Steeds meer producten claimen dat ze ‘duurzaam’ zijn, en steeds meer mensen vinden dat ook belangrijk. Maar wat is duurzaam precies en wat maakt een laptop of smartphone duurzaam? En brengt het alleen extra kosten met zich mee of kun je ook voordeel halen uit duurzaam kopen?

Wie wil er niet af en toe een nieuwe laptop of smartphone? Even weer dat nieuwste model in handen hebben, helemaal krasvrij en met die belofte van topprestaties. Vaak gaan er aan de koop weken vooraf, waarin eindeloos merken en modellen worden bekeken en prijzen vergeleken. Een aspect dat daarbij vaak (te) weinig aandacht krijgt, is duurzaamheid. Hoewel we zeggen het belangrijk te vinden, speelt duurzaamheid bij de koop van een nieuwe smartphone of laptop nauwelijks een rol. 

Wat is duurzaamheid? 

Duurzaamheid is een complex begrip. Er is mede hierdoor ook niet één alomvattende definitie. Een van de meest geciteerde definities van duurzaamheid is die uit het Brundtland-rapport (1987) van de Verenigde Naties. Hierin wordt duurzaamheid omschreven als ‘tegemoetkomen aan de noden van het heden zonder de behoeftevoorziening van de toekomstige generaties in het gedrang te brengen’. Een ontwikkeling is volgens deze visie duurzaam wanneer deze bijdraagt aan een gezonde aarde met welvarende bewoners en goed functionerende ecosystemen. 

Duurzaamheidsclaims 

Of een product duurzaam is, wordt door heel veel, zeer uiteenlopende factoren bepaalt. Factoren die, anders dan de kleur of de maximale prestaties, dan ook niet zomaar in een getal of een keurmerk zijn uit te drukken. Maar welke legitieme afwegingen zijn er dan wel als je een duurzame aanschaf wilt doen? 

Afgaan op wat fabrikanten en winkeliers zeggen, is niet de beste optie. De Europese Commissie liet in 2020 de duurzaamheidsclaims van honderden producten onderzoeken en concludeerde dat deze in 53 procent van de gevallen onvoldoende onderbouwd of simpelweg onbetrouwbaar zijn. Europa wil bedrijven daarom verplichten claims rondom duurzaamheid op één gestandaardiseerde manier te onderbouwen. In die berekening worden zestien factoren meegenomen, zoals de bijdrage aan klimaatverandering, watergebruik, luchtvervuiling en giftige stoffen, maar bijvoorbeeld niet hoe goed een product te hergebruiken is en het aandeel gerecycled materiaal. En juist die laatste twee aspecten zijn bij smartphones en laptops erg kansrijk. 

Steeds meer merken, zoals hier Acer, bieden producten aan met een groen label. 

Duurzaam kopen 

Op de meeste factoren die bepalen of een product duurzaam is, hebben consumenten nauwelijks invloed. Zelfs om via hun aanschaf de industrie te sturen, ontbreekt het aan voldoende en betrouwbare informatie. Beter is het daarom bij de selectie te kijken naar de zaken waar je wél invloed op hebt. Duurzaamheid is bijvoorbeeld ook zo lang mogelijk met je spullen doen. Hoe langer je iets gebruikt, hoe relatief lager de impact ervan is. 

Babette Porcelijn heeft Industrieel Ontwerpen gestudeerd aan de TU Delft en schreef het boek De verborgen impact, over de impact van de producten die we kopen op de planeet. Die betekenis is volgens Porcelijn veel groter dan we vaak denken, maar krijgt minder aandacht, omdat die impact grotendeels buiten ons zicht blijft. Haar kennis van alledaagse producten en duurzaamheid vertaalt ze op ons verzoek naar aankooptips voor notebooks en smartphones. “Koop iets dat goed en sterk is, toekomstbestendig dus, zodat je er lange tijd mee vooruit kunt. Koop zo zwaar als nodig, zo licht als kan. Liefst tweedehands. En neem er een goede beschermhoes bij. Beknibbelen op de specificaties bij aankoop van een nieuw apparaat is vaak wel goedkoper maar niet altijd duurzamer. Je zult, wanneer je nu minder krachtige hardware koopt, vermoedelijk eerder weer aan een nieuwe smartphone of laptop toe zijn. En dat doet de financiële besparing van nu uiteindelijk teniet en maakt de aankoop ook minder duurzaam dan wanneer meteen een zwaarder systeem was gekocht.” 

Tweedehands 

Een duurzame optie die niet iedereen meeneemt in de aankoopbeslissing, is de aanschaf van een tweedehands product. Het nadeel is dat het al snel een ouder product betreft waarvoor al in een eerder stadium geen nieuwe software-updates meer voor zullen uitkomen en dat ook mogelijk sneller niet meer voldoet aan de eisen van bijvoorbeeld randapparatuur of de gebruiker zelf. 

Tweedehands kan echter een prima keuze zijn, zeker wanneer de aankoop voldoet aan de actuele eisen en past bij het beoogde gebruik. Juist vanwege de verwachte kortere gebruiksduur moet de prijs wel navenant lager zijn, en dat valt vaak tegen. Zo is het aanbod aan refurbished Apple-hardware best groot, maar het prijsverschil ten opzichte van nieuw vaak te klein om echt interessant te zijn. 

