Waarom ben ik op Android en de Samsung Galaxy S III overgestapt na vijf gelukkige jaren met de iPhone? Ik heb twee redenen besproken in Deel 1 van deze serie, en in Deel 2 ga ik het hebben over twee andere zeer belangrijke redenen.

Zoals ik eerder al duidelijk maakte: ik vermijd hier de kleine details in de vergelijking tussen iOS en Android. In plaats daarvan richt ik me op de vier meest kenmerkende elementen van Android 4.1, die ik na een aantal weken testen zo verleidelijk en nuttig vond dat het maken van de overstap alleen maar logisch leek.

Juiste beslissing

Eén ding valt me op in deze lijst: elk punt is iets positiefs over Android, in plaats van iets negatiefs over de iPhone. Dat is vaak een teken dat een beslissing de juiste is. Als je een bepaalde kant op neigt te gaan, dan betekent dit dat je weet wat je wilt en dat je denkt dat dit nieuwe ding je dat zal geven. Als je van iets wegloopt, dan ga je in de richting van… wat precies? Je weet niet waar je heen gaat maar je weet in ieder geval dat het beter moet zijn dan de situatie waarvan je wegvlucht.

Dit onderstreept ook een punt waar ik eerder op hamerde. Wat is er mis met de iPhone 5 en iOS 6? Helemaal niks. Het is gewoon niet langer de juiste telefoon voor mij. Ook had ik het eerder over het toetsenbord en het enorm grote scherm van de Samsung Galaxy S III. Hier zijn twee andere functies van Android die mij hebben doen switchen.

Samenwerking tussen apps

Bij het werken met een telefoon gaat het vooral om het verplaatsen van informatie tussen meerdere apps. Dat kenmerk is eigen aan telefoons. De meeste dingen die ik met mijn telefoon doe hebben te maken met het gebruik van één app om gegevens te verkrijgen, het in een andere app te stoppen om er aan te werken en het vervolgens te verzenden of te delen met een derde app. Zelfs wanneer ik mijn iPad gebruik, besteed ik het grootste deel van mijn tijd aan één app tegelijk.

Bijna alles wat ik doe waarbij de ene app met een andere app moet samenwerken, is op een Android-apparaat veel eenvoudiger dan op een iPhone. Dit dankzij een diepgeworteld mechanisme voor interne-app samenwerking.

Voorbeeld: ik sta op het punt om naar het huis van mijn tante te rijden, een rit van ruim een uur. Een apparaat-brede zoekopdracht met haar naam tovert haar Contacten-kaart tevoorschijn. Met één tik kan ik het adres naar welke app dan ook sturen, zoals Waze, Twist, of Kaarten, en ik kan wegrijden.

Evernote

Of ik ben in een webbrowser en ik wil de pagina die ik aan het lezen ben in mijn Evernote notitieboek gebruiken. Ik tik op Share en selecteer vervolgens Evernote. Boem: een nieuwe notitie met de url. Mijn hart bloedt een beetje wanneer ik dit soort dingen op mijn iPad probeer te doen. Ik denk soms bij mezelf: “ik wou dat ik die pagina was tegengekomen terwijl ik mijn Android-apparaat aan het gebruiken was in plaats van mijn iPad.” Ik wil dat niet hoeven te denken. Van ze leven niet.

Ach ja. Toen Apple de mogelijkheid van iOS 5 liet zien om binnen het hele systeem een foto of een link te tweeten, werd het gepresenteerd als een of andere doorbraak. Twitter, prima. Facebook? Ik gebruik het niet. Hoe dan ook, zulke enkelvoudige taken via ‘hardwired’ oplossingen zijn niet bepaald wat ik nodig heb.

Sommige iOS-apps kunnen informatie doorgeven aan een aantal andere apps, hetzij via aangepaste URL-schema’s, of omdat ze zijn ontworpen om samen te werken vanaf het begin. Er zijn ook manieren om een webpagina op te slaan in Evernote, of Instapaper, of Pocket, maar je moet de juiste bookmarklet op de juiste manier downloaden en installeren. Voor een bedrijf dat telefoons levert met een ordelijk, simplistisch toetsenbord dat geen enkele verbeterde functies heeft, lijkt dat toch een nodeloos complexe oplossing. Toch?

