in Windows: klik op de printernaam, kies Printereigenschappen en open het tabblad Delen. Zo kun je vaak nog printen vanuit oude DOS- of Windows-apps.

Voor een seriële poort (met een DB9 RS232-kabel) gebruik je eveneens een usb-adapter, liefst met FTDI-chip en aangesloten op een usb2.0-poort. Mogelijk moet je eerst de adapterdriver installeren voordat deze in Apparaatbeheer verschijnt (onder een naam als '[…] COMx'). Om het juiste poortnummer (zoals COM1) in te stellen, klik je met rechts op het apparaat, open je Poortinstellingen en klik je op Geavanceerd.

Koop altijd adapters van goede kwaliteit (en van een bekend merk), aangezien goedkopere exemplaren zich niet altijd aan de specificaties houden.

Voor firewire kun je de installatie van een PCIe-naar-firewire (IEEE 1394) adapterkaart overwegen. Met de Microsoft 1394 OHCI Legacy Driver activeer je deze vervolgens in Windows 10/11 en kun je bijvoorbeeld een oude DV-camera of audio-interface aansluiten. Klik hier voor een downloadlink met instructies.

Driverprobleem

Wanneer Windows het apparaat herkent via een van bovenstaande stappen, blijft het afwachten of er een geschikte driver voor Windows 10/11 beschikbaar is. Je kunt eerst een generieke driver proberen, die vaak via de Windows-updatefunctie beschikbaar is. Klik in Apparaatbeheer met rechts op het apparaat, kies Stuurprogramma bijwerken en klik vervolgens op Automatisch zoeken naar stuurprogramma's / In Windows Update zoeken naar bijgewerkte stuurprogramma's.

Soms vind je geschikte drivers bij de optionele updates. Ga hiervoor naar Instellingen, kies Windows Update / Geavanceerde opties / Optionele updates en open Stuurprogramma-updates. Je kunt ook zoeken naar een basisdriver, add-onmodule of universele driver van de fabrikant, zoals de (Smart) Universal Printer Driver van HP.

Vind je geen driver op de site van de fabrikant, dan kun je er ook zelf naar googelen op basis van het hardware-ID. Start Apparaatbeheer, klik met rechts op het apparaat (eventueel bij Andere apparaten of Onbekend apparaat), kies Eigenschappen en open het tabblad Details. Stel Eigenschap in op Hardware-id's. Klik met rechts op een gevonden ID, kies Kopiëren en plak dit met Ctrl+V in een zoekmachine als Google. Mogelijk levert dit een geschikte driver op.

Heb je nog een driver voor Windows 7 of ouder, probeer dan de installatie in compatibiliteitsmodus. Klik met rechts op het installatieprogramma, kies Eigenschappen en ga naar het tabblad Compatibiliteit. Zet een vinkje bij Dit programma uitvoeren in compatibiliteitsmodus voor en kies de laatst ondersteunde versie, zoals Windows 7 of Windows XP (Service Pack 2). Door ook Dit programma als administrator uitvoeren te selecteren, vergroot je de kans dat Windows de oudere driver alsnog aanvaardt, zeker als het geen 'kernel-driver' met volledige systeemrechten betreft (zie ook de passage Driverblokkade). Dit is ons bijvoorbeeld al gelukt voor een Canon Pixma iP4200-printer.

Lees ook: De perfecte printer kiezen? Hier moet je op letten

Alternatieve drivers

Je kunt ook op zoek gaan naar alternatieve, niet-officiële stuurprogramma's. Er zijn verschillende community's en fora die voor populaire oudere apparaten aangepaste drivers aanbieden of INF-bestanden hebben aangepast om ze onder nieuwere Windows-versies te laten werken.

Voor scanners is de alternatieve software van VueScan populair. Deze ondersteunt bijna achtduizend oude scanner-modellen en werkt vaak prima, al is de software niet gratis (vanaf circa 19 euro per jaar). Een proefversie is wel beschikbaar (je kunt eventueel een wegwerpadres gebruiken), zodat je kunt nagaan of je scanner werkt onder Windows 10/11.