Koop je tweedehands bij een officiële verkoper, zorg dan dat deze enige vorm van garantie biedt. Bij particuliere koop is dit veelal niet mogelijk. 

Tweedehands is vaak een duurzame keuze. 

Langdurig updates 

Wanneer je een nieuwe smartphone of laptop koopt, mag je ervan uitgaan dat je er jaren goed en veilig gebruik van kunt maken. Regelmatige updates en correcties die beveiligingsproblemen oplossen, zijn hiervoor vereist. Hoelang na de release van een model de fabrikant die updates ook blijft geven, verschilt per merk en soms zelfs per model. 

Een smartphone gebruiken waarvoor geen veiligheidsupdates meer worden uitgebracht, is te alle tijden af te raden. Apple levert voor zijn iPhones doorgaans zes jaar en langer updates, en dat is meer dan bij vrijwel alle merken van Android-smartphones. Samsung komt tot vier jaar systeemupdates en vijf jaar voor beveiligingsupdates, het laatste alleen op de premium-modellen. Het Nederlandse Fairphone legt de lat het hoogst met minimaal vijf jaar updates voor haar Android-modellen, terwijl het in de praktijk wel tot zeven jaar en langer updates uitbrengt. Vooral Chinese smartphonemakers hebben een slechte reputatie op dit gebied, zowel wat betreft de periode dat ze updates uitbrengen als de kwaliteit ervan. 

Dit laatste komt omdat bij Android, anders dan bij iOS, het besturingssysteem niet door de smartphonefabrikant zelf wordt gemaakt. Android komt van Google en de verschillende merken kiezen er daarna zelf voor of en in welk tempo zij een nieuwe versie aanpassen en beschikbaar stellen voor hun reeds verkochte modellen. 

De beschikbaarheid van updates bepaalt in grote mate de levensduur van zowel smartphone als laptop. 

Updates voor laptops 

Bij laptops is de situatie vergelijkbaar. Ongeacht merk en model gebruiken ze bijna allemaal Windows als besturingssysteem. Functionele en ook beveiligingsupdates komen allemaal via Microsoft, en dit geldt inmiddels ook bijna volledig voor de drivers voor de hardware. En zolang een systeem voldoet aan de minimale eisen die Microsoft stelt én geen conflicterende hard- of software bevat, zal ook een volgende grote nieuwe versie van Windows geïnstalleerd kunnen worden. Een situatie zoals bij de komst van Windows 11, waarvoor ineens een TPM 2.0-chip verplicht was, is echt een uitzondering. 

De TPM-eis blokkeerde voor veel pc-bezitters onverwacht de upgrade naar Windows 11. 

Toekomstbestendige hardware 

Een lastig onderdeel is inspelen op de toekomstige hardware-eisen, ‘zo zwaar als nodig, zo licht als kan’. Alleen is het lastig te voorspellen wat nodig zal zijn voor toepassingen of een besturingssysteem dat er nog niet is. Gelukkig maken de fabrikanten het ons in dat opzicht ‘steeds makkelijker’. Ongeacht of het om een nieuwe smartphone of laptop gaat, altijd beloven zij enorme prestatiewinst en altijd wordt dit overdreven. De hardware van laptops en inmiddels ook smartphones ontwikkelt zich meer evolutionair dan revolutionair. Het zijn bijna altijd detailverbeteringen; een iets snellere processor, een iets hogere resolutie, een extra camera, beter geluid … eigenlijk nooit baanbrekend en zelden een vereiste voor echt nieuwe functionaliteit. Het gevolg is dat steeds meer hardware van nu, zeker in het midden tot hoge segment, gewoon nog jaren mee kan. 

 De daadwerkelijke extra rekenkracht van de nieuwste processors is vaak veel minder groot dan de fabrikanten beweren. 

Minder toekomstbestendig? 

Omgekeerd verdwijnen er wel regelmatig opties. Bij de smartphones is het slot voor een sd-kaart bijna verleden tijd, net zoals bij laptops modellen met 8 GB werkgeheugen steeds minder worden aangeboden. 

Voor de smartphones betekent dit dat je bij aankoop al moet kiezen voor een model met voldoende opslag, tenzij je gegevens verplaatst naar cloudopslag. Bij de laptops was 16 GB werkgeheugen eigenlijk al tegelijk de standaard én de ondergrens, en is dat nog steeds. Meer is alleen nodig wanneer je echt zware toepassingen zoals virtuele machines gebruikt. Let dus vooral op de uitbreidbaarheid van het geheugen in de vorm van een vrije geheugenbank waar je een extra geheugenmodule in kunt zetten, in plaats van dat het geheugen dat erin zit moet worden vervangen. Voor opslag was en is een 512 GB ssd bijna altijd voldoende, ook omdat je er eenvoudig cloudopslag bij kunt gebruiken. 

Wat betreft processors is het lastiger. Hoewel ook hier de ontwikkeling minder stormachtig verloopt dan in het verleden, geldt nog steeds dat hoe meer rekenkracht je nu koopt, hoe langer de laptop zal kunnen meekomen. De belangrijkste features richting de toekomst zijn nu het aantal cores en threads. Hierop bezuinigen kan al snel verkeerd uitpakken, de processor is immers een van de belangrijkste factoren bij het bepalen of de hardware voldoet aan toekomstige updates én van de eventuele inruilwaarde.  

