Een van de beste toepassingen van een Raspberry Pi in je lokale netwerk is het opzetten van Pi-hole: een server die de advertenties uit je netwerk filtert, tegelijkertijd websites kan blokkeren en trackers die je privacy kunnen aantasten buiten de deur houdt. We leggen stap voor stap uit hoe Pi-hole installeren werkt.

We beginnen bij het begin door de Raspberry Pi in ons netwerk te integreren. De installatie van het besturingssysteem Raspberry Pi OS op je sd-kaart doe je met de gratis tool Raspberry Pi Imager. Start deze na het installeren en gebruik de knoppen in beeld om achtereenvolgens het gewenste besturingssysteem te kiezen en de locatie van de sd-kaart aan te geven. 

Ben je zeker dat alles goed staat? Druk op Write waarna de software het juiste image downloadt en de sd-kaart flasht. Dat duurt met een beetje snelle internetverbinding een paar minuten.

Omdat we de Raspberry Pi in een zogenoemde ‘headless’ configuratie zonder beeldscherm of toetsenbord in het netwerk gaan draaien, moet je zorgen dat je deze na installatie kunt bereiken via ssh – een terminalvenster via een beveiligd kanaal via je netwerk. Die toegankelijkheid staat standaard uit, maar wordt geactiveerd als je een leeg bestand met de naam ssh op het sd-kaartje zet. 

Verwijder het sd-kaartje daarom nog niet uit je computer, maar open je tekstverwerker, zoals Kladblok op Windows of Texteditor op macOS, en sla dat lege bestand meteen op als ssh, zonder extensie, in de root van je sd-kaartje.

Raspberry Pi aan router

Steek daarna de sd-kaart in je Pi, koppel het computertje met een netwerkkabel aan je router en zet deze aan, de Pi start meteen op. De Pi krijgt een netwerkadres van de dhcp-server (vermoedelijk van je router), je vind de Pi door in de ip-tabel van je router te kijken of door een snelle netwerkscan te doen. 

In Windows gebruik je daar bijvoorbeeld Advanced IP scanner voor. Op macOS LanScan (in de Mac App Store) of een van de vele apps voor Android en iOS.

Maak daarna via ssh verbinding maken met de Raspberry Pi. Wij gebruiken Terminus als ssh-client, maar je kunt natuurlijk iedere ssh-app of de systeemconsole op je pc of Mac inzetten. Je gebruikersnaam is pi en het wachtwoord raspberry. Het systeem zal je na het inloggen aanraden om je wachtwoord te veranderen in iets beters.

Nu je systeem draait, is het verstandig om de software bij te werken, dat doe je door achtereenvolgens deze commando’s in te tikken:

sudo apt update sudo apt full-upgrade

Pi-hole installeren

Pi-hole is in essentie niet meer dan een dns-server gecombineerd met een blokkeerlijst. Dns is dan weer het Domain Name System dat domeinnamen koppelt aan ip-adressen. Als je bijvoorbeeld op je laptop in de adresbalk in Firefox bijvoorbeeld www.pcmweb.nl intikt, dan levert de dns-server het bijbehorende ip-adres aan je browser, die daarna de weg naar de website weet. 

Precies datzelfde doet Pi-hole, maar dan als extra dns-server tussen je laptop en de dns-server van je provider. Als je op je laptop je Raspberry Pi met daarop Pi-hole instelt als dns-server, dan vraagt Pi-hole na een websiteverzoek van je browser het bijbehorende ip-adres bij de dns-server van je provider op. Zit daar een ip-adres of domeinnaam bij van een advertentienetwerk of een privacygevoelige tracker, dan wordt dat verzoek niet eens doorgegeven aan de dns-server op het internet. Dat weet Pi-hole omdat het jouw websiteverzoek eerst vergelijkt met zijn blokkeerlijst. 