In Android? Share > Evernote. Klaar.

Mijn iPhone zou voor mij zo veel makkelijker te gebruiken, zo veel waardevoller en zo veel minder onhandig zijn, als de apps samen zouden kunnen werken in plaats van in strikte isolatie. Ik haat de manier waarop iOS data tussen apps buitensluit niet volledig, maar elke keer dat ik data buiten de oorspronkelijke omgeving wil verplaatsen is toch wel een klein pijnpunt.

“Copy > App Switcher > Paste” is gewoon zóóóóóó 1988, vind je niet?

Aanpassingen

Als de manier waarop mijn iPhone werkt me niet aanstaat, aarzel ik niet: ik ga online zoeken. Ik kan erop rekenen dat ik een antwoord vind. Echter vind ik vaak geen manier om mijn iPhone te laten werken zoals ik dat graag wil; wel is er altijd een ‘volkomen redelijke verklaring’ van Apple waarom de iPhone op die manier behoort te functioneren.

Als de manier waarop mijn Android werkt me niet aanstaat, en ik zoek online naar een oplossing, dan kan ik gewoonlijk een manier vinden om het te veranderen.

Toen ik de Galaxy S III voor de eerste keer gebruikte, kwam ik veel vervelende eigenaardigheden tegen. Ik gaf die eigenaardigheden een kans, maar tegen het eind van de week had ik ze bijna allemaal uitgeschakeld. En tegen het einde van de eerste maand had ik een telefoon die op maat gemaakt aanvoelde, aangepast aan al mijn persoonlijke voorkeuren en antipathieën.

iOS is prachtig

iOS is prachtig ontworpen. En ik ben zelf meestal de eerste om te zeggen dat een ontwerper (die de hele dag nadenkt over hoe een telefoon zou moeten werken) begint met een veel beter begrip van wat goed is voor de gebruiker, dan de gebruiker zelf (die ‘een nieuwe telefoon kopen’ tussen ‘de was naar de stomerij brengen’ en ‘de voorraad voor antischimmelcrème van de kat bijvullen’ op de takenlijst van vandaag heeft staan).

Soms voelen de iPhone en iOS echter aan als de kledingstijlen waaruit je bij de Walmart (Amerikaanse winkelketen, red.) kunt kiezen. Ze zijn ontworpen om ‘goed’ te zijn, of zelfs alleen maar acceptabel, voor een zeer breed scala aan consumenten. Ik wil echter iets dat perfect is, voor mij.

Kernfilosofie Android

Android heeft een consistente kernfilosofie die ik instinctief overtuigend vind: waarom zou een telefoon zijn enige gebruiker niet laten stemmen over hoe zijn of haar apparaat werkt? En omdat Android haar aanpassingsfuncties voor het grootste deel verstopt op een plek waar je ze niet kunt vinden zonder dat je ernaar op zoek bent, zullen deze opties niet snel voor verwarring zorgen.

Het presenteren van een consistente en logische ervaring op het gehele apparaat voor de meerderheid van de gebruikers is belangrijk, in het bijzonder wanneer je nadenkt over het grote percentage van techno-fobische gebruikers en het toegevoegde percentage van gebruikers dat niet wil worden lastiggevallen.

Genoteerd. Wat kan mij het schelen wat een andere gebruiker wil? Ik probeer een goede sociale burger te zijn, maar ik heb nooit gedacht: “hoewel deze niet aan te passen fabrieksinstelling me frustreert en dit het apparaat voor mij moeilijker te gebruiken maakt, zal ik met trots lijden omdat ik weet dat het gebrek aan aanpassingsmogelijkheden het minder verwarrend maakt voor sommige nieuwe mobiele telefoongebruikers.”

Ik sta erop dat maatwerk de gebruiker ten goede komt. In ieder geval als die gebruiker op mij lijkt. De avond voordat ik op reis ging naar een bijeenkomst in New York heb ik een aangepast desktopscherm op de Samsung Galaxy S III aangemaakt, specifiek voor deze reis. Op een iPhone zou ik een half dozijn apps moeten doorzoeken om mijn tickets, kaarten, contacten, navigatieroutes, et cetera te gebruiken. Op de Galaxy hoefde ik alleen maar van mijn thuisscherm weg te swipen. Daar stonden ze allemaal, in de vorm van snelkoppelingen en widgets.