Maar ook het merk doet ertoe. Merken als Lenovo, HP of Dell staan goed aangeschreven en dat wordt gewaardeerd door de kopers. Het beste voorbeeld hiervan is Apple, ongekend duur in aanschaf, maar ook altijd een hoge inruilwaarde (en daardoor helaas weer duur als tweedehands).  

Duik in de specificaties. Vastgesoldeerd geheugen is niet te vervangen. Om geheugen later te kunnen uitbreiden, is een vrij geheugenslot de beste optie. 

De toekomstbestendigheid van moderne processors wordt vooral bepaald door het aantal cores en threads. 

Repareerbaarheid 

Is een apparaat defect, dan lijkt vervangen de enige oplossing, maar anders dan vaak gedacht laten veel smartphones en laptops zich soms ook prima repareren. En zo duur als een nieuw apparaat is, zo goedkoop kan een reparatie zijn. Een component van enkele euro’s is soms al voldoende. Vaak is de prijs dan ook niet het probleem, maar de verkrijgbaarheid van het juiste onderdeel. Slechts weinig merken bieden inzicht in de losse componenten in hun apparaten of bieden die te koop aan. 

Online is er echter veel te koop, zeker bij de grotere internationale webshops. Gebruik daarbij het serienummer of productnummer dat op het onderdeel staat in de zoekopdracht. En behalve onderdelen is er ook veel informatie over de reparaties zelf te vinden. YouTube en het in reparatiebeschrijvingen gespecialiseerde iFixit zijn erg nuttig. En anders gewoon openmaken en kijken. Dat is in feite risicoloos, meer stuk dan stuk kan immers niet. 

Met het juiste gereedschap en door op internet te zoeken naar de juiste onderdelen, is het vaak prima mogelijk een defect apparaat te repareren. 

iFixit biedt onder het motto ‘reparatie is nobel’ een wereld aan handleidingen voor het zelf repareren van alledaagse apparaten. 

Verleng de levensduur van je apparaten door ze goed te beschermen. 

Duurzame smartphones 

Op het gebied van smartphones is de belangrijkste eerste keuze die voor een iPhone of een Android-toestel. Op dit moment verkoopt Apple de iPhone SE, 12, 13 en 14. Hiervan hebben de modellen in de 14-serie logischerwijze nog de langste software-ondersteuning, maar die zijn ook verreweg het duurste. De andere modellen zijn gunstiger geprijsd, terwijl eigenlijk alleen de tweede generatie SE verouderd aandoet. Met een releasedatum van april 2020 komt deze SE ook als eerste zonder updates te zitten. Maar met iOS 16 en mogelijk ook nog de volgende release is zelfs dit nog een prima bruikbaar toestel. 

Wil je toch liever een nieuwer model, overweeg dan een tweedehands. Maar koop in verband met je online veiligheid liever geen model waarvoor geen updates meer beschikbaar komen. De repareerbaarheid van tweedehands modellen is overigens zeer beperkt. 

Bij smartphones bepaalt de fabrikant hoelang je updates krijgt. 

Android-smartphone 

Er zijn vele aanbieders van Android-smartphones. Samsung is een grote aanbieder die zijn modellen onderverdeeld in de S-serie met de topmodellen en de A-serie met de instappers en middenklassers. Met vier jaar OS-updates en vijf jaar security-updates is het een minder duurzame keuze dan Apple. 

Voor tweedehands ben je bij Android-smartphones vooral overgeleverd aan directe koop bij particulieren. Dit betekent geen garantie en geen gedegen kwaliteitscontrole. Zolang dit ook in de prijs is terug te zien, kan het toch een goede, duurzame keuze zijn. Uitzondering is Fairphone dat minder verschillende modellen biedt, maar zelfs langere software-updates dan Apple biedt. Bovendien zijn Fairphones goed te repareren, scoren hoog op recycling en het merk biedt zelf tweedehands edities van het vorige model, de Fairphone 3/3+. 

Duurzame laptops 

Ook laptops voor de doorsnee consument kun je verdelen in twee groepen: Windows-laptops en MacBooks. 

Windows 10 en 11 zijn de courante versies van het besturingssysteem. Koop je nieuw, kies dan voor een model met Windows 11 en dus met een TPM 2.0-chip. We raden 16 GB werkgeheugen aan, alleen bij licht gebruik is 8 GB een optie. Bij veel laptops is het geheugen meestal niet uitbreidbaar. Het aantal leveranciers is enorm groot net als het aanbod. Generieke uitspraken zijn daardoor nauwelijks te doen, het is vooral kritisch afwegen. Koop je tweedehands en is er geen ssd maar een harde schijf aanwezig, houd dan rekening met een kortere accuduur. De repareerbaarheid verschilt per model, maar zeker de niet-topmodellen zijn vaak goed te openen en te repareren. 

De grote kracht van de laptops van Apple zit in de combinatie soft- en hardware. Het eigen macOS werkt naadloos samen met de hardware van de verschillende MacBooks. Apple biedt ook lang ondersteuning en updates. De prijs voor nieuwe modellen is echter extreem hoog. Toekomstgericht hebben modellen met een Apple M1/M2-processor de voorkeur. Zeker bij de MacBook Air-modellen komen nog veel Intel i5 en i7-processors voor. Er is wel een tweedehands aanbod, ook van Apple zelf, maar het prijsverschil met nieuw is niet heel groot. Desondanks kan een oudere MacBook een prima investering zijn. De repareerbaarheid is beperkt tot zeer beperkt. 