©PXimport

Een bijzonder elegant systeem met als resultaat dat je alleen de website krijgt aangeleverd, niet de bijbehorende rotzooi. Daardoor worden de websites die je bezoekt heel veel sneller geladen, vertonen ze geen reclame meer en kun je voortaan zelf bepalen welke privacygevoelige trackers toegang hebben tot jouw digitale leven. De installatie van Pi-hole begint met deze twee commando’s:

Het installatiescript leidt je door het proces heen, geeft het voorstel een vast ip-adres voor de Raspberry Pi te kiezen en een dns-server op internet te kiezen. Je kunt bijvoorbeeld Google of Cloudflare selecteren, maar ook de dns-server van je provider opgeven. Welke je kiest maakt doorgaans bijzonder weinig uit. 

De meeste vragen zullen verder voor zich spreken, download zeker de voorgestelde blocklists en kies voor de webinterface om de Pi-hole-server te beheren (en daarmee voor het installeren van Lighthttpd). In het allerlaatste scherm krijg je een tijdelijk wachtwoord te zien. Schrijf dit vooral even op. Druk op OK en de installatie sluit af.

Blocklists voor Pi-hole en meer instellingen

Je kunt Pi-hole nu beheren via je netwerk. Dat doe je door het ip-adres van je Raspberry Pi in de adresbalk van je browser te tikken, in ons geval is dat: http://192.168.86.250/admin. De interface is prachtig en biedt je enorm veel mogelijkheden om Pi-hole te configureren. 

De belangrijkste instelling voor nu is die van de blokkeerlijsten. Je hebt er bij de installatie al twee gedownload, maar er zijn er nog veel meer te krijgen op internet. Een van de belangrijkste is van Nederlandse origine en vind je op https://oisd.nl. Je kunt deze lijst in Pi-hole installeren via de menuoptie Group management / Blocklists. Vul bij Address de url https://dbl.oisd.nl in en vul het commentaarveld in. Druk op Add en ververs de Gravity list door op de link bij deze tekstvakken te drukken.

Je kunt de werking van het systeem uitproberen door op je laptop of pc Pi-hole als dns-server in te stellen. Vraag eerst een website met veel advertenties op zodat je het verschil kunt zien. Duik dan in de netwerkinstellingen. In Windows doe je dat via Instellingen / Netwerk en Internet / Wifi of Ethernet / Adapteropties wijzigen. Klik met de rechtermuisknop op de netwerkverbinding, dan op Eigenschappen / Internet Protocol Version 4 / Eigenschappen. Geef in dat venster het adres van Pi-hole op als dns-server. 

Op een Mac is het simpeler: selecteer Netwerkvoorkeuren, klik op de knop Geavanceerd onderin en daarna op het tabblad DNS.

©PXimport

Heb je die wijziging doorgevoerd, vraag dan in een nieuw tabblad de website die je daarstraks hebt bezocht nogmaals op en zie het verschil. Doet alles het naar behoren? Dan kun je het hier bij laten of je kunt de Pi-hole instellen als dns-server voor je hele netwerk. Zo hoeft niemand in huis nog een pc of Mac te herconfigureren en werkt Pi-hole ook voor telefoons, tablets, slimme televisies en alle andere apparaten in je thuisnetwerk. Dat doe je in je router of wifi-accesspoint: zoek in de webinterface van je router naar de optie DNS.

Mocht dat geen optie voor je zijn, dan zou je ook de ingebouwde dhcp-server in Pi-hole kunnen gebruiken. De instelling daarvoor vind je in de webinterface van Pi-hole in de opties Settings / tabblad DHCP. Geef hier aan welk ip-bereik deze server moet bedienen en zet ‘m aan. Wel belangrijk is dat je eventuele andere dhcp-servers in je thuisnetwerk uitzet, zoals die van je router. Want als die allebei dhcp-verzoeken gaan afhandelen, doet je netwerk het niet meer goed. Hiermee is Pi-hole compleet!

De Motorola Moto Watch Fit is een fitnesstracker met een groot scherm, waarop je naast de tijd ook je sportieve activiteiten en smartphonemeldingen kunt volgen. Motorola zegt dat je de wearable slechts eens in de twee weken hoeft op te laden. En hij kost maar 80 euro! In deze review lees je onze ervaringen met deze gadget.