Ja: op die dag maakte het maatwerk de Galaxy S III gemakkelijker te gebruiken dan de iPhone, zonder twijfel.

Controle op ontwikkelaars

Google oefent niet zoveel controle uit op Android-ontwikkelaars als Apple over iOS-ontwikkelaars. Dit hinderde Android de eerste paar jaar, maar in Android 4.1 blijkt de vrijheid van ontwikkelaars de moeite waard te zijn.

Wanneer ik de volume-omlaag knop op mijn Galaxy S III ingedrukt houd, komt mijn Samsung niet gewoon op ‘stil’ te staan. Wanneer het volume naar nul loopt, gaat er een systeemverbetering van derden, ‘Shush!’ genaamd, van start en opent een pop-up. Die geeft me de mogelijkheid om het belsignaal na een bepaalde interval terug naar het oorspronkelijke volume te laten gaan (wanneer de film is afgelopen, bijvoorbeeld).

In veel van mijn Android reader-apps kan ik de volumeknoppen gebruiken om bladzijden om te slaan, of tussen artikelen te bladeren. Het is totaal niet verwarrend. De volumeknoppen werken gewoon binnen de app totdat ik de instellingen van de app binnenga om deze weer te wijzigen. Nogmaals: normaal gedrag totdat de gebruiker er bewust voor kiest om het te wijzigen.

Yin & Yang

Keuzes, keuzes, keuzes. Het is niet simpelweg het tegenovergestelde van Apple’s ‘Controle, controle, controle’. In plaats daarvan is het een yin-yangachtige relatie. Elk concept lijkt te definiëren waar een iPhone en een Android-telefoon goed in zijn, en het soort consument dat elke telefoon probeert te behagen.

Op een bepaalde manier is het brede scala van Android-toestellen dat beschikbaar is van verschillende fabrikanten een andere vorm van keuze. Apple geeft je één nieuwe telefoon. Het is slikken of stikken. Ik zag de iPhone 5, en liet verstek gaan.

De Samsung Galaxy S III is niet voor iedereen de beste Android-telefoon, maar dat hoeft ook niet. Blijf zoeken en je zult iets vinden dat beter bij je behoeften past. En als je per se een mechanisch toetsenbord wilt hebben, dan probeert het Android-ecosysteem geen oordeel over jou en je voorkeur te hebben. De makers van Android-telefoons willen alleen je geld.

Voorwaarts

De volgende keer zal ik deze bagatelle beëindigen. Ik zal wat mythes de wereld uit helpen over de beruchte nadelen van Android die ofwel niet langer waar zijn, of op zijn ergst hanteerbare ergernissen zijn geworden in plaats van breekpunten. Waarom zou je door blijven gaan over problemen van lang geleden, wanneer Android zoveel feitelijke problemen heeft? Jazeker, daar zal ik het ook over hebben.

Tot slot, waarom was het zo lastig om deze serie te schrijven? En geloof ik dat Apple achterop is geraakt en dat het binnenkort met Apple gedaan zal zijn?

Lees Deel 3 voor het antwoord op de eerste vraag. Wat betreft de tweede vraag: zeer zeker niet…

Dit artikel is een vertaling gebaseerd op dit artikel dat geschreven is door Andy Ihnatko (@ihnatko), van onze zustersite Tech Hive: “Customize and collaborate: Why I switched from iPhone to Android, Part 2“.

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Een all-in-one-printer is een handig apparaat voor het scannen, kopiëren en printen van documenten en foto's. De allerbeste afdrukkwaliteit krijg je met een laserprinter. Wij vonden vijf betaalbare modellen voor je.