©Ģirts Raģelis

Apples huidige generatie laptops gebruikt processors met een eigen architectuur zoals de M, dit in tegenstelling tot oudere modellen met een Intel-processor. 

Conclusie 

Een systeem dat de consument helpt om een echt duurzame laptop of smartphone te kiezen, is er nog niet. Toch is het wel degelijk mogelijk een duurzamere keuze te maken. Door de keuze te laten bepalen door de te verwachten levensduur ben je in eerste instantie mogelijk iets duurder uit, maar kun je het apparaat veel langer blijven gebruiken. Al komt daar zeker bij smartphones de beschikbaarheid van updates als extra eis bij. 

Kijk voor een duurzame keuze ook altijd of tweedehands geen optie is. De besparing kan flink zijn en de iets hogere leeftijd hoeft geen belemmering te zijn om een smartphone of laptop nog jaren veilig te kunnen gebruiken. 

Het Nederlandse Swaptop biedt laptops als abonnement. 

Misschien heb je het al gemerkt: je komt online steeds meer posts en reacties tegen die door kunstmatige intelligentie zijn gemaakt. Het aantal bots dat zich voordoet als gewone internetgebruikers lijkt verder toe te nemen. Stevenen we af op een internet dat, zonder dat we het doorhebben, wordt gedomineerd door AI-gegenereerde content?

Met de opkomst van generatieve AI werd het eind 2022 ineens veel makkelijker om een bot teksten en afbeeldingen te laten creëren alsof ze door een mens zijn gemaakt. Vooral nu we een paar jaar verder zijn en AI-modellen alsmaar beter lijken te worden, wordt het ook lastiger om te weten of een onlinefoto of -post door een mens of door een bot is gemaakt. Steeds meer internetgebruikers vrezen dat we op een punt komen dat er zó veel realistische AI-content online wordt geslingerd, dat posts, reacties, foto’s en video’s van menselijke gebruikers worden ondergesneeuwd door die van bots. Als dat scenario werkelijkheid wordt, is het internet dan nog wel bruikbaar?

Niet te bewijzen

Over de angst voor zo’n doemscenario wordt al lange tijd gediscussieerd, maar pas sinds kort begint dit idee populair te worden. Dat komt voornamelijk door de ‘Dead Internet Theory’. Die werd in 2021 bedacht door een internetforumgebruiker en stelt dat het internet al sinds 2016 hoofdzakelijk uit bots bestaat. “Deze theorie werd al snel een meme die zich over het hele internet verspreidde”, zegt Danny Lämmerhirt. Hij staat aan het hoofd van het Future Internet Lab van onderzoeksinstantie Waag Futurelab, dat zich bezighoudt met de toekomstige ontwikkeling van het internet.

Volgens hem is het dan ook geen wetenschappelijke theorie, aangezien de claim niet is te bewijzen. Dat beaamt Maarten Sukel, AI-ontwikkelaar en schrijver van het boek De AI-revolutie. “Het is erg lastig meetbaar, omdat de AI-modellen zo goed zijn geworden.” Toch vindt hij de theorie niet per se vergezocht. “Als je de logica volgt dat je een beperkt aantal mensen hebt op de wereld, maar in theorie een onbeperkt aantal bots online kunt loslaten, is de kans groot dat er op een gegeven moment zoveel bots zijn dat ze voornamelijk nog met elkaar praten.”

Wantrouw de babypauw

Er zijn in ieder geval aanwijzingen dat de AI-content toeneemt. Zo toont een onderzoek van Harvard aan dat de hoeveelheid kunstmatige media en hun zichtbaarheid op X in 2023 duidelijk is gegroeid. Daarnaast heeft Meta onlangs aangekondigd dat het vanaf 2025 meer AI-gegenereerde content op Facebook en Instagram wil plaatsen. Dit gebeurt onder meer door zelf een lading AI-profielen op de sociale media los te laten die met echte gebruikers moeten communiceren. De techreus hoopt dat zijn platformen daardoor ‘vermakelijker en aantrekkelijker’ worden, zodat mensen langer actief blijven op de sociale media.

Een door Meta gemaakt AI-account op Instagram.

Ook als je geen sociale media gebruikt, is de toename van online AI-content merkbaar. Zoek op Google Afbeeldingen maar eens naar ‘Baby Peacock’. Een groot deel van de foto’s die je daar ziet, is AI-gegenereerd. “Dat komt doordat de echte babypauw nogal lelijk is”, legt Sukel uit. “Er worden daardoor amper foto’s van gemaakt en dus zijn plaatjes van een babypauw vaak nep.” Dit is nu nog een uitzonderingsgeval, maar geeft wel aan dat AI al vrijwel overal op het internet zijn sporen nalaat.

©Abdallah - stock.adobe.com

Deze babypauw is net zo schattig als dat hij nep is.

Beeld: Abdallah, stock.adobe.com.