De adviesprijs is een groot pluspunt van de Moto Watch Fit. Bij een bekende webwinkel kun je de fitnesstracker op moment van schrijven zelfs voor minder dan 60 euro oppikken. Voor zo'n prijs is het de vraag wat je wel en niet kunt verwachten. Nou, in elk geval een prima ontwerp. De Moto Watch Fit weegt slechts 25 gram, is waterdicht en kan ook tegen stof. Het meegeleverde stoffen groene bandje voelt wat eenvoudig aan, maar werkt naar behoren en irriteert niet. Fijn is dat Motorola adapters meelevert, zodat je een ander (eigen) bandje aan de fitnesstracker kunt bevestigen.

©Rens Blom

©Rens Blom

Het scherm van de wearable heeft een diagonaal van 1,9 inch (4,8 cm). Dat is vrij fors. De Moto Watch Fit kan daarom wat lomp ogen om een smallere pols en staat beter om een wat bredere pols. Op het grote scherm zie je de tijd, meldingen en andere informatie wel lekker duidelijk. Het scherm kan fel genoeg, oogt scherp en toont dankzij het oleddisplay mooie kleuren. We kunnen zeggen dat we positief verrast zijn door de schermkwaliteit.

©Rens Blom

App en metingen

Houd er rekening mee dat de Moto Watch Fit alleen werkt met een Android-smartphone (dat hoeft geen model van Motorola te zijn). Als je een Apple iPhone gebruikt, kun je niets met de Moto Watch Fit. Na het installeren van de Moto Watch-smartphoneapp en het verplicht aanmaken van een Motorola-account, koppel je de fitnesstracker aan je smartphone. Je kiest een wijzerplaat, stelt in welke app-meldingen wel en niet op je horlogescherm mogen verschijnen en kunt andere zaken aanpassen. De app werkt prima en geeft ook duidelijk inzicht in gezondheidsstatistieken die door het horloge verzameld zijn.

©Rens Blom

De Moto Watch Fit kan aardig wat zaken meten. Van je stappen en je slaap tot sportieve sessies, je hartslag en hoeveel calorieën je verbrandt. Veel metingen vinden we – afgezet tegen nauwkeurig bewezen wearables – goed genoeg, maar de hartslagmeter van de Watch Fit zit vaak te hoog. Gelet op het prijspunt zijn we tevreden over hoe de fitnesstracker onze gezondheid in kaart brengt, maar zoals Motorola zelf ook aangeeft: staar je er niet blind op en gebruik de wearable niet voor medische doeleinden.

©Rens Blom

Niet bellen

Dat we met een spotgoedkope gadget te maken hebben, merken we ook aan het ontbreken van sommige technische functies. Een microfoon en luidspreker ontbreken bijvoorbeeld. Je kunt dus niet bellen met de Moto Watch Fit. De wearable kan überhaupt geen geluid opnemen en ook geen geluid maken. Lekker rustig, kun je ook denken. Meldingen van bijvoorbeeld WhatsApp, je e-mail-app en andere apps kun je bekijken op het horlogescherm, maar niet beantwoorden.

©Rens Blom

Op het horloge vind je wel basale doch nuttige apps als een timer, stopwatch, ademhalingsoefeningen en wekker. Ook kun je je telefoon laten rinkelen, als je die kwijt bent. Die laatste functie werkt alleen als de telefoon en smartwatch via bluetooth met elkaar verbonden zijn.

Geweldige accuduur

De beperkte slimheid van de Moto Watch Fit in combinatie met energiezuinige onderdelen leiden tot een geweldige accuduur. Motorola schermt met een gebruikstijd tot zestien dagen en daar kunnen wij ons in vinden. Na zeven dagen gebruik is de batterij bijna 50 procent teruggelopen. Opladen doet het horloge snel via een meegeleverd kabeltje.

Motorola Moto Watch Fit kopen?

De Motorola Moto Watch Fit is een heel betaalbare kennismaking met het concept fitnesstracker en valt ook positief op met zijn lange accuduur. Zolang je verwachtingen van de slimme functies en nauwkeurigheid van sommige metingen niet te hooggespannen zijn, kun je veel plezier beleven aan dit slimme horloge.