Een laserprinter maakt gebruik van toner in plaats van inkt om afdrukken te produceren. Toner is een fijn poeder dat met hoge temperaturen op het papier wordt gesmolten. Dit proces zorgt ervoor dat je met grote toners kunt printen, wat betekent dat je langere tijd kunt blijven afdrukken zonder de toner te hoeven vervangen. Laserprinters zijn vaak snel en efficiënt, waardoor ze uitstekend zijn voor gebruik op kantoor. Maar ook als je thuis veel print, bijvoorbeeld als zzp'er, kan een laserprinter uitkomst bieden.

HP Color Laser 179fnw

De HP Color Laser MFP 179fnw is een van de kleinste kleurenlaserprinters in zijn klasse en is daardoor ideaal voor thuisgebruik en plekken waar niet veel plek voor een printer is. Met functies zoals printen, scannen, kopiëren en zelfs nog faxen biedt deze 4-in-1 printer een hoop veelzijdigheid. De afdruksnelheid bedraagt tot 18 pagina's per minuut in zwart-wit en 4 ppm in kleur, met een resolutie van 600 x 600 dpi.

Dankzij de automatische documentinvoer (ADF) voor 40 pagina's en wifi-verbinding is deze printer gebruiksvriendelijk en multi-inzetbaar. Hoewel de afdruksnelheid lager ligt dan bij sommige concurrenten, is zijn compacte formaat juist een pluspunt.

Brother DCP 1610W

De Brother DCP-1610W is een compacte zwart-wit laserprinter die printen, kopiëren en scannen combineert. Met een afdruksnelheid van 20 pagina's per minuut en een resolutie van 2400 x 600 dpi levert hij haarscherpe resultaten. Dankzij wifi-connectiviteit kunnen meerdere gebruikers eenvoudig draadloos printen.

De papierlade biedt plaats aan 150 vellen en het apparaat is voorzien van anti-jam-technologie om papierstoringen tot een minimum te beperken. In vergelijking met de HP Color Laser MFP 179fnw biedt deze printer geen kleurafdrukken, maar hij is wel een stuk sneller met zijn afdrukken.

HP Laserjet Pro 2Z622

De HP LaserJet Pro 2Z622 is geschikt voor onder meer kantooromgevingen. Met afdruksnelheden tot 42 pagina's per minuut en functies zoals dubbelzijdig printen, scannen, kopiëren en faxen is dit een lekker veelzijdige 4-in-1-laserprinter. Het apparaat ondersteunt zowel bekabelde als draadloze netwerken en biedt geavanceerde beveiligingsfuncties.

Canon i-SENSYS MF272wd

De Canon i-SENSYS MF272dw is een monochrome laserprinter en drukt af met en snelheid van 29 pagina's per minuut. Met een resolutie van 2400 x 600 dpi levert hij snelle en scherpe resultaten. Dankzij automatische dubbelzijdige afdrukken, wifi- en ethernetverbinding is hij veelzijdig inzetbaar.

In vergelijking met de Brother DCP-1610W levert deze Canon i-SENSYS MF272dw snellere prestaties en meer connectiviteitsopties, hoewel hij geen kleurendruk ondersteunt; dan moet je toch echt bij de HP Color Laser MFP 179fnw zijn.

Xerox B225 A4

De Xerox B225 is een zwart-wit all-in-one-laserprinter die printen, kopiëren en scannen combineert. Met een afdruksnelheid van maar liefst 34 pagina's per minuut en een eerste afdruktijd van slechts 6,4 seconden is hij goed in te zetten als je veel en vaak print. De printer beschikt over automatische dubbelzijdige afdrukken, een papierlade voor 250 vellen en kan via wifi of een vaste netwerkverbinding met je thuisnetwerk worden verbonden.

Garmin heeft de Instinct 3 - Tactical Edition aangekondigd, een nieuwe serie tactische smartwatches die verkrijgbaar zijn met een AMOLED-scherm of een display op zonne-energie.

De smartwatches zijn volgens Garmin ontworpen voor gebruik in uitdagende omgevingen en voorzien van een met metaal versterkte rand voor extra duurzaamheid, een rucking-activiteit voor training en ingebouwde LED-verlichting op zowel de 45mm als 50mm modellen. De batterijduur van het AMOLED-model kan oplopen tot 24 dagen in smartwatchmodus, terwijl de modellen op zonne-energie onder ideale omstandigheden onbeperkt kunnen functioneren.