Makkelijker catfishen

De toename van AI-gegenereerde content is volgens Lämmerhirt op zichzelf geen reden voor zorg. “Als je voor de lol een dom AI-plaatje online deelt, kan het heel onschuldig zijn. Het wordt pas een probleem als het misleidend wordt.” AI-bots worden daar volgens de deskundigen regelmatig voor ingezet, bijvoorbeeld op datingplatforms. Een gesprekspartner kan zomaar een bot zijn die je probeert op te lichten. “Die vraagt dan bijvoorbeeld met een of andere smoes of je geld kunt opsturen. Dat is wel heel kwalijk en iets waar je goed op moet letten.”

Bots op datingapps zijn geen nieuwe ontwikkeling, maar volgens de AI-ontwikkelaar wordt het probleem wel verergerd door generatieve AI. “Voorheen werden nepprofielen nog gemaakt op basis van echte foto’s. Als je toentertijd werd gecatfisht, kon je altijd nog opzoeken of de profielfoto ergens online te vinden was en op die manier achterhalen dat je met een oplichter aan het praten was. Inmiddels kan dat niet meer, omdat je gezichten gewoon kunt genereren.”

Kaas vastlijmen

Ook kunnen AI-bots worden gebruikt om politieke meningen van gebruikers te beïnvloeden, weet Robin Effing, AI- en socialmediadeskundige bij de Universiteit van Twente. “Veel partijen, waaronder regimes, hebben er belang bij om online discussies te verstoren. Eerder werden daar mensen uit landen als India voor betaald. Zij werden achter de computer gezet, maar het wordt steeds makkelijker om dat soort werk aan chatbots over te laten.” Zo bleek onlangs dat Rusland duizenden bots op sociale media als TikTok had losgelaten om de Roemeense verkiezingen te beïnvloeden.

Bots verspreiden overigens niet alleen schadelijke desinformatie in opdracht van kwaadwillenden. AI heeft van zichzelf al de neiging om onjuiste informatie te genereren. Lämmerhirt noemt als voorbeeld een incident waarbij Googles AI-zoekmachine een opvallend antwoord gaf op de vraag: ‘Hoe zorg je ervoor dat kaas niet van je pizza afvalt?’ Het advies? De kaas met lijm aan de pizzabodem vastplakken.

Waar dit antwoord vandaan kwam? Iemand plaatste dit advies als grap op een forum, waarna de bot het klakkeloos als serieuze tip overnam. “Dat is wel illustratief van wat er kan gebeuren als je AI ongecontroleerd zijn gang laat gaan.”

Kaas aan pizza vastlijmen? Prima idee, volgens Google.

Minder moderatie

Om de toestroom van AI-desinformatie in de kiem te smoren zijn er volgens de experts verschillende opties, al is geen van allen echt ideaal. AI-modellen kunnen bijvoorbeeld AI-content gaan voorzien van een onzichtbaar watermerk, zodat herkenningssoftware meteen ziet of een post van ChatGPT vandaan komt of een foto nep is. Het is alleen moeilijk om alle AI-modellen – waar er duizenden van zijn – te dwingen om watermerken te gaan gebruiken. “Momenteel is er ook geen trend dat dit uit eigen beweging gedaan wordt”, vertelt Lämmerhirt. Daarnaast kunnen zulke watermerken momenteel nog eenvoudig worden omzeild. Effing: “Er zijn veel maskeringstechnieken om AI-content te verbergen. ChatGPT-teksten kun je bijvoorbeeld in een algoritme gooien dat bepaalde tekens verwisselt, zoals de hoofdletter i met de kleine l. Mensen zullen het verschil niet zien, maar detectiesoftware kun je zo om de tuin leiden.”

Volgens Lämmerhirt is strengere moderatie een betere optie. Techplatformen moeten dan zelf actief (AI-gegenereerde) desinformatie opsporen en verwijderen, misschien ook wel met behulp van AI-systemen. “We zien alleen dat X en sinds kort ook Meta steeds minder modereren”, vervolgt de Waag-onderzoeker. In plaats daarvan willen ze leunen op een systeem waarbij gebruikers zelf misleidende content van een ‘fact check-label’ kunnen voorzien. “Dat is een slechte aanpak, want dat laat zien dat deze bedrijven zelf geen keuzes meer willen maken en hun rol van platformbeheerder niet serieus nemen.”

AI-detectiesoftware is nog verre van betrouwbaar. De tekst in deze afbeelding is volledig door AI geschreven, maar de software denkt daar anders over.

China-model

Nog een andere oplossing zou zijn om gebruikers zich te laten verifiëren voordat ze een account aan mogen maken, om te voorkomen dat ze meerdere ‘sock puppet-profielen’ kunnen beheren. Op sommige platformen, zoals chatdienst Signal, gebeurt dat al met een telefoonnummercontrole. Dat is volgens Sukel een redelijk betrouwbare manier om te controleren of je gebruikers echt zijn, maar waterdicht is het niet. Je kunt namelijk ook een prepaid simkaart kopen en daar een bot aan koppelen. Een zogeheten China-model is volgens Effing een grondigere methode. “Dan moet je bijvoorbeeld naar het gemeentehuis met je paspoort voordat je een account krijgt. Dan ben je van heel veel problemen af. Alleen dat leidt tot massasurveillance en dat is ook niet gewenst.”

Op Signal moet je je telefoonnummer verifiëren voordat je een account krijgt.