Vakantievoorpret is heerlijk, maar inpakken is vaak een ander verhaal. Te veel, te weinig, iets vergeten of juist drie keer hetzelfde mee: het overkomt iedereen weleens. Een goede voorbereiding scheelt stress én overgewicht op het vliegveld. In dit artikel lees je welke fouten veel mensen maken bij het inpakken van hun vakantiekoffer – fouten die jij nu natuurlijk nooit meer maakt!

Lees ook: Valt de vakantie tegen? Dit is wat je kunt doen (ook achteraf!)

Of je nu met het vliegtuig of met de auto op vakantie gaat: hoe beter je koffer is ingedeeld, hoe makkelijker je alles terugvindt. Je kleding blijft netter, je hoeft minder te graaien én je houdt ruimte over voor souvenirs en andere aankopen die je mee terug naar huis wilt nemen.

Fout 1: Geen checklist gebruiken

Zonder checklist ga je af op je geheugen, en dat blijkt zelden waterdicht. In de haast of vermoeidheid vergeet je al snel iets essentieels: je oplader, een zonnebril, medicijnen of ondergoed. Een lijst geeft overzicht en rust. Je kunt er al een week van tevoren aan beginnen, zodat je tijd hebt om nog iets te kopen of te wassen. Denk in categorieën: kleding, toiletspullen, apparatuur, documenten. Ook handig: check op de dag van vertrek de lijst nog eens terwijl je je tas dichtdoet. Gebruik papier of een checklist-app, zolang je maar iets hebt om letterlijk af te vinken. Het kost je 10 minuten, maar voorkomt veel ergernis op reis.

Tip: op internet kun je op allerlei plekken inpak-checklists downloaden, bijvoorbeeld vanaf de site van de ANWB. Je geeft aan op wat voor soort vakantie je gaat (bijvoorbeeld autovakantie, vliegvakantie of kamperen) en krijgt dan een bijpassende checklist die je kunt downloaden als PDF. Je kunt die lijsten ook prima gebruiken als inspiratiebron, want ze zijn erg uitgebreid (zie Fout 2). Waarschijnlijk heb je een aantal dingen die erop staan niet echt nodig!

Fout 2: Te veel meenemen 'voor de zekerheid'

Iedereen kent het: je stopt nog snel extra kleding of schoenen in je koffer, voor het geval dat. Maar in de praktijk draag je vaak de helft niet. Die dikke trui (voor als het 's avonds afkoelt … spoiler alert: het koelt meestal minder af dan je dacht), dat derde jurkje voor 'misschien een chic diner'… het komt de hele vakantie je koffer niet uit. Kies liever voor kleding die je kunt combineren: een broek die bij meerdere tops past, een jurk die zowel overdag als 's avonds kan. Houd rekening met het klimaat, je geplande activiteiten en wasmogelijkheden op locatie. Als je toch iets mist, kun je het vaak ook ter plekke kopen.

©Mike Watson Images Limited

Fout 3: Vloeistoffen niet apart verpakken

Shampooflesjes, zonnebrand of vloeibare make-up die los tussen je spullen zitten, vormen een risico. Door drukverschillen tijdens de vlucht of simpelweg een loszittend dopje, kan de inhoud gaan lekken. Resultaat: vlekken in je kleding, beschadigde souvenirs of andere schade. Stop vloeistoffen daarom altijd in een aparte toilettas of een afsluitbaar plastic zakje. Reisflesjes met kliksluiting zijn compacter en beter af te sluiten. Zet doppen stevig vast en gebruik een extra stukje plakband als je twijfelt of ze echt goed dicht zitten.

Fout 4: Schoenen los tussen je kleding stoppen

Schoenen zijn stug, onhandig van vorm en vaak ook vies. Als je ze los tussen je kleding stopt, kunnen ze vlekken veroorzaken of je nette kleding kreuken. Beter: stop ze in een plastic zak of speciale schoenenzak en plaats ze onderin je koffer, bij de wieltjes. Zo vormen ze een stabiele basis en blijven andere spullen beschermd. Vul de schoenen met sokken, ondergoed of kleine accessoires: dat bespaart ruimte en houdt de schoenen in vorm. Neem maximaal twee paar mee (naast het paar dat je aan hebt): één comfortabel en één geschikt voor het weer of een nette gelegenheid.

Fout 5: Geen ruimte overlaten voor souvenirs of aankopen

Op vakantie koop je vaak meer dan je van plan was: kleding, lekkernijen, lokale producten of cadeautjes. Als je je koffer op de heenweg al helemaal volstouwt, past dat er niet meer bij. Gevolg: stress bij het inpakken en overbagage (ja, dat is een woord). Vooral als je gaat vliegen moet je flink bijbetalen voor elke extra kilo gewicht die niet binnen de normaal geboekte ruimbagage valt. Laat daarom bewust ruimte over in je koffer. Je hebt speciale kofferorganizers, packing cubes genoemd. Dat zijn rechthoekige zakjes van stof met ritsen die je in je koffer gebruikt om verschillende soorten kleding gescheiden en compact op te bergen - bijvoorbeeld één cube voor ondergoed, één voor shirts en één voor broeken. Zorg er op de heenweg voor dat je er eentje leeg laat, voor de terugreis. En: moet echt álles mee terug naar huis? Een fles shampoo waar nog maar een bodempje in zit, die teenslippers die na al dat flaneren echt helemaal versleten zijn: sommige dingen kun je eigenlijk het beste weggooien op je vakantieadres.

Reis je met de auto? Zorg dan dat je een of twee stevige extra tassen bij je hebt. Je hoeft dan niet je koffer propvol te doen, maar kunt toch alles wat je wilt mee terug naar huis nemen. Ook handig, vooral als je etenswaren meeneemt: een elektrische koelbox die op de sigarettenaansteker kan.

©nito

Fout 6: Kleding niet slim oprollen of verdelen

Veel mensen vouwen hun kleding zoals thuis in de kast: netjes opgestapeld. Maar in een koffer werkt dat onhandig. Vouwen leidt sneller tot kreukels, en opgestapelde kleding maakt het zoeken lastig. Door kleding op te rollen blijft het gladder én neemt het minder ruimte in. Je ziet bovendien in één oogopslag wat je bij je hebt. Wil je het nog georganiseerder aanpakken? Gebruik packing cubes of ziplockzakken om kleding per soort, dag of activiteit in te delen. Zo pak je snel uit en houd je je koffer overzichtelijk.

Fout 7: Geen rekening houden met handbagageregels

Reis je alleen met handbagage, dan gelden er strikte regels. Niet alleen qua afmetingen en gewicht, maar ook voor wat je wel of niet mag meenemen. Zo mogen vloeistoffen alleen in verpakkingen van maximaal 100 ml, en moeten ze samen in één hersluitbaar doorzichtig zakje van maximaal 1 liter passen. Elektronica moet apart getoond worden bij de beveiliging. Controleer daarom vóór vertrek de regels van je luchtvaartmaatschappij, want die verschillen per maatschappij. Een klein verschil in formaat of gewicht kan er al voor zorgen dat je moet bijbetalen of dat je toch op ruimbagage aangewezen bent.

Fout 8: Zware spullen bovenop leggen

Zware items horen onderin je koffer, bij de wielen. Als je ze bovenop legt – denk aan boeken, toilettassen of elektronische apparaten – ligt het gewicht op je kleding. Dat veroorzaakt vouwen en kreukels, en maakt je koffer ook instabiel tijdens het rollen. Leg zwaardere spullen dus eerst in de koffer, plat en dicht bij de wieltjes. Daarbovenop leg je de lichtere kleding. Zo blijft je bagage beter in balans en komt alles netter aan. Reis je met handbagage? Dan geldt dit nog meer, omdat je tas vaak rechtop in het bagagevak staat.

📸 Handzame camera's voor je vakantiefoto's