Voor printers is het Gutenprint-driverpakket bekend, voorheen bekend als Gimp-print, al is dit alleen beschikbaar voor Linux en macOS. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan, maar je kunt een al dan niet virtuele Linux-machine op je netwerk opzetten (ook op een Raspberry Pi) en hierop Gutenprint installeren. Vervolgens deel je de printer zodat je deze ook op je Windows-pc kunt gebruiken. Voor scanners bestaat een vergelijkbaar project: Scanner Access Now Easy, eveneens voor Linux.

Driverblokkade

Het kan gebeuren dat er wel een driver beschikbaar is, maar dat Windows 10/11 de installatie blokkeert. Mogelijk is de driver technisch incompatibel, bijvoorbeeld een 32bit-driver op een 64bit-systeem (Windows 11 is altijd 64 bit), of een kerneldriver die noodzakelijke kernelfuncties mist doordat deze niet meer worden ondersteund door het geüpdatete besturingssysteem. In dit geval kun je nog de compatibiliteitsmodus proberen (zie de passage Driverprobleem), maar het resultaat blijft onzeker. Je maakt dan meer kans via een virtuele machine met een oudere Windows-versie, zoals Windows 10 voor 32bit-drivers.

Soms blokkeert Windows 10/11 de installatie omdat de (kernel)driver niet digitaal is ondertekend. Ben je zeker dat het om een betrouwbare driver gaat, dan kun je deze controle tijdelijk uitschakelen. Open Instellingen, kies Systeem / Systeemherstel en klik tweemaal op Nu opnieuw opstarten. Kies vervolgens Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Opstartinstellingen en klik op Opnieuw opstarten. In het menu dat verschijnt, kies je optie 7: Afdwingen van stuurprogrammahandtekening uitschakelen. Windows start nu zonder handtekeningcontrole, zodat je de driver kunt installeren. Bij de volgende herstart is de controle weer actief, maar de driver blijft werken.

Ga je liever voor een iets doortastender aanpak? Voer dan de Opdrachtprompt uit als administrator, voer het commando bcdedit /set TESTSIGNING ON in en herstart je pc. Deze draait dan in testmodus, zie de indicatie rechtsonder. Installeer de driver en voer daarna meteen bcdedit /set TESTSIGNING OFF uit, gevolgd door een herstart om terug normaal te werken.

Virtueel alternatief

Lukt het niet om je oude apparaat met een van de bovenstaande workarounds aan de praat te krijgen binnen Windows 10/11, dan zit er weinig anders op dan een ouder of ander besturingssysteem te gebruiken. Het handigst is om dit als virtuele machine (VM) bovenop je huidige Windows te draaien. Binnen deze VM installeer je dan de originele driver en software voor het apparaat.

Geschikte gratis tools zijn Oracle VirtualBox en VMware Workstation Pro (na registratie op https://support.broadcom.com). Via bijvoorbeeld https://archive.org kun je naar schijfkopiebestanden zoeken en downloaden. Wij vonden er onder meer diverse Windows XP-iso-bestanden en installeerden een exemplaar in VirtualBox.

Dit kan als volgt. Start VirtualBox, klik op Nieuw en vul de gegevens in, zoals Microsoft Windows XP (32-bit). Bij ISO-image verwijs je naar je download. Vink Overslaan zonder toezicht aan, klik op Afmaken en vervolgens op Starten. Volg de installatie-instructies. Je bezit of vindt wellicht een geldige licentie voor deze oude Windows.

Koppel het apparaat aan een fysieke poort op je pc en geef deze vervolgens door aan de VM, zodat de virtuele Windows het apparaat herkent. Dit kan vanuit het menu Apparaten in het venster met een opgestarte VM.

Bij printers kun je ook delen via het VM-netwerk, zodat je vanuit je gewone Windows via het netwerk kunt printen naar de VM. Selecteer de (uitgeschakelde) VM in VirtualBox, kies Instellingen, open Netwerk en vink Netwerkadapter inschakelen aan. Stel eventueel Gekoppeld aan in op Bridged Adapter zodat de VM een ip-adres krijgt binnen hetzelfde netwerk als je host-pc.

 Nieuwe printer nodig? Kijk op Kieskeurig.nl/prijsdalers om voor de beste deal!