Blijf op je hoede

Kortom, een écht goede methode om schadelijke AI-content en -bots te weren is er nog niet. Nóg niet inderdaad, want de deskundigen hebben er vertrouwen in dat de huidige uitdagingen met AI op te lossen zijn. Zo denkt Sukel dat onderzoekers vroeg of laat een manier verzinnen om AI-gegenereerde desinformatie betrouwbaar weg te filteren. “In het verleden is dat ook altijd gelukt, bijvoorbeeld met e-mail”, zegt de AI-ontwikkelaar. “Daar werd steeds meer spam verstuurd, maar toen kwamen er robuuste spamfilters en is dat probleem in zekere zin opgelost.”

Spamfilters voor e-mails doen hun werk goed; krijgen we in de toekomst iets soortgelijks voor AI-content?

Tot het zover is, moeten we ermee leven dat we het internet delen met veelal onzichtbare en onbetrouwbare bots. Effing raadt daarom aan om altijd goed op je hoede te blijven. “Ik denk dat het heel gezond is om je bij elke reactie op internet als eerste af te vragen: hoe groot is de kans dat dit door een reguliere burger geschreven is? Je kunt er momenteel van uitgaan dat de meerderheid van de user-generated content online niet door gewone mensen is geschreven, maar ofwel door ingehuurde mensen of door een bot.”

Volgens Sukel moet je vooral bij gebruikersrecensies goed op je tellen passen. “Het is natuurlijk heel makkelijk om tegen een AI-bot te zeggen: schrijf 500.000 negatieve recensies over mijn concurrent en evenveel positieve over mijn eigen toko. Je kunt niet meer blind vertrouwen op platformen als Tripadvisor.”

Lämmerhirt ziet dat gebruikers langzamerhand beter worden in het herkennen van bots. “Er zijn onderzoeken die aantonen dat mensen hun onlinegedrag aanpassen. Ze ontwikkelen strategieën om nepaccounts te identificeren en vermijden deze accounts vervolgens. Hier valt nog wel veel winst te behalen. Ik denk dus dat het belangrijk is dat we ervoor zorgen dat mensen nog kritischer worden op de oorsprong van online content.”

“Als je op een platform zit met veel AI-onzin waar je niet blij van wordt, ga dan lekker weg”, adviseert Sukel tot slot. “Jij bent het product. Als er genoeg mensen weggaan, wordt dat platform gedwongen om zich te verbeteren. Je hoeft het niet zomaar te accepteren.”

Gebruikersrecensies op Tripadvisor: zijn ze nog te vertrouwen?

Diensten als iCloud-foto’s en Google Foto’s zijn handig om je foto’s te back-uppen, beheren en delen. Alleen is de online opslagruimte beperkt. Ook je kijkt naar je privacy, zijn deze oplossingen niet altijd ideaal. Er zijn gelukkig gratis tools waarmee je bijna dezelfde ervaring hebt als bij deze online diensten. Je zet je foto’s niet in de cloud, maar gewoon op je eigen pc of NAS.

Er is weinig mis met de gespecialiseerde cloudopslagdiensten van Apple, Google, Microsoft (OneDrive) en Dropbox. Je kunt hiermee prima foto’s bewaren en delen. De tools zijn voor dit gebruik zelfs uitstekend, maar de opslagruimte is vaak beperkt en het blijven cloudoplossingen. Je bestanden staan dus ergens anders opgeslagen.

Overweeg je een alternatief om foto’s te synchroniseren zonder cloudopslag, dan zijn er meerdere opties, zoals Nextcloud (met de Photos-app), PhotoPrism, digiKam en Piwigo. Wij zijn gecharmeerd van de opensource-dienst Immich en Synology Photos, die je specifiek voor de Synology-NAS kunt gebruiken. Beide tools bieden functies als automatische fotoback-ups, album- en gebruikersbeheer, gezichtsherkenning, tijdlijnweergave, tagging, locatiegebaseerd zoeken, delen, raw-bestanden en toegang via een webinterface. Kortom, er is weinig in de cloudoplossingen dat je bij deze gratis tools niet vindt. We maken eerst kennis met Immich (uitgesproken als het Engelse ‘image’) en daarna met Synology Photos. We focussen ons hierbij op de installatie, de initiële configuratie en het basisgebruik.

Immich

Docker-installatie

Immich wordt frequent geüpdatet en is beschikbaar voor meerdere platformen. Wij gaan aan de slag met de installatie onder Windows. Dit doen we via het gratis Docker Desktop. Docker Desktop beheert containers, een soort lichte, afgescheiden virtuele omgevingen met alle benodigde apps, services en instellingen. Installeer de app met enkele muisklikken en start deze op (de eerste keer kun je op Accept en tweemaal op Skip klikken). Minimaliseer vervolgens het venster, maar laat de app actief.

Goed om te weten: je kunt Immich via Docker ook op je NAS installeren, wat hier ook wel Container Manager (Synology) of Container Station (QNAP) genoemd. In dit artikel gaan we hier alleen niet verder op in.

Docker Desktop heb je met een paar muisklikken geïnstalleerd en opgestart.

Voorbereiding

Immich installeren we dus als Docker-container. Eerst voer je enkele voorbereidingen uit. Open de verkenner en ga naar de map Linux (onderaan). Open vervolgens de submap docker-desktop en dan Home. Maak hier een map met jouw naam en daarbinnen de submap Docker. Binnen deze docker-map maak je de map Immich-app aan. Het pad wordt dus: \\wsl.localhost\docker-desktop\home\<je_naam>\docker\immich-app.

Creëer nu twee submappen in een andere map op een schijf met genoeg opslagruimte: Library en Postgres (bijvoorbeeld C:\Users\<je_accountnaam>\Docker\Immich\library).

Navigeer nu in de verkenner naar de map Immich-app. Houd de Shift-toets ingedrukt, klik met rechts op een lege plek en kies PowerShell-venster hier openen. Houd de verkenner geopend en ga via deze pagina naar de downloadsite. Klik bij Get docker-compose.yml file op het documenten-pictogram (Copy), plak dit in PowerShell met Ctrl+V en druk op Enter om het yml-bestand te downloaden. Herhaal dit voor het commando bij Get .env file, zodat zowel het yml-bestand als het env-bestand in de map Immich-app staan.

Open het env-bestand in een teksteditor, bijvoorbeeld Notepad++ of Kladblok, en pas de volgende variabelen aan:

Zorg ervoor dat de paden kloppen met jouw situatie en sla het aangepaste bestand op.

Voordat je de container installeert, moet je eerst enkele variabelen aanpassen in het env-bestand.

Installatie

Alles is nu klaar om de Docker-container met Immich te draaien. Ga terug naar de map Immich-app en voer het commando docker-compose up -d uit. Dit zorgt ervoor dat alle benodigde onderdelen worden gedownload en uitgevoerd. Na enkele minuten zie je in het Docker Desktop-venster, bij Containers, dat de vier Immich-onderdelen actief zijn. Test dit direct door Localhost:2283 op de adresbalk van je browser in te vullen. Dit is de standaardpoort waarop Immich draait; dit zie je bij Immich_server in het Docker-containeroverzicht. Als het nodig is, kun je het poortnummer aanpassen in het yml-bestand. Klik in de webinterface op Aan de slag om daadwerkelijk met Immich te starten.

Je kunt de containers op elk moment stoppen en starten vanuit Docker Desktop. Dit doe je in de rubriek Containers: selecteer Immich en druk op Stop of Start.

De vier containers zijn gestart en Immich is nu bereikbaar vanuit de webinterface.

Configuratie

Je begint met het aanmaken van een beheerdersaccount. Vul de gevraagde gegevens in en bevestig met Registreren. Log daarna in met het opgegeven e-mailadres en wachtwoord.

Klik in het welkomstvenster op Thema, kies Licht of Donker, en ga naar Privacy. Hier kun je de kaartfunctie inschakelen (om foto’s via coördinaten op een kaart te tonen) en de versiecontrole activeren (voor het ontvangen van updates).

Ga vervolgens naar Opslagtemplate en bepaal of je fotobestanden automatisch wilt ordenen op basis van metadata. Als dit ingeschakeld is, kun je bij Voorinstelling een structuur kiezen met een sjabloon. Kies bijvoorbeeld voor {{y}}-{{MMMM}}-{{dd}}/{{filename}}. Bevestig met Klaar.

Je kunt via een sjabloon je foto’s bewaren op basis van bepaalde metadata.

Basisgebruik

Links in de webinterface zie je een venster met onderdelen als Foto’s, Verkennen, Kaart, Delen, Favorieten, Albums en Gereedschap. Open Foto’s, klik op de plusknop en selecteer de gewenste fotobestanden. De geüploade foto’s verschijnen als miniaturen in een tijdlijn. Bovenaan zie je een zoekbalk met rechts een filterknop om media te selecteren op onder meer naam, plaats, camera, datum en type. Gebruik Uploaden (rechtsboven) om extra foto’s toe te voegen.

Selecteer een of meer foto’s. Rechtsboven verschijnen meerdere knoppen, zoals Toevoegen aan favorieten (voor de rubriek Favorieten) en een menu om de selectie te downloaden, archiveren, verwijderen, de datum of locatie te wijzigen, of miniaturen en metadata te vernieuwen.

Via Toevoegen aan kun je foto’s aan een album toevoegen. Klik op +Nieuw album om een album te maken dat je terugvindt in de rubriek Albums. Gebruik Verkennen in het linkervenster om foto’s gegroepeerd te zien op tijd, locatie of – via AI – op herkenbare objecten, gezichten of thema’s, zoals berglandschappen.

De webinterface van Immich heeft wel wat weg van Google Foto’s.

Back-ups en delen

Je vindt in de webinterface ook de optie Delen. Klik hierop, voeg een beschrijving toe en eventueel een wachtwoord. Geef aan of de ontvanger foto’s mag downloaden en/of uploaden. Stel hiervoor een verloopdatum in, bijvoorbeeld over 1 dag. Klik op Link maken om een link te genereren. Deze link is mogelijk http://localhost<…>, maar je kunt dit aanpassen naar het interne ip-adres van je Immich-server, of een extern adres dat vanaf internet bereikbaar is (zie tekstkader ‘Vanaf het internet’).

Wil je media delen met specifieke personen? Klik hiervoor rechtsboven op je accountpictogram en kies Beheer. Ga naar Gebruikers, klik op Gebruiker aanmaken, vul de gegevens in en bevestig. Bij het openen van een fotoselectie of album kun je dan via de deelknop direct de gewenste gebruiker(s) selecteren, zodat de media in hun webomgeving beschikbaar zijn.