Robuust ontwerp

De Instinct 3 - Tactical Edition is voorzien van een stevige constructie met een metalen versterkte rand, een behuizing van met vezels versterkt polymeer en een krasbestendig scherm. De smartwatches zijn gebouwd volgens de MIL-STD 810 norm voor thermische en schokbestendigheid en zijn waterdicht tot 100 meter. De ingebouwde zaklamp biedt variabele lichtsterktes, een groene modus om het natuurlijke nachtzicht te behouden en een stroboscoopmodus voor locatiebepaling in moeilijk terrein. Voor nachtelijk gebruik is er een NVG-modus (Night Vision Goggle) die het scherm dimt tot een niveau dat functioneel blijft voor de gebruiker maar vrijwel onzichtbaar is voor anderen.

Uitgebreide functionaliteit

De Instinct 3 - Tactical Edition beschikt over diverse speciale functies, waaronder rucking-activiteit waarmee gebruikers het gewicht van hun bepakking kunnen invoeren voor beter inzicht in hun fysieke inspanning. Deze functie kan ook worden gebruikt bij activiteiten zoals trailrunning, wandelen en hiken. Alle modellen bevatten de Applied Ballistics solver en zijn compatibel met de Applied Ballistics Quantum app.

De smartwatches zijn verkrijgbaar in twee formaten: 45mm of 50mm met display op zonne-energie, en een 50mm-variant met AMOLED-scherm. De zonne-efficiëntie is verbeterd met een grotere, efficiëntere zonnelens. Vergeleken met het vorige model heeft het nieuwe 50mm model op zonne-energie een vijf keer langere batterijduur in GPS-modus bij opladen via zonlicht.

De smartwatch biedt multi-band GPS met SatIQ technologie voor nauwkeurige positiebepaling met geoptimaliseerde batterijduur. Voor gezondheidsmonitoring houdt de Instinct 3 stappen, hartslag, slaap, zuurstofsaturatie via de pols, hartslagvariabiliteit en meer bij.

Gebruikers ontvangen e-mails, sms'jes en meldingen direct op het horloge wanneer dit is gekoppeld met een compatibele Apple of Android smartphone.

Navigatie en veiligheid

Gebruikers kunnen navigeren met een 3-assig kompas, barometrische hoogtemeter en multi-band GPS. De Instinct 3 kan worden gekoppeld met de Garmin Explore App voor gedetailleerde kaarten, waypoints en routes.

Voor gebruik op gevoelige locaties biedt de Stealth Mode de mogelijkheid om draadloze communicatie uit te schakelen terwijl het horloge nog steeds activiteitsgegevens verzamelt zonder locatiegegevens op te slaan. De Kill Switch kan alle gebruikersgeheugen wissen als de veiligheid in het geding komt. Andere functies zijn weergave van twee posities tegelijkertijd op één scherm, Jumpmaster en geprojecteerde waypoints.

Trainingsfuncties

De Instinct 3 - Tactical Edition bevat sportapps voor rucken, wandelen, hardlopen, klimmen, jagen, skiën en meer. De TracBack-functie helpt bij het uitstippelen van een route terug naar het beginpunt. Naast buitensportapps bevat de smartwatch ook apps voor HIIT, cardio, hardlopen op binnen- en buitenbanen, basketbal en andere activiteiten.

Gebruikers kunnen trainingsplannen volgen met Garmin Coach voor hardlopen en fietsen, of workouts maken uit meer dan 1.600 oefeningen in de Garmin Connect app. De smartwatch volgt ook intensiteitsminuten, VO2 max en hersteltijd.

Veiligheidsfuncties zoals incidentdetectie en Assistance kunnen een bericht met de GPS-locatie van de gebruiker naar contactpersonen sturen in noodsituaties, wanneer het horloge gekoppeld is met een smartphone.

Beschikbaarheid en prijzen

Het Instinct 3 - Tactical Edition AMOLED-model is vanaf 30 april te bestellen op Garmin.com voor een adviesprijs van 599,99 euro. De modellen op zonne-energie beginnen bij een adviesprijs van 499,99 euro.

Bekijk andere Garmin-producten op Kieskeurig.nl: