Gebruikersvoorkeuren, Windows-instellingen, software- en hardwareconfiguraties: al deze informatie wordt bijgehouden in het register. Een hiërarchisch opgebouwde database in Windows. Hoe krijg je toegang tot het Windows-register, hoe maak je een veiligheidskopie en hoe ga je na je wat er zoal in dit register gebeurt?

Tip 01: Bestanden

Het Windows-register houdt talloze instellingen bij. Niet alleen van Windows zelf, maar ook van hardwarecomponenten en allerlei andere applicaties en services. Op het niveau van de Verkenner blijkt het register uit een reeks bestanden te bestaan (ook wel hives genoemd – letterlijk: bijenkorven) waarvan de meeste zich bevinden in de map %systemroot%\system32\config. Het is absoluut niet de bedoeling dat je deze binaire bestanden rechtstreeks probeert te openen, laat staan te wijzigen of te verwijderen. Windows laat je deze informatie gelukkig wel op een gebruiksvriendelijkere manier benaderen via een ingebouwde tool: druk op Windows-toets+R en voer Regedit uit.

©PXimport

Tip 02: Boomstructuur

Zodra je het register met Regedit hebt opgestart, zie je in het linkervenster de vijf hoofdsleutels te zien in de vorm van een boomstructuur, waarbij elk item op een steeds lager niveau sleutels, subsleutels en ingangen bevat. Die ingangen verschijnen in het rechtervenster van Regedit en worden gekenmerkt door een naam, een gegevenstype en de eigenlijke data. Er zijn zes verschillende gegevenstypes, maar bij het tweaken kom je vooral met twee types in aanraking: tekenreekswaarden (een tekenreeks met variabele lengte) en dword-waarden (een ‘double word’ oftewel een waarde van 32 bits, vaak gebruikt voor schakelopties als 0 (uit) en 1 (aan)). Net zoals in het navigatievenster van de Verkenner is het voldoende om te dubbelklikken op het item om dieper in de boomstructuur te kunnen afdalen. Zolang je geen wijzigingen aanbrengt, is het volkomen veilig om zo het register te benaderen. Ga bijvoorbeeld maar eens op zoek naar de schijflocatie van de Windows-hives te zien. Dubbelklik achtereenvolgens op HKEY_LOCAL_MACHINE / SYSTEM / CurrentControlSet / Control / Hivelist.

©PXimport

Tip 03: Sleutelback-up

Voor we je vertellen hoe je de inhoud van sleutels kunt wijzigen, geven we je eerst mee hoe je een veiligheidskopie maakt, zowel van individuele sleutels als van het complete register. Immers, een ondoordachte aanpassing zadelt je in het slechtste geval met een onopstartbare Windows op.

Beginnen we met het back-uppen van een registersleutel: klik de gewenste (sub)sleutel met de rechtermuisknop aan en kies Exporteren. Check bij Exportbereik of inderdaad de gewenste (sub)sleutel is geselecteerd en geef een duidelijke naam voor het exportbestand op. Je hebt verschillende opties bij Opslaan als. Standaard staat hier Registerbestanden (*.reg) geselecteerd: het resultaat is een tekstbestand waarop je in de Verkenner enkel hoeft te dubbelklikken om, na je bevestiging, de originele waarden binnen die (sub)sleutel in register terug te zetten. Had je intussen echter nieuwe subsleutels binnen die sleutel gecreëerd, dan worden deze niet automatisch verwijderd wanneer je zo’n reg-bestand terugplaatst. Is dat wel de bedoeling, dan dien je bij Opslaan als het type Registercomponentbestanden (*.*) te selecteren. Het resulterende bestand is binair en kun je terugzetten vanuit Regedit, via Bestand / Importeren, waarbij je als type Registercomponentbestanden (*.*) instelt.

©PXimport

Tip 04: Registerback-up

Hoewel een registerback-up ook mogelijk is met behulp van een systeemherstelpunt (druk op de Windows-toets, tik herstel in en kies Een herstelpunt maken) of door in het register het menu Bestand / Exporteren te kiezen en bij Exportbereik de optie Alles aan te stippen, kun je beter gebruikmaken van een externe tool als Regbak. Na een eenvoudige installatie start je de tool op en druk je op de knop New Backup. Voorzie het van een geschikte naam en laat de standaardlocatie %SystemRoot%\RegBak ongemoeid. Indien noodzakelijk kun je dit aanpassen via Options. Eventueel bepaal je via Click here to view details welke hives je in de back-up mee wilt nemen. Bevestig met OK / Start en even later is de back-up toegevoegd aan het overzicht.

Ook het herstellen van een compleet register, met behulp van RegBak, is eenvoudig. Start RegBak op, selecteer de gewenste back-up, druk op Restore en op Start – tenzij je nog wilt specificeren welke hives je precies wilt terugzetten: in dat geval klik je eerst de Options aan.

©PXimport

Tip 05: Registerherstel (1)

Maar wat als je je register zo verknoeid hebt dat Windows niet meer wil opstarten? Start dan je systeem op met het installatiemedium van Windows. Heb je nog niet eerder zo’n installatiemedium gemaakt, creëer dat dan alsnog met behulp van een andere pc en het hulpprogramma Windows Media Creation Tool. Zodra je het systeem hiermee hebt opstart, stel je eerst taal en toetsenbord in, waarna je voor Uw computer herstellen kiest. Vervolgens selecteer je Problemen Oplossen / Opdrachtprompt. Het komt er vervolgens op aan de juiste stationsletter van je Windows-partitie te vinden, wat wellicht niet het gebruikelijke station (C:) is. Een eenvoudig trucje hiervoor is door via de opdrachtprompt Notepad uit te voeren en dan door Bestand / Opslaanals de stationsletter van je Windows-partitie te vinden – dus die met (onder meer) de map \Windows.

©PXimport

Tip 06: Registerherstel (2)

Heb je de locatie gevonden? Sluit dan Notepad af en ga met het commando cd <naam submap> stapsgewijs naar de back-upmap van Regbak; normaliter is dat iets als \Windows\Regbak\<naam_pc>\<datum_backup>. Wanneer je nu het commando dir uitvoert, zou je hier onder meer het bestand regres.cmd terug moeten kunnen vinden.

Voer vervolgens het commando regres.cmd uit met als parameter de stationsletter van je Windows-partitie (bijvoorbeeld: regres.cmd e:). Als het goed is, worden je register-hives nu mooi teruggezet en kun je Windows weer op de normale manier opstarten. Je voert deze procedure uiteraard alleen maar uit als Windows daadwerkelijk niet meer wil opstarten door een corrupt register.

©PXimport

Tip 07: Tweaks

Je weet nu hoe je zowel individuele sleutels als het complete register kunt back-uppen en terugplaatsen, en dus kun je met een gerust geweten registertweaks uitvoeren. Er zijn vele tweaks op internet te vinden, bijvoorbeeld via een zoekterm als windows 10 registry tweak <topic>.

We laten een eenvoudige tweak zien, namelijk: je wilt ook de seconden zien in de Windows-systeemklok. Start Regedit op en navigeer naar de sleutel HKEY_CURRENT_USER \ SOFTWARE \ Microsoft \ Windows \ CurrentVersion \ Explorer \ Advanced. Als je deze sleutel opent, vind je in het rechtermenu een hele reeks items, maar ShowSecondsInSystemClock staat er niet bij. Zelf aanmaken dus maar … Ga naar het menu Bewerken en kies Nieuw / DWORD-waard (32 bits). Wijzig de naam in ShowSecondsInSystemClock en dubbelklik vervolgens op dit item. Wijzig de huidige waarde 0 in 1. Bevestig met OK, sluit Regedit af en meld je opnieuw bij Windows aan. Wil je de seconden weer kwijt, wijzig dan de 1 in 0 of verwijder de waarde ShowSecondsInSystemClock.

©PXimport

Tip 08: Snel vinden

Wil je vaker naar dezelfde registersleutel terugkeren, dan is het slim deze in Regedit aan je favorietenlijst toe te voegen. Open de betreffende sleutel, ga naar Favorieten, kies Toevoegen aan favorieten, geef het een geschikte naam een bevestig met OK. Je vindt de sleutel voortaan onder de opgegeven naam terug in het menu Favorieten.

Daarnaast kun je in het register ook naar specifieke namen zoeken. Open daarvoor het menu Bewerken en kies Zoeken. Vul een zoekterm in en geef aan in welke onderdelen je precies wilt zoeken: Sleutels, Waarden en/of Gegevens. Met F3 navigeer je naar het eerstvolgende zoekresultaat. Houd er wel rekening mee dat Regedit enkel zoekt vanaf de sleutel die je op dat moment hebt geselecteerd.

Voor nog krachtiger zoekmogelijkheden is het portable RegScanner een prima tool. Onderaan de webpagina vind je trouwens ook een Nederlands taalbestand (regscanner_dutch.zip) dat je eerst uitpakt en vervolgens in de eveneens uitgepakte programmamap plaatst. Start het programma op, klik op Opnieuw Scannen en vul de zoekcriteria in. Je kunt onder meer aangeven in welke hives RegScanner (niet) mag speuren, binnen welke periode een registersleutel aangepast zou zijn enzovoort. Met een dubbelklik open je de gevonden sleutel in Regedit.

©PXimport

Tip 09: Opschonen

Het kan altijd gebeuren dat registersleutels corrupt raken of niet meer ter zake doen. Een zogenoemde registercleaner kan dergelijke ongeregeldheden wellicht voor je oplossen. Echter, in tegenstelling tot wat je vaak leest, zal zo’n tool zelden een fiks probleem kunnen oplossen of je systeemprestaties kunnen verhogen. Erger zelfs, het valt niet uit te sluiten dat zo’n programma net iets te voortvarend te werk gaat en sleutels verwijdert die alsnog nodig bleken. Wil je een dergelijk programma toch gebruiken, zorg er dan in ieder geval voor dat je een registerback-up (zie ook tip 4 en 5) hebt gemaakt.

Er zijn verschillende gratis registercleaners, waaronder CCleaner en Auslogics Registry Cleaner. We bekijken even deze laatste. Verwijder tijdens de installatie het vinkje naast alle onderdelen die je niet mee wilt installeren. Start de tool op en klik op Scan Now. Na afloop kun je de gevonden ‘problemen’ bekijken en eventueel bepaalde vinkjes weghalen. Controleer of er wel degelijk een vinkje staat bij Back Up Changes en druk vervolgens op Repair. Gaat er onverhoopt toch iets fout, open dan het menu File en kies Rescue Center. Selecteer de gemaakte back-up, klik op Restore en op Yes.

©PXimport

Tip 10: Aanpassing opsporen

Het kan nuttig zijn om te weten welke registersleutels een programma of service tijdens de installatie of het gebruik zoal aanpast. Met een gratis tool als RegistryChangesView (een Nederlands taalbestand is afzonderlijk te downloaden en uit te pakken) kun je daarachter komen. Start de tool op en klik op de knop Momentopname van register maken. Bepaal welke hives je in het snapshot mee wil nemen, bedenk een geschikte naam en locatie en bevestig met Momentopname maken. Installeer of gebruik vervolgens het programma waarvan je de registerimpact wilt nagaan. Vervolgens kies je Bestand / RegistryChangesView-opties en verwijs je bij Gegevensbron van register 1 naar je snapshotmap. Bij Gegevensbron van register 2 kun je Huidige register selecteren – tenzij je ook hiervoor een tweede snapshot had gemaakt: in dat geval kies je hier Opgeslagen momentopname van register. Zodra je op OK drukt, verschijnt er een mooi overzicht van de verschillen.

©PXimport

Tip 11: Monitoren

Het is overigens ook mogelijk in realtime na te gaan wat er allemaal in het register gebeurt. Ook hiervoor bestaan enkele tools, waaronder Sysinternals Process Monitor. Pak het gedownloade zip-bestand uit en start de portable tool op. Zorg ervoor dat in de knoppenbalk alleen het knopje Show Registry Activity is geselecteerd (de vijfnalaatste in de rij): in de statusbalk onderaan zie je het aantal registeractiviteiten. Handig is nog het vizierknopje: wanneer je dat naar een open programmavenster versleept, worden alleen de (register)activiteiten van die applicatie getoond. Om je een idee te geven: onze eigen Word-applicatie zorgde voor zo’n 20.000 registerwijzigingen binnen zo’n vijf minuten. Gelukkig bevat het programmaatje een aantal krachtige filteropties zodat je toch je weg kunt vinden binnen de ontstellende hoeveelheid informatie. Ga naar het menu Filter, kies Filter en vul de gewenste filtercriteria in. Je zal al snel merken: Process Monitor mikt vooral op de doorwinterde gebruiker.

©PXimport

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.