Voor Android en iOS kun je de mobiele Immich-app installeren. Vul het ip-adres van je Immich-server in en meld je aan. Tik op de upload-knop, geef Immich de nodige machtigingen en kies Selecteer om aan te geven welke fotoalbums de app moet back-uppen naar je server. Zet Albums synchroniseren aan om dit te automatiseren en bevestig met Back-up uitvoeren.

Immich is ook beschikbaar als mobiele app, wat handig is voor (automatische) mediaback-ups.

Synology Photos

Voorbereiding

We gaan uit van een Synology-NAS (Network Attached Storage) die via een webinterface toegankelijk is. Verbind via je browser met de webinterface van DSM, het Synology-besturingssysteem.

Open nu eerst het Configuratiescherm, kies Gebruiker en groep, ga naar Geavanceerd en zorg dat Gebruiker basismap inschakelen is ingeschakeld (op het gewenste volume). Bevestig met Toepassen. Open daarna de app File Station, waar je ziet dat de mappen Home en Homes (met persoonlijke submappen voor elke NAS-gebruiker) zijn aangemaakt.

Ga vervolgens naar Package Center in het hoofdmenu. Als de app Synology Photos nog niet is geïnstalleerd, zoek dan naar de naam van deze app. Klik vervolgens op Installeren en daarna op Openen. Klik rechtsboven op je profielicoon, kies Instellingen en open het tabblad Gedeelde ruimte. Schakel eventueel Gedeelde ruimte in en bevestig met Opslaan. Gedeelde media worden nu standaard opgeslagen in de map \photo.

Het is even wennen, maar je persoonlijke media en je gedeelde media belanden voortaan in de daarvoor bestemde mappen.

Gedeelde media

Als je nu foto’s met bijvoorbeeld familieleden wilt delen die toegang hebben tot je NAS, volg dan deze stappen. Ga naar Configuratiescherm / Gebruiker en groep, open het tabblad Groep en klik op Maken. Geef een groepsnaam op (bijvoorbeeld Familie) en druk op Volgende. Selecteer de gewenste leden, druk drie keer op Volgende en vink Synology Photos in de kolom Toestaan aan. Bevestig met Volgende (tweemaal) en met Voltooid.

Open vervolgens de app Synology Photos. Bij Instellingen / Gedeelde ruimte klik je op Toegangsmachtigingen instellen. Selecteer de groep (Familie) en kies Volledige toegang in de uitklapmenu’s. Bevestig met de plusknop en klik op Opslaan. Zet daarna op het tabblad Gedeelde ruimte een vinkje bij zowel Gezichtsherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte als Onderwerpherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte. Bevestig met Opslaan.

Test de instellingen door een gebruiker uit de groep aan te melden op je NAS, bijvoorbeeld via een incognito-tabblad in je browser. Zodra deze gebruiker Synology Photos opent, kan ook hij media uploaden in zowel de persoonlijke ruimte als de gedeelde ruimte. Links bovenaan in het applicatievenster kun je tussen deze ruimtes schakelen. De inhoud van deze ruimtes kun je overigens ook op bestandsniveau beheren via de overeenkomstige mappen in File Station (althans als administrator).

Als lid van de groep Familie krijgt deze gebruiker meteen ook toegang tot de gedeelde ruimte.

Basisgebruik

We laten nu zien hoe je met fotoalbums werkt. Gebruik eerst de knop Filter tonen (rechtsboven) om filters te activeren en snel de gewenste foto’s te vinden. Selecteer vervolgens een reeks foto’s; er verschijnt een rode balk. Klik hier op de plus-knop Toevoegen aan album, kies +Nieuw album, vul een naam in en druk op OK. Ga naar Albums (tweede knop) in het applicatievenster. Hier kun je foto’s opvragen volgens Recent toegevoegd, Labels en Locaties en, indien eerder ingeschakeld, volgens Mensen (gezichtsherkenning) en Onderwerpen (objectherkenning). Je albums vind je hier ook. Met de plus-knop rechtsboven kun je hier nieuwe albums maken.

Ga met de muisaanwijzer boven een album staan; er verschijnt een knop met drie puntjes. Klik op Delen. Schakel Koppeling delen in en stel bij Privacy-instellingen in of het album Privé of Openbaar is (eventueel met downloadmachtiging). Bij Privé selecteer je bij Lijst van genodigden de gewenste gebruiker(s) of groep(en) en geef je de machtigingen aan: Weergave, Downloaden of Provider (beheerder). Je kunt ook een wachtwoord en vervaldatum instellen. Kopieer de link en bevestig met Opslaan.

Klik op Delen (derde knop) in het applicatievenster en kies Fotoverzoek. Klik op Fotoverzoek maken, vul een onderwerpsregel in, selecteer een bestemmingsmap en bevestig met Verzoek maken. Je hoeft nu alleen maar de link te sturen naar de mensen van wie je graag foto’s wilt ontvangen voor je collectie.

Goed om te weten: er is ook een mobiele app voor Android en iOS van Synology Photos met de functie Photo Backup. Daarmee synchroniseer je opgeslagen foto’s en video’s.

Je kiest zelf met wie je albums deelt en met welke machtigingen je dat doet.